Ας σοβαρευτούμε: Η Θεσπρωτία έχει και άλλα προβλήματα εκτός των μεταναστών...

Σε διάβαζα πάλι σήμερα. Και επειδή είδα να σε έχει πιάσει ο πόνος και για τους μετανάστες αυτή τη φορά, κι ανακάλυψες επιτέλους πως και οι μετανάστες τραυματίζονται, όχι μόνο οι λιμενικοί, και είναι και αυτοί απελπισμένοι συνάμα όμως και εξαθλιωμένοι, ως και για τα κρατητήρια τα έψαλες στους παραπάνω... ώρα είναι να μιλήσουμε σοβαρά. Για τη Θεσπρωτία.

Που εσύ τη βλέπεις εκ του μακρόθεν κι εμείς τη ζούμε από κοντά. Κι όχι γιατί μας διόρισαν αναγκαστικά εδώ (σαν τα φιλαράκια σου εκεί κάτω στο λιμάνι) αλλά γιατί το επιλέξαμε να γυρίσουμε σε τούτο τον ξεχασμένο από θεούς και ανθρώπους τόπο. Τον τόπο μας. Αυτή και η διαφορά μας. Δεν είμαστε δηλαδή κάποιοι περαστικοί υπάλληλοι που το μόνο που μας νοιάζει είναι να περνάμε καλά μέχρι να καταφέρουμε να πάρουμε μετάθεση γι' αλλού. Γυρίσαμε με τη δική μας θέληση. Κάναμε το αντίστροφο ταξίδι που οι γονείς και οι παππούδες μας παλιότερα αναγκάστηκαν να κάνουν είτε σε άλλες περιοχές της Ελλάδας (κυρίως στην Αθήνα) είτε και έξω (κυρίως Γερμανία).

Και να το παραδεχθούμε. Η Θεσπρωτία παραμένει ξεχασμένη ακόμη και από τους Θεσπρωτούς. Αφενός γιατί δεν είναι καθόλου εύκολο να γυρίσουν πίσω όσοι έφυγαν, να ξεριζωθούν για δεύτερη φορά από τους τόπους που κατοικούν εδώ και δεκαετίες, και αφετέρου γιατί ακριβώς πέρασαν δεκαετίες. Και πλέον μιλάμε για μια άλλη γενιά ανθρώπων που δεν έχουν ζήσει εδώ. Και δεν αισθάνονται τους δεσμούς με τούτη τη γη των πατεράδων και των παππούδων τους αλλά με την όποια γη γεννήθηκε ο καθένας τους.

Ανήκω στους τυχερούς που αν και γεννήθηκα στην Αθήνα πρόλαβα και έζησα λόγω του επαγγέλματος των γονιών μου αρκετά από τα παιδικά μου χρόνια εδώ. Αλλιώς αμφιβάλλω αν θα έπαιρνα κι εγώ τη μεγάλη απόφαση.

Κι όχι γιατί δεν είναι ωραίος τόπος να ζεις η Θεσπρωτία. Ίσα ίσα. Είναι ένας τόπος παραδεισένιος. Χτες, οδηγώντας στον παλιό εθνικό δρόμο Ηγουμενίτσας - Ιωαννίνων, μονολόγησα κάποια στιγμή: "Θεέ μου, δεν αντέχω τόση ομορφιά!"

Ο Θεός στάθηκε πολύ γαλαντόμος με τη Θεσπρωτία. Της έδωσε όλα όσα μπορεί ο άνθρωπος να ονειρευτεί. Βουνά ήμερα και πράσινο σε όλους τους τόνους και τα είδη. Κάμπους όχι μεγάλους μα αρκετούς να θρέψουν τους ανθρώπους και μάλιστα με μπόλικο νερό από τα δυο μεγάλα ποτάμια της περιοχής, τον Καλαμά και τον Αχέροντα, αλλά και άλλα μικρότερα. Και θάλασσες καταπληκτικές. Θες βότσαλο; Θες άμμο; Και με νερά γαλαζοπράσινα και παραλίες κατάφυτες. Κυρίως όμως ένα υπέροχο κλίμα. Εδώ ούτε ο χειμώνας είναι βαρύς ούτε και το καλοκαίρι ασήκωτο. Έχεις την αίσθηση πως ζεις μια διαρκή άνοιξη. Αφού και όταν πέφτουν τα φύλλα δε λείπουν τα λουλούδια. Και πέρα από κάποιες βροχές οι λιακάδες δεν απουσιάζουν ακόμή και στην καρδιά του χειμώνα.

