BLOG ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ Ε.Ν.

Πέταξε για πάντα από κοντά μας η καπετάν Χρύσα Μάργαρη


17 Μαρτίου 2012

Ένα τραγικό συμβάν συνέβη νωρίς το απόγευμα στη Λαμία με θύμα έναν 22χρονο οδηγό μοτοσικλέτας και την 21χρονη φίλη του που χαροπαλεύει στο νοσοκομείο …

Το θανατηφόρο τροχαίο έγινε λίγα λεπτά πριν από τις 4:00 το απόγευμα στα Γαλανέικα, στη διασταύρωση Λαρίσης και Κυθήρων, λίγο μετά την Ακαδημία…

Τα δύο παιδιά μόλις έφυγαν από την παρέα τους στην καφετέρια και ανέβηκαν στη μηχανή για να πάνε στο σπίτι της κοπέλας για φαγητό.

Η μοίρα όμως είχε άλλα σχέδια… Λίγα μέτρα πιο κάτω, στη διασταύρωση καρμανιόλα, έγινε το μοιραίο...

Το Lancia που βλέπετε στις φωτογραφίες, με οδηγό έναν 84χρονο, με κατεύθυνση από το κέντρο προς τα Γαλανέικα, επιχείρησε να στρίψει αριστερά, με αποτέλεσμα να συγκρουστεί με τη μηχανή, που κατέβαινε από τα Γαλανέικα προς το κέντρο.

Τα δύο παιδιά χτύπησαν με δύναμη στη σιδερένια κολόνα και στη συνέχεια κατέληξαν πάνω στο δέντρο.

Ο 22χρονος οδηγός Χρήστος Γεωργίου και η 21χρονη φίλη του Χρύσα Μάργαρη τραυματίστηκαν πολύ σοβαρά στο κεφάλι.

Ο 22χρονος άφησε την τελευταία του πνοή μόλις έφτασε στο νοσοκομείο, ενώ η φίλη του δίνει μάχη για να κρατηθεί στη ζωή…

Τα επείγοντα περιστατικά του Νοσοκομείου Λαμίας γέμισαν από συγγενείς και φίλους των δύο παιδιών, που έτρεξαν για να μάθουν την κατάσταση της υγείας τους.

Δυστυχώς τα νέα δεν ήταν ευχάριστα για τον 22χρονο, ας ελπίσουμε ότι θα τα καταφέρει τουλάχιστον η κοπέλα…

Οι φίλοι του αποχαιρετούν το Χρήστο στο Facebook... Το Σ' αγαπώ του Μιχ. Χατζηγιάννη ήταν το τελευταίο τραγούδι που του είχε αφιερώσει η Χρύσα, γράφοντάς του τα παρακάτω, συγκλονιστικά λόγια:

"Η καλύτερη αγάπη είναι αυτή που ξυπνάει την καρδιά μας και μας οδηγεί ψηλά.. ανάβει φωτιές στις καρδιές μας και γαληνεύει τις ψυχές μας….αυτό μου χάρισες, αυτό ελπίζω να σου χαρίσω για πάντα."


Αυτά δημοσιεύονταν προχτές. Σάββατο. 17 του Μάρτη που έγινε το τραγικό τροχαίο στη Λαμία. Σήμερα, Τρίτη, 20 του Μάρτη, γράφτηκε ο επίλογος και για το κορίτσι:

Λαμία: Η Χρύσα θα συναντήσει το Χρήστο -

Η γενναία απόφαση των γονιών να δωρίσουν τα όργανα

Αν ρωτούσαμε τη Χρύσα θα έλεγε ΝΑΙ..., είπε η αδελφή της...



Η Χρύσα (από αριστερά) με την αδερφή της Ελένη,
σε παλιότερη φωτογραφία

Η τελευταία πράξη του δράματος του θανατηφόρου τροχαίου, που συγκλόνισε την Λαμία και στοίχισε τη ζωή σε δύο παιδιά, θα παιχτεί σήμερα στο νοσοκομείο της Λαμίας, όπου θα στηθεί γέφυρα ζωής με το Αννόβερο της Γερμανίας την Αθήνα και την Θεσσαλονίκη.

Η Χρύσα από την πρώτη στιγμή έδινε άνιση μάχη αφού οι κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις ήταν τόσο βαριές που δεν άφηναν πολλά περιθώρια για να ελπίζει κανείς έστω και σε θαύμα.

