BLOG ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ Ε.Ν.

Εσείς να ΠΑΤΕ. Εγώ θα περιοριστώ να απεργήσω.

Απεργιακές συγκεντρώσεις σε 61 πόλεις

Αθήνα: 11 πμ., Ομόνοια

Θεσσαλονίκη: 10.30 π.μ., Αγαλμα Βενιζέλου.

Πειραιάς: 10.30 π.μ., ηλεκτρικό σταθμό

Πολύγυρος: 11 π.μ., μπροστά στο Δημαρχείο.

Κομοτηνή: 10.30 π.μ., κεντρική πλατεία.

Ξάνθη: 11 π.μ., κεντρική πλατεία.

Κατερίνη: 10.30 π.μ., κεντρική πλατεία.

Εδεσσα: 11 π.μ., μικροί Καταρράκτες.

Γιαννιτσά: 11 πμ., Πλατεία ΕΠΟΝ.

Καβάλα: 11 π.μ., κεντρική πλατεία

Θάσος: 10.30 π.μ., στο Λιμένα.

Αλεξανδρούπολη: 10 π.μ., μπροστά στο Δημαρχείο

Δράμα: 11 π.μ., κεντρική πλατεία

Σέρρες: 10 π.μ., πλατεία Ελευθερίας

Κοζάνη: 10 π.μ., πεζόδρομο

Πτολεμαΐδα: 10 π.μ., παλιό πάρκο

Φλώρινα: 11 π.μ., κεντρική πλατεία

Γρεβενά: 10.30 π.μ., πλατεία Ελευθερίας

Βέροια: 10.30 π.μ., πλατεία Ωρολογίου

Νάουσα: 9.30 π.μ., κεντρική πλατεία

Κιλκίς: 10.30 π.μ., πλατεία Ειρήνης

Ορεστιάδα: 11 π.μ., πλατεία

Γιάννενα: 10 π.μ., Δημαρχείο

Αρτα: 10 π.μ., Εργατικό Κέντρο

Ηγουμενίτσα: 10.30 π.μ., πεζόδρομος

Πρέβεζα: 10 π.μ., Παλαιό ΚΤΕΛ

Αγρίνιο: 10.30 π.μ., πλατεία Δημοκρατίας

Μεσολόγγι: 10.30 π.μ., Κεντρική Πλατεία

Ναύπακτος: 10.30 π.μ., πλατεία Κεφαλοβρύσου.

Κέρκυρα: 10 π.μ., πλατεία Σαρόκο.

