BLOG ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ Ε.Ν.

Το ανέκδοτο της μέρας: Αναζητούνται ναυτικοί!!!



Τυχαία έπεσε σήμερα το μάτι μου στις ειδήσεις του google που έχουμε κάτω και δεξιά.... Πατάω λοιπόν στη λέξη ναυτικοί και να το ανέκδοτο ολόφρεσκο μπροστά μου:

ΠΗΓΗ PORTNET


Αναζητούνται ναυτικοί


Συστράτευση δυνάμεων εφοπλιστικών Ενώσεων, Ναυτεργατικών Σωματείων και κρατικών φορών για προσέλκυση νέων στο ναυτικό επάγγελμα σε εξέλιξη καθώς το αρμόδιο υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας, Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής έδωσε στη δημοσιότητα την προκήρυξη για τις θέσεις των ΑΕΝ.

Ο συνολικός αριθμός των Ελλήνων σπουδαστών - σπουδαστριών που θα εισαχθούν στις ΑΕΝ τη νέα ακαδημαϊκή περίοδο διαμορφώνεται σε 1.300 (721 πλοίαρχοι και 579 μηχανικοί), όπως δηλαδή και πέρσι.


Σημειώνεται ότι πέρυσι εισήχθησαν τελικά 719 πλοίαρχοι, εκ των οποίων 147 είναι γυναίκες και 369 μηχανικοί, εκ των οποίων 29 γυναίκες, καθώς και 16 επιλαχόντες.
_________________



Αλήθεια ε; Αναζητούνται ναυτικοί;

Τι καλό!!!

Να τους κάνετε τι; Να τους στύψετε σαν λεμονόκουπες και να τους πετάξετε στα αζήτητα; Σας το λέω με όλο το θάρρος μιας τέτοιας λεμονόκουπας. Με όλη την οργή ενός ανθρώπου που έλιωσε τα παπούτσια του στην ακτή Μιαούλη και στο τέλος αναγκάστηκε να αλλάξει επάγγελμα. Και τότε έτσι λέγατε... Αναζητάτε ναυτικούς. Νέο αίμα. Γυναίκες να στελεχώσουν τις γέφυρες! Να παντρευτούν με ναυτικούς και να ταξιδεύουν ζευγάρια... Να γίνει πιο ανθρώπινη η μικρή κοινωνία του καραβιού.

Κι έπειτα; Θυμάστε τι έγινε έπειτα; Όταν τα καράβια σας ξέμειναν από ναύλο, τις πρώτες που πετάξατε στη στεριά - λεμονόκουπες στυμμένες - ήταν οι γυναίκες. Είκοσι εννέα άνθρωποι... είκοσι εννέα νέα κορίτσια έπαθαν όλες το ίδιο... Και φυσικά όχι μόνο εμείς. Το ίδιο και οι επόμενες ... Και το ίδιο χιλιάδες άντρες συνάδελφοί μας.

Και το ίδιο είδα να συμβαίνει και τώρα. Τριάντα χρόνια μετά. Μήνες ζητούσε μία δόκιμος δουλειά στα καράβια σας. Έζησα από κοντά όλη την αγωνία της. Χτύπησε και ξαναχτύπησε όλες τις πόρτες. Στο τέλος άρχισε να απελπίζεται. Η οικογένειά της της ζητούσε να τα παρατήσει. Να αφήσει στη μέση τη σχολή και να στραφεί σε άλλο επάγγελμα. Πήρε και στη σχολή της τηλέφωνο. Να ζητήσει βοήθεια. Της το έκλεισαν με την εξής "πατρική συμβουλή":

"Αν δεν βρεις τώρα, έλα του χρόνου... "

Πού ήσασταν όλοι εσείς που λέτε τώρα ότι αναζητάτε ναυτικούς;

Ευτυχώς με τη μέθοδο ο φίλος του φίλου ω φίλε... καταφέραμε και μπαρκάραμε το κορίτσι. Στο τσακ για να μη χάσει τη σχολή...

Προχτές πήρε και τον πρώτο μισθό. Ευρώ 650!!! Να τι ζητάτε! Κρέας φτηνό να το ξεποδαριάζετε μέχρι να βρει δουλειά και όταν ευαρεστηθείτε και το προσλάβετε να του πετάτε το κόκαλο...

