BLOG ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ Ε.Ν.

Χτες γράφαμε για γαλέρες και σήμερα επιβεβαιωθήκαμε: Τραγικό ναυάγιο στην Ελευσίνα και νεκρός ο πλοίαρχος.

Χτες μόλις γράφαμε ότι τα ελληνικά καράβια θυμίζουν πλέον γαλέρες. Και κάθε μέρα που περνάει όλο και περισσότερο μοιάζουν με κάτεργα. Και σήμερα ένα τραγικό ναυάγιο ήρθε να μας επιβεβαιώσει:

http://peiratikoreportaz.blogspot.com/2012/03/48.html?spref=fb

Μαύρη Δευτέρα ξημέρωσε, όχι μόνο για την ναυτική οικογένεια και την ναυτιλία. Αλλά και για όλο τον εργαζόμενο λαό. Μέσα στο λιμάνι της Ελευσίνας βυθίστηκε εφοδιαστικό πλοίο και αγνοείται ο έμπειρος 48χρονος Ικαριώτης καπετάνιος του, πατέρας τριών ανηλίκων παιδιών!

Συγκλονισμένος ο κόσμος της ναυτεργασίας , αλλά και γενικότερα της ναυτιλίας και του πρώτου λιμανιού της χώρας παρακολουθεί με πόνο ψυχής από τις 10 το πρωί το τραγικό ναυάγιο του εφοδιαστικού πλοίου "ΑΛΦΑ 1" της εταιρείας "ΒΙΑΜΑΡ" , σε απόσταση 400-500 μέτρων από το λιμεναρχείο της Ελευσίνας.

Σοκαρισμένοι και με αγωνία μεγάλη για τον καπετάνιο τους είναι οι 10 ναυτικοί , που πρόλαβαν και πήδηξαν στη θάλασσα και σώθηκαν.

Ένας από τους διασωθέντες διακομίστηκε στο Θριάσιο νοσοκομείο με καρδιολογικό πρόβλημα.

Σύμφωνα με τα πρώτα στοιχεία το εφοδιαστικό πλοίο δούλευε όλη την νύχτα και μέχρι τις 4 η 5 τα ξημερώματα, οπότε και αγκυροβόλησε λίγο, για να ξεκουραστούν οι ναυτικοί του.

Καταγγελίες, που περιήλθαν εις γνώση μας, από την πρώτη στιγμή μιλούν για εξαντλητικά ωράρια εργασίας και μεγάλη πίεση των ναυτικών.

Ο Ικαριώτης καπετάνιος, που δεν πρόλαβε να εγκαταλείψει το πλοίο και αγνοείται , σύμφωνα με συναδέλφους του, ταξίδευε με ποντοπόρα, ήταν εμπειρότατος και γύρισε και δούλευε σε εφοδιαστικά, για να βρίσκεται κοντά στη σύζυγο και τα τρία μικρά παιδιά του.

Καταγωγή του η Μεσαριά Ικαρίας.

Πολύ αγαπητός στο νησί του.

Πολύ αξιόλογος άνθρωπος και αγαπητός μεταξύ των συναδέλφων του.

Να σημειωθεί, πως στα πλοία αυτά εργάζονται αρκετοί Ικαριώτες και είναι φίλοι και δεμένοι μεταξύ τους.

Την νύχτα μάλιστα ο ίδιος μίλησε σε φίλους του Ικαριώτες σε διπλανό πλοίο και είπαν τα δικά τους για το αγαπημένο τους νησί.


Τα υπουργεία, δύο, σε χαλάρωση, για να μην γράψω τίποτα χειρότερο.

Ο θάλαμος βεβαίως ετοιμοπόλεμος.

Αλλά, το λιμεναρχείο Ελευσίνας-ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΤΕ ΔΥΝΑΤΟΝ- με ελάχιστο προσωπικό.

