It's My Life
Πριν από 1 μήνα
Και οι καπετάνισσες γίνονται μανούλες!
Έχουμε κι αν έχουμε ακούσει σχόλια για τις γυναίκες που αποφασίζουν να ακολουθήσουν καριέρα στη θάλασσα. Από το παντός καιρού "άει σύρε να πλύνεις τα πιάτα σου" μέχρι και το βαθύτατα σεξιστικό πως δεν είναι κανονικές γυναίκες αλλά αντρογυναίκες!
Και είναι πολλοί εκείνοι που σκαλώνουν στο πώς μια γυναίκα ναυτικός θα δημιουργήσει οικογένεια. Πώς θα μπορέσει να γίνει μητέρα.
Ε, λοιπόν. Παρά την ανύπαρκτη βοήθεια στον πολύ δύσκολο αυτό τομέα, της μητρότητας, οι καπετάνισσες αφού καταφέρνουν να δαμάζουν τα κύματα και να κυβερνούν ολόκληρο τσούρμο αντρών, βρίσκουν μόνες τους τη λύση.
Όπως και μια γλυκύτατη συνάδελφός μας που λίγες μέρες πριν έφερε στον κόσμο ένα γλυκύτατο μωράκι. Με μια πετυχημένη ήδη καριέρα στα καράβια και έχοντας ανεβεί αρκετά στη σκάλα της ιεραρχίας, (για λόγους προσωπικών δεδομένων δε θα πούμε ούτε όνομα ούτε και τι βαθμό έχει) κατάφερε να βρει το σωστό τάιμινγκ για να δημιουργήσει και μια όμορφη οικογένεια.
Κι ας αφήσουμε την ίδια να μας μιλήσει για τη νέα της εμπειρία:
“Είμαι μαμά” σημαίνει:
ΑΓΑΠΗ, ΕΥΤΥΧΙΑ, ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ...
Να ξυπνας μες τη νυχτα να ταισεις, να νυσταζεις τρομερα και να σου χαμογελαει το μωρο μολις το αντικριζεις και να τα ξεχνας ολα και να χασκογελας και εσυ σαν χαζοχαρουμενη!
Να σου λενε μαμα και να λιωνεις, να κοιτας τα ματακια τους και να θελεις να τους προσφερεις τα παντα!
Η λεξη μανα δεν περιγραφεται, απλα νιωθεις! Νιωθεις πραγματα που ουτε τα λογια δεν μπορουν να περιγραψουν!!!!!!!!! Ειμαι μαμα σημαινει αφηνω την καρδια μου να κυκλοφορει εξω απο το σωμα μου!!!!
Είμαι μαμά σημαίνει να ζεις και να αναπνέεις για ένα τόσο δα μικρό ανθρωπάκι, να ξυπνάς και να κοιμάσαι με την μορφή του, να το αγκαλιάζεις και να νιώθεις ότι είναι ο κόσμος όλος, να σκέφτεσαι πρώτα τα δικά του θέλω και μετά τα δικά σου, να μην μπορείς να ζήσεις μακρυά του ούτε δευτερόλεπτο, να το αγαπάς χωρίς όρια και να κάνεις ότι μπορείς προκειμένου να το βλέπεις να σου χαρίζει ένα από εκείνα τα υπέροχα χαμόγελα του που φωτίζουν την μέρα σου σαν ήλιος και να λιώνεις κάθε φορά που το παιδάκι σου σε αποκαλεί “μαμά”…
Υπάρχει άραγε πιο υπέροχη λέξη;;;
Καταλάβατε κυρίες και κύριοι; Πως το μητρικό ένστικτο μπορεί να συνδυαστεί και με μια θαλασσοδαρμένη γυναίκα;
Αυτό βέβαια που δύσκολα συνδυάζεται είναι η ανατροφή ενός παιδιού και η εργασία στα πλοία...
Και κυρίως γιατί δεν υπάρχει μέριμνα από τη μεριά της Πολιτείας. Που θα μπορούσε να λάβει μια σειρά μέτρα αν ήθελε να στηρίξει ουσιαστικά το θεσμό της Ελληνίδας ναυτικού.
Πχ να προσλαμβάνονται κατά προτεραιότητα σε στεριανά πόστα (αντίστοιχα των προσόντων τους) οι μητέρες ναυτικοί για τα δύο πρώτα χρόνια του παιδιού τους. Πού θα μπορούσε μια καπετάνισσα να εργαστεί; Στη ναυτική εκπαίδευση, στο υπουργείο Ναυτιλίας, σε πολιτικές θέσεις του λιμενικού ή του πολεμικού ναυτικού, σε ναυτιλιακές εταιρείες.
Κι αργότερα, μέχρι το παιδί να κλείσει τα 6 του χρόνια, να υπάρχει πριμοδότηση για θέσεις εργασίας στην ακτοπλοΐα. Με ανάλογη βέβαια μέριμνα για το χρόνο ναυτολόγησης και γονικές άδειες.
Αντίστοιχη υποστήριξη πρέπει να υπάρχει και για τον πατέρα αν κι εφόσον είναι και αυτός ναυτικός, όπως συμβαίνει στις περισσότερες περιπτώσεις.
Και βέβαια η ανατροφή ενός παιδιού δε σταματά στα 6 του χρόνια και θα χρειάζεται και για ικανό ακόμη διάστημα να υπάρχει βοήθεια στα ζευγάρια ναυτικών με κάθε τρόπο. Ώστε και το επάγγελμά τους να ασκούν και το γονεϊκό τους ρόλο.
Εμείς πάντως ευχόμαστε στην καινούρια μανούλα να της ζήσει το αγγελούδι της και να βρει και τον τρόπο να επιβιώσει επαγγελματικά. Κι ας μην υπάρχουν μέτρα για τη μητρότητα των γυναικών ναυτικών... Γιατί είναι κρίμα στην εποχή μας να αναγκάζεται μια γυναίκα να θυσιάζει είτε την καριέρα της είτε τη μητρότητα.
Δεν έπιασαν οι ευχές μας για τον υφυπουργό Ναυτιλίας - παραιτήθηκε!
Μόλις στην προηγούμενη ανάρτησή μας μιλούσαμε για το νέο υφυπουργό Ναυτιλίας, τον κ. Γιώργο Βερνίκο.
http://kapetanisses.blogspot.gr/2012/06/blog-post_21.html
Και παρά τις αντιρρήσεις μας που ένας εφοπλιστής μπαίνει στην κυβέρνηση, διαβάζοντας τα επιμέρους βιογραφικά του αισθανθήκαμε την υποχρέωση να του ευχηθούμε καλή επιτυχία στο έργο του. Δεν έπιασε όμως η ευχή. Και αποδείχθηκε ο τίτλος της ανάρτησης, που μιλούσε για τη φαντασία που διαθέτουν οι νέοι κυβερνήτες, προφητικός.
Πού σκόνταψε η υπουργοποίηση του κ. Βερνίκου, με αποτέλεσμα λίγες μέρες μετά την ορκωμοσία της νέας κυβέρνησης να αναγκαστεί να υποβάλει παραίτηση;
Διαβάστε τι γράφει το Βήμα:
http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=464227
Την παραίτηση του υπέβαλλε ο υφυπουργός Ναυτιλίας κ. Γ. Βερνίκος, μόλις διαπίστωσε το νομικό κώλυμα που εμπόδιζε εξ αρχής την υπουργοποίηση του, τη συμμετοχή του δηλαδή σε εξωχώρια εταιρεία.
Δεκτή έγινε από τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά, η παραίτηση που υπέβαλε νωρίτερα ο υφυπουργός Ναυτιλίας και Αιγαίου Γιώργος Βερνίκος.
Οπως σημειώνει το ΑΠΕ, σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, δεν πρόκειται να υπάρξει αντικαταστάτης τού παραιτηθέντος υφυπουργού.
«Ο κ. Βερνίκος υπέβαλε την παραίτησή του στον πρωθυπουργό και αυτή έγινε δεκτή. Πήρε μια πολιτική απόφαση που τιμά τον ίδιο και την ιστορία του. Είμαι βέβαιος ότι θα συνεχίσει να υποστηρίζει και στη συνέχεια τις προσπάθειες και το έργο του νεοσυσταθέντος Υπουργείου Ναυτιλίας.»
Το θέμα ανακίνησε ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος σε ανακοίνωση του επισήμανε ότι ο νόμος Ν. 3849/2010 (άρθρο 6) απαγορεύει ρητά υπουργοί και εν γένει πολιτικά πρόσωπα να συμμετέχουν σε εξωχώριες (offshore) εταιρίες. Επίσης ανέφερε για τον κ. Βερνίκο, ότι με την Υπουργική Απόφαση 3122.1/4566/24886 εγκρίθηκε η εγκατάσταση γραφείου ή υποκαταστήματος στην Ελλάδα της εταιρίας VERNICOS OFFSHORE GROUP S.A. με έδρα τα νησιά Μάρσαλ.
Σύμφωνα με πληροφορίες ο κ. Βερνίκος διερεύνησε αμέσως το θέμα και όταν διαπίστωσε ότι πράγματι υπάρχει κώλυμα, συνέταξε την επιστολή της παραίτησης του. Παράλληλα ενημέρωσε τον κ. Ευ. Βενιζέλο για το κώλυμα που υπάρχει και σύμφωνα με τις ίδιες πηγές ο πρόεδρος του ΠαΣοΚ του επισήμανε ότι ο νόμος είναι νόμος. Αναμένεται η αντίδραση του Μεγάρου Μαξίμου.
Αναλυτικά η ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρει: «Δεν έχουμε τίποτα προσωπικά εναντίον του νέου Υφυπουργού Ναυτιλίας και Αιγαίου κ. Γ. Βερνίκου. Αντίθετα τρέφουμε ιδιαίτερη εκτίμηση για την αγωνιστική του στάση ενάντια στη χούντα και για την υπεράσπιση της δημοκρατίας.
Ομως ο νόμος Ν. 3849/2010 (άρθρο 6) είναι σαφής. Απαγορεύεται ρητά υπουργοί και εν γένει πολιτικά πρόσωπα να συμμετέχουν σε εξωχώριες (offshore) εταιρίες. Προβλέπονται μάλιστα βαρύτατες ποινές και χρηματικά πρόστιμα σε περίπτωση παραβίασης του νόμου αυτού.
Ομως με την Υπουργική Απόφαση 3122.1/4566/24886 εγκρίθηκε η εγκατάσταση γραφείου ή υποκαταστήματος στην Ελλάδα της εταιρίας VERNICOS OFFSHORE GROUP S.A. με έδρα τα νησιά Μάρσαλ. Εάν έχει οποιαδήποτε άμεση ή έμμεση σχέση με αυτή την εταιρία, αυτή η ιδιότητα αποτελεί απόλυτο κώλυμα για την υπουργοποίησή του. Δεν θα πρέπει άμεσα να δοθούν εξηγήσεις από την κυβέρνηση και από τον ίδιο τον κ. υφυπουργό;»
«Με την ευγενικά διατυπωμένη για το πρόσωπό μου ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ, πληροφορήθηκα ότι η πρόσφατη ιδιότητά μου αυτή του Υφυπουργού Ναυτιλίας, είναι σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία ασυμβίβαστη με τη συμμετοχή σε εξωχώριες (offshore) εταιρείες.
Οι ναυτιλιακές εταιρείες που είναι εγκατεστημένες στην Ελλάδα έχουν τη νομική μορφή εξωχώριας εταιρείας και αυτό προβλέπεται ρητά από την ελληνική νομοθεσία. Οποιοσδήποτε λοιπόν δραστηριοποιείται επιχειρηματικά στο χώρο της ναυτιλίας αποκλείεται κάποια στιγμή να γίνει μέλος της κυβέρνησης.
Εάν με την ανάληψη των καθηκόντων μου κάποια νομική υπηρεσία του κράτους έθετε υπόψη μου τα νομικά κωλύματα που υπάρχουν θα γνώριζα ότι θα μπορούσε να δημιουργηθεί πρόβλημα και θα ενημέρωνα σχετικά τον πρωθυπουργό και τους αρχηγούς των κομμάτων που με εμπιστεύτηκαν και στηρίζουν την κυβέρνηση.
Δυστυχώς τέτοιος μηχανισμός δεν υπάρχει. Αποδέχτηκα την τιμητική πρόσκληση να γίνω Υφυπουργός Ναυτιλίας για να προσφέρω σε ένα αντικείμενο που ξέρω και αγαπώ και όχι προφανώς για κάποιο άλλο λόγο. Άλλωστε είναι πεποίθησή μου πως οι ενεργοί επιχειρηματίες και οι άνθρωποι της αγοράς επιβάλλεται να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους όπου η πολιτεία θεωρεί ότι μπορούν να συμβάλλουν με τις γνώσεις και την εμπειρία τους ιδιαίτερα σήμερα που απαιτείται συστράτευση εθνικής ευθύνης.
Παρόλο που τις λίγες αυτές ημέρες είχα αποσυρθεί πλήρως από όλες τις επιχειρηματικές μου δραστηριότητες θέλοντας να αφοσιωθώ και να προσφέρω τον καλύτερό μου εαυτό για το καλό της πατρίδας μας, για λόγους ευθιξίας και για να μη δημιουργήσω οποιοδήποτε πιθανό πρόβλημα στην κυβέρνηση, ζήτησα από τον πρωθυπουργό να με απαλλάξει από τα καθήκοντά μου.
Θα είμαι πάντα αυτό που ήμουν, ενεργός πολίτης, ενεργός επιχειρηματίας, άνθρωπος της κοινωνίας των πολιτών ».
Μάλιστα. Τον έκαναν υφυπουργό αγνοώντας τις διατάξεις του νόμου! Κι αυτό από μόνο του στις κρίσιμες στιγμές που διερχόμαστε είναι άκρως ανησυχητικό. Και δυστυχώς φέρνει στο προσκήνιο και όσα κατά καιρούς γράφτηκαν για το Μνημόνιο και την άγνοια των διατάξεών του από εκείνους που το ψήφισαν. Πόσο ήσυχοι μπορούμε να κοιμόμαστε μετά και από το περιστατικό αυτό;
Λέγανε τάχα για τον ΓΑΠ και προσπαθούσαν να δώσουν μια προσωπική χροιά στην ανικανότητα που μας οδήγησε στο σημερινό χάος. Μα δυστυχώς διαπιστώνουμε πως δεν πρόκειται για την ανικανότητα του ενός μα πολλών...
Κι οφείλουμε να δώσουμε συγχαρητήρια στο ΣΥΡΙΖΑ, που τόσο κατηγορήθηκε προεκλογικά από όλους μας πως δεν είναι σε θέση να κυβερνήσει κλπ. Αποδεικνύει τώρα πως αν μη τι άλλο γνωρίζει τι λένε οι νόμοι...
http://kapetanisses.blogspot.gr/2012/06/blog-post_21.html
Και παρά τις αντιρρήσεις μας που ένας εφοπλιστής μπαίνει στην κυβέρνηση, διαβάζοντας τα επιμέρους βιογραφικά του αισθανθήκαμε την υποχρέωση να του ευχηθούμε καλή επιτυχία στο έργο του. Δεν έπιασε όμως η ευχή. Και αποδείχθηκε ο τίτλος της ανάρτησης, που μιλούσε για τη φαντασία που διαθέτουν οι νέοι κυβερνήτες, προφητικός.
Πού σκόνταψε η υπουργοποίηση του κ. Βερνίκου, με αποτέλεσμα λίγες μέρες μετά την ορκωμοσία της νέας κυβέρνησης να αναγκαστεί να υποβάλει παραίτηση;
Διαβάστε τι γράφει το Βήμα:
http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=464227
Την παραίτηση του υπέβαλλε ο υφυπουργός Ναυτιλίας κ. Γ. Βερνίκος, μόλις διαπίστωσε το νομικό κώλυμα που εμπόδιζε εξ αρχής την υπουργοποίηση του, τη συμμετοχή του δηλαδή σε εξωχώρια εταιρεία.
Δεκτή έγινε από τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά, η παραίτηση που υπέβαλε νωρίτερα ο υφυπουργός Ναυτιλίας και Αιγαίου Γιώργος Βερνίκος.
Οπως σημειώνει το ΑΠΕ, σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, δεν πρόκειται να υπάρξει αντικαταστάτης τού παραιτηθέντος υφυπουργού.
Δήλωση Υπουργού Ναυτιλίας, Κωστή Μουσουρούλη
«Ο κ. Βερνίκος υπέβαλε την παραίτησή του στον πρωθυπουργό και αυτή έγινε δεκτή. Πήρε μια πολιτική απόφαση που τιμά τον ίδιο και την ιστορία του. Είμαι βέβαιος ότι θα συνεχίσει να υποστηρίζει και στη συνέχεια τις προσπάθειες και το έργο του νεοσυσταθέντος Υπουργείου Ναυτιλίας.»
Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε θέσει θέμα νομιμότητας για την υπουργοποίησή του
Το θέμα ανακίνησε ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος σε ανακοίνωση του επισήμανε ότι ο νόμος Ν. 3849/2010 (άρθρο 6) απαγορεύει ρητά υπουργοί και εν γένει πολιτικά πρόσωπα να συμμετέχουν σε εξωχώριες (offshore) εταιρίες. Επίσης ανέφερε για τον κ. Βερνίκο, ότι με την Υπουργική Απόφαση 3122.1/4566/24886 εγκρίθηκε η εγκατάσταση γραφείου ή υποκαταστήματος στην Ελλάδα της εταιρίας VERNICOS OFFSHORE GROUP S.A. με έδρα τα νησιά Μάρσαλ.
Σύμφωνα με πληροφορίες ο κ. Βερνίκος διερεύνησε αμέσως το θέμα και όταν διαπίστωσε ότι πράγματι υπάρχει κώλυμα, συνέταξε την επιστολή της παραίτησης του. Παράλληλα ενημέρωσε τον κ. Ευ. Βενιζέλο για το κώλυμα που υπάρχει και σύμφωνα με τις ίδιες πηγές ο πρόεδρος του ΠαΣοΚ του επισήμανε ότι ο νόμος είναι νόμος. Αναμένεται η αντίδραση του Μεγάρου Μαξίμου.
Αναλυτικά η ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρει: «Δεν έχουμε τίποτα προσωπικά εναντίον του νέου Υφυπουργού Ναυτιλίας και Αιγαίου κ. Γ. Βερνίκου. Αντίθετα τρέφουμε ιδιαίτερη εκτίμηση για την αγωνιστική του στάση ενάντια στη χούντα και για την υπεράσπιση της δημοκρατίας.
Ομως ο νόμος Ν. 3849/2010 (άρθρο 6) είναι σαφής. Απαγορεύεται ρητά υπουργοί και εν γένει πολιτικά πρόσωπα να συμμετέχουν σε εξωχώριες (offshore) εταιρίες. Προβλέπονται μάλιστα βαρύτατες ποινές και χρηματικά πρόστιμα σε περίπτωση παραβίασης του νόμου αυτού.
Ομως με την Υπουργική Απόφαση 3122.1/4566/24886 εγκρίθηκε η εγκατάσταση γραφείου ή υποκαταστήματος στην Ελλάδα της εταιρίας VERNICOS OFFSHORE GROUP S.A. με έδρα τα νησιά Μάρσαλ. Εάν έχει οποιαδήποτε άμεση ή έμμεση σχέση με αυτή την εταιρία, αυτή η ιδιότητα αποτελεί απόλυτο κώλυμα για την υπουργοποίησή του. Δεν θα πρέπει άμεσα να δοθούν εξηγήσεις από την κυβέρνηση και από τον ίδιο τον κ. υφυπουργό;»
Η δήλωση του Γιώργου Βερνίκου
«Με την ευγενικά διατυπωμένη για το πρόσωπό μου ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ, πληροφορήθηκα ότι η πρόσφατη ιδιότητά μου αυτή του Υφυπουργού Ναυτιλίας, είναι σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία ασυμβίβαστη με τη συμμετοχή σε εξωχώριες (offshore) εταιρείες.
Οι ναυτιλιακές εταιρείες που είναι εγκατεστημένες στην Ελλάδα έχουν τη νομική μορφή εξωχώριας εταιρείας και αυτό προβλέπεται ρητά από την ελληνική νομοθεσία. Οποιοσδήποτε λοιπόν δραστηριοποιείται επιχειρηματικά στο χώρο της ναυτιλίας αποκλείεται κάποια στιγμή να γίνει μέλος της κυβέρνησης.
