ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ

BLOG ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ Ε.Ν.

Τα γενέθλια της Μπουμπουλίνας και της Πόλης...


Γενέθλια σήμερα, της πιο θρυλικής ελληνίδας καπετάνισσας. Φυσικά της ξακουστής και τρομερής Λασκαρίνας Μπουμπουλίνας!


11 του Μάη... του 1771. Όπως διαβάζουμε στην ιστοσελίδα του Μουσείου Μπουμπουλίνας:

Η Μπουμπουλίνα, που ήταν Υδραία την καταγωγή, γεννήθηκε μέσα στις φυλακές της Κωνσταντινούπολης στις 11 Μαΐου του 1771, όταν η μητέρα της, Σκεύω, επισκέφθηκε τον τότε φυλακισμένο από τους Τούρκους και ετοιμοθάνατο άντρα της, Σταυριανό Πινότση.

11 Μαΐου στις φυλακές της σκλαβωμένης Πόλης. Εκεί γεννήθηκε το κοριτσάκι που έμελλε να γίνει ο φόβος και ο τρόμος των Τούρκων. Να κυριαρχήσει στις θάλασσες και να αφήσει με το στόμα ανοιχτό εχθρούς και φίλους με την απαράμιλλη γενναιότητά της.


Η Μπουμπουλίνα.
Ακριβές αντίγραφο του πίνακα του Γερμανού ζωγράφου Von Hess.

Η ημερομηνία και ο τόπος της γέννησης της ηρωίδας δεν μπορούμε να μην προσέξουμε ότι κρύβουν έναν αξιοσημείωτο συμβολισμό. 11 Μάη για την Κωνσταντινούπολη είναι η επέτειος της ίδρυσής της. Συγκεκριμένα, όπως διαβάζουμε στην Βικιπαίδεια:

Ιδρύθηκε από τον Κωνσταντίνο Α' το 324 στην τοποθεσία που βρισκόταν η αποικία των Μεγαρέων και εξελίχθηκε γρήγορα ως η νέα πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής (και μετέπειτα Ελληνικής-Βυζαντινής) αυτοκρατορίας.Το αρχικό όνομα της νέας πόλης ήταν Νέα Ρώμη με την έννοια της "νέας πρωτεύουσας" που δεν υπήρχε ακόμη τέτοιος όρος. Είναι χτισμένη πάνω σε επτά λόφους όπως και η Ρώμη. Στις 11 Μαΐου του 330 τελέστηκαν με ανάλογη λαμπρότητα τα επίσημα εγκαίνια της πόλης που ονομάστηκαν γενέθλια. Ο Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Α' ο Μέγας μετά την παρακολούθηση αγώνων στο ανακαινισμένο ιππόδρομο, που ανεγέρθηκε κατά απομίμηση εκείνου του Σεβήρου στη Ρώμη, καθισμένος σε χρυσό θρόνο, έδωσε εντολή την ίδια ημέρα και άνοιξαν οι θέρμες (λουτρά) του Ζεύξιππου ενώ μοιράστηκαν ενθυμήματα. Από το 330 μέχρι το 333 κόπηκαν χρυσά νομίσματα που έφεραν την επιγραφή: "CONSTANTINOPOLI" από τα οποία και αποδεικνύεται σαφέστατα ότι το όνομα Κωνσταντινούπολη κυριάρχησε από το ίδιο έτος των εγκαινίων της πόλης. Η Εκκλησία καθίδρυσε και ιδιαίτερη ετήσια εορτή των εγκαινίων στις 11 Μαΐου.