Αναζητάτε ναυτικούς! Κι εγώ αναζητώ τα τέσσερα χρόνια που έχασα. Τα δύο στη σχολή και τα τέσσερα στα καράβια. Ποιος θα μου τα δώσει πίσω; Ούτε καν για σύνταξη δεν πρόκειται να μου τα αναγνωρίσουν. Τέσσερα χρόνια από τη ζωή μου. Κι άλλα τόσα από τις φίλες και συσπουδάστριες... Χαμένα χρόνια. Χαμένα όνειρα. Στο βωμό της δικής σας αναζήτησης.



3 σχόλια:

  1. Πριν κανένα χρόνα ένα μεγάλο γκαζάδικο είχε έρθει στον Περαία και να΄σου ο ΥΕΝ και να καμάρώνει σα γύφτικο σκεπάρνι επειδή , το βαπόρι είχε υψώσει λέει την γαλανόλευκη.
    Προέτρεπε τους νέους και νέες να ακολουθήσουν το ναυτικό επάγγελμα , νιλώντας για καλά λεφτά εμπειρίες ταξείδια κλπ, είχαν πάρει κα μικρή συνεντευξη από κάτι δοκίμια ή τρίτους αν θυμάμαι καλά , μετά μας έδειξαν τα κορίτσια της ακτοπολοϊας.
    Τότε είχα σκεφτεί αυτό ακριβώς που λές σημερα εδώ. Ψάχνουν πάλι για λεμόνια να τα στιψουν!!!
    Γιατί κακά τα ψέματα τώρα που στο Σίτυ θα φορολογηθούν τα παληκάρια θέλουν να έρθουν εδώ , να κάνουν εδώ Τις μπίζνες τους , αλλά με χαμηλά μεροκάματα . Θ ακάνουν ότι έκαναν και παλια , θα βρίσκουν τον ποδηλατά και θα τον κάνουνε λαδά, ειδικά σημερα που η νεολάια δεν έχει μέλλον και τους στίβουν στα σχολεία , στα πανεπιστήμια και μετά ανεργία
    Μα με την Θαλασσα το κακό είναι ότι άμα ο εφοπληστής βρεί άλλού φτηνώτερα , πέρνει την γαλανόλευκη και την κάνει Βανουάτου !!!
    Έλεγαν μάλιστα ότι άμα πάρει κάποιος τοδίπλωμα του Α μετά γίνεται στέλεχος της έταιρίας περιζήτητο.
    Σιγα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αν κάποιος θέλει πραγματικά να ταξιδέψει θα βρει τον τρόπο του...! Πρέπει όμως να ξεκινήσει από χαμηλά έστω και με 650Ε... Έτσι φαίνετε ποιος έχει τσαγανό και μπορεί να μείνει στη θέση του. Δεν πιστεύω πως υπάρχουν στυμένες λεμονόκουπες χωρίς να το θέλουν... Αν ξέρανε να προφυλάγονται από θα..., θα... ,θα..., δεν θα υπήρχαν τέτοια προβλήματα. Σε τέτοιες δουλειές ρειάζεται πείσμα , δύναμη και ζωτικότητα. Αν κάποιος-α δεν έχει αυτά τα προσόντα καλύτερα να μην πάει σε τέτοιες σχολές. Όσοι πρέπει να προχωρήσουν θα προχωρήσουν. Όσοι είναι ικανοί να διεκπερεώσουν όλες τις υποχρεώσεις τους παρ' όλες τις δύσκολες συνθήκες και την πίεση θα τα καταφέρουν. Δεν χρειάζεται να φιλήσεις κατουρημένες ποδιές για να τα καταφέρεις... Υπάρχουν δυνατές προσωπικότητες που μόνες τους έχουν καταφέρει ό,τι έχουν κάνει. Αλλά το άξιζαν... γιατί ήξεραν πως δεν είναι κανένας δρόμος στρωμένος με ροδοπέταλα... Μαρία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Φαίνεται πως έχει τσαγανό όποιος ξεκινάει από χαμηλά; Εγώ λέω πως φαίνεται ότι μπορεί να συρθεί και σαν σκουλήκι προκειμένου να φάει ένα ξεροκόμματο.

    Όσο για το ποιοι αξίζουν να προχωρήσουν και ποιοι όχι... σιγά το προχώρημα μωρέεεε.... Μείνατε στα καράβια γιατί έξω δεν ήσασταν ικανοί ούτε για οδοκαθαριστές...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Welcome onboard! Αφήστε μας το μήνυμά σας και θα προσπαθήσουμε να σας απαντήσουμε το συντομότερο δυνατό. Εκτός αν αλλού αρμενίζουμε... Οπότε κουράγιο μέχρι να καταπλεύσουμε και πάλι στο λιμάνι...

