BLOG ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ Ε.Ν.

Το γκρουπ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ στο Face Book

Το γκρουπάκι μας στο Face Book, το γκρουπ ELLINIDES KAPETANISSES ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ ΕΜΠΟΡΙΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ, πάει καιρός που άνοιξε. Τουλάχιστον δύο χρόνια πριν...


Στα πρώτα του βήματα είχαμε λιγότερα μέλη από τα δάχτυλα του ενός χεριού. Διότι ναι μεν γνώριζα αρκετές δικές μου συμμαθήτριες από τη σχολή αλλά η δική μας γενιά δεν έχει και πολύ καλή σχέση με τα κομπιούτερ. Και από την άλλη ήταν ελάχιστες οι νεότερες Καπετάνισσες που μέσω ίντερνετ είχα γνωρίσει.


Κι απ' αυτές τις ελάχιστες ήταν και μερικές που είχαν ενδοιασμούς να γραφτούν στο γκρουπ... Δεν ξέρω. Ίσως και να φοβούνται κάποιοι να μπλέξουν το όνομά τους με ανθρώπους που λένε τα σύκα σύκα μπας και τους γράψουν στις μπλακ λιστ του λιμανιού; Τι να πω... Πάντως αυτή η κατάσταση μας ανάγκασε να κάνουμε το γκρουπ κλειστό και να μη δεχόμαστε μέλη που δεν είναι αποδεδειγμένα καπετάνισσες ή έστω σπουδάστριες σε σχολές πλοιάρχων.


Έπειτα, και περνώντας αρκετοί μήνες, άρχισαν ξαφνικά να εμφανίζονται νέα μέλη που άλλα ήταν γνωριμίες από τα παλιά, ακόμη και συμμαθήτριες που είχαμε τριάντα χρόνια να βρεθούμε, και άλλα τελείως άγνωστα σε μένα κορίτσια.


Το μεγάλο μπαμ όμως έγινε με την "εισβολή" από τη Μηχανιώνα! Βροχή αιτήσεων από σπουδάστριες της ΑΕΝ Μηχανιώνας και που τελικά μου έλυσαν την απορία όταν με πληροφόρησαν ότι κάποιος καθηγητής τους (καλή του ώρα) τους μίλησε για το γκρουπ!


Και έκαναν και καλό ποδαρικό εκείνα τα κορίτσια της Μηχανιώνας. Γιατί λίγο αργότερα εμφανίστηκε και η ομάδα της Πρέβεζας καθώς και αρκετά κορίτσια από Ασπρόπυργο ενώ από την αρχή είχαμε μέλη και από την Κύμη. (Τώρα πια - εννοείται - έχουμε μέλη από όλες ανεξαιρέτως τις ΑΕΝ)


Ταυτόχρονα άρχισαν αιτήσεις και από άλλους που δεν ήταν καπετάνισσες μα είχαν λόγους να μπουν στο γκρουπ. Μανάδες και πατεράδες που ήθελαν να μάθουν περισσότερα για το επάγγελμα που διάλεξε η κόρη τους. Μαθήτριες λυκείου που ήθελαν να δώσουν εξετάσεις στις ΑΕΝ και να πάρουν πληροφορίες από πρώτο χέρι για το τι θα συναντήσουν, τόσο στη σχολή όσο και στα καράβια. Αποφασίσαμε ότι πρέπει να τους δεχτούμε και τους μεν και τις δε... Και είναι τιμή μας που από τα νεαρά κορίτσια που γραφτήκαν στο γκρουπ, όλα σχεδόν πέτυχαν στις σχολές και μάλιστα μερικές κατέκτησαν και πρωτιές!