Χωρίς μονάδα ΚΕΑ. χωρίς βάση για μονάδα βατραχανθρώπων.

Η καταγγελία αναφέρει,πως βούτηξε ιδιώτης δύτης και οι βατραχάνθρωποι της ΜΥΑ έφθασαν μια ώρα ...και, αργότερα.

Ας απαντήσουν οι ίδιοι, ο Αλίμονος και ο αρχηγός του Λ.Σ.

Ουδείς δε ανώτατος ΜΈΧΡΙ ΠΡΙΝ ΛΊΓΗ ΏΡΑ

ΕΊΧΕ ΜΕΤΑΒΕΙ ΣΤΟ ΛΙΜΕΝΑΡΧΕΊΟ Ελευσίνας.

ΡΑΣΤΏΝΗ ΧΕΙΜΕΡΙΝΉ;

Η ΧΕΙΜΕΡΊΑ ΝΆΡΚΗ, ΑΡΧΗΓΈ, ΕΚΕΊ, εσείς, ΟΙ ΑΡΧΙΧΡΥΣΟΚΛΑΡΆΤΟΙ;;;

Το πλοίο βρίσκεται αναποδογυρισμένο σαν το "Δύστος".

΄Πέρασε πάνω από φωτεινό σημαντήρα παλιού ναυαγίου.

Κάτι συνέβη ...και δεν το πρόσεξαν, παρότι είχε σήμανση...

Όμως, πως βυθίστηκε τόσο γρήγορα και γιατί;

Γιατί όλοι πρόλαβαν και όχι ο καπετάνιος;

Γιατί το ΑΡΧΗΓΕΙΟ αντιμετώπισε το τραγικό ναυάγιο μέσα στην Ελευσίνα ...χαλαρά;
Ποιοι καλύπτονται;

Τι κουκουλώνετε, κύριοι;

Πόπη Χριστοδουλίδου


Δεν ξέρω τι κουκουλώνουν, αν κουκουλώνουν. Είδα μονάχα το νεκρός ο καπετάνιος και πάγωσα. Καπετάν Δημήτρης και αυτός. Σαν τον άλλο τον καπετάνιο που χάσαμε πέρυσι στον Ατλαντικό. Γνωστό και το επώνυμο. Ένα φίδι παγωμένο στη ραχοκοκαλιά.

Έπειτα διάβασα την καταγγελία της φίλης πλοιάρχου (για ευνόητους λόγους δε θα πω το όνομά της):
ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ...ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΣΙΝΑ?ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΤΑ ΩΡΑΡΙΑ ΟΣΩΝ ΤΑΞΙΔΕΥΟΥΜΕ ΕΝΤΟΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΕΙΝΑΙ ΟΝΤΩΣ ΕΞΟΝΤΩΤΙΚΑ.ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΥΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ ΑΛΛΑ ΕΧΟΥΝ ΞΕΝΟ ΠΛΗΡΩΜΑ.ΕΙΜΑΣΤΕ 20 ΩΡΕΣ ΤΟ 24ΩΡΟ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΟΥΡΤΟΥΝΑ.ΟΤΑΝ ΕΧΕΙ ΦΟΥΡΤΟΥΝΑ ΠΑΜΕ ΣΤΙ 30 ΩΡΕΣ ΚΑΙ ΒΑΛΕ ΣΥΝΕΧΟΜΕΝΗ ΕΡΓΑΣΙΑ.ST.ΒΥ ΓΙΑ ΟΛΑ.ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΚΑΝΕΙ ΤΟΝ ISM ΜΑΣ ΤΡΕΛΛΑΙΝΟΥΝ ΣΤΙΣ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΕΙΣ ΓΡΑΦΙΚΩΝ ΚΙ ΟΤΑΝ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΓΙΑ ΒΟΗΘΕΙΑ ΨΑΧΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ.ΚΡΙΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ.ΚΡΙΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ.
Αυτά δηλαδή που γράφαμε κι εμείς μόλις χτες. Για τα εξαντλητικά ωράρια και την απάνθρωπη καταπίεση που έχει γίνει νόμος στην ελληνική ναυτιλία. Κι ένας θάνατος που επιβεβαιώνει τραγικά την κατάσταση. Δείτε και το βίντεο που ακολουθεί:


Απορούν λέει πώς την έπαθε έτσι ο καπετάνιος. Που και έμπειρος ήταν και γνώστης της περιοχής. Να περάσει πάνω από χαρτογραφημένο ναυάγιο...

