Οι Έλληνες εφοπλιστές...σώζουν την γερμανική ναυτιλία όχι όμως και τους Έλληνες δοκίμους!

Οι Έλληνες εφοπλιστές...σώζουν την γερμανική ναυτιλία

Μπορεί τα χρέη της Ελλάδας να την έχουν την υποχρεώσει να εξαρτάται από την ευρωπαϊκή και κυρίως από τη γερμανική βοήθεια, τα πράγματα όμως... είναι εντελώς διαφορετικά στον τομέα της ναυτιλίας, με τους Ελληνες εφοπλιστές να δίνουν σωσίβιο στους Γερμανούς. 

Όπως αναφέρουν τα Νέα οι Έλληνες εφοπλιστές δαπάνησαν πάνω από 2 δισεκατομμύρια δολάρια για την απόκτηση μεταχειρισμένων πλοίων κατά τη διάρκεια των πρώτων επτά μηνών του 2012, αγοράζοντας από τη δευτερογενή αγορά 111 ποντοπόρα πλοία, σημειώνοντας έτσι παγκόσμιο ρεκόρ στην αγορά αυτού του είδους. 

Την ίδια ώρα, μαύρα είναι τα μαντάτα για την Γερμανία, αφού περισσότερα από 100 γερμανικά funds που επενδύουν στην ποντοπόρο ναυτιλία έχουν πτωχεύσει, ενώ άλλα 800 γερμανικά αντίστοιχα funds απειλούνται με λουκέτο λόγω της βαθιάς κρίσης που πλήττει ειδικά την κατηγορία των πλοίων κοντέινερ. 

Υπενθυμίζεται πως οι Γερμανοί εφοπλιστές που μέχρι τώρα κατέχουν την πρώτη θέση της παγκοσμίως αγοράς. ελέγχοντας το 40% στην ποντοπόρο ναυτιλία έχουν πτωχεύσει, επειδή μπήκε τέλος στη χρηματοδότηση, κινδυνεύουν να χάσουν την πρωτιά από τους Έλληνες, οι οποίοι όχι μόνο διαθέτουν επαρκή ρευστότητα αλλά και άριστη πιστοληπτική ικανότητα σε σημείο που να μπορούν να παίρνουν δάνεια από τράπεζες μέχρι και το 100% της αξίας του πλοίου. 

Μέχρι στιγμής έχουν γίνει αρκετές ελληνογερμανικές συμφωνία, ενώ πολλά παζάρια είναι ακόμα σε εξέλιξη. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ναυλομεσιτικού οίκου Allied Shipbroking Inc, οι Έλληνες εφοπλιστές προηγούνται μακράν των υπολοίπων τόσο σε ποσά που κατέβαλαν, όσο και σε αριθμό πλοίων. Δεύτεροι στη λίστα είναι οι Κινέζοι με 565 εκατομμύρια δολάρια και 62 πλοία, ενώ ακολουθούν οι Νορβηγοί και πολύ πίσω βρίσκονται οι Γερμανοί. 

Υπογραμμίζεται ότι στα μεγέθη αυτά δεν περιλαμβάνονται τα ποσά που θα δοθούν μέχρι το τέλος του 2012 σε παραγγελίες νεότευκτων πλοίων, η συνολική αξία των οποίων για τους Ελληνες υπερβαίνει τα 6 δισ. δολάρια.

_______________________________

Αναδημοσίευση  από http://www.tsekouratoi.gr/2012/08/blog-post_1884.html


Κι ενώ έτσι έχουν τα πράγματα, με την ελληνική ναυτιλία να δίνει ρέστα για μια ακόμη φορά, οι σπουδαστές των Ακαδημιών Εμπορικού Ναυτικού (ΑΕΝ), δόκιμοι πλοίαρχοι και δόκιμοι μηχανικοί, βρίσκονται σε απόγνωση και πρωτοφανής είναι η ανεργία που τους μαστίζει.

Και εξηγούμε. Τα παιδιά αυτά οφείλουν σύμφωνα με τον κανονισμό της σχολής τους να πραγματοποιήσουν δύο εκπαιδευτικά ταξίδια, έξι μηνών το καθένα, ενδιάμεσα στις σπουδές τους. Αν δεν τα πραγματοποιήσουν, το ένα μετά το πρώτο εξάμηνο σπουδών και το δεύτερο ταξίδι μόλις συμπληρώσουν δύο έτη σπουδών, διαγράφονται.

Και πολύ σωστά να διαγραφούν αν από δική τους υπαιτιότητα δεν μπαρκάρουν. Πόσο ηθικό όμως και δίκαιο είναι να διαγράφονται γιατί οι εφοπλιστικές εταιρείες τους κλείνουν κατάμουτρα την πόρτα και αρνούνται να τους προσλάβουν;

Η όλη κατάσταση συνιστά σκάνδαλο και μάλιστα στη δεδομένη οικονομική συγκυρία που διέρχεται η χώρα.

Η τρόικα άραγε γνωρίζει αυτό το παιγνίδι των Ελλήνων εφοπλιστών; Απίθανο να το αγνοεί, αφού υποτίθεται έχει άγρυπνο το μάτι της πάνω σε όλα όσα αφορούν τη χώρα μας. Γιατί όμως το επιτρέπει; Αν δεχτούμε δηλαδή ότι πραγματικά την ενδιαφέρει η ανάπτυξη της Ελλάδας... γιατί δεν κάνει τίποτε για να τελειώσει αυτή η απαράδεκτη κατάσταση;

Και βεβαίως το ερώτημα είναι γιγάντιο και για τους Έλληνες αρμοδίους. Που είναι βέβαιο ότι γνωρίζουν την κατάσταση, υπήρξαν μάλιστα και δηλώσεις πρόσφατα πως κάτι θα κάνουν. Αλλά τίποτε μέχρι στιγμής. Θερινή ραστώνη!

Κι ερχόμαστε στους δημοσιογράφους. Που έχουν χρέος τέτοιες ειδήσεις να μην τις θάβουν αλλά να τις προβάλλουν με όλες τους τις δυνάμεις. Οι έντιμοι δημοσιογράφοι. Υπάρχουν όμως; Γιατί τα παιδιά των σχολών λένε πως οι εφοπλιστές τους κλείνουν τις πόρτες αλλά και οι δημοσιογράφοι τους κλείνουν στα μούτρα το τηλέφωνο!

Ένα παιγνίδι καλά στημένο. Αφού πολλά ΜΜΕ έχουν πίσω τους εφοπλιστές... Σιγά λοιπόν μη βγάλουν στον αέρα οτιδήποτε ενοχλεί το εφοπλιστικό κεφάλαιο...

Παρακαλούμε λοιπόν κάθε έντιμο άνθρωπο να αναδημοσιεύσει αυτή την ανάρτηση. Για να διαβαστεί από όσους περισσότερους γίνεται. Και να μάθει ο κόσμος τα άθλια παιγνίδια σε βάρος και του λαού και της νεολαίας μας.

