BLOG ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ Ε.Ν.

Φοβερίζει ο Τσίπρας τους εφοπλιστές: να πάρουν τα καράβια τους και να φύγουν!

Σε ομιλία του χτες στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη Περάματος ο Αλέξης Τσίπρας, ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, και πιθανότατα νικητής των εκλογών της άλλης Κυριακής, βρήκε την ευκαιρία να τα βάλει με τους εφοπλιστές. Και ούτε λίγο ούτε πολύ τους φοβέρισε να πάρουν τα καράβια τους και να φύγουν. Να κατεβάσουν την ελληνική σημαία! Αν δεν μπορούν να επιδείξουν πατριωτικό φρόνημα στις κρίσιμες στιγμές που διέρχεται η χώρα:

"Θα τους ζητήσουμε λοιπόν να αποδείξουν ότι την ελληνική σημαία στα πλοία τους δεν την έχουν μονάχα για καιροσκοπικούς λόγους. Την έχουν γιατί πραγματικά θέλουν να στηρίξουν τη χώρα, την πατρίδα σε μια στιγμή που η οικονομία βουλιάζει. Αν δεν το θέλουν, δεν αξίζουν να έχουν την ελληνική σημαία στα πλοία τους. Όποιος σηκώνει την ελληνική σημαία, πρέπει να στηρίζει την πατρίδα του. Και η πατρίδα μας είναι οι άνθρωποι που ζουν σ΄ αυτή την πατρίδα. Δεν σώζουμε την πατρίδα διαλύοντας τους Έλληνες και τις Ελληνίδες, τους εργαζόμενους, το λαό που ζει μέσα στην εξαθλίωση." 
https://www.facebook.com/syrizaofficial

Ωραία λόγια και παχιά που ο λαός μας τα άκουσε και τριάντα χρόνια πριν από τον Αντρέα Παπανδρέου. Μα έμειναν λόγια. Όταν οι εφοπλιστές ξεκίνησαν να εγκαταλείπουν την ελληνική σημαία και να πετάνε στη στεριά τους Έλληνες ναυτικούς. 

 Όσο για τους εφοπλιστές; Φροντίσαν να αδειάσουν τον Τσίπρα δια στόματος Βενιάμη, του προέδρου της ΕΕΕ:


"Απαντώντας ειδικότερα σε ερώτηση για τη στάση που θα τηρήσει ο ελληνικός εφοπλισμός εάν ο Σύριζα γίνει κυβέρνηση και αποφασίσει να αυξήσει τη φορολογία της Ναυτιλίας ο κ. Βενιάμης σημείωσε ότι δεν είναι δουλειά της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών να σχολιάζει πολιτικά προγράμματα και θέσεις. Εσπευσε, πάντως, να διευκρινίσει ότι η ελληνική ναυτιλία δεν υστερεί σε ανταγωνιστικότητα από την ευρωπαϊκή είναι ωστόσο σε δυσμενή θέση σε σχέση με την ασιατική ναυτιλία. Αν θέλουμε να παραμείνουμε πρώτοι στον κόσμο θα πρέπει αυτό να το λάβουμε υπόψη και είμαστε σίγουροι ότι κάθε ελληνική κυβέρνηση θα ήθελε να διατηρηθεί η πρωτιά της ελληνικής ναυτιλίας. Πιστεύουμε ότι δεν θα υπάρξει Ελληνας πρωθυπουργός που θα έχει διαφορετική θέση από αυτή τόνισε ο κ. Βενιάμης.  
Ο πρόεδρος της ΕΕΕ πρόσθεσε ότι πιστεύουμε στη ναυτιλία πιστεύουμε στην ελληνική σημαία και θέλουμε να είναι ανταγωνιστική.
Για τις εκλογές 
Ο κ. Βενιάμης εμφανίστηκε ανοικτός για μία συνάντηση της ΕΕΕ με τον πρόεδρο του Σύριζα σημειώνοντας ότι η ΕΕΕ δεν παρεμβαίνει στον προεκλογικό αγώνα, όμως εάν κάποιος ζητήσει να συναντηθεί μαζί της θα ανταποκριθεί."  