Στα πάνω από χίλια χρόνια της δόξας της, η μέρα αυτή, η 11η Μαΐου, γιορταζόταν πάντα με ιδιαίτερη λαμπρότητα. Όταν όμως το μαύρο σκοτάδι της σκλαβιάς την πλάκωσε, ποιος να νοιαστεί και ποιος να θυμηθεί τη μέρα των γενεθλίων; Ακόμη και σήμερα, που ελεύθερη πάλι πατρίδα έχουμε, λησμονημένη και περιφρονημένη στέκει η μέρα των γενεθλίων της Πόλης που για μια χιλιετία στάθηκε το κέντρο του τότε γνωστού κόσμου... Και όχι μόνο λησμονημένη αλλά και δυστυχώς παραχαραγμένη ακόμη και η χρονολογία των εγκαινίων της. Και αναφέρομαι στο ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ της ΕΡΤ... Που και άλλες φορές έχουμε επισημάνει τα τραγικά του λάθη. Έτσι και για τα γενέθλια της Πόλης αναφέρει:

το 380... η Κωνσταντινούπολη γίνεται πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας με το όνομα Νέα Ρώμη. Κτίστηκε σε επτά λόφους, κάνω στο Βυζάντιο, αρχαία αποικία των Μεγαρέων.

Κατά τα άλλα, τα δελτία ειδήσεων σήμερα γκρίνιαζαν για την προκλητική ιστοσελίδα του ΥΠΕΞ της Τουρκίας... Και οι πολιτικοί μας έκαναν σοβαρές δηλώσεις πως θα ασκήσουμε βέτο για την είσοδο της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση... Τι αστείο! Και τι τραγικό! Όταν εμείς οι ίδιοι λησμονούμε την ιστορία μας και την κακοποιούμε. Όταν ένας επίσημος φορέας αφαιρεί 50 χρόνια από την ιστορία της Πόλης. Αλλά έτσι είμαστε οι σημερινοί έλληνες... Δυστυχώς. Σηκώνουμε επανάσταση τάχα και δήθεν για τα λάθη ενός σχολικού βιβλίου ιστορίας και την ίδια ώρα είμαστε όλοι μας ανιστόρητοι...

Να όμως που η θεά τύχη θέλησε τη μέρα αυτή, την 11η Μάη, όχι μόνο να μην την ξεχάσει αλλά και να τη χρυσώσει με μια ακόμη σημαντική στιγμή του έθνους. Τη γέννηση της ηρωίδας που μαζί με όλη εκείνη τη φοβερή γενιά του '21 κατάφεραν να αποτινάξουν το ζυγό της δουλείας τετρακοσίων ετών. Αδυνατεί ο νους να συλλάβει το μεγαλείο του κατορθώματος αυτών των ανθρώπων. Ανδρών και γυναικών.

Εμείς φυσικά, ως γυναίκες και ως καπετάνισσες, στεκόμαστε με ιερό δέος ειδικά μπροστά στις γυναίκες και μάλιστα εκείνες που πολέμησαν στα πέλαγα. Το δικό τους παράδειγμα στάθηκε πάντα σύμβολο και οδηγός σε όσες δυσκολίες συναντήσαμε. Και αν και κάποτε "Μπουμπουλίνες" μας αποκάλεσαν κι εμάς όταν ο θεσμός της γυναίκας πλοιάρχου έκανε τα πρώτα του βήματα στην πατρίδα μας, αισθανόμαστε πολύ μικρές μπρος στο δικό της μεγαλείο. Ουδεμία σύγκριση με τη δική της πορεία και τα δικά της κατορθώματα. Όμως και δεν μπορούμε να μην την επικαλούμαστε για να αποδεικνύουμε τι είναι σε θέση να κάνει μια γυναίκα. Μικρό δείγμα το απόσπασμα για τη ζωή της που ακολουθεί, όπως δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα του μουσείου Μπουμπουλίνας:

"Μετά τον θάνατο του Πινότση στην Κωνσταντινούπολη, μητέρα και κόρη επιστρέφουν στην Ύδρα. Τέσσερα χρόνια αργότερα η Σκεύω έρχεται σε δεύτερο γάμο με τον Σπετσιώτη καπετάνιο Δημήτριο Λαζάρου ή Ορλώφ (το Ορλώφ παρατσούκλι της εποχής λόγω της συμμετοχής του στα Ορλωφικά) και έτσι η Μπουμπουλίνα εγκαταστάθηκε πλέον στις Σπέτσες.

