BLOG ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ Ε.Ν.

Να γίνει η Ηγουμενίτσα ανθρώπινη πόλη! Να παραμείνει όμως και λιμάνι. Και πύλη προς τη δύση...


Να γίνει η Ηγουμενίτσα ανθρώπινη πόλη!

Αυτή η επίκληση με υποδέχτηκε στο λιμάνι της πόλης όταν πριν λίγη ώρα γύριζα από τη βολτίτσα μου στα πέριξ. Γραμμένη σε ένα μεγάλο πανό και με πρόσκληση για αύριο το απόγευμα, Τετάρτη, 9 Μαρτίου 2011, και ώρα 18.00. Στην πλατεία Δημαρχείου της πόλης μας.

Και μέσα στο Δημαρχείο την ίδια ώρα το Δημοτικό Συμβούλιο θα συζητά το θέμα των παράνομων μεταναστών. Ή μήπως έξω; Στην πλατεία; Ενώπιον των συγκεντρωμένων; Δεν πολυκατάλαβα...


Στο επόμενο πλάνο που τράβηξα, παρόν και το ... πρόβλημα. Που δεν αφήνει την Ηγουμενίτσα να νιώσει ανθρώπινη πόλη. Ο μετανάστης. Ανάμεσα στα παρκαρισμένα αυτοκίνητα στο λιμάνι της πόλης.

Την ίδια ώρα και αρκετοί άλλοι περιφέρονταν τριγύρω. Αλλά άντε να σηκώσεις το φακό να τους φωτογραφίσεις. Εσένα θα σου άρεσε να είσαι στη θέση τους και να σε φωτογραφίζουν; Κι εκείνον παραπάνω τυχαία τον τσάκωσε ο φακός και καθόλου επίτηδες.

Ες αύριον λοιπόν τα σπουδαία. Με την επιτροπή αγώνα. Που αν έχω καταλάβει καλά εκλέχτηκε από μια συγκέντρωση κατοίκων του Λαδοχωρίου και του Γκραικοχωρίου πριν από μια βδομάδα περίπου, στην αίθουσα κάποιου ξενοδοχείου της περιοχής.

Βεβαίως το Δημοτικό Συμβούλιο που αύριο συνεδριάζει δεν είναι μόνο του Λαδοχωρίου και του Γκραικοχωρίου αλλά ολόκληρου του Δήμου Ηγουμενίτσας. Και που με τα καλλικρατικά δεδομένα εκτείνεται πλέον σε ένα τεράστιο τμήμα του νομού Θεσπρωτίας.

Αλλά και το πρόβλημα "παράνομοι μετανάστες" δεν αφορά μόνο το Λαδοχώρι και το Γκραικοχώρι. Είναι ένα γενικότερο πρόβλημα και για την περιοχή ολόκληρης της Θεσπρωτίας αλλά για την Ελλάδα ολάκερη.

Επομένως και συμφωνώ ότι όλοι μαζί θα πρέπει να αγωνιστούμε για να το λύσουμε. ΟΛΟΙ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ!

Μόνο που δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο πρώτος ρόλος ανήκει στα θεσμοθετημένα όργανα της Πολιτείας. Γιατί το θέμα μετανάστες ξεπερνά και τα σύνορα της χώρας. Δεν είναι εσωτερικό μας και μόνο ζήτημα αλλά και εξωτερικής πολιτικής.

Δεν πρέπει μάλιστα να μας διαφεύγει ότι πρόσφατα η χώρα μας καταδικάστηκε από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για θέματα σχετικά με τους παράνομους μετανάστες. Ούτε κανένας αγνοεί ότι η ίδια η επιβίωση αυτής της χώρας εξαρτάται σήμερα πολλαπλώς από διάφορους ευρωπαϊκούς φορείς.

Ταυτόχρονα η κατάσταση με τους μετανάστες απεργούς πείνας έχει φτάσει σε οριακό σημείο. Και ανά πάσα στιγμή μπορεί έχουμε εξελίξεις δυσάρεστες.

Κάθε λογικός λοιπόν πολίτης που αγαπά τη χώρα του όλα θα πρέπει να τα σκέφτεται και όλα να τα λαμβάνει υπόψη του. Κι όχι να ενεργεί κοντόφθαλμα λες και ο μικρόκοσμος που ζει είναι ξεκομμένος από τον υπόλοιπο κόσμο.

