Τι σκλάβοι σε γαλέρες τι επιταγμένοι ναυτικοί; το ίδιο είναι...

Προσπάθησε να σώσει την όλη κατάσταση η απόφαση της ΠΝΟ για αναστολή της απεργίας, λίγο μετά την κήρυξη της πολιτικής επιστράτευσης των ναυτεργατών εκ μέρους της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.

Για δεύτερη φορά το ΠΑΣΟΚ παίρνει απόφαση επιστράτευσης των απεργών ναυτεργατών.

Και το ερώτημα είναι: Έχουν τελικά δικαίωμα απεργίας οι εργαζόμενοι σ' αυτή τη χώρα; Ή νομίζουμε πως ξεφύγαμε πια από την κατάσταση του σκλάβου, και έχουμε ελευθερίες, στην πράξη όμως συνεχίζουμε να προσφέρουμε τις υπηρεσίες μας σε καθεστώς ρωμαϊκής γαλέρας;

Η ΠΝΟ λοιπόν με την απόφαση για αναστολή θέλησε να σώσει τα προσχήματα. Να απαλύνει το βούρδουλα της επιστράτευσης. Γύρισε τους ναυτεργάτες στις βάρδιες τους πριν τους επιδοθούν τα χαρτιά της επιστράτευσης:

Aριθ. Πρωτ. 6443 ΓΧ/ΙΣ/ΑΓΤ/ΜΛ

30 Νοεμβρίου 2010

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Η Διοίκηση της Πανελλήνιας Ναυτικής Ομοσπονδίας απευθύνει θερμό αγωνιστικό χαιρετισμό σε όλους τους συναδέλφους ναυτεργάτες και ναυτεργάτισσες, που ενωμένοι και με υψηλό αίσθημα ενότητας και ευθύνης ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα που τους απηύθυνε, η ανώτατατη συνδικαλιστική Oργάνωσή τους, η Πανελλήνια Ναυτική Ομοσπονδία (ΠΝΟ), και έδωσαν και θα συνεχίσουν να δίνουν, το δίκαιο αγώνα τους για την προάσπιση των εργασιακών και κοινωνικοασφαλιστικών δικαιωμάτων τους.

Η οκταήμερη απεργία της Ομοσπονδίας, που ανεστάλη σήμερα το πρωί, υπήρξε σκληρή και διεξήχθη κάτω από αντίξοες συνθήκες, τόσον από την πλευρά του εφοπλιστικού κεφαλαίου της Ακτοπλοΐας, αλλά και της Κυβέρνησης, που αντιστρατεύθηκε με κάθε μέσο τα δίκαια και θεμελιώδη δικαιώματα των Ελλήνων ναυτεργατών.

Η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, για δεύτερη φορά στην πολιτική της ιστορία διακυβέρνησης της χώρας, αδυνατώντας να εξεύρει λύσεις στα ώριμα, οξυμένα και αυτονόητα αιτήματα των ναυτεργατών, κατέφυγε στην προσφιλή «συνταγή» της του κατάπτυστου, επαίσχυντου, βαθύτατα αντιδημοκρατικού και αντεργατικού μέτρου της πολιτικής κινητοποίησης και επίταξης προσωπικών υπηρεσιών ναυτικών, γνωστή από το προηγούμενο του 2002.

Η Κυβέρνηση, χρησιμοποιώντας μονάδες καταστολής, δεν δίστασε να καταφύγει σε ωμή βία και εξαναγκασμό, κατά συνδικαλιστικών στελεχών της ΠΝΟ και ναυτεργατών, προσπαθώντας να τους απωθήσει εκτός των πλοίων.

Η ΠΝΟ και οι Έλληνες ναυτεργάτες στο σύνολό τους καταδικάζουν τα γεγονότα αυτά και δηλώνουν ότι είναι αποφασισμένοι να αντιπαλέψουν σθεναρά τέτοιες πρακτικές, που έχουν αποδοκιμασθεί στη συνείδηση του ελληνικού λαού.

Πρέπει να τονισθεί ότι το γνωστό από το παρελθόν μέτρο της πολιτικής επιστράτευσης, που σήμερα δήθεν ωραιοποιούμενο έχει μετεξελιχθεί σε πολιτική κινητοποίηση και επίταξη προσωπικών υπηρεσιών ναυτικών, συνιστά ξεκάθαρα μέσο αναγκαστικής εργασίας που αντιβαίνει στην Διεθνή Σύμβαση υπ΄αριθμ. 105,1957 της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας(ΔΟΕ), που έχει κυρώσει η Ελλάδα και επαναβεβαιώθηκε στο άρθρο III της Σύμβασης Ναυτικής Εργασίας της ΔΟΕ, που υιοθετήθηκε το 2006.

Η μεγαλειώδης οκταήμερη απεργία της ΠΝΟ, η νομιμότητα της οποίας και η απουσία καταχρηστικής άσκησης του δικαιώματος των ναυτεργατών δεν αμφισβητήθηκε από καμία πλευρά, δημιουργεί προϋποθέσεις για αγωνιστική διεκδίκηση των αιτημάτων της ΠΝΟ και του συνόλου των Ελλήνων ναυτεργατών και επιβάλλει ανασύνταξη δυνάμεων, ενότητα και συσπείρωση στο δευτεροβάθμιο όργανο των Ελλήνων ναυτεργατών, την Πανελλήνια Ναυτική Ομοσπονδία, για την παραπέρα προάσπιση και διαφύλαξη των κεκτημένων δικαιωμάτων του κλάδου.

