BLOG ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ Ε.Ν.

Queen Elizabeth 2: Τέλος εποχής


Σαν σήμερα, 2 του Μάη του 1969, μια βασίλισσα ανέβαινε στο θρόνο της. Μια βασίλισσα των θαλασσών, το υπερπολυτελές κρουαζιερόπλοιο QUEEN ELIZABETH 2:




Επί σαράντα σχεδόν χρόνια κυριάρχησε στη θάλασσα και κέρδισε την αγάπη χιλιάδων επιβατών που φιλοξένησε. Πριν λίγες μόλις ημέρες αποβίβασε και τους τελευταίους τυχερούς μετά από κρουαζιέρα ενενήντα!!! ημερών. Η Βασίλισσα Ελισάβετ ήρθε πια η ώρα να αποσυρθεί. Όχι όμως για παλιοσίδερα... Αυτά ισχύουν για τα καράβια της σειράς. Οι γαλαζοαίματοι των ωκεανών έχουν άλλο προορισμό.

Το διάσημο καράβι έχει ήδη αγοραστεί από έναν σουλτάνο!!! και πρόκειται να μετατραπεί σε πλωτό ξενοδοχείο. Αν θέλετε ντε και καλά να το επισκεφθείτε, δεν έχετε παρά να πεταχτείτε μέχρι το Ντουμπάι. Φροντίστε επίσης να γεμίσετε την τσέπη σας με μπόλικα λεφτά γιατί δεν μπαίνει όποιος και όποιος σε τέτοια καράβια. Και ειδικά σε ένα καράβι θρύλο όπως το Queen Elizabeth 2.


Εκτός βεβαίως και είναι ναυτικός και μπει από την πόρτα του πληρώματος... Προσωπικά δε θα τη διάλεγα τέτοια πόρτα ακόμη και αν με πλήρωναν διπλό μισθό. "Ανθρώπινο κρέας" και δη γαλαζοαίματο; Το χειρότερο φορτίο! Κάπως έτσι πρέπει να ένιωθαν και κάποιοι άτυχοι που υπηρέτησαν το 2005 στο συγκεκριμένο καράβι... κι αφού έγιναν στουπί από το ποτό έπιασαν και κατέστρεψαν ό,τι πολύτιμο έβλεπαν τριγύρω. Μέχρι την πολυτελή ταπισερί που είχε χαρίσει η βασίλισσα της Αγγλίας πέταξαν! Ανυπολόγιστης, λέει, αξίας...


Κατά τα άλλα η ιστορία του πλοίου σημαδεύτηκε αρνητικά από τη συμμετοχή του στον πόλεμο των Φόκλαντς κατά τον οποίο μετέφερε τρεις χιλιάδες στρατιώτες και πλήρωμα. Και για να τα καταφέρει, λέει, χρειάστηκαν μερικές χιλιάδες χαρτόνια για να καλύψουν τα βαρύτιμα χαλιά του... Μην τα μαγαρίσουν τα πόδια των στρατιωτών. Διότι ένας στρατιώτης επιτρέπεται να πεθάνει αλλά είναι αδιανόητο να πατήσει στο ίδιο χαλί με τους επιβάτες ενός Queen Elizabeth 2.

Τι τα θες όμως και τι γυρεύεις, μπορεί να γλίτωσαν τα χαλιά αλλά ήταν τόσα τα χάλια του πλοίου μετά την πολεμική επιχείρηση που χρειάστηκε ανακαίνιση για να συνεχίσει τις κρουαζιέρες του.

Στα ατού του πλοίου κυρίαρχη θέση κατείχε ο πρώτος του επιβάτης!!! Που δεν ήταν άλλος από τον διάδοχο του αγγλικού θρόνου και μετέπειτα σύζυγο της Νταϊάνας και ακόμη μετέπειτα της Καμίλα... (Χαλαρουΐτα, σε προλαβαίνω και δηλώνω ότι το ομώνυμο τραγούδι δεν γνωρίζω αν συνόδευσε τον πρίγκιπα σε εκείνο το ταξίδι... Προσωπικά προτιμώ πάντως να χορεύω μαζί σου το άσμα στην παραλία της Βάρκιζας παρά να συνταξιδεύσω με τον κύριο αυτό.)

