BLOG ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ Ε.Ν.

Γυναίκα λιμενάρχης στον Άγιο Νικόλαο

Δευτέρα, 13 Ιουνίου 2011


Συνέντεξη: Μια γυναίκα στο “τιμόνι” του Λιμεναρχείου Αγίου Νικολάου

Του Θάνου Περβολαράκη

Η λιμενάρχης Δήμητρα Χασιώτη μιλά στην “ΠΑΤΡΙΣ”

Οταν βάζει κανείς τη δουλειά πάνω απʼ όλα και είναι εντάξει στις υποχρεώσεις του, τότε δεν αντιμετωπίζει κανένα πρόβλημα.

Για πρώτη φορά στα χρονικά το Λιμεναρχείο του Αγίου Νικολάου διοικείται από γυναίκα λιμενάρχη! Η πλωτάρχης Δήμητρα Χασιώτη έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη συναδέλφων της και των κατοίκων της πρωτεύσας του νομού Λασιθίου που βλέπουν στο «τιμόνι» της Υπηρεσίας να βρίσκεται γυναίκα αξιωματικός.

Η κα Χασιώτη παρά το νεαρό της ηλικίας της, μόλις 39 ετών, δεν είναι η πρώτη φορά που αναλαμβάνει θέση ευθύνης. Και κατά το παρελθόν έχει υπηρετήσει ως υπολιμενάρχης ενώ έχει διαχειριστεί και πολλά δύσκολα περιστατικά, όπως για παράδειγμα υποθέσεις με λαθρομετανάστες, αλλά και ένα ναυάγιο φορτηγού πλοίου.

Η ίδια μιλάει στην «Π» για τις προτεραιότητές της, για το εάν αντιμετώπισε προβλήματα ως γυναίκα σε ένα ανδροκρατούμενο εργασιακό περιβάλλον, αλλά και για τις σύγχρονες γυναίκες οι οποίες εκτός από σύζυγοι και μητέρες είναι παράλληλα και σκληρά εργαζόμενες, όπως λέει.

Πότε αναλάβατε λιμενάρχης στο λιμεναρχείο του Αγίου Νικολάου;

«Ανέλαβα στις 25 Μαΐου. Διαδέχθηκα τον πλωτάρχη κ. Σπύρο Αγγελάκη ο οποίος αποσπάστηκε στην Ακαδημία Εμπορικού Ναυτικού στα Χανιά».
Που υπηρετούσατε πριν αναλάβετε το «τιμόνι» του Λιμεναρχείου; 

«Τα τελευταία πέντε χρόνια υπηρετώ στον Άγιο Νικόλαο. Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο ήμουν υπολιμενάρχης στον Άγιο Νικόλαο και πριν υπηρετούσα ως αξιωματικός στο λιμεναρχείο. Παλαιότερα είχα υπηρετήσει στο υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας. Πριν το ΥΕΝ ήμουν στο Κεντρικό Λιμεναρχείο Ραφήνας ως αξιωματικός επίσης. Η πρώτη μου τοποθέτηση μόλις βγήκα από τη Σχολή ήταν στο Λιμεναρχείο της Άνδρου ως υπολιμενάρχης. Ήμουν εκεί η πρώτη γυναίκα υπολιμενάρχης πριν από περίπου 13 χρόνια».

Ξέρετε λοιπόν τα προβλήματα του Αγίου Νικολάου αναφορικά με το Λιμεναρχείο και τις υπηρεσίες που πρέπει να παρέχει;

«Ναι τα γνωρίζω, διότι τα τελευταία χρόνια υπηρετώ ως αξιωματικός, οπότε έχω μία βαθειά γνώση όλων των ζητημάτων του Λιμεναρχείου Αγίου Νικολάου».
Μου έλεγαν συνάδελφοί σας ότι είστε η πρώτη γυναίκα που αναλαμβάνει λιμενάρχης στον Άγιο Νικόλαο. Νομίζω και στην Ελλάδα δεν είναι πολλές οι γυναίκες που είναι σε αυτή τη θέση.