Γύρισα ως ναυτικός πολλά μέρη της γης. Ευρώπη, Αμερική, Αφρική, Ασία. Τόπο τόσο όμορφο σαν τη Θεσπρωτία δε συνάντησα. Και μιλώ ειλικρινά και χωρίς εμπάθεια πατριδολατρική. Δεν ήταν λοιπόν μόνο λόγοι καταγωγής που επέλεξα να γυρίσω εδώ. Απλά ωρίμασε χρόνο το χρόνο εκείνο το "αχ! τι κάνω στην Αθήνα;" κάθε φορά που έφτανα οδηγώντας στην Ήπειρο. Και έβλεπα τριγύρω τη φαντασμογορία του τοπίου και πλημμύριζαν τα σωθικά μου ομορφιά.

Έπειτα ήρθε και το τσίγκλισμα από τη La Bastia του Μιχάλη:

http://labastia.blogspot.com

(να την επισκεφθείτε, για να δείτε και την άλλη Θεσπρωτία... ) ενώ παράλληλα έτρεχε σαν το νερό στο ρέμα η ανακάλυψη της μουσικής παράδοσης του τόπου. Όχι από κασέτες και σιντί. Αλλά με συναυλίες στους τόπους που τη γέννησαν. Σε όχθες ποταμών, σε αλωνάκια ερημωμένων χωριών, σε χορταριασμένες ακροπόλεις, σε ξεχασμένους πύργους. Κι απ' τους απλούς ανθρώπους του λαού μας. Τους ίδιους δηλαδή τους δημιουργούς αυτής της παράδοσης.

Έτσι ξεκίνησε και το διάβασμα. Και η προσωπική έρευνα. Οι κουβέντες με τους παλιούς. Το ξετύλιγμα στο μεγάλο κουβάρι. Το άγνωστο ακόμη και σε μας τους Θεσπρωτούς. Ποιος είναι αυτός ο τόπος. Ποια είναι η ιστορία του. Ποιες οι παραδόσεις και τα έθιμά του. Για να βρίσκομαι κάθε φορά μπροστά σε νέες εκπλήξεις και νέες ανακαλύψεις.

Η μυκηναϊκή Εφύρα. Η Ελέα. Τα Γίτανα. Η Ντόλιανη ή Φανοτή. Το Δυμόκαστρο ή Ελίνα. Η Μαστιλίτσα. Το Ράι.

Αλλά και η Λαμπανίτσα. Το Καλοδίκι. Η Λουρίδα της Σαγιάδας. Το φαράγγι του Καλαμά. Οι πηγές του Αχέροντα. Ο Τσαμαντάς. Ο Αϊ - Μηνάς.

Κι ακόμη. Μια δασκάλα που την έλεγαν Μαγδαληνή; Η Μαριόλα. Η Ρέα. Ο Στέφανος. Ο μικρός Άρης. Η Θεοδούλα και η Βασιλεία. Η Έλενα. Ο Παύλος. Η Φωτεινή στο γηροκομείο. Και πόσοι άλλοι. Με όνομα ή χωρίς.

Είναι και το γλυκό κυδώνι. Και το τσίπουρο που σε καίει και σε εξαγνίζει. Οι αμέτρητες πίτες και τα σπάργανα του Χριστού. Και το ζυμωτό ψωμί που ψήνεις φέτες φέτες μπρος στο αναμμένο τζάκι. Κι ένα πιάτο με καυτό τραχανά και μπόλικο τυράκι από γίδια. Και το μέλι του Σταύρου. Και η ρίγανη και το βουνίσιο τσάι. Οι ελιές της Μπολιάνας και τα μανταρίνια της Σαγιάδας. Ακόμη και τα ταπεινά χορταράκια αυτής της γης. Και το άφθονο ψάρι από τις θάλασσές της. Ακόμη και το κυνήγι και ας διαμαρτύρονται οι οικολόγοι. (δεν ξέρουν τι χάνουν)

Και μετά αρχίζουν οι μυγδαλιές, οι γκορτσιές, τ' ασφοδίλια, οι ανεμώνες, τα μανουσάκια, οι χελιδρονιές, οι κουτσουπιές, οι ίριδες και τέλος δεν έχει σ' αυτόν τον τεράστιο μπαχτσέ που λέγεται Θεσπρωτία...