ΔΩΣΤΕ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ!

ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΡΙΕΣ ΤΩΝ ΑΕΝ ΑΠΑΙΤΟΥΝ:


ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ!

ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΩΡΑ!


ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΑΕΝ

Οικολογικό Περισκόπιο

10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010: ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΗ



Ο ΟΡΚΟΣ


ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ...


ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΟΝ ΖΗΤΗΣΑΝ;


Στα μάτια σας, μας είπαν, βλέπουμε το μέλλον της Ναυτιλίας. (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, κ. Φικιώρης)

Μα το δικό μας μέλλον αποδείχτηκε κόλαση.

Τώρα τα ίδια τάζουν στα νέα κορίτσια για να τα πείσουν να πάνε στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού. Αυτές δε θα χρειαστεί να περιμένουν για να ανακαλύψουν την ίδια κόλαση της ανεργίας. Από το πρώτο εξάμηνο σπουδών, αναζητώντας καράβι για πρακτική άσκηση, βρίσκονται αντιμέτωπες με τις κλειστές πόρτες των εταιρειών. Δεκάδες νέες καπετάνισσες κινδυνεύουν να χάσουν το επόμενο εξάμηνο της σχολής γιατί ο Ιούλιος μπήκε και καράβι δε βρήκαν. Πολλές ακόμη αναγκάστηκαν ήδη να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους για τον ίδιο λόγο. Μα κανενός υπευθύνου δεν ιδρώνει το αυτί.

Αντίθετα μας ζητούν να σκεφτούμε το κρουαζιερόπλοιο Ζενίθ και τα διαφυγόντα κέρδη για τον τουρισμό. Την ώρα που οι ναυτεργάτες, γυναίκες και άντρες, βρίσκονται στο απόλυτο ναδίρ. Και απαιτούν να μην απεργούμε, να μην αγωνιζόμαστε για το δίκιο μας. Είμαστε υποχρεωμένες να μην υπακούσουμε. Το δις εξαμαρτείν δεν αρμόζει ούτε στις γυναίκες. Και ειδικά σε καπετάνισσες.

Ορκιστήκαμε για καπετάνισσες. Όχι για νέες Ιφιγένειες. Και αυτόν τον όρκο θα τιμήσουμε. Καπετάνισσες στη θάλασσα και καπετάνισσες στη ζωή. Με το κεφάλι ψηλά απαιτούμε να τηρηθούν οι υποσχέσεις που μας δόθηκαν. Και να ληφθούν μέτρα ώστε να μη σβήσει ο θεσμός τριάντα χρόνων. Το μέλλον της ναυτιλίας ανήκει και σε μας. Όχι γιατί μας το έταξε ένας υπουργός μα γιατί έχουμε κι εμείς προσφέρει τον ιδρώτα μας για την ελληνική ναυτιλία.

Τώρα όμως με την άρση του καμποτάζ και τον αφανισμό των ελλήνων ναυτεργατών που θα σημάνει, το ΝΑΤ κινδυνεύει να χρεωκοπήσει. Πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις σε όσους ναυτεργάτες τόσα χρόνια έδιναν τις εισφορές τους;

Γι' αυτό στον αγώνα κατά της άρσης του καμποτάζ είμαστε όλοι ενωμένοι. Άντρες και γυναίκες. Παλιές και νέες καπετάνισσες. Και είναι ο αγώνας αυτός αγώνας επιβίωσης.

Μη μας ζητάτε λοιπόν να σκεφτούμε το Ζενίθ. Γιατί αυτός που βρίσκεται στο ναδίρ δεν έχει πια τίποτε άλλο να χάσει αν αγωνιστεί. Εκτός από τις αλυσίδες του.

Βίρα λοιπόν τις άγκυρες! Κι ας σπάσουν και οι καδένες. Για το μέλλον που ονειρευτήκαμε και δικαιούμαστε μετά από τριάντα χρόνια να ζήσουμε. Την καταξίωση του θεσμού της ελληνίδας καπετάνισσας.

Έτσι τιμούμε εμείς την επέτειο των τριάντα χρόνων από την αποφοίτηση. Με αγώνες!

Εκεί, στον Πειραιά, στο λιμάνι. Που η ακηδία όλων μας ξεμπάρκαρε.

Είναι η ώρα να μας ξαναβρούν μπροστά τους. Και η ώρα να σταματήσουν να ξεγελάν κι άλλες αθώες κοπέλες με κούφιες υποσχέσεις. Η ώρα να βγει ο θεσμός από την κόλαση.