«Ναι, είναι αλήθεια ότι είμαι η πρώτη γυναίκα λιμενάρχης εδώ. Δεν ξέρω όμως και δεν μπορώ να πω με σιγουριά για τις υπόλοιπες γυναίκες αξιωματικούς στα Λιμεναρχεία της υπόλοιπης Ελλάδας . Γνωρίζω με σιγουριά ότι υπήρχε γυναίκα λιμενάρχης και στην Άνδρο παλαιότερα».

Το γεγονός ότι είστε γυναίκα σε ένα θεωρητικά ανδροκρατούμενο επάγγελμα σας έχει δημιουργήσει ποτέ πρόβλημα;

«Προσωπικά, δεν είχα ποτέ κανένα πρόβλημα με κανένα συνάδελφο είτε άνδρα είτε γυναίκα. Όταν βάζει κανείς τη δουλειά πάνω από όλα και είναι εντάξει στις υποχρεώσεις του, τότε δεν αντιμετωπίζει κανένα πρόβλημα. Επειδή ξεκίνησα τη σταδιοδρομία μου ανάμεσα σε πολλούς άνδρες συναδέλφους, αυτό ήταν κάτι που αντιμετώπισα από νωρίς και ήξερα πώς να δραστηριοποιούμαι σε αυτό το χώρο με αυτή την «ιδιαιτερότητα». Όμως πραγματικά ποτέ δεν είχα πρόβλημα . Άλλωστε και από την υφιστάμενη νομοθεσία δεν υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ ανδρών και γυναικών στο Λ.Σ. Στη εποχή μας βλέπουμε ότι η γυναίκα εργάζεται και εκτελεί με επιτυχία τα καθήκοντά της, σε όλους τους τομείς, σε όλες τις θέσεις που αναλαμβάνει. Είναι κάτι που έχει περάσει και στην νοοτροπία του πολίτη, ο οποίος εμπιστεύεται τις γυναίκες είτε είναι σε θέσεις εξουσίας είτε όχι».

Μου απαντήσατε και στο ερώτημα εάν μια γυναίκα μπορεί να τα καταφέρει εξίσου καλά με έναν άνδρα σε οποιοδήποτε πόστο.

«Νομίζω ότι τα αποτελέσματα της καθημερινότητας και της δουλειάς μας μιλούν από μόνα τους. Οι γυναίκες συνάδελφοι τα καταφέρνουν εξίσου καλά με τους άνδρες συναδέλφους. Όλοι μας με την ίδια όρεξη και επαγγελματικότητα ασκούμε τα καθήκοντά μας»

Είστε παντρεμένη;

«Ναι, είμαι και μητέρα ενός παιδιού»

Οι γυναίκες πιστεύετε ότι εργάζονται περισσότερο από τους άνδρες σήμερα; Εσείς για παράδειγμα διοικείτε ένα Λιμεναρχείο, έχετε όμως και την ανατροφή του παιδιού αλλά και το νοικοκυριό για τα οποία πρέπει να αφιερώνετε χρόνο. Θέλω να πω ότι κάνετε ουσιαστικά δύο δουλειές.

«Αυτό που λέτε ισχύει παραδοσιακά σε όλη την ελληνική κοινωνία. Η μητέρα και σύζυγος στην ελληνική κοινωνία παραδοσιακά έχει κάποια καθήκοντα που δεν της έχουν αφαιρεθεί, ανεξάρτητα εάν εργάζεται ή όχι . Η οικογένεια και ο κοινωνικός περίγυρος περιμένουν πολλά από εκείνη. Παρά το γεγονός ότι οι απαιτήσεις είναι πολλές πιστεύω ότι οι γυναίκες τα καταφέρνουν μία χαρά. Σε αυτό έχει συμβάλλει το γεγονός ότι και οι άνδρες μας βοηθούν πάρα πολύ. Επειδή οι περισσότερες γυναίκες στις ημέρες μας εργάζονται, έχω παρατηρήσει ότι οι άνδρες έχουν αποδεχτεί αυτή την κατάσταση, έχουν προσαρμοστεί στην πραγματικότητα και οι γυναίκες βοηθούνται πολύ από τους συζύγους τους».