Εάν με την ανάληψη των καθηκόντων μου κάποια νομική υπηρεσία του κράτους έθετε υπόψη μου τα νομικά κωλύματα που υπάρχουν θα γνώριζα ότι θα μπορούσε να δημιουργηθεί πρόβλημα και θα ενημέρωνα σχετικά τον πρωθυπουργό και τους αρχηγούς των κομμάτων που με εμπιστεύτηκαν και στηρίζουν την κυβέρνηση.
Δυστυχώς τέτοιος μηχανισμός δεν υπάρχει. Αποδέχτηκα την τιμητική πρόσκληση να γίνω Υφυπουργός Ναυτιλίας για να προσφέρω σε ένα αντικείμενο που ξέρω και αγαπώ και όχι προφανώς για κάποιο άλλο λόγο. Άλλωστε είναι πεποίθησή μου πως οι ενεργοί επιχειρηματίες και οι άνθρωποι της αγοράς επιβάλλεται να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους όπου η πολιτεία θεωρεί ότι μπορούν να συμβάλλουν με τις γνώσεις και την εμπειρία τους ιδιαίτερα σήμερα που απαιτείται συστράτευση εθνικής ευθύνης.
Παρόλο που τις λίγες αυτές ημέρες είχα αποσυρθεί πλήρως από όλες τις επιχειρηματικές μου δραστηριότητες θέλοντας να αφοσιωθώ και να προσφέρω τον καλύτερό μου εαυτό για το καλό της πατρίδας μας, για λόγους ευθιξίας και για να μη δημιουργήσω οποιοδήποτε πιθανό πρόβλημα στην κυβέρνηση, ζήτησα από τον πρωθυπουργό να με απαλλάξει από τα καθήκοντά μου.
Θα είμαι πάντα αυτό που ήμουν, ενεργός πολίτης, ενεργός επιχειρηματίας, άνθρωπος της κοινωνίας των πολιτών ».
Μάλιστα. Τον έκαναν υφυπουργό αγνοώντας τις διατάξεις του νόμου! Κι αυτό από μόνο του στις κρίσιμες στιγμές που διερχόμαστε είναι άκρως ανησυχητικό. Και δυστυχώς φέρνει στο προσκήνιο και όσα κατά καιρούς γράφτηκαν για το Μνημόνιο και την άγνοια των διατάξεών του από εκείνους που το ψήφισαν. Πόσο ήσυχοι μπορούμε να κοιμόμαστε μετά και από το περιστατικό αυτό;
Λέγανε τάχα για τον ΓΑΠ και προσπαθούσαν να δώσουν μια προσωπική χροιά στην ανικανότητα που μας οδήγησε στο σημερινό χάος. Μα δυστυχώς διαπιστώνουμε πως δεν πρόκειται για την ανικανότητα του ενός μα πολλών...
Κι οφείλουμε να δώσουμε συγχαρητήρια στο ΣΥΡΙΖΑ, που τόσο κατηγορήθηκε προεκλογικά από όλους μας πως δεν είναι σε θέση να κυβερνήσει κλπ. Αποδεικνύει τώρα πως αν μη τι άλλο γνωρίζει τι λένε οι νόμοι...
Ένας εφοπλιστής στο "Υπουργείο" Ναυτιλίας; Έχουν φαντασία οι νέοι κυβερνήτες της χώρας...
Το διάβασα το μεσημέρι και δεν πίστευα στα μάτια μου. Πως υφυπουργός Ναυτιλίας θα είναι ένας εφοπλιστής! Ο κ. Γιώργος Βερνίκος που δραστηριοποιείται στον τομέα των γιοτ και του θαλάσσιου τουρισμού.
Μπήκα και στο προφίλ του στο face book και το τσεκάρισα. Πως του έγινε η πρόταση.
Διάβασα και διάφορα άλλα για το who is who. Δε λέω. Πανέξυπνος άνθρωπος, με γνώσεις, low profil, ευαισθησίες περιβαλλοντικές και πολύ καλό λόγο. Μα είναι εφοπλιστής. Αυτό δεν αλλάζει. Και όσο λάθος θα έβρισκα να γίνει υφυπουργός Ναυτιλίας ένας συνδικαλιστής ναυτεργάτης, άλλο τόσο με ενοχλεί η επιλογή ενός εφοπλιστή για τέτοια θέση. Κι ας είναι και με τόσο μετρημένες απόψεις όσο οι απόψεις που άκουσα στο ακόλουθο βίντεο να εκφράζει ο κ. Βερνίκος:
Είναι σαν να βάλουν στο υπουργείο Παιδείας έναν ιδιοκτήτη ιδιωτικού σχολείου ή στο Υγείας έναν ιδιοκτήτη κλινικής. Πώς να το πω; Υπάρχει αντίφαση. Όσο καλός και γνώστης της ναυτιλίας και αν είναι ο κ. Βερνίκος.
Παραθέτω και τα ακόλουθα που εντόπισα για εκείνον και τη νέα του θέση στην κυβέρνηση:
Πρόκειται για μία από τις εκπλήξεις της νέας κυβέρνησης, ενώ είναι και φίλος του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελου Βενιζέλου. Ο Γιώργος Βερνίκος είναι ο νέος υφυπουργός ναυτιλίας.
Γεννήθηκε το 1950 στην Αθήνα και κατάγεται από οικογένεια εφοπλιστών από την Σίφνο. Η οικογένειά του είχε ξεκινήσει τις επιχειρηματικές της δραστηριότητες από τα μέσα του 19ου αιώνα στην Κωνσταντινούπολη και το 1920 μεταφέρθηκε στον Πειραιά. Ο πατέρας του, ήταν εφοπλιστής και βουλευτής της Ένωσης Κέντρου.
Σπούδασε στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Οικονομικά και στην συνέχεια πήγε στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου. Από νεαρή ηλικία ο Γιώργος Βερνίκος έδειξε την αγάπη του για την δημοκρατία, ενώ κατά την διάρκεια των φοιτητικών του χρόνων, πρωτοστάτησε στον αντιδικτατορικό αγώνα, με αποτέλεσμα να φυλακιστεί και να βασανιστεί.
Όσον αφορά τα επαγγελματικά, έχει ασχοληθεί κυρίως με την ανάπτυξη του θαλάσσιου τουρισμού, ενώ το 1975 ίδρυσε και είναι πρόεδρος του ομίλου εταιρειών «VERNICOS YACHTS».
Στη δεκαετία του '80 εξελέγη δημοτικός σύμβουλος του Δήμου Αθηναίων και διετέλεσε πρόεδρος του ιδρύματος παιδικής μέριμνας Γ. & Α. Χατζηκώνστα.
Το 1990, συνιδρύει το ελληνικό γραφείο της GREENPEACE, ενώ συμμετέχει ενεργά στη διοίκησή της και το 2001 εκλέγεται πρόεδρος.
Είναι μέλος σειράς οργανώσεων και επιμελητηρίων που έχουν στόχο την επιχειρηματική, πολιτιστική και κοινωνική ανάκαμψη της χώρας μας και την προάσπιση των δικαιωμάτων του πολίτη.
Μεταξύ άλλων συμμετέχει στη Διεθνή Αμνηστία, στον Όμιλο Προβληματισμού για τον Εκσυγχρονισμό της Κοινωνίας μας, στο Σύνδεσμο Φυλακισθέντων & Εξορισθέντων Αντιστασιακών, στην Ένωση Πολιτών για την Παρέμβαση, στη Διεθνή Διαφάνεια, στο Ναυτικό Επιμελητήριο της Ελλάδας, στο Σύνδεσμο Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων και στο Εθνικό Συμβούλιο Τουρισμού.
Η κόρη του, Μαρίνα Βερνίκου, έχει παντρευτεί τον Κύπριο επιχειρηματία, Μίλτο Καμπουρίδη, ο οποίος είναι αδερφός της γυναίκας τού Κώστα Μπακογιάννη, γιου της Ντόρας.
Ο αδερφός του Νίκος έχει παντρευτεί την Βαρβάρα Στράτου, κόρη του βιομηχάνου και υπουργού της Νέας Δημοκρατίας, αείμνηστου, Χριστόφορου Στράτου, στενού συνεργάτη και προσωπικού φίλου του ιδρυτή της ΝΔ, Κωνσταντίνου Καραμανλή. Η Βαρβάρα Βερνίκου-Στράτου είναι γνωστή επιχειρηματίας και διευθύνει την αλυσίδα καταστημάτων, Notos Galleries.
Ο κ. Βερνίκος, ο οποίος δεν έχει συμφέροντα στη ναυτιλία είναι φίλος του Ευάγγελου Βενιζέλου από το 1974 και είναι ο άνθρωπος που έβαλε στην πολιτική τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, όταν τον ανακάλυψε σε ηλικία 18 χρονών και τον έβαλε στην ΕΦΕΕ.
Μάλιστα... από το τελευταίο εξηγούνται πολλά στην τωρινή επιλογή. Εκείνος τον έβαλε στην πολιτική και ο άλλος το ανταποδίδει βάζοντάς τον στην κυβέρνηση. Και βέβαια και από το άρθρο αυτό φαίνεται ότι ο κ. Βερνίκος είναι πολύ αξιόλογος άνθρωπος και περίπτωση sui generis σε όσα έχουμε για έναν εφοπλιστή στο μυαλό μας. Μάλιστα είναι και συγγραφέας!!!
Δείτε σχετικά στις εκδόσεις Καστανιώτη http://www.kastaniotis.com/author/622
Το βιβλίο του επιγράφεται "ΟΤΑΝ ΘΕΛΑΜΕ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ" και παραθέτω την περίληψή του:
Συμπληρώνονται 30 χρόνια από την κατάληψη της Νομικής το Φλεβάρη του 1973, που σημάδεψε το αντιδικτατορικό φοιτητικό κίνημα και αποτελεί κορυφαία στιγμή του ελληνικού αλλά και του διεθνούς νεολαιίστικου κινήματος. Η ζωή από τότε έχει αλλάξει και φαντάζει μακρύς ο χρόνος. Μια ολόκληρη γενιά όμως η εποχή εκείνη την έχει ανεξίτηλα σημαδέψει. Για μερικούς ακόμα και οι «λεπτομέρειες», όπως παρουσιάζονται στο βιβλίο, έχουν την αξία τους. Η δικτατορία ήταν μια αυθαίρετη εξουσία. Εξέφραζε τις δυνάμεις της οπισθοδρόμησης και τις δυνάμεις της παρακμής της παραδοσιακής ελληνικής πολιτείας. Ιδιαίτερα την περίοδο 1969-1973, οι απάνθρωποι μηχανισμοί της ήρθαν σε σύγκρουση με τμήμα της ελληνικής παραδοσιακής αστικής κοινωνίας, που θεώρησε ότι το καθεστώς έθιγε κατάφωρα τις αξίες της και άρχισε να την αμφισβητεί. Στον αντιδικτατορικό αγώνα ιδιαίτερη συμμετοχή είχαν φοιτητές που δεν είχαν καταβολές από την παραδοσιακή Αριστερά. Στο βιβλίο αυτό συγκεντρώνονται κείμενα και ορισμένα ντοκουμέντα που αφορούν κυρίως την Ελληνοευρωπαϊκή Κίνηση Νέων και το φοιτητικό κίνημα της Νομικής μέχρι τις αρχές του Μάη 1973, όπου πλέον όλοι όσοι είχαμε πρωτοστατήσει βρεθήκαμε στρατευμένοι, φυλακισμένοι, και πολλοί υποστήκαμε φρικτά βασανιστήρια. Προσπαθώ να μεταφέρω το κλίμα μέσα στο οποίο δημοκράτες, πατριώτες, αριστεροί, χριστιανοί και κομμουνιστές βρεθήκαμε να αγωνιζόμαστε μαζί στον αντιδικτατορικό αγώνα, ανεξάρτητα από ιδεολογικά ρεύματα, οικογενειακές καταβολές και εμπειρίες. Μας ένωσε ο κοινός αγώνας για αξιοπρέπεια, ελευθερία και δημοκρατία. Γ.Β.
Νομίζω ότι από την περίληψη αυτή, που την υπογράφει ο ίδιος ο συγγραφέας, καταλαβαίνει κάθε ενδιαφερόμενος πολλά περισσότερα για το ποιος είναι ο νέος υφυπουργός ναυτιλίας. Και ίσως ίσως και προβληματίζεται αν απλά η φιλία του με τον Ευάγγελο Βενιζέλο τον ανέβασε στην καρέκλα της εξουσίας...
Όπως και να έχει το ζήτημα, και είτε σε κάποιους αρέσει ή δεν αρέσει η επιλογή του νέου υφυπουργού, οφείλουμε να παραδεχτούμε πως αποτελεί πολύ έξυπνη κίνηση. Έξυπνη για εκείνους που την έκαναν. Και πολύ επικίνδυνη για τους πολιτικούς τους αντιπάλους.
Για τη ναυτιλία; Δεν είμαστε μάντεις. Κι έτσι κι αλλιώς ο κάθε υπουργός και υφυπουργός δεν εφαρμόζει την προσωπική του πολιτική αλλά εκείνη που συναποφασίζεται από όλα τα αρμόδια όργανα.
Περισσότερα για τον κ. Βερνίκο δείτε στην προσωπική του ιστοσελίδα
εκεί και διαβάσαμε ότι η εταιρεία του κ. Βερνίκου περιλαμβάνει πλέον και κλάδο φορτηγών πλοίων. Ένας κανονικός δηλαδή εφοπλιστής... κι ένας εφοπλιστής που με το προφίλ του διαφημίζει τους Έλληνες εφοπλιστές αλλά δε συνάδει με τα συνήθη χαρακτηριστικά τους. Αν και δεν είναι ένας εφοπλιστής αυτοδημιούργητος αλλά γόνος εφοπλιστών και μάλιστα πολλών γενεών όπως μπορείτε να διαβάσετε στο οικογενειακό του δέντρο.
Μην παραλείψετε όμως να διαβάσετε και αυτό:
άρθρο του Γιώργου Βερνίκου στην εφημερίδα Αυγή! Στις 25/10/2009. Και μπορεί εκεί να κάνει τη νεκρολογία του φίλου του Παναγιώτη Κανελλάκη, ταυτόχρονα όμως μαθαίνουμε πολλά και για τη δική του πορεία. Ταυτόχρονα και το έντυπο που φιλοξενεί το άρθρο, αποδεικνύει πολλά για το ποιος είναι ο Γιώργος Βερνίκος. Ένας άνθρωπος που ομολογώ ότι σήμερα το πρωί αγνοούσα και όσο διαβάζω για εκείνον μου εξάπτει την περιέργεια... τόσο που να υποχωρεί άθελά μου και η αρχική μου κάθετη αντίδραση στην είδηση της ημέρας, πως ένας εφοπλιστής αναλαμβάνει υφυπουργός Ναυτιλίας. Και τόσο που να το θεωρώ αγένεια αν κλείσω το άρθρο μου χωρίς να του ευχηθώ καλή επιτυχία στο έργο του ως υφυπουργός. Κι ας έχω τις αντιρρήσεις μου. Αλλά δε θέλω να έχω και εμπάθεια ή παρωπίδες.
_________________________
ΥΓ. Κι οφείλω να ευχαριστήσω τη φίλη κ. Στεφανία Αρέλη. Γιατί ένα δικό της σχόλιο στο προφίλ του νέου υφυπουργού Ναυτιλίας στο face book με έκανε να μη μείνω στον αφρό της αρχικής μου αντίδρασης. Και να ψάξω καλύτερα ποιος είναι ο Γιώργος Βερνίκος.
la Bela,η καραβέλα των ανακαλύψεων
" Πόσες φορές είδα να πλάθεται ο ουρανός!
Πόσες φορές είδα τη νύχτα να γεννιέται!
Πενήντα, εξήντα, εκατό χιλιάδες,
Εκατό χιλιάδες νύχτες, ίσως...
Αν επέζησα από τόσους κινδύνους, αν βρίσκομαι ακόμη εδώ για να σου αφηγηθώ την ιστορία μου, είναι επειδή, χωρίς καμία αμφιβολία, γεννήθηκα...κάτω από καλό αστέρι...
Ποιο απ'όλα; Καλή ερώτηση.
Ανάμεσα στα εκατομμύρια εκείνα κεφάλια της καρφίτσας, που έλαμπαν στο γενέθλιο ουρανό μου, έπρεπε οπωσδήποτε να διαλέξω ένα. Με δυο λόγια, τον οδηγό μου. Αυτό που θα ήταν το Δικό Μου αστέρι!
Έψαξα ώρα πολλή.
Το πρώτο που είδα να λάμπει, εκείνο διάλεξα. Ήταν το αστέρι του βοσκού! Έμοιαζε να τρέχει πίσω από τον Ήλιο. Έπαιζε, ναι, ναι, αυτή είναι η σωστή λέξη, έπαιζε κρυφτό μαζί του. Εκείνος έδυε, κι αυτό φανερωνόταν. Ανέτελλε, κι εκείνο χανόταν. Πρώτο σηκωνόταν, τελευταίο πλάγιαζε, το αστέρι του βοσκού.
Ατυχία.
Κάποιοι ψιθύριζαν ότι δεν ήταν αστέρι, ότι δεν έλαμπε με το δικό του φως, ότι δεν ήταν παρά ένας πλανήτης, ένας περιπλανώμενος, ότι ήταν η Αφροδίτη!
Αναζήτησα λοιπόν κάποιο άλλο.
Το πιο λαμπερό σε όλο το στερέωμα, τον Βέγα της Λύρας. Ακτινοβολούσε στο θερινό ουρανό, στα όρια πάντοτε του Γαλαξία. Με θάμπωνε με τη ζωντάνια και τη λάμψη του, το είχα κάνει δικό μου, με συντρόφευε, όμως....μετά τα Χριστούγεννα, εξαφανίστηκε.
Άρχισα τότε να ερευνώ τον ουρανό ασταμάτητα, αδιάκοπα. Να ψάχνω. Μα να, γιατί όχι εκείνα τα δύο που πάνε πάντα μαζί, τον Κάστορα και τον Πολυδεύκη, από τον αστερισμό των Διδύμων.
Ναι, γιατί να μη διαλέξω ένα ζευγάρι; Ή ακόμη και ένα τρίο. Ναι, εκείνα εκεί τα τρία! Αλνιτάκ, Αλνιλάμ - ονόματα που σε καλούν να πλαγιάσεις στο ύπαιθρο - και Μιντάκα, στον Τελαμώνα του Ωρίωνα.
Όμως μετά του Αη - Γιαννιού, πάνε κι αυτά, χάθηκαν.
Έπρεπε πια να το παραδεχτώ. Ο ουρανός, που τον παρατηρούσα έναν ολόκληρο χρόνο και που τον νόμιζα αμετακίνητο, άλλαζε συνεχώς. Από πού λοιπόν να πιαστώ; Πάνω εκεί ψηλά, όλα γύριζαν και μου έφερναν ζαλάδα. ναι, όλα τα αστέρια μετατοπίζονταν.
Όλα εκτός ...από ένα. Εκείνο εκεί, που στην αρχή δεν το είχα προσέξει, πώς αυτό; Καλοκαίρι και χειμώνα, ξημέρωμα και σούρουπο, ήταν πάντα πιστό στο ραντεβού. Ανεπηρέαστο από τις μετακινήσεις που έκαναν άνω -κάτω τον ουρανό, θα' λεγες πως είχε ρίξει άγκυρα στην ουράνια σφαίρα, που έμοιαζε να περιστρέφεται ολόκληρη γύρω του. Ένας ναυτικός του Βορρά, ένας ψηλός χρυσομάλλης Βίκινγκ, έλεγε πως στην πατρίδα του πίστευαν ότι τα αστέρια είναι άλογα και ο Πολικός Αστέρας ο πάσσαλός που τα δένουν.
Επιτέλους το είχα βρει, αυτό θα ήταν το αστέρι μου, ο Πολικός Αστέρας.
Καιρός ήταν !
Όμως δεν συστήθηκα. Πού είχα το μυαλό μου;
Μα στον ουρανό , φυσικά, όπως συνήθως.