Τριάντα χρόνια μετά ξέρουμε καλά γιατί μας άνοιξαν την πόρτα της ναυτιλίας. Χωρίς καν να το ζητήσουμε εμείς. Τώρα νομίζουν πως έχουν το δικαίωμα να την ξανακλείσουν. Ωραία λοιπόν. Στις δικές τους κλειστές πόρτες απαντάμε με κλειστά λιμάνια. Δίκαιο δεν είναι;

Ή όλοι μαζί στο ζενίθ ή όλοι μαζί στο ναδίρ. Δεν μπορεί η μεν ελληνόκτητη ναυτιλία να είναι πρώτη στον κόσμο και να ανθοφορεί και οι έλληνες ναυτεργάτες να πετιούνται στον καιάδα. 85.000 έλληνες ναυτικοί το 1980, λιγότεροι από 20.000 σήμερα. Μιλάνε οι αριθμοί. Κόντρα στους αριθμούς για τα διαφυγόντα κέρδη από το Ζενίθ και το κάθε Ζενίθ. Και στο κάτω κάτω ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Απαιτούμε λοιπόν από την Πολιτεία να θέσει στο ζενίθ της τον άνθρωπο. Ζητάμε να πάρει πίσω την άρση του καμποτάζ και να θεσμοθετήσει μέτρα στήριξης τόσο των ελλήνων ναυτεργατών όσο και της γυναίκας ναυτεργάτριας.

Ζητάμε πολλά; Όχι! Ζητάμε μόνο να τιμήσουν τα τριάντα χρόνια που χωρίς καμία στήριξη καταφέραμε να κρατήσουμε ζωντανό το θεσμό της ελληνίδας καπετάνισσας. Και που παρά τις αντιξοότητες έχουμε σήμερα να καμαρώνουμε αρκετές συναδέλφισσες σε βαθμό υποπλοιάρχου αλλά και πρώτου πλοιάρχου.

Αποδείξαμε πως μπορούμε να σταθούμε ισάξια με τους άντρες συναδέλφους στις γέφυρες των πλοίων. Και δεν ανεχόμαστε άλλο πια ούτε διακρίσεις εξαιτίας του φύλου μας ούτε και άλλη εκμετάλλευση των γυναικών ναυτικών με στόχο να χτυπηθεί συνολικά το ναυτεργατικό κίνημα. Σας είπαμε, ξέρουμε γιατί μας ανοίξατε την πόρτα. Δε μας κάνατε χάρη.

Μας βάλατε στα καράβια για τον ίδιο λόγο που τώρα βάζετε τους αλλοδαπούς. Χωρίς να νοιάζεστε αν θα τα καταφέρουμε επαγγελματικά. Μας θέλατε το πολύ πολύ για ανθυποπλοιάρχους. Δεν περιμένατε πως θα καταφέρουμε κάτι καλύτερο. Επιδιώκατε να δημιουργήσετε ζευγάρια ναυτικών. Να μένουμε περισσότερο στο πλοίο, να δεχόμαστε μικρότερους μισθούς για να μας ναυτολογήσετε μαζί. Κι όταν τα σχέδιά σας βγήκαν όλα πλάνα, βιαστήκατε να μας κλείσετε την πόρτα. Προτιμώντας τους αλλοδαπούς.

Ε, σας λέμε ότι και αυτό το σχέδιο πλάνη θα βγει. Θα φροντίσουν οι ναυτεργάτες γι' αυτό. Κι εμείς θα σταθούμε δίπλα τους. Δίπλα στο ταξικό ναυτεργατικό κίνημα. Γιατί αυτό και μόνο μας στήριξε αταλάντευτα τριάντα τόσα χρόνια. Αν μη τι άλλο χρωστάμε τώρα να ανταποδώσουμε.

Γιατί αχάριστες οι ελληνίδες καπετάνισσες δεν είναι. Και το ξέρετε. Όπως αγαπήσαμε τα καράβια σας όταν μας δώσατε την ευκαιρία να εργαστούμε , και υπερβάλαμε εαυτούς για να σταθούμε αντάξιες, ίδια τώρα τιμούμε τα τριάντα χρόνια της παρουσίας μας υποστηρίζοντας ολόψυχα τον αγώνα των ναυτεργατών.

Στο κάτω κάτω δε μας αφήσατε άλλο δρόμο. Ο αγώνας των ναυτεργατών είναι η μόνη μας ελπίδα να μη σβήσει ο κλάδος μας. Και να μην πάνε στράφι τριάντα χρόνια προσπάθειας και θυσίας.