BLOG ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ Ε.Ν.

Του χαρτοκόπτη το μάνιουαλ

Είναι γεγονός πως η παρουσία των γυναικών στα πλοία εκνευρίζει πολλούς που έχουν μείνει προσκολλημένοι σε μεσαιωνικές αντιλήψεις και φαλλοκρατικές απόψεις. Εκμεταλλευόμενοι μάλιστα την ισχνή αριθμητικά παρουσία των γυναικών στο καράβι ενίοτε ξετσίπωτα τελείως εκδηλώνουν τον αβυσσαλέο μισογυνισμό τους. Έχουν την εντύπωση οι κοκορόμυαλοι πως θα πουν και θα κάνουν πράγματα σε βάρος των γυναικών και κανείς ποτέ δε θα μάθει την απαίσια συμπεριφορά τους.

Από τα πολλά που οι γυναίκες ναυτικοί διηγούμαστε η μια στην άλλη διάλεξα σήμερα να μοιραστώ μαζί σας το ... μάνιουαλ του χαρτοκόπτη!

Ή αλλιώς την περίπτωση ενός ανθυποπλοιάρχου Χ που κατά τη γνώμη του δεν πρέπει να ναυτολογούνται οι γυναίκες και μάλιστα στη γέφυρα των πλοίων.

Ο Χ ήταν λοιπόν ανθυποπλοίαρχος σε ένα γκαζάδικο μεγάλης και γνωστής εταιρείας. Έκανε τη δουλειά του, έπαιρνε και το μισθό του, κοντά στα 6 χιλιάρικα ευρώ. Όταν μια μέρα συνέβη το αδιανόητο για το δικό του μυαλό. Η εταιρεία προσέλαβε γυναίκα δόκιμο γέφυρας και την έστειλε να υπηρετήσει στο πλοίο του Χ.

Φτάνει λοιπόν η κοπελιά στο πλοίο, αφήνει τα πράγματά της στην καμπίνα και έχοντας από το γραμματικό την ενημέρωση πως την πρώτη μέρα δε θα βγει για δουλειά αλλά μπορεί αν θέλει να ανεβεί στη γέφυρα, ανεβαίνει επάνω. Ο Χ ήταν εκεί και έκανε βάρδια.

Η δόκιμος τον καλημερίζει και του συστήνεται. Ο Χ γουρλώνει τα μάτια και της δίνει εντολή να του αδειάσει τη γέφυρα!!!!!! λες και ήταν τσιφλίκι του!!!

Τι να κάνει και η κοπέλα; Κατεβαίνει από τη γέφυρα. Πηγαίνει στο καπνιστήριο, παίρνει καφέ και ανάβει τσιγάρο. Να συνέρθει από την ... εγκάρδια υποδοχή.

Εκείνη την ώρα περνάει ένας άνθρωπος της εταιρείας, τη βλέπει να κάθεται και μάλιστα πίνοντας καφέ και καπνίζοντας, και της κάνει παρατήρηση. Πως δεν είναι συμπεριφορά ενός δοκίμου αυτή που θέλει να αναλάβει και υπεύθυνος βάρδιας κάποια στιγμή. Δεν πρόλαβε να μπει στο καράβι και αντί να πάει στη γέφυρα να το ρίξει στο καθισιό;

Σωστός ο εκπρόσωπος της εταιρείας. Αλλά πού να φανταστεί τι έχει προηγηθεί; Και ποια και η θέση της δοκίμου; Να καρφώσει τον ιεραρχικά ανώτερο;

Πηγαίνει λοιπόν ξανά στη γέφυρα και ενημερώνει τον ζόρικο ανθυποπλοίαρχο πως έχει εντολή πλέον και όχι μόνο άδεια να πάει στη γέφυρα. Και φυσικά ο κύριος Χ κατάλαβε ότι δεν τον παίρνει να διώξει την νεαρά για δεύτερη φορά. Πλην όμως από τη στιγμή εκείνη πέρασε σε δεύτερη γραμμή επίθεσης.

