Γιατί είναι δίκαιη η απεργία των ναυτεργατών;

Στο θέμα της απεργίας των ναυτεργατών πολλά έχουν ειπωθεί. Και ο καθένας είναι λογικό να βλέπει από το δικό του πρίσμα αν έχουν δίκιο ή άδικο οι ναυτεργάτες να απεργούν και να δημιουργούν "συνωστισμούς" στα λιμάνια.

Αν παραμερίσουμε το τι με νοιάζει εμένα, εγώ να ταξιδέψω θέλω και δε με ενδιαφέρει τίποτε άλλο, υπάρχουν τα στοιχεία που αποδεικνύουν το αν έχουν δίκιο ή άδικο οι ναυτεργάτες που έχουν σηκώσει μπαϊράκι. Τα αναδημοσιεύουμε από το χτεσινό φύλλο της εφημερίδας Ριζοσπάστης και ο καθένας μπορεί να τα διασταυρώσει και από άλλες πηγές:

«Απελευθέρωση» της ασυδοσίας

Ο Κανονισμός αυτός που έχει επικρατήσει με τη φράση «άρση του καμποτάζ», που σημαίνει άρση κάθε περιορισμού, «απελευθέρωση», αυτή την περίοδο επιχειρείται από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να εφαρμοστεί πλήρως καταρχήν στα κρουαζιερόπλοια και ήδη προωθεί στη Βουλή σχετικό νομοσχέδιο«.

Ηταν σαφής άλλωστε η δήλωση του πρωθυπουργού κατά την επίσκεψή του στα «Ποσειδώνια» στις 9 του Ιούνη. Είπε χαρακτηριστικά:

«Η κυβέρνηση στέκεται δίπλα στη ναυτιλία και είναι αποφασισμένη να πάρει άμεσα μέτρα, όπως η άρση του καμποτάζ κάτι που θα βοηθήσει σημαντικά και στην περαιτέρω ανάπτυξη του τουρισμού μας και ειδικότερα του Εκθεσιακού Τουρισμού, που δύναται να έχει τεράστια οφέλη για την ελληνική οικονομία».

Η άρση του καμποτάζ δεν είναι κάτι καινούργιο. Εχει αρχίσει να εφαρμόζεται σταδιακά στα ακτοπλοϊκά πλοία από το 2001 και μάλιστα συνοδευόμενη από μια τεράστια αθλιότητα. Το 2001 ψηφίστηκε από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ο Νόμος 2932, με τον οποίο άλλαξε πλήρως το θεσμικό πλαίσιο των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών και έθεσε τις βάσεις για να αρχίσει η σταδιακή εφαρμογή του Κανονισμού 3577. Η κυβέρνηση τότε του ΠΑΣΟΚ με υπουργό Εμπορικής Ναυτιλίας τον Χρ. Παπουτσή, για να μπορέσει να ψηφίσει αυτό το νομοθετικό έκτρωμα, «πάτησε» πάνω στο ναυάγιο του επιβατηγού - οχηματαγωγού σαπιοκάραβου «ΕΞΠΡΕΣ ΣΑΜΙΝΑ», πάτησε πάνω στα 81 πτώματα που κατάπιε το σαπάκι, λέγοντας ότι με την απελευθέρωση θα ενισχυθεί ο «υγιής ανταγωνισμός» και θα έρθουν καινούργια ασφαλή πλοία στις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες.

Το αποτέλεσμα ήταν το ξέσπασμα του άγριου ανταγωνισμού μεταξύ των εταιρειών, να δημιουργηθούν στις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες μονοπωλιακές καταστάσεις, η ένταση της ασύδοτης δράσης των εφοπλιστών και να είναι όλα έτοιμα σήμερα για νέα «ΣΑΜΙΝΑ».