Το πήδημα της καπετάνισσας

Όταν στα 1978 ανακοίνωσα ξαφνικά στην οικογένειά μου πως θέλω να γίνω ναυτικός, καπετάνιος στα καράβια, τους ήρθε ο ουρανός σφοντύλι. Δεν ήταν μόνο που ήμουν κορίτσι ήταν και που εμείς ουδεμία σχέση είχαμε με τη θάλασσα. Και στο σόι, πατρικό και από μάνα καπετάνιος δεν υπήρχε ούτε και άντρας. Ήξεραν όμως τις ... καπετάνισσες! Μόνο που ήταν καπετάνισσες του βουνού και όχι του πελάγους. Ορεινό το χωριό μας, στα κακοτράχαλα βουνά της Ηπείρου. Και μάλιστα επαρχία Σουλίου. Καταλαβαίνετε λοιπόν ποιες καπετάνισσες τους ήρθαν στο νου. Όχι η Μπουμπουλίνα και η Μαντώ Μαυρογένους αλλά οι άλλες που τα έβαλαν με τον Αλήπασα. Δεν άργησε μάλιστα η βάβω μου, η κυρα - Δήμητρα, να μου κολλήσει και το παρατσούκλι: Τζαβέλαινα!

Η αλήθεια μάλιστα είναι πως παιδί ακόμη, μαθήτρια όντας του δημοτικού σε ένα σχολείο της Θεσπρωτίας, είχα παίξει αυτή την καπετάνισσα, τη Μόσχω Τζαβέλα,  γυναίκα του Λάμπρου Τζαβέλα.

Ο συμμαθητής μου, ο Κ.Τζ., υποδυόμενος το λαβωμένο Λάμπρο, κι εγώ Μόσχω, να προσεύχομαι να γίνει καλά! Κι όπως φαίνεται από το φόντο της σκηνής, Μάρτης του 1971. Κι 150 χρόνια από το '21... Ντυμένη με τη στολή εκείνης της βάβως, της κυρα - Δήμητρας, που υπήρξε κι αυτή μια καπετάνισσα, της ζωής, μα αυτό είναι άλλη ιστορία. Ιστορία που την έχω γράψει παλιότερα για τις περίεργες γυναίκες της Ηπείρου που η σκούφια τους κρατάει από τη μάνα του Μεγαλέξαντρου, την κοντοχωριανή μας Μολοσσή πριγκίπισσα, τη Μυρτάλη, που αργότερα προς τιμή του συζύγου της, του Φιλίππου, και της νίκης του στους Ολυμπιακούς αγώνες, την ονόμασαν Ολυμπιάδα. Και φτάνει ως τις γυναίκες της Πίνδου και συνεχίζεται και σήμερα.

Το θέμα όμως είναι πως εκεί πάνω στα βουνά της Ηπείρου περισσεύουν αυτά τα ξαφνιάσματα της φύσης, που λέει και το τραγούδι για τις γυναίκες τις Ηπειρώτισσες. Και άλλες τις ξέρουμε καλά, όπως τη Μόσχω και όπως εκείνες τις Σουλιώτισσες που πήδησαν στο Ζάλογγο, με τα μαλλιά ξέπλεκα και γιατί τις παρέσυρε της ελευθεριάς ο έρως που λέει και ο Σολωμός, κι άλλες τις αγνοούμε και τις αφήνουμε στην αφάνεια. Δεν ξέρω αν αυτό είναι τυχαίο, αν η Ιστορία δεν πρόκαμε να ασχοληθεί μαζί τους, ή έτσι βολεύει. Ξέρω μόνο ότι σήμερα μόλις διάβασα μια είδηση στο Έθνος,

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22768&subid=2&pubid=63701830

και μου σηκώθηκε η τρίχα. Όχι απλά για την άγνοια των γεγονότων των ιστορικών και την περιφρόνηση των ηρώων, αλλά για την εκμετάλλευση της ελληνικής Ιστορίας.

Θα γιορτάσουν λέει αύριο, 23 του Αυγούστου, στον ορεινό δήμο Γεωργίου  Καραϊσκάκη της Άρτας, μια διπλή γιορτή, τα εννιάμερα της Παναγιάς, μεγάλη η χάρη της κι έχω και το όνομά της, και τη θυσία των Σουλιωτών στη Μονή του Σέλτσου! 

Και τι σχέση έχουν τα εννιάμερα της Παναγιάς με τη θυσία των Σουλιωτών στη Μονή του Σέλτσου; 

Μόνος συνδετικός κρίκος είναι ο τόπος. Καθώς η διπλή γιορτή θα λάβει χώρα εκεί κοντά που θυσιάστηκαν οι Σουλιώτες. Μα καμία σχέση ο χρόνος. Των εννιάμερων με τη θυσία. Που συνέβη τον Απρίλη του 1804, στις 21 του μήνα, κι όχι καλοκαιριάτικα και Αύγουστο...

Μα εδώ θα μου πεις κοτζάμ επέτειο της ελληνικής επανάστασης το παπαδαριό την κουβάλησε τη μέρα του Ευαγγελισμού, και φαντάζομαι ξέρετε ότι η επανάσταση ξεκίνησε το Φλεβάρη του 21 στη Μολδοβλαχία και με πρωταγωνιστή τον Αλέξανδρο Υψηλάντη, κι όχι στις 25 του Μάρτη και σίγουρα όχι από τον Παλαιών Πατρών Γερμανό..., τη θυσία των Σουλιωτών θα σέβονταν και δε θα την κουβαλούσαν μερικούς μήνες αργότερα για να φτιάξουν μια νέα διπλή γιορτή;

Εντάξει, η αγράμματη γιαγιά μου, μόλις μια μέρα είχε πάει στο δημοτικό, ούτε την υπογραφή της δεν ήξερε η καημένη να βάζει, μπέρδεψε στο φτωχό μυαλό της τις καπετάνισσες του εμπορικού ναυτικού με τις καπετάνισσες των βουνών και της ιστορίας. Μα όλοι αγράμματοι είμαστε σ' αυτό τον τόπο;

Με ευκαιρία λοιπόν όλα αυτά καθόμουν σήμερα και διάβαζα ξανά την ιστορία των Σουλιωτών και τις ανδραγαθίες τους στη Μονή του Σέλτσου. Ανδραγαθίες... μόνο που στις μάχες αυτές έλαβαν μέρος και πολλές γυναίκες και όχι μόνο άνδρες. Με κορυφαία, όπως ιστορούνε οι γραφές, τη Λένω του Μπότσαρη. Και που την ύμνησε ο λαός μας με πλήθος τραγουδιών. Όπως ύμνησε και την άλλη καπετάνισσα εκείνου του αγώνα, καπετάνισσα καραβίσια, τη Δόμνα Βισβίζη, τη Θρακιώτισσα. Τι τα θες όμως και τι τα γυρεύεις. Η Ιστορία των παιδιών μας δε χωρά ούτε τη μια ηρωίδα, ούτε την άλλη. Και πάνε ρώτα έναν απόφοιτο λυκείου να βεβαιωθείς. Αν τις ξέρουν...