Να ρωτήσουν τους επιστήμονες της Ιατρικής. Σε ποια κατάσταση περιέρχεται ο άνθρωπος από το διαρκές ξενύχτι και τα εξαντλητικά ωράρια. Και μετά να απορούν που αυτή την ώρα μια οικογένεια έχασε τον προστάτη της. Που τρία παιδιά ορφάνεψαν.

Ζούμε σήμερα έναν νέο μεσαίωνα. Η βαρβαρότητα στις εργασιακές σχέσεις έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Η ακόρεστη δίψα των εφοπληστών (και ορθογραφία γνωρίζω) δε λογαριάζει τίποτε μπρος στην αύξηση των κερδών.

Σήμερα ήταν ο καπετάν Δημήτρης Φωκιανός. Αύριο θα είναι κάποιος άλλος.

Αναλώσιμα είδη οι ναυτικοί.

Ποιος νοιάζεται που χάθηκε ένας άνθρωπος;

Μόνο για τα λεφτά τους νοιάζονται. Λες και θα τα πάρουν μαζί τους οι αλήτες.


1 σχόλιο:

  1. «Η βαρβαρότητα στις εργασιακές σχέσεις έχει ξεπεράσει κάθε όριο.»
    Το άρθρο μου αυτό το δημοσίευσε το περιοδικό εφοπλιστής το 2009
    http://katianouba.blogspot.com/2010/05/blog-post_12.html
    Επίσης βλέπε:
    http://katianouba.blogspot.com/2011/01/criminal-document.html
    Σας εύχομαι πάντα τα καλύτερα απ’ έναν απόμαχο της θάλασσας.
    Seafarer

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Welcome onboard! Αφήστε μας το μήνυμά σας και θα προσπαθήσουμε να σας απαντήσουμε το συντομότερο δυνατό. Εκτός αν αλλού αρμενίζουμε... Οπότε κουράγιο μέχρι να καταπλεύσουμε και πάλι στο λιμάνι...

ΔΩΣΤΕ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ!

ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΡΙΕΣ ΤΩΝ ΑΕΝ ΑΠΑΙΤΟΥΝ:


ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ!

ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΩΡΑ!


ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΑΕΝ

Οικολογικό Περισκόπιο

10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010: ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΗ



Ο ΟΡΚΟΣ


ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ...


ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΟΝ ΖΗΤΗΣΑΝ;


Στα μάτια σας, μας είπαν, βλέπουμε το μέλλον της Ναυτιλίας. (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, κ. Φικιώρης)

Μα το δικό μας μέλλον αποδείχτηκε κόλαση.

Τώρα τα ίδια τάζουν στα νέα κορίτσια για να τα πείσουν να πάνε στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού. Αυτές δε θα χρειαστεί να περιμένουν για να ανακαλύψουν την ίδια κόλαση της ανεργίας. Από το πρώτο εξάμηνο σπουδών, αναζητώντας καράβι για πρακτική άσκηση, βρίσκονται αντιμέτωπες με τις κλειστές πόρτες των εταιρειών. Δεκάδες νέες καπετάνισσες κινδυνεύουν να χάσουν το επόμενο εξάμηνο της σχολής γιατί ο Ιούλιος μπήκε και καράβι δε βρήκαν. Πολλές ακόμη αναγκάστηκαν ήδη να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους για τον ίδιο λόγο. Μα κανενός υπευθύνου δεν ιδρώνει το αυτί.