Όπως για παράδειγμα το άρθρο που λίγες μέρες πριν δημοσιεύτησε στο Εκόνομιστ. Και παρουσιάζει την Ελλάδα ως τριτοκοσμική χώρα στα θέματα των παράνομων μεταναστών:

http://www.economist.com/node/18178167 (17/2/2011)

Και για όσους δεν τα καταφέρνουν με τα αγγλικά, δίνω και το ακόλουθο λινκ από ελληνικό ιστολόγιο που αναδημοσίευεσε τις πληροφορίες από το άρθρο του Εκόνομιστ:

http://gdailynews.wordpress.com/2011/02/18/economist-%CE%B5%CE%BA%CF%84%CF%8C%CF%82-%CF%83%CE%AD%CE%BD%CE%B3%CE%BA%CE%B5%CE%BD-%CE%B7-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1-%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CF%89-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%BB%CE%B1%CE%B8%CF%81/

Και παραθέτω ολόκληρη την ανάρτηση γιατί έχει ιδιαίτερη σημασία να τη μελετήσουν όσοι λένε ότι νοιάζονται για το θέμα:



Economist:

Εκτός Σένγκεν η Ελλάδα λόγω των λαθρομεταναστών

που μέσω αυτής περνάνε στην Ευρώπη.

Φεβρουαρίου 18, 2011 — Λουκάς

Στην πιθανότητα να βγει η Ελλάδα εκτός Σένγκεν κάνει λόγο ο Economist. Αιτία το κύμα οικονομικών μεταναστών που περνάει από τη χώρα μας στην Ευρώπη. Τι αναφέρει για την στάση της Τουρκίας, τον Γιώργο Παπανδρέου και την ανάγκη αναθεώρησης της συνθήκης Δουβλίνο ΙΙ.

Για διπλή τραγωδία στην Ελλάδα κάνει λόγο ο Economist, σε άρθρο του με τίτλο “Το ασταμάτητο ρεύμα” με κυρίαρχο θέμα τη παράνομη μετανάστευση που έχει προκαλέσει πονοκέφαλο στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Σύμφωνα με το άρθρο, στη χώρα μας κινδυνεύουν δύο μεγάλα ευρωπαϊκά εγχειρήματα. Το ευρώ, αλλά και η συνθήκη του Σένγκεν, λόγω της αδυναμίας της Ελλάδας να ανακόψει την λαθρομετανάστευση.

Όπως αναφέρει ο Economist, πλέον υπάρχει έλλειψη εμπιστοσύνης, λόγω της δημοσιονομικής κρίσης, αλλά και λόγω της αποδεδειγμένα ελλιπούς φύλαξης των ελληνικών συνόρων.

Στο δημοσίευμα γίνεται αναφορά και στη συμπεριφορά των Ελλήνων απέναντι στους μετανάστες. “Αν και η Ελλάδα είναι μια χώρα μεταναστών, ωστόσο υπάρχουν Έλληνες ξενοφοβικοί που ξυλοκοπούν τους μετανάστες”, αναφέρεται χαρακτηριστικά.

Από το άρθρο δεν θα μπορούσε να λείπει φυσικά και η πρόσφατη καταδίκη της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, σχετικά με τις συνθήκες στα ελληνικά κέντρα κράτησης μεταναστών, μετά από προσφυγή Αφγανού πρόσφυγα.

“Για όλα αυτά ευθύνεται η Ελλάδα αλλά και ο υπερβολικά μεγάλος αριθμός παράνομων μεταναστών που αναζητούν είσοδο στην Ευρώπη μέσω της χώρας παρά την πρόβλεψη της συνθήκης Δουβλίνο ΙΙ ότι οι περιπτώσεις ασύλου πρέπει να εξετάζονται στη χώρα εισόδου στην Ευρώπη”.

Το δημοσίευμα κάνει λόγο για χαλαρούς ελέγχους στα σύνορα και μεγάλες καθυστερήσεις στη διαδικασία εξέτασης των αιτήσεων ασύλου.

Υπογραμμίζει πως ένα αποτελεσματικό σύστημα χορήγησης ασύλου πρέπει να είναι μέρος μιας πιο συνετής πολιτικής για τη μετανάστευση.

Άλλο οι πρόσφυγες και άλλο οι οικονομικοί μετανάστες τονίζει αναφέροντας ότι όσο υπάρχει πόλεμος και καταπίεση, πρέπει να υπάρχει καταφύγιο, σημειώνει ο Economist.

Σε αυτό το σημείο κάνει αναφορά και στον Γιώργο Παπανδρέου, αναφέροντας ότι ο ίδιος θα έπρεπε να το γνωρίζει αυτό περισσότερο από άλλους, καθώς την περίοδο των συνταγματαρχών η οικογένειά του βρήκε άσυλο στη Σουηδία.