Έρχεστε κάποιοι (λίγοι) στη Θεσπρωτία για διακοπές. Καλοκαίρι πάντα. Μα πόσοι από σας που ήρθατε γνωρίσατε αυτούς τους τόπους:

Το σπήλαιο του Πάνα, όπως το βάφτισε ο Μιχάλης στο La Bastia, απ' όπου και δανείστηκα τις φωτογραφίες που θα δείτε γιατί είναι αυτές που με ξεσήκωσαν κι εμένα και άλλο πια δεν άντεξα να ζω στην Αθήνα. Ούτε και να περιορίζομαι σε λίγες μέρες διακοπές στη Θεσπρωτία. Άλλοι, πιο τυχεροί, έχουν και κολυμπήσει εδώ:

Στις Βόθνες του Καλαμά. Παρέα με τις νύμφες και τους θρύλους. Αφήνοντας τους αδαείς να στριμώχνονται στις ξαπλώστρες κάτω στα κοσμικά Σύβοτα.

Άλλοι πάλι προτιμούν τον Αχέροντα. Να τον διαβούν περπατώντας, κολυμπώντας ή και με άλογα. Δίχως να λείπουν και οι ξενόφερτες συνήθειες με τα καγιάκ και τα ράφτινγκ...

Αυτή πάλι την όψη της Θεσπρωτίας; Της ορεινής Θεσπρωτίας; Τη γνωρίζετε; Τη Λαμπανίτσα όπως την έλεγαν οι παλιοί, την Ελαταριά σήμερα λόγω της χλωρίδας της... Και μην ξεχάσετε να κάνετε κλικ στις φωτογραφίες για να τις δείτε σε μεγαλύτερη προβολή. Όχι πως έτσι θα απολαύσετε όλη τη μαγεία του τοπίου αλλά από το τίποτα και την πλήρη άγνοια κάτι είναι κι αυτό.

Η Λαμπανίτσα χιονισμένη. Ποιος είπε ότι η Θεσπρωτία είναι μόνο για καλοκαιρινές διακοπές;

Ένα ακόμη στολίδι της Θεσπρωτίας. Στολίδι της φύσης, στολίδι αρχιτεκτονικό. Κάποιοι άστοχα το λένε το Μετέωρο της Θεσπρωτίας. Μα είναι ο Αϊ - Μηνάς και δεν έχει καμία ανάγκη να τον παρομοιάζουν με τίποτε άλλο. Χαμένος βέβαια κάπου στην ορεινή ενδοχώρα και άγνωστος στους καλοκαιρινούς τουρίστες. Μόνο κάποιοι θεοσεβούμενοι τον επισκέπτονται ανήμερα της γιορτής του, ταξιδεύοντας και από μακρινά μέρη της Ελλάδας.

Αυτά τα μέρη, αυτά τα μνημεία της Θεσπρωτίας, προλάβατε να τα δείτε ερχόμενοι εδώ για διακοπές; Τα αναγνωρίζετε έστω; Είναι κατά σειρά η ακρόπολη της Ντόλιανης (αρχαία Φανοτή) στις δύο πρώτες φωτογραφίες, το αρχαίο θέατρο των Γιτάνων, η πύλη του κάστρου της Ελέας και τα τείχη του Δυμόκαστρου (αρχαία Ελίνα) πάνω από την παραλία Καραβοστάσι. Λίγα μόλις από τα μνημεία αυτού του τόπου. Που έχουν και ανασκαφεί συστηματικά και έχουν γίνει πολυέξοδες εργασίες ανάδειξής τους.

Πλην όμως μένουν κλειστά... Κι εδώ πιάνουμε το άλλο γαϊτανάκι. Μένουν κλειστά τα μνημεία της Θεσπρωτίας γιατί δεν υπάρχουν φράγκα να προσληφθεί προσωπικό!

Ενώ για οικονομικούς λόγους δεν υπάρχει και συγκοινωνία για να επισκεφθείτε πολλά από τα χωριά της Θεσπρωτίας. Και να δείτε και την άλλη όψη της.