Αντίθετα μας ζητούν να σκεφτούμε το κρουαζιερόπλοιο Ζενίθ και τα διαφυγόντα κέρδη για τον τουρισμό. Την ώρα που οι ναυτεργάτες, γυναίκες και άντρες, βρίσκονται στο απόλυτο ναδίρ. Και απαιτούν να μην απεργούμε, να μην αγωνιζόμαστε για το δίκιο μας. Είμαστε υποχρεωμένες να μην υπακούσουμε. Το δις εξαμαρτείν δεν αρμόζει ούτε στις γυναίκες. Και ειδικά σε καπετάνισσες.

Ορκιστήκαμε για καπετάνισσες. Όχι για νέες Ιφιγένειες. Και αυτόν τον όρκο θα τιμήσουμε. Καπετάνισσες στη θάλασσα και καπετάνισσες στη ζωή. Με το κεφάλι ψηλά απαιτούμε να τηρηθούν οι υποσχέσεις που μας δόθηκαν. Και να ληφθούν μέτρα ώστε να μη σβήσει ο θεσμός τριάντα χρόνων. Το μέλλον της ναυτιλίας ανήκει και σε μας. Όχι γιατί μας το έταξε ένας υπουργός μα γιατί έχουμε κι εμείς προσφέρει τον ιδρώτα μας για την ελληνική ναυτιλία.

Τώρα όμως με την άρση του καμποτάζ και τον αφανισμό των ελλήνων ναυτεργατών που θα σημάνει, το ΝΑΤ κινδυνεύει να χρεωκοπήσει. Πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις σε όσους ναυτεργάτες τόσα χρόνια έδιναν τις εισφορές τους;

Γι' αυτό στον αγώνα κατά της άρσης του καμποτάζ είμαστε όλοι ενωμένοι. Άντρες και γυναίκες. Παλιές και νέες καπετάνισσες. Και είναι ο αγώνας αυτός αγώνας επιβίωσης.

Μη μας ζητάτε λοιπόν να σκεφτούμε το Ζενίθ. Γιατί αυτός που βρίσκεται στο ναδίρ δεν έχει πια τίποτε άλλο να χάσει αν αγωνιστεί. Εκτός από τις αλυσίδες του.

Βίρα λοιπόν τις άγκυρες! Κι ας σπάσουν και οι καδένες. Για το μέλλον που ονειρευτήκαμε και δικαιούμαστε μετά από τριάντα χρόνια να ζήσουμε. Την καταξίωση του θεσμού της ελληνίδας καπετάνισσας.

Έτσι τιμούμε εμείς την επέτειο των τριάντα χρόνων από την αποφοίτηση. Με αγώνες!

Εκεί, στον Πειραιά, στο λιμάνι. Που η ακηδία όλων μας ξεμπάρκαρε.

Είναι η ώρα να μας ξαναβρούν μπροστά τους. Και η ώρα να σταματήσουν να ξεγελάν κι άλλες αθώες κοπέλες με κούφιες υποσχέσεις. Η ώρα να βγει ο θεσμός από την κόλαση.

Τριάντα χρόνια μετά ξέρουμε καλά γιατί μας άνοιξαν την πόρτα της ναυτιλίας. Χωρίς καν να το ζητήσουμε εμείς. Τώρα νομίζουν πως έχουν το δικαίωμα να την ξανακλείσουν. Ωραία λοιπόν. Στις δικές τους κλειστές πόρτες απαντάμε με κλειστά λιμάνια. Δίκαιο δεν είναι;

