Το ένα μετά το άλλο χαλάνε τα καράβια της γραμμής Ηγουμενίτσας

Πάει καιρός που γράψαμε χαριτολογώντας ετούτο το άρθρο:

Εμείς το ματιάσαμε το Ίλιον...

Τώρα όμως αναγκαζόμαστε να επανέλθουμε στο θέμα των πλοίων που εξυπηρετούν την Ηγουμενίτσα καθώς μαθαίνουμε ότι το ένα μετά το άλλο χαλάνε και βάζουν σε ταλαιπωρία και φυσικά και κίνδυνο τους επιβάτες τους.

Την αρχή έκανε πριν μια βδομάδα περίπου το καλύτερο κλειστού τύπου πλοίο του πορθμείου Ηγουμενίτσας - Κέρκυρας, το Αικατερίνη Π.

Το Αικατερίνη Π. σε πρόσφατη φωτογραφία του την ώρα που ετοιμάζεται να δέσει στο λιμάνι της Ηγουμενίτσας.

Το ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ Π παρουσίασε εμπλοκή στις άγκυρες αλλά και πρόβλημα στην πρωραία έλικα με αποτέλεσμα να χρειαστεί βοήθεια ρυμουλκού για να μπει στο λιμάνι και να επιστρατευθεί το ανοικτού τύπου Ελένη για να εκτελέσει το προγραμματισμένο δρομολόγιο. Και μάλιστα νυχτιάτικα. 20.30 ήταν να φύγει το Αικατερίνη από Κέρκυρα, 23.45 απέπλευσε τελικά το Ελένη. Με 100 ταλαίπωρους επιβάτες. Και να σημειώσουμε ότι τα κλειστού τύπου πλοία δεν είναι μόνο μεγαλύτερα αλλά και εκτελούν ταχύτερα το δρομολόγιο.

Λίγες μέρες αργότερα τη σκυτάλη των αιφνίδιων βλαβών παρέλαβε το Αγία Ειρήνη:

Το ΕΙΡΗΝΗ κατέπλεε στην Ηγουμενίτσα με 96 επιβάτες όταν έσπασε το δεξιό συρματόσχοινο του καταπέλτη. Αποτέλεσμα να καθυστερήσει η έξοδος των επιβατών κατά μία ώρα!

Και φυσικά να απαγορευτεί ο απόπλους μέχρι να διορθωθεί το πρόβλημα. Που σημαίνει και γενικότερη αναστάτωση στα δρομολόγια... Αν μάλιστα σκεφτεί κανείς ότι ήδη έχει αρχίσει η κίνηση των διακοπών του Πάσχα, καταλαβαίνει πως τέτοια εικόνα έχει επιπτώσεις και στην τουριστική εικόνα της περιοχής.

Το τονίζουμε αυτό γιατί μερικοί μερικοί ρίχνουν όλα τα προβλήματα στην παρουσία λαθρομεταναστών στην Ηγουμενίτσα και θεωρούν πως οι λαθρομετανάστες και μόνο φταίνε που πλήττεται ο τουρισμός της Θεσπρωτίας. Όμως ο επιβάτης από και προς Κέρκυρα ουδεμία σχέση έχει με τους λαθρομετανάστες που κατοικοεδρεύουν αρκετά πιο κάτω, στο νέο λιμάνι. Ίσως βεβαίως δει κάποιους διερχόμενους λαθρομετανάστες αλλά αυτό συμβαίνει σε όλα τα λιμάνια της χώρας. Να περνάνε διάφοροι ξένοι απέξω.

Εκτός όμως από τα πλοία του πορθμείου της Κέρκυρας τώρα, και του δρομολογίου για Παξούς παλιότερα (περίπτωση του πλοίου Ίλιον), η κακοριζικιά χτύπησε και στη γραμμή Ελλάδα - Ιταλίας. Μόλις την περασμένη νύχτα. Ξημερώνοντας Κυριακή των Βαΐων.

Στις 21.30 λοιπόν, βράδυ Σαββάτου, παρουσιάστηκε βλάβη και στις δύο ηλεκτρογεννήτριες του Ro Ro RUZGAR κι ενώ το καράβι έπλεε 12,5 ναυτικά μίλια βόρεια των Οθωνών (μικρά νησάκια πλησίων της Κέρκυρας). Το RUZGAR ερχόταν από το Μπρίντεζι της Ιταλίας για Ηγουμενίτσα, με 233 επιβάτες και 52 μέλη πληρώματος. Και υπόψην ότι στην περιοχή χτες βράδυ έπνεαν και άνεμοι αρκετής έντασης.

Τελικά το RUZGAR κατάφερε να αποκαταστήσει τη βλάβη και αυτοδύναμα να καταπλεύσει στην Ηγουμενίτσα στις 1.42 τα ξημερώματα αντί για τις 22.30 που ήταν η προγραμματισμένη άφιξη.

Ακολούθησε και απαγορευτικό απόπλου μέχρι να βγει έγγραφο αξιοπλοΐας και τελικά στις 4.10 το πρωί το καράβι απέπλευσε με 100 επιβάτες για Ιταλία... Και για φαντάσου με τι εικόνα έφυγαν αυτοί οι άνθρωποι αλλά σκέψου και εκείνους που αποβιβάστηκαν εδώ. Γιατί πρόσφατα το Τελωνείο έλαβε την απόφαση λόγω της κατάστασης με τους λαθρομετανάστες να μη λειτουργεί τη νύχτα. Δεν ξέρω αν στο μεταξύ άλλαξε κάτι και ανακλήθηκε αυτή η απόφαση. Δεν έχω διαβάσει τίποτε σχετικό.

Στα σχετικά όμως θα προσθέσω ότι πρόσφατα το λιμάνι της Ηγουμενίτσας έκλεισε για τέσσερις ώρες λόγω της κινητοποίησης που κήρυξε ο Δήμος ως διαμαρτυρία για την αφόρητη κατάσταση με τους λαθρομετανάστες. Και αναμένεται και συνέχιση των κινητοποιήσεων, ευτυχώς όπως διάβασα όχι μέσα στις γιορτές. Το αυτί όμως των αρμοδίων δεν ίδρωσε. Και φρόντισαν να δηλώσουν ότι αν η Ελλάδα διώξει τους λαθρομετανάστες, θα βρεθεί εκτός Σένγκεν. Άρα για μια ακόμη φορά αποδεικνύεται ότι δεν είναι οι ίδιοι οι λαθρομετανάστες το πρόβλημα αλλά οι ευρωπαϊκοί κανονισμοί που έχουν δημιουργήσει μια τρελή κατάσταση στην Ηγουμενίτσα.

Κατά τα άλλα συνεχίζονται τα υπόγεια ρεύματα για την πώληση του λιμανιού της Ηγουμενίτσας, μέσα στη γενικότερη κατεύθυνση της "αξιοποίησης" της περιουσίας και την αποπληρωμή του χρέους. Ενώ συνεχίζονται και οι διαμαρτυρίες των λιμενικών πως δεν επαρκούν για την ασφαλή επιτήρηση του χώρου και τους ελέγχους που πρέπει να γίνονται. Μόλις χτες όμως διάβαζα ότι οι λιμενικοί είναι λέει υπεύθυνοι μόνο για έξω από το λιμάνι. Μέσα έχει ευθύνη ο ΟΛΗΓ, που θα έπρεπε να προσλάβει πρόσωπα ειδικά (σεκιούριτι)... Τοπική εφημερίδα (ΤΙΤΑΝΗ) σε άρθρο της κάνει λόγο για 100 και πλέον θέσεις εργασίας που έμειναν κενές λόγω της πολιτικής που ακολουθεί ο ΟΛΗΓ.

Άρα και πάλι αποδεικνύεται ότι δεν είναι η παρουσία των λαθρομεταναστών που τα προκαλεί όλα. Είναι κυρίως η ακηδία των αρμοδίων να δρομολογήσουν λύσεις.

Αν και δεν πρέπει να αδικούμε όλους τους αρμόδιους φορείς. Πχ ο Δήμος της Ηγουμενίτσας δείχνει μια αυξημένη κινητικότητα το τελευταίο διάστημα για το θέμα των λαθρομεταναστών. Και πρόταση για δημιουργία καταυλισμού έκανε (αν και οι κακές γλώσσες λένε πως την έκανε εκ του ασφαλούς, με τη βεβαιότητα πως θα προσκρούσει σε αντιδράσεις των κατοίκων, όπερ και εγένετο!!!) και σε κλείσιμο του λιμανιού 4ωρο προχώρησε (αλλά πάλι βρήκαν και έλεγαν τα δικά τους οι γκρινιάρηδες - για το 7 το πρωί με 11 που έγινε η κινητοποίηση και μέρα εργάσιμη με αποτέλεσμα να πλαισιώσουν την κινητοποίηση ελάχιστοι πολίτες).