Επίσης, χαρακτηρίζεται αναγκαίος ένας συμβιβασμός ώστε να παγώσει η συνθήκη Δουβλίνο ΙΙ περί επιστροφής αιτούντων άσυλο στη χώρα εισόδου στην Ευρώπη, που επιθυμούν οι ευρωπαϊκές χώρες του νότου. Τονίζεται όμως ότι η χώρα θα πρέπει να δεχθεί την αναστολή της συνθήκης του Σένγκεν

“Αν η Ελλάδα θέλει να αναστείλει το Δουβλίνο ΙΙ, θα πρέπει να δεχθεί μια προσωρινή αναστολή της συνθήκης του Σένγκεν και την επιστροφή των συνοριακών ελέγχων”.

Το άρθρο αναφέρεται και στον ρόλο της Τουρκίας, η οποία θα πρέπει να αλλάξει μεταναστευτική πολιτική, καθώς από το 1951 δίνει άσυλο μόνο σε Ευρωπαίους πολίτες.

Δεν ξέρω πόσοι είναι σε θέση να καταλάβουν όλα όσα γράφει το Εκόνομιστ και να τα συνειδητοποιήσουν σε όλο το πλάτος και τις προεκτάσεις τους. Θα το πω λοιπόν τελείως απλά για να το καταλάβουν όλοι: Οι Ευρωπαίοι ψάχνουν αφορμή και πάλι για να στριμώξουν την Ελλάδα. Κι αυτή τη φορά την ανακάλυψαν στο θέμα παράνομοι μετανάστες. Δίχως να τους ενδιαφέρει ιδιαίτερα ο δικός τους ρόλος στη δημιουργία του προβλήματος.

πχ Έχει κατακλυστεί η Ηγουμενίτσα με Ιρακινούς μετανάστες. Ποιος όμως έκανε επέμβαση στο Ιράκ; Η Ελλάδα; Ή η Ιγγλιτέρα; Και ποιος με τη συνθήκη ΔΟΥΒΛΙΝΟ ΙΙ έχει εγκλωβίσει τους μετανάστες στο δικό μας λιμάνι; Μας κατηγορούν για χαλαρούς ελέγχους στα σύνορα και παραβλέπουν το ρόλο της Τουρκίας που παίζει το δικό της παιχνίδι.

Η πατρίδα μας και όχι μόνο η Ηγουμενίτσα, πολύ δε περισσότερο όχι μόνο το Λαδοχώρι και το Γκραικοχώρι, βρίσκεται για μια ακόμη φορά στο μάτι του κυκλώνα. Και κάθε γνήσιος έλληνας τέτοιες ώρες δεν μπορεί να συμπεριφέρεται σαν πιτσιρίκι.

Ούτε και να κομματικοποιεί το ζήτημα. Ξεπερνάει τις κομματικές αντιπαραθέσεις. Είναι ζήτημα εθνικό.

Μακάρι για μια φορά τουλάχιστον να λογικευτούμε και να αφήσουμε στην άκρη όσα μας χωρίζουν και ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ και με νου και γνώση να δώσουμε τον αγώνα να σώσουμε την πατρίδα μας.

Κι ακόμη. Οι παράνομοι μετανάστες δεν είναι ένα ακόμη ζήτημα του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη. Για να τα βάζουμε κάθε τρεις και λίγο με τον αρμόδιο υπουργό που δε στέλνει περισσότερους αστυνομικούς ή και λιμενικούς στην Ηγουμενίτσα. Και που θα πρέπει να το πούμε ότι τόσο οι αστυνομικοί όσο και οι λιμενικοί της Ηγουμενίτσας υπερβάλλουν εαυτούς για να αντιμετωπίσουν την κατάσταση.

Από κει και πέρα είναι γεγονός ότι η ζωή όλων μας εδώ στην Ηγουμενίτσα έχει επιδεινωθεί από την παρουσία των μεταναστών. Και μέρα τη μέρα επιδεινώνεται περισσότερο. Θα αφήσω στην άκρη τις φοβίες και τις υστερίες - αν και αποτελούν κι αυτές μια σημαντική πτυχή του προβλήματος - στην άκρη και τα ανθρωπιστικά συναισθήματα που σε κάθε λογικό και ψύχραιμο άνθρωπο είναι εύλογο να δημιουργούνται στη θέα αυτών των δυστυχισμένων πλασμάτων. Και θα σταθώ στην ουσία και μόνο. Στις συνέπειες της παρουσίας τόσων εκατοντάδων ανθρώπων που διαβιούν άστεγοι, πεινασμένοι και χωρίς στοιχειώδεις συνθήκες υγιεινής, κυριολεκτικά δίπλα μας.