Λάρισα: 10 π.μ., κεντρική πλατεία

Βόλος: 10 π.μ., πλατεία Πανεπιστημίου

Τρίκαλα: 10 π.μ., κεντρική πλατεία

Καρδίτσα: 11 π.μ., κεντρική πλατεία

Πάτρα: 11 π.μ., πλατεία Γεωργίου

Καλαμάτα, 10.30 π.μ., πλατεία 23ης Μαρτίου

Πύργος: 10.30 π.μ., πλατεία ΟΤΕ

Κόρινθος: 10.30 π.μ., Περιβολάκια

Τρίπολη: 10 π.μ., πλατεία Πετρινού

Σπάρτη: 10.30 π.μ., κεντρική πλατεία

Αργος: 10 π.μ., πλατεία Αγ. Πέτρου

Ζάκυνθος: 10.30 π.μ., παλιό ΕΚ Ζακύνθου

Κεφαλονιά: 10.30 π.μ., Εργατικό Κέντρο

Χαλκίδα: 11 π.μ., πλατεία Αγοράς

Λαμία: 10.30 π.μ., πλατεία Πάρκου

Λιβαδειά: 10.30 π.μ., κεντρική πλατεία

Αμφισσα: 10.30 π.μ., πλατεία Λαού

Θήβα: 10.30 π.μ., κεντρική πλατεία

Ηράκλειο: 10 π.μ., Νομαρχία

Χανιά: 10 π.μ., Ν. Καταστήματα

Ρέθυμνο: 10 π.μ., Δημαρχείο

Αγ. Νικόλαος (Λασίθι): 10.30 π.μ., κεντρική πλατεία

Σητεία: 10.30 π.μ., στο Πλατανάρι

Ρόδος: 10 π.μ., Πανεπιστήμιο Αιγαίου

Μυτιλήνη: 11 π.μ., πλατεία Σαπφούς

Σάμος: 10 π.μ., Εργατικό Κέντρο

Λήμνος: 10 π.μ., λιμάνι Μύρινας

Κως: 10.30 π.μ., Εργατικό Κέντρο

Κάλυμνος: 11 π.μ., κεντρική πλατεία

Ικαρία: 12 μ., Εύδηλο

Χίος: 10 π.μ., είσοδο Απλωταριάς

__________________________________

Από τον Κυριακάτικο Ριζοσπάστη. Ανακοίνωση των συγκεντρώσεων του ΠΑΜΕ για την ερχόμενη Τετάρτη, 15 Δεκέμβρη 2010.

Δείτε περισσότερα εδώ:

http://www2.rizospastis.gr/page.do?publDate=12/12/2010&id=12883&pageNo=2&direction=1

Και να ΠΑΤΕ. Εσείς να ΠΑΤΕ. Εγώ αυτή τη φορά θα περιοριστώ να απεργήσω.

Εννοείται ότι θα απεργήσω. Και όχι γιατί μου το λέει το ΠΑΜΕ. Στο μετερίζι του αγώνα έχω ΠΑΕΙ εδώ και κάτι δεκαετίες από μόνη μου. Δε χρειάζεται να με ΠΑΝΕ.

Και κουράστηκα λέω να μου δίνουν συνέχεια εντολές. Κάποια στιγμή ας το δει και το ΠΑΜΕ πού το ΠΑΕΙ. Και ποιο είναι το κίνημα που προσπαθεί να αναπτύξει. Εργαζομένων που έχουν νου και γνώση ή άβουλων όντων που τους χτυπάνε παλαμάκια και τρέχουν να γεμίσουν τις πλατείες με πλακάτ και συνθήματα;

Ή ακόμη που γεμίζουν τα ψηφοδέλτια του ΠΑΜΕ και του κουβαλάνε ψήφους ή που τους θυμούνται και καμιά φορά και τους καλούν και σε σύΣΚΕΨΗ;

Αυτή τη φορά κάνω τη δική μου προσωπική διαμαρτυρία. Απεργώ αλλά δε συμμετέχω σε συγκεντρώσεις. Την επόμενη δεν ξέρω... Θα το σκεφτώ και θα αποφασίσω. Γιατί άβουλο ον δεν είμαι και δεν πρόκειται να γίνω για το χατίρι κανενός.

Και λέω εκείνη τη μέρα να καθίσω να γράψω. Για τα παλιά μαθήματα. Και τη διαφορά ανάμεσα στη στρατηγική και την τακτική. Αν μη τι άλλο η ΚΟΒ ΝΑΥΤΕΡΓΑΤΩΝ έκανε κάποτε πολύ καλή ιδεολογική δουλειά. Και αξιοποιούσε τα κύτταρα του εγκεφάλου των μελών της.

Σήμερα; Και για όποιον δεν είναι μέλος; Υπάρχει τι; Το ΠΑΜΕ και πάλι ΠΑΜΕ και ξανά ΠΑΜΕ; Πού ωρέ παιδιά; Και πώς; Μέχρι πότε εσείς θα αποφασίζετε από μόνοι σας στα κομματικά γραφεία για όλους εμάς; Που συνειδητά βρισκόμαστε πλάι σας αλλά και συνειδητά επιλέγουμε να είμαστε εκτός κόμματος;

Έχει σκοπό το ΠΑΜΕ να συμπεριλάβει τους εργαζόμενους ή μόνο τα κομματικά μέλη;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Welcome onboard! Αφήστε μας το μήνυμά σας και θα προσπαθήσουμε να σας απαντήσουμε το συντομότερο δυνατό. Εκτός αν αλλού αρμενίζουμε... Οπότε κουράγιο μέχρι να καταπλεύσουμε και πάλι στο λιμάνι...

ΔΩΣΤΕ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ!

ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΡΙΕΣ ΤΩΝ ΑΕΝ ΑΠΑΙΤΟΥΝ:


ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ!

ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΩΡΑ!


ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΑΕΝ

Οικολογικό Περισκόπιο

10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010: ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΗ



Ο ΟΡΚΟΣ


ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ...


ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΟΝ ΖΗΤΗΣΑΝ;


Στα μάτια σας, μας είπαν, βλέπουμε το μέλλον της Ναυτιλίας. (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, κ. Φικιώρης)

Μα το δικό μας μέλλον αποδείχτηκε κόλαση.

Τώρα τα ίδια τάζουν στα νέα κορίτσια για να τα πείσουν να πάνε στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού. Αυτές δε θα χρειαστεί να περιμένουν για να ανακαλύψουν την ίδια κόλαση της ανεργίας. Από το πρώτο εξάμηνο σπουδών, αναζητώντας καράβι για πρακτική άσκηση, βρίσκονται αντιμέτωπες με τις κλειστές πόρτες των εταιρειών. Δεκάδες νέες καπετάνισσες κινδυνεύουν να χάσουν το επόμενο εξάμηνο της σχολής γιατί ο Ιούλιος μπήκε και καράβι δε βρήκαν. Πολλές ακόμη αναγκάστηκαν ήδη να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους για τον ίδιο λόγο. Μα κανενός υπευθύνου δεν ιδρώνει το αυτί.

Αντίθετα μας ζητούν να σκεφτούμε το κρουαζιερόπλοιο Ζενίθ και τα διαφυγόντα κέρδη για τον τουρισμό. Την ώρα που οι ναυτεργάτες, γυναίκες και άντρες, βρίσκονται στο απόλυτο ναδίρ. Και απαιτούν να μην απεργούμε, να μην αγωνιζόμαστε για το δίκιο μας. Είμαστε υποχρεωμένες να μην υπακούσουμε. Το δις εξαμαρτείν δεν αρμόζει ούτε στις γυναίκες. Και ειδικά σε καπετάνισσες.

Ορκιστήκαμε για καπετάνισσες. Όχι για νέες Ιφιγένειες. Και αυτόν τον όρκο θα τιμήσουμε. Καπετάνισσες στη θάλασσα και καπετάνισσες στη ζωή. Με το κεφάλι ψηλά απαιτούμε να τηρηθούν οι υποσχέσεις που μας δόθηκαν. Και να ληφθούν μέτρα ώστε να μη σβήσει ο θεσμός τριάντα χρόνων. Το μέλλον της ναυτιλίας ανήκει και σε μας. Όχι γιατί μας το έταξε ένας υπουργός μα γιατί έχουμε κι εμείς προσφέρει τον ιδρώτα μας για την ελληνική ναυτιλία.

Τώρα όμως με την άρση του καμποτάζ και τον αφανισμό των ελλήνων ναυτεργατών που θα σημάνει, το ΝΑΤ κινδυνεύει να χρεωκοπήσει. Πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις σε όσους ναυτεργάτες τόσα χρόνια έδιναν τις εισφορές τους;

Γι' αυτό στον αγώνα κατά της άρσης του καμποτάζ είμαστε όλοι ενωμένοι. Άντρες και γυναίκες. Παλιές και νέες καπετάνισσες. Και είναι ο αγώνας αυτός αγώνας επιβίωσης.

Μη μας ζητάτε λοιπόν να σκεφτούμε το Ζενίθ. Γιατί αυτός που βρίσκεται στο ναδίρ δεν έχει πια τίποτε άλλο να χάσει αν αγωνιστεί. Εκτός από τις αλυσίδες του.

Βίρα λοιπόν τις άγκυρες! Κι ας σπάσουν και οι καδένες. Για το μέλλον που ονειρευτήκαμε και δικαιούμαστε μετά από τριάντα χρόνια να ζήσουμε. Την καταξίωση του θεσμού της ελληνίδας καπετάνισσας.

Έτσι τιμούμε εμείς την επέτειο των τριάντα χρόνων από την αποφοίτηση. Με αγώνες!

Εκεί, στον Πειραιά, στο λιμάνι. Που η ακηδία όλων μας ξεμπάρκαρε.

Είναι η ώρα να μας ξαναβρούν μπροστά τους. Και η ώρα να σταματήσουν να ξεγελάν κι άλλες αθώες κοπέλες με κούφιες υποσχέσεις. Η ώρα να βγει ο θεσμός από την κόλαση.