Πού να προλάβουν να τις μάθουν; Αφού δυο ώρες διδάσκονται τα Θρησκευτικά, δυο και η Ελληνική Ιστορία των χιλιάδων χρόνων. Για το Δημοτικό μιλάω, που ξέρω, και από τρίτη τάξη μέχρι έκτη. Αλλά και στο γυμνάσιο - λύκειο, όπως θυμάμαι ως μαθήτρια, ίδια ήταν τα πράγματα. Και μάλιστα εκεί, στη μέση εκπαίδευση, τα Θρησκευτικά τα διδάσκει ο θεολόγος, ο ειδικός δηλαδή στο μάθημα, ενώ την ιστορία την αναλαμβάνει όποιος τύχει και μπορεί. Σπάνια να βρεις ιστορικό, στην καλύτερη περίπτωση το μάθημα το κάνει φιλόλογος. Έτσι και είχαμε το φαιδρό φαινόμενο πριν λίγα χρόνια να ξεσηκώνεται ο αγράμματος όχλος γιατί στην Ιστορία της έκτης δημοτικού δεν υπήρχε το ... κρυφό σχολειό! Λες και υπήρξε ποτέ ιστορικά... 

Ή σαν το άλλο που διάβαζα πρόσφατα. Για την περικεφαλαία του Κολοκοτρώνη. Που κι αυτή δεν πήρε μέρος στην επανάσταση και δεν τη φορούσε πολεμώντας τους Τούρκους ο Γέρος του Μοριά, μόνο όταν ήταν μισθοφόρος στη δούλεψη των Εγγλέζων. Κι όμως εμείς του στήσαμε το άγαλμα έξω από το Ιστορικό μας Μουσείο με μια περικεφαλαία τεράστια! Και μέσα στο μουσείο βάλαμε και την ίδια την περικεφαλαία να την αποθαυμάζουν οι επισκέπτες και τα μαθητούδια που οδηγούν εκεί οι δάσκαλοι.

http://paideia.forumotion.com/t1313-topic#3634

Άλλο που μας την έφερε (στην άγνοιά μας) ο γλύπτης: "Ακριβώς για αυτό ο Λάζαρος Σώχος (1862-1911), ο Τηνιακός γλύπτης που έφτιαξε στο Παρίσι τον έφιππο μπρούντζινο ανδριάντα που δεσπόζει στην οδό Σταδίου, σκάλισε θυμωμένος στα κρυφά τη σαρκαστική φράση «Παρά τη θέλησιν του Σώχου, Κολοκοτρώνη μου, ξαναφόρεσε την περικεφαλαία, Paris 1909» κάτω από το επίμαχο εξάρτημα - όπως αποκαλύφθηκε το 2002, προς κατάπληξη όλων, στη διάρκεια εργασιών συντήρησης."

Θυμωμένος ο γλύπτης και στα κρυφά. Γιατί τον ανάγκασαν να φτιάξει τον ήρωα με περικεφαλαία χωρίς ο ίδιος να το θέλει. Και χωρίς να ανταποκρίνεται η περικεφαλαία στην ιστορική αλήθεια.

Αυτοί είμαστε οι νεοέλληνες. Γένος ανιστόρητο. Που έχουμε, τρομάρα μας, και το θράσος να διαμαρτυρόμαστε που σήμερα όλα τα έθνη της γης μας υποτιμούν και μας προσβάλλουν.  Εμάς που θεωρούμε τους εαυτούς μας παιδόγγονα του Σωκράτη και του Αριστοτέλη. Και εκπροσώπους του Λεωνίδα, του Μεγαλέξαντρου, του Παλαιολόγου, του Κολοκοτρώνη και τελειωμό δεν έχουν τα ονόματα. Που δεν ξέρουμε την τύφλα μας για όλους αυτούς, δε μας νοιάζει. Κι ιδού, ρωτώ εσάς. Τους αναγνώστες. Και δεν περιμένω απάντηση, στον εαυτό του ο καθείς να αποκριθεί. Τι ξέρετε για τη θυσία των Σουλιωτών στη Μονή του Σέλτσου;

Ξέρουμε όλοι το Ζάλογγο και το έχε γεια καημένε κόσμε που χόρεψαν οι Σουλιώτισσες. Και βεβαίως ξέρουμε και τον καλόγερο, το Σαμουήλ, που τίναξε το Κούγκι στον αέρα. Μα αγνοούμε πως τα γεγονότα στη Μονή του Σέλτσου ξεπερνούν σε ηρωισμό κατά πολύ και το χορό στο Ζάλογγο και την ανατίναξη στο Κούγκι.

Κι αγνοούμε και το πήδημα της καπετάνισσας. Αυτό που με παρακίνησε να ανεβάσω τούτο το άρθρο εδώ, στο ιστολόγιο Καπετάνισσες. Τουλάχιστον να ξέρουν αυτές, καπετάνισσες και οι ίδιες, τι ήταν το συγκεκριμένο πήδημα. Αλλά και να μην ακούν μερικοί μερικοί τη φράση, πήδημα της καπετάνισσας, και χασκογελούν ως χάχες και ντενεκέδες αγάνωτοι από Ιστορία.

http://dim-mileon.art.sch.gr/seltso.html

Την επόμενη μέρα, 21 Απρίλη του 1804 μετά από τρίμηνη πολιορκία και προδοσία του Γιώργου Κύργιου, ανιψιού του Ζίκου Μίχου -του είχε υποσχεθεί ο Αλή Πασάς το αρματολίκι της Λάκκας εάν τους βοηθούσε να πάρουν το μοναστήρι- μία ομάδα από 3.000 Τουρκοαλβανούς και άλλους 1.200 εφεδρικούς Αλβανούς εξουδετέρωσε την αντίσταση του Φυλακίου «Προφήτης Ηλίας» που βρισκόταν πάνω από τη Μονή Σέλτσου και εισέβαλε στο χώρο του μοναστηριού. Στη φονική και άνιση μάχη που επακολούθησε και γενικεύτηκε με την προσθήκη και άλλων Τουρκαλβανών, άλλοι Σουλιώτες σκοτώθηκαν, άλλοι αιχμαλωτίσθηκαν -όπως ο Νότης Μπότσαρης, η γυναίκα του Χριστίνα και τα παιδιά του Κίτσου Μπότσαρη, Κώστας, Δέσποινα και Αγγελική- και άλλοι, κυρίως γυναικόπαιδα για να μην πέσουν στα χέρια των εχθρών γκρεμίστηκαν σε βάραθρο 300 μέτρων, αφήνοντας τα κορμιά τους στον Ασπροπόταμο, αναδεικνύοντας έτσι το μοναστήρι του Σέλτσου σε νέο Ζάλογγο. Σ' αυτούς που προτίμησαν να πνιγούν παρά να αιχμαλωτιστούν από τους Τούρκους ήταν και η όμορφη 19χρονη Λένη Μπότσαρη, κόρη του Κίτσου (μερικοί υποστηρίζουν πως πρόκειται για την 21χρονη Ελένη Μπότσαρη, κόρη του Νότη και ανιψιά του Κίτσου Μπότσαρη) για τον ηρωισμό και την αυτοθυσία της οποίας γράφτηκαν πολλά δημοτικά τραγούδια. Το σημείο στο οποίο πήδησε η Λένω Μπότσαρη στον Αχελώο, έμεινε στην ιστορία ως «το πήδημα της καπετάνισσας».

Αυτό λοιπόν είναι το θρυλικό πήδημα της καπετάνισσας.  Τόσο θρυλικό όσο και η όλη δράση της Λένως του Μπότσαρη στη σύντομη ζωή της. Γι' αυτό και η λαϊκή μούσα της εποχής της την ύμνησε και την τίμησε με πλήθος δημοτικών τραγουδιών:

Όλες οι καπετάνισσες των καπεταναραίων,

όλες πάησαν προσκύνησαν,

όλες πάησαν παιδιά μ’ προσκύνησαν.

Όλες πάησαν προσκύνησαν, ωρε στ Αλή πασά την πόρτα,

κι αυτή η Λένη του Μπότσαρη,

κι αυτή η Λένη παιδιά μ’ του Μπότσαρη.

Ωρε κι αυτή η Λένη του Μπότσαρη, δεν πάει να προσκυνήσει,

δεν προσκυνώ Αλή πασά.

δεν προσκυνώ παιδιά μ’ Αλή πασά.

Ωρε Λένη μ’ γιατί δεν προσκυνάς, γιατί δεν καμαρώνεις;

δεν είμαι νύφη να προσκυνώ,

δεν είμαι νύφη παιδιά μ’ να προσκυνώ.

Εγώ ειμ’ η Λεν’ του Μπότσαρη, η αδερφή του Μάρκου,

σέρνω τουφέκι ντιμισκί, πιστόλες ασημένιες,

σέρνω τα βόλια στην ποδιά και το σπαθί στο στόμα.

ΤΗΣ ΛΕΝΗΣ ΜΠΟΤΣΑΡΗ

Όλες οι καπετάνισσες από το Κακοσούλι

σκλαβώθηκαν οι ορφανές σκλαβώθηκαν οι μαύρες

κ’ η Λένη δεν σκλαβώθηκε η αδερφή του Νότη

μόν πήρε διπλά τα βουνά , διπλά τα κορφοβούνια

κι εφτά Τούρκοι την κυνηγάν όλο τσοχανταραίοι.

Τούρκοι για να μην παιδεύεστε μην έρχεστε σιμά μου

τι εγώ είμ’ η Λέν του Μπότσαρη, η αδελφή του Νότη

σέρνω φουσέκια στην ποδιά και βόλια στις μπαλάσκες.

Κόρη, για ρίξε τ’ άρματα, γλίτωσε τη ζωή σου.

Τι λέτε βρέ παλιότουρκοι και σείς παλιαρβανίτες.

Σαν άντρας εξεσπάθωσε και τρέχει προς τους Τούρκους,

τους τρείς τους επελέκησε τους άλλους κυνηγάει.

Τρια μπαϊράκια στήσανε στο Σούλι στα πηγάδια,

το ένα ήταν τ' Αλή-πασά, τ' άλλο του Βεληγκέκα,

το τρίτο το καλύτερο του Μπότσαρη του Μάρκου.

Ο Μπότσαρης εφώναξε ψηλά απ' τον Αη - Δονάτο:

- Την πάτησες Αλή-πασά, την πάτησες πασά μου.

Δε σο(υ) 'χω εδώ τα Γιάννενα να περπατάς καβάλα.

Εδώ είν' το Σούλι το κακό, Σούλι το κακο-Σούλι,

σε πολεμάει η Τζαβέλαινα  κι η αδερφή μου η Λένη,

που καταριούνται κι όλο λεν', Τούρκος να μ(ην) είχε γένει.

Αυτό λοιπόν το τεράστιο ιστορικό γεγονός διάλεξαν κάποια "φωτισμένα" μυαλά να το γιορτάσουν αύριο, 23 Αυγούστου 2012, ως διπλή γιορτή με τα εννιάμερα της Παναγιάς. Κι ας συνέβη στις 21 Απρίλη και όχι Αύγουστο.

Θα μου πεις: Θα ήταν καλύτερα να μην το τιμούν καθόλου;

Και θα σου απαντήσω. Πως κανείς δεν έχει το δικαίωμα να εκμεταλλεύεται και να καπηλεύεται την Ιστορία του λαού μας. Να κάνει τουρλού θρησκευτικά και ιστορικά θέματα ενισχύοντας όχι τη γνώση   στα μυαλά των ανθρώπων μα την άγνοια και την παραχάραξη. Και ξέρετε ποιο ρήμα χρησιμοποιεί ο λαός για να αποδώσει τέτοιες τακτικές. Ποια βρισιά...

Έτσι και αποκτά έναν άλλο συμβολισμό ο τίτλος του θέματος. Το πήδημα της καπετάνισσας.

Σε ευθεία αντιστοιχία με με την τελευταία φράση του Γιώργου Καραϊσκάκη. Που τον έφαγαν μπαμπέσικα παραμονή της μεγάλης μάχης στον Ανάλατο. Του Γιώργου Καραϊσκάκη που στο "δικό του" δήμο θα γίνει αύριο η διπλή γιορτή και του διπλού ... πηδήματος...

Την ξέρετε τη φράση; Προς όλους εκείνους τους γραικύλους;

Δεν την ήξερα κι εγώ μέχρι που συνάντησα το Δημήτρη Λιαντίνη. Γιατί τέτοιες φράσεις βεβαίως και δε χωρούν στη μαθητική ιστορία. Προσβάλλουν τα ευγενικά μας αυτάκια. Ευτυχώς όμως χώρεσε στον επίσημο ιστότοπο του Λιαντίνη:

http://www.liantinis.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=27&Itemid=33

κι όσοι την αγνοείτε, εκεί να πάτε να τη διαβάσετε. Για να ντραπείτε κι εσείς όπως χρωστάει και ολάκερο το έθνος...  Όσο θα υπάρχει, το έθνος, προσθέτει ο Λιαντίνης.

Και μα την αλήθεια δεν το βλέπω να υπάρχει για πολύ. Εκεί που καταντήσαμε. Όχι μόνο γιατί αγνοούμε την Ιστορία μας, και το πήδημα της καπετάνισσας, αλλά γιατί αυτό το πήδημα έχει σήμερα λάβει και πολλές ακόμη προεκτάσεις. Σαν αυτές που βλέπουμε με τεράστια θλίψη να συμβαίνουν στις σημερινές καπετάνισσες, τις νέες κοπέλες που σπουδάζουν σε ακαδημίες εμπορικού ναυτικού.

Ακούνε στις διαφημίσεις για τη μεγάλη και τρανή ελληνική ναυτιλία. Πηγαίνουν στις σχολές να σπουδάσουν. Και έπειτα μένουν στα αζήτητα γιατί δε βρίσκουν καράβι να πραγματοποιήσουν το εκπαιδευτικό ταξίδι. Και στη συνέχεια, η τιμωρία που δε βρήκαν, διαγράφονται από τις σχολές!