Ο καθένας καταλαβαίνει ότι ο άνθρωπος που πεινάει θα κλέψει. Και αν ο Ουγκό ζούσε στην εποχή μας και στην Ηγουμενίτσα ο ήρωας των Αθλίων του θα είχε μουσουλμανικό όνομα...

Δυστυχώς όμως είναι αρκετοί εκείνοι που δεν καταλαβαίνουν ότι με τσαμπουκάδες δε λύνεται ένα τέτοιο πρόβλημα. Από όποια πλευρά και αν προέρχεται. Το τονίζω. Από όποια πλευρά.

Κι έτσι το τελευταίο διάστημα υπήρξαν άστοχες ενέργειες που έπαιξαν αρνητικότατο ρόλο και η κατάσταση πλέον μυρίζει μπαρούτι.

πχ Οι πυροβολισμοί μεταναστών. Από πολίτες. Η πανελλαδική αντιρατσιστική διαδήλωση με διαδηλωτές που έφθασαν στην Ηγουμενίτσα από άλλα μέρη της Ελλάδας. Τα δακρυγόνα που έπεσαν. Τα ακραία συνθήματα που ακούστηκαν.

Έχουμε επίσης ένα μπαράζ δημοσιευμάτων τόσο στον τύπο όσο και στο διαδίκτυο. Που λίγο σέβονται την αλήθεια και πολύ ρίχνουν λάδι στη φωτιά. Ήδη ένα τέτοιο δημοσίευμα (πρωτοσέλιδο σε εβδομαδιαία εφημερίδα των Αθηνών) προκάλεσε την επέμβαση του εισαγγελέα. Καθώς μιλούσε για κανιβάλους στην Ηγουμενίτσα ενώ η αστυνομική διεύθυνση το διέψευσε κατηγορηματικά ως μύθευμα.

Όλα αυτά και σε συνδυασμό με την αύξηση του αριθμού των μεταναστών έχουν οδηγήσει σε ένταση. Και τους κατοίκους και τους μετανάστες.

Άνθρωποι που μέχρι πρότινος πρόσφεραν το κατιτί στους μετανάστες, τώρα άλλαξαν στάση και ζητάνε την άμεση απομάκρυνσή τους. Χωρίς να τους νοιάζει τίποτε άλλο. Χωρίς να ακούνε τίποτε άλλο. Αλλά και οι μετανάστες έχουν περάσει από την επαιτεία στην απαίτηση για προσφορά τροφής, χρημάτων, τσιγάρων. Λογικό δεν είναι; Και ο αναμενόμενος κρίκος στην αλυσίδα; Γιατί μια αλυσίδα είναι όλα.

Και μάλιστα μια αλυσίδα που έχει και κρυφούς κρίκους. Και κινήσεις κάτω από το τραπέζι. Από ανθρώπους ή και συλλογικότητες που για δικές τους σκοπιμότητες εξωθούν την κατάσταση στα άκρα.

Το μόνο θετικό είναι η εκφρασμένη θέληση της νέας δημοτικής αρχής να αντιμετωπίσει το πρόβλημα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Γι' αυτό και η αυριανή συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου. Να συζητηθούν οι προτάσεις και να δρομολογηθούν λύσεις.

Από την άποψη αυτή η παρουσία των κατοίκων στην πλατεία του δημαρχείου μόνο ένα νόημα έχει. Να στηρίξει το δημοτικό συμβούλιο στο δύσκολο έργο του. Να δώσει το παρών ώστε να ενισχύσει τη φωνή των εκπροσώπων της πόλης. Κι όχι να διεκδικήσει ρόλο εξωθεσμικού ρυθμιστή μιας κατάστασης που ούτε και τα θεσμοθεητημένα όργανα είναι εύκολο να αντιμετωπίσουν.

Αλλιώς θα οδηγηθούμε στο χάος. Και σε συνθήκες χάους τίποτε και κανένας δε θα μπορεί να δώσει λύσεις...