Σκεφτήκαμε επίσης ότι είχαν θέση στο γκρουπ και τα παιδιά με μητέρα καπετάνισσα. Ιδιαίτερα όταν η μητέρα τους δεν τα πάει πολύ καλά με τα κομπιούτερ... Ενώ σημαντικό λόγο θεωρήσαμε να μπορούμε να ακούμε και τη δική τους γνώμη και τις εμπειρίες τους καθώς το ζήτημα της μητρότητας αποτελεί μεγάλο αγκάθι στο επάγγελμα της γυναίκας ναυτικού.


Έτσι σιγά σιγά το γκρουπ όλο και μεγάλωνε ενώ κάποια στιγμή μας ανακάλυψαν και αξιωματικοί εν ενεργεία. Θετικότατη εξέλιξη από πολλές απόψεις. Γιατί είναι άλλο να μιλάμε εμείς που γνωρίσαμε τα καράβια πριν τριάντα χρόνια και σταματήσαμε στο βαθμό του ανθυποπλοιάρχου και άλλο σημερινές ανθυποπλοίαρχοι που ταξιδεύουν.


Μεγάλη μάλιστα χαρά πήραμε όταν εμφανίστηκε και γυναίκα υποπλοίαρχος καθώς και μόνο η παρουσία της έδωσε κουράγιο στις νέες κοπέλες πως μπορούν να ξεπεράσουν τα όποια εμπόδια και να φτάσουν κι αυτές να κατακτήσουν το όνειρό τους. Αν και πρέπει να πούμε ότι ήδη είχαμε στο γκρουπ δυο μέλη υποπλοιάρχους αλλά από την παλιά φουρνιά και πλέον εκτός πλοίων για πολλά χρόνια.


Όλα καλά λοιπόν με το γκρουπ και κατά καιρούς γίνονταν και ωραίες συζητήσεις αλλά μας έλειπε κάτι. Μας έλειπε η γυναίκα πλοίαρχος! Η ζωντανή απόδειξη πως ναι, μπορεί και η γυναίκα να φτάσει τόσο ψηλά! Και πως δεν υστερούμε σε τίποτε από τους άντρες συναδέλφους και δεν είναι μύθος ότι υπάρχουν ελληνίδες που κυβερνούν καράβια...


Πάει πάνω από μήνας όμως που έγινε και αυτό πραγματικότητα. Και τσιμπιόμουν να δω μπας και ονειρεύομαι όταν δέχτηκα αίτηση από μια καπετάνισσα που ναι μεν δε γνωρίζω προσωπικά αλλά έχω διαβάσει πολλά για τα κατορθώματά της! Ο ερχομός της έδωσε νέα πνοή στο γκρουπ και καθώς είναι και μπαρκαρισμένη αυτό το διάστημα μας έφερε και φρέσκο αγέρα πελαγίσιο, τόσο πολύτιμο για μας όσο το οξυγόνο για τους άλλους ανθρώπους.


Τώρα πια το πλήρωμα ήταν πλήρες. Καθώς μάλιστα ένα από τα κορίτσια του λυκείου είχε περάσει σε σχολή μηχανικών και θεωρήσαμε πρέπον να την κρατήσουμε κοντά μας - αφού ίδια προβλήματα αντιμετωπίζουν όλες οι γυναίκες εργαζόμενες στη θάλασσα - αλλά και είχαμε και μια φίλη από τα παλιά με πολυετή υπηρεσία ως ασυρματίστρια, πραγματικά το πλήρωμα ήταν πλήρες και έτοιμο για μεγάλα ταξίδια.


Σήμερα είχαμε και δεύτερη έκπληξη. Εμφανίστηκε και μια ακόμη πλοίαρχος. Ελληνίδα πλοίαρχος και ιδιαίτερα επιτυχημένη και εκτός πλοίων... Επιπλέον και γνωστή από τη σχολή. Λόγια να περιγράψω τη χαρά μου δεν υπάρχουν.