Ποιο ρήμα χρησιμοποιεί και πάλι ο λαός μας για τέτοια συμπεριφορά; Όταν τελείως άδικα σε βάζουν σε ταλαιπωρία;

Το ίδιο ακριβώς που χρησιμοποιούσε και ο Δάσκαλος Λιαντίνης όταν μας μιλούσε για το Σωκράτη και τους μαθητές του. Ανοίξτε τη Γκέμμα να το βρείτε και το κεφάλαιο ο Αρσενοκοίτης, τίτλος που υποδηλώνει και το ρήμα...  Όχι, δεν ήταν αθυρόστομος ο Λιαντίνης. Και δεν αρεσκόταν να λέει βρωμόλογα και μάλιστα στους μαθητές του. Μα μιλούσε σε δασκάλους και ήθελε να τους (μας) μάθει να μην ανέχονται η κακοήθεια της ζωής να γίνεται σεμνοτυφία της γλώσσας. Και να λένε τα πράγματα με το όνομά τους.

http://kapetanisses.blogspot.gr/2010/10/2.html

Λέω πως μάθαμε καλά αυτό το μάθημα. Γι' αυτό και τολμούμε τον παραλληλισμό για το πήδημα της καπετάνισσας. Και για τα παιδιά μας, κορίτσια και αγόρια, που κάποτε πήδαγαν στο κενό για λευτεριά  και αξιοπρέπεια και σήμερα τους καταρρακώνουν τα όνειρά τους οι ίδιοι οι δικοί μας. Κι όχι οι εχθροί, όχι οι Τούρκοι και ο Αληπασάς. Έλληνες δυστυχώς είναι εκείνοι που μέσα στην τραγωδία και την κρίση κλείνουν τις πόρτες στα νέα παιδιά και τους αρνούνται την ευκαιρία να σπουδάσουν και να γίνουν ναυτικοί. Να φέρνουν έστω μια χούφτα συνάλλαγμα στη διαλυμένη πατρίδα.

Και σε μια εποχή που έξω στη στεριά έγινε καθημερινό φαινόμενο να πηδάνε οι άνθρωποι στο κενό μπρος στην πρωτοφανή απόγνωση που βιώνουν. Κι αν για την απέραντη δυστυχία των στεριανών βρίσκουν δικαιολογίες να μας λένε, τι δικαιολογία υπάρχει που οι Έλληνες εφοπλιστές δε δίνουν μια θεσούλα στα καράβια τους στους δοκίμους; Μήπως έπεσαν έξω τα καράβια τους; Ή μήπως ο κόσμος το έχει τούμπανο κι αυτοί κρυφό καμάρι πως δεν προλαβαίνουν να χτίζουν καράβια και φυσικά όχι σε ελληνικά ναυπηγεία μα σε ναυπηγεία της Ανατολής;

Κι άλλο τόσο καμάρι έχουν που δεν τους έφταναν τα καράβια και τα εκατομμύρια που βγάζουν από τη ναυτιλία. Έχουν αλώσει και τα ΜΜΕ. Πέστε μου σήμερα κανάλι τηλεοπτικό που να μην έχει πίσω του εφοπλιστή. Και ειδικά τα μεγάλα κανάλια. Αυτά τα ίδια που μας βομβαρδίζουν με τούρκικα σίριαλ! Εμάς που υποτίθεται τιμούμε τους ήρωες που τα έβαλαν με την τουρκιά για να είμαστε τώρα λεύτεροι.

Είναι Έλληνες λοιπόν όσοι τα κάνουν όλα αυτά; Δε λέω πως δεν υπάρχουν εξαιρέσεις, αυτό έλειπε, εφοπλιστές που τιμούν την ελληνική τους καταγωγή. Μα η μεγάλη πλειοψηφία;

Και θα μπορούσαν να τα κάνουν όλα αυτά αν ο λαός ήξερε την Ιστορία του;

Δόγμα Κίσινγκερ όμως. Ο λαός και την Ιστορία του πρέπει να ξεχάσει, και τις παραδόσεις του, και τη γλώσσα του. Και τίποτε δεν είναι τυχαίο. Ούτε που μας βομβαρδίζουν με τούρκικα σίριαλ, ούτε και οι διπλές γιορτές που αλλοιώνουν την ιστορική γνώση.

Ούτε είναι τυχαία η άνοδος της Χρυσής Αυγής. Κι ας χτυπιούνται διάφοροι, εκ δεξιών και αριστερών.   Και θέλετε απόδειξη σχετική και με το θέμα μας; Ιδού:

http://www.xa-amthraki.net/2011/12/blog-post_7025.html

Μπορεί για πολλούς άλλους να είναι άγνωστη μορφή η Λένω του Μπότσαρη, κάποιοι όμως βρίσκουν έτσι την αφορμή να παριστάνουν τους υπερπατριώτες. Προσέξτε μάλιστα πότε ανέβασαν το άρθρο. Χριστούγεννα. Πιθανή εξήγηση επειδή Δεκέμβριο μήνα ξεκίνησαν τα γεγονότα που οδήγησαν τον Απρίλη στη θυσία στη Μονή του Σέλτσου και στο πήδημα της καπετάνισσας.  Και μάλιστα Χριστούγεννα ήταν όταν οι καταδιωγμένοι Σουλιώτες έφτασαν στο μοναστήρι. Και η άλλη εξήγηση; Όσα προκύπτουν από την ανάγνωση του κειμένου και όσα εκεί γράφονται ειδικά για τους λιάπηδες. Μιλά για ιστορικό γεγονός το άρθρο και αντί να μείνει στην ιστορική προσέγγιση βρίσκει αφορμή να εμπλέξει το θρησκευτικό φανατισμό και να τονίσει πως οι λιάπηδες ήταν μουσουλμάνοι Αλβανοί.

Όπως αύριο στο δήμο Γεωργίου Καραϊσκάκη θα μπλέξουν αύριο μια θρησκευτική γιορτή με ένα ιστορικό γεγονός άσχετα μεταξύ τους...

Κι έπειτα θα γυρίσουν χορτάτοι οι πιστοί και πανευτυχείς στα σπίτια τους να προλάβουν το σίριαλ. Το τούρκικο. Μη χάσουν τη συνέχεια...

Έχουμε άδικο να κλείσουμε την ανάρτηση με το τραγούδι του Πυθαγόρα και της Μαρινέλας:

Μάνα μου, κρύψε το σπαθί,

κρύψε μου το πιστόλι,

τι ο καιρός θα ξαναρθεί

να σηκωθούμε όλοι.

Κράτα, μάνα, και θα γίνει

το μεγάλο πήδημα.

Λευτεριά και Ρωμιοσύνη

είν' αδέρφια δίδυμα.

Μάνα μου, κρύψε τη στολή

τη χιλιοματωμένη.

Τούτ' η πατρίδα κι η φυλή

δεν κάθεται δεμένη.

Έτσι ακριβώς κρατάμε κι εμείς. Ως Ελληνίδες και ως καπετάνισσες.

Κι αυτό πήδημα, το μεγάλο, έχουμε στο νου μας.

Ας απελπιστούν όσοι μηχανεύονται με κάθε τρόπο να κάμψουν το ηθικό του λαού και των παιδιών μας. Κι ας μην τρίβουν τα χέρια τους κάθε που βλέπουν έναν απελπισμένο να πηδάει στο κενό.

Γιατί τέτοια πηδήματα δεν έχουν να κάνουν με κανενός είδους  εννιάμερα...

Τέτοια πηδήματα φέρουν την  υπογραφή  λευτεριά ή θάνατος.

Όπως και το πήδημα της Λένως του Μπότσαρη.

Κάθε νεκρός μας, λίπασμα λευτεριάς. Από την όποια σκλαβιά. Τούρκικη ή οικονομική.

Και τυχαίο δεν είναι, να το θυμούνται, με ποιο ρήμα ο λαός μας δηλώνει και την εκδίκηση...