Ο σύζυγός σας είναι συνάδελφός σας;

«Είναι συνάδελφος με την ευρεία έννοια του όρου. Υπηρετεί στην Αστυνομία, στην Αστυνομική Διεύθυνση Λασιθίου».

"Αρχικά ήταν μια διέξοδος, αλλά μετά αγάπησα πολύ το Λιμενικό Σώμα"

Ερώτηση: Οι προτεραιότητές σας ως λιμενάρχης στον Άγιο Νικόλαο ποιες είναι;

Απάντηση: «Ο Άγιος Νικόλαος είναι μία τουριστική πόλη. Το λιμάνι του συμβάλλει στην εύρυθμη λειτουργία της πόλης. Όλη η πόλη εξαρτάται κατά πολύ από την καλή λειτουργία του λιμένα. Η προτεραιότητά μου είναι λοιπόν να εξυπηρετηθούν όσο το δυνατόν καλύτερα τα κρουαζιερόπλοια που έρχονται , τα επιβατηγά τουριστικά που διακινούν τους χιλιάδες τουρίστες που μας επισκέπτονται. Θέλω να «καλύψουμε» τις ανάγκες των κρουαζιερόπλοιων, να εξυπηρετούμε τον κόσμο που μας επισκέπτεται με σκοπό να προβληθεί προς τα έξω η καλή εικόνα του Αγίου Νικολάου. Φυσικά καθήκον μας είναι να εξυπηρετούμε και τον πολίτη που χρειάζεται τη βοήθειά μας».

Ερώτηση: Έχετε διαχειριστεί επικίνδυνες υποθέσεις;

Απάντηση: «Εδώ στον Άγιο Νικόλαο ευτυχώς όχι μέχρι στιγμής. Όμως και στην Άνδρο και στη Ραφήνα όπου υπηρέτησα είχαμε πολλά περιστατικά με λαθρομετανάστες. Επίσης είχαμε κι ένα περιστατικό με ένα ναυάγιο. Ένα φορτηγό πλοίο είχε βυθιστεί ανοικτά της Άνδρου, περιστατικό που είχα χειριστεί τότε».
Ερώτηση: Για ποιο λόγο αποφασίσατε να ακολουθήσετε το επάγγελμα του λιμενικού;

Απάντηση: «Αρχικά ήταν μία διέξοδος σε σχέση με το πτυχίο μου. Έχω σπουδάσει στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και στη συνέχεια εισήχθην στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων του Πολεμικού Ναυτικού . Ήταν ένας χώρος το Λ.Σ που θα μπορούσα να αποδώσω σε σχέση με τα προσόντα μου, να αξιοποιήσω το πτυχίο μου και να έχω μία σίγουρη επαγγελματική αποκατάσταση. Αυτό ήταν το κίνητρο. Στη συνέχεια όμως αγάπησα πολύ το Λιμενικό Σώμα γιατί μου έδωσε ευκαιρίες να εξελιχθώ. Το αντικείμενο του είναι ευρύ. Καλύπτει πολλούς διαφορετικούς τομείς που έχουν μεγάλο ενδιαφέρον».


Αναδημοσίευση από  http://costagarda.blogspot.gr/2011/06/blog-post_1235.html

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Welcome onboard! Αφήστε μας το μήνυμά σας και θα προσπαθήσουμε να σας απαντήσουμε το συντομότερο δυνατό. Εκτός αν αλλού αρμενίζουμε... Οπότε κουράγιο μέχρι να καταπλεύσουμε και πάλι στο λιμάνι...

ΔΩΣΤΕ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ!

ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΡΙΕΣ ΤΩΝ ΑΕΝ ΑΠΑΙΤΟΥΝ:


ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ!

ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΩΡΑ!


ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΑΕΝ

Οικολογικό Περισκόπιο

10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010: ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΗ



Ο ΟΡΚΟΣ


ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ...


ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΟΝ ΖΗΤΗΣΑΝ;


Στα μάτια σας, μας είπαν, βλέπουμε το μέλλον της Ναυτιλίας. (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, κ. Φικιώρης)

Μα το δικό μας μέλλον αποδείχτηκε κόλαση.