Η παρουσία όμως τόσων εκατοντάδων ανθρώπων στο ύπαιθρο, σε πρόχειρους καταυλισμούς που έχουν φτιάξει αυθαίρετα κοντά στο νέο λιμάνι, δημιουργεί και προβλήματα καθαριότητας. Και εδώ όμως ο Δήμος Ηγουμενίτσας αναζητεί λύση! Προωθεί την ανάπτυξη του εθελοντισμού στους δημότες του και ειδικά σε θέματα προστασίας περιβάλλοντος. Διότι όπως ειπώθηκε και σε ειδική σύσκεψη: Δεν μπορεί να τα περιμένουμε όλα από τους άλλους! Πρέπει και οι πολίτες να αναλάβουν εθελοντική δράση και να βοηθήσουν τους φορείς! Ιδιαίτερα το Δήμο Ηγουμενίτσας που έχει βουλιάξει στα χρέη του, αντίθετα με τον ΟΛΗΓ (Οργανισμό Λιμένα Ηγουμενίτσας) και σύμφωνα με όσα καταγγέλλει σε πρόσφατο άρθρο της η τοπική εφημερίδα ΤΙΤΑΝΗ.

Η ΤΙΤΑΝΗ λοιπόν ισχυρίζεται πως ο ΟΛΗΓ εκμεταλλεύτηκε δεόντως όσα του παραχωρήθηκαν αλλά δεν προχώρησε σε αντισταθμιστικές ενέργειες προς τον τόπο. Έτσι ο τόπος στενάζει από τα προβλήματα εξαιτίας της ύπαρξης του λιμανιού (λαθρομετανάστες) και παράλληλα δεν καταφέρνει ούτε στον τουρισμό να έχει όφελος με όσα αναφέραμε παραπάνω ότι συμβαίνουν στα καράβια αλλά και γενικότερα προβλήματα που αφορούν το οδικό δίκτυο και τις άλλες υποδομές που σχετίζονται με τον τουρισμό. Παράδειγμα θα αναφέρουμε εδώ την κατάσταση στους σημαντικούς αρχαιολογικούς χώρους της Θεσπρωτίας: Γίτανα, Φανοτή, Ελέα, Δυμόκαστρο. Χώροι που έχουν γίνει έργα εκατομμυρίων ευρώ τα τελευταία χρόνια και όμως μένουν κλειστοί γιατί δεν υπάρχουν χρήματα για πρόσληψη φυλάκων.

Όσο για το οδικό δίκτυο; Αυτό είναι μια άλλη μεγάλη πληγή της Θεσπρωτίας. Από τον καιρό που ολοκληρώθηκε η Εγνατία, εγκαταλείφθηκε στην τύχη του ο παλιός εθνικός δρόμος προς Γιάννενα και που είναι εκείνος που διευκολύνει την τουριστική ανάπτυξη του τόπου. Ενώ η Εγνατία, ως αυτοκινητόδρομος ταχείας κυκλοφορίας, δεν επιτρέπει παρά την άμεση απομάκρυνση των επισκεπτών... Σε ποια κατάσταση βρίσκεται ο παλιός δρόμος; Ας αφήσουμε τις εικόνες να μιλήσουν:

Δυο τουλάχιστον χρόνια είναι αυτή η κατάσταση με το δρόμο να έχει πάθει καθίζηση λίγο μετά το χωριό Νεράιδα (Μενίνα). Και πάνω σε στροφή με μηδέν ορατότητα... Μπήκαν οι πορτοκαλί πυραμίδες και όριο ταχύτητας 30 και τέλος. Ούτε καν τις διαγραμμίσεις δε βάφουν.

Αλλού πάλι βρίσκεσαι τετ α τετ με τα μεγάλα αθώα μάτια μιας αγελάδας. Και πρέπει να βγεις στο άλλο ρεύμα. Καλά να είσαι στο ίσιο και να ελέγχεις. Τι γίνεται αν η αγελάδα την έχει στήσει σε στροφή; Απλά κάνεις το σταυρό σου! Κόρνα μη διανοηθείς να πατήσεις. Θα τρομάξει το ζωντανό και οι συνέπειες θα είναι απρόβλεπτες...

Και να μια τέτοια κατάσταση. Με αρκετές αγελάδες και στροφή στο βάθος. Κι από πάνω βράχια που κάθε τρεις και λίγο κατεβάζουν πέτρες. Παλιά υπήρχε υπάλληλος που περνούσε και τις μάζευε στην άκρη. Τώρα, με την Εγνατία, ο δρόμος εγκαταλείφθηκε και αναλαμβάνουν να σπρώξουν πιο πέρα τις πέτρες τα ελαστικά των άτυχων οδηγών.

Δες όμως τι χάνει όποιος ξένος προτιμήσει την Εγνατία και όχι τον παλιό δρόμο:

Το πανέμορφο πρόσωπο της ορεινής Θεσπρωτίας... Της ακριτικής Θεσπρωτίας. Που βουλιάζει στην ερήμωση εξαιτίας των προβλημάτων και μένει ανεκμετάλλευτη την ίδια ώρα που υποτίθεται ψάχνουμε τρόπους να ορθοποδήσει οικονομικά η χώρα. Χωριά που μείναν χωρίς ανθρώπους, χωρίς σχολεία, μόνο ένα πλέον λειτουργεί, στη Νεράιδα, με ελάχιστα δρομολόγια για τα αστικά κέντρα.

Δείτε κι αυτό:

Την αρχαία πόλη των Γιτάνων. Σε απόσταση αναπνοής από την Ηγουμενίτσα. Που ξοδεύτηκαν 1.000.000 για την ανάδειξή της και τώρα μένει κλειστή. Γιατί δεν υπάρχει φύλακας! Ίσως, λέει, το καλοκαίρι, να προσλάβουν κανέναν συμβασιούχο... Και δείτε και τούτο:

Τη μαγεία της παραθαλάσσιας Θεσπρωτίας. Παραλία Μέγας Άμμος, στα Σύβοτα. Από κει και η ακόλουθη φωτογραφία:

Στις 16 Μαρτίου. Κανείς δε νοιάστηκε να μαζέψει τα σκουπίδια που ξέμειναν από το περασμένο καλοκαίρι. Κι ας επιμένουν οι λιγοστοί τουρίστες του τόπου να έρχονται εδώ και το χειμώνα για να περπατήσουν δίπλα στο κύμα. Και είναι μόνο 24 χλμ τα Σύβοτα από την Ηγουμενίτσα. Αν όλα λειτουργούσαν σωστά θα μπορούσαν και το χειμώνα να έχουν μια καλή τουριστική κίνηση.

Εδώ όμως στη Θεσπρωτία φαίνεται πως τίποτε δε λειτουργεί. Και η μόνη ελπίδα είναι ο εθελοντισμός των κατοίκων. Φτάνει όμως; Να βγάλει τον τόπο από το τέλμα; Όσο εθελοντισμό και αν δείξουν, που δείχνουν ήδη... Με τους Συβοτίστας (τους εθελοντές από τα Σύβοτα) να έχουν κιόλας ανασκουμπωθεί και να καθαρίζουν παραλίες. Και τους Φιλίστας να καθαρίζουν το Φιλιάτι και τους Γκοριλίστας (από το βουνό Γκορίλας) να νοιάζονται την περιοχή της Παραμυθιάς.

Δεν φτάνουν. Δει δε χρημάτων. Και έργου σοβαρού από τη μεριά των αρμοδίων. Αυτούς όμως άλλο τους καίει. Να καμφθούν οι αντιδράσεις των κατοίκων και να περάσει επιτέλους ο αγωγός φυσικού αερίου από την Πέρδικα Θεσπρωτίας! Αδιάφορο αν η Πέρδικα είναι δίπλα στα Σύβοτα και μαζί και με την Πάργα που είναι από την άλλη μεριά, αποτελούν το πιο τουριστικό μέρος όλης της Ηπείρου.

Φωνάζουμε. Ακούει κανείς; Πως για μια ακόμη φορά έχουν παραπετάξει την Ήπειρο; Πως δεν κάνουν τίποτε για την ανάπτυξη του τόπου;

Είπαμε πως δεν πρέπει να τα περιμένουμε όλα από τις αρχές. Αλλά και οι αρχές ας μην τα περιμένουν όλα από τους κατοίκους. Γιατί και να θέλουμε δεν μπορούμε να λύσουμε όλα τα προβλήματα. Τη λαθρομετανάστευση, το οδικό δίκτυο, την κατάσταση με τα καράβια, τους κλειστούς αρχαιολογικούς χώρους.