Κι αν εσείς είστε τουρίστες και μικρό το κακό, έτσι κι αλλιώς οι περισσότεροι έχετε αυτοκίνητο αλλά και πάλι δεν τα επισκέπτεστε, τι σημαίνει αυτό για τους μόνιμους κατοίκους;

Και δείτε λίγο και το χάρτη της Θεσπρωτίας:

Κλικ, ε; Για μεγαλύτερη προβολή. Αν και αυτός ο χάρτης παρουσιάζει ένα μεγάλο μειονέκτημα. Δε δείχνει την Εγνατία. Το μεγάλο οδικό άξονα που φτιάχτηκε μετά πολλών υποσχέσεων για ανάπτυξη της Ηπείρου. Ο δρόμος τώρα πια είναι έτοιμος. Αλλά την ανάπτυξη την καρτερούμε ακόμη. Κι ο λόγος φαίνεται στον επόμενο χάρτη:

Εδώ φαίνεται και η περιβόητη Εγνατία. Με κόκκινη διπλή γραμμή. Φαίνεται όμως και ένα μαύρο βελάκι. Που ξεκινά από την Αλβανία και λέει ΑΥΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ! Να γίνει ο κάθετος άξονας προς την Εγνατία που θα ενώσει τα ορεινά χωριά του νομού με το μεγάλο άξονα και με τον κόσμο...

Να σημειώσω ότι οι πορτοκαλί γραμμές δείχνουν το υπόλοιπο εθνικό δίκτυο ενώ οι κίτρινες γραμμές μικρότερους επαρχιακούς δρόμους. Μπορείτε λοιπόν να δείτε και τον παλιό εθνικό δρόμο Ηγουμενίτσας - Ιωαννίνων. Που μέχρι πριν λίγα μόλις χρόνια ήταν ο μοναδικός δρόμος που ένωνε τις δύο πρωτεύουσες. Από δω περνούσαν όλοι. Και τα λεωφορεία του ΚΤΕΛ. Μόλις όμως ολοκληρώθηκε η Εγνατία ο παλιός δρόμος άδειασε. Ακόμη και από τα λεωφορεία. Μείναν μόνο δυο - τρία δρομολόγια. Υποτυπωδώς να εξυπηρετούνται οι κάτοικοι των χωριών ή και όσοι ήθελαν να τα επισκεφθούν.

Από τη Δευτέρα όμως κόπηκαν και αυτά τα λίγα δρομολόγια. Καμία δυνατότητα δεν έχουν πια όσοι κατοικούν στην ορεινή Θεσπρωτία να ταξιδέψουν προς Γιάννενα. Και μόνο από Ηγουμενίτσα έμεινε ένα μεσημεριανό λεωφορείο. Να το κάνουν τι; Με ένα μόνο λεωφορείο κι αυτό μεσημέρι μπορούν οι κάτοικοι να εξυπηρετηθούν; Ή μπορούν να φτάσουν στα χωριά αυτοί τουρίστες;

Η απόφαση της απομόνωσης όλης αυτής της περιοχής δεν έλαβε καν υπόψη πως είναι παραμεθόρια. Και συντρέχουν και εθνικοί λόγοι να κρατηθεί ζωντανή. Ένας λόγος παραπάνω που στη γειτονική Αλβανία διαρκώς ξύνουν τα νύχια τους οι Τσάμηδες για προσάρτηση της Θεσπρωτίας που τη θεωρούν αλβανική:

Για το θέμα διαβάστε περισσότερα ΕΔΩ, για να δείτε πως τα πράγματα δεν είναι καθόλου αστεία. Και δε διαμαρτύρονται άδικα οι Βορειοηπειρώτες που ανέβασαν αυτό το χάρτη και τις σχετικές πληροφορίες. Και πως τα θέματα αυτά παίζουν επίσημα σε μεγάλες αλβανικές εφημερίδες. Ενώ οι ελληνικές αγρόν ηγόρασαν...

Και όχι μόνο των Αθηνών οι εφημερίδες. Ακόμη και αρκετές τοπικές εφημερίδες περί άλλων τυρβάζουν. Και κυρίως ασχολούνται με τους μετανάστες! Ένα σημαντικό πρόβλημα της Ηγουμενίτσας και που διογκώνεται διαρκώς αλλά με μία σημείωση: Δεν είναι οι μετανάστες το μόνο πρόβλημα και της Ηγουμενίτσας και του νομού ολόκληρου!

Ούτε καν το μεγαλύτερο πρόβλημα. Όσο και αν θέλουν να το παρουσιάζουν ως τέτοιο.

Σε άλλες περιοχές της χώρας οι μετανάστες θέλουν να μείνουν, να εργαστούν. Οι μετανάστες της Ηγουμενίτσας, οι παράτυποι μετανάστες ή και λαθρομετανάστες όπως τους λένε κάποιοι, το μόνο που θέλουν είναι να φύγουν. Να ταξιδέψουν για την Ευρώπη.