Αυτό που δηλώνει και ο τίτλος της ανάρτησης.

Το πήδημα της καπετάνισσας!

Με τι γεμίζετε τα κεφάλια των παιδιών εκεί στις σχολές;

Ήθελα απόψε να είμαι στην Αστυπαλιά. Παραμονή της Παναγιάς. Να ανηφορίσω στις ρίζες του παλιού της κάστρου και να προσκυνήσω την Παναγιά που φυλάει την πόρτα του, την Παναγιά την Πορταΐτισσα. Ανάμεσα στις άλλες μανάδες, τις μαυροφορεμένες. Που έχασαν παιδιά. Άλλες στη στεριά, πολλές και στη θάλασσα. Κι έβαλαν το μαύρο μαντίλι για πάντα στα μαλλιά. 

Να βγω μετά στον περίβολο της εκκλησιάς. Να ακούσω τα βιολιά και τις τσαμπούνες. Και να καμαρώσω τους χορευτάδες. Να σέρνουν τους νησιώτικους με όλη την αρμύρα του πελάγους και όλη την πίκρα της θάλασσας. Είναι ναυτότοπος η Αστυπαλιά. Και ξέρουν από πρώτο χέρι οι Αστυπαλίτες τον πόνο που σταμπάρει και τους ναυτικούς και τις οικογένειές τους. Το χωρισμό, τις φουρτούνες, το θάνατο. Και το δηλητήριο ξέρουν καλά που ποτίζει το ψωμί των ναυτικών. 

Μα δεν είμαι εκεί. Είμαι στην άλλη άκρια της Ελλάδας. Και αντί για πανηγύρι περνώ την ώρα μου στο διαδίκτυο και στο φατσοβιβλίο. Ακούγοντας το μακρύ και το κοντό του καθενός και απορώντας. 

Λίγες μέρες πριν, σε ένα γκρουπ εκπαιδευτικών, είχαμε δυο νέες κοπέλες να χτυπιούνται πως είναι δασκάλες στο τετράγωνο. Έβγαλαν, όπως έλεγαν, μια σχολή στο Βόλο. Για ειδικούς δασκάλους. Δασκάλους δηλαδή που αναλαμβάνουν να διαπαιδαγωγήσουν και να εκπαιδεύσουν τα παιδάκια εκείνα που παρουσιάζουν δυσκολίες στη συμπεριφορά και στη μάθηση. Ήθελαν οι δύο νεαρές να μας πείσουν όλους τους άλλους πως ως απόφοιτες αυτής της σχολής είναι και τέλειες δασκάλες για τις κανονικές τάξεις των σχολείων και επιπλέον και δασκάλες ειδικής αγωγής. Άρα, υποστήριζαν, δασκάλες στο τετράγωνο! Με τέσσερα μόλις έτη σπουδών! 

Και γέλασε και το παρδαλό κατσίκι με όσα έλεγαν οι ανίδεες πιτσιρίκες. Που δεν έχουν πάρει χαμπάρι ότι στη σημερινή εποχή εκατοντάδες άλλοι έχουν και δυο πτυχία και μεταπτυχιακά μερικοί, ακόμη και διδακτορικά, και μένουν στο ράφι της ανεργίας ή παίρνουν το δρόμο για τα ξένα. Για ένα κομμάτι ψωμί. 

Δεν περίμενα όμως ότι παρόμοιες θεωρίες θα άκουγα και από σπουδαστές Ακαδημιών Εμπορικού Ναυτικού. Και μάλιστα γυναίκες σπουδάστριες. Στο φατσοβιβλίο και πάλι... 

Αυτή τη φορά δεν άκουσα τη θεωρία των τετραγώνων. Άκουσα όμως και έκανα το σταυρό μου νεαρή σπουδάστρια να υποστηρίζει πως οι εταιρείες έπρεπε να έχουν και αντιπροσώπους στη Θεσσαλονίκη όπου εκείνη ζει και να της βρουν καράβι! Να κάνει το εκπαιδευτικό της. Να μη χρειάζεται να κατεβεί η ίδια και να ψάξει στην Ακτή Μιαούλη! 

Άποψη που υποστήριξε σε απάντηση της δικής μου συμβουλής πως δεν πρέπει να μένουν στα χωριά τους με τα χέρια σταυρωμένα. Περιμένοντας πότε και αν θα τις πάρουν τηλέφωνο για δουλειά. Αλλά να έρθουν με κάθε τρόπο στην Αθήνα, στον Πειραιά. Και να περνάνε κάθε μέρα από τις εταιρείες. 

Και μου απάντησε αυτό που σας είπα. Ότι κακώς - ναι, έγραψε τη λέξη "κακώς" - οι εταιρείες δεν έχουν αντιπροσώπους στη Θεσσαλονίκη που μένει εκείνη! 

Απορώ με τι παραγεμίζουν τα μυαλά των σημερινών παιδιών στις σχολές που φοιτούν. Τι τους λένε εκεί και πώς τα προετοιμάζουν για την αληθινή ζωή. Δεν τους αποκαλύπτουν πως γίνεται η μεγάλη σφαγή για μια τόση δα θεσούλα; Πως έχουν περάσει το ένα εκατομμύριο οι άνεργοι; Και πως όσοι δουλεύουν παίρνουν μισθούς πείνας; Και με τα εργασιακά τους δικαιώματα να καταρρέουν καθημερινά; 

Και ειδικά για τη θάλασσα. Κανείς δεν τους μίλησε και δεν τους είπε πως πλέον στα ελληνικά καράβια ψάχνεις Έλληνα ακόμη και στη θέση του πλοιάρχου και βρίσκεις Κινέζους, Ινδούς, Φιλιππινέζους, Ρώσους, Ουκρανούς, Ρουμάνους; 

Ακόμη περισσότερο στα κορίτσια, τις "δοκίμισσες" των ΑΕΝ, δεν τους αποκαλύπτουν τι τις περιμένει; Πως ελάχιστες μόνο θα καταφέρουν να βρουν δουλειά; Και οι άλλες θα υποχρεωθούν να αλλάξουν επάγγελμα; Πως αν είναι μια φορά δύσκολο για τα αγόρια σήμερα να κάνουν καριέρα στη θάλασσα, για τις γυναίκες είναι δύσκολο στο τετράγωνο και στον κύβο ακόμη; 

Πως όχι μόνο πρέπει να κατεβούν στην Αθήνα και να τρέχουν στις εταιρείες κάθε μέρα και να παρακαλάνε τους υπευθύνους των πληρωμάτων αλλά κυριολεκτικά να λιώσουν τις σόλες τους στο ψάξιμο; Κι επιπλέον να είναι σε θέση να αποδείξουν πως είναι καλύτερες σε θεωρητική κατάρτιση από όποιο αγόρι συνάδελφό τους καραδοκεί για την ίδια θέση; Αλλιώς γιατί να τις προσλάβουν; Για την ομορφιά τους; Ή από λύπηση; 

Δεν τους έχει μιλήσει κανείς των παιδιών μας για τον πανίσχυρο νόμο της προσφοράς και της ζήτησης; Πως οι εταιρείες δεν είναι φιλανθρωπικά σωματεία και δη απόρων κορασίδων; Πως τις νοιάζει το κέρδος τους και μόνο; Και ναι, θέλουν νέα παιδιά, αλλά θέλουν την αφρόκρεμα και εκείνους που θα δουλεύουν με τα μισά λεφτά και χωρίς να σηκώνουν κεφάλι; 