Τώρα τα ίδια τάζουν στα νέα κορίτσια για να τα πείσουν να πάνε στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού. Αυτές δε θα χρειαστεί να περιμένουν για να ανακαλύψουν την ίδια κόλαση της ανεργίας. Από το πρώτο εξάμηνο σπουδών, αναζητώντας καράβι για πρακτική άσκηση, βρίσκονται αντιμέτωπες με τις κλειστές πόρτες των εταιρειών. Δεκάδες νέες καπετάνισσες κινδυνεύουν να χάσουν το επόμενο εξάμηνο της σχολής γιατί ο Ιούλιος μπήκε και καράβι δε βρήκαν. Πολλές ακόμη αναγκάστηκαν ήδη να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους για τον ίδιο λόγο. Μα κανενός υπευθύνου δεν ιδρώνει το αυτί.

Αντίθετα μας ζητούν να σκεφτούμε το κρουαζιερόπλοιο Ζενίθ και τα διαφυγόντα κέρδη για τον τουρισμό. Την ώρα που οι ναυτεργάτες, γυναίκες και άντρες, βρίσκονται στο απόλυτο ναδίρ. Και απαιτούν να μην απεργούμε, να μην αγωνιζόμαστε για το δίκιο μας. Είμαστε υποχρεωμένες να μην υπακούσουμε. Το δις εξαμαρτείν δεν αρμόζει ούτε στις γυναίκες. Και ειδικά σε καπετάνισσες.

Ορκιστήκαμε για καπετάνισσες. Όχι για νέες Ιφιγένειες. Και αυτόν τον όρκο θα τιμήσουμε. Καπετάνισσες στη θάλασσα και καπετάνισσες στη ζωή. Με το κεφάλι ψηλά απαιτούμε να τηρηθούν οι υποσχέσεις που μας δόθηκαν. Και να ληφθούν μέτρα ώστε να μη σβήσει ο θεσμός τριάντα χρόνων. Το μέλλον της ναυτιλίας ανήκει και σε μας. Όχι γιατί μας το έταξε ένας υπουργός μα γιατί έχουμε κι εμείς προσφέρει τον ιδρώτα μας για την ελληνική ναυτιλία.

Τώρα όμως με την άρση του καμποτάζ και τον αφανισμό των ελλήνων ναυτεργατών που θα σημάνει, το ΝΑΤ κινδυνεύει να χρεωκοπήσει. Πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις σε όσους ναυτεργάτες τόσα χρόνια έδιναν τις εισφορές τους;

Γι' αυτό στον αγώνα κατά της άρσης του καμποτάζ είμαστε όλοι ενωμένοι. Άντρες και γυναίκες. Παλιές και νέες καπετάνισσες. Και είναι ο αγώνας αυτός αγώνας επιβίωσης.

Μη μας ζητάτε λοιπόν να σκεφτούμε το Ζενίθ. Γιατί αυτός που βρίσκεται στο ναδίρ δεν έχει πια τίποτε άλλο να χάσει αν αγωνιστεί. Εκτός από τις αλυσίδες του.

Βίρα λοιπόν τις άγκυρες! Κι ας σπάσουν και οι καδένες. Για το μέλλον που ονειρευτήκαμε και δικαιούμαστε μετά από τριάντα χρόνια να ζήσουμε. Την καταξίωση του θεσμού της ελληνίδας καπετάνισσας.

Έτσι τιμούμε εμείς την επέτειο των τριάντα χρόνων από την αποφοίτηση. Με αγώνες!

Εκεί, στον Πειραιά, στο λιμάνι. Που η ακηδία όλων μας ξεμπάρκαρε.

Είναι η ώρα να μας ξαναβρούν μπροστά τους. Και η ώρα να σταματήσουν να ξεγελάν κι άλλες αθώες κοπέλες με κούφιες υποσχέσεις. Η ώρα να βγει ο θεσμός από την κόλαση.