Η Bela! Caravela dos descobrimentos.
Καραβέλα των ανακαλύψεων. Χωρητικότητας εβδομήντα κόρων ! Ναυπηγημένη εξολοκλήρου στα ναυπηγεία του Αλγκάρβε από τους καλύτερους ξυλουργούς της Πορτογαλίας. Καθελκύστηκα στις 2 Ιουλίου του χίλια τετρακόσια...ας πούμε χίλια τετρακόσια και κάτι...στο λιμάνι του Μπελέν. Ξάρτια πριγκιπικά, γκαρνταρόμπα βασιλική, καρίνα λεπτοδουλεμένη, ψηλές σταμίνες. καμπούνι και κάσσαρο, και, άκουσε καλά, πηδάλιο με ποδόστημα, που ο τιμονιέρης το χειριζόταν από το εσωτερικό του σκάφους.
Από πού πήρα το όνομά μου;
Όταν γεννήθηκα στα ναυπηγεία του Αλγκάρβε, από το πλήθος που είχε μαζευτεί στην αποβάθρα αντήχησε μια κραυγή:
" Cara bela! Τι όμορφη ! " Υπήρξα η πρώτη καραβέλα. Ήμουν εντελώς έτοιμη και το μόνο που περίμενα ήταν..." Λύστε τους κάβους! Όρτσα τα πανιά! ". Ο καπετάνιος ήταν αγέρωχος, ήξερα ότι θα συνεννοούμασταν. Έδινε διαταγές με ύφος επιβλητικό: " Εμπρός, ναύτες, εμπρός! Έι, ωπ!" Ένα ρίγος με διαπέρασε, τα πανιά μου τεντώθηκαν. Ένιωσα να δονούμαι ως την καρίνα. Α! να ταξιδέψω στη θάλασσα, να νιώσω το ζωηρό νερό να μου χαϊδεύει τα σωθικά, και με την ορμή μου και μόνο να σχίσω τον υγρό τοίχο που άνοιγε για να περάσω και έκλεινε απαλά πίσω μου.
Πιστεύω αληθινά ότι γεννήθηκα μόνο γι' αυτό. Να ταξιδεύω στη θάλασσα.
" Πλώρη για το νότο!" φώναξε ο καπετάνιος. Ο τιμονιέρης με γύρισε απαλά. Η πλώρη μου, που τη στόλιζε το όμορφο πρόσωπο μιας ώριμης γυναίκας με κατάμαυρα μαλλιά, στράφηκε προς τα νότια. Είχα ξεκινήσει. Βάπτισμα της θάλασσας, πρώτη νύχτα καταμεσής στα κύματα. Άκουγα τους ναυτικούς να τραγουδούν στη γέφυρα: " Ο Θεός να μας χαρίσει ωραία νύχτα και καλό άνεμο, ναι, Κύριοι. Καλή νύχτα και καλό άνεμο, και αμήν!" Εκείνοι στο τέλος αποκοιμήθηκαν, όμως εγώ ξαγρυπνούσα.
Για το πρώτο μου ταξίδι, με έστελναν πού; Στα πέρατα του κόσμου, να ψάξω την άκρη της Αφρικής...αν υποθέσουμε πως έχει άκρη. Πράγμα που δεν ήταν καθόλου σίγουρο. Αν όμως είχε, τότε, τότε...ένα καράβι που θα σάλπαρε από το Μπελέν, μια απλή καραβέλα όπως εγώ, η Bela, θα μπορούσε, πλέοντας προς το νότο, να φθάσει στην Καλκούτα. Φαντάσου να φθάναμε στην Ινδία, φαντάσου λέει, ΑΠΟ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ! Αν η Αφρική είχε άκρη. Καταλαβαίνεις πόσο με ενδιέφερε να ανακαλύψω αυτή την άκρη. Υπέροχη προοπτική ταξιδιού για μια νεαρή καραβέλα. Υπέροχη...και τρομερή.
Πριν βγω από το λιμάνι, κάποιες γέρικες barcas με είχαν προειδοποιήσει.
" Να προσέχεις τη ΣΚΟΤΕΙΝΗ θάλασσα - η λέξη και μόνο με τρόμαξε. Καταβροχθίζει τα πλοία. Αν, για κακή σου τύχη, περάσεις το ακρωτήριο Μποζαντόρ, δεν θα βρεις παρά θύελλες που θα σε τσακίσουν, δίνες που θα σε καταπιούν, νερά κοχλάζοντα που θα σε ψήσουν. Και μετά τον τροπικό, αν ποτέ φθάσεις ως εκεί - πράγμα που δεν σου συνιστώ - θα πέσεις σε μια θάλασα πηχτή σαν το γάλα, και μέσα της θα χαθείς."
Και το χειρότερο, μια από αυτές, μια θλιβερή barca ρημαγμένη από το χρόνο, διαβεβαίωνε, προς μεγάλη μας φρίκη, ότι μετά από κάποια απόσταση, χωρίς τίποτε να το προαναγγέλει, ο ωκεανός διακόπτεται ξαφνικά, και κάτω από την καρίνα ανοίγεται απύθμενο βάραθρο. Τα πλοία, παρασυρμένα από τα κύματα αυτού του καταρράκτη στην άκρη του ωκεανού, βυθίζονται σε μιαν άβυσσο χωρίς τέλος. Τρέμαμε από φόβο.
Όμως εγώ ήμουν έτοιμη για όλα. Καραβέλα των ανακαλύψεων....!
( Ντένι Γκετζ, la Bela, η αυτοβιογραφία μιας καραβέλας, Εκδόσεις Π. Τραυλός, 2003, απόσπασμα)
[...] Ήταν η πρώτη καραβέλα . Καραβέλα των ανακαλύψεων, η Bela. Η ιστορία δεν συγκράτησε το όνομά της.
Απέπλευσε με καθυστέρηση και δεν κατόρθωσε ποτέ να φθάσει τη Nina, την Pinta και τη Santa Maria, τις τρεις καραβέλες του Κολόμβου που τράβηξαν δυτικά για να αναζητήσουν το θαλάσσιο δρόμο που θα συνέδεε την Ευρώπη κατευθείαν με τις μυθικές Ινδίες.
Η Bela δεν ανακάλυψε την Αμερική!
Όμως και τι δεν είδε! Σε κάθε ταξίδι της " μεγάλωνε" τον κόσμο. Και πάνω στα ίχνη της φτιαχνόταν ο χάρτης της Γης.
Τους γνώρισε όλους: τον Μπαρτολομέου Ντίας, τον Αμέρικο Βεσπούτσι, τον Μαγγελάνο, τον Βάσκο ντα Γκάμα και όλους εκείνους που τα ονόματά τους χάθηκαν όπως το δικό της ( από το οπισθόφυλλο του βιβλίου )
__________________________________
Μια εξαιρετική βιβλιοπρόταση για καπετάνισσες και όχι μόνο... από το εξαιρετικό ιστολόγιο Ofisofi της φίλης Σοφίας.
Πνέει μένεα ο Ριζοσπάστης για την επίσκεψη - ομιλία του Τσίπρα στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη Περάματος
Τελικά ο καθένας καταλαβαίνει αυτά που θέλει να καταλάβει και ειδικά από μια προεκλογική ομιλία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα σχόλια που κάνει σήμερα η εφημερίδα Ριζοσπάστης για τη χτεσινή ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη Περάματος και την οποία κι εμείς δημοσιεύσαμε και σχολιάσαμε πριν λίγες ώρες:
http://kapetanisses.blogspot.gr/2012/06/blog-post_09.html
Άλλα όμως τα συμπεράσματα του Ριζοσπάστη για την ομιλία του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ και άλλα τα δικά μας. Τουλάχιστον στα περισσότερα σημεία. Και μάλιστα η αντίληψή μας είναι πως σε κάποια σημεία η κριτική του Ριζοσπάστη έμοιαζε να αφορά άλλο κείμενο από εκείνο που εμείς εντοπίσαμε στην οφίσιαλ σελίδα του ΣΥΡΙΖΑ στο face book. Λες ο Τσίπρας να έκανε δυο ξεχωριστές ομιλίες; Ή ο Ριζοσπάστης παρέλαβε λάθος κείμενο;
Κατά το Ριζοσπάστη λοιπόν ο Τσίπρας χάιδεψε τα αυτιά των εφοπλιστών. Και για να γίνει πιστευτός παρέλειψε να αναφέρει τους λεονταρισμούς του Τσίπρα να πάρουν τα καράβια τους και να φύγουν από την ελληνική σημαία!
Κάντε και μόνοι σας σύγκριση το συγκεκριμένο σημείο, τι είπε ο Τσίπρας:
[...] Θα τους ζητήσουμε λοιπόν να αποδείξουν ότι την ελληνική σημαία στα πλοία τους δεν την έχουν μονάχα για καιροσκοπικούς λόγους. Την έχουν γιατί πραγματικά θέλουν να στηρίξουν τη χώρα, την πατρίδα σε μια στιγμή που η οικονομία βουλιάζει. Αν δεν το θέλουν, δεν αξίζουν να έχουν την ελληνική σημαία στα πλοία τους. Όποιος σηκώνει την ελληνική σημαία, πρέπει να στηρίζει την πατρίδα του. Και η πατρίδα μας είναι οι άνθρωποι που ζουν σ΄ αυτή την πατρίδα. Δεν σώζουμε την πατρίδα διαλύοντας τους Έλληνες και τις Ελληνίδες, τους εργαζόμενους, το λαό που ζει μέσα στην εξαθλίωση.
Είμαστε βέβαιοι ότι θα υπάρξουν πολλοί που θα συμμεριστούν αυτή την αλήθεια. Γιατί όταν βρισκόμαστε σε πόλεμο δεν μπορούν κάποιοι να είναι στην πρώτη γραμμή του πολέμου και κάποιοι στα μετόπισθεν να απολαμβάνουν. Πρέπει όλοι να βάλουμε πλάτη για να βγούμε απ΄ αυτή την κρίση.[...]
και τι έγραψε ο Ριζοσπάστης:
ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΣΙΠΡΑ ΣΤΗ ΝΑΥΠΗΓΟΕΠΙΣΚΕΥΑΣΤΙΚΗ ΖΩΝΗ
Υπόσχεται ανάπτυξη - πανηγύρι για τους εφοπλιστές
Κραυγαλέα αθώωση της ΕΕ για την κατάσταση στη Ζώνη,
παρακάλια και «κίνητρα» στο κεφάλαιο για να φέρει δουλειές
Τη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη στο Πέραμα επισκέφτηκε χτες ο Αλ. Τσίπρας, για να πείσει τους εργάτες ότι η αστική διαχείριση μπορεί να ασκηθεί προς όφελός τους. Μόνο που οι εργάτες της Ζώνης του γύρισαν κυριολεκτικά την πλάτη, με αποτέλεσμα ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ να περιοριστεί σε απροκάλυπτα χάδια στους κεφαλαιοκράτες και δη τους εφοπλιστές και να ραπίζει κατά πρόσωπο το λαό λέγοντας ότι θα «ματώσουν τα πόδια του», σε μια προσπάθεια στην οποία «μπορεί και να μην τα καταφέρουμε».
Στην ομιλία του περίσσεψαν οι διαπιστώσεις για την εγκατάλειψη της περιοχής, για την ανεργία που τη μαστίζει, για την εικόνα διάλυσης της Ζώνης, την οποία αξιοποίησε, για να κραυγάσει δημαγωγικά «ή ΣΥΡΙΖΑ ή κοινωνική καταστροφή»! Στην ομιλία του χάιδεψε το εφοπλιστικό κεφάλαιο, εγκαλώντας το για λειψή πατριωτική συνείδηση, επειδή αναθέτουν την κατασκευή των πλοίων τους σε ναυπηγεία άλλων χωρών. Για να δελεάσει αυτούς τους εφοπλιστές, ο Αλ. Τσίπρας τους διαβεβαίωσε ότι θα λάβουν πρόσθετες ενισχύσεις, όταν επέκρινε προηγούμενες κυβερνήσεις που «λεφτά είχαν μόνο για τις τράπεζες, όχι όμως για επενδύσεις».
Με άλλα λόγια, λύση για να έρθουν δουλειές στη Ζώνη είναι για τον ΣΥΡΙΖΑ να παρακαλάνε οι εργάτες τους εφοπλιστές να πετάξουν κανά ξεροκόμματο από τα εκατοντάδες καράβια που χτίζουν στο εξωτερικό, κύρια στα ναυπηγεία της Κίνας. 'Η να αυξηθούν τα προνόμια των εφοπλιστών, κάτι για το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ ήδη φροντίζει, όταν με κάθε μέσο επιχειρεί να υπονομεύσει τους αγώνες των ταξικών σωματείων της Ζώνης για αξιοπρεπείς μισθούς και συνθήκες εργασίας.
Απομονώνοντας το μνημόνιο από τη συνολική στρατηγική της ΕΕ, που έχει κυριολεκτικά μαραζώσει τη ναυπηγοεπισκευή και άλλους παραγωγικούς κλάδους στην Ελλάδα, ο Αλ. Τσίπρας ισχυρίστηκε ότι «αν συνεχιστεί η μνημονιακή πολιτική» η εικόνα της Ζώνης «θα είναι η εικόνα όλης της Ελλάδας». Ομως η εικόνα της Ζώνης ήταν ίδια και πριν το μνημόνιο, ενώ η εξαθλίωση θα βαθαίνει με όποια κυβέρνηση, απ' τη στιγμή που δεν αμφισβητεί τους αστούς και την εξουσία τους, την ιδιοκτησία τους στα μέσα παραγωγής.
Ανασυγκρότηση για ποιον;
Σε άλλο σημείο και αφού λεοντάρισε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει σχέδιο και «την αποφασιστικότητα να συγκρουστεί με τα μεγάλα συμφέροντα» (!) δεν παρέλειψε να υπενθυμίσει ότι η κυβέρνηση της αριστεράς θα παραλάβει «καμένη γη» και ταμεία «κουφάρια», στρώνοντας από τώρα το έδαφος για να δικαιολογήσει την απόλυτη διαχειριστική ενσωμάτωση μετά τις εκλογές. Ο ίδιος διαμήνυσε στην πλουτοκρατία ότι θα δουν «ποιοι κλάδοι μπορεί να είναι ανταγωνιστικοί και μπορούν να ενισχυθούν»! Αρα, ανάπτυξη εκεί που το κεφάλαιο μπορεί να βγάλει χρήμα και όχι εκεί που επιβάλλουν οι λαϊκές ανάγκες.
Η συγκεκριμένη φράση δείχνει το περιεχόμενο της ανάπτυξης που ευαγγελίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Μια ανάπτυξη που καθορίζεται από τη συμμετοχή της χώρας στην ΕΕ για λογαριασμό της ντόπιας αστικής τάξης και όχι βέβαια του λαού που στενάζει και υποχρεώνεται να εισάγει προϊόντα που ο ίδιος μπορεί να παράξει. Σ' αυτή την κατεύθυνση, δεσμεύτηκε για «ολοκληρωμένο σχέδιο ανασυγκρότησης, ανόρθωσης του ναυπηγοεπισκευαστικού κλάδου και ιδιαίτερα της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης του Περάματος», δίχως να υπεισέλθει σε λεπτομέρειες για το πώς ακριβώς θα το κάνει αυτό η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Το σχέδιό τους, όπως είπε, βασίζεται «στη δημιουργία ενός ενιαίου φορέα, που θα έχει πρωταγωνιστικό ρόλο το δημόσιο, που θα συνεργαστεί με τους φορείς και τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, με την τοπική αυτοδιοίκηση και βεβαίως με τον ΟΛΠ, ο οποίος θα μείνει υπό δημόσιο έλεγχο». Παρακάτω πρόσθεσε πως δεν υπάρχουν λεφτά για να περάσουν στον έλεγχο του Δημοσίου στρατηγικοί τομείς της οικονομίας, αλλά «σταδιακά, ανάλογα και με την πορεία της οικονομίας, θα προσπαθήσουμε να ανακτήσουμε το δημόσιο έλεγχο στρατηγικών τομέων της οικονομίας, πρώτα και κύρια όμως ανακτώντας το δημόσιο έλεγχο στο τραπεζικό σύστημα».
Ελεγείες στους εφοπλιστές
Σε ό,τι αφορά στους εφοπλιστές κι εκεί είπε πως θα κάνουν «προσπάθεια να σταματήσει η ασυδοσία που υπάρχει στις σχέσεις» τους με το κράτος και «θα τους ζητήσουμε να συνειδητοποιήσουν ότι όταν η πατρίδα μας βρίσκεται σ' αυτή την κρίση δεν μπορεί αυτοί να σφυρίζουν κλέφτικα και να μην έρχονται εδώ να κάνουν επενδύσεις»!
Συνεχίζοντας να τους χαϊδεύει τα αυτιά, πρόσθεσε ότι «πέραν των φοροαπαλλαγών που έχει ο πολύ μεγάλος ελληνικός στόλος, κι αυτό είναι ένα πλεονέκτημα συγκριτικό για τη χώρα που πρέπει να αξιοποιήσουμε (...) Θα τους ζητήσουμε λοιπόν να αποδείξουν ότι την ελληνική σημαία στα πλοία τους δεν την έχουν μονάχα για καιροσκοπικούς λόγους. Την έχουν γιατί πραγματικά θέλουν να στηρίξουν τη χώρα (...) Είμαστε βέβαιοι ότι θα υπάρξουν πολλοί που θα συμμεριστούν αυτή την αλήθεια».
___________________________
Πού είναι η πρόταση του Τσίπρα:
Αν δεν το θέλουν, δεν αξίζουν να έχουν την ελληνική σημαία στα πλοία τους. Όποιος σηκώνει την ελληνική σημαία, πρέπει να στηρίζει την πατρίδα του.
Οέο; Την κατάπιε ο δαίμων του τυπογραφείου ή την αφαίρεσε η εμπάθεια του συντάκτη;
Κι άλλο τόσο παραποιήθηκαν όσα είπε ο Τσίπρας για τις φοροαπαλλαγές. Όταν μάλιστα είναι γνωστή η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για επιβολή φόρου 500.000 ευρώ σε κάθε πλοίο και που έχει θορυβήσει τους εφοπλιστές τόσο που να αφήνουν να διαρρέουν πληροφορίες ότι θα πάρουν τα παπόρια τους και θα φύγουν. Κατά το Ριζοσπάστη όμως ο Τσίπρας χάιδεψε τα αυτιά των εφοπλιστών και τους υπόσχεται ανάπτυξη - πανηγύρι!
Κοίτα να δεις που θα καταφέρουν να κάνουν αρεστό τον Τσίπρα τους εφοπλιστές! Βλέπεις έτσι θα μπορούν να ασκούν πιο εύκολα κριτική. Τουλάχιστον προς τα αυτιά που ο Ριζοσπάστης θέλει να χαϊδεύει. Τους εργάτες της ζώνης και γενικότερα τους ναυτεργάτες.
Απορώ αν διάβασαν την ομιλία του Τσίπρα ή βιάστηκαν να τη σχολιάσουν έχοντας τη βεβαιότητα τι είπε και τι δεν είπε...
Έχω όμως και ένα ακόμη ερώτημα προς το Ριζοσπάστη. Ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι γνωστό πως δεν έχουν δυνάμεις στο λιμάνι και στη Ζώνη. Αντίθετα το ΚΚΕ έχει εκεί πολλά πρωτοκλασάτα στελέχη του. Τι έκανε λοιπόν τόσα χρόνια το ΚΚΕ για να προστατέψει τους ναυτεργάτες και τους εργάτες της Ζώνης από το εφοπλιστικό κεφάλαιο;
Θα μου πεις έκανε απεργίες μα τα κόμματα του μνημονίου κήρυξαν επιστράτευση! Σωστό.
Μόνο που το ΚΚΕ και οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ που πρόσκεινται σε αυτό έκαναν και άλλα. Πχ διατήρησαν με πάθος και εμμονή τις διαχωριστικές γραμμές από όσα σωματεία δεν ελέγχουν. Πχ τους ναύτες. Και δεν επέτρεψαν τη δημιουργία κοινού μετώπου όλων των ναυτεργατών που αντιδρούσαν στη μνημονιακή πολιτική.