Έτσι πια στο γκρουπ έχουμε 80 συνολικά μέλη και από αυτά οι 55 είναι καπετάνισσες διαφόρων βαθμών. Οι 2 πλοίαρχοι. 3 υποπλοίαρχοι. 8 ανθυποπλοίαρχοι. 1 δόκιμος μηχανής. 2 απόφοιτες σχολής που όμως δεν ταξίδεψαν και δεν πήραν επομένως με τα παλιά δεδομένα το χαρτί του ανθυποπλοιάρχου. Και οι άλλες δόκιμοι. Δηλαδή σπουδάστριες ακόμη σε σχολές.


Αν μάλιστα υπολογίσουμε την έμμεση παρουσία εκείνων που συμμετέχουν τα παιδιά τους και όχι οι ίδιες, τότε ο αριθμός των ανθυποπλοιάρχων θα ανέβει από τις 8 που αναφέρθηκε στις 14.


Κι αν σε κάποιους τα νούμερα αυτά φαίνονται μικρά, σε μας που για μεγάλο διάστημα ήμασταν τρεις και ο κούκος, μας ενθουσιάζουν! Δεν το περιμέναμε να μαζευτούμε τόσες πολλές! Και είναι σίγουρο, βλέποντας και τους ρυθμούς αιτήσεων που δεχόμαστε μετά από κάθε νέα εγγραφή, πως θα μας ανακαλύψουν πολλές ακόμη γυναίκες ναυτικοί.


Να τονίσω όμως κάτι. Όταν δεχόμαστε αίτηση πρέπει να έχουμε και τρόπο να επικοινωνήσουμε μαζί σας πριν την εγκρίνουμε. Για να βεβαιωθούμε πως είστε καπετάνισσες... Συμβαίνει όμως κάποιες φορές να δεχόμαστε αίτηση από μέλη του face book που έχουν απενεργοποιήσει τη δυνατότητα αποστολής προσωπικών μηνυμάτων... και έτσι δεν μπορούμε να εγκρίνουμε την αίτηση... Να το έχετε παρακαλώ αυτό υπόψη και να παίρνετε τα μέτρα σας. Μη νομίζετε δηλαδή ότι κάτι άλλο φταίει...


Σας δίνουμε και το λινκ στο face book για να μην ψάχνετε:


http://www.facebook.com/group.php?gid=42398879619


και σας περιμένουμε να μπείτε στην παρέα μας!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Welcome onboard! Αφήστε μας το μήνυμά σας και θα προσπαθήσουμε να σας απαντήσουμε το συντομότερο δυνατό. Εκτός αν αλλού αρμενίζουμε... Οπότε κουράγιο μέχρι να καταπλεύσουμε και πάλι στο λιμάνι...

ΔΩΣΤΕ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ!

ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΡΙΕΣ ΤΩΝ ΑΕΝ ΑΠΑΙΤΟΥΝ:


ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ!

ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΩΡΑ!


ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΑΕΝ

Οικολογικό Περισκόπιο

10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010: ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΗ



Ο ΟΡΚΟΣ


ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ...


ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΟΝ ΖΗΤΗΣΑΝ;


Στα μάτια σας, μας είπαν, βλέπουμε το μέλλον της Ναυτιλίας. (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, κ. Φικιώρης)

Μα το δικό μας μέλλον αποδείχτηκε κόλαση.

Τώρα τα ίδια τάζουν στα νέα κορίτσια για να τα πείσουν να πάνε στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού. Αυτές δε θα χρειαστεί να περιμένουν για να ανακαλύψουν την ίδια κόλαση της ανεργίας. Από το πρώτο εξάμηνο σπουδών, αναζητώντας καράβι για πρακτική άσκηση, βρίσκονται αντιμέτωπες με τις κλειστές πόρτες των εταιρειών. Δεκάδες νέες καπετάνισσες κινδυνεύουν να χάσουν το επόμενο εξάμηνο της σχολής γιατί ο Ιούλιος μπήκε και καράβι δε βρήκαν. Πολλές ακόμη αναγκάστηκαν ήδη να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους για τον ίδιο λόγο. Μα κανενός υπευθύνου δεν ιδρώνει το αυτί.

