BLOG ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ Ε.Ν.

Ένας εφοπλιστής στο "Υπουργείο" Ναυτιλίας; Έχουν φαντασία οι νέοι κυβερνήτες της χώρας...

Το διάβασα το μεσημέρι και δεν πίστευα στα μάτια μου. Πως υφυπουργός Ναυτιλίας θα είναι ένας εφοπλιστής! Ο κ. Γιώργος Βερνίκος που δραστηριοποιείται στον τομέα των γιοτ και του θαλάσσιου τουρισμού.


Μπήκα και στο προφίλ του στο face book και το τσεκάρισα. Πως του έγινε η πρόταση.

Διάβασα και διάφορα άλλα για το who is who. Δε λέω. Πανέξυπνος άνθρωπος, με γνώσεις, low profil, ευαισθησίες περιβαλλοντικές και πολύ καλό λόγο. Μα είναι εφοπλιστής. Αυτό δεν αλλάζει. Και όσο λάθος θα έβρισκα να γίνει υφυπουργός Ναυτιλίας ένας συνδικαλιστής ναυτεργάτης, άλλο τόσο με ενοχλεί η επιλογή ενός εφοπλιστή για τέτοια θέση. Κι ας είναι και με τόσο μετρημένες απόψεις όσο οι απόψεις που άκουσα στο ακόλουθο βίντεο να εκφράζει ο κ. Βερνίκος:



Είναι σαν να βάλουν στο υπουργείο Παιδείας έναν ιδιοκτήτη ιδιωτικού σχολείου ή στο Υγείας έναν ιδιοκτήτη κλινικής. Πώς να το πω; Υπάρχει αντίφαση. Όσο καλός και γνώστης της ναυτιλίας και αν είναι ο κ. Βερνίκος. 

Παραθέτω και τα ακόλουθα που εντόπισα για εκείνον και τη νέα του θέση στην κυβέρνηση:


Ποιος είναι ο υφυπουργός Ναυτιλίας, Γιώργος Βερνίκος


Πρόκειται για μία από τις εκπλήξεις της νέας κυβέρνησης, ενώ είναι και φίλος του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελου Βενιζέλου. Ο Γιώργος Βερνίκος είναι ο νέος υφυπουργός ναυτιλίας.

Γεννήθηκε το 1950 στην Αθήνα και κατάγεται από οικογένεια εφοπλιστών από την Σίφνο. Η οικογένειά του είχε ξεκινήσει τις επιχειρηματικές της δραστηριότητες από τα μέσα του 19ου αιώνα στην Κωνσταντινούπολη και το 1920 μεταφέρθηκε στον Πειραιά. Ο πατέρας του, ήταν εφοπλιστής και βουλευτής της Ένωσης Κέντρου.

Σπούδασε στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Οικονομικά και στην συνέχεια πήγε στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου. Από νεαρή ηλικία ο Γιώργος Βερνίκος έδειξε την αγάπη του για την δημοκρατία, ενώ κατά την διάρκεια των φοιτητικών του χρόνων, πρωτοστάτησε στον αντιδικτατορικό αγώνα, με αποτέλεσμα να φυλακιστεί και να βασανιστεί.

Όσον αφορά τα επαγγελματικά, έχει ασχοληθεί κυρίως με την ανάπτυξη του θαλάσσιου τουρισμού, ενώ το 1975 ίδρυσε και είναι πρόεδρος του ομίλου εταιρειών «VERNICOS YACHTS».

Στη δεκαετία του '80 εξελέγη δημοτικός σύμβουλος του Δήμου Αθηναίων και διετέλεσε πρόεδρος του ιδρύματος παιδικής μέριμνας Γ. & Α. Χατζηκώνστα.

Το 1990, συνιδρύει το ελληνικό γραφείο της GREENPEACE, ενώ συμμετέχει ενεργά στη διοίκησή της και το 2001 εκλέγεται πρόεδρος.