Βοηθήστε τη Θεσπρωτία, βοηθήστε την Ήπειρο. Για να μπορέσουν με τη σειρά τους να βοηθήσουν στο όραμα της ανάπτυξης της πατρίδας... Η δική μας θέληση, των κατοίκων, είναι δεδομένη. Των αρχών;

Η ΠΕΝΕΝ διαμαρτύρεται για κρούσματα βίας στα λιμάνια εκ μέρους των μεταναστών

«Η Διοίκηση της ΠΕΝΕΝ παρακολουθεί με ιδιαίτερη ανησυχία τα κρούσματα βίας που σημειώνονται σε βάρος μελών των πληρωμάτων στα Ε/Γ – Ο/Γ πλοία της γραμμής Πάτρας, Ηγουμενίτσας – Ιταλίας από απελπισμένους μετανάστες οι οποίοι προσπαθούν και επιδιώκουν δια θαλάσσης να προωθηθούν στην κεντρική και βόρεια Ευρώπη.

Ο σεβασμός μας προς τους μετανάστες είναι απόλυτος και αδιαμφισβήτητος παρά τις όποιες αρνητικές ενέργειές τους αφού κατανοούμε τις δύσκολες έως τραγικές συνθήκες που αντιμετωπίζουν στην χώρα μας από την έλλειψη ουσιαστικής μεταναστευτικής πολιτικής. ‘Όπως επίσης αντιλαμβανόμαστε τον διακαή πόθο αυτών των ανθρώπων να βρουν με όποιο δυνατό τρόπο διαφυγή προς χώρες που πιστεύουν ότι πρέπει να εγκατασταθούν και να εργασθούν. Στην προσπάθειά τους αυτή έχουν επανειλημμένα πέσει θύματα αδίστακτων κυκλωμάτων που τους εκμεταλλεύονται οικονομικά» «Τόσο στην Πάτρα όσο και στην Ηγουμενίτσα, όλα τα τελευταία χρόνια έχουν δημιουργηθεί διάφορα επεισόδια μέσα κι έξω από τα πλοία στα οποία έχει τεθεί σε κίνδυνο η ασφάλεια και η σωματική ακεραιότητα Ελλήνων Ναυτεργατών διαφόρων ειδικοτήτων.

Η ελλιπέστατη φρούρηση και ο ανεπαρκής έλεγχος των λιμανιών αυτών από τις αρμόδιες αρχές (τόσο μέσα στα λιμάνια όσο και έξω από αυτά) είναι η βασική αιτία για τους κινδύνους που αντιμετωπίζουν τα πληρώματα των πλοίων» . «Πρόσφατα και χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι ο τραυματισμός και η νοσηλεία σε νοσοκομείο της Πάτρας του μέλους της ΠΕΝΕΝ Κ.Γ από το πλοίο CRUISE EUROPA της MINOAN LINES στις 30/3/2011.

Αμέσως μετά έλαβε χώρα και άλλο περιστατικό επίθεσης στο πλοίο IONIAN QUEEN την 1/4/2011 στο οποίο κτυπήθηκε από ανάλογη επίθεση το μέλος της ΠΕΝΕΝ Τ.Φ» «Επειδή θεωρούμε τα παραπάνω ενδεικτικά και πάντως η κατάσταση μπορεί να πάρει απρόβλεπτες διαστάσεις και να κινδυνεύσει άμεσα η ζωή των Ναυτεργατών, τονίζουμε την ανάγκη η πολιτεία, η κυβέρνηση και τα αρμόδια όργανα να προστατεύσουν την ζωή και την σωματική ακεραιότητα των Ναυτεργατών μας. Κάθε ολιγωρία, καθυστέρηση μπορεί να έχει τραγικά αποτελέσματα.

Οι ναυτιλιακές εταιρίες καλούνται και αυτές να αναλάβουν την ευθύνη τους και να μην χρησιμοποιούν τα πληρώματα σαν ασπίδα ασφαλείας και προστασίας των πλοίων. Τα πληρώματα δεν έχουν καμιά αρμοδιότητα και κανένα λόγο να αντιπαρατεθούν με τους μετανάστες και πολύ περισσότερο να θέτουν σε κίνδυνο την ζωή τους.

Ζητούμε την άμεση παρέμβαση του Υπουργού Προστασίας του Πολίτη και του Υπουργού ΘΥΝΑΛ προκειμένου να διασφαλισθεί χωρίς κανένα κίνδυνο η εργασία των Ελλήνων Ναυτεργατών. Αυτή είναι η ελάχιστη και στοιχειώδης υποχρέωση της πολιτείας απέναντι στους Έλληνες Ναυτεργάτες. Αναμένουμε άμεσα τις ενέργειές σας».

__________________________________

Κάντε κλικ εδώ

http://www.penen.gr/ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ%20ΣΕ%20ΠΑΤΡΑ%20ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ_%20ΚΡΟΥΣΜΑΤΑ%20ΒΙΑΣ.pdf

για να διαβάσετε την ανακοίνωση στο πρωτότυπο.

Σχόλιο:

Υπενθυμίζουμε ότι οι ναυτεργάτες παραμένουν σε καθεστώς επιστράτευσης εδώ και μήνες.

http://www.pno.gr/dt/1-4-2011.pdf

Και την ίδια ώρα εγκαταλείπονται απροστάτευτοι σε κινδύνους που απειλούν και τη ζωή τους ακόμη... Η πολιτεία μπορεί λοιπόν εκεί που θέλει να επιβάλει τις θελήσεις της. Στους μετανάστες που παράνομα βρίσκονται στη χώρα γιατί δεν το κάνει; Ή αλλιώς: Τι κάνει νιάου νιάου στα λιμάνια;;;;;;;

Το γκρουπ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ στο Face Book

Το γκρουπάκι μας στο Face Book, το γκρουπ ELLINIDES KAPETANISSES ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ ΕΜΠΟΡΙΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ, πάει καιρός που άνοιξε. Τουλάχιστον δύο χρόνια πριν...

Στα πρώτα του βήματα είχαμε λιγότερα μέλη από τα δάχτυλα του ενός χεριού. Διότι ναι μεν γνώριζα αρκετές δικές μου συμμαθήτριες από τη σχολή αλλά η δική μας γενιά δεν έχει και πολύ καλή σχέση με τα κομπιούτερ. Και από την άλλη ήταν ελάχιστες οι νεότερες Καπετάνισσες που μέσω ίντερνετ είχα γνωρίσει.

Κι απ' αυτές τις ελάχιστες ήταν και μερικές που είχαν ενδοιασμούς να γραφτούν στο γκρουπ... Δεν ξέρω. Ίσως και να φοβούνται κάποιοι να μπλέξουν το όνομά τους με ανθρώπους που λένε τα σύκα σύκα μπας και τους γράψουν στις μπλακ λιστ του λιμανιού; Τι να πω... Πάντως αυτή η κατάσταση μας ανάγκασε να κάνουμε το γκρουπ κλειστό και να μη δεχόμαστε μέλη που δεν είναι αποδεδειγμένα καπετάνισσες ή έστω σπουδάστριες σε σχολές πλοιάρχων.

Έπειτα, και περνώντας αρκετοί μήνες, άρχισαν ξαφνικά να εμφανίζονται νέα μέλη που άλλα ήταν γνωριμίες από τα παλιά, ακόμη και συμμαθήτριες που είχαμε τριάντα χρόνια να βρεθούμε, και άλλα τελείως άγνωστα σε μένα κορίτσια.

Το μεγάλο μπαμ όμως έγινε με την "εισβολή" από τη Μηχανιώνα! Βροχή αιτήσεων από σπουδάστριες της ΑΕΝ Μηχανιώνας και που τελικά μου έλυσαν την απορία όταν με πληροφόρησαν ότι κάποιος καθηγητής τους (καλή του ώρα) τους μίλησε για το γκρουπ!