Δεν κινδυνολογώ. Απλά λαμβάνω υπόψη την εμπειρία του παρελθόντος. Και πως η Ηγουμενίτσα είναι η δυτική πύλη της χώρας μας. Κάποτε η πύλη των Βαλκανίων προς Ευρώπη ήταν η Γιουγκοσλαβία. Γιατί έκλεισε εκείνος ο δρόμος;

Πριν λοιπόν κάποιοι κάνουν πράξη την απειλή τους για κλείσιμο του λιμανιού ως ένδειξη διαμαρτυρίας ή ό,τι άλλο, να σκεφτούν καλά. Μα πάρα πολύ καλά. Τις επιπτώσεις. Και στην τουριστική περίοδο που ξεκινά σε λίγο και μακροπρόθεσμα.

Να σκεφτούν πως από τη μια έχουμε την Τουρκία να πιέζει για την είσοδό της στην Ευρώπη. Και από την άλλη την Ευρώπη που με κάθε τρόπο μας δείχνει την έξοδο. Και το κερασάκι στην τούρτα είναι η Αλβανία. Που θέλει κι αυτή να παίξει παιχνίδι.

Έχουμε σήμερα ένα νέο λιμάνι στην Ηγουμενίτσα. Έχουμε και την αφετηρία της Εγνατίας. Αύριο; Αν εμείς πιάσουμε και κλείσουμε το λιμάνι; Αν προκαλέσουμε επεισόδια;


Για παρατήρησε λίγο το χάρτη. Δείχνει τα πορθμεία που ήδη υπάρχουν στην ευρύτερη περιοχή... Αναγνωρίζεις σίγουρα την Ηγουμενίτσα, την Κέρκυρα, το Μπρίντιζι, το Μπάρι. Το Durres; Ξέρεις ποιο είναι το Durres;

Είναι απόγονος μιας αρχαίας ελληνικής αποικίας. Μα ελληνικό σήμερα δεν είναι. Ανήκει στη γειτονική μας Αλβανία. Η πόλη αυτή αποτέλεσε την πέτρα του σκανδάλου για τον αδερφοφάγο Πελοποννησιακό πόλεμο. Με άλλο βέβαια όνομα. Λεγόταν Επίδαμνος. Γι' αυτήν τσακώθηκαν Κερκυραίοι και Κορίνθιοι και λίγο αργότερα ενεπλάκησαν και οι Αθηναίοι. Με την περίφημη ναυμαχία των Συβότων, στα 433 πΧ. Εδώ, στην Ηγουμενίτσα. Έτσι λένε οι ιστορικοί. Τα αρχαία Σύβοτα ήταν τα νησάκια της Λυγιάς. Αργότερα οι Ρωμαίοι άλλαξαν το όνομα της πόλης. Γιατί στη δική τους γλώσσα η Επίδαμνος σήμαινε "καταδικασμένος σε θάνατο". Και την είπαν Dyrrachium. Και από τη Βικιπαίδεια παραθέτω:

"Υπό τη Ρωμαϊκή κυριαρχία, το Δυρράχιο γνώρισε μεγάλη ακμή· αποτέλεσε το δυτικό άκρο της Εγνατίας Οδού, του μεγάλου Ρωμαϊκού δρόμου, ο οποίος οδηγούσε στη Θεσσαλονίκη και κατέληγε στην Κωνσταντινούπολη."

Τώρα δες και τον επόμενο χάρτη. Που δεν είναι από την εποχή των Ρωμαίων...


Μπορείς να κάνεις κλικ στην εικόνα για να τη δεις σε μεγαλύτερη προβολή.

Τον βρήκα εδώ:

http://www.shkodraonline.com/e107_plugins/forum/forum_viewtopic.php?264057

Και από το ίδιο λινκ παραθέτω και το κείμενο που συνοδεύει το χάρτη - γραμμένο την περασμένη άνοιξη:

Bulgaria, Albania, Macedonia, and Italy have attended a conference entitled “Corridor VIII – Bridge between the Adriatic and the Black Sea”.

The forum in Tirana was opened by Albanian Prime Minister Sali Berisha on Thursday. Bulgaria is represented by Transport Minister Alexander Tsvetkov.

Tsvetkov presented before the forum participants the development of the infrastructure of the Bulgarian section of Pan-European Transport Corridor VIII, which is supposed to connect the Bulgarian Black Sea ports with the Adriatic ports in Italy. Its proper functioning is expected to facilitate trade between Central Asia and the Far East on the one hand, and Western Europe on the other.

The forum was attended by the transport ministers of all four states located along the respective route as well as by representatives of the international financial institutions.