Αντίθετα μας ζητούν να σκεφτούμε το κρουαζιερόπλοιο Ζενίθ και τα διαφυγόντα κέρδη για τον τουρισμό. Την ώρα που οι ναυτεργάτες, γυναίκες και άντρες, βρίσκονται στο απόλυτο ναδίρ. Και απαιτούν να μην απεργούμε, να μην αγωνιζόμαστε για το δίκιο μας. Είμαστε υποχρεωμένες να μην υπακούσουμε. Το δις εξαμαρτείν δεν αρμόζει ούτε στις γυναίκες. Και ειδικά σε καπετάνισσες.

Ορκιστήκαμε για καπετάνισσες. Όχι για νέες Ιφιγένειες. Και αυτόν τον όρκο θα τιμήσουμε. Καπετάνισσες στη θάλασσα και καπετάνισσες στη ζωή. Με το κεφάλι ψηλά απαιτούμε να τηρηθούν οι υποσχέσεις που μας δόθηκαν. Και να ληφθούν μέτρα ώστε να μη σβήσει ο θεσμός τριάντα χρόνων. Το μέλλον της ναυτιλίας ανήκει και σε μας. Όχι γιατί μας το έταξε ένας υπουργός μα γιατί έχουμε κι εμείς προσφέρει τον ιδρώτα μας για την ελληνική ναυτιλία.

Τώρα όμως με την άρση του καμποτάζ και τον αφανισμό των ελλήνων ναυτεργατών που θα σημάνει, το ΝΑΤ κινδυνεύει να χρεωκοπήσει. Πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις σε όσους ναυτεργάτες τόσα χρόνια έδιναν τις εισφορές τους;

Γι' αυτό στον αγώνα κατά της άρσης του καμποτάζ είμαστε όλοι ενωμένοι. Άντρες και γυναίκες. Παλιές και νέες καπετάνισσες. Και είναι ο αγώνας αυτός αγώνας επιβίωσης.

Μη μας ζητάτε λοιπόν να σκεφτούμε το Ζενίθ. Γιατί αυτός που βρίσκεται στο ναδίρ δεν έχει πια τίποτε άλλο να χάσει αν αγωνιστεί. Εκτός από τις αλυσίδες του.

Βίρα λοιπόν τις άγκυρες! Κι ας σπάσουν και οι καδένες. Για το μέλλον που ονειρευτήκαμε και δικαιούμαστε μετά από τριάντα χρόνια να ζήσουμε. Την καταξίωση του θεσμού της ελληνίδας καπετάνισσας.

Έτσι τιμούμε εμείς την επέτειο των τριάντα χρόνων από την αποφοίτηση. Με αγώνες!

Εκεί, στον Πειραιά, στο λιμάνι. Που η ακηδία όλων μας ξεμπάρκαρε.

Είναι η ώρα να μας ξαναβρούν μπροστά τους. Και η ώρα να σταματήσουν να ξεγελάν κι άλλες αθώες κοπέλες με κούφιες υποσχέσεις. Η ώρα να βγει ο θεσμός από την κόλαση.

Τριάντα χρόνια μετά ξέρουμε καλά γιατί μας άνοιξαν την πόρτα της ναυτιλίας. Χωρίς καν να το ζητήσουμε εμείς. Τώρα νομίζουν πως έχουν το δικαίωμα να την ξανακλείσουν. Ωραία λοιπόν. Στις δικές τους κλειστές πόρτες απαντάμε με κλειστά λιμάνια. Δίκαιο δεν είναι;