Μία από τις πολλές επιθέσεις αφορούσε και το χαρτοκόπτη! Και ιδού πώς έγιναν τα πράγματα.

Η κοπέλα, μια πραγματικά εξαιρετική περίπτωση δοκίμου, ξέροντας πως σε λίγο καιρό συμπληρώνει υπηρεσία για ανθυποπλοίαρχος και έχοντας και την ελπίδα να αναλάβει υπεύθυνη βάρδια, τα έδινε όλα. Σκιζόταν στη δουλειά και διάβαζε και ό,τι έπεφτε στα χεράκια της για να αποκτήσει άριστη θεωρητική κατάρτιση. Διάβαζε και τα διάφορα μάνιουλ.

Ο Χ την έβλεπε και νευρίαζε. Έψαχνε συνεχώς αφορμή να την προσβάλει αλλά και να τη βρίσει. Το είσαι ανίκανη και δεν κάνεις για ανθυποπλοίαρχος, ακόμη και το "άντε γαμήσου, μαλακισμένο" δεν έλειπαν από την καθημερινή τους συνεργασία. Κι ελπίζω να μην σκανδαλίζονται τα μάτια σας από τις βρισιές. Γιατί το αληθινό σκάνδαλο δεν είναι οι λέξεις που γράφονται εδώ αλλά που λέγονταν στο χώρο της γέφυρας από αξιωματικό προς δόκιμο και από έναν μεγαλύτερο άντρα σε μια μικρότερή του γυναίκα.

Η δόκιμος πίεζε τον εαυτό της να κάνει υπομονή έστω και αν όταν γυρνούσε στην καμπίνα της χτυπούσε γροθιά στον μπουλμέ και άλλες φορές έβαζε κλάματα οργής ή και απόγνωσης από το πρωτοφανές μένος του ανθυποπλοιάρχου εναντίον της.

Μια μέρα λοιπόν, μέσα πάντα στο ίδιο κλίμα των σχέσεων, ο ανθυποπλοίαρχος Χ βλέπει τη δόκιμο για πολλοστή φορά να διαβάζει κάποιο μάνιουαλ. Και της "την λέει" και πάλι. Πως έτσι που το πάει στο τέλος θα διαβάσει και το μάνιουαλ του χαρτοκόπτη.

- Ναι, του λέει εκείνη σοβαρή και συγκρατημένη, θα το διαβάσω και το μάνιουαλ του χαρτοκόπτη. Safety first! Πρέπει να μάθω, καπετάν Χ, και τον χαρτοκόπτη να τον χειρίζομαι με ασφάλεια. Γιατί αν τραυματιστώ θα μείνει το καράβι με δυο χέρια λιγότερα!

Ο Χ τη στόλισε και πάλι με τα γνωστά του κοσμητικά...

Την άλλη μέρα, την ώρα που θα έπιαναν βάρδια, ο Χ ανεβαίνει στη γέφυρα με τα χέρια του μπανταρισμένα. Το κορίτσι, παραμερίζοντας τη δική του απάνθρωπη και αντισυναδελφική συμπεριφορά, τον ρωτάει τι έγινε.

- Να, εκεί που πήγα να κόψω κάτι χαρτιά για τις διορθώσεις, κόπηκα με εκείνο το μαραφέτι, το χαρτοκόπτη!

Ε, δεν άντεξε και η μικρή.

- Είδες, του λέει, καπετάν Χ; Που χρειάζεται να ξέρουμε και το μάνιουαλ του χαρτοκόπτη; Safety first!

Και δεν ξέρω τι απάντησε ο αθυρόστομος κύριος Χ αλλά η κοπελίτσα λίγο καιρό αργότερα ανέλαβε επιτέλους βάρδια. Και από όσα γνωρίζω η εταιρεία της τη θεωρεί αστέρι. Κι όχι γιατί θα διάβαζε ακόμη και το μάνιουαλ του χαρτοκόπτη αν υπήρχε αλλά γιατί έχει μυαλό και στις φτέρνες που λένε στον τόπο μου και πείσμα τεράστιο να κατακτήσει το στόχο της. Κι επειδή δεν είναι όλοι οι άντρες μισογύνηδες. Και ξέρουν οι εταιρείες να ξεχωρίζουν τον ικανό από άλλα προσόντα και όχι από το φύλο του.