Και μεταφράζω πρόχειρα για όσους δε γνωρίζουν αγγλικά:

Η Βουλγαρία, η Αλβανία, η Μακεδονία (σ.σ. εννοεί τα Σκόπια που επιμένουν βεβαίως να λέγονται Μακεδονία) και η Ιταλία συμμετείχαν σε μια διάσκεψη με τίτλο "Corridor VIII (διάδρομος VIII) – γέφυρα μεταξύ της Αδριατικής και Μαύρης Θάλασσας".

Το φόρουμ στα Τίρανα άνοιξε από τον Αλβανό πρωθυπουργό Σαλί Μπερίσα την Πέμπτη. Η Βουλγαρία αντιπροσωπεύτηκε από τον υπουργό μεταφορών Alexander Tsvetkov. Ο Tsvetkov παρουσίασε την ανάπτυξη της υποδομής του Βουλγαρικού τμήματος του Πανευρωπαϊκού Διαδρόμου Μεταφορών VIII, που προτίθεται να συνδέσει τα λιμάνια της Βουλγαρίας στη Μαύρη Θάλασσα με τα λιμάνια της Ιταλίας στην Αδριατική. Η εύρυθμη λειτουργία του αναμένεται να διευκολύνει το εμπόριο μεταξύ Κεντρικής Ασίας και Άπω Ανατολή αφενός, και Δυτικής Ευρώπης αφετέρου.

Στο φόρουμ Corridor VIII συμμετείχαν οι υπουργοί μεταφορών και των τεσσάρων χωρών που βρίσκονται κατά μήκος του διαδρόμου καθώς και εκπρόσωποι των διεθνών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων.

Η Ελλάδα φυσικά δε συμμετείχε. Γιατί η Ελλάδα δε βρίσκεται κατά μήκος αυτού του νέου διαδρόμου. Όπως και η αρχαία Εγνατία δε βρισκόταν εδώ που την κατασκευάσαμε εμείς σήμερα. Άλλο που τα γεωπολιτικά δεδομένα των προηγούμενων δεκαετιών επέβαλαν να ξεκινάει η Εγνατία από την Ηγουμενίτσα... Δεδομένα που έχουν αλλάξει πλέον. Κι ας μην το αντιλαμβανόμαστε εμείς. Φτάνει που το αντιλαμβάνονται όλοι οι άλλοι. Φροντίζοντας να προωθούν μέσα στο νέο σκηνικό τα δικά τους συμφέροντα.

Μια αναστάτωση στο λιμάνι της Ηγουμενίτσας δε θα ενοχλήσει μόνο. Ίσως και να κάνει άσπονδους φίλους μας να τρίψουν τα χέρια τους από χαρά. Ενώ εμείς ανοήτως πανηγυρίζουμε πως θα εισπράξουμε τουριστικά οφέλη από τις ταραχές στη Βόρειο Αφρική...

Ναι, ήταν μεγάλο το σοκ από τη νέα υποβάθμιση της χώρας από τον οίκο Μούντις. Κι όλοι ψάχνοντας πώς και γιατί. Μα οι οίκοι αυτοί δε βλέπουν κοντόφθαλμα τις καταστάσεις. Όλα τα μετράνε. Κι αυτά που οι δικές μας παρωπίδες δε βλέπουν.

Να τις βγάλουμε πια. Και να κοιτάξουμε το συμφέρον της χώρας μας. Η Ηγουμενίτσα να γίνει ανθρώπινη πόλη. Αλλά να παραμείνει και λιμάνι. Εννοώ λιμάνι - πύλη προς τη δύση της Βαλκανικής και της Ασίας. Μη βάλουμε τα χεράκια μας και βγάλουμε τα ματάκια μας.

Το θέμα σαφέστατα ενδιαφέρει άμεσα και τις ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ. Γιατί μια αλλαγή στα πορθμεία της Ιταλίας με διοχέτευση του μεγάλου όγκου των μεταφερομένων οχημάτων, επιβατών και αγαθών σε άλλο λιμάνι εκτός Ελλάδας θα πλήξει σοβαρά τη ναυτιλία μας και θα περιορίσει δραματικά τις θέσεις εργασίας των ναυτικών. Που δεν είναι καθόλου λίγες στα δρομολόγια προς Ιταλία...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Welcome onboard! Αφήστε μας το μήνυμά σας και θα προσπαθήσουμε να σας απαντήσουμε το συντομότερο δυνατό. Εκτός αν αλλού αρμενίζουμε... Οπότε κουράγιο μέχρι να καταπλεύσουμε και πάλι στο λιμάνι...

ΔΩΣΤΕ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ!

ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΡΙΕΣ ΤΩΝ ΑΕΝ ΑΠΑΙΤΟΥΝ:


ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ!

ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΩΡΑ!


ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΑΕΝ

Οικολογικό Περισκόπιο

10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010: ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΗ



Ο ΟΡΚΟΣ


ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ...


ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΟΝ ΖΗΤΗΣΑΝ;


Στα μάτια σας, μας είπαν, βλέπουμε το μέλλον της Ναυτιλίας. (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, κ. Φικιώρης)

Μα το δικό μας μέλλον αποδείχτηκε κόλαση.

Τώρα τα ίδια τάζουν στα νέα κορίτσια για να τα πείσουν να πάνε στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού. Αυτές δε θα χρειαστεί να περιμένουν για να ανακαλύψουν την ίδια κόλαση της ανεργίας. Από το πρώτο εξάμηνο σπουδών, αναζητώντας καράβι για πρακτική άσκηση, βρίσκονται αντιμέτωπες με τις κλειστές πόρτες των εταιρειών. Δεκάδες νέες καπετάνισσες κινδυνεύουν να χάσουν το επόμενο εξάμηνο της σχολής γιατί ο Ιούλιος μπήκε και καράβι δε βρήκαν. Πολλές ακόμη αναγκάστηκαν ήδη να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους για τον ίδιο λόγο. Μα κανενός υπευθύνου δεν ιδρώνει το αυτί.

Αντίθετα μας ζητούν να σκεφτούμε το κρουαζιερόπλοιο Ζενίθ και τα διαφυγόντα κέρδη για τον τουρισμό. Την ώρα που οι ναυτεργάτες, γυναίκες και άντρες, βρίσκονται στο απόλυτο ναδίρ. Και απαιτούν να μην απεργούμε, να μην αγωνιζόμαστε για το δίκιο μας. Είμαστε υποχρεωμένες να μην υπακούσουμε. Το δις εξαμαρτείν δεν αρμόζει ούτε στις γυναίκες. Και ειδικά σε καπετάνισσες.

Ορκιστήκαμε για καπετάνισσες. Όχι για νέες Ιφιγένειες. Και αυτόν τον όρκο θα τιμήσουμε. Καπετάνισσες στη θάλασσα και καπετάνισσες στη ζωή. Με το κεφάλι ψηλά απαιτούμε να τηρηθούν οι υποσχέσεις που μας δόθηκαν. Και να ληφθούν μέτρα ώστε να μη σβήσει ο θεσμός τριάντα χρόνων. Το μέλλον της ναυτιλίας ανήκει και σε μας. Όχι γιατί μας το έταξε ένας υπουργός μα γιατί έχουμε κι εμείς προσφέρει τον ιδρώτα μας για την ελληνική ναυτιλία.

Τώρα όμως με την άρση του καμποτάζ και τον αφανισμό των ελλήνων ναυτεργατών που θα σημάνει, το ΝΑΤ κινδυνεύει να χρεωκοπήσει. Πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις σε όσους ναυτεργάτες τόσα χρόνια έδιναν τις εισφορές τους;

Γι' αυτό στον αγώνα κατά της άρσης του καμποτάζ είμαστε όλοι ενωμένοι. Άντρες και γυναίκες. Παλιές και νέες καπετάνισσες. Και είναι ο αγώνας αυτός αγώνας επιβίωσης.

Μη μας ζητάτε λοιπόν να σκεφτούμε το Ζενίθ. Γιατί αυτός που βρίσκεται στο ναδίρ δεν έχει πια τίποτε άλλο να χάσει αν αγωνιστεί. Εκτός από τις αλυσίδες του.

Βίρα λοιπόν τις άγκυρες! Κι ας σπάσουν και οι καδένες. Για το μέλλον που ονειρευτήκαμε και δικαιούμαστε μετά από τριάντα χρόνια να ζήσουμε. Την καταξίωση του θεσμού της ελληνίδας καπετάνισσας.

Έτσι τιμούμε εμείς την επέτειο των τριάντα χρόνων από την αποφοίτηση. Με αγώνες!

Εκεί, στον Πειραιά, στο λιμάνι. Που η ακηδία όλων μας ξεμπάρκαρε.

Είναι η ώρα να μας ξαναβρούν μπροστά τους. Και η ώρα να σταματήσουν να ξεγελάν κι άλλες αθώες κοπέλες με κούφιες υποσχέσεις. Η ώρα να βγει ο θεσμός από την κόλαση.