Γιατί δε λένε την αλήθεια στα παιδιά; Γιατί τα αφήνουν να πιστεύουν παραμύθια; Και τα παιδιά των ΑΕΝ και όλα τα άλλα; Που νομίζουν ότι παίρνοντας τσάτρα πάτρα ένα χαρτί θα τους στρώσουν το κόκκινο χαλί; 

Γιατί δεν τους λένε πώς ακριβώς έχει η κατάσταση; Ότι εκεί έξω από τις σχολές τους θα γίνει σφαγή μέχρι να καταφέρουν να βρουν μια θεσούλα; Μια θεσούλα που την κάθε στιγμή θα κινδυνεύουν να την χάσουν και να ξαναβρεθούν στο δρόμο από κάποιον άλλο που θα έχει στο μεταξύ αποκτήσει περισσότερα προσόντα; 

Θα μου πεις: Είναι σωστό αυτό που συμβαίνει; Δεν έπρεπε το κάθε παιδί να εξασφαλίζει μια θέση στην παραγωγή με το που παίρνει το χαρτί του; 

Και θα σου απαντήσω ότι εδώ δε μιλάω για το δίκιο και το άδικο. Μόνο για το τι αληθινά συμβαίνει στην εποχή μας. 

Αύριο, που πιθανόν το "κίνημα" θα έχει άλλη δυναμική, τα πράγματα ίσως φτιάξουν. Ίσως γίνουν πιο δίκαια για τους εργαζόμενους. Μακάρι και αμήν. Μα ως τότε ας προσγειώσουμε τα παιδιά μας στη σκληρή πραγματικότητα. Μην τα αφήνουμε να ζουν με φαντασίες και παραμύθια. Να ξημεροβραδιάζονται στα καφέ και στα μπαρ και στις παραλίες. Με δυο δυο τα κινητά, με μηχανάκια ή και με αυτοκίνητα ακόμη δε βγήκαν από το αβγό, με ρούχα μοδάτα και επώνυμα και μια ζωή που δεν αντιστοιχεί στις πραγματικές δυνατότητες του σημερινού Έλληνα. 

Το βλέπω αυτό να γίνεται από τις πολύ τρυφερές ηλικίες του δημοτικού. Να στερούνται οι γονείς τα πάντα για να έχει το παιδί! Βλέπω γονείς που έχουν μείνει άνεργοι, που χρωστάνε τρελά ποσά στις τράπεζες, που κινδυνεύουν να χάσουν και το σπίτι που μένουν, να παραφουσκώνουν την τσέπη του παιδιού με χαρτζιλίκι. Και να μου το στέλνουν στο σχολείο ντυμένο σαν μοντελάκι. Να έχει το παιδί! Να μη ζηλεύει τα άλλα! 

Δε λέω πως είναι κακό πράγμα να αγαπά κανείς το παιδί του. Μην παρεξηγηθώ. Λέω μόνο πως αυτή η τακτική δεν είναι αγάπη. Είναι το αντίθετο και είναι παραμύθιασμα. Δεν επιτρέπει στα παιδιά να δουν τι τα περιμένει και να πάρουν τα μέτρα τους. Να προετοιμαστούν για όσα τα περιμένουν. Και βγαίνουν στη ζωή γυμνά και ξυπόλητα. Και έτοιμα να τα καταπιεί ο Μινώταυρος. 

Αν αγαπάς ένα παιδί σήμερα θα θυμηθείς τους αρχαίους Σπαρτιάτες. Θα το βοηθήσεις να ντυθεί τη στολή του σκαντζόχοιρου. Να έχει όπλα για τη μεγάλη μάχη. Και αντοχή να πολεμήσει. 

Δε θα το αφήσεις στην απατηλή καλοπέραση και δε θα το βγάλεις μαλθακό. Να θεωρεί πως η κοινωνία το περιμένει με ανοιχτές αγκάλες όλα τα καλά στα πόδια του στρωμένα. 

Είναι έγκλημα κατά της νέας γενιάς αυτή η ψεύτικη εικόνα που καλλιεργούμε στα παιδιά. Κι είναι αποφυγή των ευθυνών μας που καταντήσαμε εδώ που καταντήσαμε τον κόσμο που περιμένει τα παιδιά. Τους φοράμε τις δικές μας παρωπίδες γιατί δεν αντέχουμε να παραδεχτούμε μπροστά τους πως τα κάναμε ρόιδο. Και τους έχουμε καταστρέψει το μέλλον. 

Μείναμε στους καναπέδες να παίζουμε ζάπινγκ και στα κομπιούτερ να τσατάρουμε. Και ξεχάσαμε ότι ο εργάτης για να έχει ψωμί, για να έχει ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, πρέπει να αγωνίζεται. Έτσι είναι ο νόμος της ζωής και δεν αλλάζει. Θα πάρεις αυτά που είσαι σε θέση να διεκδικήσεις. Κανείς δε θα σε λυπηθεί. Και όπως σοφά παραγγέλνει η παροιμία του λαού μας, που την ξεχάσαμε και αυτή, αν δεν κλάψει το παιδί δεν το βυζαίνει η μάνα. Εμείς όμως το ανάποδο! Όλα έτοιμα στο χέρι των παιδιών. Πριν καν τα ζητήσουν. Προπαντός μη στενοχωρηθεί το παιδί! Και μην ξυπνήσει και μας ζητήσει το λόγο, αυτή είναι η πικρή αλήθεια τούτης της συμπεριφοράς μας προς τα παιδιά! 

Σαν εκείνη την ορχήστρα του Τιτανικού, που το καράβι βυθιζόταν στα παγωμένα νερά κι εκείνη έπαιζε μουσικές για να μην καταλάβουν οι ταξιδιώτες τι τους περιμένει! 

Μια ενορχηστρωμένη προσπάθεια από γονείς και δασκάλους για αποβλάκωση των παιδιών. Τα βάζουμε στον ύπνο και μετά άδικο έχουν κι εκείνα που τρέφονται με όνειρα; Και δεν μπορούν να αντιληφθούν την αλήθεια; 

Το ανέκδοτο της ημέρας: ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΑΥΞΗΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΙΣΑΚΤΕΟΥΣ ΣΤΙΣ ΑΕΝ!

Ναι, καλά διαβάσατε! Για μια ακόμη φορά κυκλοφορεί το ίδιο ανέκδοτο. Για αύξηση του αριθμού εισακτέων στις ΑΕΝ! Εδώ δεκάδες σπουδαστές κινδυνεύουν να διαγραφούν από τις σχολές γιατί δε βρίσκουν καράβι να κάνουν το εκπαιδευτικό τους ταξίδι, και κάποιοι επιμένουν να αυξήσουν τους ήδη υπάρχοντες σπουδαστές!