Ο αδριάντας της ηρωΐδας στις Σπέτσες

Από μικρή λατρεύει τη θάλασσα και τα καράβια και συναρπάζεται από τις ιστορίες των ναυτικών αλλά και από τους Θούριους του Ρήγα για την πατρίδα και τη λευτεριά. Είναι η αναμφισβήτητη αρχηγός ανάμεσα στα οκτώ ετεροθαλή αδέλφια της, δείχνοντας έτσι από νεαρή ηλικία τον ισχυρό μέχρι πείσματος χαρακτήρα της, το θάρρος και την αποφασιστικότητά της. Μελαχρινή με αρχοντική κορμοστασιά, ατίθαση και επιβλητική, κάνει δύο γάμους, τον πρώτο στα 17της χρόνια με τον Δημήτριο Γιάννουζα και τον δεύτερο στα 30της με τον Δημήτριο Μπούμπουλη. Και οι δύο όμως σύζυγοί της, Σπετσιώτες καπεταναίοι, σκοτώνονται σε ναυμαχίες με Μπαρμπερινούς πειρατές, που ήταν ο φόβος και ο τρόμος εκείνης της περιόδου."

Ο Αγαμέμνων. Έργο του Α. Μιλάνου

Η θρυλική ναυαρχίδα της Μπουμπουλίνας, που με το όνομα και μόνο θυμίζει πόσο εκείνοι οι έλληνες του '21 τιμούσαν την ιστορία του τόπου τους.

Ελπίζουμε ετούτη η αναφορά στα γενέθλια της καπετάνισσας, να βοηθήσει να θυμόμαστε και τα άλλα γενέθλια... Της Πόλης... της Πόλης που γεννήθηκε... Και μαζί να θυμόμαστε και το χρέος μας. Πως η λευτεριά μας δεν απειλείται από κανέναν εχθρό όταν εμείς ξέρουμε να περιφρουρούμε την πατρίδα μας. Ας ξεκινήσουμε τουλάχιστον από την ιστορία της...

Δημοσιεύτηκε από στις
Καταστρώματα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Welcome onboard! Αφήστε μας το μήνυμά σας και θα προσπαθήσουμε να σας απαντήσουμε το συντομότερο δυνατό. Εκτός αν αλλού αρμενίζουμε... Οπότε κουράγιο μέχρι να καταπλεύσουμε και πάλι στο λιμάνι...

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

ΔΩΣΤΕ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ!

ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΡΙΕΣ ΤΩΝ ΑΕΝ ΑΠΑΙΤΟΥΝ:


ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ!

ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΩΡΑ!


ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΑΕΝ

Οικολογικό Περισκόπιο



10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010: ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΗ



Ο ΟΡΚΟΣ


ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ...


ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΟΝ ΖΗΤΗΣΑΝ;


Στα μάτια σας, μας είπαν, βλέπουμε το μέλλον της Ναυτιλίας. (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, κ. Φικιώρης)

Μα το δικό μας μέλλον αποδείχτηκε κόλαση.

Τώρα τα ίδια τάζουν στα νέα κορίτσια για να τα πείσουν να πάνε στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού. Αυτές δε θα χρειαστεί να περιμένουν για να ανακαλύψουν την ίδια κόλαση της ανεργίας. Από το πρώτο εξάμηνο σπουδών, αναζητώντας καράβι για πρακτική άσκηση, βρίσκονται αντιμέτωπες με τις κλειστές πόρτες των εταιρειών. Δεκάδες νέες καπετάνισσες κινδυνεύουν να χάσουν το επόμενο εξάμηνο της σχολής γιατί ο Ιούλιος μπήκε και καράβι δε βρήκαν. Πολλές ακόμη αναγκάστηκαν ήδη να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους για τον ίδιο λόγο. Μα κανενός υπευθύνου δεν ιδρώνει το αυτί.