Στην πραγματικότητα λοιπόν πρόκειται για ένα πρόβλημα τεχνητό. Και στον παραλογισμό της συνθήκης ΔΟΥΒΛΙΝΟ ΙΙ. Αν αρθούν οι όροι αυτής της συνθήκης και δοθεί το ΟΚ να ταξιδέψουν αυτοί οι άνθρωποι, η Ηγουμενίτσα θα αδειάσει από τους μετανάστες εντός λίγων ημερών.

Τα άλλα όμως προβλήματα είναι χρόνια και δε βλέπουμε από πουθενά πράσινο φως για να δοθούν λύσεις. Ιδιαίτερα μέσα στα σημερινά οικονομικά δεδομένα της χώρας. Και που δεν είναι μόνο όσα αναφέραμε.

πχ Το τελευταίο ειδικά διάστημα πάρθηκαν νέες αποφάσεις για συγχωνεύσεις σχολείων. Η κατάσταση αυτή είχε αρχίσει εδώ και χρόνια. Τώρα πια στην ορεινή Θεσπρωτία ελάχιστα σχολεία λειτουργούν. Και τα παιδάκια πρέπει να ταξιδεύουν πολλά χιλιόμετρα κάθε μέρα για να πάνε σχολείο.

Παρόμοιες συγχωνεύσεις και καταργήσεις αντιμετωπίζουν και άλλες υπηρεσίες. Πχ αστυνομικοί σταθμοί. Κάποτε και σε μικρά ακόμη χωριά υπήρχε σταθμός αστυνομίας. Τώρα στα ορεινά του νομού είναι σπάνιο φαινόμενο ακόμη και περιπολικό διερχόμενο να συναντήσεις.

Αντίθετα κυκλοφορούν δεκάδες αυτοκίνητα με αλβανικές πινακίδες. Η πύλη εισόδου για τη Θεσπρωτία είναι κοντά στη Σαγιάδα. Στο Μαυρομάτι.

Κυκλοφορούν επίσης τεράστιες ποσότητες ναρκωτικών. Οι κατά καιρούς επιτυχίες της αστυνομικής διεύθυνσης Θεσπρωτίας αποδεικνύουν και από πού έρχονται τα ναρκωτικά. Από την Αλβανία φυσικά. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως διακινητές είναι μόνο Αλβανοί. Υπάρχουν και δικά μας φυντάνια στο κύκλωμα.

Επίσης δεν είναι λίγοι οι Αλβανοί που έχουν εγκατασταθεί στο νομό μας. Αρκετοί έχουν αγοράσει και σπίτια και μερικοί και σε χωριά. Χωριά που έχουν ερημώσει από τους παλιούς κατοίκους και τώρα απέκτησαν Αλβανούς...

Φυσικά δε λείπουν και κρούσματα παράνομων πράξεων. Ληστείες που καταλήγουν και σε τραυματισμούς ή και σε θανάτους ή και σε βιασμούς ακόμη και ηλικιωμένων γυναικών. Και πάλι θα πω ότι δεν είναι μόνο Αλβανοί οι δράστες αυτών των πράξεων. Είναι όμως και αρκετοί Αλβανοί ανάμεσά τους.

Τέτοιας έκτασης παραβατικές πράξεις από τους "λαθραίους" μετανάστες δεν έχουν παρατηρηθεί. Γιατί αυτοί το μόνο που θέλουν είναι να φύγουν για Ευρώπη. Αντίθετα με τους Αλβανούς. Και αντίθετα και με τους δικούς μας κακοποιούς.

Το άλλο τεράστιο πρόβλημα της Θεσπρωτίας τους τελευταίους μήνες λέγεται αγωγός του φυσικού αερίου. Θέμα που έχει ξεσηκώσει τους κατοίκους της Πέρδικας αλλά και των γειτονικών τουριστικών περιοχών του νομού. Προχτές μόλις υπήρξε μια επεισοδιακή συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Ηγουμενίτσας για το θέμα του αγωγού. Και κάτω από τις πιέσεις των κατοίκων αναγκάστηκαν όλοι οι δημοτικοί σύμβουλοι να συνυπογράψουν το αίτημα να μην περάσει από δω ο αγωγός. Ιταλικών και τουρκικών συμφερόντων αγωγός! Όμως και πάλι διαβάζουμε στα ΜΜΕ πως τίποτε και κανένας δε θα σταματήσει τον αγωγό!

Τα προβλήματα δε σταματούν εδώ. Και η οικονομική ζωή του τόπου έχει τα χάλια της. Ήδη κάποιοι φόρτωσαν και πάλι τα μπαγκάζια τους και ξαναγύρισαν στη Γερμανία. Ενώ οι άνεργοι γίνονται κάθε μέρα περισσότεροι, τα λουκέτα αυξάνονται και ο τουρισμός της περιοχής προβλέπεται και φέτος να μην ισοσκελίσει καν τα έξοδα όσων ασχολούνται μ' αυτόν τον τομέα.