Τα στοιχεία από τις σοβαρές συνέπειες που έχει επιφέρει η σταδιακή άρση του καμποτάζ στην ακτοπλοΐα προειδοποιούν για το πόσο τραγική θα είναι η συνέχεια:

Μετατράπηκε σε πολυτελή κρουαζιέρα το κόστος για ένα ακτοπλοϊκό ταξίδι που είναι ζωτικής ανάγκης για τους κατοίκους των νησιών, εκτινάσσοντας από το 2001 ως και φέτος τις τιμές των εισιτηρίων σε ποσοστά που ξεπερνούν το 400%! Μετατρέποντας ταυτόχρονα σε «άπιαστο όνειρο» και κάθε δυνατότητα της εργατικής λαϊκής οικογένειας στην ξεκούραση.

Η κυβέρνηση της ΝΔ το 2006 ενισχύοντας τον επαίσχυντο νόμο του ΠΑΣΟΚ κατάργησε ακόμα και την 35ετία στο όριο ηλικίας των ακτοπλοϊκών πλοίων, δηλαδή όλα τα υπερήλικα σαπάκια εν πλω και «όποιον πάρει ο χάρος»...

Οι εφοπλιστές έχουν επιδοθεί σε όργιο αυθαιρεσιών, κουρελιάζοντας τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας των ναυτεργατών, επιβάλλοντας εργασιακές συνθήκες γαλέρας, φτάνοντας ακόμα και στο σημείο να αμφισβητούν και το αυτονόητο δικαίωμά τους να παίρνουν τους μισθούς τους.

Εφτασαν να ακινητοποιούν, χωρίς να λογοδοτούν, τα πλοία τη χειμερινή περίοδο (επειδή δε βγάζουν μεγάλο κέρδος), καταδικάζοντας νησιά στον εφιάλτη της απομόνωσης. Μόνο το 2009 έδεσαν με το έτσι θέλω και χωρίς καν να λογοδοτήσουν κοντά 20 πλοία, επειδή αυτό επιβάλλει η θωράκιση της κερδοφορίας τους, πετώντας στη στεριά κοντά 2.000 ναυτεργάτες.

Και από πάνω για τις «υπηρεσίες» που προσφέρουν, από το 2002 ως φέτος έχουν πάρει πάνω από 400 εκατομμύρια ευρώ επιδοτήσεις, δηλαδή ζεστό χρήμα από τις τσέπες των εργαζομένων.

Αυτό που τώρα «εκκρεμεί» κατά τους εφοπλιστές είναι η εφαρμογή του Κανονισμού 3577/92 και σε βάρος των πληρωμάτων. Ο πρόεδρος της Ενωσης Επιχειρήσεων Ναυτιλίας, Απ. Βεντούρης, δεν κρύβει λόγια. Σε κάθε δήλωσή του θέτει ευθέως την επάνδρωση των ακτοπλοϊκών πλοίων με πληρώματα χαμηλόμισθα, ανασφάλιστα. Να καθορίζεται από τους εφοπλιστές με βάση την κερδοφορία τους πότε, πού και με πόσους ναυτεργάτες θα δρομολογούν τα πλοία. Που σημαίνει πλήρης απορύθμιση των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών και χαριστική βολή σε βάρος της ασφάλειας της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα.

Η ίδια καραμέλα τότε και τώρα: «Ανταγωνιστικότητα»

Προκειμένου να δικαιολογήσουν το καθεστώς της ασυδοσίας και των προνομίων, κάθε φορά οι απολογητές των εφοπλιστών, όπως αυτοί που αγωνιούν για την πλήρη και άμεση εφαρμογή του καμποτάζ, ισχυρίζονται, ότι «προνόμια προς τους εφοπλιστές, σημαίνει πολλά πλοία στην ελληνική σημαία, άρα πολλές θέσεις απασχόλησης για τους Ελληνες ναυτεργάτες».

Πέρα από τα στοιχεία που ήδη αναφέρθηκαν για το πόσο... αυξήθηκαν οι θέσεις εργασίας στην ακτοπλοΐα, αξίζει να αναφερθούν συνοπτικά τα «οφέλη» υπέρ των ναυτεργατών, από τα ίδια τα αποτελέσματα της εφαρμογής του Ν.2687/53 στα ποντοπόρα πλοία.