Επειδή όμως το περιστατικό του χαρτοκόπτη είναι απλά ένα χαριτωμένο περιστατικό που βγάζει γέλιο (αληθινό βέβαια πέρα ως πέρα) ενώ συμβαίνουν και πολύ πιο σοβαρά, καλό είναι οι άνθρωποι που καταλαβαίνουν ότι οι άξιες γυναίκες μπορούν και πρέπει να ανεβαίνουν στις γέφυρες, να πάρουν μέτρα κατάλληλα ώστε το μισογυνισμό τους οι κύριοι Χ να τον κρατάνε για τις γυναίκες τους και τις κόρες τους. Να μην τον ξεσπάνε πάνω στα κοριτσάκια των άλλων που με πολλές θυσίες και προσπάθειες φτάνουν σε ένα καράβι και θέλουν με αξιοπρέπεια να κερδίσουν το ψωμί τους και το μέλλον τους.

Εκτός και πρέπει και εμείς να περάσουμε σε δεύτερη γραμμή επίθεσης. Και να αφήσουμε τα Χ και Ψ στην άκρη και να αρχίσουμε τις επώνυμες καταγγελίες σε βάρος αυτών των αγροίκων που ενίοτε φτάνουν ακόμη και στην κτηνωδία της σεξουαλικής παρενόχλησης ή και της επίθεσης.

Μπορεί λοιπόν να μην υφίσταται μάνιουαλ χαρτοκόπτη αλλά οι μεγάλες και σοβαρές εταιρείες ας δουν το θέμα και ας βγάλουν ένα μάνιουαλ συμπεριφοράς των μελών τους προς τις γυναίκες συναδέλφους. Πχ πώς γίνεται η επιθεώρηση καμπίνας γυναίκας μέλους του πληρώματος; Επιτρέπεται και μάλιστα με τη ναυτικό απούσα να ψαχουλεύουν ως και τα εσώρουχά της;

Και το ίδιο να απασχολήσει και το υπουργείο. Πχ στο ΚΕΣΕΝ. Επιτρέπεται να μην υπάρχουν κατάλληλες τουαλέτες για τις γυναίκες ναυτικούς που σπουδάζουν εκεί; Πρόσφατα συνάδελφος υποπλοίαρχος που διανύει περίοδο κύησης και έχει συμπληρώσει υπηρεσία για του πρώτου αναγκάστηκε να μην παρακολουθήσει τα μαθήματα ακριβώς γιατί δεν υπάρχουν στο ΚΕΣΕΝ κατάλληλες τουαλέτες για τις γυναίκες... Από την ίδια επίσης μάθαμε ότι δεν τηρούνται εκεί και οι κανονισμοί καπνίσματος.

Οι γυναίκες ναυτικοί δε ζητάνε χάρες από κανέναν στο δύσκολο και "αντρικό" επάγγελμα που διάλεξαν. Μόνο την αυτονόητη τήρηση κανόνων. Ώστε να μην μπαίνουν τεχνητά εμπόδια στην καριέρα μιας γυναίκας. Αρκετά είναι τα εμπόδια που βάζει η ίδια η φύση και ειδικά η μητρότητα.