Να πούμε και για την απαράδεκτη κατάσταση του οδικού δικτύου; Για τα προβλήματα υδροδότησης; Για τις ταχύτητες χελώνας στο διαδίκτυο; Για τους αναμεταδότες τηλεόρασης; Ή μήπως για τις υπηρεσίες υγείας; Τι να πρωτοπούμε;

Και ενώ όλα αυτά ταλανίζουν τη ζωή μας έχουμε κάποιους να υποδαυλίζουν συνεχώς το θέμα μετανάστες. Εκρηκτική λέει η κατάσταση στην Ηγουμενίτσα! Και φτάνουν να διαμαρτύρονται ακόμη και γιατί ένας μετανάστης τόλμησε να χορέψει στην πλατεία της πόλης:

http://www.youtube.com/watch?v=hSfVHPeEwpE&feature=player_embedded

Έλεος, Θεέ μου! Έτσι γράφουν στο βίντεο. Δείτε το για να βγάλετε συμπέρασμα... Τι στο καλό τους ενόχλησε αυτός ο άνθρωπος. Και που δεν ξέρουμε αν ήταν και μετανάστης. Και μάλιστα λαθραίος...

Φωνάζουν λοιπόν και διαμαρτύρονται συνεχώς πως οι μετανάστες μας απειλούν, μας κλέβουν, μας τραυματίζουν, χτυπάνε ως και λιμενικούς, σπάνε αυτοκίνητα. Έφτασε μάλιστα ο ΣΤΟΧΟΣ να τους κατηγορήσει και ως κανίβαλους! Χωρίς κανένα αποδεικτικό στοιχείο. Και φυσικά η αποτρόπαια πράξη του βιασμού ενός μικρού παιδιού (μετανάστης και το θύμα και οι θύτες) πυροδότησε νέες διαμαρτυρίες.

Φυσικά και δεν επικροτούμε τέτοιες πράξεις ούτε και μας αφήνουν αδιάφορους. Όμως να μην παραφουσκώνουμε τις καταστάσεις. Δεν έχει η Ηγουμενίτσα μεγαλύτερη εγκληματικότητα από άλλες περιοχές της χώρας. Το αντίθετο μάλιστα. Και ειδικά σε σύγκριση με την Αθήνα που τη βίωσα έντονα στο πετσί μου.

Επιπλέον. Οι περισσότεροι μετανάστες είναι ευγενέστατοι και δε δημιουργούν κανένα πρόβλημα στους κατοίκους. Ένα κουλουράκι τους δίνεις και σου λένε δέκα ευχαριστώ. Και στην τελική. Δε φταίνε αυτοί που βρίσκονται εδώ. Τις αληθινές αιτίες τις γνωρίζουμε όλοι. Χρωστάμε να τις γνωρίζουμε. Γιατί εξαναγκάστηκαν να αφήσουν τους τόπους τους. Γιατί έχουν εγκλωβιστεί εδώ. Οι μετανάστες δεν είναι πρόβλημα, οι μετανάστες έχουν πρόβλημα. Και μάλιστα πολύ μεγαλύτερο από το δικό μας από την παρουσία τους.

Και σίγουρα δε φταίνε οι μετανάστες που η χώρα δεν μπορεί να θωρακίσει τα σύνορά της. Που δεν υπάρχει ικανή μεταναστευτική πολιτική για να δώσει λύσεις. Ενώ μπορεί και επιμένει να τους εμποδίζει να φύγουν. Είναι παλαβό αυτό που συμβαίνει. Ιδιαίτερα αν σκεφτούμε και τις ευθύνες της δικής μας χώρας για τη δημιουργία αυτών των μεγάλων ρευμάτων μετανάστευσης. Αυτό που καταλαβαίνω εγώ ως κάτοικος Ηγουμενίτσας είναι πως αφενός κάποιοι μεθοδευμένα προκαλούν την παρουσία μεταναστών εδώ και αφετέρου κάποιοι άλλοι για δικές τους σκοπιμότητες εκμεταλλεύονται το όλο ζήτημα.