Όταν πλέον διαπιστώθηκε, ότι η 21χρονη Χρύσα ήταν εγκεφαλικά νεκρή, οι γονείς ενημερώθηκαν από τον Γιώργο Κυριαζόπουλο Επιμελητή Α' – Μ.Ε.Θ. Γ. Ν. Λαμίας και Συντονιστή Μεταμοσχεύσεων Στερεάς Ελλάδας και ρωτήθηκαν αν συναινούν στο να γίνει δωρεά των οργάνων της.

Σύμφωνα με το LamiaReport, οι τραγικοί γονείς πήραν την γενναία απόφαση. Καταλυτικό ρόλο έπαιξε η παρέμβαση της αδελφής της:

Αν ρωτούσαμε τη Χρύσα θα έλεγε ΝΑΙ...Όταν η Χρύσα ζούσε ήταν υπέρ της δωρεάς οργάνων, είπε η κατά δύο περίπου χρόνια μεγαλύτερη αδελφή της, που σπουδάζει στο εξωτερικό και από το Σάββατο έτρεξε κοντά στη Χρύσα.

Αμέσως ενημερώθηκε ο Ελληνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων και ήδη έχουν βρεθεί λήπτες για πνεύμονες, νεφρούς και ήπαρ, ενώ αναζητείται λήπτης ή λήπτρια για την καρδιά.
Στο αεροδρόμιο της Αγχιάλου έρχεται ειδική πτήση από την Γερμανία και συγκεκριμένα από το Αννόβερο για τους πνεύμονες. Τους νεφρούς θα παραλάβουν γιατροί από το Λαϊκό της Αθήνας και το ήπαρ από νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης.

Η Χρύσα στις 14:00΄το μεσημέρι θα μπει στο χειρουργείο για να ξεκινήσει το μακρινό ταξίδι, που θα την οδηγήσει ψηλά, εκεί που ίσως και η ίδια ήθελε, κοντά στον Χρήστο...
Αυτό που δεν έγραψαν στις ειδήσεις ήταν πως η Χρύσα Μάργαρη ήταν καπετάνισσα. Ένα νέο κορίτσι γεμάτο όνειρα για καριέρα στη θάλασσα και στις γέφυρες των πλοίων. Δευτεροετής σπουδάστρια στην ΑΕΝ Πρέβεζας. Και μία ακόμη σπουδάστρια που ταλαιπωρήθηκε αρκετά να βρει καράβι για το εκπαιδευτικό της ταξίδι. Αλλιώς αν είχαν τα πράγματα η Χρύσα δε θα βρισκόταν στο μοιραίο σημείο το Σάββατο το απόγευμα. Έτσι τουλάχιστον λένε οι πληροφορίες μας από γνωστούς και φίλους.

Γιατί η Χρύσα ήταν ένα από τα μέλη της ομάδας ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ στο face book, συνάδελφος λοιπόν αλλά και φίλη, γνωστή, συσπουδάστρια με πολλές από τις καπετάνισσες του γκρουπ. Κι από καπετάνισσα μου ήρθε μήνυμα στο κινητό πως χαροπαλεύει. Εκεί και διάβασα πως η Χρύσα υπηρετούσε αυτό το διάστημα στο πλοίο ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ:


ένα μικρό φορτηγό με ταξίδια στην περιοχή της Ιτέας. Και από το πλοίο αυτό πήρε άδεια μιας ημέρας για να επισκεφθεί τους δικούς της στη γειτονική Λαμία. Την ώρα όμως που χαρούμενη κατέβαινε από το καράβι για να συναντήσει τους αγαπημένους της, ποιος να της έλεγε πως η άδικη μοίρα της έχει στήσει καρτέρι και της ετοιμάζει φευγιό για το ταξίδι το μεγάλο και δίχως γυρισμό;

Ποιος να το έλεγε και στους δικούς της. Και στον πατέρα της που όπως μάθαμε είναι κι αυτός συνάδελφος.