Με λίγα λόγια αποκαλύπτουν πως ούτε καν συνάντηση δεν έχει ζητήσει μέχρι τώρα ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ με την Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών.  Και προτιμά να τους στέλνει φοβέρες μιλώντας στο Πέραμα. Εκεί δηλαδή που ελπίζει να κερδίσει ψήφους. Σπέρνοντας αυταπάτες και φρούδες ελπίδες. 

Δε δίστασε μάλιστα να δηλώσει πως ναι μεν λεφτά δεν υπάρχουν να δώσει, ποιος θα τον πίστευε εξάλλου μετά τη νίλα από τον ΓΑΠ και το "λεφτά υπάρχουν", μα πως θέλει να δώσει δουλειές στον κόσμο! 

Είναι εργοδότης ο ΣΥΡΙΖΑ; Ή τάζει με ξένα ... κόλλυβα; Και μάλιστα χωρίς να έχει όπως αποδεικνύεται συναντήσει καν τους εφοπλιστές; 

Έχουμε άδικο να μιλάμε για αυταπάτες και φρούδες ελπίδες; 

Ειδικά όσοι την πατήσαμε πανηγυρικά με την ανερμάτιστη πολιτική του Αντρέα Παπανδρέου, που ήταν κι αυτή στο ίδιο μήκος κύματος με την πολιτική που ακολουθεί σήμερα ο Αλέξης Τσίπρας; Και ειδικά εμείς, οι Ελληνίδες Καπετάνισσες,  που καταλήξαμε στον καιάδα της ανεργίας και βρεθήκαμε στη στεριά αναζητώντας νέο επάγγελμα; 

Αναλυτικά και τεκμηριωμένα η άποψή μας για την ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στο Πέραμα στην προηγούμενη ανάρτησή μας:

http://kapetanisses.blogspot.gr/2012/06/blog-post_09.html

Μακάρι να μπορούσαμε να πιστέψουμε στις υποσχέσεις του Τσίπρα. Μακάρι τόσο εύκολα να άλλαζε   ο κόσμος. Με μία ψήφο την ερχόμενη Κυριακή...

Μα δεν άλλαξε το 1981. Κι ας είχαν καλλιεργηθεί παρόμοιες προσδοκίες.

Πλέον γνωρίζουμε τα λάθη που έγιναν. Τις αδυναμίες που μας εμπόδισαν.

Ο κ. Τσίπρας δεν τα γνωρίζει;

Και ετοιμάζεται να επαναλάβει την ίδια αποτυχημένη συνταγή;


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Welcome onboard! Αφήστε μας το μήνυμά σας και θα προσπαθήσουμε να σας απαντήσουμε το συντομότερο δυνατό. Εκτός αν αλλού αρμενίζουμε... Οπότε κουράγιο μέχρι να καταπλεύσουμε και πάλι στο λιμάνι...

ΔΩΣΤΕ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ!

ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΡΙΕΣ ΤΩΝ ΑΕΝ ΑΠΑΙΤΟΥΝ:


ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ!

ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΩΡΑ!


ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΑΕΝ

Οικολογικό Περισκόπιο

10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010: ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΗ



Ο ΟΡΚΟΣ


ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ...


ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΟΝ ΖΗΤΗΣΑΝ;


Στα μάτια σας, μας είπαν, βλέπουμε το μέλλον της Ναυτιλίας. (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, κ. Φικιώρης)

Μα το δικό μας μέλλον αποδείχτηκε κόλαση.

Τώρα τα ίδια τάζουν στα νέα κορίτσια για να τα πείσουν να πάνε στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού. Αυτές δε θα χρειαστεί να περιμένουν για να ανακαλύψουν την ίδια κόλαση της ανεργίας. Από το πρώτο εξάμηνο σπουδών, αναζητώντας καράβι για πρακτική άσκηση, βρίσκονται αντιμέτωπες με τις κλειστές πόρτες των εταιρειών. Δεκάδες νέες καπετάνισσες κινδυνεύουν να χάσουν το επόμενο εξάμηνο της σχολής γιατί ο Ιούλιος μπήκε και καράβι δε βρήκαν. Πολλές ακόμη αναγκάστηκαν ήδη να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους για τον ίδιο λόγο. Μα κανενός υπευθύνου δεν ιδρώνει το αυτί.

Αντίθετα μας ζητούν να σκεφτούμε το κρουαζιερόπλοιο Ζενίθ και τα διαφυγόντα κέρδη για τον τουρισμό. Την ώρα που οι ναυτεργάτες, γυναίκες και άντρες, βρίσκονται στο απόλυτο ναδίρ. Και απαιτούν να μην απεργούμε, να μην αγωνιζόμαστε για το δίκιο μας. Είμαστε υποχρεωμένες να μην υπακούσουμε. Το δις εξαμαρτείν δεν αρμόζει ούτε στις γυναίκες. Και ειδικά σε καπετάνισσες.

Ορκιστήκαμε για καπετάνισσες. Όχι για νέες Ιφιγένειες. Και αυτόν τον όρκο θα τιμήσουμε. Καπετάνισσες στη θάλασσα και καπετάνισσες στη ζωή. Με το κεφάλι ψηλά απαιτούμε να τηρηθούν οι υποσχέσεις που μας δόθηκαν. Και να ληφθούν μέτρα ώστε να μη σβήσει ο θεσμός τριάντα χρόνων. Το μέλλον της ναυτιλίας ανήκει και σε μας. Όχι γιατί μας το έταξε ένας υπουργός μα γιατί έχουμε κι εμείς προσφέρει τον ιδρώτα μας για την ελληνική ναυτιλία.

Τώρα όμως με την άρση του καμποτάζ και τον αφανισμό των ελλήνων ναυτεργατών που θα σημάνει, το ΝΑΤ κινδυνεύει να χρεωκοπήσει. Πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις σε όσους ναυτεργάτες τόσα χρόνια έδιναν τις εισφορές τους;

Γι' αυτό στον αγώνα κατά της άρσης του καμποτάζ είμαστε όλοι ενωμένοι. Άντρες και γυναίκες. Παλιές και νέες καπετάνισσες. Και είναι ο αγώνας αυτός αγώνας επιβίωσης.

Μη μας ζητάτε λοιπόν να σκεφτούμε το Ζενίθ. Γιατί αυτός που βρίσκεται στο ναδίρ δεν έχει πια τίποτε άλλο να χάσει αν αγωνιστεί. Εκτός από τις αλυσίδες του.

Βίρα λοιπόν τις άγκυρες! Κι ας σπάσουν και οι καδένες. Για το μέλλον που ονειρευτήκαμε και δικαιούμαστε μετά από τριάντα χρόνια να ζήσουμε. Την καταξίωση του θεσμού της ελληνίδας καπετάνισσας.

Έτσι τιμούμε εμείς την επέτειο των τριάντα χρόνων από την αποφοίτηση. Με αγώνες!

Εκεί, στον Πειραιά, στο λιμάνι. Που η ακηδία όλων μας ξεμπάρκαρε.

Είναι η ώρα να μας ξαναβρούν μπροστά τους. Και η ώρα να σταματήσουν να ξεγελάν κι άλλες αθώες κοπέλες με κούφιες υποσχέσεις. Η ώρα να βγει ο θεσμός από την κόλαση.