Τριάντα χρόνια μετά ξέρουμε καλά γιατί μας άνοιξαν την πόρτα της ναυτιλίας. Χωρίς καν να το ζητήσουμε εμείς. Τώρα νομίζουν πως έχουν το δικαίωμα να την ξανακλείσουν. Ωραία λοιπόν. Στις δικές τους κλειστές πόρτες απαντάμε με κλειστά λιμάνια. Δίκαιο δεν είναι;

Ή όλοι μαζί στο ζενίθ ή όλοι μαζί στο ναδίρ. Δεν μπορεί η μεν ελληνόκτητη ναυτιλία να είναι πρώτη στον κόσμο και να ανθοφορεί και οι έλληνες ναυτεργάτες να πετιούνται στον καιάδα. 85.000 έλληνες ναυτικοί το 1980, λιγότεροι από 20.000 σήμερα. Μιλάνε οι αριθμοί. Κόντρα στους αριθμούς για τα διαφυγόντα κέρδη από το Ζενίθ και το κάθε Ζενίθ. Και στο κάτω κάτω ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Απαιτούμε λοιπόν από την Πολιτεία να θέσει στο ζενίθ της τον άνθρωπο. Ζητάμε να πάρει πίσω την άρση του καμποτάζ και να θεσμοθετήσει μέτρα στήριξης τόσο των ελλήνων ναυτεργατών όσο και της γυναίκας ναυτεργάτριας.

Ζητάμε πολλά; Όχι! Ζητάμε μόνο να τιμήσουν τα τριάντα χρόνια που χωρίς καμία στήριξη καταφέραμε να κρατήσουμε ζωντανό το θεσμό της ελληνίδας καπετάνισσας. Και που παρά τις αντιξοότητες έχουμε σήμερα να καμαρώνουμε αρκετές συναδέλφισσες σε βαθμό υποπλοιάρχου αλλά και πρώτου πλοιάρχου.

Αποδείξαμε πως μπορούμε να σταθούμε ισάξια με τους άντρες συναδέλφους στις γέφυρες των πλοίων. Και δεν ανεχόμαστε άλλο πια ούτε διακρίσεις εξαιτίας του φύλου μας ούτε και άλλη εκμετάλλευση των γυναικών ναυτικών με στόχο να χτυπηθεί συνολικά το ναυτεργατικό κίνημα. Σας είπαμε, ξέρουμε γιατί μας ανοίξατε την πόρτα. Δε μας κάνατε χάρη.

Μας βάλατε στα καράβια για τον ίδιο λόγο που τώρα βάζετε τους αλλοδαπούς. Χωρίς να νοιάζεστε αν θα τα καταφέρουμε επαγγελματικά. Μας θέλατε το πολύ πολύ για ανθυποπλοιάρχους. Δεν περιμένατε πως θα καταφέρουμε κάτι καλύτερο. Επιδιώκατε να δημιουργήσετε ζευγάρια ναυτικών. Να μένουμε περισσότερο στο πλοίο, να δεχόμαστε μικρότερους μισθούς για να μας ναυτολογήσετε μαζί. Κι όταν τα σχέδιά σας βγήκαν όλα πλάνα, βιαστήκατε να μας κλείσετε την πόρτα. Προτιμώντας τους αλλοδαπούς.

Ε, σας λέμε ότι και αυτό το σχέδιο πλάνη θα βγει. Θα φροντίσουν οι ναυτεργάτες γι' αυτό. Κι εμείς θα σταθούμε δίπλα τους. Δίπλα στο ταξικό ναυτεργατικό κίνημα. Γιατί αυτό και μόνο μας στήριξε αταλάντευτα τριάντα τόσα χρόνια. Αν μη τι άλλο χρωστάμε τώρα να ανταποδώσουμε.

Γιατί αχάριστες οι ελληνίδες καπετάνισσες δεν είναι. Και το ξέρετε. Όπως αγαπήσαμε τα καράβια σας όταν μας δώσατε την ευκαιρία να εργαστούμε , και υπερβάλαμε εαυτούς για να σταθούμε αντάξιες, ίδια τώρα τιμούμε τα τριάντα χρόνια της παρουσίας μας υποστηρίζοντας ολόψυχα τον αγώνα των ναυτεργατών.

Στο κάτω κάτω δε μας αφήσατε άλλο δρόμο. Ο αγώνας των ναυτεργατών είναι η μόνη μας ελπίδα να μη σβήσει ο κλάδος μας. Και να μην πάνε στράφι τριάντα χρόνια προσπάθειας και θυσίας.