Και είπαμε ότι οι γυναίκες ναυτικοί έχουν έναν απίστευτο δυναμισμό αλλά δεν είναι και υπεράνθρωποι. Ή μήπως αυτό περιμένουν μερικοί μερικοί από τις γυναίκες για να τους αφήσουν την πόρτα της γέφυρας ανοιχτή; Να υπερβούν τα ανθρώπινα μέτρα;

Τουλάχιστον οι έχοντες νου και εξουσία ας φροντίσουν να τηρούνται τα ίδια μέτρα και σταθμά για γυναίκες και άντρες. Κι όχι οι μεν να πρέπει να γίνουν υπεράνθρωποι και άλλοι ατιμώρητα να πέφτουν στο επίπεδο του υπάνθρωπου και του παλιάνθρωπου ακόμη. Όπως υπαγορεύει το αυτονόητο ... μάνιουαλ της ηθικής και της ανθρωπιάς!

2 σχόλια:

  1. Μακάρι να ισχύουν όλα αυτά αλλα δυστηχώς όσο και να έχω προσπαθήσει να βοηθήσω κορίτσια αυτά το μυαλό τους μόνο στο ναυτικό επαγγελμα δεν είχαν. Εκτος απο 1-2 περιπτώσεις και αυτές με 1000 ζόρια. Οχι δηλαδή πώς και τα νέα αγόρια δόκιμοι είναι καλύτεροι, μαυρα μεσάνυχτα το 80% και απορώ που θα καταντήσουμε σε λίγα χρόνια. Μακάρι να έβρισκα νέα παιδια να βοηθώ όσο μπορώ αλλα επικρατεί δυστηχώς η αδιαφορία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ευχαριστούμε θερμά για το σχόλιο που αφήσατε. Πρώτα πρώτα γιατί δείχνει πως το ιστολόγιό μας διαβάζεται από εκείνους που μας ενδιαφέρει η γνώμη τους και έπειτα γιατί θα συμφωνήσουμε με τις διαπιστώσεις σας για τη σημερινή κατάσταση. Σε κορίτσια αλλά και αγόρια όπως εύστοχα σημειώνετε.

    Πάντως από τη μεριά μας κάνουμε ό,τι περνά από το χέρι μας για να αναστρέψουμε αυτή την κατάσταση και βοηθάμε όσο μπορούμε τα νέα παιδιά που θέλουν να ακολουθήσουν το ναυτικό επάγγελμα να υιοθετήσουν άλλη στάση.

    Αν λοιπόν πραγματικά σας ενδιαφέρει να δώσετε ευκαιρίες σε τέτοια παιδιά, που βλέπουν σοβαρά την καριέρα τους στη θάλασσα, μη διστάσετε να επικοινωνήσετε μαζί μας. Γιατί υπάρχουν και τέτοια παιδιά. Όπως και η νεαρή που διάβαζε τα μάνιουαλ ακόμη και του χαρτοκόπτη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Welcome onboard! Αφήστε μας το μήνυμά σας και θα προσπαθήσουμε να σας απαντήσουμε το συντομότερο δυνατό. Εκτός αν αλλού αρμενίζουμε... Οπότε κουράγιο μέχρι να καταπλεύσουμε και πάλι στο λιμάνι...

ΔΩΣΤΕ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ!

ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΡΙΕΣ ΤΩΝ ΑΕΝ ΑΠΑΙΤΟΥΝ:


ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ!

ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΩΡΑ!


ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΑΕΝ

Οικολογικό Περισκόπιο

10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010: ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΗ



Ο ΟΡΚΟΣ


ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ...


ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΟΝ ΖΗΤΗΣΑΝ;


Στα μάτια σας, μας είπαν, βλέπουμε το μέλλον της Ναυτιλίας. (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, κ. Φικιώρης)

Μα το δικό μας μέλλον αποδείχτηκε κόλαση.

Τώρα τα ίδια τάζουν στα νέα κορίτσια για να τα πείσουν να πάνε στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού. Αυτές δε θα χρειαστεί να περιμένουν για να ανακαλύψουν την ίδια κόλαση της ανεργίας. Από το πρώτο εξάμηνο σπουδών, αναζητώντας καράβι για πρακτική άσκηση, βρίσκονται αντιμέτωπες με τις κλειστές πόρτες των εταιρειών. Δεκάδες νέες καπετάνισσες κινδυνεύουν να χάσουν το επόμενο εξάμηνο της σχολής γιατί ο Ιούλιος μπήκε και καράβι δε βρήκαν. Πολλές ακόμη αναγκάστηκαν ήδη να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους για τον ίδιο λόγο. Μα κανενός υπευθύνου δεν ιδρώνει το αυτί.

Αντίθετα μας ζητούν να σκεφτούμε το κρουαζιερόπλοιο Ζενίθ και τα διαφυγόντα κέρδη για τον τουρισμό. Την ώρα που οι ναυτεργάτες, γυναίκες και άντρες, βρίσκονται στο απόλυτο ναδίρ. Και απαιτούν να μην απεργούμε, να μην αγωνιζόμαστε για το δίκιο μας. Είμαστε υποχρεωμένες να μην υπακούσουμε. Το δις εξαμαρτείν δεν αρμόζει ούτε στις γυναίκες. Και ειδικά σε καπετάνισσες.

Ορκιστήκαμε για καπετάνισσες. Όχι για νέες Ιφιγένειες. Και αυτόν τον όρκο θα τιμήσουμε. Καπετάνισσες στη θάλασσα και καπετάνισσες στη ζωή. Με το κεφάλι ψηλά απαιτούμε να τηρηθούν οι υποσχέσεις που μας δόθηκαν. Και να ληφθούν μέτρα ώστε να μη σβήσει ο θεσμός τριάντα χρόνων. Το μέλλον της ναυτιλίας ανήκει και σε μας. Όχι γιατί μας το έταξε ένας υπουργός μα γιατί έχουμε κι εμείς προσφέρει τον ιδρώτα μας για την ελληνική ναυτιλία.

Τώρα όμως με την άρση του καμποτάζ και τον αφανισμό των ελλήνων ναυτεργατών που θα σημάνει, το ΝΑΤ κινδυνεύει να χρεωκοπήσει. Πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις σε όσους ναυτεργάτες τόσα χρόνια έδιναν τις εισφορές τους;

Γι' αυτό στον αγώνα κατά της άρσης του καμποτάζ είμαστε όλοι ενωμένοι. Άντρες και γυναίκες. Παλιές και νέες καπετάνισσες. Και είναι ο αγώνας αυτός αγώνας επιβίωσης.

Μη μας ζητάτε λοιπόν να σκεφτούμε το Ζενίθ. Γιατί αυτός που βρίσκεται στο ναδίρ δεν έχει πια τίποτε άλλο να χάσει αν αγωνιστεί. Εκτός από τις αλυσίδες του.

Βίρα λοιπόν τις άγκυρες! Κι ας σπάσουν και οι καδένες. Για το μέλλον που ονειρευτήκαμε και δικαιούμαστε μετά από τριάντα χρόνια να ζήσουμε. Την καταξίωση του θεσμού της ελληνίδας καπετάνισσας.

Έτσι τιμούμε εμείς την επέτειο των τριάντα χρόνων από την αποφοίτηση. Με αγώνες!

Εκεί, στον Πειραιά, στο λιμάνι. Που η ακηδία όλων μας ξεμπάρκαρε.

Είναι η ώρα να μας ξαναβρούν μπροστά τους. Και η ώρα να σταματήσουν να ξεγελάν κι άλλες αθώες κοπέλες με κούφιες υποσχέσεις. Η ώρα να βγει ο θεσμός από την κόλαση.