Κατά τα άλλα, πέρα δηλαδή από τους τίτλους τιμής και τα πολυτελή του αξεσουάρ, το εν λόγω πλοίο ατύχησε στους καπεταναίους... Αφού κατάφεραν και το έκατσαν κοτζάμ βασιλοβάπορο διότι λέει είχαν παλιούς χάρτες!!! Τρομάρα τους! Μα αυτοί οι επιβάτες τι πλήρωναν; Τα χαλιά; Ή τα μαχαιροπίρουνα; Σε καράβι μπαίνεις, τι είναι το νούμερο ένα; Η ασφάλειά σου. Και όπως φαίνεται δεν αρκεί να είσαι βασιλοβάπορο για να την παρέχεις.

Όπως και να 'χει τώρα πια το Queen Elizabeth 2 ανήκει στην ιστορία. Σε ένα τεχνητό νησί θα καταπλεύσει σε λίγους μήνες και εκεί θα συνεχίσει να φιλοξενεί διάφορα φτωχαδάκια του διεθνούς τζετ σετ. Κι επειδή ούτε εσύ ούτε εγώ ανήκουμε σε τέτοια κυκλώματα, αν θέλεις ντε και καλά να το γνωρίσεις, κάνε κλικ εδώ... Θα βρεις ως και το μενού που σερβίρανε σε κάθε τραπεζαρία του.

Το Κουΐν Ελίζαμπεθ 2... που τυχαία το ανακάλυψα στο σαν σήμερα με το παρθενικό του ταξίδι στις 2 του Μάη του 69... Και που όσα διάβασα στη συνέχεια μου θύμισαν εκείνα τα αστεία καπελάκια της συνονόματής του... Εφέ και επίδειξη και ουσία τίποτα. Κι άσε τον σουλτάνο Αχμέντ μπιν Σουλαγιέμ να μοιάζει ενθουσιασμένος με το νέο του απόκτημα και να μας το διαφημίζει ως ένα από τα θαύματα του ναυτικού κόσμου. Όχι καλέ μου, από το Παλμ Τζουμέιρα δεν πρόκειται να περάσουμε.

Προτιμούμε τα αληθινά νησάκια του ελληνικού αρχιπελάγους έστω και αν στοιβαζόμαστε σαν σαρδέλες στα καράβια της ελληνικής ακτοπλοΐας για να φτάσουμε ως εκεί. Που κι αυτά θαύμα είναι του ναυτικού κόσμου. Μην κοιτάτε που οι πολλοί νομίζουν ότι το "και όμως κινείται" ειπώθηκε για τη Γη... Για τα καράβια που πηγαίνουν στα νησιά μας είναι ειπωμένο κι ελπίζω να το ακούσει αυτό κανένας σουλτάνος από τα Εμιράτα. Να τα αγοράσει και να ησυχάσουμε κι εμείς από την παρουσία τους.

Να ευχηθώ το ίδιο και για τον Κάρολο; Που αντί για το Κουΐν Ελίζαμπεθ 2 προτίμησε το κότερο έλληνα κροίσου και μας αριβάρησε πριν μερικά χρόνια στην Αστυπαλιά; Λέγεται πως είχε μαζί του και την Καμίλα. Μα ακόμη το πράμα δεν ήταν επίσημο και όσο και να κοιτάγαμε δεν την πήρε το μάτι μας.

Η επωδός της ιστορίας μας δεν μπορεί να είναι άλλη από το γνωστό σουξέ:

"Είμαι μια καμήλα, είμαι μια καμήλα...

μια καμήλα όμορφη που μασάει φύλλα!"

Τη συνέχεια μπορείτε να την απολαύσετε στης Χαλαρουΐτας...

Πιστέψτε με, αξίζει περισσότερο από τις κρουαζιέρες του Queen Elizabeth 2...


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Welcome onboard! Αφήστε μας το μήνυμά σας και θα προσπαθήσουμε να σας απαντήσουμε το συντομότερο δυνατό. Εκτός αν αλλού αρμενίζουμε... Οπότε κουράγιο μέχρι να καταπλεύσουμε και πάλι στο λιμάνι...

ΔΩΣΤΕ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ!

ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΡΙΕΣ ΤΩΝ ΑΕΝ ΑΠΑΙΤΟΥΝ:


ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ!

ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΩΡΑ!


ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΑΕΝ

Οικολογικό Περισκόπιο

10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010: ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΗ



Ο ΟΡΚΟΣ


ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ...


ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΟΝ ΖΗΤΗΣΑΝ;


Στα μάτια σας, μας είπαν, βλέπουμε το μέλλον της Ναυτιλίας. (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, κ. Φικιώρης)

Μα το δικό μας μέλλον αποδείχτηκε κόλαση.

Τώρα τα ίδια τάζουν στα νέα κορίτσια για να τα πείσουν να πάνε στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού. Αυτές δε θα χρειαστεί να περιμένουν για να ανακαλύψουν την ίδια κόλαση της ανεργίας. Από το πρώτο εξάμηνο σπουδών, αναζητώντας καράβι για πρακτική άσκηση, βρίσκονται αντιμέτωπες με τις κλειστές πόρτες των εταιρειών. Δεκάδες νέες καπετάνισσες κινδυνεύουν να χάσουν το επόμενο εξάμηνο της σχολής γιατί ο Ιούλιος μπήκε και καράβι δε βρήκαν. Πολλές ακόμη αναγκάστηκαν ήδη να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους για τον ίδιο λόγο. Μα κανενός υπευθύνου δεν ιδρώνει το αυτί.

Αντίθετα μας ζητούν να σκεφτούμε το κρουαζιερόπλοιο Ζενίθ και τα διαφυγόντα κέρδη για τον τουρισμό. Την ώρα που οι ναυτεργάτες, γυναίκες και άντρες, βρίσκονται στο απόλυτο ναδίρ. Και απαιτούν να μην απεργούμε, να μην αγωνιζόμαστε για το δίκιο μας. Είμαστε υποχρεωμένες να μην υπακούσουμε. Το δις εξαμαρτείν δεν αρμόζει ούτε στις γυναίκες. Και ειδικά σε καπετάνισσες.

Ορκιστήκαμε για καπετάνισσες. Όχι για νέες Ιφιγένειες. Και αυτόν τον όρκο θα τιμήσουμε. Καπετάνισσες στη θάλασσα και καπετάνισσες στη ζωή. Με το κεφάλι ψηλά απαιτούμε να τηρηθούν οι υποσχέσεις που μας δόθηκαν. Και να ληφθούν μέτρα ώστε να μη σβήσει ο θεσμός τριάντα χρόνων. Το μέλλον της ναυτιλίας ανήκει και σε μας. Όχι γιατί μας το έταξε ένας υπουργός μα γιατί έχουμε κι εμείς προσφέρει τον ιδρώτα μας για την ελληνική ναυτιλία.

Τώρα όμως με την άρση του καμποτάζ και τον αφανισμό των ελλήνων ναυτεργατών που θα σημάνει, το ΝΑΤ κινδυνεύει να χρεωκοπήσει. Πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις σε όσους ναυτεργάτες τόσα χρόνια έδιναν τις εισφορές τους;

Γι' αυτό στον αγώνα κατά της άρσης του καμποτάζ είμαστε όλοι ενωμένοι. Άντρες και γυναίκες. Παλιές και νέες καπετάνισσες. Και είναι ο αγώνας αυτός αγώνας επιβίωσης.

Μη μας ζητάτε λοιπόν να σκεφτούμε το Ζενίθ. Γιατί αυτός που βρίσκεται στο ναδίρ δεν έχει πια τίποτε άλλο να χάσει αν αγωνιστεί. Εκτός από τις αλυσίδες του.

Βίρα λοιπόν τις άγκυρες! Κι ας σπάσουν και οι καδένες. Για το μέλλον που ονειρευτήκαμε και δικαιούμαστε μετά από τριάντα χρόνια να ζήσουμε. Την καταξίωση του θεσμού της ελληνίδας καπετάνισσας.

Έτσι τιμούμε εμείς την επέτειο των τριάντα χρόνων από την αποφοίτηση. Με αγώνες!

Εκεί, στον Πειραιά, στο λιμάνι. Που η ακηδία όλων μας ξεμπάρκαρε.

Είναι η ώρα να μας ξαναβρούν μπροστά τους. Και η ώρα να σταματήσουν να ξεγελάν κι άλλες αθώες κοπέλες με κούφιες υποσχέσεις. Η ώρα να βγει ο θεσμός από την κόλαση.