Και έκαναν και καλό ποδαρικό εκείνα τα κορίτσια της Μηχανιώνας. Γιατί λίγο αργότερα εμφανίστηκε και η ομάδα της Πρέβεζας καθώς και αρκετά κορίτσια από Ασπρόπυργο ενώ από την αρχή είχαμε μέλη και από την Κύμη. (Τώρα πια - εννοείται - έχουμε μέλη από όλες ανεξαιρέτως τις ΑΕΝ)

Ταυτόχρονα άρχισαν αιτήσεις και από άλλους που δεν ήταν καπετάνισσες μα είχαν λόγους να μπουν στο γκρουπ. Μανάδες και πατεράδες που ήθελαν να μάθουν περισσότερα για το επάγγελμα που διάλεξε η κόρη τους. Μαθήτριες λυκείου που ήθελαν να δώσουν εξετάσεις στις ΑΕΝ και να πάρουν πληροφορίες από πρώτο χέρι για το τι θα συναντήσουν, τόσο στη σχολή όσο και στα καράβια. Αποφασίσαμε ότι πρέπει να τους δεχτούμε και τους μεν και τις δε... Και είναι τιμή μας που από τα νεαρά κορίτσια που γραφτήκαν στο γκρουπ, όλα σχεδόν πέτυχαν στις σχολές και μάλιστα μερικές κατέκτησαν και πρωτιές!

Σκεφτήκαμε επίσης ότι είχαν θέση στο γκρουπ και τα παιδιά με μητέρα καπετάνισσα. Ιδιαίτερα όταν η μητέρα τους δεν τα πάει πολύ καλά με τα κομπιούτερ... Ενώ σημαντικό λόγο θεωρήσαμε να μπορούμε να ακούμε και τη δική τους γνώμη και τις εμπειρίες τους καθώς το ζήτημα της μητρότητας αποτελεί μεγάλο αγκάθι στο επάγγελμα της γυναίκας ναυτικού.

Έτσι σιγά σιγά το γκρουπ όλο και μεγάλωνε ενώ κάποια στιγμή μας ανακάλυψαν και αξιωματικοί εν ενεργεία. Θετικότατη εξέλιξη από πολλές απόψεις. Γιατί είναι άλλο να μιλάμε εμείς που γνωρίσαμε τα καράβια πριν τριάντα χρόνια και σταματήσαμε στο βαθμό του ανθυποπλοιάρχου και άλλο σημερινές ανθυποπλοίαρχοι που ταξιδεύουν.

Μεγάλη μάλιστα χαρά πήραμε όταν εμφανίστηκε και γυναίκα υποπλοίαρχος καθώς και μόνο η παρουσία της έδωσε κουράγιο στις νέες κοπέλες πως μπορούν να ξεπεράσουν τα όποια εμπόδια και να φτάσουν κι αυτές να κατακτήσουν το όνειρό τους. Αν και πρέπει να πούμε ότι ήδη είχαμε στο γκρουπ δυο μέλη υποπλοιάρχους αλλά από την παλιά φουρνιά και πλέον εκτός πλοίων για πολλά χρόνια.

Όλα καλά λοιπόν με το γκρουπ και κατά καιρούς γίνονταν και ωραίες συζητήσεις αλλά μας έλειπε κάτι. Μας έλειπε η γυναίκα πλοίαρχος! Η ζωντανή απόδειξη πως ναι, μπορεί και η γυναίκα να φτάσει τόσο ψηλά! Και πως δεν υστερούμε σε τίποτε από τους άντρες συναδέλφους και δεν είναι μύθος ότι υπάρχουν ελληνίδες που κυβερνούν καράβια...

Πάει πάνω από μήνας όμως που έγινε και αυτό πραγματικότητα. Και τσιμπιόμουν να δω μπας και ονειρεύομαι όταν δέχτηκα αίτηση από μια καπετάνισσα που ναι μεν δε γνωρίζω προσωπικά αλλά έχω διαβάσει πολλά για τα κατορθώματά της! Ο ερχομός της έδωσε νέα πνοή στο γκρουπ και καθώς είναι και μπαρκαρισμένη αυτό το διάστημα μας έφερε και φρέσκο αγέρα πελαγίσιο, τόσο πολύτιμο για μας όσο το οξυγόνο για τους άλλους ανθρώπους.

Τώρα πια το πλήρωμα ήταν πλήρες. Καθώς μάλιστα ένα από τα κορίτσια του λυκείου είχε περάσει σε σχολή μηχανικών και θεωρήσαμε πρέπον να την κρατήσουμε κοντά μας - αφού ίδια προβλήματα αντιμετωπίζουν όλες οι γυναίκες εργαζόμενες στη θάλασσα - αλλά και είχαμε και μια φίλη από τα παλιά με πολυετή υπηρεσία ως ασυρματίστρια, πραγματικά το πλήρωμα ήταν πλήρες και έτοιμο για μεγάλα ταξίδια.

Σήμερα είχαμε και δεύτερη έκπληξη. Εμφανίστηκε και μια ακόμη πλοίαρχος. Ελληνίδα πλοίαρχος και ιδιαίτερα επιτυχημένη και εκτός πλοίων... Επιπλέον και γνωστή από τη σχολή. Λόγια να περιγράψω τη χαρά μου δεν υπάρχουν.

Έτσι πια στο γκρουπ έχουμε 80 συνολικά μέλη και από αυτά οι 55 είναι καπετάνισσες διαφόρων βαθμών. Οι 2 πλοίαρχοι. 3 υποπλοίαρχοι. 8 ανθυποπλοίαρχοι. 1 δόκιμος μηχανής. 2 απόφοιτες σχολής που όμως δεν ταξίδεψαν και δεν πήραν επομένως με τα παλιά δεδομένα το χαρτί του ανθυποπλοιάρχου. Και οι άλλες δόκιμοι. Δηλαδή σπουδάστριες ακόμη σε σχολές.

Αν μάλιστα υπολογίσουμε την έμμεση παρουσία εκείνων που συμμετέχουν τα παιδιά τους και όχι οι ίδιες, τότε ο αριθμός των ανθυποπλοιάρχων θα ανέβει από τις 8 που αναφέρθηκε στις 14.

Κι αν σε κάποιους τα νούμερα αυτά φαίνονται μικρά, σε μας που για μεγάλο διάστημα ήμασταν τρεις και ο κούκος, μας ενθουσιάζουν! Δεν το περιμέναμε να μαζευτούμε τόσες πολλές! Και είναι σίγουρο, βλέποντας και τους ρυθμούς αιτήσεων που δεχόμαστε μετά από κάθε νέα εγγραφή, πως θα μας ανακαλύψουν πολλές ακόμη γυναίκες ναυτικοί.

Να τονίσω όμως κάτι. Όταν δεχόμαστε αίτηση πρέπει να έχουμε και τρόπο να επικοινωνήσουμε μαζί σας πριν την εγκρίνουμε. Για να βεβαιωθούμε πως είστε καπετάνισσες... Συμβαίνει όμως κάποιες φορές να δεχόμαστε αίτηση από μέλη του face book που έχουν απενεργοποιήσει τη δυνατότητα αποστολής προσωπικών μηνυμάτων... και έτσι δεν μπορούμε να εγκρίνουμε την αίτηση... Να το έχετε παρακαλώ αυτό υπόψη και να παίρνετε τα μέτρα σας. Μη νομίζετε δηλαδή ότι κάτι άλλο φταίει...

Σας δίνουμε και το λινκ στο face book για να μην ψάχνετε:

http://www.facebook.com/group.php?gid=42398879619

και σας περιμένουμε να μπείτε στην παρέα μας!

Ας σοβαρευτούμε: Η Θεσπρωτία έχει και άλλα προβλήματα εκτός των μεταναστών...

Σε διάβαζα πάλι σήμερα. Και επειδή είδα να σε έχει πιάσει ο πόνος και για τους μετανάστες αυτή τη φορά, κι ανακάλυψες επιτέλους πως και οι μετανάστες τραυματίζονται, όχι μόνο οι λιμενικοί, και είναι και αυτοί απελπισμένοι συνάμα όμως και εξαθλιωμένοι, ως και για τα κρατητήρια τα έψαλες στους παραπάνω... ώρα είναι να μιλήσουμε σοβαρά. Για τη Θεσπρωτία.

Που εσύ τη βλέπεις εκ του μακρόθεν κι εμείς τη ζούμε από κοντά. Κι όχι γιατί μας διόρισαν αναγκαστικά εδώ (σαν τα φιλαράκια σου εκεί κάτω στο λιμάνι) αλλά γιατί το επιλέξαμε να γυρίσουμε σε τούτο τον ξεχασμένο από θεούς και ανθρώπους τόπο. Τον τόπο μας. Αυτή και η διαφορά μας. Δεν είμαστε δηλαδή κάποιοι περαστικοί υπάλληλοι που το μόνο που μας νοιάζει είναι να περνάμε καλά μέχρι να καταφέρουμε να πάρουμε μετάθεση γι' αλλού. Γυρίσαμε με τη δική μας θέληση. Κάναμε το αντίστροφο ταξίδι που οι γονείς και οι παππούδες μας παλιότερα αναγκάστηκαν να κάνουν είτε σε άλλες περιοχές της Ελλάδας (κυρίως στην Αθήνα) είτε και έξω (κυρίως Γερμανία).