Σύμφωνα με το νόμο αυτό - πέρα από τα άλλα τρελά προνόμια που καθορίζει και αποτελεί τη βάση πάνω στην οποία χτίστηκε ολόκληρο το προκλητικό νομικό πλέγμα που προστατεύει ως «ιερό και όσιο τα εφοπλιστικά συμφέροντα», όπως για παράδειγμα οι φοροαπαλλαγές τους, που υπολογίζονται περίπου σε 59 - καθορίζονται κάθε φορά με αυθαίρετο τρόπο οι οργανικές συνθέσεις «κατά παρέκκλισιν των κειμένων διατάξεων και αυτής έτι της δημοσίας τάξεως».

Ετσι το 2005 ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας της ΝΔ, Μ. Κεφαλογιάννης, επέβαλε τη 10η στη σειρά από το 1981 μείωση των οργανικών συνθέσεων των ποντοπόρων πλοίων με βάση την τροποποίηση του όρου 8 του άρθρου 13 του Ν/Δ 2687/53 των Εγκριτικών Πράξεων Νηολόγησης. Με βάση την τροποποίηση αυτή, κατά παρέκκλιση των οικείων διατάξεων, έδωσε «έγκριση» ώστε στην οργανική σύνθεση των φορτηγών (στερεά φορτία χύδην, συσκευασμένα ή σε εμπορευματοκιβώτια) και δεξαμενόπλοιων (πετρελαιοφόρα) από 3.000 μέχρι 30.000 κ.ο.χ. (κόρους ολικής χωρητικότητας) να μείνουν πλέον 4Ελληνες ναυτεργάτες, δηλαδή ναυτεργάτες με πλήρη δικαιώματα, στους 15 (σύνολο πληρώματος), από 8 Ελληνες που είχαν «εγκριθεί» με τις προηγούμενες μειώσεις των οργανικών συνθέσεων που είχε επιβάλει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Στα πλοία από 30.001 ως 80.000 κ.ο.χ. έμειναν 5 Ελληνες από 9 σε σύνολο 14 ναυτεργατών πλήρωμα και από 80.001 κ.ο.χ. και πάνω 6 Ελληνες από 10, σε σύνολο 16 ναυτεργατών πλήρωμα.

Ομως αν το 1953 το μερίδιο της ελληνικής σημαίας στον ελληνόκτητο στόλο ήταν 24,21% και των σημαιών ευκαιρίας 75,79%, το 1957 το ποσοστό αυτό έγινε 15,24% και 84,76% αντίστοιχα, ενώ το 1958 ήταν 19,33% και 80,67% υπέρ των σημαιών ευκαιρίας.

Την εξέλιξη αυτή τη συναντάμε μετά από κάθε πακέτο αντιναυτεργατικών μέτρων. Χαρακτηριστικά είναι και τα παραδείγματα που συνδέονται με τις μειώσεις των οργανικών θέσεων 1983, 1986 και 1990, που είχαν ως αποτέλεσμα τη συρρίκνωση του αριθμού και των πλοίων στην ελληνική σημαία και των Ελλήνων ναυτεργατών. Ενδεικτικά αναφέρουμε, σύμφωνα με στοιχεία του ΥΕΝ, ότι το 1981 τα πλοία υπό ελληνική σημαία (άνω των 100 κ.ο.χ.) ήταν 3.710, το 1983 ήταν 3.169,το 1986 ήταν 2.255, το 1990 ήταν 1.814. Οι μειώσεις των οργανικών συνθέσεων συνεχίστηκαν, και το 2005 τα πλοία με ελληνική σημαία ήταν πλέον 1.491. Το Φλεβάρη του 2010 ήταν 969 στα οποία περιλαμβάνονται και 189 υπό ναυπήγηση! Το 1990 τα ελληνόκτητα πλοία ήταν 2.456, το 2005 έφτασαν τα 3.338 και το 2010 είναι 3.996 πλοία.

Οι Ελληνες (δεν είναι ζήτημα Ελλήνων ναυτικών μόνο) ναυτικοί το 1981 από 85.000 έφτασαν το 1990 τους 26.766, στο τέλος του 2009 - σύμφωνα με τα στοιχεία του προϋπολογισμού του ΝΑΤ του 2010 - ήταν 19.770, χωρίς σε αυτούς να υπολογίζεται πόσοι είναι άνεργοι.