Αντίθετα μας ζητούν να σκεφτούμε το κρουαζιερόπλοιο Ζενίθ και τα διαφυγόντα κέρδη για τον τουρισμό. Την ώρα που οι ναυτεργάτες, γυναίκες και άντρες, βρίσκονται στο απόλυτο ναδίρ. Και απαιτούν να μην απεργούμε, να μην αγωνιζόμαστε για το δίκιο μας. Είμαστε υποχρεωμένες να μην υπακούσουμε. Το δις εξαμαρτείν δεν αρμόζει ούτε στις γυναίκες. Και ειδικά σε καπετάνισσες.

Ορκιστήκαμε για καπετάνισσες. Όχι για νέες Ιφιγένειες. Και αυτόν τον όρκο θα τιμήσουμε. Καπετάνισσες στη θάλασσα και καπετάνισσες στη ζωή. Με το κεφάλι ψηλά απαιτούμε να τηρηθούν οι υποσχέσεις που μας δόθηκαν. Και να ληφθούν μέτρα ώστε να μη σβήσει ο θεσμός τριάντα χρόνων. Το μέλλον της ναυτιλίας ανήκει και σε μας. Όχι γιατί μας το έταξε ένας υπουργός μα γιατί έχουμε κι εμείς προσφέρει τον ιδρώτα μας για την ελληνική ναυτιλία.

Τώρα όμως με την άρση του καμποτάζ και τον αφανισμό των ελλήνων ναυτεργατών που θα σημάνει, το ΝΑΤ κινδυνεύει να χρεωκοπήσει. Πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις σε όσους ναυτεργάτες τόσα χρόνια έδιναν τις εισφορές τους;

Γι' αυτό στον αγώνα κατά της άρσης του καμποτάζ είμαστε όλοι ενωμένοι. Άντρες και γυναίκες. Παλιές και νέες καπετάνισσες. Και είναι ο αγώνας αυτός αγώνας επιβίωσης.

Μη μας ζητάτε λοιπόν να σκεφτούμε το Ζενίθ. Γιατί αυτός που βρίσκεται στο ναδίρ δεν έχει πια τίποτε άλλο να χάσει αν αγωνιστεί. Εκτός από τις αλυσίδες του.

Βίρα λοιπόν τις άγκυρες! Κι ας σπάσουν και οι καδένες. Για το μέλλον που ονειρευτήκαμε και δικαιούμαστε μετά από τριάντα χρόνια να ζήσουμε. Την καταξίωση του θεσμού της ελληνίδας καπετάνισσας.

Έτσι τιμούμε εμείς την επέτειο των τριάντα χρόνων από την αποφοίτηση. Με αγώνες!

Εκεί, στον Πειραιά, στο λιμάνι. Που η ακηδία όλων μας ξεμπάρκαρε.

Είναι η ώρα να μας ξαναβρούν μπροστά τους. Και η ώρα να σταματήσουν να ξεγελάν κι άλλες αθώες κοπέλες με κούφιες υποσχέσεις. Η ώρα να βγει ο θεσμός από την κόλαση.

Τριάντα χρόνια μετά ξέρουμε καλά γιατί μας άνοιξαν την πόρτα της ναυτιλίας. Χωρίς καν να το ζητήσουμε εμείς. Τώρα νομίζουν πως έχουν το δικαίωμα να την ξανακλείσουν. Ωραία λοιπόν. Στις δικές τους κλειστές πόρτες απαντάμε με κλειστά λιμάνια. Δίκαιο δεν είναι;