Ή όλοι μαζί στο ζενίθ ή όλοι μαζί στο ναδίρ. Δεν μπορεί η μεν ελληνόκτητη ναυτιλία να είναι πρώτη στον κόσμο και να ανθοφορεί και οι έλληνες ναυτεργάτες να πετιούνται στον καιάδα. 85.000 έλληνες ναυτικοί το 1980, λιγότεροι από 20.000 σήμερα. Μιλάνε οι αριθμοί. Κόντρα στους αριθμούς για τα διαφυγόντα κέρδη από το Ζενίθ και το κάθε Ζενίθ. Και στο κάτω κάτω ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Απαιτούμε λοιπόν από την Πολιτεία να θέσει στο ζενίθ της τον άνθρωπο. Ζητάμε να πάρει πίσω την άρση του καμποτάζ και να θεσμοθετήσει μέτρα στήριξης τόσο των ελλήνων ναυτεργατών όσο και της γυναίκας ναυτεργάτριας.

Ζητάμε πολλά; Όχι! Ζητάμε μόνο να τιμήσουν τα τριάντα χρόνια που χωρίς καμία στήριξη καταφέραμε να κρατήσουμε ζωντανό το θεσμό της ελληνίδας καπετάνισσας. Και που παρά τις αντιξοότητες έχουμε σήμερα να καμαρώνουμε αρκετές συναδέλφισσες σε βαθμό υποπλοιάρχου αλλά και πρώτου πλοιάρχου.

Αποδείξαμε πως μπορούμε να σταθούμε ισάξια με τους άντρες συναδέλφους στις γέφυρες των πλοίων. Και δεν ανεχόμαστε άλλο πια ούτε διακρίσεις εξαιτίας του φύλου μας ούτε και άλλη εκμετάλλευση των γυναικών ναυτικών με στόχο να χτυπηθεί συνολικά το ναυτεργατικό κίνημα. Σας είπαμε, ξέρουμε γιατί μας ανοίξατε την πόρτα. Δε μας κάνατε χάρη.

Μας βάλατε στα καράβια για τον ίδιο λόγο που τώρα βάζετε τους αλλοδαπούς. Χωρίς να νοιάζεστε αν θα τα καταφέρουμε επαγγελματικά. Μας θέλατε το πολύ πολύ για ανθυποπλοιάρχους. Δεν περιμένατε πως θα καταφέρουμε κάτι καλύτερο. Επιδιώκατε να δημιουργήσετε ζευγάρια ναυτικών. Να μένουμε περισσότερο στο πλοίο, να δεχόμαστε μικρότερους μισθούς για να μας ναυτολογήσετε μαζί. Κι όταν τα σχέδιά σας βγήκαν όλα πλάνα, βιαστήκατε να μας κλείσετε την πόρτα. Προτιμώντας τους αλλοδαπούς.

Ε, σας λέμε ότι και αυτό το σχέδιο πλάνη θα βγει. Θα φροντίσουν οι ναυτεργάτες γι' αυτό. Κι εμείς θα σταθούμε δίπλα τους. Δίπλα στο ταξικό ναυτεργατικό κίνημα. Γιατί αυτό και μόνο μας στήριξε αταλάντευτα τριάντα τόσα χρόνια. Αν μη τι άλλο χρωστάμε τώρα να ανταποδώσουμε.

Γιατί αχάριστες οι ελληνίδες καπετάνισσες δεν είναι. Και το ξέρετε. Όπως αγαπήσαμε τα καράβια σας όταν μας δώσατε την ευκαιρία να εργαστούμε , και υπερβάλαμε εαυτούς για να σταθούμε αντάξιες, ίδια τώρα τιμούμε τα τριάντα χρόνια της παρουσίας μας υποστηρίζοντας ολόψυχα τον αγώνα των ναυτεργατών.

Στο κάτω κάτω δε μας αφήσατε άλλο δρόμο. Ο αγώνας των ναυτεργατών είναι η μόνη μας ελπίδα να μη σβήσει ο κλάδος μας. Και να μην πάνε στράφι τριάντα χρόνια προσπάθειας και θυσίας.