Τριάντα χρόνια μετά ξέρουμε καλά γιατί μας άνοιξαν την πόρτα της ναυτιλίας. Χωρίς καν να το ζητήσουμε εμείς. Τώρα νομίζουν πως έχουν το δικαίωμα να την ξανακλείσουν. Ωραία λοιπόν. Στις δικές τους κλειστές πόρτες απαντάμε με κλειστά λιμάνια. Δίκαιο δεν είναι;

Ή όλοι μαζί στο ζενίθ ή όλοι μαζί στο ναδίρ. Δεν μπορεί η μεν ελληνόκτητη ναυτιλία να είναι πρώτη στον κόσμο και να ανθοφορεί και οι έλληνες ναυτεργάτες να πετιούνται στον καιάδα. 85.000 έλληνες ναυτικοί το 1980, λιγότεροι από 20.000 σήμερα. Μιλάνε οι αριθμοί. Κόντρα στους αριθμούς για τα διαφυγόντα κέρδη από το Ζενίθ και το κάθε Ζενίθ. Και στο κάτω κάτω ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Απαιτούμε λοιπόν από την Πολιτεία να θέσει στο ζενίθ της τον άνθρωπο. Ζητάμε να πάρει πίσω την άρση του καμποτάζ και να θεσμοθετήσει μέτρα στήριξης τόσο των ελλήνων ναυτεργατών όσο και της γυναίκας ναυτεργάτριας.

Ζητάμε πολλά; Όχι! Ζητάμε μόνο να τιμήσουν τα τριάντα χρόνια που χωρίς καμία στήριξη καταφέραμε να κρατήσουμε ζωντανό το θεσμό της ελληνίδας καπετάνισσας. Και που παρά τις αντιξοότητες έχουμε σήμερα να καμαρώνουμε αρκετές συναδέλφισσες σε βαθμό υποπλοιάρχου αλλά και πρώτου πλοιάρχου.

Αποδείξαμε πως μπορούμε να σταθούμε ισάξια με τους άντρες συναδέλφους στις γέφυρες των πλοίων. Και δεν ανεχόμαστε άλλο πια ούτε διακρίσεις εξαιτίας του φύλου μας ούτε και άλλη εκμετάλλευση των γυναικών ναυτικών με στόχο να χτυπηθεί συνολικά το ναυτεργατικό κίνημα. Σας είπαμε, ξέρουμε γιατί μας ανοίξατε την πόρτα. Δε μας κάνατε χάρη.

Μας βάλατε στα καράβια για τον ίδιο λόγο που τώρα βάζετε τους αλλοδαπούς. Χωρίς να νοιάζεστε αν θα τα καταφέρουμε επαγγελματικά. Μας θέλατε το πολύ πολύ για ανθυποπλοιάρχους. Δεν περιμένατε πως θα καταφέρουμε κάτι καλύτερο. Επιδιώκατε να δημιουργήσετε ζευγάρια ναυτικών. Να μένουμε περισσότερο στο πλοίο, να δεχόμαστε μικρότερους μισθούς για να μας ναυτολογήσετε μαζί. Κι όταν τα σχέδιά σας βγήκαν όλα πλάνα, βιαστήκατε να μας κλείσετε την πόρτα. Προτιμώντας τους αλλοδαπούς.

Ε, σας λέμε ότι και αυτό το σχέδιο πλάνη θα βγει. Θα φροντίσουν οι ναυτεργάτες γι' αυτό. Κι εμείς θα σταθούμε δίπλα τους. Δίπλα στο ταξικό ναυτεργατικό κίνημα. Γιατί αυτό και μόνο μας στήριξε αταλάντευτα τριάντα τόσα χρόνια. Αν μη τι άλλο χρωστάμε τώρα να ανταποδώσουμε.

Γιατί αχάριστες οι ελληνίδες καπετάνισσες δεν είναι. Και το ξέρετε. Όπως αγαπήσαμε τα καράβια σας όταν μας δώσατε την ευκαιρία να εργαστούμε , και υπερβάλαμε εαυτούς για να σταθούμε αντάξιες, ίδια τώρα τιμούμε τα τριάντα χρόνια της παρουσίας μας υποστηρίζοντας ολόψυχα τον αγώνα των ναυτεργατών.

Στο κάτω κάτω δε μας αφήσατε άλλο δρόμο. Ο αγώνας των ναυτεργατών είναι η μόνη μας ελπίδα να μη σβήσει ο κλάδος μας. Και να μην πάνε στράφι τριάντα χρόνια προσπάθειας και θυσίας.