Ως δευτεροετής η Χρύσα θα έπρεπε αυτό το διάστημα να έχει γυρίσει στη σχολή της. Να συνεχίσει τις σπουδές της. Μα δε βρήκε έγκαιρα καράβι. Ταλαιπωρήθηκε πολύ να βρει μπάρκο, λένε οι συσπουδάστριές της. Ταλαιπωρήθηκε όμως όπως μάθαμε και μέσα στη σχολή. Από έναν καθηγητή που αν και διδάσκει σε ΑΕΝ και βγάζει εκεί το ψωμί του, είναι λέει αντίθετος με την είσοδο γυναικών στο ναυτικό επάγγελμα. Τη Χρύσα, λένε οι κοπέλες, την είχε στο μάτι. Και την είχε κάνει πολλές φορές να βάλει τα κλάματα. Ωραία λοιπόν. Ας του δώσουν τώρα χαιρετίσματα πως του έγινε το χατίρι. Δε θα την ξαναδεί μπροστά του... Αν έχει όμως ο ... κύριος αυτός μια στάλα συνείδηση θα πρέπει τώρα να ντρέπεται για τη συμπεριφορά του.

Όπως πρέπει να ντρέπονται και πολλοί άλλοι που βασανίζουν αυτά τα παιδιά και φροντίζουν το όμορφο όνειρο που έχουν, να συνεχίσουν τη μεγάλη ναυτική παράδοση της χώρας, να το μετατρέπουν σε εφιάλτη. Εφιάλτη ανεργίας, εφιάλτη βίαιης διακοπής των σπουδών αν δε βρουν καράβι για το εκπαιδευτικό.

Αυτά φροντίσαμε ως κοινωνία να ζήσει και η Χρύσα στο μικρό διάστημα που την είχαμε κοντά μας. Τη Χρύσα που όπως διαβάζουμε στα τελευταία νέα για εκείνη ήταν και σημαιοφόρος στο σχολείο. Ένα παιδί ξεχωριστό όπως γράφουν...

Τι άλλο επιτέλους θέλουν μερικοί μερικοί για να δώσουν την ευκαιρία στα παιδιά αυτά να ζήσουν το όνειρό τους χωρίς να τους μαυρίζουν τη ζωή;

Μα τι να λέμε τώρα... τώρα που εκείνη άνοιξε τα φτερά της και έφυγε για τόπους που δεν υπάρχει λύπη και στεναγμός...

Καλό σου ταξίδι, καπετάν Χρύσα!

Οι Ελληνίδες Καπετάνισσες είμαστε περήφανες που σε είχαμε έστω και για λίγο κοντά μας.

Και μέσα από την καρδιά μας στέλνουμε θερμά συλλυπητήρια στους γονείς και στην αδερφούλα της. Είναι, το ξέρουμε εκ πείρας, καημός αγιάτρευτος να χάνεις αγαπημένους σου με τέτοιο τρόπο και τόσο νέους. Μακάρι να υπήρχαν λόγια παρηγοριάς να ελαφρύνουν λίγο το δράμα που περνούν. Μα τέτοια λόγια, το ξέρουν καλά όσοι κάηκαν από τον ίδιο καημό, δεν υπάρχουν.

Τουλάχιστον ας γνωρίζουν πως τη Χρύσα τους θα τη θυμόμαστε όλες οι συναδέλφισσές της. Η μνήμη της θα μας συντροφεύει πάντα. Μια γελαστή νεραϊδούλα που άφησε πίσω της το γλυκό της χαμόγελο και δυο ματάκια γεμάτα γαλάζια όνειρα...



______________________

Η Χρύσα μας δε θα ζει μόνο στις καρδιές μας. Με δική της θέληση όσο ζούσε δόθηκε από την οικογένεία της δώρο ζωής σε πολλούς άλλους συνανθρώπους:



Ένα ακόμη βίντεο που ανέβηκε στο youtube για το αγόρι της Χρύσας, τον αγαπημένο της Χρίστο, που κι εκείνος χάθηκε στο ίδιο δυστύχημα:



Καλό ταξίδι και στους δυο αγγέλους, που τόσο βιάστηκαν να γυρίσουν εκεί που πραγματικά ανήκουν όλοι οι άγγελοι...

1 σχόλιο:

  1. Είναι ασύλληπτα άδικος ο θάνατος στους δρόμους... Καλή Θάλασσα στην Καπετάνισσα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Welcome onboard! Αφήστε μας το μήνυμά σας και θα προσπαθήσουμε να σας απαντήσουμε το συντομότερο δυνατό. Εκτός αν αλλού αρμενίζουμε... Οπότε κουράγιο μέχρι να καταπλεύσουμε και πάλι στο λιμάνι...

ΔΩΣΤΕ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ!

ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΡΙΕΣ ΤΩΝ ΑΕΝ ΑΠΑΙΤΟΥΝ:


ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ!

ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΩΡΑ!


ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΑΕΝ

Οικολογικό Περισκόπιο

10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010: ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΗ



Ο ΟΡΚΟΣ


ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ...


ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΟΝ ΖΗΤΗΣΑΝ;


Στα μάτια σας, μας είπαν, βλέπουμε το μέλλον της Ναυτιλίας. (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, κ. Φικιώρης)

Μα το δικό μας μέλλον αποδείχτηκε κόλαση.

Τώρα τα ίδια τάζουν στα νέα κορίτσια για να τα πείσουν να πάνε στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού. Αυτές δε θα χρειαστεί να περιμένουν για να ανακαλύψουν την ίδια κόλαση της ανεργίας. Από το πρώτο εξάμηνο σπουδών, αναζητώντας καράβι για πρακτική άσκηση, βρίσκονται αντιμέτωπες με τις κλειστές πόρτες των εταιρειών. Δεκάδες νέες καπετάνισσες κινδυνεύουν να χάσουν το επόμενο εξάμηνο της σχολής γιατί ο Ιούλιος μπήκε και καράβι δε βρήκαν. Πολλές ακόμη αναγκάστηκαν ήδη να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους για τον ίδιο λόγο. Μα κανενός υπευθύνου δεν ιδρώνει το αυτί.

Αντίθετα μας ζητούν να σκεφτούμε το κρουαζιερόπλοιο Ζενίθ και τα διαφυγόντα κέρδη για τον τουρισμό. Την ώρα που οι ναυτεργάτες, γυναίκες και άντρες, βρίσκονται στο απόλυτο ναδίρ. Και απαιτούν να μην απεργούμε, να μην αγωνιζόμαστε για το δίκιο μας. Είμαστε υποχρεωμένες να μην υπακούσουμε. Το δις εξαμαρτείν δεν αρμόζει ούτε στις γυναίκες. Και ειδικά σε καπετάνισσες.

Ορκιστήκαμε για καπετάνισσες. Όχι για νέες Ιφιγένειες. Και αυτόν τον όρκο θα τιμήσουμε. Καπετάνισσες στη θάλασσα και καπετάνισσες στη ζωή. Με το κεφάλι ψηλά απαιτούμε να τηρηθούν οι υποσχέσεις που μας δόθηκαν. Και να ληφθούν μέτρα ώστε να μη σβήσει ο θεσμός τριάντα χρόνων. Το μέλλον της ναυτιλίας ανήκει και σε μας. Όχι γιατί μας το έταξε ένας υπουργός μα γιατί έχουμε κι εμείς προσφέρει τον ιδρώτα μας για την ελληνική ναυτιλία.

Τώρα όμως με την άρση του καμποτάζ και τον αφανισμό των ελλήνων ναυτεργατών που θα σημάνει, το ΝΑΤ κινδυνεύει να χρεωκοπήσει. Πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις σε όσους ναυτεργάτες τόσα χρόνια έδιναν τις εισφορές τους;

Γι' αυτό στον αγώνα κατά της άρσης του καμποτάζ είμαστε όλοι ενωμένοι. Άντρες και γυναίκες. Παλιές και νέες καπετάνισσες. Και είναι ο αγώνας αυτός αγώνας επιβίωσης.

Μη μας ζητάτε λοιπόν να σκεφτούμε το Ζενίθ. Γιατί αυτός που βρίσκεται στο ναδίρ δεν έχει πια τίποτε άλλο να χάσει αν αγωνιστεί. Εκτός από τις αλυσίδες του.

Βίρα λοιπόν τις άγκυρες! Κι ας σπάσουν και οι καδένες. Για το μέλλον που ονειρευτήκαμε και δικαιούμαστε μετά από τριάντα χρόνια να ζήσουμε. Την καταξίωση του θεσμού της ελληνίδας καπετάνισσας.

Έτσι τιμούμε εμείς την επέτειο των τριάντα χρόνων από την αποφοίτηση. Με αγώνες!

Εκεί, στον Πειραιά, στο λιμάνι. Που η ακηδία όλων μας ξεμπάρκαρε.

Είναι η ώρα να μας ξαναβρούν μπροστά τους. Και η ώρα να σταματήσουν να ξεγελάν κι άλλες αθώες κοπέλες με κούφιες υποσχέσεις. Η ώρα να βγει ο θεσμός από την κόλαση.