Και να το παραδεχθούμε. Η Θεσπρωτία παραμένει ξεχασμένη ακόμη και από τους Θεσπρωτούς. Αφενός γιατί δεν είναι καθόλου εύκολο να γυρίσουν πίσω όσοι έφυγαν, να ξεριζωθούν για δεύτερη φορά από τους τόπους που κατοικούν εδώ και δεκαετίες, και αφετέρου γιατί ακριβώς πέρασαν δεκαετίες. Και πλέον μιλάμε για μια άλλη γενιά ανθρώπων που δεν έχουν ζήσει εδώ. Και δεν αισθάνονται τους δεσμούς με τούτη τη γη των πατεράδων και των παππούδων τους αλλά με την όποια γη γεννήθηκε ο καθένας τους.

Ανήκω στους τυχερούς που αν και γεννήθηκα στην Αθήνα πρόλαβα και έζησα λόγω του επαγγέλματος των γονιών μου αρκετά από τα παιδικά μου χρόνια εδώ. Αλλιώς αμφιβάλλω αν θα έπαιρνα κι εγώ τη μεγάλη απόφαση.

Κι όχι γιατί δεν είναι ωραίος τόπος να ζεις η Θεσπρωτία. Ίσα ίσα. Είναι ένας τόπος παραδεισένιος. Χτες, οδηγώντας στον παλιό εθνικό δρόμο Ηγουμενίτσας - Ιωαννίνων, μονολόγησα κάποια στιγμή: "Θεέ μου, δεν αντέχω τόση ομορφιά!"

Ο Θεός στάθηκε πολύ γαλαντόμος με τη Θεσπρωτία. Της έδωσε όλα όσα μπορεί ο άνθρωπος να ονειρευτεί. Βουνά ήμερα και πράσινο σε όλους τους τόνους και τα είδη. Κάμπους όχι μεγάλους μα αρκετούς να θρέψουν τους ανθρώπους και μάλιστα με μπόλικο νερό από τα δυο μεγάλα ποτάμια της περιοχής, τον Καλαμά και τον Αχέροντα, αλλά και άλλα μικρότερα. Και θάλασσες καταπληκτικές. Θες βότσαλο; Θες άμμο; Και με νερά γαλαζοπράσινα και παραλίες κατάφυτες. Κυρίως όμως ένα υπέροχο κλίμα. Εδώ ούτε ο χειμώνας είναι βαρύς ούτε και το καλοκαίρι ασήκωτο. Έχεις την αίσθηση πως ζεις μια διαρκή άνοιξη. Αφού και όταν πέφτουν τα φύλλα δε λείπουν τα λουλούδια. Και πέρα από κάποιες βροχές οι λιακάδες δεν απουσιάζουν ακόμή και στην καρδιά του χειμώνα.

Γύρισα ως ναυτικός πολλά μέρη της γης. Ευρώπη, Αμερική, Αφρική, Ασία. Τόπο τόσο όμορφο σαν τη Θεσπρωτία δε συνάντησα. Και μιλώ ειλικρινά και χωρίς εμπάθεια πατριδολατρική. Δεν ήταν λοιπόν μόνο λόγοι καταγωγής που επέλεξα να γυρίσω εδώ. Απλά ωρίμασε χρόνο το χρόνο εκείνο το "αχ! τι κάνω στην Αθήνα;" κάθε φορά που έφτανα οδηγώντας στην Ήπειρο. Και έβλεπα τριγύρω τη φαντασμογορία του τοπίου και πλημμύριζαν τα σωθικά μου ομορφιά.

Έπειτα ήρθε και το τσίγκλισμα από τη La Bastia του Μιχάλη:

http://labastia.blogspot.com

(να την επισκεφθείτε, για να δείτε και την άλλη Θεσπρωτία... ) ενώ παράλληλα έτρεχε σαν το νερό στο ρέμα η ανακάλυψη της μουσικής παράδοσης του τόπου. Όχι από κασέτες και σιντί. Αλλά με συναυλίες στους τόπους που τη γέννησαν. Σε όχθες ποταμών, σε αλωνάκια ερημωμένων χωριών, σε χορταριασμένες ακροπόλεις, σε ξεχασμένους πύργους. Κι απ' τους απλούς ανθρώπους του λαού μας. Τους ίδιους δηλαδή τους δημιουργούς αυτής της παράδοσης.

Έτσι ξεκίνησε και το διάβασμα. Και η προσωπική έρευνα. Οι κουβέντες με τους παλιούς. Το ξετύλιγμα στο μεγάλο κουβάρι. Το άγνωστο ακόμη και σε μας τους Θεσπρωτούς. Ποιος είναι αυτός ο τόπος. Ποια είναι η ιστορία του. Ποιες οι παραδόσεις και τα έθιμά του. Για να βρίσκομαι κάθε φορά μπροστά σε νέες εκπλήξεις και νέες ανακαλύψεις.

Η μυκηναϊκή Εφύρα. Η Ελέα. Τα Γίτανα. Η Ντόλιανη ή Φανοτή. Το Δυμόκαστρο ή Ελίνα. Η Μαστιλίτσα. Το Ράι.

Αλλά και η Λαμπανίτσα. Το Καλοδίκι. Η Λουρίδα της Σαγιάδας. Το φαράγγι του Καλαμά. Οι πηγές του Αχέροντα. Ο Τσαμαντάς. Ο Αϊ - Μηνάς.

Κι ακόμη. Μια δασκάλα που την έλεγαν Μαγδαληνή; Η Μαριόλα. Η Ρέα. Ο Στέφανος. Ο μικρός Άρης. Η Θεοδούλα και η Βασιλεία. Η Έλενα. Ο Παύλος. Η Φωτεινή στο γηροκομείο. Και πόσοι άλλοι. Με όνομα ή χωρίς.

Είναι και το γλυκό κυδώνι. Και το τσίπουρο που σε καίει και σε εξαγνίζει. Οι αμέτρητες πίτες και τα σπάργανα του Χριστού. Και το ζυμωτό ψωμί που ψήνεις φέτες φέτες μπρος στο αναμμένο τζάκι. Κι ένα πιάτο με καυτό τραχανά και μπόλικο τυράκι από γίδια. Και το μέλι του Σταύρου. Και η ρίγανη και το βουνίσιο τσάι. Οι ελιές της Μπολιάνας και τα μανταρίνια της Σαγιάδας. Ακόμη και τα ταπεινά χορταράκια αυτής της γης. Και το άφθονο ψάρι από τις θάλασσές της. Ακόμη και το κυνήγι και ας διαμαρτύρονται οι οικολόγοι. (δεν ξέρουν τι χάνουν)

Και μετά αρχίζουν οι μυγδαλιές, οι γκορτσιές, τ' ασφοδίλια, οι ανεμώνες, τα μανουσάκια, οι χελιδρονιές, οι κουτσουπιές, οι ίριδες και τέλος δεν έχει σ' αυτόν τον τεράστιο μπαχτσέ που λέγεται Θεσπρωτία...

Έρχεστε κάποιοι (λίγοι) στη Θεσπρωτία για διακοπές. Καλοκαίρι πάντα. Μα πόσοι από σας που ήρθατε γνωρίσατε αυτούς τους τόπους:

Το σπήλαιο του Πάνα, όπως το βάφτισε ο Μιχάλης στο La Bastia, απ' όπου και δανείστηκα τις φωτογραφίες που θα δείτε γιατί είναι αυτές που με ξεσήκωσαν κι εμένα και άλλο πια δεν άντεξα να ζω στην Αθήνα. Ούτε και να περιορίζομαι σε λίγες μέρες διακοπές στη Θεσπρωτία. Άλλοι, πιο τυχεροί, έχουν και κολυμπήσει εδώ:

Στις Βόθνες του Καλαμά. Παρέα με τις νύμφες και τους θρύλους. Αφήνοντας τους αδαείς να στριμώχνονται στις ξαπλώστρες κάτω στα κοσμικά Σύβοτα.

Άλλοι πάλι προτιμούν τον Αχέροντα. Να τον διαβούν περπατώντας, κολυμπώντας ή και με άλογα. Δίχως να λείπουν και οι ξενόφερτες συνήθειες με τα καγιάκ και τα ράφτινγκ...