Κι ακόμη ας μην ξεχνάμε πως τον Οκτώβρη του 2011, όταν στη Βουλή ψηφιζόταν το Πολυνομοσχέδιο, το ΚΚΕ ανέβασε στο Σύνταγμα τα πρωτοκλασάτα στελέχη του από το λιμάνι και τη Ζώνη και βάζοντας πλάτη στη Βουλή σάπισαν στο ξύλο τους διαδηλωτές που σε σημαντικό βαθμό προέρχονταν από το χώρο του ΣΥΡΙΖΑ.
http://kapetanisses.blogspot.gr/2011/10/blog-post_29.html (σχετική δημοσίευση στο ιστολόγιο εκείνη την εποχή)
Αλήθεια, ποιος είναι ο κύριος με τα άσπρα μαλλιά και το ρόπαλο που κοπανάει διαδηλωτές; Ή μήπως επρόκειτο για καμουφλαρισμένους εφοπλιστές; Οπότε δικαίως του λόγου ο ασπρομάλλης συνδικαλιστής τους σαπίζει στο ξύλο ως ταξικούς του αντιπάλους;
Άσε που τώρα διαμαρτύρονται για τις γροθιές του Κασιδιάρη. Και τα μπουμπούκια της Χρυσής Αυγής. Όταν οι δικοί τους ξυλοφορτώνουν κόσμο, το κάνουν γαργάρα και το δικαιολογούν και ως άμυνα!
Τους βαρέθηκα σου λέω όλους. Αυτούς και τα ψέματά τους.
Ήμουνα νια και γέρασα και τα ίδια ψέματα να χαϊδεύουν τα αυτιά των αφελών και να γίνονται παρωπίδες. Η ίδια εκτός τόπου και χρόνου ανερμάτιστη πολιτική που δεν επιτρέπει στο λαό να διεκδικήσει και να κερδίσει. Παρά μόνο να μετράει τη μια ήττα μετά την άλλη.
100.000 άνθρωποι έχασαν τη δουλειά τους στα καράβια τα τελευταία 30 χρόνια. Ούτε ένας, ούτε δύο. Μα το ΚΚΕ που το παίζει φιλεργατικό δεν κατάφερε τόσον κόσμο να τους συσπειρώσει, να τους οργανώσει, να πετύχει νικηφόρους αγώνες. Τους άφησε να γυρίσουν στα σπίτια τους, να αναζητήσουν ατομικές λύσεις ο καθένας. Όποιες και όσες.
Και του φταίει τώρα ο Τσίπρας. Που εμφανίστηκε από το πουθενά και πάει για πρωθυπουργός! Που σάρωσε σε Αθήνα και Πειραιά στις 6 Μάη και στις 17 Ιούνη αναμένεται να ανεβάσει κατακόρυφα τα ποσοστά του.
Τα δικά του λάθη το ΚΚΕ δεν τα βλέπει. Ή δεν τολμάει να τα παραδεχθεί. Για το κενό που άφησε ώστε να τρυπώσει ο ΣΥΡΙΖΑ και τώρα να το παίζει πρώτο κόμμα. Και προσπαθεί εκ των υστέρων να του πριονίσει τα ποσοστά κατηγορώντας τον για πράγματα που δεν έκανε και δεν είπε...
Σοβαρότητα, και πάλι σοβαρότητα θα αναζητήσουμε. Γιατί η κατάσταση θυμίζει καυγά πιτσιρίκων που ο ένας κατηγορεί ψεύτικα τον άλλο για να κερδίσει τη συμπάθεια των μεγάλων.
Φοβερίζει ο Τσίπρας τους εφοπλιστές: να πάρουν τα καράβια τους και να φύγουν!
Σε ομιλία του χτες στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη Περάματος ο Αλέξης Τσίπρας, ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, και πιθανότατα νικητής των εκλογών της άλλης Κυριακής, βρήκε την ευκαιρία να τα βάλει με τους εφοπλιστές. Και ούτε λίγο ούτε πολύ τους φοβέρισε να πάρουν τα καράβια τους και να φύγουν. Να κατεβάσουν την ελληνική σημαία! Αν δεν μπορούν να επιδείξουν πατριωτικό φρόνημα στις κρίσιμες στιγμές που διέρχεται η χώρα:
"Θα τους ζητήσουμε λοιπόν να αποδείξουν ότι την ελληνική σημαία στα πλοία τους δεν την έχουν μονάχα για καιροσκοπικούς λόγους. Την έχουν γιατί πραγματικά θέλουν να στηρίξουν τη χώρα, την πατρίδα σε μια στιγμή που η οικονομία βουλιάζει. Αν δεν το θέλουν, δεν αξίζουν να έχουν την ελληνική σημαία στα πλοία τους. Όποιος σηκώνει την ελληνική σημαία, πρέπει να στηρίζει την πατρίδα του. Και η πατρίδα μας είναι οι άνθρωποι που ζουν σ΄ αυτή την πατρίδα. Δεν σώζουμε την πατρίδα διαλύοντας τους Έλληνες και τις Ελληνίδες, τους εργαζόμενους, το λαό που ζει μέσα στην εξαθλίωση."
https://www.facebook.com/syrizaofficial
Ωραία λόγια και παχιά που ο λαός μας τα άκουσε και τριάντα χρόνια πριν από τον Αντρέα Παπανδρέου. Μα έμειναν λόγια. Όταν οι εφοπλιστές ξεκίνησαν να εγκαταλείπουν την ελληνική σημαία και να πετάνε στη στεριά τους Έλληνες ναυτικούς.
Όσο για τους εφοπλιστές; Φροντίσαν να αδειάσουν τον Τσίπρα δια στόματος Βενιάμη, του προέδρου της ΕΕΕ:
"Απαντώντας ειδικότερα σε ερώτηση για τη στάση που θα τηρήσει ο ελληνικός εφοπλισμός εάν ο Σύριζα γίνει κυβέρνηση και αποφασίσει να αυξήσει τη φορολογία της Ναυτιλίας ο κ. Βενιάμης σημείωσε ότι δεν είναι δουλειά της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών να σχολιάζει πολιτικά προγράμματα και θέσεις. Εσπευσε, πάντως, να διευκρινίσει ότι η ελληνική ναυτιλία δεν υστερεί σε ανταγωνιστικότητα από την ευρωπαϊκή είναι ωστόσο σε δυσμενή θέση σε σχέση με την ασιατική ναυτιλία. Αν θέλουμε να παραμείνουμε πρώτοι στον κόσμο θα πρέπει αυτό να το λάβουμε υπόψη και είμαστε σίγουροι ότι κάθε ελληνική κυβέρνηση θα ήθελε να διατηρηθεί η πρωτιά της ελληνικής ναυτιλίας. Πιστεύουμε ότι δεν θα υπάρξει Ελληνας πρωθυπουργός που θα έχει διαφορετική θέση από αυτή τόνισε ο κ. Βενιάμης.
Ο πρόεδρος της ΕΕΕ πρόσθεσε ότι πιστεύουμε στη ναυτιλία πιστεύουμε στην ελληνική σημαία και θέλουμε να είναι ανταγωνιστική.
Για τις εκλογές
Ο κ. Βενιάμης εμφανίστηκε ανοικτός για μία συνάντηση της ΕΕΕ με τον πρόεδρο του Σύριζα σημειώνοντας ότι η ΕΕΕ δεν παρεμβαίνει στον προεκλογικό αγώνα, όμως εάν κάποιος ζητήσει να συναντηθεί μαζί της θα ανταποκριθεί."
Με λίγα λόγια αποκαλύπτουν πως ούτε καν συνάντηση δεν έχει ζητήσει μέχρι τώρα ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ με την Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών. Και προτιμά να τους στέλνει φοβέρες μιλώντας στο Πέραμα. Εκεί δηλαδή που ελπίζει να κερδίσει ψήφους. Σπέρνοντας αυταπάτες και φρούδες ελπίδες.
Δε δίστασε μάλιστα να δηλώσει πως ναι μεν λεφτά δεν υπάρχουν να δώσει, ποιος θα τον πίστευε εξάλλου μετά τη νίλα από τον ΓΑΠ και το "λεφτά υπάρχουν", μα πως θέλει να δώσει δουλειές στον κόσμο!
Είναι εργοδότης ο ΣΥΡΙΖΑ; Ή τάζει με ξένα ... κόλλυβα; Και μάλιστα χωρίς να έχει όπως αποδεικνύεται συναντήσει καν τους εφοπλιστές;
Έχουμε άδικο να μιλάμε για αυταπάτες και φρούδες ελπίδες;
Ειδικά όσοι την πατήσαμε πανηγυρικά με την ανερμάτιστη πολιτική του Αντρέα Παπανδρέου, που ήταν κι αυτή στο ίδιο μήκος κύματος με την πολιτική που ακολουθεί σήμερα ο Αλέξης Τσίπρας; Και ειδικά εμείς, οι Ελληνίδες Καπετάνισσες, που καταλήξαμε στον καιάδα της ανεργίας και βρεθήκαμε στη στεριά αναζητώντας νέο επάγγελμα;
Αναλυτικά και τεκμηριωμένα η άποψή μας για την ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στο Πέραμα στην προηγούμενη ανάρτησή μας:
http://kapetanisses.blogspot.gr/2012/06/blog-post_09.html
Μακάρι να μπορούσαμε να πιστέψουμε στις υποσχέσεις του Τσίπρα. Μακάρι τόσο εύκολα να άλλαζε ο κόσμος. Με μία ψήφο την ερχόμενη Κυριακή...
Μα δεν άλλαξε το 1981. Κι ας είχαν καλλιεργηθεί παρόμοιες προσδοκίες.
Πλέον γνωρίζουμε τα λάθη που έγιναν. Τις αδυναμίες που μας εμπόδισαν.
Ο κ. Τσίπρας δεν τα γνωρίζει;
Και ετοιμάζεται να επαναλάβει την ίδια αποτυχημένη συνταγή;
ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΓΙΑ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ (ΣΥΡΙΖΑ) ΣΤΗ ΝΑΥΠΗΓΟΕΠΙΣΚΕΥΑΣΤΙΚΗ ΖΩΝΗ
Αναδημοσιεύουμε την ομιλία του Αλέξη Τσίπρα, αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ, στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη του Περάματος, τόσο στα πλαίσια των επικείμενων εκλογών της 17ης Ιουνίου όσο και λόγω της συνάφειας του αντικειμένου της ομιλίας με όσα ενδιαφέρουν και τις καπετάνισσες. Σε καμία περίπτωση δε σημαίνει πως προκρίνουμε το ΣΥΡΙΖΑ ως ιστολόγιο (ή και όποιο άλλο κόμμα) με μια τέτοια ή ανάλογη δημοσίευση. Το τι θα ψηφίσει ο καθένας είναι προσωπικό του ζήτημα, εμάς μας ενδιαφέρει μόνο η ενημέρωση και ο βάσει της γνώσης προβληματισμός... Συγνώμη για το μέγεθος του σχολιασμού που ακολουθεί την ομιλία του Τσίπρα, αλλά είναι αντίστοιχο της αγωνίας μας για το μέλλον και του θεσμού της Ελληνίδας καπετάνισσας και της πατρίδας και του λαού μας γενικότερα. Κι αφού όλα δείχνουν πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι πιθανότατα ο νικητής των εκλογών...
"Αν ήμασταν σαν τους άλλους, δεν θα μας πολεμάγανε με νύχια και με δόντια, με ό,τι μπορούν όλο αυτό το διάστημα. Μας πολεμάνε γιατί είμαστε ένα από σας, γιατί η έγνοια μας και η συνείδησή μας είναι δίπλα στους απλούς ανθρώπους, σ΄ αυτούς που σήμερα μαστίζονται από μια πολιτική που έχει οδηγήσει τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας στο περιθώριο. Αυτό που συμβαίνει στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, αυτό που συμβαίνει στο Πέραμα και την ευρύτερη περιοχή είναι η εγκατάλειψη, η ανεργία. 90% ανεργία. Η εικόνα που βλέπει κανείς στη Ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη είναι μια εικόνα διάλυσης. Είναι μια νεκρή ζώνη, είναι ένα κουφάρι. Και κουφάρι το κατάντησαν οι κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων που είχαν έγνοια μονάχα για να εξυπηρετούν τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα, την τραπεζοκρατία, το εφοπλιστικό κεφάλαιο που έχει 58 διαφορετικές φοροαπαλλαγές, αλλά δεν έχει τη στοιχειώδη πατριωτική συνείδηση, όταν η χώρα περνάει μια τέτοια μεγάλα κρίση, στοιχειωδώς αν όχι να χάσει κάποιες από τις φοροαπαλλαγές, τουλάχιστον να φέρει κάποια από τα πλοία που επισκευάζει στα Ναυπηγεία της χώρας μας. ΟΙ κυβερνήσεις που τα τελευταία χρόνια λεφτά είχαν μόνο για τις τράπεζες, όχι όμως για επενδύσεις, όχι για ενίσχυση της απασχόλησης.
Εμείς καλούμε σήμερα, με αυτή τη συμβολική μας επίσκεψη εδώ, όλες τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου, να σκύψουν πάνω στα πραγματικά προβλήματα. Να σκύψουν πάνω στα εκρηκτικά προβλήματα.
Κι ερχόμαστε εδώ, ακριβώς επειδή θέλουμε να αναδείξουμε ότι η εικόνα της νεκρής ζώνης του Περάματος σε λίγους μήνες όχι σε χρόνια, αν συνεχιστεί η μνημονιακή πολιτική θα είναι η εικόνα όλης της Ελλάδας. Ένα νεκρό κουφάρι με ανθρώπους εξαθλιωμένους που θα παρακαλάνε για ένα μεροκάματο, που θα παρακαλάνε για εισόδημα 300 ευρώ το μήνα και αν τα βρουν αυτά.
Αγαπητοί φίλοι, πρέπει να γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά ποια είναι η επιλογή που έχουμε να κάνουμε την επόμενη Κυριακή. Η επιλογή και το δίλημμα είναι σαφές. Ή αφήνουμε πίσω μας το μνημόνιο και τις πολιτικές της καταστροφής ενισχύοντας, ακόμα και αν διαφωνούμε σε πολλά από αυτά που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, τον ΣΥΡΙΖΑ όμως που αυτή τη στιγμή είναι ο μοναδικός πόλος που μπορεί να ακυρώσει το μνημόνιο και την πολιτική της χρεοκοπίας ή δίνουμε συγχωροχάρτι σε αυτούς που μας οδήγησαν εδώ και τους δίνουμε τη δυνατότητα να συνεχίσουν αυτή την πολιτική της εξαθλίωσης.
Το δίλημμα είναι ή ΣΥΡΙΖΑ ή κοινωνική καταστροφή.
Το χάος έρχεται από τις 18, αν ο κ. Σαμαράς και ο κ. Βενιζέλος συνεχίζουν να είναι στην κυβέρνηση του τόπου, δίνοντας την εξουσία στην τρόικα, στους τραπεζίτες, σε αυτούς που τους έδωσαν δισεκατομμύρια όλα αυτά τα χρόνια, στο μεγάλο κεφάλαιο για να συνεχίσει την ασυδοσία του.
Έχουμε πλήρη επίγνωση των δυσκολιών γι αυτό βρισκόμαστε εδώ. Γιατί δεν θέλουμε να κρύψουμε τις δυσκολίες κάτω από το χαλί. Και ξέρουμε ότι αυτή την κατάσταση της ερήμωσης δεν μπορείς να την ανατρέψεις από τη μια μέρα στην άλλη. Δεν σας λέμε ότι έχουμε το μαγικό ραβδί για να μετατρέψουμε μια νεκρή ζώνη σε έναν τόπο παραδείσου. Έχουμε όμως σχέδιο και κυρίως έχουμε την αποφασιστικότητα να συγκρουστούμε με τα μεγάλα συμφέροντα. Γιατί δική μας έγνοια είναι να δημιουργηθούν συνθήκες και προϋποθέσεις ώστε να παραχθεί πλούτος σ΄ αυτή τη χώρα. Κι εμείς ξέρουμε με ποιού τα συμφέροντα είμαστε. Είμαστε εδώ για να υπηρετήσουμε τα συμφέροντα των ανθρώπων του μόχθου, των ανθρώπων της δουλειάς, αυτή είναι η παραγωγή του πλούτου σ΄ αυτή τη χώρα.
Δεν θα σας πούμε εμείς, φίλες και φίλοι, αυτό που είπε πριν από δυόμισι χρόνια ο Γ Παπανδρέου ότι λεφτά υπάρχουν. Όχι μονάχα γιατί εμείς ξέρουμε ποια είναι η πραγματική κατάσταση στα δημόσια ταμεία, στα ασφαλιστικά ταμεία, τα οποία τα κούρεψαν και τα έχουν αφήσει κουφάρια κι αυτά, σχεδόν σαν τη Ζώνη του Περάματος. Όχι μονάχα γιατί ξέρουμε ποια είναι η κατάσταση στις τράπεζες που κρέμονται σε μια κλωστή μετά από τη διαρκή αφαίμαξή τους. Αλλά γιατί έχουμε μια διαφορετική αντίληψη για τα πράγματα. Δεν θεωρούμε ότι ο ελληνικός λαός είναι επαίτης να ζητάει χρήματα. Αυτό που ζητάει είναι τις στοιχειώδεις προϋποθέσεις να βγάλει το ψωμί του από τη δουλειά του με αξιοπρέπεια. Δουλειές θέλουμε να δώσουμε στον κόσμο, όχι λεφτά.
Αν θέλετε λεφτά να πάτε να τα βρείτε στα κόμματα εξουσίας που μοιράζουν υποσχέσεις. Εμείς θέλουμε να δώσουμε δουλειά στον κόσμο. Να ζήσουμε με αξιοπρέπεια, να μπορέσουμε να ζήσουμε σ΄ αυτή τη χώρα, να μην φεύγουν μετανάστες τα παιδιά μας στο εξωτερικό. Και κυρίως να δούμε ποιοι είναι αυτοί οι κλάδοι της ελληνικής οικονομίας που μπορεί να είναι ανταγωνιστικοί, οι κλάδοι εκείνοι που μπορούν να ενισχυθούν.
Για τη Ζώνη λοιπόν του Περάματος, για την ευρύτερη αυτή περιοχή, γιατί η ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη αποτελεί τον βιομηχανικό πνεύμονα της ευρύτερης περιοχής του Πειραιά. Τα τέσσερα τελευταία χρόνια έχουν βρεθεί σε μια κατάσταση διάλυσης. Συνολικά ο ναυπηγοεπισκευαστικός κλάδος έχει διαλυθεί, αλλά ειδικότερα η Ζώνη του Περάματος έχει νεκρώσει. Τέσσερα χρόνια με ανθρώπους που κάνουν μεροκάματα ένα το μήνα και αν.. Δέκα μεροκάματα το χρόνο.
Κι αναρωτιέται κανείς πώς μπορεί αυτός ο κόσμος να επιβιώσει, όταν οι τιμές στα είδη λαϊκής μαζικής κατανάλωσης παραμένουν υψηλές, όταν τα εισοδήματα είναι πιο κάτω κι απ΄ αυτά των βαλκανικών χωρών, αλλά οι τιμές παραμένουν τιμές Βρυξελλών και Παρισίων.
Και ποια είναι η έγνοια της πολιτείας απέναντι σ΄ αυτό τον κόσμο. Καμία έγνοια.
Εμείς πιστεύουμε ότι πρέπει να υπάρξει, και είναι δέσμευση δική μας να υπάρξει με μια κυβέρνηση της αριστεράς, ένα ολοκληρωμένο σχέδιο ανασυγκρότησης, ένα ολοκληρωμένο σχέδιο ανόρθωσης του ναυπηγοεπισκευαστικού κλάδου και ιδιαίτερα της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης του Περάματος. Ένα σχέδιο που θα βασίζεται κατ΄ αρχήν στη δημιουργία ενός ενιαίου φορέα, που θα έχει πρωταγωνιστικό ρόλο το δημόσιο. Ενός ενιαίου φορέα που θα συνεργαστεί με τους φορείς και τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, με την τοπική αυτοδιοίκηση και βεβαίως με τον ΟΛΠ, ο οποίος θα μείνει –κι αυτό είναι δέσμευση- θα μείνει υπό δημόσιο έλεγχο, γιατί θα παγώσουν οι αποκρατικοποιήσεις. Το ταμείο που έχει φτιαχτεί για να δώσει κοψοχρονιά το δημόσιο πλούτο σε διάφορους αετονύχηδες από τις 18 του μήνα θα αλλάξει και προσανατολισμό και διοίκηση. Δεν θα είναι ένα ταμείο εκποίησης του δημόσιου πλούτου.