Τριάντα χρόνια μετά ξέρουμε καλά γιατί μας άνοιξαν την πόρτα της ναυτιλίας. Χωρίς καν να το ζητήσουμε εμείς. Τώρα νομίζουν πως έχουν το δικαίωμα να την ξανακλείσουν. Ωραία λοιπόν. Στις δικές τους κλειστές πόρτες απαντάμε με κλειστά λιμάνια. Δίκαιο δεν είναι;

Ή όλοι μαζί στο ζενίθ ή όλοι μαζί στο ναδίρ. Δεν μπορεί η μεν ελληνόκτητη ναυτιλία να είναι πρώτη στον κόσμο και να ανθοφορεί και οι έλληνες ναυτεργάτες να πετιούνται στον καιάδα. 85.000 έλληνες ναυτικοί το 1980, λιγότεροι από 20.000 σήμερα. Μιλάνε οι αριθμοί. Κόντρα στους αριθμούς για τα διαφυγόντα κέρδη από το Ζενίθ και το κάθε Ζενίθ. Και στο κάτω κάτω ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Απαιτούμε λοιπόν από την Πολιτεία να θέσει στο ζενίθ της τον άνθρωπο. Ζητάμε να πάρει πίσω την άρση του καμποτάζ και να θεσμοθετήσει μέτρα στήριξης τόσο των ελλήνων ναυτεργατών όσο και της γυναίκας ναυτεργάτριας.

Ζητάμε πολλά; Όχι! Ζητάμε μόνο να τιμήσουν τα τριάντα χρόνια που χωρίς καμία στήριξη καταφέραμε να κρατήσουμε ζωντανό το θεσμό της ελληνίδας καπετάνισσας. Και που παρά τις αντιξοότητες έχουμε σήμερα να καμαρώνουμε αρκετές συναδέλφισσες σε βαθμό υποπλοιάρχου αλλά και πρώτου πλοιάρχου.

Αποδείξαμε πως μπορούμε να σταθούμε ισάξια με τους άντρες συναδέλφους στις γέφυρες των πλοίων. Και δεν ανεχόμαστε άλλο πια ούτε διακρίσεις εξαιτίας του φύλου μας ούτε και άλλη εκμετάλλευση των γυναικών ναυτικών με στόχο να χτυπηθεί συνολικά το ναυτεργατικό κίνημα. Σας είπαμε, ξέρουμε γιατί μας ανοίξατε την πόρτα. Δε μας κάνατε χάρη.

Μας βάλατε στα καράβια για τον ίδιο λόγο που τώρα βάζετε τους αλλοδαπούς. Χωρίς να νοιάζεστε αν θα τα καταφέρουμε επαγγελματικά. Μας θέλατε το πολύ πολύ για ανθυποπλοιάρχους. Δεν περιμένατε πως θα καταφέρουμε κάτι καλύτερο. Επιδιώκατε να δημιουργήσετε ζευγάρια ναυτικών. Να μένουμε περισσότερο στο πλοίο, να δεχόμαστε μικρότερους μισθούς για να μας ναυτολογήσετε μαζί. Κι όταν τα σχέδιά σας βγήκαν όλα πλάνα, βιαστήκατε να μας κλείσετε την πόρτα. Προτιμώντας τους αλλοδαπούς.

Ε, σας λέμε ότι και αυτό το σχέδιο πλάνη θα βγει. Θα φροντίσουν οι ναυτεργάτες γι' αυτό. Κι εμείς θα σταθούμε δίπλα τους. Δίπλα στο ταξικό ναυτεργατικό κίνημα. Γιατί αυτό και μόνο μας στήριξε αταλάντευτα τριάντα τόσα χρόνια. Αν μη τι άλλο χρωστάμε τώρα να ανταποδώσουμε.

Γιατί αχάριστες οι ελληνίδες καπετάνισσες δεν είναι. Και το ξέρετε. Όπως αγαπήσαμε τα καράβια σας όταν μας δώσατε την ευκαιρία να εργαστούμε , και υπερβάλαμε εαυτούς για να σταθούμε αντάξιες, ίδια τώρα τιμούμε τα τριάντα χρόνια της παρουσίας μας υποστηρίζοντας ολόψυχα τον αγώνα των ναυτεργατών.

Στο κάτω κάτω δε μας αφήσατε άλλο δρόμο. Ο αγώνας των ναυτεργατών είναι η μόνη μας ελπίδα να μη σβήσει ο κλάδος μας. Και να μην πάνε στράφι τριάντα χρόνια προσπάθειας και θυσίας.