Είναι μέλος σειράς οργανώσεων και επιμελητηρίων που έχουν στόχο την επιχειρηματική, πολιτιστική και κοινωνική ανάκαμψη της χώρας μας και την προάσπιση των δικαιωμάτων του πολίτη.

Μεταξύ άλλων συμμετέχει στη Διεθνή Αμνηστία, στον Όμιλο Προβληματισμού για τον Εκσυγχρονισμό της Κοινωνίας μας, στο Σύνδεσμο Φυλακισθέντων & Εξορισθέντων Αντιστασιακών, στην Ένωση Πολιτών για την Παρέμβαση, στη Διεθνή Διαφάνεια, στο Ναυτικό Επιμελητήριο της Ελλάδας, στο Σύνδεσμο Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων και στο Εθνικό Συμβούλιο Τουρισμού.

Η κόρη του, Μαρίνα Βερνίκου, έχει παντρευτεί τον Κύπριο επιχειρηματία, Μίλτο Καμπουρίδη, ο οποίος είναι αδερφός της γυναίκας τού Κώστα Μπακογιάννη, γιου της Ντόρας.

Ο αδερφός του Νίκος έχει παντρευτεί την Βαρβάρα Στράτου, κόρη του βιομηχάνου και υπουργού της Νέας Δημοκρατίας, αείμνηστου, Χριστόφορου Στράτου, στενού συνεργάτη και προσωπικού φίλου του ιδρυτή της ΝΔ, Κωνσταντίνου Καραμανλή. Η Βαρβάρα Βερνίκου-Στράτου είναι γνωστή επιχειρηματίας και διευθύνει την αλυσίδα καταστημάτων, Notos Galleries.

Ο κ. Βερνίκος, ο οποίος δεν έχει συμφέροντα στη ναυτιλία είναι φίλος του Ευάγγελου Βενιζέλου από το 1974 και είναι ο άνθρωπος που έβαλε στην πολιτική τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, όταν τον ανακάλυψε σε ηλικία 18 χρονών και τον έβαλε στην ΕΦΕΕ.

Μάλιστα...  από το τελευταίο εξηγούνται πολλά στην τωρινή επιλογή. Εκείνος τον έβαλε στην πολιτική και ο άλλος το ανταποδίδει βάζοντάς τον στην κυβέρνηση. Και βέβαια και από το άρθρο αυτό φαίνεται ότι ο κ. Βερνίκος είναι πολύ αξιόλογος άνθρωπος και περίπτωση sui generis σε όσα έχουμε για έναν εφοπλιστή στο μυαλό μας. Μάλιστα είναι και συγγραφέας!!! 

Δείτε σχετικά στις εκδόσεις Καστανιώτη http://www.kastaniotis.com/author/622

Το βιβλίο του επιγράφεται "ΟΤΑΝ ΘΕΛΑΜΕ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ" και παραθέτω την περίληψή του:

Περίληψη


Συμπληρώνονται 30 χρόνια από την κατάληψη της Νομικής το Φλεβάρη του 1973, που σημάδεψε το αντιδικτατορικό φοιτητικό κίνημα και αποτελεί κορυφαία στιγμή του ελληνικού αλλά και του διεθνούς νεολαιίστικου κινήματος. Η ζωή από τότε έχει αλλάξει και φαντάζει μακρύς ο χρόνος. Μια ολόκληρη γενιά όμως η εποχή εκείνη την έχει ανεξίτηλα σημαδέψει. Για μερικούς ακόμα και οι «λεπτομέρειες», όπως παρουσιάζονται στο βιβλίο, έχουν την αξία τους. Η δικτατορία ήταν μια αυθαίρετη εξουσία. Εξέφραζε τις δυνάμεις της οπισθοδρόμησης και τις δυνάμεις της παρακμής της παραδοσιακής ελληνικής πολιτείας. Ιδιαίτερα την περίοδο 1969-1973, οι απάνθρωποι μηχανισμοί της ήρθαν σε σύγκρουση με τμήμα της ελληνικής παραδοσιακής αστικής κοινωνίας, που θεώρησε ότι το καθεστώς έθιγε κατάφωρα τις αξίες της και άρχισε να την αμφισβητεί. Στον αντιδικτατορικό αγώνα ιδιαίτερη συμμετοχή είχαν φοιτητές που δεν είχαν καταβολές από την παραδοσιακή Αριστερά. Στο βιβλίο αυτό συγκεντρώνονται κείμενα και ορισμένα ντοκουμέντα που αφορούν κυρίως την Ελληνοευρωπαϊκή Κίνηση Νέων και το φοιτητικό κίνημα της Νομικής μέχρι τις αρχές του Μάη 1973, όπου πλέον όλοι όσοι είχαμε πρωτοστατήσει βρεθήκαμε στρατευμένοι, φυλακισμένοι, και πολλοί υποστήκαμε φρικτά βασανιστήρια. Προσπαθώ να μεταφέρω το κλίμα μέσα στο οποίο δημοκράτες, πατριώτες, αριστεροί, χριστιανοί και κομμουνιστές βρεθήκαμε να αγωνιζόμαστε μαζί στον αντιδικτατορικό αγώνα, ανεξάρτητα από ιδεολογικά ρεύματα, οικογενειακές καταβολές και εμπειρίες. Μας ένωσε ο κοινός αγώνας για αξιοπρέπεια, ελευθερία και δημοκρατία. Γ.Β.

Νομίζω ότι από την περίληψη αυτή, που την υπογράφει ο ίδιος ο συγγραφέας, καταλαβαίνει κάθε ενδιαφερόμενος πολλά περισσότερα για το ποιος είναι ο νέος υφυπουργός ναυτιλίας. Και ίσως ίσως και προβληματίζεται αν απλά η φιλία του με τον Ευάγγελο Βενιζέλο τον ανέβασε στην καρέκλα της εξουσίας...

Όπως και να έχει το ζήτημα, και είτε σε κάποιους αρέσει ή δεν αρέσει η επιλογή του νέου υφυπουργού, οφείλουμε να παραδεχτούμε πως αποτελεί πολύ έξυπνη κίνηση. Έξυπνη για εκείνους που την έκαναν. Και πολύ επικίνδυνη για τους πολιτικούς τους αντιπάλους.

Για τη ναυτιλία;  Δεν είμαστε μάντεις. Κι έτσι κι αλλιώς ο κάθε υπουργός και υφυπουργός δεν εφαρμόζει την προσωπική του πολιτική αλλά εκείνη που συναποφασίζεται από όλα τα αρμόδια όργανα.

Περισσότερα για τον κ. Βερνίκο δείτε στην προσωπική του ιστοσελίδα


εκεί και διαβάσαμε ότι η εταιρεία του κ. Βερνίκου περιλαμβάνει πλέον και κλάδο φορτηγών πλοίων. Ένας κανονικός δηλαδή εφοπλιστής...  κι ένας εφοπλιστής που με το προφίλ του διαφημίζει τους Έλληνες εφοπλιστές αλλά δε συνάδει με τα συνήθη χαρακτηριστικά τους. Αν και δεν είναι ένας εφοπλιστής αυτοδημιούργητος αλλά γόνος εφοπλιστών και μάλιστα πολλών γενεών όπως μπορείτε να διαβάσετε στο οικογενειακό του δέντρο.