Μας λένε πολλοί έχετε τα λεφτά αύριο το πρωί να βάλετε σε δημόσιο έλεγχο τους στρατηγικούς τομείς της οικονομίας; Η απάντηση είναι ότι λεφτά δεν υπάρχουν γιατί τα ταμεία είναι άδεια. Όμως θα σταματήσουμε ακαριαία κάθε προσπάθεια περαιτέρω εκποίησης του δημόσιου πλούτου. Και σταδιακά, ανάλογα και με την πορεία της οικονομίας, θα προσπαθήσουμε να ανακτήσουμε το δημόσιο έλεγχο στρατηγικών τομέων της οικονομίας. Πρώτα και κύρια όμως ανακτώντας το δημόσιο έλεγχο στο τραπεζικό σύστημα να σταματήσει το πάρτι και η διαφθορά. Να σταματήσουν κάποιοι χρυσοκάνθαροι, golden boys της δημόσιας διοίκησης και του ιδιωτικού τομέα με μισθούς 300 χιλιάδων το χρόνο και μπόνους έξτρα κάθε μήνα να μας κουνάνε το δάχτυλο. Αυτοί που χρεοκόπησαν τις τράπεζές τους να θέλουν δημόσιο χρήμα να παραμένει στις διοικήσεις τους. Και να λένε δεν υπάρχουν χρήματα για δημόσιες επενδύσεις, για την τόνωση της απασχόλησης, για τη στήριξη των αγώνων και του μόχθου του λαού μας, αλλά χρήματα μόνο για να μπορούν οι ίδιοι να περνάνε πλουσιοπάροχα και να συνεχίζουν να χρεοκοπούν τις τράπεζές τους.
Φίλες και φίλοι, θα προχωρήσουμε σε μια προσπάθεια να σταματήσει κι αυτή η ασυδοσία που υπάρχει στις σχέσεις του κράτους, της πολιτείας με τον εφοπλιστικό κόσμο. Θα ζητήσουμε από τον εφοπλιστικό κόσμο που σήμερα αποτελεί μια σημαντική βιομηχανία που δεν αφήνει όμως έσοδα στη χώρα, να συνειδητοποιήσει ότι όταν η πατρίδα μας βρίσκεται σ΄ αυτή την κρίση, όταν ο λαός μας στενάζει, δεν μπορεί αυτοί να σφυρίζουν κλέφτικα και να μην έρχονται εδώ να κάνουν επενδύσεις, να μην έρχονται εδώ να στηρίξουν στοιχειωδώς τις δυνατότητες της παραγωγικής βάσης.
Πέραν των φοροαπαλλαγών που έχει ο πολύ μεγάλος ελληνικός στόλος, κι αυτό είναι ένα πλεονέκτημα συγκριτικό για τη χώρα που πρέπει να αξιοποιήσουμε, ξέρουμε ότι όσα πλοία επισκευάζουν τα επισκευάζουν στα ναυπηγεία της Κορέας, της Τουρκίας, της Πορτογαλίας. Κι αυτό είναι απαράδεκτο.
Θα τους ζητήσουμε λοιπόν να αποδείξουν ότι την ελληνική σημαία στα πλοία τους δεν την έχουν μονάχα για καιροσκοπικούς λόγους. Την έχουν γιατί πραγματικά θέλουν να στηρίξουν τη χώρα, την πατρίδα σε μια στιγμή που η οικονομία βουλιάζει. Αν δεν το θέλουν, δεν αξίζουν να έχουν την ελληνική σημαία στα πλοία τους. Όποιος σηκώνει την ελληνική σημαία, πρέπει να στηρίζει την πατρίδα του. Και η πατρίδα μας είναι οι άνθρωποι που ζουν σ΄ αυτή την πατρίδα. Δεν σώζουμε την πατρίδα διαλύοντας τους Έλληνες και τις Ελληνίδες, τους εργαζόμενους, το λαό που ζει μέσα στην εξαθλίωση.
Είμαστε βέβαιοι ότι θα υπάρξουν πολλοί που θα συμμεριστούν αυτή την αλήθεια. Γιατί όταν βρισκόμαστε σε πόλεμο δεν μπορούν κάποιοι να είναι στην πρώτη γραμμή του πολέμου και κάποιοι στα μετόπισθεν να απολαμβάνουν. Πρέπει όλοι να βάλουμε πλάτη για να βγούμε απ΄ αυτή την κρίση.
Φίλες και φίλοι, σας μιλώ με ειλικρίνεια. Την άλλη Κυριακή κρίνεται το μέλλον της χώρας για πολλά χρόνια. Οι αντίπαλοί μας –και είναι πολλοί- είναι η τραπεζοκρατία, είναι η διαπλοκή, είναι το μεγάλο κεφάλαιο, αυτοί που συνήθισαν τα τελευταία χρόνια σ΄αυτό το πάρτι, που συνήθιζαν στις επενδύσεις να παίρνουν τις επιδοτήσεις και να μεταφέρουν μετά τις επιχειρήσεις τους αλλού, αυτοί που συνήθιζαν κάνοντας το κράτος πελάτη να απομυζούν το δημόσιο πλούτο, αφήνοντας πίσω τους ερείπια, έχουν βαλθεί εναντίον μας σε μια ανίερη συμμαχία να τρομοκρατήσουν το λαό, τους εργαζόμενους. Βλέποντας όμως εσάς στα μάτια, ανθρώπους που ζείτε μέσα στην ανέχεια εξ αιτίας δικών τους επιλογών, αντιλαμβάνομαι ότι δεν μπορούν πολύ να σας τρομοκρατήσουν, γιατί ο βρεγμένος τη βροχή δεν την φοβάται.
Την άλλη Κυριακή δεν αντιπαρατίθεται ο ΣΥΡΙΖΑ με τη Ν.Δ. Αντιπαρατίθεται το πολιτικό σύστημα του χθες, της διαπλοκής και της διαφθοράς, αυτό που οδήγησε την Ελλάδα σ΄ αυτή την κατάντια, με τις δυνάμεις που θέλουν να βάλουν ένα τέλος σ΄ αυτή την καταστροφική πορεία και να οικοδομήσουμε όλοι μαζί σ΄ ένα δύσκολο δρόμο, αλλά σ΄ ένα δρόμο που θα έχει προοπτική, να οικοδομήσουμε σε στέρεη βάση τη δυνατότητα ανάκαμψης της οικονομίας.
Δεν συγκρούεται η Ν.Δ. με τον ΣΥΡΙΖΑ. Συγκρούονται οι δυνάμεις του χθες με τις δυνάμεις του αύριο. Οι δυνάμεις του φόβου με τις δυνάμεις της ελπίδας.
Ο κ. Σαμαράς είναι ένας φοβισμένος άνθρωπος. Συγκρούστηκε με την κα Μπακογιάννη, φοβήθηκε και τώρα την έχει βάλει πρώτη στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας. Συγκρούστηκε, υποτίθεται, με τους ομοϊδεάτες του στην Ευρώπη, στην πρώτη στροφή του δρόμου φοβήθηκε κι έκανε πίσω. Καταψήφισε το πρώτο μνημόνιο. Στην πορεία του δρόμου φοβήθηκε, υπερψήφισε το δεύτερο. Τώρα μας λέει ότι ο φόβος του είναι ότι θα μας βγάλουν από το ευρώ, γι αυτό ζητάει από τον ελληνικό λαό να γίνει το ίδιο φοβισμένος όσο είναι αυτός.
Επενδύει στον φόβο. Βγάζει τηλεοπτικά σποτάκια με μικρά παιδιά και δεν ντρέπονται καθόλου που έχουν οδηγήσει τα μικρά παιδιά να πηγαίνουν στο σχολείο και να λιποθυμάνε από την πείνα, από την ασιτία και τώρα τα εκμεταλλεύονται και τα τηλεοπτικά σποτάκια, τα σποτάκια της εξαπάτησης.
Η απάντησή μας είναι, κ. Σαμαρά όσο κι αν φοβάστε εσείς ο ελληνικός λαός δεν θα υιοθετήσει το δικό σας φόβο. Πρώτα και κύρια δεν μπορεί η χώρα να έχει έναν φοβισμένο πρωθυπουργό, γιατί όσοι φοβούνται δεν μπορούν να διεκδικήσουν. Και δεν μπορεί η χώρα να υιοθετήσει τον φόβο και τον τρόμο. Ο λαός μας δεν μπορεί να υιοθετήσει τον φόβο και τον τρόμο. Λαός που τόσο σκληρά δοκιμάζεται δεν μπορεί άλλο να εκβιάζεται και να εκφοβίζεται.
Τους καλούμε λοιπόν όλους, όλους τους αντιπάλους μας και ιδίως τον κ. Σαμαρά κι αυτό το μέτωπο της τρομοκρατίας που έχει συσπειρώσει δίπλα του, να προσέλθει σε έναν ειλικρινή δημόσιο διάλογο, σε μια αντιπαράθεση επιχειρημάτων για το μέλλον του τόπου. Να σταματήσει να υπεκφεύγει, να φυγομαχεί. Ο φόβος είναι ο χειρότερος σύμβουλος. Και τους καλούμε να έρθουν εδώ στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη και να σας κοιτάξουν στα μάτια για να σας δώσουν λύσεις. Δεν έχουν όμως λύσεις.
Αυτά που μας ενώνουν σήμερα είναι η θέλησή μας για ένα καλύτερο αύριο σ΄αυτό τον τόπο.
Ενώνουμε το λαό. Δεν διχάζουμε το λαό. Τον ενώνουμε για να γυρίσουμε σελίδα.
Θέλω να κλείσω, λέγοντάς σας το εξής. Εμείς δεν σας λέμε ότι ο δρόμος που θα βαδίσουμε μαζί θα είναι ένας εύκολος δρόμος, σπαρμένος με ροδοπέταλα. Γιατί πριν ξεκινήσω την ομιλία πολύ σωστά μου είπε ένας συνάδελφός σας, πρόσεξε τι θα υποσχεθείς.
Εμείς δεν ήρθαμε για πρώτη φορά στη Ζώνη σήμερα. Ξέρετε την αγωνιστική μας παρουσία μέσα και έξω από τη Βουλή και τις προσπάθειες να αναδείξουμε τα δίκαια αιτήματά σας. Εμείς αυτό που θα σας πούμε είναι με ειλικρίνεια ότι δεν είμαστε στο χείλος του γκρεμού, είμαστε βαθιά μέσα στον γκρεμό, Για να μπορέσουμε να βγούμε ξανά στο ξέφωτο πρέπει να αναρριχηθούμε σε κακοτράχαλες πλαγιές. Μπορεί να ματώσουν τα πόδια μας, αλλά η πορεία μας θα είναι προς τα πάνω, θα βγούμε στο ξέφωτο, θα έχουμε προοπτική γι αυτόν τον τόπο.
Οι αντίπαλοί μας ζητάνε να συνεχίσουμε να σκάβουμε το λάκκο που θα μπούμε μέσα.
Εμείς αυτό προτείνουμε. Ανάμεσα στους δυο δρόμους, στο δύσκολο δρόμο της αναρρίχησης και στο δρόμο του να συνεχίζουμε να σκάβουμε το λάκκο μας, σας ζητάμε να επιλέξουμε μαζί το δύσκολο δρόμο που θα έχει προοπτική.
Και το τελευταίο.. Εμείς για ένα μπορούμε να σας εγγυηθούμε. Δεν μπορούμε να σας εγγυηθούμε ότι θα τα καταφέρουμε σώνει και καλά, γιατί οι αντίπαλοί μας θα είναι πολλοί. Θα εξαρτηθεί από το πόσο εσείς θα μας στηρίξετε το αν θα τα καταφέρουμε. Για ένα όμως εγγυόμαστε. Εμείς δεν θα σας προδώσουμε. Δεν θα σας πούμε άλλα προεκλογικά και άλλα μετεκλογικά. Δεν θα προδώσουμε τα δικά σας συμφέροντα και τις δικές σας διεκδικήσεις για να κάνουμε κολλεγιές και διαπλοκές με το μεγάλο κεφάλαιο και να βολευτούμε κι εμείς στο μέλι της εξουσίας. Δεν θέλουμε να μπούμε εμείς στις καρέκλες της διαπλοκής και της διαφθοράς. Θέλουμε να καταργήσουμε αυτές τις καρέκλες. Θέλουμε να αλλάξουμε τα πράγματα. Γι αυτό οι εκλογές στις 17 είναι οι πιο κρίσιμες που είχε ποτέ ο τόπος. Είναι η τελευταία ευκαιρία για τη χώρα και το λαό. Ή αλλάζουμε σελίδα ή για πάρα πολλά χρόνια θα είμαστε αναγκασμένοι να ζούμε στην εξαθλίωση, όπως κι άλλοι λαοί έζησαν για χρόνια στην εξαθλίωση όσο συνέχιζαν αυτές οι πολιτικές του ΔΝΤ, οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές τους.
Εμείς όμως είμαστε αισιόδοξοι, γιατί πιστεύουμε ότι στις 17 θα σταματήσουν να γράφουν μνημόνια και θα γράψει ιστορία ο λαός μας.
Αλέξης Τσίπρας,
στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη Περάματος."
.........................................................................
Μάλιστα. Αυτός ήταν ο προεκλογικός λόγος του Αλέξη Τσίπρα. Στην Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη του Περάματος. Στις 8 Ιουνίου, χτες δηλαδή. Μπορεί όποιος θέλει να δει και φωτογραφίες από την επίσκεψη κάνοντας κλικ ΕΔΩ.
Εμάς όμως δε μας ενδιαφέρουν οι φωτογραφίες. Όπως δε μας ενδιαφέρουν και τα μεγάλα λόγια. Έχουμε πικρή εμπειρία από τα μεγάλα λόγια του Αντρέα Παπανδρέου στα 1980, όταν ετοιμαζόταν να σκαρφαλώσει στην εξουσία. Έτσι κι εκείνος ξιφουλκούσε τότε κατά του εφοπλιστικού κεφαλαίου. Παριστάνοντας το λιοντάρι μα αποδείχτηκε πως τελικά ήταν ένα ποντίκι που βρυχάται. Έλεγε, έλεγε, έλεγε ο Αντρίκος, τα έβαζε με τους εφοπλιστές παριστάνοντας τον καμπόσο. Κι όταν το ΠΑΣΟΚ κατάφερε να πάρει την ψήφο του ελληνικού λαού και να γίνει κυβέρνηση άρχισε το σαμποτάζ των εφοπλιστών. Πλοία έφευγαν από την ελληνική σημαία, πλοία έδεναν και αγκυροβολούσαν. Χιλιάδες ναυτικοί άνεργοι. Τα ξέρω καλά τα γεγονότα γιατί τα έζησα στο πετσί μου. Γιατί τότε πετάχτηκα στον καιάδα της ανεργίας. Και αναγκάστηκα να ξανασπουδάσω και να βρω άλλο επάγγελμα.
Δεν ξεχνώ επίσης τις γιγαντιαίες πορείες των ναυτεργατών εκείνης της εποχής. Πήγαμε περπατώντας από τον Πειραιά στο Σύνταγμα. Χιλιάδες άνεργοι ναυτεργάτες. Ήμουν και στο Συντονιστικό (τρομάρα μου...). Φωνάξαμε, διαμαρτυρηθήκαμε. Άδικος κόπος. Στο παρασκήνιο; η επίσημη αριστερά, το ΚΚΕ. Που πίστευε ότι με αυτές τις διαδηλώσεις μπορεί κάτι να κάνει. Θεωρητικά στρέφοντας τους ναυτεργάτες κατά της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ. Η ουσία όμως και το λάθος περιγράφονται στα βιβλία του Κώστα Γιαμπάνη. Πώς ακόμη και μέσα από τα συνθήματα κυριαρχούσε ο λάθος προσανατολισμός όλου αυτού του κόσμου. Δεν είναι εύκολο πράγμα η πολιτική. Δεν είναι για τον καθένα και ειδικά για τους άπειρους και ανίδεους. Πιστέψαμε κι εμείς τότε ως νέοι πως η αγανάκτησή μας και μόνο για το άδικο και το να κατεβούμε στους δρόμους φτάνει. Δεν έφτασε.
Δε θα παραστήσω λοιπόν ούτε σήμερα τη σοφή. Που ξέρει να συμβουλεύσει τους άλλους και ειδικά τους νέους για το δέον γενέσθαι. Θα περιοριστώ να πω ότι δε μετανιώνω που αγωνίστηκα, μου μένει τουλάχιστον η αξιοπρέπεια. Αλλά μένει και η πικρία της ήττας. Και καταλαβαίνω πως εδώ που φτάσαμε τριάντα χρόνια αργότερα μια νέα ήττα του λαού θα είναι η απόλυτη καταστροφή.
Αυτό λοιπόν που με συμβουλεύει η εμπειρία μου είναι πως δε φτάνει να έχεις έναν στρατό για να κάνεις πόλεμο. Χρειάζονται και οι στρατηγοί. Και χρειάζεται και το στρατηγικό σχέδιο. Θέλει δηλαδή τόλμη μα και αρετή, όπως και η λευτεριά που είπε ο ποιητής. Αρετή με την αρχαία σημασία του όρου, που σημαίνει προσαρμογή στην αλήθεια και προϋποθέτει γνώση. Τα έχουμε σήμερα; Την αρετή και την τόλμη;
Στα 1980 κάτι, είχαμε το στρατό. Ήταν η εποχή της μεταπολίτευσης, ο κόσμος ήταν προπονημένος και ετοιμοπόλεμος. Σήμερα δεν είναι... Και μη μου πείτε για τους αγανακτισμένους στις πλατείες. Αυτή τη χύμα έκφραση της αγανάκτησης που φουντώνει για λίγο και μετά κλείνονται όλοι στα σπίτια τους. Τότε, στα 1980, η αντίδραση του κόσμου ήταν οργανωμένη. Μόνο που οι στρατηγοί μας αποδείχτηκαν κατώτεροι των περιστάσεων. Και το στρατηγικό τους σχέδιο πομφόλυγες...
Σήμερα λοιπόν δεν υπάρχει ούτε ο στρατός, ούτε οι στρατηγοί ούτε και το σχέδιο. Εκτός και είμαι εγώ τόσο βλάκας που δε βλέπω στην προεκλογική ομιλία του Τσίπρα αυτό το σχέδιο που ισχυρίζεται. Θα τα βάλει λέει με τους εφοπλιστές. Πώς; Επικαλούμενος το πατριωτικό τους φιλότιμο! Τώρα σωθήκαμε! Έχει το κεφάλαιο πατρίδα; Κι από πότε;
Και θα ξυρίσει τα γκόλντεν μπόις. Αφού δεν μπόρεσαν με τους παχυλούς μισθούς τους να σώσουν τους οργανισμούς που διοικούσαν, θα τους αποκεφαλίσει! Καλά να τους κάνει. Μα ποιους θα βάλει στη θέση τους; Ποιοι θα είναι οι δικοί του άξιοι στρατηγοί; Αυτό ξέχασε να το αναφέρει...