Τριάντα χρόνια μετά ξέρουμε καλά γιατί μας άνοιξαν την πόρτα της ναυτιλίας. Χωρίς καν να το ζητήσουμε εμείς. Τώρα νομίζουν πως έχουν το δικαίωμα να την ξανακλείσουν. Ωραία λοιπόν. Στις δικές τους κλειστές πόρτες απαντάμε με κλειστά λιμάνια. Δίκαιο δεν είναι;

Ή όλοι μαζί στο ζενίθ ή όλοι μαζί στο ναδίρ. Δεν μπορεί η μεν ελληνόκτητη ναυτιλία να είναι πρώτη στον κόσμο και να ανθοφορεί και οι έλληνες ναυτεργάτες να πετιούνται στον καιάδα. 85.000 έλληνες ναυτικοί το 1980, λιγότεροι από 20.000 σήμερα. Μιλάνε οι αριθμοί. Κόντρα στους αριθμούς για τα διαφυγόντα κέρδη από το Ζενίθ και το κάθε Ζενίθ. Και στο κάτω κάτω ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Απαιτούμε λοιπόν από την Πολιτεία να θέσει στο ζενίθ της τον άνθρωπο. Ζητάμε να πάρει πίσω την άρση του καμποτάζ και να θεσμοθετήσει μέτρα στήριξης τόσο των ελλήνων ναυτεργατών όσο και της γυναίκας ναυτεργάτριας.

Ζητάμε πολλά; Όχι! Ζητάμε μόνο να τιμήσουν τα τριάντα χρόνια που χωρίς καμία στήριξη καταφέραμε να κρατήσουμε ζωντανό το θεσμό της ελληνίδας καπετάνισσας. Και που παρά τις αντιξοότητες έχουμε σήμερα να καμαρώνουμε αρκετές συναδέλφισσες σε βαθμό υποπλοιάρχου αλλά και πρώτου πλοιάρχου.

Αποδείξαμε πως μπορούμε να σταθούμε ισάξια με τους άντρες συναδέλφους στις γέφυρες των πλοίων. Και δεν ανεχόμαστε άλλο πια ούτε διακρίσεις εξαιτίας του φύλου μας ούτε και άλλη εκμετάλλευση των γυναικών ναυτικών με στόχο να χτυπηθεί συνολικά το ναυτεργατικό κίνημα. Σας είπαμε, ξέρουμε γιατί μας ανοίξατε την πόρτα. Δε μας κάνατε χάρη.

Μας βάλατε στα καράβια για τον ίδιο λόγο που τώρα βάζετε τους αλλοδαπούς. Χωρίς να νοιάζεστε αν θα τα καταφέρουμε επαγγελματικά. Μας θέλατε το πολύ πολύ για ανθυποπλοιάρχους. Δεν περιμένατε πως θα καταφέρουμε κάτι καλύτερο. Επιδιώκατε να δημιουργήσετε ζευγάρια ναυτικών. Να μένουμε περισσότερο στο πλοίο, να δεχόμαστε μικρότερους μισθούς για να μας ναυτολογήσετε μαζί. Κι όταν τα σχέδιά σας βγήκαν όλα πλάνα, βιαστήκατε να μας κλείσετε την πόρτα. Προτιμώντας τους αλλοδαπούς.

Ε, σας λέμε ότι και αυτό το σχέδιο πλάνη θα βγει. Θα φροντίσουν οι ναυτεργάτες γι' αυτό. Κι εμείς θα σταθούμε δίπλα τους. Δίπλα στο ταξικό ναυτεργατικό κίνημα. Γιατί αυτό και μόνο μας στήριξε αταλάντευτα τριάντα τόσα χρόνια. Αν μη τι άλλο χρωστάμε τώρα να ανταποδώσουμε.

Γιατί αχάριστες οι ελληνίδες καπετάνισσες δεν είναι. Και το ξέρετε. Όπως αγαπήσαμε τα καράβια σας όταν μας δώσατε την ευκαιρία να εργαστούμε , και υπερβάλαμε εαυτούς για να σταθούμε αντάξιες, ίδια τώρα τιμούμε τα τριάντα χρόνια της παρουσίας μας υποστηρίζοντας ολόψυχα τον αγώνα των ναυτεργατών.

Στο κάτω κάτω δε μας αφήσατε άλλο δρόμο. Ο αγώνας των ναυτεργατών είναι η μόνη μας ελπίδα να μη σβήσει ο κλάδος μας. Και να μην πάνε στράφι τριάντα χρόνια προσπάθειας και θυσίας.