Αυτή πάλι την όψη της Θεσπρωτίας; Της ορεινής Θεσπρωτίας; Τη γνωρίζετε; Τη Λαμπανίτσα όπως την έλεγαν οι παλιοί, την Ελαταριά σήμερα λόγω της χλωρίδας της... Και μην ξεχάσετε να κάνετε κλικ στις φωτογραφίες για να τις δείτε σε μεγαλύτερη προβολή. Όχι πως έτσι θα απολαύσετε όλη τη μαγεία του τοπίου αλλά από το τίποτα και την πλήρη άγνοια κάτι είναι κι αυτό.

Η Λαμπανίτσα χιονισμένη. Ποιος είπε ότι η Θεσπρωτία είναι μόνο για καλοκαιρινές διακοπές;

Ένα ακόμη στολίδι της Θεσπρωτίας. Στολίδι της φύσης, στολίδι αρχιτεκτονικό. Κάποιοι άστοχα το λένε το Μετέωρο της Θεσπρωτίας. Μα είναι ο Αϊ - Μηνάς και δεν έχει καμία ανάγκη να τον παρομοιάζουν με τίποτε άλλο. Χαμένος βέβαια κάπου στην ορεινή ενδοχώρα και άγνωστος στους καλοκαιρινούς τουρίστες. Μόνο κάποιοι θεοσεβούμενοι τον επισκέπτονται ανήμερα της γιορτής του, ταξιδεύοντας και από μακρινά μέρη της Ελλάδας.

Αυτά τα μέρη, αυτά τα μνημεία της Θεσπρωτίας, προλάβατε να τα δείτε ερχόμενοι εδώ για διακοπές; Τα αναγνωρίζετε έστω; Είναι κατά σειρά η ακρόπολη της Ντόλιανης (αρχαία Φανοτή) στις δύο πρώτες φωτογραφίες, το αρχαίο θέατρο των Γιτάνων, η πύλη του κάστρου της Ελέας και τα τείχη του Δυμόκαστρου (αρχαία Ελίνα) πάνω από την παραλία Καραβοστάσι. Λίγα μόλις από τα μνημεία αυτού του τόπου. Που έχουν και ανασκαφεί συστηματικά και έχουν γίνει πολυέξοδες εργασίες ανάδειξής τους.

Πλην όμως μένουν κλειστά... Κι εδώ πιάνουμε το άλλο γαϊτανάκι. Μένουν κλειστά τα μνημεία της Θεσπρωτίας γιατί δεν υπάρχουν φράγκα να προσληφθεί προσωπικό!

Ενώ για οικονομικούς λόγους δεν υπάρχει και συγκοινωνία για να επισκεφθείτε πολλά από τα χωριά της Θεσπρωτίας. Και να δείτε και την άλλη όψη της.

Κι αν εσείς είστε τουρίστες και μικρό το κακό, έτσι κι αλλιώς οι περισσότεροι έχετε αυτοκίνητο αλλά και πάλι δεν τα επισκέπτεστε, τι σημαίνει αυτό για τους μόνιμους κατοίκους;

Και δείτε λίγο και το χάρτη της Θεσπρωτίας:

Κλικ, ε; Για μεγαλύτερη προβολή. Αν και αυτός ο χάρτης παρουσιάζει ένα μεγάλο μειονέκτημα. Δε δείχνει την Εγνατία. Το μεγάλο οδικό άξονα που φτιάχτηκε μετά πολλών υποσχέσεων για ανάπτυξη της Ηπείρου. Ο δρόμος τώρα πια είναι έτοιμος. Αλλά την ανάπτυξη την καρτερούμε ακόμη. Κι ο λόγος φαίνεται στον επόμενο χάρτη:

Εδώ φαίνεται και η περιβόητη Εγνατία. Με κόκκινη διπλή γραμμή. Φαίνεται όμως και ένα μαύρο βελάκι. Που ξεκινά από την Αλβανία και λέει ΑΥΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ! Να γίνει ο κάθετος άξονας προς την Εγνατία που θα ενώσει τα ορεινά χωριά του νομού με το μεγάλο άξονα και με τον κόσμο...

Να σημειώσω ότι οι πορτοκαλί γραμμές δείχνουν το υπόλοιπο εθνικό δίκτυο ενώ οι κίτρινες γραμμές μικρότερους επαρχιακούς δρόμους. Μπορείτε λοιπόν να δείτε και τον παλιό εθνικό δρόμο Ηγουμενίτσας - Ιωαννίνων. Που μέχρι πριν λίγα μόλις χρόνια ήταν ο μοναδικός δρόμος που ένωνε τις δύο πρωτεύουσες. Από δω περνούσαν όλοι. Και τα λεωφορεία του ΚΤΕΛ. Μόλις όμως ολοκληρώθηκε η Εγνατία ο παλιός δρόμος άδειασε. Ακόμη και από τα λεωφορεία. Μείναν μόνο δυο - τρία δρομολόγια. Υποτυπωδώς να εξυπηρετούνται οι κάτοικοι των χωριών ή και όσοι ήθελαν να τα επισκεφθούν.

Από τη Δευτέρα όμως κόπηκαν και αυτά τα λίγα δρομολόγια. Καμία δυνατότητα δεν έχουν πια όσοι κατοικούν στην ορεινή Θεσπρωτία να ταξιδέψουν προς Γιάννενα. Και μόνο από Ηγουμενίτσα έμεινε ένα μεσημεριανό λεωφορείο. Να το κάνουν τι; Με ένα μόνο λεωφορείο κι αυτό μεσημέρι μπορούν οι κάτοικοι να εξυπηρετηθούν; Ή μπορούν να φτάσουν στα χωριά αυτοί τουρίστες;

Η απόφαση της απομόνωσης όλης αυτής της περιοχής δεν έλαβε καν υπόψη πως είναι παραμεθόρια. Και συντρέχουν και εθνικοί λόγοι να κρατηθεί ζωντανή. Ένας λόγος παραπάνω που στη γειτονική Αλβανία διαρκώς ξύνουν τα νύχια τους οι Τσάμηδες για προσάρτηση της Θεσπρωτίας που τη θεωρούν αλβανική:

Για το θέμα διαβάστε περισσότερα ΕΔΩ, για να δείτε πως τα πράγματα δεν είναι καθόλου αστεία. Και δε διαμαρτύρονται άδικα οι Βορειοηπειρώτες που ανέβασαν αυτό το χάρτη και τις σχετικές πληροφορίες. Και πως τα θέματα αυτά παίζουν επίσημα σε μεγάλες αλβανικές εφημερίδες. Ενώ οι ελληνικές αγρόν ηγόρασαν...

Και όχι μόνο των Αθηνών οι εφημερίδες. Ακόμη και αρκετές τοπικές εφημερίδες περί άλλων τυρβάζουν. Και κυρίως ασχολούνται με τους μετανάστες! Ένα σημαντικό πρόβλημα της Ηγουμενίτσας και που διογκώνεται διαρκώς αλλά με μία σημείωση: Δεν είναι οι μετανάστες το μόνο πρόβλημα και της Ηγουμενίτσας και του νομού ολόκληρου!

Ούτε καν το μεγαλύτερο πρόβλημα. Όσο και αν θέλουν να το παρουσιάζουν ως τέτοιο.

Σε άλλες περιοχές της χώρας οι μετανάστες θέλουν να μείνουν, να εργαστούν. Οι μετανάστες της Ηγουμενίτσας, οι παράτυποι μετανάστες ή και λαθρομετανάστες όπως τους λένε κάποιοι, το μόνο που θέλουν είναι να φύγουν. Να ταξιδέψουν για την Ευρώπη.

Στην πραγματικότητα λοιπόν πρόκειται για ένα πρόβλημα τεχνητό. Και στον παραλογισμό της συνθήκης ΔΟΥΒΛΙΝΟ ΙΙ. Αν αρθούν οι όροι αυτής της συνθήκης και δοθεί το ΟΚ να ταξιδέψουν αυτοί οι άνθρωποι, η Ηγουμενίτσα θα αδειάσει από τους μετανάστες εντός λίγων ημερών.

Τα άλλα όμως προβλήματα είναι χρόνια και δε βλέπουμε από πουθενά πράσινο φως για να δοθούν λύσεις. Ιδιαίτερα μέσα στα σημερινά οικονομικά δεδομένα της χώρας. Και που δεν είναι μόνο όσα αναφέραμε.