Μην παραλείψετε όμως να διαβάσετε και αυτό:


άρθρο του Γιώργου Βερνίκου στην εφημερίδα Αυγή! Στις 25/10/2009. Και μπορεί εκεί να κάνει τη νεκρολογία του φίλου του Παναγιώτη Κανελλάκη, ταυτόχρονα όμως μαθαίνουμε πολλά και για τη δική του πορεία. Ταυτόχρονα και το έντυπο που φιλοξενεί το άρθρο, αποδεικνύει πολλά για το ποιος είναι ο Γιώργος Βερνίκος. Ένας άνθρωπος που ομολογώ ότι σήμερα το πρωί αγνοούσα και όσο διαβάζω για εκείνον μου εξάπτει την περιέργεια...  τόσο που να υποχωρεί άθελά μου και η αρχική μου κάθετη αντίδραση στην είδηση της ημέρας, πως ένας εφοπλιστής αναλαμβάνει υφυπουργός Ναυτιλίας.  Και τόσο που να το θεωρώ αγένεια αν κλείσω το άρθρο μου χωρίς να του ευχηθώ καλή επιτυχία στο έργο του ως υφυπουργός. Κι ας έχω τις αντιρρήσεις μου. Αλλά δε θέλω να έχω και εμπάθεια ή παρωπίδες.


_________________________

ΥΓ. Κι οφείλω να ευχαριστήσω τη φίλη κ. Στεφανία Αρέλη. Γιατί ένα δικό της σχόλιο στο προφίλ του νέου υφυπουργού Ναυτιλίας στο face book με έκανε να μη μείνω στον αφρό της αρχικής μου αντίδρασης. Και να ψάξω καλύτερα ποιος είναι ο Γιώργος Βερνίκος. 







2 σχόλια:

  1. Δανάη μου ο Μπαμπινιώτης εκπρόσωπος του πιο ιδιωτικού σχολείου δεν είναι; και με την πρωτη πηρε απόφαση για σουταρισμα εκπαιδευτικων...εν αναμονη λοιπόν και με τουτον

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δανάη & λοιποί φίλοι/ες.
    Ανάλογο "έργο" είδαμε & επί ΠΑΣΟΚ (18 Νοεμβρίου 1988 - 17 Μαρτίου 1989) "σε σκηνοθεσία" ΑΓΠ & "πρωταγωνιστή" τον κ. Β. Σαραντίτη. Και για την ιστορία... αμφότεροι υπήρξαν "μαχητές του Πολυτεχνείου!!!
    Αλήθεια! Ποιοι τελικά είμασταν στο Πολυτεχνείο και πόσοι τα αντάλλαξαν με αξιώματα?
    Όμως κανένας δεν ξεχνά, τίποτα δεν ξεχνιέται!!
    Με θαλασσινούς χαιρετισμούς

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Welcome onboard! Αφήστε μας το μήνυμά σας και θα προσπαθήσουμε να σας απαντήσουμε το συντομότερο δυνατό. Εκτός αν αλλού αρμενίζουμε... Οπότε κουράγιο μέχρι να καταπλεύσουμε και πάλι στο λιμάνι...

ΔΩΣΤΕ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ!

ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΡΙΕΣ ΤΩΝ ΑΕΝ ΑΠΑΙΤΟΥΝ:


ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ!

ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΩΡΑ!


ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΑΕΝ

Οικολογικό Περισκόπιο

10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010: ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΗ



Ο ΟΡΚΟΣ


ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ...


ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΟΝ ΖΗΤΗΣΑΝ;


Στα μάτια σας, μας είπαν, βλέπουμε το μέλλον της Ναυτιλίας. (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, κ. Φικιώρης)

Μα το δικό μας μέλλον αποδείχτηκε κόλαση.

Τώρα τα ίδια τάζουν στα νέα κορίτσια για να τα πείσουν να πάνε στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού. Αυτές δε θα χρειαστεί να περιμένουν για να ανακαλύψουν την ίδια κόλαση της ανεργίας. Από το πρώτο εξάμηνο σπουδών, αναζητώντας καράβι για πρακτική άσκηση, βρίσκονται αντιμέτωπες με τις κλειστές πόρτες των εταιρειών. Δεκάδες νέες καπετάνισσες κινδυνεύουν να χάσουν το επόμενο εξάμηνο της σχολής γιατί ο Ιούλιος μπήκε και καράβι δε βρήκαν. Πολλές ακόμη αναγκάστηκαν ήδη να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους για τον ίδιο λόγο. Μα κανενός υπευθύνου δεν ιδρώνει το αυτί.