Και δε χρειάζεται νομίζω να αναφέρω ποιος πολιτικός χώρος έχει κάθε λογής μετανάστες στη μπούκα. Νόμιμους ή παράνουμους. Είναι γνωστό σε όλους. Από κει και πέρα όποιος τολμήσει να εκφράσει αντίθετη γνώμη από τη δική τους , δέχεται λυσσαλέες επιθέσεις. Το λιγότερο που θα σου πουν είναι πως είσαι αριστερός και να πάρεις στο σπίτι σου τους μετανάστες. Δε διστάζουν ειδικά σε γυναίκες ακόμη και να τις κατηγορούν πως "τη βρίσκουν" με μετανάστες! Η αισχρότητα και η χυδαιολογία τους είναι ένα ακόμη πρόβλημα της περιοχής και σίγουρα μεγαλύτερο από το πρόβλημα μετανάστες...

Εδώ μάλιστα να προσθέσουμε ότι τους τελευταίους μήνες είχαμε δύο φορές πυροβολισμούς από πολίτες κατά μεταναστών και χωρίς αφορμή. Το Νοέμβρη και το Γενάρη. Περιστατικά που όχι μόνο δεν έλυσαν το πρόβλημα αλλά προκάλεσαν φαινόμενα έντασης που πριν δεν υπήρχαν. Όπως είχαμε στο παρελθόν και θανάσιμο τραυματισμό μετανάστη από λιμενικούς.

Όσο για το βιασμό του μικρού Αφγανού πριν λίγες μέρες ας μην αναζητούμε τους ενόχους μόνο ανάμεσα σε Ιρακινούς που κατηγορήθηκαν ως δράστες. Αλλά και στον καθρέφτη μας ως κοινωνία. Που δεν έχουμε πάρει κανένα μέτρο να προστατεύσουμε τουλάχιστον τους ανήλικους μετανάστες. Και που κανείς μας δεν αγνοεί την ύπαρξή τους. Αφήσαμε αυτό το παιδί άστεγο και πεινασμένο να περιφέρεται χωρίς γονείς ανάμεσα σε λύκους. Φταίμε κι εμείς. Όλοι. Και κυρίως όσοι αντέδρασαν στην πρόταση του Δήμου για δημιουργία οργανωμένου χώρου υποδοχής μεταναστών.

Προβλήματα σ' αυτή τη ζωή πάντα θα υπάρχουν. Και είναι παράλογο να περιμένουμε να λυθούν ως δια μαγείας. Το χρέος του καθενός μας είναι ακόμη και μπρος στο πρόβλημα να παραμένει άνθρωπος. Να παλεύει για καλύτερο κόσμο, να αντιδρά στις αδικίες αλλά χωρίς ο ίδιος να φτάνει στο άλλο άκρο και από θύμα να μετατρέπεται σε θύτη.

Εδώ όμως στη Θεσπρωτία υπάρχουν διάφορα παιγνίδια κάτω από το τραπέζι. Με πρόσχημα τους μετανάστες. Ακόμη και πολιτικά παιχνίδια. Προς άγραν ψήφων. Κάποιοι φτάνουν να γίνουν ακόμη και μπαχαλάκηδες. Περνά με το γιωταχί πυροβολεί μετανάστες και μετά τρέχει στον υπολογιστή να γράψει για την εκρηκτική κατάσταση που δημιούργησαν οι διαμαρτυρίες των μεταναστών! Το η βία φέρνει βία ή το αγνοούν ή σκόπιμα το εφαρμόζουν...

Ενώ δεν πρέπει να υποτιμούμε και την περιρρέουσα ανοησία. Προτάσεις του τύπου πάρτε τους μετανάστες από την Ηγουμενίτσα και κλείστε τους σε άδεια στρατόπεδα στην ενδοχώρα της Θεσπρωτίας ή ακόμη καλύτερα άλλου νομού της Ηπείρου ή και πιο πέρα απ' αυτήν! Διαβάσαμε τελευταία προτάσεις εφημερίδων να πάνε λέει τους μετανάστες επάνω στα ορεινά χωριά της περιοχής. Σε σημεία μάλιστα που δεν υπάρχει αστυνομικός ούτε για δείγμα. Και συμπλήρωναν την πρόταση με το επιχείρημα πως από κει είναι κοντά τα σύνορα και θα βρουν το δρόμο προς Αλβανία! Δε σκέφτονται αυτοί οι άνθρωποι σε τι εθνικούς κινδύνους μπορεί να οδηγήσει μια τέτοια προοπτική; Όχι. Δε σκέφτονται.

Όπως δε σκέφτονται και οι άλλοι που έκοψαν τα δρομολόγια από την περιοχή αυτή.