Τριάντα χρόνια μετά ξέρουμε καλά γιατί μας άνοιξαν την πόρτα της ναυτιλίας. Χωρίς καν να το ζητήσουμε εμείς. Τώρα νομίζουν πως έχουν το δικαίωμα να την ξανακλείσουν. Ωραία λοιπόν. Στις δικές τους κλειστές πόρτες απαντάμε με κλειστά λιμάνια. Δίκαιο δεν είναι;

Ή όλοι μαζί στο ζενίθ ή όλοι μαζί στο ναδίρ. Δεν μπορεί η μεν ελληνόκτητη ναυτιλία να είναι πρώτη στον κόσμο και να ανθοφορεί και οι έλληνες ναυτεργάτες να πετιούνται στον καιάδα. 85.000 έλληνες ναυτικοί το 1980, λιγότεροι από 20.000 σήμερα. Μιλάνε οι αριθμοί. Κόντρα στους αριθμούς για τα διαφυγόντα κέρδη από το Ζενίθ και το κάθε Ζενίθ. Και στο κάτω κάτω ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Απαιτούμε λοιπόν από την Πολιτεία να θέσει στο ζενίθ της τον άνθρωπο. Ζητάμε να πάρει πίσω την άρση του καμποτάζ και να θεσμοθετήσει μέτρα στήριξης τόσο των ελλήνων ναυτεργατών όσο και της γυναίκας ναυτεργάτριας.

Ζητάμε πολλά; Όχι! Ζητάμε μόνο να τιμήσουν τα τριάντα χρόνια που χωρίς καμία στήριξη καταφέραμε να κρατήσουμε ζωντανό το θεσμό της ελληνίδας καπετάνισσας. Και που παρά τις αντιξοότητες έχουμε σήμερα να καμαρώνουμε αρκετές συναδέλφισσες σε βαθμό υποπλοιάρχου αλλά και πρώτου πλοιάρχου.

Αποδείξαμε πως μπορούμε να σταθούμε ισάξια με τους άντρες συναδέλφους στις γέφυρες των πλοίων. Και δεν ανεχόμαστε άλλο πια ούτε διακρίσεις εξαιτίας του φύλου μας ούτε και άλλη εκμετάλλευση των γυναικών ναυτικών με στόχο να χτυπηθεί συνολικά το ναυτεργατικό κίνημα. Σας είπαμε, ξέρουμε γιατί μας ανοίξατε την πόρτα. Δε μας κάνατε χάρη.

Μας βάλατε στα καράβια για τον ίδιο λόγο που τώρα βάζετε τους αλλοδαπούς. Χωρίς να νοιάζεστε αν θα τα καταφέρουμε επαγγελματικά. Μας θέλατε το πολύ πολύ για ανθυποπλοιάρχους. Δεν περιμένατε πως θα καταφέρουμε κάτι καλύτερο. Επιδιώκατε να δημιουργήσετε ζευγάρια ναυτικών. Να μένουμε περισσότερο στο πλοίο, να δεχόμαστε μικρότερους μισθούς για να μας ναυτολογήσετε μαζί. Κι όταν τα σχέδιά σας βγήκαν όλα πλάνα, βιαστήκατε να μας κλείσετε την πόρτα. Προτιμώντας τους αλλοδαπούς.

Ε, σας λέμε ότι και αυτό το σχέδιο πλάνη θα βγει. Θα φροντίσουν οι ναυτεργάτες γι' αυτό. Κι εμείς θα σταθούμε δίπλα τους. Δίπλα στο ταξικό ναυτεργατικό κίνημα. Γιατί αυτό και μόνο μας στήριξε αταλάντευτα τριάντα τόσα χρόνια. Αν μη τι άλλο χρωστάμε τώρα να ανταποδώσουμε.

Γιατί αχάριστες οι ελληνίδες καπετάνισσες δεν είναι. Και το ξέρετε. Όπως αγαπήσαμε τα καράβια σας όταν μας δώσατε την ευκαιρία να εργαστούμε , και υπερβάλαμε εαυτούς για να σταθούμε αντάξιες, ίδια τώρα τιμούμε τα τριάντα χρόνια της παρουσίας μας υποστηρίζοντας ολόψυχα τον αγώνα των ναυτεργατών.

Στο κάτω κάτω δε μας αφήσατε άλλο δρόμο. Ο αγώνας των ναυτεργατών είναι η μόνη μας ελπίδα να μη σβήσει ο κλάδος μας. Και να μην πάνε στράφι τριάντα χρόνια προσπάθειας και θυσίας.