Τριάντα χρόνια μετά ξέρουμε καλά γιατί μας άνοιξαν την πόρτα της ναυτιλίας. Χωρίς καν να το ζητήσουμε εμείς. Τώρα νομίζουν πως έχουν το δικαίωμα να την ξανακλείσουν. Ωραία λοιπόν. Στις δικές τους κλειστές πόρτες απαντάμε με κλειστά λιμάνια. Δίκαιο δεν είναι;

Ή όλοι μαζί στο ζενίθ ή όλοι μαζί στο ναδίρ. Δεν μπορεί η μεν ελληνόκτητη ναυτιλία να είναι πρώτη στον κόσμο και να ανθοφορεί και οι έλληνες ναυτεργάτες να πετιούνται στον καιάδα. 85.000 έλληνες ναυτικοί το 1980, λιγότεροι από 20.000 σήμερα. Μιλάνε οι αριθμοί. Κόντρα στους αριθμούς για τα διαφυγόντα κέρδη από το Ζενίθ και το κάθε Ζενίθ. Και στο κάτω κάτω ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Απαιτούμε λοιπόν από την Πολιτεία να θέσει στο ζενίθ της τον άνθρωπο. Ζητάμε να πάρει πίσω την άρση του καμποτάζ και να θεσμοθετήσει μέτρα στήριξης τόσο των ελλήνων ναυτεργατών όσο και της γυναίκας ναυτεργάτριας.

Ζητάμε πολλά; Όχι! Ζητάμε μόνο να τιμήσουν τα τριάντα χρόνια που χωρίς καμία στήριξη καταφέραμε να κρατήσουμε ζωντανό το θεσμό της ελληνίδας καπετάνισσας. Και που παρά τις αντιξοότητες έχουμε σήμερα να καμαρώνουμε αρκετές συναδέλφισσες σε βαθμό υποπλοιάρχου αλλά και πρώτου πλοιάρχου.

Αποδείξαμε πως μπορούμε να σταθούμε ισάξια με τους άντρες συναδέλφους στις γέφυρες των πλοίων. Και δεν ανεχόμαστε άλλο πια ούτε διακρίσεις εξαιτίας του φύλου μας ούτε και άλλη εκμετάλλευση των γυναικών ναυτικών με στόχο να χτυπηθεί συνολικά το ναυτεργατικό κίνημα. Σας είπαμε, ξέρουμε γιατί μας ανοίξατε την πόρτα. Δε μας κάνατε χάρη.

Μας βάλατε στα καράβια για τον ίδιο λόγο που τώρα βάζετε τους αλλοδαπούς. Χωρίς να νοιάζεστε αν θα τα καταφέρουμε επαγγελματικά. Μας θέλατε το πολύ πολύ για ανθυποπλοιάρχους. Δεν περιμένατε πως θα καταφέρουμε κάτι καλύτερο. Επιδιώκατε να δημιουργήσετε ζευγάρια ναυτικών. Να μένουμε περισσότερο στο πλοίο, να δεχόμαστε μικρότερους μισθούς για να μας ναυτολογήσετε μαζί. Κι όταν τα σχέδιά σας βγήκαν όλα πλάνα, βιαστήκατε να μας κλείσετε την πόρτα. Προτιμώντας τους αλλοδαπούς.

Ε, σας λέμε ότι και αυτό το σχέδιο πλάνη θα βγει. Θα φροντίσουν οι ναυτεργάτες γι' αυτό. Κι εμείς θα σταθούμε δίπλα τους. Δίπλα στο ταξικό ναυτεργατικό κίνημα. Γιατί αυτό και μόνο μας στήριξε αταλάντευτα τριάντα τόσα χρόνια. Αν μη τι άλλο χρωστάμε τώρα να ανταποδώσουμε.

Γιατί αχάριστες οι ελληνίδες καπετάνισσες δεν είναι. Και το ξέρετε. Όπως αγαπήσαμε τα καράβια σας όταν μας δώσατε την ευκαιρία να εργαστούμε , και υπερβάλαμε εαυτούς για να σταθούμε αντάξιες, ίδια τώρα τιμούμε τα τριάντα χρόνια της παρουσίας μας υποστηρίζοντας ολόψυχα τον αγώνα των ναυτεργατών.

Στο κάτω κάτω δε μας αφήσατε άλλο δρόμο. Ο αγώνας των ναυτεργατών είναι η μόνη μας ελπίδα να μη σβήσει ο κλάδος μας. Και να μην πάνε στράφι τριάντα χρόνια προσπάθειας και θυσίας.