Μα τι θέλουν τελικά; Να παραδώσουν τη Θεσπρωτία στο πιάτο σε όσους την επιβουλεύονται;

Το πρόβλημα μετανάστες μπορεί να μην είναι ούτε το μοναδικό της Θεσπρωτίας ούτε και το μεγαλύτερο αλλά σε συνδυασμό με την όλη κατάσταση που επικρατεί εδώ μπορεί πράγματι να οδηγήσει σε καταστάσεις που όλοι απευχόμαστε. Γι' αυτό και χρειάζεται η μέγιστη δυνατή σοβαρότητα και άκρα υπευθυνότητα στους χειρισμούς εκ μέρους όλων.

Από κει και πέρα. Επειδή κουράστηκα να διαβάζω διαμαρτυρίες λιμενικών πως κινδυνεύουν κλπ κι επειδή έχω και φίλους και γνωστούς λιμενικούς εδώ στην Ηγουμενίτσα, ακόμη και παλιούς συμμαθητές σε υπεύθυνα πόστα, θα πω το εξής. Όσους λιμενικούς ακόμη και αν φέρουν οι υπουργοί και οι αρχηγοί στην Ηγουμενίτσα, και όλο το λιμενικό να έρθει, πάλι το πρόβλημα των συγκρούσεων με τους μετανάστες θα υπάρχει. Αφού το λιμάνι είναι ξέφραγο αμπέλι και μπορεί εύκολα να μπει ο καθένας. Γιατί επιτέλους δεν περιφράσσουν με ασφάλεια το χώρο; Ή μήπως δεν υπάρχει τρόπος ασφαλούς περίφραξης; Μην τρελαθούμε τελείως... Θα μου πεις: Θα λυθεί έτσι το πρόβλημα των μεταναστών; Όχι φυσικά! Για το πρόβλημα των λιμενικών μιλάω και μόνο. Γιατί κι αυτοί άνθρωποι είναι.

Το ίδιο πρέπει να γίνει και στην Εγνατία. Για την προστασία των οχημάτων από ανάλογες επιθέσεις. Να περιφραχθεί το τελευταίο τμήμα της που οδηγεί στο λιμάνι.

Όπως πρέπει άμεσα να παρθούν ανθρωπιστικά μέτρα. Δημιουργία οργανωμένου χώρου υποδοχής μεταναστών. Και ειδικά για τους ανήλικους. Δεν ταιριάζει στον πολιτισμό μας να αφήνουμε ανθρώπους να ζουν δίπλα μας σαν αδέσποτα ζώα.

Ποιος θα τους ταΐζει; Ποιος θα πληρώνει; Και μάλιστα με τη χώρα μας καταχρεωμένη; Ε, ας καταφύγει επιτέλους η χώρα στους διεθνείς οργανισμούς και ας καταγγείλει τους ενόχους που προκαλούν κύματα λαθρομεταναστών και μετά παριστάνουν τον Πόντιο Πιλάτο. Γιατί δεν το κάνει; Παρά ακούμε στα τελεβίζια πως εξεπλάγη το ελληνικό κράτος από την άφιξη τραυματιών στη Σούδα από τον πόλεμο της Λιβύης... Και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο δεν μπορούμε.

Το θέμα των μεταναστών είναι αρμοδιότητα του κράτους να το λύσει. Και είναι παρήγορο που ο Δήμος Ηγουμενίτσας με αυτό το σκεπτικό οργανώνει συγκέντρωση διαμαρτυρίας την ερχόμενη Τρίτη, 12 Απριλίου, και ώρα 7 στο λιμάνι. Η ώρα βέβαια είναι ακατανόητη. Ποιος θα μπορέσει να πάει σε μια τέτοια συγκέντρωση και μάλιστα μέρα εργάσιμη;

Δε μας φταίνε οι μετανάστες που είναι εδώ. Τους ανάγκασαν να είναι εδώ. Και δε θα κάνουμε το χατίρι κανενός να τα βάλουμε με τους μετανάστες. Όπως δε βαράμε το σαμάρι όταν φταίει το γομάρι...

Εξάλλου θα το επαναλάβουμε. Δεν είναι οι μετανάστες το μόνο μας πρόβλημα. Ούτε καν το μεγαλύτερο. Και επιπλέον στους ίδιους πάλι καταλήγουμε πως φταίνε και για όλα τα άλλα. Έξυπνο το κολπάκι να μας βάλουν να πλακωνόμαστε με τους μετανάστες αλλά ανόητο να περιμένουν πως θα το καταπιούμε...