Θέλει λέει και τη στήριξη τη δική μας, του λαού, για να πετύχουν τα ωραία του σχέδια. Πώς ακριβώς τη θέλει; Κι αυτό ξέχασε να το πει. Και το μόνο που κατάλαβα είναι ότι του αρκεί η ψήφος μας! Κι ο Αντρέας είχε πίσω του χιλιάδες λαού στις εκλογές του 81. Ακόμη και ο Γιωργάκης το 2009 είχε και αυτός λαοθάλασσα στις εκλογές. Τι κατάφεραν; Γιατί να τα καταφέρει λοιπόν και ο Τσίπρας αν ο λαός του δώσει την πρωτιά;
Ο Αντρέας είχε και κομματικές οργανώσεις. Είχε δηλαδή και κομματικό στρατό. Είχε και αξιωματικούς. Τους λεγόμενους πρασινοφρουρούς. Έτσι τους βάφτισε ο λαός όταν τους είδε μετά τις εκλογές να βολεύονται στις καρέκλες και να βολεύουν και τους δικούς τους, τα κομματικά τους μέλη, σε μικρότερες καρεκλίτσες. Κάπως έτσι γεννήθηκαν στη συνέχεια και τα γκόλντεν μπόις. Και τα πήρε κληρονομιά και ο Γιωργάκης. Ώσπου έφτασε ένα γκόλντεν μπόι να γίνει και πρωθυπουργός πριν από λίγους μήνες. Το αν πέτυχε στο έργο του, με το μνημόνιο 2 που ανέλαβε να δέσει χειροπόδαρα τη χώρα, το ξέρουμε πια όλοι. Ακούγοντας από δεξιά και αριστερά τη δεινή οικονομική θέση της χώρας. Όλοι μαζί παραδέχονται πλέον πως τα ταμεία της χώρας είναι άδεια!
Ο Τσίπρας δεν έχει ούτε αυτό. Δεν έχει στρατό. Μόλις μετά τις εκλογές της 6ης Μάη συγκρότησε το ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο κόμμα. Κι από αξιωματικούς; Εδώ είναι το πλέον αστείο και τραγικό. Δίπλα στα λίγα και άγνωστα στελέχη του κόμματός του βιάστηκε να προσλάβει και τα απερχόμενα στελέχη του ΠΑΣΟΚ! Ακόμη και την Κατσέλη, την υπουργό σε θέματα οικονομικών και ναυτιλίας του ΓΑΠ όταν περνούσε το μνημόνιο 1. Αυτήν που με νύχια και με δόντια προώθησε την άρση του καμποτάζ. Δηλαδή την πρόσληψη αλλοδαπών στα πλοία και τον αφελληνισμό των πληρωμάτων. Σήμερα η κ. Κατσέλη υποστηρίζει το ΣΥΡΙΖΑ!
Όσο για το στρατό του ΣΥΡΙΖΑ; Αρκεί κανείς να ψάξει αν έχει κάποια επιρροή στα σωματεία του ναυτεργατικού χώρου. Έχει; Κάποιοι ισχυρίζονται πως τουλάχιστον επηρεάζει την ΠΕΝΕΝ, τους ναύτες δηλαδή. Μα πάει καιρός που διαβάσαμε σχετική διάψευση του προέδρου του σωματείου, του Αντώνη Νταλακογιώργου: "Είναι ψέματα επίσης ότι είχα οποιαδήποτε οργανωτική σχέση με το ΣΥΝ ή ΣΥΡΙΖΑ και αυτό διότι είναι βαθειά πεποίθησή μου ότι οι συνδικαλιστές που αντιπροσωπεύουν τους εργαζόμενους δεν θα πρέπει να έχουν την οποιαδήποτε κομματική συμμετοχή ή δράση για όσο διάστημα διατηρούν ενεργό ανάμειξη και συμμετοχή σε όργανα του εργατικού και ευρύτερα του λαϊκού μαζικού κινήματος."
Αν κάποιο κόμμα έχει εκεί κάτω στο λιμάνι αξιωματικούς και στρατηγούς είναι το ΚΚΕ. Και στα ναυτεργατικά σωματεία και στο Πέραμα, στη Ζώνη. Το αν κατάφεραν να βοηθήσουν και αυτοί τους ναυτεργάτες είναι άλλη και μεγάλη κουβέντα, πάντως επανερχόμενοι στο προκείμενο θα επαναλάβουμε πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει εκεί δυνάμεις. Πώς λοιπόν θα τον κάνει αυτόν τον πόλεμο που αναγγέλλει με τους εφοπλιστές;
Και είναι και το άλλο: Τουλάχιστον ο Αντρέας το 1980 κατάφερε να κερδίσει για ένα διάστημα την ανοχή του ΚΚΕ, μια ανοχή που την πλήρωσε ο Φλωράκης πικρά βλέποντας τις ακμαίες τότε δυνάμεις του κόμματός του στο ναυτεργατικό χώρο να οδηγούνται στη διάσπαση και πολλούς επιτελάρχες του να αποχωρούν από τις κομματικές οργανώσεις. Ο Τσίπρας; Ουδεμία τέτοια ανοχή μπορεί να ελπίζει από τον Περισσό και την Παπαρήγα. Τον έχουν ήδη στη μπούκα του κανονιού και το ίδιο λάθος που έκαναν με τον Αντρέα δεν πρόκειται να το ξανακάνουν. Αν έχουν δίκιο ή άδικο, τονίζω και πάλι πως είναι άλλη και μεγάλη, πολύ μεγάλη, κουβέντα...
Και είναι και το άλλο: Τουλάχιστον ο Αντρέας το 1980 κατάφερε να κερδίσει για ένα διάστημα την ανοχή του ΚΚΕ, μια ανοχή που την πλήρωσε ο Φλωράκης πικρά βλέποντας τις ακμαίες τότε δυνάμεις του κόμματός του στο ναυτεργατικό χώρο να οδηγούνται στη διάσπαση και πολλούς επιτελάρχες του να αποχωρούν από τις κομματικές οργανώσεις. Ο Τσίπρας; Ουδεμία τέτοια ανοχή μπορεί να ελπίζει από τον Περισσό και την Παπαρήγα. Τον έχουν ήδη στη μπούκα του κανονιού και το ίδιο λάθος που έκαναν με τον Αντρέα δεν πρόκειται να το ξανακάνουν. Αν έχουν δίκιο ή άδικο, τονίζω και πάλι πως είναι άλλη και μεγάλη, πολύ μεγάλη, κουβέντα...
Πώς λοιπόν ο Αλέξης Τσίπρας και το ενιαίο πλέον κόμμα του θα υλοποιήσουν αυτά που υπόσχονται; Όταν παραδέχονται πως έχουν πολλούς αντιπάλους; Κι όταν από πουθενά δεν προκύπτει ότι έχουν και υποστηρικτές; Ότι έχουν συνεργάτες, έχουν στελέχη και κόσμο, οργανωμένο φυσικά κόσμο και όχι απλούς ψηφοφόρους, να φέρουν σε πέρας τις υποσχέσεις;
Τουλάχιστον ας είχαν ένα σχέδιο. Μα παρά τη δήλωση πως έχουν, από την ομιλία του Τσίπρα αλλά και το επίσημο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, τέτοιο σχέδιο δεν προκύπτει για το χώρο της ναυτιλίας. Μόνο λόγια...
Από την άλλη μεριά. Τη μεριά των εργοδοτών, των εφοπλιστών. Έχει εκεί ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ οποιαδήποτε στήριξη; Από μακριά τους κουνάει το δάχτυλο να σταθούνε πατριώτες μα πότε συναντήθηκε μαζί τους και εξασφάλισε έστω μια τόση δα υποσχεσούλα πως θα τον βοηθήσουν; Αντίθετα, λίγες μέρες πριν, διαβάσαμε:
"Στην Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών ακόμα βράζουν με την πρόταση Τσίπρα να φορολογηθεί κάθε ένα από τα 4000 πλοία (με ποσό 500.000 ευρώ έκαστο) ώστε να συγκεντρωθεί ποσό ενός δισ. ευρώ. Ο πρόεδρος της ΕΕΕ, Θόδωρος Βενιάμης, σημείωσε ότι «η Ελληνική Ναυτιλία δραστηριοποιείται διεθνώς σε ένα εξαιρετικά σύνθετο τεχνικό και οικονομικό περιβάλλον και ως εκ τούτου δεν πρέπει να δημιουργούνται άνευ λόγου ανύπαρκτα και αβάσιμα ζητήματα σε βάρος τους». Κύκλοι δε της Ενωσης Εφοπλιστών επισημαίνουν πως ο μεγαλύτερος κίνδυνος από την «ανεύθυνη τακτική» Τσίπρα, θα ήταν να υπάρξει κύμα φυγής ελληνικών πλοίων από το νηολόγιο, σε μια περίοδο που η ελληνική οικονομία «χρειάζεται και το τελευταίο δολάριο από το ναυτιλιακό συνάλλαγμα που εισρέει στη χώρα». ΠΗΓΗ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΟΣ
Αξίζει επίσης να διαβάσετε και τα ακόλουθα άρθρα:
- "Επίδειξη ισχύος" της ελληνικής ναυτιλίας στα φετινά Ποσειδώνια
- Δηλώσεις Βενιάμη στα «Ποσειδώνια» Η ναυτιλία θα στηρίξει την οικονομία «όποια κυβέρνηση κι αν προκύψει»
- H χρηματοδότηση νέων ναυπηγήσεων στο προσκήνιο των Ποσειδωνίων
- Διαβάστε ποιο μήνυμα έστειλε ο Παναγιώτης Πικραμμένος στους εφοπλιστές στα εγκαίνια της Διεθνούς Έκθεσης ''Ποσειδώνια''
Από το τελευταίο άρθρο παραθέτουμε χαρακτηριστικά και το ακόλουθο: "Στα εγκαίνια παραβρέθηκαν επίσης η επίτροπος Θαλασσίων Υποθέσεων και Αλιείας της ΕΕ Μαρία Δαμανάκη, ο ευρωβουλευτής της ΝΔ Γιώργος Κουμουτσάκος, ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ Γιώργος Καρατζαφέρης, ο πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος του ΟΛΠ Γιώργος Ανωμερίτης, ο αρχηγός του Λιμενικού Σώματος Κωνσταντίνος Σούλης, ο δήμαρχος Πειραιά Βασίλης Μιχαλολιάκος, και οι πρώην υπουργοί και υφυπουργοί Ναυτιλίας Γιάννης Διαμαντίδης, Αριστοτέλης Παυλίδης και Άδωνις Γεωργιάδης ."
Δηλαδή στελέχη του ΠΑΣΟΚ, της Νέας Δημοκρατίας και του ΛΑΟΣ. Φυσικά απουσίασε το ΚΚΕ. Τι δουλειά έχει με τους εφοπλιστές; Ή με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες δε λέει το σύνθημα; Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως; Που δεν αποσκοπεί να διοικήσει σωματείο αλλά να κυβερνήσει τη χώρα; Πού ήταν; Ποια σημασία έδωσε στα Ποσειδώνια; Από την εφημερίδα Αυγή το ακόλουθο:
Ημερομηνία δημοσίευσης: 06/06/2012
Τις πύλες τους στο κοινό άνοιξαν τα "Ποσειδώνια 2012" την περασμένη Δευτέρα, με τα επίσημα εγκαίνια. Πρόκειται για το διετές φόρουμ ναυτιλιακής έκθεσης, στο οποίο συμμετέχουν ναυτιλιακά στελέχη από όλο τον κόσμο.
Τα εγκαίνια της διεθνούς έκθεσης πραγματοποιήθηκαν παρουσία του πρωθυπουργού της Ελλάδας Π. Πικραμμένου, ο οποίος στην ομιλία του ανέφερε πως "η παρουσία και στα φετινά 'Ποσειδώνια' ενός σημαντικότατου αριθμού εκθετών, καθώς και μεγάλου αριθμού εκπροσώπων από τη διεθνή οικονομική, τραπεζική και ναυτιλιακή κοινότητα, είναι μια 'ψήφος εμπιστοσύνης' στην ελληνική ναυτιλία και κατ’ επέκταση στις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας". Ο ίδιος είπε πως "είναι χρέος της Πολιτείας να στηρίξει και να σεβαστεί την ιδιαίτερη δυναμική του κλάδου, που έχει φέρει την ελληνική ναυτιλία στην κορυφή του κόσμου", και κάλεσε και "άλλους Έλληνες εφοπλιστές να στηρίξουν την πατρίδα σε αυτή τη δύσκολη στιγμή".
Από την πλευρά του, ο υπουργός Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας, Ι. Στουρνάρας, δήλωσε σχετικά με το ναυτιλιακό φόρουμ πως, "με δεδομένο τον ρόλο που διαδραματίζει στις θαλάσσιες μεταφορές, η πρόοδος και η βελτίωση της ελληνικής ναυτιλίας είναι εθνικής σημασίας. Το μέγεθος και η συνεισφορά της στην εθνική οικονομία επιτρέπουν την καθοριστική συμβολή στην απασχόληση, τις επενδύσεις, την επιχειρηματικότητα". Τον ΣΥΡΙΖΑ στη διεθνή έκθεση εκπροσώπησε ο βουλευτής του Θ. Δρίτσας.
Τέλος, τα "Ποσειδώνια 2012" τελούν υπό την αιγίδα του υπουργείου Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας, του Δήμου Πειραιώς, του Ναυτικού Επιμελητηρίου Ελλάδος, της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών, της Ελληνικής Επιτροπής Ναυτιλιακής Συνεργασίας, της Ένωσης Εφοπλιστών Ναυτιλίας Μικρών Αποστάσεων και του Συνδέσμου Επιχειρήσεων Επιβατηγού Ναυτιλίας."
Να λοιπόν που πήγε Ποσειδώνια και ο ΣΥΡΙΖΑ! Άλλο που ξέχασαν να το αναφέρουν άλλα έντυπα. Που θυμήθηκαν ακόμη και τον Άδωνι... και ξέχασαν το Δρίτσα. Κοτζάμ εκπρόσωπο του κόμματος που κατά τα φαινόμενα θα κερδίσει τις εκλογές. Δήλωσή του όμως για τα Ποσειδώνια δε διαβάσαμε στην Αυγή. Μόνο την παρουσία του στα ψιλά του άρθρου. Όπως και στα ψιλά της εφημερίδας δημοσιεύτηκε και όλο το άρθρο, στη σελίδα 28 και ανάμεσα σε άρθρα που μιλούσαν γενικά για την επικαιρότητα και όχι για την οικονομία! Από πάνω διαβάσαμε για το εξώδικο που έστειλε η ΔΕΗ σχετικά με τις κινητοποιήσεις του Σπάρτακου και από κάτω πως έγινε στόχος εμπρησμού το στέκι των μεταναστών. Κι ακριβώς δίπλα με την αναφορά στα Ποσειδώνια υπήρχε καταγγελία κάποιων κατοίκων για το Κίνημα Δεν Πληρώνω! Απίστευτη ιεράρχηση θεμάτων! Κι ένας αχταρμάς αντίληψης της ρέουσας πραγματικότητας. Από τη μια ο Τσίπρας να διαμαρτύρεται πως όλοι βαρούν το ΣΥΡΙΖΑ, και από την άλλη η ΑΥΓΗ, η εφημερίδα που τον στηρίζει, να βάλει κατά του μικρού κόμματος του Κινήματος ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ. Γιατί από κει αισθάνονται ότι θα χάσουν έστω και λίγα ψηφουλάκια που τους είναι όμως απαραίτητα στην πορεία προς την πρωτιά.
Αυτή η αγωνία για την πρωτιά είναι που ερμηνεύει και τη στάση τόσο της Αυγής όσο και του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στα Ποσειδώνια. Από τη μια στείλανε βουλευτή αλλά δεν έκανε δήλωση. Από την άλλη δημοσίευσαν μεν την είδηση για τα Ποσειδώνια αλλά κυριολεκτικά την έθαψαν. Κι ακόμη και στο μικρό κειμενάκι το μόνο που βρήκαν να πουν ήταν οι δηλώσεις της υπηρεσιακής κυβέρνησης! Έλεος!!! Εστιάζοντας στον πατριωτισμό των εφοπλιστών! Τον ίδιο δηλαδή που λίγα 24ωρα αργότερα επικαλέστηκε και ο Τσίπρας μιλώντας όμως όχι στα Ποσειδώνια αλλά στη "νεκρή ζώνη" του Περάματος! Προφανώς θα πρέπει να βρήκε πολύ του γούστου του την ομιλία του Πικραμμένου! Και το έριξε κι αυτός στα εθνικοπατριωτικά! Και πάλι έλεος!
Είναι αυτή η στάση ώριμη και πολιτικά στιβαρή και υπεύθυνη από ένα κόμμα που ετοιμάζεται να κυβερνήσει; Αυτοί όχι μόνο δεν έχουν σχέδιο αλλά ούτε και λόγο, αντιγράφουν τον υπηρεσιακό πρωθυπουργό! Και δίνουν παράσταση απέναντι στους ψηφοφόρους για να κερδίσουν ψήφους. Από τη μια επικαλούνται την ανύπαρκτη πατριδολατρία των εφοπλιστών και από την άλλη υποτιμούν τα Ποσειδώνια για να μη χαλάσουν τη μόστρα τους προς το λαό! Και να μη δώσουν ίσως ένα ακόμη πάτημα στο Ριζοσπάστη να τους κατηγορεί! Γυρνάνε δηλαδή την πλάτη στον επιχειρηματία της ναυτιλίας, που ουδόλως τον ενδιαφέρει η αγάπη προς την πατρίδα παρά μόνο το κέρδος του και από την άλλη παριστάνουν τον εργατοπατέρα που θα σώσει το λαό και τους εργαζόμενους. Χωρίς όμως κανένα ουσιαστικό έρεισμα στις οργανωμένες μορφές αυτού του λαού, στα σωματεία του!
Εξαρτάται λοιπόν για ποιο λαό μιλάμε. Τον κάθε ανεγκέφαλο που κραυγάζει δίχως να ξέρει τι του γίνεται ή ανθρώπους σκεπτόμενους; Ανθρώπους που ξέρουν, το έμαθαν στο πετσί τους, πως ο κόσμος δεν αλλάζει μόνο με κραυγές; Πως ή θα κάνεις επανάσταση, αν κι εφόσον σε παίρνει και έχεις δυνάμεις, ή θα βρεις τον τρόπο στο σημερινό καθεστώς να συνεργαστείς και με το κεφάλαιο και με τους εργάτες βρίσκοντας τη χρυσή τομή που θα υπηρετήσει καλύτερα τα συμφέροντα της χώρας; Αν υπάρχει... Όπως τουλάχιστον ισχυρίζεται ο κ. Τσίπρας προσπαθώντας να μας πείσει ότι θα ρίξει στο πατριωτικό φιλότιμο τους εφοπλιστές!
Πώς όμως; Πώς θα το κάνει; Όταν ούτε δυνάμεις να κάνει επανάσταση διαθέτει ούτε έχει στοιχειώδη έστω δίαυλο επικοινωνίας με τους εφοπλιστές;
Δυστυχώς θα αναγκαστώ να συμφωνήσω και ως παλιά καπετάνισσα με όσους βλέπουν στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα έναν νέο Αντρέα Παπανδρέου. Όμοια κι εκείνος έταζε, το 1980 κάτι, πως θα μας σώσει και θα τα βάλει με τους εφοπλιστές. Και όχι μόνο δε μας έσωσε αλλά κατάφερε με την ανερμάτιστη πολιτική του να μας πάει από το κακό στο χειρότερο. Να μείνουμε εντελώς άνεργοι!
Κι ας μη σχολιάσω την επίσης αποτυχημένη στάση στο ίδιο θέμα, της ναυτιλίας, και όλων των άλλων κομμάτων, της Νέας Δημοκρατίας που ανοιχτά επιλέγει το γην και ύδωρ προς τους εφοπλιστές αλλά και της στείρας αντιπαράθεσης με το εφοπλιστικό κεφάλαιο του ΚΚΕ, που ακολουθεί το γνωστό μότο ο αγώνας για τον αγώνα.
Η ναυτιλία είναι σπουδαιότατος τομέας για την Ελλάδα. Και δεν είναι τόπι για μικρά παιδιά η ναυτιλιακή πολιτική. Οι εφοπλιστές δεν το έχουν σε τίποτα να πάρουν και τα λίγα καράβια που έχουν αφήσει στην ελληνική σημαία και να αναχωρήσουν προς άλλες σημαίες ευκαιρίας. Αν αισθανθούν πως κινδυνεύουν τα κέρδη τους και η ασυδοσία που έχουν εξασφαλίσει τόσα χρόνια από τις κυβερνήσεις της Ελλάδας. Και τις δεξιές και τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, που σύντομα έκαναν γαργάρα όσα έλεγαν στις αρχές του 80 και όχι μόνο συνέπλευσαν με το εφοπλιστικό κεφάλαιο αλλά και το έριξαν στις ... βαρκαρόλες με τα κότερα και τις θαλαμηγούς. Κι εδώ θα συμφωνήσω με το ΚΚΕ και την Παπαρήγα σε όσα προειδοποιούν τον Τσίπρα. Πως δεν μπορεί να τα βάλει με το κεφάλαιο και δη το εφοπλιστικό δίχως να υπάρχουν (που δεν υπάρχουν) συνθήκες λαϊκής επανάστασης. Το γιατί δεν υπάρχουν δε βαραίνει βέβαια μόνο τον Τσίπρα αλλά και το ΚΚΕ και πολύ περισσότερο...