Αντίθετα μας ζητούν να σκεφτούμε το κρουαζιερόπλοιο Ζενίθ και τα διαφυγόντα κέρδη για τον τουρισμό. Την ώρα που οι ναυτεργάτες, γυναίκες και άντρες, βρίσκονται στο απόλυτο ναδίρ. Και απαιτούν να μην απεργούμε, να μην αγωνιζόμαστε για το δίκιο μας. Είμαστε υποχρεωμένες να μην υπακούσουμε. Το δις εξαμαρτείν δεν αρμόζει ούτε στις γυναίκες. Και ειδικά σε καπετάνισσες.

Ορκιστήκαμε για καπετάνισσες. Όχι για νέες Ιφιγένειες. Και αυτόν τον όρκο θα τιμήσουμε. Καπετάνισσες στη θάλασσα και καπετάνισσες στη ζωή. Με το κεφάλι ψηλά απαιτούμε να τηρηθούν οι υποσχέσεις που μας δόθηκαν. Και να ληφθούν μέτρα ώστε να μη σβήσει ο θεσμός τριάντα χρόνων. Το μέλλον της ναυτιλίας ανήκει και σε μας. Όχι γιατί μας το έταξε ένας υπουργός μα γιατί έχουμε κι εμείς προσφέρει τον ιδρώτα μας για την ελληνική ναυτιλία.

Τώρα όμως με την άρση του καμποτάζ και τον αφανισμό των ελλήνων ναυτεργατών που θα σημάνει, το ΝΑΤ κινδυνεύει να χρεωκοπήσει. Πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις σε όσους ναυτεργάτες τόσα χρόνια έδιναν τις εισφορές τους;

Γι' αυτό στον αγώνα κατά της άρσης του καμποτάζ είμαστε όλοι ενωμένοι. Άντρες και γυναίκες. Παλιές και νέες καπετάνισσες. Και είναι ο αγώνας αυτός αγώνας επιβίωσης.

Μη μας ζητάτε λοιπόν να σκεφτούμε το Ζενίθ. Γιατί αυτός που βρίσκεται στο ναδίρ δεν έχει πια τίποτε άλλο να χάσει αν αγωνιστεί. Εκτός από τις αλυσίδες του.

Βίρα λοιπόν τις άγκυρες! Κι ας σπάσουν και οι καδένες. Για το μέλλον που ονειρευτήκαμε και δικαιούμαστε μετά από τριάντα χρόνια να ζήσουμε. Την καταξίωση του θεσμού της ελληνίδας καπετάνισσας.

Έτσι τιμούμε εμείς την επέτειο των τριάντα χρόνων από την αποφοίτηση. Με αγώνες!

Εκεί, στον Πειραιά, στο λιμάνι. Που η ακηδία όλων μας ξεμπάρκαρε.

Είναι η ώρα να μας ξαναβρούν μπροστά τους. Και η ώρα να σταματήσουν να ξεγελάν κι άλλες αθώες κοπέλες με κούφιες υποσχέσεις. Η ώρα να βγει ο θεσμός από την κόλαση.

Τριάντα χρόνια μετά ξέρουμε καλά γιατί μας άνοιξαν την πόρτα της ναυτιλίας. Χωρίς καν να το ζητήσουμε εμείς. Τώρα νομίζουν πως έχουν το δικαίωμα να την ξανακλείσουν. Ωραία λοιπόν. Στις δικές τους κλειστές πόρτες απαντάμε με κλειστά λιμάνια. Δίκαιο δεν είναι;