Ή όλοι μαζί στο ζενίθ ή όλοι μαζί στο ναδίρ. Δεν μπορεί η μεν ελληνόκτητη ναυτιλία να είναι πρώτη στον κόσμο και να ανθοφορεί και οι έλληνες ναυτεργάτες να πετιούνται στον καιάδα. 85.000 έλληνες ναυτικοί το 1980, λιγότεροι από 20.000 σήμερα. Μιλάνε οι αριθμοί. Κόντρα στους αριθμούς για τα διαφυγόντα κέρδη από το Ζενίθ και το κάθε Ζενίθ. Και στο κάτω κάτω ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Απαιτούμε λοιπόν από την Πολιτεία να θέσει στο ζενίθ της τον άνθρωπο. Ζητάμε να πάρει πίσω την άρση του καμποτάζ και να θεσμοθετήσει μέτρα στήριξης τόσο των ελλήνων ναυτεργατών όσο και της γυναίκας ναυτεργάτριας.

Ζητάμε πολλά; Όχι! Ζητάμε μόνο να τιμήσουν τα τριάντα χρόνια που χωρίς καμία στήριξη καταφέραμε να κρατήσουμε ζωντανό το θεσμό της ελληνίδας καπετάνισσας. Και που παρά τις αντιξοότητες έχουμε σήμερα να καμαρώνουμε αρκετές συναδέλφισσες σε βαθμό υποπλοιάρχου αλλά και πρώτου πλοιάρχου.

Αποδείξαμε πως μπορούμε να σταθούμε ισάξια με τους άντρες συναδέλφους στις γέφυρες των πλοίων. Και δεν ανεχόμαστε άλλο πια ούτε διακρίσεις εξαιτίας του φύλου μας ούτε και άλλη εκμετάλλευση των γυναικών ναυτικών με στόχο να χτυπηθεί συνολικά το ναυτεργατικό κίνημα. Σας είπαμε, ξέρουμε γιατί μας ανοίξατε την πόρτα. Δε μας κάνατε χάρη.

Μας βάλατε στα καράβια για τον ίδιο λόγο που τώρα βάζετε τους αλλοδαπούς. Χωρίς να νοιάζεστε αν θα τα καταφέρουμε επαγγελματικά. Μας θέλατε το πολύ πολύ για ανθυποπλοιάρχους. Δεν περιμένατε πως θα καταφέρουμε κάτι καλύτερο. Επιδιώκατε να δημιουργήσετε ζευγάρια ναυτικών. Να μένουμε περισσότερο στο πλοίο, να δεχόμαστε μικρότερους μισθούς για να μας ναυτολογήσετε μαζί. Κι όταν τα σχέδιά σας βγήκαν όλα πλάνα, βιαστήκατε να μας κλείσετε την πόρτα. Προτιμώντας τους αλλοδαπούς.

Ε, σας λέμε ότι και αυτό το σχέδιο πλάνη θα βγει. Θα φροντίσουν οι ναυτεργάτες γι' αυτό. Κι εμείς θα σταθούμε δίπλα τους. Δίπλα στο ταξικό ναυτεργατικό κίνημα. Γιατί αυτό και μόνο μας στήριξε αταλάντευτα τριάντα τόσα χρόνια. Αν μη τι άλλο χρωστάμε τώρα να ανταποδώσουμε.

Γιατί αχάριστες οι ελληνίδες καπετάνισσες δεν είναι. Και το ξέρετε. Όπως αγαπήσαμε τα καράβια σας όταν μας δώσατε την ευκαιρία να εργαστούμε , και υπερβάλαμε εαυτούς για να σταθούμε αντάξιες, ίδια τώρα τιμούμε τα τριάντα χρόνια της παρουσίας μας υποστηρίζοντας ολόψυχα τον αγώνα των ναυτεργατών.

Στο κάτω κάτω δε μας αφήσατε άλλο δρόμο. Ο αγώνας των ναυτεργατών είναι η μόνη μας ελπίδα να μη σβήσει ο κλάδος μας. Και να μην πάνε στράφι τριάντα χρόνια προσπάθειας και θυσίας.