ΠΗΓΗ http://www.pno.gr/dt/30-11-2010.pdf

Όπως κι αν έχει όμως το όλο ζήτημα, ένα είναι το γεγονός που παραμένει: Πως ο πολιτικός χώρος που λέγεται ΠΑΣΟΚ βρίσκεται στην αντίπερα όχθη από εκείνη των ναυτεργατών. Και από τότε που ανέβηκε πρώτη φορά στην εξουσία και μέχρι σήμερα.

Είμαι κι εγώ ανάμεσα στους ανθρώπους που έχασαν τη δουλειά τους στα καράβια εξαιτίας της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ. Μπορεί να πέρασαν τριάντα σχεδόν χρόνια από τότε, αλλά όσο ζω θα το φωνάζω και θα διαμαρτύρομαι για την αντιναυτεργατική πολιτική του ΠΑΣΟΚ.

Και ναι. Το θέμα δεν είναι απλά μια αντιπάθεια του ΠΑΣΟΚ προς τους ναυτικούς. Είναι ταξικό. Και η σύγκρουση μόνο με ταξικά κριτήρια μπορεί να δώσει καρπούς για τους ναυτεργάτες.

Τι σημαίνει όμως ταξικά κριτήρια; Σημαίνει να επιτευχθεί πρώτα πρώτα ενότητα της τάξης των ναυτεργατών. Κι όσο αντί για τάξη επικρατεί η αταξία στο ναυτεργατικό κίνημα, κάθε απεργία στο λιμάνι θα καταλήγει σε μπούμερανγκ κατά των ίδιων των απεργών.

Όσοι καλά γνωρίζουμε τα πίσω από τη βιτρίνα του ναυτεργατικού κινήματος, γνωρίζουμε δυστυχώς και αυτή τη δυσάρεστη κατάσταση. Τη διάσπαση ανάμεσα στους διαφόρους φορείς του ναυτεργατικού κινήματος και τον οχετό από ύβρεις που ανταλάσσουν μεταξύ τους οι πρόεδροι των διαφόρων ναυτεργατικών σωματείων ή και τα στελέχη του κάθε χώρου.

Αυτή η κατάσταση πρέπει να λάβει τέλος! Το φωνάζουμε προς κάθε κατεύθυνση. Δεν υπάρχει σήμερα η πολυτέλεια για διαφωνίες και έριδες και τσακωμούς. Να βρεθεί κοινή συνισταμένη και πάνω σ' αυτή να στηθεί ο όποιος νέος απεργιακός αγώνας.

Οι εγωισμοί και ο αγώνας υπεροχής των συνδικαλιστών φταίει εξίσου για τα χάλια των ναυτεργατών με την αντιναυτεργατική πολιτική των όποιων κυβερνήσεων, ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ.

Και κρούουμε τον κώδωνα του κινδύνου. Στο τέλος, αν έτσι συνεχίσουν, όχι μόνο δε να υπάρξει κανένας νικητής αλλά θα αφανιστεί και ο τελευταίος έλληνας ναυτεργάτης.

Ακούστε αν θέλετε τη φωνή διαμαρτυρίας. Γιατί προέρχεται από έναν άνθρωπο που όλα αυτά τον άφησαν άνεργο. Που δεν ευελπιστεί σε καμία περίπτωση να γυρίσει στη θάλασσα πια. Αλλά και δε λησμονεί πως χαραμίστηκε η ζωή του.

Από τον καιάδα σας μιλώ που πετάχτηκαν βίαια άλλοι 100.000 συνάδελφοι. Από το 1980 και έως σήμερα. Και δε θα χαρούμε καθόλου να έρθουν εδώ και οι ελάχιστοι εναπομείναντες έλληνες ναυτικοί. Οι λιγότεροι πια από 20.000. Είναι συμφέρον όλων μας να μην αφανιστεί ο κλάδος, να μην αφανιστεί το ΝΑΤ. Έστω και αν έχουμε να λαμβάνουμε ψίχουλα εμείς από το ΝΑΤ.

Με τεράστιο πόνο ψυχής απευθύνουμε έκκληση για ενότητα. Και για κοινή δράση. Όχι μόνο στα χαρτιά αλλά επί της ουσίας.

Και φυσικά, εννοείται και εξυπακούεται αυτό, με μπούσουλα ταξικό. Και με στόχους πάλης που θα προασπίζονται τα αληθινά συμφέροντα του ναυτεργατικού κινήματος.

Ξέρω πως από κάποιους ζητάω πολλά. Ζητάω να κάνουν την υπέρβαση. Μα είναι εκείνοι που περισσότερο εκτιμώ και σέβομαι. Από τους άλλους τι να ζητήσω; Ουκ αν λάβω παρά του μη έχοντος...

Ενότητα στη βάση. Βρείτε τον τρόπο να την κάνετε πράξη. Άλλος δρόμος δε μένει.

Ενότητα πριν είναι πολύ αργά.

Αλλιώς σταματήστε να μας ζαλίζετε για ταξικό ναυτεργατικό κίνημα. Εκτός αν στο δικό σας λεξικό το ταξικό είναι ταυτόσημο με το κομματικό...