Η ουσία όμως για έναν σκεφτόμενο άνθρωπο που δε μετάνιωσε γιατί αγωνίστηκε αλλά και δεν αγνοεί την πικρή πείρα που απέκτησε στους αγώνες τους ότι ο κόσμος δεν αλλάζει μόνο με κραυγές και συνθήματα και μόνο με αγώνα για τον αγώνα, παραμένει η ίδια. Πως τίποτε δεν έχουμε να περιμένουμε οι ναυτεργάτες και από την πιθανή όπως όλα δείχνουν νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της άλλης Κυριακής. Μακάρι να ήταν αλλιώς τα πράγματα. Μακάρι ο λόγος του Τσίπρα να αναρρίπιζε τις ελπίδες μας για ένα καλύτερο αύριο του λαού μας και της χώρας μας. Όπως διατείνεται και το προεκλογικό του σύνθημα...
Η ουσία λοιπόν παραμένει πως αν θέλουμε να αλλάξουμε τη ζωή μας θα πρέπει εμείς οι ίδιοι να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Πρώτα πρώτα να ενημερωνόμαστε για όσα μας αφορούν, από όσες περισσότερες πηγές μπορούμε, να ψάχνουμε και να ρωτάμε δίχως φόβο και δίχως πάθος για την αλήθεια. Και με περισσή σκέψη να συντονίζουμε τα βήματά μας. Μπορεί η πολιτική να μην είναι εύκολη υπόθεση για τον καθένα αλλά σίγουρα η πολιτική δεν είναι λόγια. Είναι πράξεις. Είναι δράση.
Εμείς ως Ελληνίδες Καπετάνισσες, είτε εν ενεργεία είτε και καμένες και άνεργες από τις διάφορες ανερμάτιστες και αντιλαϊκές πολιτικές, δεν μπορούμε να είμαστε αδιάφορες στις πολιτικές εξελίξεις. Μα και δεν επιτρέπεται να μένουμε απλοί θεατές παίρνοντας έστω μέρος υπέρ του ενός ή του άλλου κόμματος. Μας ενδιαφέρει πάνω απ' όλα να λυθούν τα μεγάλα και χρόνια προβλήματα που ταλανίζουν τον κλάδο μας. Μας νοιάζει να ενισχυθεί ο θεσμός της Ελληνίδας ναυτικού και να στηριχτούν ολόπλευρα οι γυναίκες που έχουν το τσαγανό να διεκδικούν μια θέση στις γέφυρες των πλοίων.
Πώς θα γίνει αυτό; Φως από κανένα κόμμα δε φαίνεται. Μόνη ελπίδα μένει ο δικός μας διαρκής αγώνας να ανεβάσουμε ψηλά αυτό το θεσμό και να στηρίξουμε με κάθε τρόπο τη θέση μας στη ναυτιλία και την αναγνώριση της διαδρομής μας σ' αυτήν.
Απευθυνόμαστε λοιπόν και σε όλα τα κόμματα αλλά και στους εργοδότες μας. Να αναγνωρίσουν τον αγώνα μας που δεν είναι μονόπλευρα συνδικαλιστικός μα και αγώνας ενδυνάμωσης του επαγγελματικού μας κύρους. Αγώνας που ξεκινά μέσα από τις σχολές για πρωτιές στις θεωρητικές σπουδές και συνεχίζεται στο καράβι για υψηλή απόδοση στα καθήκοντά μας. Αλλά και αγώνας με το κεφάλι ψηλά για όσα δικαιούμαστε ως εργαζόμενες.
Ξέρουμε πως ο κάθε εργοδότης είναι λογικό να νοιάζεται για το κέρδος του. Δεν επαιτούμε να μας λυπηθεί ούτε ευελπιστούμε στη μεγαλοψυχία του. Προσφέρουμε και ζητάμε. Και γνωρίζοντας πως για να μας προτιμήσουν από τους άντρες συναδέλφους μας πρέπει έστω και λίγο να είμαστε καλύτερες από εκείνους. Αυτό το λίγο που χρειάζεται η κάθε γυναίκα που μπαίνει σε ένα ανδροκρατούμενο επάγγελμα. Όχι από ηλίθιες φεμινιστικές ιδέες αλλά γιατί βλέπουμε κατάματα την πραγματικότητα στα μάτια.
Αν κάποιες από μας συμμετείχαν και στο κόμμα του κ. Τσίπρα, τα ίδια θα τον συμβούλευαν και για τη ναυτιλιακή του πολιτική. Εκλιπαρώντας για πατριωτισμό τους εφοπλιστές δεν έχει καμία ελπίδα. Αντίθετα θα πρέπει να αποδείξει πως μπορεί να προσφέρει κατάλληλο περιβάλλον για ανάπτυξη της ναυτιλίας. Και βεβαίως μιας ναυτιλίας που περιλαμβάνει όχι μόνο τα καράβια αλλά και τους Έλληνες Ναυτεργάτες!
Θα τον συμβουλεύαμε για παράδειγμα να εκπονήσει πρόγραμμα για τη ναυτική εκπαίδευση, και των δοκίμων και των στελεχών του εμπορικού ναυτικού. Να φτιάξει δηλαδή ένα αξιόλογο ανθρώπινο δυναμικό που θα μπορεί να στελεχώσει και πλοία με ελληνική σημαία και ξένα. Κάτι που δεν αναφέρεται ουδόλως στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ... κι ακόμη και ο καθ' ύλην αρμόδιος κ. Δρίτσας σε πρόσφατο άρθρο του (4/6/2012) προσπέρασε διπλωματικά:
"Ο περιορισμένος χώρος αυτού του άρθρου δεν επιτρέπει εκτεταμένες αναφορές σε μια σειρά από άλλα σημαντικά ζητήματα που αφορούν στη ναυτιλία όπως είναι η ναυτική εκπαίδευση, το ΝΑΤ, ο Οίκος Ναύτου, το ΓΕΝΕ για τα οποία ο ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ έχει επίσης διατυπώσει συγκεκριμένες θέσεις."
Για να μην αδικούμε όμως τον κ. Δρίτσα και το ΣΥΡΙΖΑ θα δώσουμε και μια ακόμη παραπομπή σε παλιότερο άρθρο με τίτλο: ΣΥΡΙΖΑ: Έντονη αντίδραση για την ιδιωτική ναυτική εκπαίδευση Έντονη αντίδραση αλλά χωρίς ουσιαστικές προτάσεις για αναβάθμιση της δημόσιας ναυτικής εκπαίδευσης. Λόγια και πάλι με κοινό παρονομαστή την αύξηση της φορολογίας των εφοπλιστών. Λες και μόνο οικονομικό είναι το όλο ζήτημα. Αξίζει όμως εδώ να αντιπαραθέσουμε τις απόψεις των Ελλήνων εφοπλιστών από σημερινό άρθρο της Ναυτεμπορικής:
"Αναμόρφωση της ναυτικής εκπαίδευσης
Ο πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών (ΕΕΕ), Θεόδωρος Βενιάμης έκανε ιδιαίτερη αναφορά στα προβλήματα της ναυτικής εκπαίδευσης όπου αποκάλυψε ότι παραλίγο να χαθούν 15 εκατ. ευρώ από το ΕΣΠΑ για τις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού (ΑΕΝ). Εμείς στείλαμε σημείωμα και ενημερώσαμε τον τότε υφυπουργό Ανάπτυξης, Αδωνη Γεωργιάδη για τις προθεσμίες και κατάφερε να πάρει μία παράταση είπε χαρακτηριστικά ο κ. Βενιάμης.
Τον εφοπλισμό απασχολεί πάντα, ιδιαιτέρως όμως τον τελευταίο καιρό, ο εκσυγχρονισμός και η αναμόρφωση του όλου συστήματος της ναυτικής εκπαίδευσης, ώστε να αξιοποιηθεί στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό η αισθητή στροφή των νέων στη ναυτική σταδιοδρομία. Είναι ένα εγχείρημα που η οικονομική και κοινωνική συγκυρία διευκολύνουν την ευόδωσή του. Ο πρόεδρος της ΕΕΕ ζήτησε να προχωρήσουν οι διατάξεις για την ιδιωτική ναυτική εκπαίδευση και αναρωτήθηκε γιατί η χώρα μας να μην επιτρέπει ιδιωτικές πρωτοβουλίες που θα δημιουργήσουν ναυτιλιακά εκπαιδευτικά ιδρύματα με σκοπό την αύξηση του αριθμού μαθητών και ναυτικών για τον ελληνικό στόλο, σε μία χώρα παγκοσμίως γνωστή για τη ναυτοσύνη της και τη μακρά ναυτιλιακή της παράδοση."
Εκ διαμέτρου δηλαδή αντίθετες απόψεις και στη ναυτική εκπαίδευση ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ και εφοπλιστές. Αν ούτε στον τομέα αυτό οι εφοπλιστές δεν μπορούν να επιδείξουν πατριωτικό πνεύμα, και ζητούν πλαγίως να απαλλαγούν από το κόστος της ναυτικής εκπαίδευσης, σε αντίθεση με το ΣΥΡΙΖΑ που ονειρεύεται δια στόματος κ. Δρίτσα πως θα αυξήσει τις προσφορές τους στο ΚΝΕ: "Η απάντηση στο πρόβλημα έλλειψης πόρων που επικαλείται αναφέροντας ότι «το Ταμείο Ναυτικής Εκπαίδευσης χρειάζεται 17 εκ. ευρώ και σήμερα φθάνουμε μετά βίας τα 11 εκατομμύρια», μπορεί να δοθεί με την αύξηση των εισφορών των εφοπλιστών στο Κεφάλαιο Ναυτικής Εκπαίδευσης (ΚΝΕ)." τότε πού και πώς; Εδώ ούτε αυτά τα ψίχουλα των 17 εκατομμυρίων ευρώ δεν επιθυμούν να καλύψουν και ο ΣΥΡΙΖΑ τρέφεται με αυταπάτες πως θα του δώσουν 500.000 ευρώ φορολογία για κάθε τους καράβι!!!
Μια αυταπάτη που ούτε καν επιδίωξαν να τη συζητήσουν με τους Έλληνες εφοπλιστές. Χαρακτηριστικό και αποκαλυπτικό το ακόλουθο απόσπασμα από το σημερινό άρθρο της Ναυτεμπορικής:
"Απαντώντας ειδικότερα σε ερώτηση για τη στάση που θα τηρήσει ο ελληνικός εφοπλισμός εάν ο Σύριζα γίνει κυβέρνηση και αποφασίσει να αυξήσει τη φορολογία της Ναυτιλίας ο κ. Βενιάμης σημείωσε ότι δεν είναι δουλειά της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών να σχολιάζει πολιτικά προγράμματα και θέσεις. Εσπευσε, πάντως, να διευκρινίσει ότι η ελληνική ναυτιλία δεν υστερεί σε ανταγωνιστικότητα από την ευρωπαϊκή είναι ωστόσο σε δυσμενή θέση σε σχέση με την ασιατική ναυτιλία. Αν θέλουμε να παραμείνουμε πρώτοι στον κόσμο θα πρέπει αυτό να το λάβουμε υπόψη και είμαστε σίγουροι ότι κάθε ελληνική κυβέρνηση θα ήθελε να διατηρηθεί η πρωτιά της ελληνικής ναυτιλίας. Πιστεύουμε ότι δεν θα υπάρξει Ελληνας πρωθυπουργός που θα έχει διαφορετική θέση από αυτή τόνισε ο κ. Βενιάμης.
Ο πρόεδρος της ΕΕΕ πρόσθεσε ότι πιστεύουμε στη ναυτιλία πιστεύουμε στην ελληνική σημαία και θέλουμε να είναι ανταγωνιστική.
Για τις εκλογές
Ο κ. Βενιάμης εμφανίστηκε ανοικτός για μία συνάντηση της ΕΕΕ με τον πρόεδρο του Σύριζα σημειώνοντας ότι η ΕΕΕ δεν παρεμβαίνει στον προεκλογικό αγώνα, όμως εάν κάποιος ζητήσει να συναντηθεί μαζί της θα ανταποκριθεί."
Καταλάβατε; Απλά και σταράτα ο πρόεδρος της ΕΕΕ άδειασε τον Αλέξη Τσίπρα και το ΣΥΡΙΖΑ. Και στο θέμα της φορολογίας αλλά και πως δε ζήτησε να συναντηθεί μαζί τους. Δυστυχώς στο ΣΥΡΙΖΑ ξέρουν μόνο να καλλιεργούν αυταπάτες και να τις μεταφυτεύουν και στον κοσμάκη... Και τους έφτασε ο προεκλογικός χρόνος για συναντήσεις με διαφόρους φιλοσόφους όχι όμως με τους εκπροσώπους των εφοπλιστών...
Ο πολιτικός και ο φιλόσοφος, ο Αλέξης Τσίπρας και ο Σλάβοϊ Ζίζεκ
στο Μουσείο Μπενάκη στις 5 Ιούνη
κι ενώ κάπου στην παραλία διεξάγονταν και κάτι ... Ποσειδώνια...
στο Μουσείο Μπενάκη στις 5 Ιούνη
κι ενώ κάπου στην παραλία διεξάγονταν και κάτι ... Ποσειδώνια...
Κι από την Αυγή παραθέτουμε και τα εξής χαρακτηριστικά αποσπάσματα (αξίζει όμως να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο για να διαμορφώσετε άποψη):
"Χαμογελαστοί, συνομιλώντας μεταξύ τους, απλώνοντας το χέρι στον κόσμο και κοιτώντας στα μάτια όλους αυτούς τους νέους, στην πλειονότητά τους, ανθρώπους που γέμισαν ασφυκτικά τον χώρο, μπήκαν στο Αίθριο του Μουσείου Μπενάκη ο Σλάβοϊ Ζίζεκ και ο Αλέξης Τσίπρας. Τα μεγάφωνα εκείνη την ώρα έπαιζαν Έρικ Μπάρτον [...]
Τα τηλεοπτικά συνεργεία, εγχώρια και διεθνή, έκαναν ζουμ σ' αυτά τα δύο πρόσωπα. Οι πιτσιρικάδες άπλωναν τα κινητά τηλέφωνα προς το μέρος τους [...] "Χαμός", έλεγε μια πιτσιρίκα την ώρα που ο Σλάβοϊ και ο Αλέξης κατευθύνονταν προς το πάνελ. [...] "Εδώ έγκειται η πραγματική διαφορά μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και των υπολοίπων: Για τους υπόλοιπους η κατάσταση είναι καταστροφική αλλά όχι σοβαρή, η κατάσταση μπορεί να συνεχίσει ως έχει, ενώ για τον ΣΥΡΙΖΑ η κατάσταση είναι σοβαρή αλλά όχι καταστροφική, καθώς το θάρρος και η ελπίδα πρέπει να αντικαταστήσουν τον φόβο".
[...]τίποτα δεν θύμιζε παραδοσιακή πολιτική εκδήλωση δύο μόλις εβδομάδες πριν τις εκλογές. Γιατί ποιος έχει να θυμάται προεκλογική εκδήλωση στην οποία τον πρώτο λόγο έχει ένας από τους πλέον χαρισματικούς διανοούμενους διεθνώς, με καίριο δημόσιο λόγο και παρουσία στα καυτά ζητήματα του πλανήτη. Ο καθηγητής Κώστας Δουζίνας επισήμανε τη διαφορά. "Είμαστε οι μόνοι που μπορούμε να εξασφαλίσουμε τις προϋποθέσεις για να κρατηθεί ζωντανό στην Ευρώπη το πνεύμα του Διαφωτισμού" είπε προλογίζοντας τους δυο ομιλητές.
Η διαφορά ήταν εμφανής στον χώρο. Νέοι, πολλοί νέοι, πανεπιστημιακοί απ' όλα τα πανεπιστήμια της χώρας. Και τα μεγάφωνα να παίζουν Λοΐζο, Μάλαμα, Θεοδωράκη, Class, Doors, Κατσιμιχαίους... Και τα παιδιά να φωνάζουν "Εμπρός λαέ, μη σκύβεις το κεφάλι, με την Αριστερά ενότητα και πάλη". Πολύχρωμα μπλουζάκια, χαμόγελα, δυο τούφες πράσινα μαλλιά της κοπελιάς που συνόδευε τον πατέρα της κι ένα μαύρο T-shirt με τυπωμένο το Occupy Europe να ξεχωρίζει τον 62χρονο μαρξιστή και λακανικό Σλοβένο φιλόσοφο, καθηγητή στο Λονδίνο και τη Λουμπλιάνα, από το νεανικό ακροατήριό του. T-shirt για τον φιλόσοφο, τζιν για τον πολιτικό. Ήταν διαφορετικό αυτό το κάδρο.
"Έχουμε δύο επικίνδυνα μυαλά απέναντί μας" προειδοποίησε ο Κώστας Δουζίνας ανοίγοντας την εκδήλωση. Απέναντί τους "ένα σάπιο πολιτικό σύστημα που έχει φτάσει στον γκρεμό, ένα μικρό σπρώξιμο θέλει να πέσει". Όμως "όλα τα βλέμματα απ' όλο τον κόσμο είναι στραμμένα εδώ", γιατί "η καρδιά της Ευρώπης χτυπάει στην Ελλάδα" είπε, διευκρινίζοντας ότι μας έκαναν πειραματόζωα, όμως "το πειραματόζωο κατέλαβε το εργαστήριο και θα διώξει τους τρελούς επιστήμονες", εκφραστές της νεοαποικιοκρατίας και του νεοφιλελευθερισμού που προτάσουν οι αγορές. Επισήμανε επιπλέον ότι κομβικό σημείο προκειμένου να φτάσουμε στα αποτελέσματα των εκλογών της 6ης Μαϊου ήταν το Σύνταγμα και οι άλλες πλατείες της χώρας. "Άνθρωποι με διαφορετικές καταβολές, μάθαμε στις πλατείες ότι η ταξική τοποθέτηση ξεπερνάει τις διαφορετικότητες και μετατρέπει τις ιδιωτικές πολλαπλότητες σε κοινότητα".
Πληθωρικός και χειμαρρώδης ο Σλάβοϊ Ζίζεκ, έκανε αναφορές στον Φρόυντ, τον Έλιοτ και την Αντιγόνη, μέχρι τον Τζον Λένον αλλά και το γνωστό καρτούν "Τομ και Τζέρυ". Διευκρίνισε ευθύς εξ αρχής: "Εσείς οι Έλληνες θέλετε τον Τσίπρα πρωθυπουργό". Για πρώτη φορά ο Σλοβένος φιλόσοφος τάσσεται ανοιχτά υπέρ ενός κόμματος. Έχει τους λόγους του. "Ο ΣΥΡΙΖΑ δίνει μια ευκαιρία στην Ευρώπη να βρεί ένα νέο δρόμο" είπε αιτιολογώντας: "Μόνο μια νέα αίρεση, που αντιπροσωπεύει αυτή τη στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να σώσει ό,τι αξίζει να σωθεί από το ευρωπαϊκό κληροδότημα: τη δημοκρατία, την εμπιστοσύνη στους λαούς και την εξισωτική αλληλεγγύη, την αλληλεγγύη της ισότητας".[...]
Δε θα το σχολιάσω. Κουράστηκα. Βγάλτε μόνοι σας συμπεράσματα. Διαβάζοντας ολόκληρο το άρθρο. Και αναρωτηθείτε. Αν είναι τόσο σοβαρός ο τρόπος που ο ΣΥΡΙΖΑ βλέπει τη σοβαρή κατάσταση της χώρας και τη δική μας. Του λαού που στενάζει.