Ή όλοι μαζί στο ζενίθ ή όλοι μαζί στο ναδίρ. Δεν μπορεί η μεν ελληνόκτητη ναυτιλία να είναι πρώτη στον κόσμο και να ανθοφορεί και οι έλληνες ναυτεργάτες να πετιούνται στον καιάδα. 85.000 έλληνες ναυτικοί το 1980, λιγότεροι από 20.000 σήμερα. Μιλάνε οι αριθμοί. Κόντρα στους αριθμούς για τα διαφυγόντα κέρδη από το Ζενίθ και το κάθε Ζενίθ. Και στο κάτω κάτω ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Απαιτούμε λοιπόν από την Πολιτεία να θέσει στο ζενίθ της τον άνθρωπο. Ζητάμε να πάρει πίσω την άρση του καμποτάζ και να θεσμοθετήσει μέτρα στήριξης τόσο των ελλήνων ναυτεργατών όσο και της γυναίκας ναυτεργάτριας.

Ζητάμε πολλά; Όχι! Ζητάμε μόνο να τιμήσουν τα τριάντα χρόνια που χωρίς καμία στήριξη καταφέραμε να κρατήσουμε ζωντανό το θεσμό της ελληνίδας καπετάνισσας. Και που παρά τις αντιξοότητες έχουμε σήμερα να καμαρώνουμε αρκετές συναδέλφισσες σε βαθμό υποπλοιάρχου αλλά και πρώτου πλοιάρχου.

Αποδείξαμε πως μπορούμε να σταθούμε ισάξια με τους άντρες συναδέλφους στις γέφυρες των πλοίων. Και δεν ανεχόμαστε άλλο πια ούτε διακρίσεις εξαιτίας του φύλου μας ούτε και άλλη εκμετάλλευση των γυναικών ναυτικών με στόχο να χτυπηθεί συνολικά το ναυτεργατικό κίνημα. Σας είπαμε, ξέρουμε γιατί μας ανοίξατε την πόρτα. Δε μας κάνατε χάρη.

Μας βάλατε στα καράβια για τον ίδιο λόγο που τώρα βάζετε τους αλλοδαπούς. Χωρίς να νοιάζεστε αν θα τα καταφέρουμε επαγγελματικά. Μας θέλατε το πολύ πολύ για ανθυποπλοιάρχους. Δεν περιμένατε πως θα καταφέρουμε κάτι καλύτερο. Επιδιώκατε να δημιουργήσετε ζευγάρια ναυτικών. Να μένουμε περισσότερο στο πλοίο, να δεχόμαστε μικρότερους μισθούς για να μας ναυτολογήσετε μαζί. Κι όταν τα σχέδιά σας βγήκαν όλα πλάνα, βιαστήκατε να μας κλείσετε την πόρτα. Προτιμώντας τους αλλοδαπούς.

Ε, σας λέμε ότι και αυτό το σχέδιο πλάνη θα βγει. Θα φροντίσουν οι ναυτεργάτες γι' αυτό. Κι εμείς θα σταθούμε δίπλα τους. Δίπλα στο ταξικό ναυτεργατικό κίνημα. Γιατί αυτό και μόνο μας στήριξε αταλάντευτα τριάντα τόσα χρόνια. Αν μη τι άλλο χρωστάμε τώρα να ανταποδώσουμε.

Γιατί αχάριστες οι ελληνίδες καπετάνισσες δεν είναι. Και το ξέρετε. Όπως αγαπήσαμε τα καράβια σας όταν μας δώσατε την ευκαιρία να εργαστούμε , και υπερβάλαμε εαυτούς για να σταθούμε αντάξιες, ίδια τώρα τιμούμε τα τριάντα χρόνια της παρουσίας μας υποστηρίζοντας ολόψυχα τον αγώνα των ναυτεργατών.

Στο κάτω κάτω δε μας αφήσατε άλλο δρόμο. Ο αγώνας των ναυτεργατών είναι η μόνη μας ελπίδα να μη σβήσει ο κλάδος μας. Και να μην πάνε στράφι τριάντα χρόνια προσπάθειας και θυσίας.