Τριάντα χρόνια μετά ξέρουμε καλά γιατί μας άνοιξαν την πόρτα της ναυτιλίας. Χωρίς καν να το ζητήσουμε εμείς. Τώρα νομίζουν πως έχουν το δικαίωμα να την ξανακλείσουν. Ωραία λοιπόν. Στις δικές τους κλειστές πόρτες απαντάμε με κλειστά λιμάνια. Δίκαιο δεν είναι;

Ή όλοι μαζί στο ζενίθ ή όλοι μαζί στο ναδίρ. Δεν μπορεί η μεν ελληνόκτητη ναυτιλία να είναι πρώτη στον κόσμο και να ανθοφορεί και οι έλληνες ναυτεργάτες να πετιούνται στον καιάδα. 85.000 έλληνες ναυτικοί το 1980, λιγότεροι από 20.000 σήμερα. Μιλάνε οι αριθμοί. Κόντρα στους αριθμούς για τα διαφυγόντα κέρδη από το Ζενίθ και το κάθε Ζενίθ. Και στο κάτω κάτω ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Απαιτούμε λοιπόν από την Πολιτεία να θέσει στο ζενίθ της τον άνθρωπο. Ζητάμε να πάρει πίσω την άρση του καμποτάζ και να θεσμοθετήσει μέτρα στήριξης τόσο των ελλήνων ναυτεργατών όσο και της γυναίκας ναυτεργάτριας.

Ζητάμε πολλά; Όχι! Ζητάμε μόνο να τιμήσουν τα τριάντα χρόνια που χωρίς καμία στήριξη καταφέραμε να κρατήσουμε ζωντανό το θεσμό της ελληνίδας καπετάνισσας. Και που παρά τις αντιξοότητες έχουμε σήμερα να καμαρώνουμε αρκετές συναδέλφισσες σε βαθμό υποπλοιάρχου αλλά και πρώτου πλοιάρχου.

Αποδείξαμε πως μπορούμε να σταθούμε ισάξια με τους άντρες συναδέλφους στις γέφυρες των πλοίων. Και δεν ανεχόμαστε άλλο πια ούτε διακρίσεις εξαιτίας του φύλου μας ούτε και άλλη εκμετάλλευση των γυναικών ναυτικών με στόχο να χτυπηθεί συνολικά το ναυτεργατικό κίνημα. Σας είπαμε, ξέρουμε γιατί μας ανοίξατε την πόρτα. Δε μας κάνατε χάρη.

Μας βάλατε στα καράβια για τον ίδιο λόγο που τώρα βάζετε τους αλλοδαπούς. Χωρίς να νοιάζεστε αν θα τα καταφέρουμε επαγγελματικά. Μας θέλατε το πολύ πολύ για ανθυποπλοιάρχους. Δεν περιμένατε πως θα καταφέρουμε κάτι καλύτερο. Επιδιώκατε να δημιουργήσετε ζευγάρια ναυτικών. Να μένουμε περισσότερο στο πλοίο, να δεχόμαστε μικρότερους μισθούς για να μας ναυτολογήσετε μαζί. Κι όταν τα σχέδιά σας βγήκαν όλα πλάνα, βιαστήκατε να μας κλείσετε την πόρτα. Προτιμώντας τους αλλοδαπούς.

Ε, σας λέμε ότι και αυτό το σχέδιο πλάνη θα βγει. Θα φροντίσουν οι ναυτεργάτες γι' αυτό. Κι εμείς θα σταθούμε δίπλα τους. Δίπλα στο ταξικό ναυτεργατικό κίνημα. Γιατί αυτό και μόνο μας στήριξε αταλάντευτα τριάντα τόσα χρόνια. Αν μη τι άλλο χρωστάμε τώρα να ανταποδώσουμε.

Γιατί αχάριστες οι ελληνίδες καπετάνισσες δεν είναι. Και το ξέρετε. Όπως αγαπήσαμε τα καράβια σας όταν μας δώσατε την ευκαιρία να εργαστούμε , και υπερβάλαμε εαυτούς για να σταθούμε αντάξιες, ίδια τώρα τιμούμε τα τριάντα χρόνια της παρουσίας μας υποστηρίζοντας ολόψυχα τον αγώνα των ναυτεργατών.

Στο κάτω κάτω δε μας αφήσατε άλλο δρόμο. Ο αγώνας των ναυτεργατών είναι η μόνη μας ελπίδα να μη σβήσει ο κλάδος μας. Και να μην πάνε στράφι τριάντα χρόνια προσπάθειας και θυσίας.