πχ Το τελευταίο ειδικά διάστημα πάρθηκαν νέες αποφάσεις για συγχωνεύσεις σχολείων. Η κατάσταση αυτή είχε αρχίσει εδώ και χρόνια. Τώρα πια στην ορεινή Θεσπρωτία ελάχιστα σχολεία λειτουργούν. Και τα παιδάκια πρέπει να ταξιδεύουν πολλά χιλιόμετρα κάθε μέρα για να πάνε σχολείο.

Παρόμοιες συγχωνεύσεις και καταργήσεις αντιμετωπίζουν και άλλες υπηρεσίες. Πχ αστυνομικοί σταθμοί. Κάποτε και σε μικρά ακόμη χωριά υπήρχε σταθμός αστυνομίας. Τώρα στα ορεινά του νομού είναι σπάνιο φαινόμενο ακόμη και περιπολικό διερχόμενο να συναντήσεις.

Αντίθετα κυκλοφορούν δεκάδες αυτοκίνητα με αλβανικές πινακίδες. Η πύλη εισόδου για τη Θεσπρωτία είναι κοντά στη Σαγιάδα. Στο Μαυρομάτι.

Κυκλοφορούν επίσης τεράστιες ποσότητες ναρκωτικών. Οι κατά καιρούς επιτυχίες της αστυνομικής διεύθυνσης Θεσπρωτίας αποδεικνύουν και από πού έρχονται τα ναρκωτικά. Από την Αλβανία φυσικά. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως διακινητές είναι μόνο Αλβανοί. Υπάρχουν και δικά μας φυντάνια στο κύκλωμα.

Επίσης δεν είναι λίγοι οι Αλβανοί που έχουν εγκατασταθεί στο νομό μας. Αρκετοί έχουν αγοράσει και σπίτια και μερικοί και σε χωριά. Χωριά που έχουν ερημώσει από τους παλιούς κατοίκους και τώρα απέκτησαν Αλβανούς...

Φυσικά δε λείπουν και κρούσματα παράνομων πράξεων. Ληστείες που καταλήγουν και σε τραυματισμούς ή και σε θανάτους ή και σε βιασμούς ακόμη και ηλικιωμένων γυναικών. Και πάλι θα πω ότι δεν είναι μόνο Αλβανοί οι δράστες αυτών των πράξεων. Είναι όμως και αρκετοί Αλβανοί ανάμεσά τους.

Τέτοιας έκτασης παραβατικές πράξεις από τους "λαθραίους" μετανάστες δεν έχουν παρατηρηθεί. Γιατί αυτοί το μόνο που θέλουν είναι να φύγουν για Ευρώπη. Αντίθετα με τους Αλβανούς. Και αντίθετα και με τους δικούς μας κακοποιούς.

Το άλλο τεράστιο πρόβλημα της Θεσπρωτίας τους τελευταίους μήνες λέγεται αγωγός του φυσικού αερίου. Θέμα που έχει ξεσηκώσει τους κατοίκους της Πέρδικας αλλά και των γειτονικών τουριστικών περιοχών του νομού. Προχτές μόλις υπήρξε μια επεισοδιακή συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Ηγουμενίτσας για το θέμα του αγωγού. Και κάτω από τις πιέσεις των κατοίκων αναγκάστηκαν όλοι οι δημοτικοί σύμβουλοι να συνυπογράψουν το αίτημα να μην περάσει από δω ο αγωγός. Ιταλικών και τουρκικών συμφερόντων αγωγός! Όμως και πάλι διαβάζουμε στα ΜΜΕ πως τίποτε και κανένας δε θα σταματήσει τον αγωγό!

Τα προβλήματα δε σταματούν εδώ. Και η οικονομική ζωή του τόπου έχει τα χάλια της. Ήδη κάποιοι φόρτωσαν και πάλι τα μπαγκάζια τους και ξαναγύρισαν στη Γερμανία. Ενώ οι άνεργοι γίνονται κάθε μέρα περισσότεροι, τα λουκέτα αυξάνονται και ο τουρισμός της περιοχής προβλέπεται και φέτος να μην ισοσκελίσει καν τα έξοδα όσων ασχολούνται μ' αυτόν τον τομέα.

Να πούμε και για την απαράδεκτη κατάσταση του οδικού δικτύου; Για τα προβλήματα υδροδότησης; Για τις ταχύτητες χελώνας στο διαδίκτυο; Για τους αναμεταδότες τηλεόρασης; Ή μήπως για τις υπηρεσίες υγείας; Τι να πρωτοπούμε;

Και ενώ όλα αυτά ταλανίζουν τη ζωή μας έχουμε κάποιους να υποδαυλίζουν συνεχώς το θέμα μετανάστες. Εκρηκτική λέει η κατάσταση στην Ηγουμενίτσα! Και φτάνουν να διαμαρτύρονται ακόμη και γιατί ένας μετανάστης τόλμησε να χορέψει στην πλατεία της πόλης:

http://www.youtube.com/watch?v=hSfVHPeEwpE&feature=player_embedded

Έλεος, Θεέ μου! Έτσι γράφουν στο βίντεο. Δείτε το για να βγάλετε συμπέρασμα... Τι στο καλό τους ενόχλησε αυτός ο άνθρωπος. Και που δεν ξέρουμε αν ήταν και μετανάστης. Και μάλιστα λαθραίος...

Φωνάζουν λοιπόν και διαμαρτύρονται συνεχώς πως οι μετανάστες μας απειλούν, μας κλέβουν, μας τραυματίζουν, χτυπάνε ως και λιμενικούς, σπάνε αυτοκίνητα. Έφτασε μάλιστα ο ΣΤΟΧΟΣ να τους κατηγορήσει και ως κανίβαλους! Χωρίς κανένα αποδεικτικό στοιχείο. Και φυσικά η αποτρόπαια πράξη του βιασμού ενός μικρού παιδιού (μετανάστης και το θύμα και οι θύτες) πυροδότησε νέες διαμαρτυρίες.

Φυσικά και δεν επικροτούμε τέτοιες πράξεις ούτε και μας αφήνουν αδιάφορους. Όμως να μην παραφουσκώνουμε τις καταστάσεις. Δεν έχει η Ηγουμενίτσα μεγαλύτερη εγκληματικότητα από άλλες περιοχές της χώρας. Το αντίθετο μάλιστα. Και ειδικά σε σύγκριση με την Αθήνα που τη βίωσα έντονα στο πετσί μου.

Επιπλέον. Οι περισσότεροι μετανάστες είναι ευγενέστατοι και δε δημιουργούν κανένα πρόβλημα στους κατοίκους. Ένα κουλουράκι τους δίνεις και σου λένε δέκα ευχαριστώ. Και στην τελική. Δε φταίνε αυτοί που βρίσκονται εδώ. Τις αληθινές αιτίες τις γνωρίζουμε όλοι. Χρωστάμε να τις γνωρίζουμε. Γιατί εξαναγκάστηκαν να αφήσουν τους τόπους τους. Γιατί έχουν εγκλωβιστεί εδώ. Οι μετανάστες δεν είναι πρόβλημα, οι μετανάστες έχουν πρόβλημα. Και μάλιστα πολύ μεγαλύτερο από το δικό μας από την παρουσία τους.

Και σίγουρα δε φταίνε οι μετανάστες που η χώρα δεν μπορεί να θωρακίσει τα σύνορά της. Που δεν υπάρχει ικανή μεταναστευτική πολιτική για να δώσει λύσεις. Ενώ μπορεί και επιμένει να τους εμποδίζει να φύγουν. Είναι παλαβό αυτό που συμβαίνει. Ιδιαίτερα αν σκεφτούμε και τις ευθύνες της δικής μας χώρας για τη δημιουργία αυτών των μεγάλων ρευμάτων μετανάστευσης. Αυτό που καταλαβαίνω εγώ ως κάτοικος Ηγουμενίτσας είναι πως αφενός κάποιοι μεθοδευμένα προκαλούν την παρουσία μεταναστών εδώ και αφετέρου κάποιοι άλλοι για δικές τους σκοπιμότητες εκμεταλλεύονται το όλο ζήτημα.

Και δε χρειάζεται νομίζω να αναφέρω ποιος πολιτικός χώρος έχει κάθε λογής μετανάστες στη μπούκα. Νόμιμους ή παράνουμους. Είναι γνωστό σε όλους. Από κει και πέρα όποιος τολμήσει να εκφράσει αντίθετη γνώμη από τη δική τους , δέχεται λυσσαλέες επιθέσεις. Το λιγότερο που θα σου πουν είναι πως είσαι αριστερός και να πάρεις στο σπίτι σου τους μετανάστες. Δε διστάζουν ειδικά σε γυναίκες ακόμη και να τις κατηγορούν πως "τη βρίσκουν" με μετανάστες! Η αισχρότητα και η χυδαιολογία τους είναι ένα ακόμη πρόβλημα της περιοχής και σίγουρα μεγαλύτερο από το πρόβλημα μετανάστες...