Και εις επίρρωσιν αναδημοσιεύουμε το σχετικό άρθρο όπου και ανιχνεύσαμε (στον επίλογό του) το ανέκδοτο:

http://www.pireas2day.gr/02,41,4713,00.aspx

Ημερομηνία δημοσίευσης: 06/08/2012

Ζητείται λύση για το 2ο ταξίδι των Δοκίμων Ε.Ν

Παρέμβαση για να μπορούν οι σπουδαστές των Ακαδημιών Εμπορικού Ναυτικού να βρίσκουν «μπάρκο» για το δεύτερο εκπαιδευτικό ταξίδι σχεδιάζει να κάνει το υπουργείο Ναυτιλίας και Αιγαίου.

«Για το θέμα της εκπαίδευσης των σπουδαστών, το οποίο εθίγει από πολλούς συναδέλφους, ναι, όντως, εκεί μπορεί να γίνει παρέμβαση και προσπάθεια. Νομίζω ότι σε πνεύμα συνεννόησης, θα βρούμε μια λύση για το δεύτερο ταξίδι», είπε, χαρακτηριστικά, ο υπουργός Ναυτιλίας Κωστής Μουσουρούλης στην πρόσφατη συζήτηση στην Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής για θέματα Ναυτιλίας, όπου αρνήθηκε κατηγορηματικά ότι υπάρχει θέμα συγχώνευσης ΑΕΝ

Είχε προηγηθεί παρέμβαση του βουλευτή Α Πειραιά του ΣΥΡΙΖΑ Θοδωρή Δρίτσα, την οποία «προσυπέγραψε», όπως είπε χαρακτηριστικά ο προεδρεύων αντιπρόεδρος της Επιτροπής, βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Γιάννης Δριβελέγκας για το τεράστιο πρόβλημα σπουδαστών εξεύρεσης πλοίου για το δεύτερο εκπαιδευτικό ταξίδι, που είναι μη επιδοτούμενο.

Από τα Πρακτικά της συζήτησης στην Επιτροπή διαβάζουμε το σχετικό απόσπασμα:

Θ. Δρίτσας (…)  Κύριε Υπουργέ, σχετικά με τα ζητήματα της ναυτικής εκπαίδευσης υπάρχουν πολλές παράμετροι που αναπτύξαμε ήδη. Υπάρχει όμως κάτι που δεν χρειάζεται ούτε χρήματα, ούτε σχεδιασμό παρά μόνο παρέμβαση. Αναφέρομαι στην εξασφάλιση της δυνατότητας των σπουδαστών των ναυτικών σχολών για το εκπαιδευτικό ταξίδι τους και στο πρώτο εξάμηνο - που είναι επιδοτούμενο - και στο δεύτερο, το οποίο είναι μη επιδοτούμενο και εκεί αναπτύσσονται και τα περισσότερα από τα προβλήματα, ειδικά μάλιστα όταν πρόκειται για γυναίκες.

Έχω αυτή τη στιγμή κατάλογο ονομάτων, σπουδαστών και σπουδαστριών, που έχει παρών, να βρεθεί μια θέση, να κάνουν το εκπαιδευτικό τους ταξίδι, που είναι όρος και προϋπόθεση για να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους. Παρά το γεγονός ότι είναι επιδοτούμενο το πρώτο, δεν βρίσκουν τέτοιες θέσεις. Θεωρείται άμεση παράλειψη. Ευχαριστώ.

Ι. Δριβελέγκας (Αντιπρόεδρος της Επιτροπής): Κύριε Υπουργέ, κι εγώ προσυπογράφω την τελευταία παρέμβαση του κ. Δρίτσα. Πράγματι, είναι επιτακτική ανάγκη να μπορέσουμε να λύσουμε αυτό το θέμα».

Επίσης, παρέμβαση έκανε και η βουλευτής Δωδεκανήσων των Ανεξάρτητων Ελλήνων κ. Μίκα Ιατρίδου, η οποία ανέφερε χαρακτηριστικά:

«Για την ιδιωτική σχολή και για το ενδεχόμενο ίδρυσης, το θέμα που τίθεται είναι  τι θα γίνει με τις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού. Πέρα από το αν θα συγχωνευτούν, όπως προτάσσει η τρόικα, από κει και πέρα τι θα γίνει κυρίως με τη διδακτέα ύλη και την ανανέωση του εξοπλισμού, διότι είναι ένα πάγιο αίτημα. Επίσης ένα άλλο ζήτημα το οποίο απορρέει άμεσα είναι σε σχέση με την εκπαίδευση των σπουδαστών. Δεν μπορούν να βρουν ελληνικά πλοία ή ελληνική σημαία προκειμένου να κάνουν την εκπαίδευσή τους, αντιμετωπίζουν πολύ σοβαρό πρόβλημα».

Την αντίθεσή τους με την δημιουργία ιδιωτικών ΑΕΝ υπογράμμισαν οι Θ. Δρίτσας και Νίκος Καραθανασόπουλος από το ΚΚΕ ενώ στην διάρκεια της συζήτησης ο υπουργός επανέλαβε ότι η κυβέρνηση είναι υπέρ της ίδρυσης ιδιωτικών σχολών με την προϋπόθεση ότι θα υπάρξει πρώτα αναβάθμιση των δημόσιων σχολών.

Σε αυτή την κατεύθυνση, όπως είπε ο ίδιος, «θα δουλέψουμε και στις υποδομές και στον εξοπλισμό αλλά και στη διδακτέα ύλη. Θα παρουσιάσω πρόγραμμα». 

«Είμαστε σε φάση τελικής συνεννόησης συγχρηματοδότησης από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, να μαζέψουμε όλες αυτές τις Ακαδημίες και να σταματήσει εδώ η αναγκαστικά ταπεινωτική δράση πολλές φορές για τους διοικητές των Ακαδημιών, να πηγαίνουν να επαιτούν ακόμα και την πληρωμή ενός υδραυλικού. Θα το μαζέψουμε όλο αυτό και είμαι απόλυτα βέβαιος ότι θα πετύχει, αλλά ταυτόχρονα θα πρέπει να ανοίξουμε και την ιδιωτική ναυτική εκπαίδευση. Υπάρχει θεσμικό πλαίσιο. Τα προεδρικά διατάγματα και οι προεδρικές αποφάσεις είναι ακόμα σε εκκρεμότητα. Αυτά θα αναπτυχθούν και τα δύο μαζί», ανέφερε ο κ. Μουσουρούλης.

Τέλος, ο υπουργός ανακοίνωσε ότι στις ΑΕΝ θα αυξηθεί ο αριθμός των εισακτέων.

___________________

Ας κάνουν πρώτα την παρέμβαση για να λυθεί το πρόβλημα με το εκπαιδευτικό ταξίδι και αν τα καταφέρουν τότε ας κάνουν και αύξηση του αριθμού εισακτέων. Στην αντίθετη περίπτωση μια τέτοια κίνηση δε θα είναι απλά ανέκδοτο αλλά τραγέλαφος...

Από κει και πέρα αυτό που είναι προφανές και δεν κρύβεται είναι η πρεμούρα για την ιδιωτικοποίηση της ναυτικής εκπαίδευσης. Που κατάντησε, κατά τις δηλώσεις του υπουργού, να επαιτεί ακόμη και τα χρήματα για την πληρωμή υδραυλικού!!! Όλα αυτά στη χώρα με την τεράστια εμπορική ναυτιλία! στην Ελλάδα! που κάποτε καμάρωνε για τη ναυτική της εκπαίδευση!