Ή όλοι μαζί στο ζενίθ ή όλοι μαζί στο ναδίρ. Δεν μπορεί η μεν ελληνόκτητη ναυτιλία να είναι πρώτη στον κόσμο και να ανθοφορεί και οι έλληνες ναυτεργάτες να πετιούνται στον καιάδα. 85.000 έλληνες ναυτικοί το 1980, λιγότεροι από 20.000 σήμερα. Μιλάνε οι αριθμοί. Κόντρα στους αριθμούς για τα διαφυγόντα κέρδη από το Ζενίθ και το κάθε Ζενίθ. Και στο κάτω κάτω ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Απαιτούμε λοιπόν από την Πολιτεία να θέσει στο ζενίθ της τον άνθρωπο. Ζητάμε να πάρει πίσω την άρση του καμποτάζ και να θεσμοθετήσει μέτρα στήριξης τόσο των ελλήνων ναυτεργατών όσο και της γυναίκας ναυτεργάτριας.

Ζητάμε πολλά; Όχι! Ζητάμε μόνο να τιμήσουν τα τριάντα χρόνια που χωρίς καμία στήριξη καταφέραμε να κρατήσουμε ζωντανό το θεσμό της ελληνίδας καπετάνισσας. Και που παρά τις αντιξοότητες έχουμε σήμερα να καμαρώνουμε αρκετές συναδέλφισσες σε βαθμό υποπλοιάρχου αλλά και πρώτου πλοιάρχου.

Αποδείξαμε πως μπορούμε να σταθούμε ισάξια με τους άντρες συναδέλφους στις γέφυρες των πλοίων. Και δεν ανεχόμαστε άλλο πια ούτε διακρίσεις εξαιτίας του φύλου μας ούτε και άλλη εκμετάλλευση των γυναικών ναυτικών με στόχο να χτυπηθεί συνολικά το ναυτεργατικό κίνημα. Σας είπαμε, ξέρουμε γιατί μας ανοίξατε την πόρτα. Δε μας κάνατε χάρη.

Μας βάλατε στα καράβια για τον ίδιο λόγο που τώρα βάζετε τους αλλοδαπούς. Χωρίς να νοιάζεστε αν θα τα καταφέρουμε επαγγελματικά. Μας θέλατε το πολύ πολύ για ανθυποπλοιάρχους. Δεν περιμένατε πως θα καταφέρουμε κάτι καλύτερο. Επιδιώκατε να δημιουργήσετε ζευγάρια ναυτικών. Να μένουμε περισσότερο στο πλοίο, να δεχόμαστε μικρότερους μισθούς για να μας ναυτολογήσετε μαζί. Κι όταν τα σχέδιά σας βγήκαν όλα πλάνα, βιαστήκατε να μας κλείσετε την πόρτα. Προτιμώντας τους αλλοδαπούς.

Ε, σας λέμε ότι και αυτό το σχέδιο πλάνη θα βγει. Θα φροντίσουν οι ναυτεργάτες γι' αυτό. Κι εμείς θα σταθούμε δίπλα τους. Δίπλα στο ταξικό ναυτεργατικό κίνημα. Γιατί αυτό και μόνο μας στήριξε αταλάντευτα τριάντα τόσα χρόνια. Αν μη τι άλλο χρωστάμε τώρα να ανταποδώσουμε.

Γιατί αχάριστες οι ελληνίδες καπετάνισσες δεν είναι. Και το ξέρετε. Όπως αγαπήσαμε τα καράβια σας όταν μας δώσατε την ευκαιρία να εργαστούμε , και υπερβάλαμε εαυτούς για να σταθούμε αντάξιες, ίδια τώρα τιμούμε τα τριάντα χρόνια της παρουσίας μας υποστηρίζοντας ολόψυχα τον αγώνα των ναυτεργατών.

Στο κάτω κάτω δε μας αφήσατε άλλο δρόμο. Ο αγώνας των ναυτεργατών είναι η μόνη μας ελπίδα να μη σβήσει ο κλάδος μας. Και να μην πάνε στράφι τριάντα χρόνια προσπάθειας και θυσίας.