Εδώ μάλιστα να προσθέσουμε ότι τους τελευταίους μήνες είχαμε δύο φορές πυροβολισμούς από πολίτες κατά μεταναστών και χωρίς αφορμή. Το Νοέμβρη και το Γενάρη. Περιστατικά που όχι μόνο δεν έλυσαν το πρόβλημα αλλά προκάλεσαν φαινόμενα έντασης που πριν δεν υπήρχαν. Όπως είχαμε στο παρελθόν και θανάσιμο τραυματισμό μετανάστη από λιμενικούς.

Όσο για το βιασμό του μικρού Αφγανού πριν λίγες μέρες ας μην αναζητούμε τους ενόχους μόνο ανάμεσα σε Ιρακινούς που κατηγορήθηκαν ως δράστες. Αλλά και στον καθρέφτη μας ως κοινωνία. Που δεν έχουμε πάρει κανένα μέτρο να προστατεύσουμε τουλάχιστον τους ανήλικους μετανάστες. Και που κανείς μας δεν αγνοεί την ύπαρξή τους. Αφήσαμε αυτό το παιδί άστεγο και πεινασμένο να περιφέρεται χωρίς γονείς ανάμεσα σε λύκους. Φταίμε κι εμείς. Όλοι. Και κυρίως όσοι αντέδρασαν στην πρόταση του Δήμου για δημιουργία οργανωμένου χώρου υποδοχής μεταναστών.

Προβλήματα σ' αυτή τη ζωή πάντα θα υπάρχουν. Και είναι παράλογο να περιμένουμε να λυθούν ως δια μαγείας. Το χρέος του καθενός μας είναι ακόμη και μπρος στο πρόβλημα να παραμένει άνθρωπος. Να παλεύει για καλύτερο κόσμο, να αντιδρά στις αδικίες αλλά χωρίς ο ίδιος να φτάνει στο άλλο άκρο και από θύμα να μετατρέπεται σε θύτη.

Εδώ όμως στη Θεσπρωτία υπάρχουν διάφορα παιγνίδια κάτω από το τραπέζι. Με πρόσχημα τους μετανάστες. Ακόμη και πολιτικά παιχνίδια. Προς άγραν ψήφων. Κάποιοι φτάνουν να γίνουν ακόμη και μπαχαλάκηδες. Περνά με το γιωταχί πυροβολεί μετανάστες και μετά τρέχει στον υπολογιστή να γράψει για την εκρηκτική κατάσταση που δημιούργησαν οι διαμαρτυρίες των μεταναστών! Το η βία φέρνει βία ή το αγνοούν ή σκόπιμα το εφαρμόζουν...

Ενώ δεν πρέπει να υποτιμούμε και την περιρρέουσα ανοησία. Προτάσεις του τύπου πάρτε τους μετανάστες από την Ηγουμενίτσα και κλείστε τους σε άδεια στρατόπεδα στην ενδοχώρα της Θεσπρωτίας ή ακόμη καλύτερα άλλου νομού της Ηπείρου ή και πιο πέρα απ' αυτήν! Διαβάσαμε τελευταία προτάσεις εφημερίδων να πάνε λέει τους μετανάστες επάνω στα ορεινά χωριά της περιοχής. Σε σημεία μάλιστα που δεν υπάρχει αστυνομικός ούτε για δείγμα. Και συμπλήρωναν την πρόταση με το επιχείρημα πως από κει είναι κοντά τα σύνορα και θα βρουν το δρόμο προς Αλβανία! Δε σκέφτονται αυτοί οι άνθρωποι σε τι εθνικούς κινδύνους μπορεί να οδηγήσει μια τέτοια προοπτική; Όχι. Δε σκέφτονται.

Όπως δε σκέφτονται και οι άλλοι που έκοψαν τα δρομολόγια από την περιοχή αυτή.

Μα τι θέλουν τελικά; Να παραδώσουν τη Θεσπρωτία στο πιάτο σε όσους την επιβουλεύονται;

Το πρόβλημα μετανάστες μπορεί να μην είναι ούτε το μοναδικό της Θεσπρωτίας ούτε και το μεγαλύτερο αλλά σε συνδυασμό με την όλη κατάσταση που επικρατεί εδώ μπορεί πράγματι να οδηγήσει σε καταστάσεις που όλοι απευχόμαστε. Γι' αυτό και χρειάζεται η μέγιστη δυνατή σοβαρότητα και άκρα υπευθυνότητα στους χειρισμούς εκ μέρους όλων.

Από κει και πέρα. Επειδή κουράστηκα να διαβάζω διαμαρτυρίες λιμενικών πως κινδυνεύουν κλπ κι επειδή έχω και φίλους και γνωστούς λιμενικούς εδώ στην Ηγουμενίτσα, ακόμη και παλιούς συμμαθητές σε υπεύθυνα πόστα, θα πω το εξής. Όσους λιμενικούς ακόμη και αν φέρουν οι υπουργοί και οι αρχηγοί στην Ηγουμενίτσα, και όλο το λιμενικό να έρθει, πάλι το πρόβλημα των συγκρούσεων με τους μετανάστες θα υπάρχει. Αφού το λιμάνι είναι ξέφραγο αμπέλι και μπορεί εύκολα να μπει ο καθένας. Γιατί επιτέλους δεν περιφράσσουν με ασφάλεια το χώρο; Ή μήπως δεν υπάρχει τρόπος ασφαλούς περίφραξης; Μην τρελαθούμε τελείως... Θα μου πεις: Θα λυθεί έτσι το πρόβλημα των μεταναστών; Όχι φυσικά! Για το πρόβλημα των λιμενικών μιλάω και μόνο. Γιατί κι αυτοί άνθρωποι είναι.

Το ίδιο πρέπει να γίνει και στην Εγνατία. Για την προστασία των οχημάτων από ανάλογες επιθέσεις. Να περιφραχθεί το τελευταίο τμήμα της που οδηγεί στο λιμάνι.

Όπως πρέπει άμεσα να παρθούν ανθρωπιστικά μέτρα. Δημιουργία οργανωμένου χώρου υποδοχής μεταναστών. Και ειδικά για τους ανήλικους. Δεν ταιριάζει στον πολιτισμό μας να αφήνουμε ανθρώπους να ζουν δίπλα μας σαν αδέσποτα ζώα.

Ποιος θα τους ταΐζει; Ποιος θα πληρώνει; Και μάλιστα με τη χώρα μας καταχρεωμένη; Ε, ας καταφύγει επιτέλους η χώρα στους διεθνείς οργανισμούς και ας καταγγείλει τους ενόχους που προκαλούν κύματα λαθρομεταναστών και μετά παριστάνουν τον Πόντιο Πιλάτο. Γιατί δεν το κάνει; Παρά ακούμε στα τελεβίζια πως εξεπλάγη το ελληνικό κράτος από την άφιξη τραυματιών στη Σούδα από τον πόλεμο της Λιβύης... Και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο δεν μπορούμε.

Το θέμα των μεταναστών είναι αρμοδιότητα του κράτους να το λύσει. Και είναι παρήγορο που ο Δήμος Ηγουμενίτσας με αυτό το σκεπτικό οργανώνει συγκέντρωση διαμαρτυρίας την ερχόμενη Τρίτη, 12 Απριλίου, και ώρα 7 στο λιμάνι. Η ώρα βέβαια είναι ακατανόητη. Ποιος θα μπορέσει να πάει σε μια τέτοια συγκέντρωση και μάλιστα μέρα εργάσιμη;

Δε μας φταίνε οι μετανάστες που είναι εδώ. Τους ανάγκασαν να είναι εδώ. Και δε θα κάνουμε το χατίρι κανενός να τα βάλουμε με τους μετανάστες. Όπως δε βαράμε το σαμάρι όταν φταίει το γομάρι...

Εξάλλου θα το επαναλάβουμε. Δεν είναι οι μετανάστες το μόνο μας πρόβλημα. Ούτε καν το μεγαλύτερο. Και επιπλέον στους ίδιους πάλι καταλήγουμε πως φταίνε και για όλα τα άλλα. Έξυπνο το κολπάκι να μας βάλουν να πλακωνόμαστε με τους μετανάστες αλλά ανόητο να περιμένουν πως θα το καταπιούμε...