Ημέρα της Γυναίκας: οι δύο γυναίκες που "σβήνουν" τον ... μύθο των ανδρικών επαγγελμάτων
Ημέρα της Γυναίκας σήμερα και είναι ευκαιρία να γνωρίσετε δυο γυναίκες που απέδειξαν ότι κάποια πράγματα στη ζωή είναι απλά...ένας μύθος!
"Άρωμα" γυναίκας σε δύο επαγγέλματα παραδοσιακά ανδροκρατούμενα "έφεραν" δύο δυναμικές θηλυκές παρουσίες, που όχι μόνο έχουν καταξιωθεί στον χώρο δουλειάς τους, αλλά ανταποκρίνονται με επάρκεια και στους δύο άλλους ρόλους της ζωής τους, αυτούς της συζύγου και της μητέρας.Ο λόγος για την Έλενα Αγαπητού, διευθύντρια φυλακών στα Ιωάννινα και τη Σταματία Μαργέλη, λιμενάρχη Πρέβεζας.
[...]
Στο ίδιο μήκος κύματος, η Σταματία Μαργέλη κατέρριψε με τη δουλειά της - όπως η ίδια λέει - όλες τις προκαταλήψεις, βγαίνοντας για περιπολίες με το σκάφος του Λιμενικού και συμμετέχοντας σε επιχειρήσεις, επειδή θέλει να έχει ενεργό ρόλο.
[...]
Η Σταματία Μαργέλη, πριν από 11 χρόνια αποφάσισε να αλλάξει ρότα ζωής και από το χώρο της δημοσιογραφίας μεταπήδησε στο Λιμενικό Σώμα. "Ο καθένας, αποδεικνύει την αξία του, μέσα από τη δουλειά του, επιβάλλεται και καταρρίπτει όλες προκαταλήψεις" λέει στο ΑΠΕ - ΜΠΕ η νεαρή υποπλοίαρχος.
"Στην αρχή, ήταν κάτι πρωτόγνωρο για τους συναδέλφους μου, γιατί είχαν συνηθίσει άνδρα Λιμενάρχη. Με αντιμετώπισαν διστακτικά, με επιφύλαξη και με προκατάληψη. Σήμερα, μπορώ να πω ότι, όχι απλά με έχουν αποδεχτεί, αλλά έχω και τη συμπαράστασή τους και τη στήριξή τους. Λειτουργούμε ως μία ομάδα, συλλογικά. Ίσως να χρειάστηκε λίγο παραπάνω να τους δείξω ότι αξίζω, αλλά πλέον με αντιμετωπίζουν ισότιμα και ίσως πολύ καλύτερα από το να είχαν άνδρα προϊστάμενο σε ορισμένα θέματα" συμπληρώνει.
Όμως και οι κάτοικοι στη μικρή, κλειστή, κοινωνία της Πρέβεζας την αντιμετώπισαν διστακτικά στην αρχή, όπως λέει. "Κατά την πρώτη δημόσια εμφάνισή μου, στην Εκκλησία, την Πρωτοχρονιά, όλοι ρωτούσαν ποια είμαι. Δεν πίστευαν ότι είμαι η Λιμενάρχης, γιατί σε αυτή την θέση πάνε άνδρες και, μάλιστα, σε μεγάλη ηλικία".
Η τοποθέτησή της, βγαίνοντας από τη Σχολή, ήταν σημαιοφόρος στο Λιμεναρχείο της Ηγουμενίτσας. Οι πρώτες μέρες στο Λιμενικό Σώμα δεν ήταν εύκολες. "Ήταν κάτι το διαφορετικό" μας λέει και θυμάται πως με την πάροδο του χρόνου αγάπησε το Σώμα.
Χαρακτήρας ανήσυχος και δραστήριος, η νεαρή Λιμενάρχης δεν μπορεί να κάθεται στην καρέκλα του γραφείου. "Βγαίνω σε περιπολίες τη νύχτα, και με σκάφος στο Ιόνιο και στον Αμβρακικό, αλλά και στα παράλια, με το υπηρεσιακό αυτοκίνητο. Συμμετέχω σε επιχειρήσεις. Βγαίνω, γιατί θέλω να μην διατάζω και οι άλλοι να εκτελούν. Θέλω να έχω ενεργό συμμετοχή. Λειτουργούμε σαν ομάδα". Ανασύρει από τη μνήμη της την αγωνιώδη αναζήτηση που έκαναν για ένα παιδάκι παράνομων μεταναστών, το οποίο ακόμη αγνοείται. Το δουλεμπορικό σκάφος που θα τους μετέφερε στην Ιταλία βυθίστηκε κοντά στα παράλια της Πρέβεζας.
Στις επιχειρήσεις του Λιμενικού, αλλά και στις περιπολίες, πάντα οπλοφορεί, όπως όλοι οι συνάδελφοί της. Εξάλλου, όπως μας εξηγεί, έχει εκπαιδευτεί στην Σχολή, ενώ όταν εργαζόταν στο γραφείο Ασφαλείας - Ανάκρισης στην Ηγουμενίτσα συμμετείχε σε επιχειρήσεις, μαζί με τους συναδέλφους της, στην ομάδα του Κλιμακίου Ειδικών Αποστολών.
"Είναι μεγάλη η ικανοποίηση, όταν βλέπεις ότι παράγεις και ανταποκρίνεσαι στις απαιτήσεις των καιρών και στο αίσθημα ευθύνης απέναντι στους συμπολίτες σου" καταλήγει η κ. Μαργέλη, η οποία έχει σπουδάσει αγγλική φιλολογία και δημοσιογραφία.
Τόσο η Έλενα Αγαπητού όσο και η Σταματία Μαργέλη, είναι δύο νέες γυναίκες, οι οποίες καλούνται να ανταποκριθούν στον τριπλό ρόλο της εργαζόμενης, της μητέρας και της συζύγου. [...]
Μητέρα δύο αγοριών, 5 και 3,5 ετών, είναι και η Σταματία Μαργέλη, η οποία παραδέχεται πως, κάποιες φορές, στερεί από τα παιδιά της πολύτιμο χρόνο λόγω καθήκοντος. "Το να ασκείς διοίκηση απαιτεί θυσίες και πολύ προσωπικό χρόνο, που τον 'κλέβω' από τα παιδιά μου" καταλήγει.
ΠΗΓΗ: ΑΠΕ - ΜΠΕ
Αφιέρωμα στον Ευγενίδη
Τα Μικρά Τερατάκια στο 
Το ναυτικό και η χούντα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Welcome onboard! Αφήστε μας το μήνυμά σας και θα προσπαθήσουμε να σας απαντήσουμε το συντομότερο δυνατό. Εκτός αν αλλού αρμενίζουμε... Οπότε κουράγιο μέχρι να καταπλεύσουμε και πάλι στο λιμάνι...