Και θα πω μόνο τούτο. Κάποτε μας είχαν κάνει πλύση εγκεφάλου με το πουλόβερ του Αντρέα. Τώρα μας διαφημίζουν το τζινάκι του Αλέξη. Έλεος πια! Τα ράσα δεν κάνουν τον παπά και η ενδυμασία τον πρωθυπουργό. Ας φόραγε και φουστανέλα και σμόκιν και ό,τι άλλο. Μα λίγη σοβαρότητα πια στην πολιτική. Δεν είναι τόπι για μικρά παιδιά.
Και περισσότερο δεν είναι εύκολη υπόθεση η ναυτιλιακή πολιτική σε μια χώρα σαν τη δική μας. Μας λένε για τον τουρισμό μα αυτός κάθε στιγμή ακροβατεί στις επιλογές άλλων χωρών. Μια ταξιδιωτική οδηγία φτάνει να σου τινάξει ολόκληρη την τουριστική περίοδο στον αέρα. Η ναυτιλία είναι ο πραγματικός πυλώνας της οικονομίας μας. Όχι βέβαια στα χάλια που την έφεραν οι πολιτικές ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Δε λέμε να παραμείνει σημαία ευκαιρίας η ελληνική. Τα καράβια μας γεμάτα Φιλιππινέζους, Κινέζους και Ρουμάνους. Οι δικοί μας δόκιμοι, άνεργοι και ρημαγμένες οι σχολές. Με συντάξεις πείνας και ανύπαρκτη περίθαλψη. Σε καμία περίπτωση δε λέμε αυτό, τον παράδεισο για τους εφοπλιστές και την κόλαση για τους Έλληνες ναυτεργάτες.
Και θα πω μόνο τούτο. Κάποτε μας είχαν κάνει πλύση εγκεφάλου με το πουλόβερ του Αντρέα. Τώρα μας διαφημίζουν το τζινάκι του Αλέξη. Έλεος πια! Τα ράσα δεν κάνουν τον παπά και η ενδυμασία τον πρωθυπουργό. Ας φόραγε και φουστανέλα και σμόκιν και ό,τι άλλο. Μα λίγη σοβαρότητα πια στην πολιτική. Δεν είναι τόπι για μικρά παιδιά.
Και περισσότερο δεν είναι εύκολη υπόθεση η ναυτιλιακή πολιτική σε μια χώρα σαν τη δική μας. Μας λένε για τον τουρισμό μα αυτός κάθε στιγμή ακροβατεί στις επιλογές άλλων χωρών. Μια ταξιδιωτική οδηγία φτάνει να σου τινάξει ολόκληρη την τουριστική περίοδο στον αέρα. Η ναυτιλία είναι ο πραγματικός πυλώνας της οικονομίας μας. Όχι βέβαια στα χάλια που την έφεραν οι πολιτικές ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Δε λέμε να παραμείνει σημαία ευκαιρίας η ελληνική. Τα καράβια μας γεμάτα Φιλιππινέζους, Κινέζους και Ρουμάνους. Οι δικοί μας δόκιμοι, άνεργοι και ρημαγμένες οι σχολές. Με συντάξεις πείνας και ανύπαρκτη περίθαλψη. Σε καμία περίπτωση δε λέμε αυτό, τον παράδεισο για τους εφοπλιστές και την κόλαση για τους Έλληνες ναυτεργάτες.
Σοβαρότητα ζητάμε. Πολιτική με στοχασμό και όραμα και πολιτικούς με γνώσεις και εμπειρία. Που να πονάνε το λαό και να στηρίζονται στη δύναμή του και με αυτόν τον πόνο και αυτή τη δύναμη να αντιμετωπίζουν το κεφάλαιο, εφοπλιστικό και όποιο άλλο. Όχι με λόγια του αέρα...
Δυστυχώς κοιτώ τον ορίζοντα και τέτοιους πολιτικούς δε βλέπω.
Και το μόνο που μας μένει είναι εμείς να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας.
Και ατομικά και συλλογικά.
Μακρύς ο δρόμος και κακοτράχαλος. Μα άλλον δεν έχει για έξοδο από την κρίση.
Μόνο ο δικός μας αγώνας για τη ζωή μας και την πατρίδα.
Και λέει ψέματα όποιος προσπαθεί να μας πείσει πως υπάρχουν σωτήρες. Πως θα μας σώσει το όποιο εκλογικό αποτέλεσμα.
Θα δώσεις τη μάχη στη σχολή σου. Να κερδίσεις τη γνώση.
Θα δώσεις μάχη στο καράβι. Να πείσεις για την αξία σου και να κερδίσεις εμπειρία.
Θα δώσεις μάχη με τους συναδέλφους σου. Να προστατέψεις και να κατακτήσεις δικαιώματα.
Μάχη και με ολάκερη την κοινωνία για τα ευρύτερα ζητήματα. Τη δημοκρατία, την ειρήνη, το περιβάλλον, την ανθρωπιά...
Και διαρκή μάχη για ενημέρωση και επικοινωνία. Θα διαβάζεις, θα μαθαίνεις, θα συζητάς, θα αρθρογραφείς, θα επιδιώκεις να στήσεις συλλογικότητες. Γιατί αυτή είναι η δική σου δύναμη. Εν τη ενώσει η ισχύς.
Μην ξεχνώντας πως ο εργοδότης είναι πάντα εργοδότης, και ο εργαζόμενος εργαζόμενος. Μια βασική διαφορά, ταξική, που καθορίζει τα πάντα. Και μόνα όπλα σου η ενότητα με τους άλλους εργαζόμενους μα και η γνώση! Να σφυρηλατείς διαρκώς την ενότητα, να θησαυρίζεις γνώση. Για την αλήθεια του κόσμου και τη ζωή. Μόνο έτσι μπορείς να αλλάξεις το μαύρο παρόν. Να ονειρευτείς ένα φωτεινό αύριο. Ούτε μόνο με τη γνώση. Ούτε μόνο με την ενότητα. Αν τα κερδίσεις αυτά τα δυο, δε σε φοβάμαι, θα κερδίσεις τα πάντα. Θα βρεις, θα βρούμε, τον τρόπο! Θα καταφέρουμε να οργανωθούμε, να αναδείξουμε ικανούς αρχηγούς, να καταστρώσουμε στρατηγικό σχέδιο. Και θα πετύχουμε η πάλη μας να μην πηγαίνει στο βρόντο, ο αγώνας να μη γίνεται για τον αγώνα.
Γιατί αλλιώς ο κόσμος δεν αλλάζει. Και σίγουρα όχι με μία ψήφο, οποιαδήποτε ψήφο, στις εκλογές. Μπορείς;
Αν και δεν υπάρχει "δεν μπορώ", υπάρχει "δε θέλω". Έτσι με δασκάλευε μικρή ο πατέρας μου. Κι έτσι μια μέρα αποφάσισα κι εγώ να πάω στα καράβια. Κι ας ήμουν κορίτσι. Και μόλις 19 χρονών. Γιατί τον πίστεψα. Και είπα "θέλω και θα μπορέσω".
Και το ίδιο με ρώτησαν για να μπω στη σχολή. "Η δυνατή θέληση δαμάζει τις δυσκολίες"! το θέμα της έκθεσης. Προς υποψήφιες καπετάνισσες. 1978. Ασπρόπυργος.
Οπότε δε σε ρωτώ αν μπορείς, μονάχα αν θέλεις:
Κι ούτε στιγμή δε θα σου μένει να ξεκουράζεσαι. Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος που λέει και ο ποιητής.
Αν θέλεις να είσαι καπετάνισσα, στη θάλασσα και στη ζωή, όπως λέμε εμείς.
Δυστυχώς κοιτώ τον ορίζοντα και τέτοιους πολιτικούς δε βλέπω.
Και το μόνο που μας μένει είναι εμείς να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας.
Και ατομικά και συλλογικά.
Μακρύς ο δρόμος και κακοτράχαλος. Μα άλλον δεν έχει για έξοδο από την κρίση.
Μόνο ο δικός μας αγώνας για τη ζωή μας και την πατρίδα.
Και λέει ψέματα όποιος προσπαθεί να μας πείσει πως υπάρχουν σωτήρες. Πως θα μας σώσει το όποιο εκλογικό αποτέλεσμα.
Θα δώσεις τη μάχη στη σχολή σου. Να κερδίσεις τη γνώση.
Θα δώσεις μάχη στο καράβι. Να πείσεις για την αξία σου και να κερδίσεις εμπειρία.
Θα δώσεις μάχη με τους συναδέλφους σου. Να προστατέψεις και να κατακτήσεις δικαιώματα.
Μάχη και με ολάκερη την κοινωνία για τα ευρύτερα ζητήματα. Τη δημοκρατία, την ειρήνη, το περιβάλλον, την ανθρωπιά...
Και διαρκή μάχη για ενημέρωση και επικοινωνία. Θα διαβάζεις, θα μαθαίνεις, θα συζητάς, θα αρθρογραφείς, θα επιδιώκεις να στήσεις συλλογικότητες. Γιατί αυτή είναι η δική σου δύναμη. Εν τη ενώσει η ισχύς.
Μην ξεχνώντας πως ο εργοδότης είναι πάντα εργοδότης, και ο εργαζόμενος εργαζόμενος. Μια βασική διαφορά, ταξική, που καθορίζει τα πάντα. Και μόνα όπλα σου η ενότητα με τους άλλους εργαζόμενους μα και η γνώση! Να σφυρηλατείς διαρκώς την ενότητα, να θησαυρίζεις γνώση. Για την αλήθεια του κόσμου και τη ζωή. Μόνο έτσι μπορείς να αλλάξεις το μαύρο παρόν. Να ονειρευτείς ένα φωτεινό αύριο. Ούτε μόνο με τη γνώση. Ούτε μόνο με την ενότητα. Αν τα κερδίσεις αυτά τα δυο, δε σε φοβάμαι, θα κερδίσεις τα πάντα. Θα βρεις, θα βρούμε, τον τρόπο! Θα καταφέρουμε να οργανωθούμε, να αναδείξουμε ικανούς αρχηγούς, να καταστρώσουμε στρατηγικό σχέδιο. Και θα πετύχουμε η πάλη μας να μην πηγαίνει στο βρόντο, ο αγώνας να μη γίνεται για τον αγώνα.
Γιατί αλλιώς ο κόσμος δεν αλλάζει. Και σίγουρα όχι με μία ψήφο, οποιαδήποτε ψήφο, στις εκλογές. Μπορείς;
Αν και δεν υπάρχει "δεν μπορώ", υπάρχει "δε θέλω". Έτσι με δασκάλευε μικρή ο πατέρας μου. Κι έτσι μια μέρα αποφάσισα κι εγώ να πάω στα καράβια. Κι ας ήμουν κορίτσι. Και μόλις 19 χρονών. Γιατί τον πίστεψα. Και είπα "θέλω και θα μπορέσω".
Και το ίδιο με ρώτησαν για να μπω στη σχολή. "Η δυνατή θέληση δαμάζει τις δυσκολίες"! το θέμα της έκθεσης. Προς υποψήφιες καπετάνισσες. 1978. Ασπρόπυργος.
Οπότε δε σε ρωτώ αν μπορείς, μονάχα αν θέλεις:
Κι ούτε στιγμή δε θα σου μένει να ξεκουράζεσαι. Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος που λέει και ο ποιητής.
Αν θέλεις να είσαι καπετάνισσα, στη θάλασσα και στη ζωή, όπως λέμε εμείς.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Διαβάστηκαν περισσότερο τις τελευταίες 7 ημέρες
ΔΩΣΤΕ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ!
ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΡΙΕΣ ΤΩΝ ΑΕΝ ΑΠΑΙΤΟΥΝ: ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ!
ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΩΡΑ!
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΑΕΝ
Οικολογικό Περισκόπιο
10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010: ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΗ
Ο ΟΡΚΟΣ
ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ...
ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΟΝ ΖΗΤΗΣΑΝ;
Στα μάτια σας, μας είπαν, βλέπουμε το μέλλον της Ναυτιλίας. (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, κ. Φικιώρης)
Μα το δικό μας μέλλον αποδείχτηκε κόλαση.
Τώρα τα ίδια τάζουν στα νέα κορίτσια για να τα πείσουν να πάνε στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού. Αυτές δε θα χρειαστεί να περιμένουν για να ανακαλύψουν την ίδια κόλαση της ανεργίας. Από το πρώτο εξάμηνο σπουδών, αναζητώντας καράβι για πρακτική άσκηση, βρίσκονται αντιμέτωπες με τις κλειστές πόρτες των εταιρειών. Δεκάδες νέες καπετάνισσες κινδυνεύουν να χάσουν το επόμενο εξάμηνο της σχολής γιατί ο Ιούλιος μπήκε και καράβι δε βρήκαν. Πολλές ακόμη αναγκάστηκαν ήδη να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους για τον ίδιο λόγο. Μα κανενός υπευθύνου δεν ιδρώνει το αυτί.
Αντίθετα μας ζητούν να σκεφτούμε το κρουαζιερόπλοιο Ζενίθ και τα διαφυγόντα κέρδη για τον τουρισμό. Την ώρα που οι ναυτεργάτες, γυναίκες και άντρες, βρίσκονται στο απόλυτο ναδίρ. Και απαιτούν να μην απεργούμε, να μην αγωνιζόμαστε για το δίκιο μας. Είμαστε υποχρεωμένες να μην υπακούσουμε. Το δις εξαμαρτείν δεν αρμόζει ούτε στις γυναίκες. Και ειδικά σε καπετάνισσες.
Ορκιστήκαμε για καπετάνισσες. Όχι για νέες Ιφιγένειες. Και αυτόν τον όρκο θα τιμήσουμε. Καπετάνισσες στη θάλασσα και καπετάνισσες στη ζωή. Με το κεφάλι ψηλά απαιτούμε να τηρηθούν οι υποσχέσεις που μας δόθηκαν. Και να ληφθούν μέτρα ώστε να μη σβήσει ο θεσμός τριάντα χρόνων. Το μέλλον της ναυτιλίας ανήκει και σε μας. Όχι γιατί μας το έταξε ένας υπουργός μα γιατί έχουμε κι εμείς προσφέρει τον ιδρώτα μας για την ελληνική ναυτιλία.
Τώρα όμως με την άρση του καμποτάζ και τον αφανισμό των ελλήνων ναυτεργατών που θα σημάνει, το ΝΑΤ κινδυνεύει να χρεωκοπήσει. Πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις σε όσους ναυτεργάτες τόσα χρόνια έδιναν τις εισφορές τους;
Γι' αυτό στον αγώνα κατά της άρσης του καμποτάζ είμαστε όλοι ενωμένοι. Άντρες και γυναίκες. Παλιές και νέες καπετάνισσες. Και είναι ο αγώνας αυτός αγώνας επιβίωσης.
Μη μας ζητάτε λοιπόν να σκεφτούμε το Ζενίθ. Γιατί αυτός που βρίσκεται στο ναδίρ δεν έχει πια τίποτε άλλο να χάσει αν αγωνιστεί. Εκτός από τις αλυσίδες του.
Βίρα λοιπόν τις άγκυρες! Κι ας σπάσουν και οι καδένες. Για το μέλλον που ονειρευτήκαμε και δικαιούμαστε μετά από τριάντα χρόνια να ζήσουμε. Την καταξίωση του θεσμού της ελληνίδας καπετάνισσας.
Έτσι τιμούμε εμείς την επέτειο των τριάντα χρόνων από την αποφοίτηση. Με αγώνες!
Εκεί, στον Πειραιά, στο λιμάνι. Που η ακηδία όλων μας ξεμπάρκαρε.
Είναι η ώρα να μας ξαναβρούν μπροστά τους. Και η ώρα να σταματήσουν να ξεγελάν κι άλλες αθώες κοπέλες με κούφιες υποσχέσεις. Η ώρα να βγει ο θεσμός από την κόλαση.
Τριάντα χρόνια μετά ξέρουμε καλά γιατί μας άνοιξαν την πόρτα της ναυτιλίας. Χωρίς καν να το ζητήσουμε εμείς. Τώρα νομίζουν πως έχουν το δικαίωμα να την ξανακλείσουν. Ωραία λοιπόν. Στις δικές τους κλειστές πόρτες απαντάμε με κλειστά λιμάνια. Δίκαιο δεν είναι;
Ή όλοι μαζί στο ζενίθ ή όλοι μαζί στο ναδίρ. Δεν μπορεί η μεν ελληνόκτητη ναυτιλία να είναι πρώτη στον κόσμο και να ανθοφορεί και οι έλληνες ναυτεργάτες να πετιούνται στον καιάδα. 85.000 έλληνες ναυτικοί το 1980, λιγότεροι από 20.000 σήμερα. Μιλάνε οι αριθμοί. Κόντρα στους αριθμούς για τα διαφυγόντα κέρδη από το Ζενίθ και το κάθε Ζενίθ. Και στο κάτω κάτω ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.
Απαιτούμε λοιπόν από την Πολιτεία να θέσει στο ζενίθ της τον άνθρωπο. Ζητάμε να πάρει πίσω την άρση του καμποτάζ και να θεσμοθετήσει μέτρα στήριξης τόσο των ελλήνων ναυτεργατών όσο και της γυναίκας ναυτεργάτριας.
Ζητάμε πολλά; Όχι! Ζητάμε μόνο να τιμήσουν τα τριάντα χρόνια που χωρίς καμία στήριξη καταφέραμε να κρατήσουμε ζωντανό το θεσμό της ελληνίδας καπετάνισσας. Και που παρά τις αντιξοότητες έχουμε σήμερα να καμαρώνουμε αρκετές συναδέλφισσες σε βαθμό υποπλοιάρχου αλλά και πρώτου πλοιάρχου.
Αποδείξαμε πως μπορούμε να σταθούμε ισάξια με τους άντρες συναδέλφους στις γέφυρες των πλοίων. Και δεν ανεχόμαστε άλλο πια ούτε διακρίσεις εξαιτίας του φύλου μας ούτε και άλλη εκμετάλλευση των γυναικών ναυτικών με στόχο να χτυπηθεί συνολικά το ναυτεργατικό κίνημα. Σας είπαμε, ξέρουμε γιατί μας ανοίξατε την πόρτα. Δε μας κάνατε χάρη.
Μας βάλατε στα καράβια για τον ίδιο λόγο που τώρα βάζετε τους αλλοδαπούς. Χωρίς να νοιάζεστε αν θα τα καταφέρουμε επαγγελματικά. Μας θέλατε το πολύ πολύ για ανθυποπλοιάρχους. Δεν περιμένατε πως θα καταφέρουμε κάτι καλύτερο. Επιδιώκατε να δημιουργήσετε ζευγάρια ναυτικών. Να μένουμε περισσότερο στο πλοίο, να δεχόμαστε μικρότερους μισθούς για να μας ναυτολογήσετε μαζί. Κι όταν τα σχέδιά σας βγήκαν όλα πλάνα, βιαστήκατε να μας κλείσετε την πόρτα. Προτιμώντας τους αλλοδαπούς.
Ε, σας λέμε ότι και αυτό το σχέδιο πλάνη θα βγει. Θα φροντίσουν οι ναυτεργάτες γι' αυτό. Κι εμείς θα σταθούμε δίπλα τους. Δίπλα στο ταξικό ναυτεργατικό κίνημα. Γιατί αυτό και μόνο μας στήριξε αταλάντευτα τριάντα τόσα χρόνια. Αν μη τι άλλο χρωστάμε τώρα να ανταποδώσουμε.
Γιατί αχάριστες οι ελληνίδες καπετάνισσες δεν είναι. Και το ξέρετε. Όπως αγαπήσαμε τα καράβια σας όταν μας δώσατε την ευκαιρία να εργαστούμε , και υπερβάλαμε εαυτούς για να σταθούμε αντάξιες, ίδια τώρα τιμούμε τα τριάντα χρόνια της παρουσίας μας υποστηρίζοντας ολόψυχα τον αγώνα των ναυτεργατών.
Στο κάτω κάτω δε μας αφήσατε άλλο δρόμο. Ο αγώνας των ναυτεργατών είναι η μόνη μας ελπίδα να μη σβήσει ο κλάδος μας. Και να μην πάνε στράφι τριάντα χρόνια προσπάθειας και θυσίας.
Αφιέρωμα στον Ευγενίδη
Τα Μικρά Τερατάκια στο 
Το ναυτικό και η χούντα