Ωστόσο οι Ελληνες εφοπλιστές σήμερα, εν μέσω κρίσης, παραμένουν πρώτοι σε δύναμη, ελέγχοντας το 8% του παγκόσμιου στόλου σε αριθμό πλοίων και το 15% της παγκόσμιας χωρητικότητας! Οι παραγγελίες τους, ακριβώς την σημερινή περίοδο ανέρχονται στα 748 πλοία, από τα οποία βέβαια εδώ δεν κατασκευάζουν ούτε κουπί. Να σημειωθεί ακόμα ότι οι εφοπλιστές δεν πληρώνουν φόρο ούτε 1%!


ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Αθηνά ΖΥΜΑΡΗ

Κατάλαβες αγαπητέ αναγνώστη; Από το 1981 που ανέβηκε για πρώτη φορά το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, μέχρι σήμερα, και με το ΠΑΣΟΚ κυρίως να κρατά το τιμόνι της χώρας είχαμε ένα κυριολεκτικό ξεκλήρισμα των ελλήνων ναυτικών. Από 85.000 τότε, το 1981, σήμερα οι ναυτικοί είναι λιγότεροι από 20.000!!! Αν δεν είναι έγκλημα αυτό κατά των εργαζομένων τότε τι είναι;

Και όμως τώρα βγαίνουν και τους κατηγορούν και πάλι που τολμάν να απεργούν προσπαθώντας να περισώσουν τουλάχιστον και αυτές τις ελάχιστες θέσεις εργασίας. Για το καλό λέει της οικονομίας!!! Δηλαδή ποιο είναι το καλό της οικονομίας; Να θυσιαστούν ως νέες Ιφιγένειες οι ναυτεργάτες;

Από την άλλη μεριά τα στοιχεία αποδεικνύουν πως κανένα όφελος δεν υπάρχει ούτε και για την οικονομία του κράτους. Γιατί αν και η ελληνόκτητη ναυτιλία παραμένει πρώτη και πανίσχυρη διεθνώς, διαρκώς μειώνονται τα πλοία της που φέρουν ελληνική σημαία. Ένα αυτό. Και από την άλλη με τις φοροαπαλλαγές έφτασαν οι εφοπλιστές να μην πληρώνουν ούτε 1% φόρους...

Έτσι γίνεται ολοφάνερο ότι το μόνο όφελος αφορά τις τσέπες των εφοπλιστών. Και που εν μέσω οικονομικής κρίσης συνεχίζουν να παχαίνουν και να φουσκώνουν από τα κέρδη. Απόδειξη και η εκτίναξη παραγγελιών τους για χτίσιμο νέων πλοίων. 748 νέα πλοία αναφέρει το άρθρο της Αθηνάς Ζύμαρη πως έχουν παραγγελθεί το τελευταίο διάστημα. Και που επίσης η κατασκευή τους δεν αφήνει ούτε σέντσι κέρδος στην Ελλάδα αφού χτίζονται σε ξένα ναυπηγεία.

Για όλους αυτούς τους λόγους λέμε - και όντας κι εμείς ανάμεσα σε εκείνους που έχασαν τη δουλειά τους εξαιτίας της αντιναυτεργατικής πολιτικής - πως ο σημερινός αγώνας των ναυτεργατών ενάντια στην άρση του καμποτάζ είναι αγώνας όλων μας.

Γιατί με τέτοια τακτική το ήδη προβληματικό ΝΑΤ είναι εύλογο πως θα χρεωκοπήσει τελείως και δε θα μπορέσει να μας αποδώσει ούτε τα ψίχουλα που δίνει για τα χρόνια που φάγαμε στη θάλασσα.

Όσο και να επιμένουν τα παπαγαλάκια της δημοσιογραφίας να συκοφαντούν τους επικεφαλής των ναυτεργατικών σωματείων ΠΕΜΕΝ και ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ για μας οι άνθρωποι αυτοί είναι ήρωες. Και ολόψυχα στεκόμαστε στο πλευρό τους. Και με λόγια και με έργα.

Και μαζί τους φωνάζουμε:

ΝΟΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΗ

ΚΑΙ ΟΧΙ

ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΚΡΑΤΗ