BLOG ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ Ε.Ν.

Ανταπόκριση από τα γεγονότα στο λιμάνι

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ:


Μια όσο γίνεται πιο συνοπτική και περιεκτική ανταπόκριση

από όσα έγιναν στο λιμάνι σήμερα 29/6

Μία γρήγορη μεν, κατατοπιστική δε αναφορά του τι πάθαν

τα σκυλιά σήμερα στο λιμάνι. Σημειώσεις στο τέλος.

Πρώτον: Στις 5 το πρωί μαζεύτηκε κόσμος από σωματεία στον ηλεκτρικό στον Πειραιά καθώς και σε άλλα σημεία τα οποία δεν γνωρίζω ακριβώς. Σιγά σιγά ο κόσμος γινόταν περισσότερος με αποτέλεσμα τα ματ να είναι στην τσίτα από τις 5 συνεχώς... Οι καταπέλτες των πλοίων ήταν σηκωμένοι έτσι ώστε να μην πάνε απεργοί και τους καταλάβουν, βέβαια αυτό τους γύρισε εναντίον και θα εξηγήσω γιατί πιο κάτω. Όλο το λιμάνι κλειδωμένο.

Δεύτερον: Γύρω στις 6 (ώρες γεγονότων ακριβώς δεν θυμάμαι) ξεκινάνε οι απεργοί να προσπαθήσουν να μπούν στο λιμάνι. Προχωρόντας με αλυσίδες και βροντερά συνθήματα όπως "Χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά" και άλλα παρόμοια παράλληλα με την περίφραξη του λιμανιού προς την πύλη Ε3 που είναι τα κρητικά πλοία σε κάποιο σημείο νευτεργάτης συνδικαλιστής παραβίασε μία μικρή πορτούλα στα κάγκελα σε σημείο που δεν είχε ΜΑΤ γιατί δεν υπήρχαν πλοία και μπήκαν οι απεργοί μέσα γρήγορα γρήγορα ξανακάνωντας αλυσίδες. Εκεί εμφανίστηκε μια-δυο διμοιρίες χακι, αλλά με το που σκάσαν δεν προλάβαν να βάλουν μάσκες κτλ οι απεργοί κινούνταν ήδη προς τα κυκλαδίτικα πλοία και προσπάθησαν με γκλοπιές και γιούρια να τους σταματήσουν. ΜΕΓΑ και ΤΡΑΝΟ τους λάθος! Οι απεργοί τους πήραν αμπάριζα, μαζέψαν τόσο ξύλο μέσα σε 5 λεπτά που δεν πρέπει να έχουν ξαναφάει. Εκεί κάποιος έριξε τελικά πολλά χημικά με την φυσούνα και σπάσαν κάπως οι απεργοί. Άλλη μία διμοιρία ήρθε τρέχοντας προς βοηθειά τους αλλά δεν κατάφεραν και πολλά γιατί η πρώτοι μπάτσοι οι μισοί είχαν λακίσει και ΔΕΝ ξαναγυρίσαν είτε γιατί φοβήθηκαν είτε γιατί είχα αρπάξει της χρονιάς τους και πηγαίναν για νοσοκομείο, δεν γνωρίζω. Εκεί οι μισοί απεργοί καταλάβαν ένα πλοίο που είχε δέσει και άλλοι μισοί με αλυσίδες κάτσαν μέτωπο με το πλοίο και οι μπάτσοι βρεθήκαν ανάμεσα.
(Σημείωση: Υπήρχε μπάτσος με σημαντική σωματική διάπλαση ο οποίος μυξοέκλαιγε κανονικά και υπήρχαν και 2-3 μπάτσοι οι οποίοι έτρεμαν και είχαν χεστεί πάνω τους και ούτε με προτροπές του επικεφαλή τους δεν έβγαιναν μπροστά). Σε αυτό το σημείο άλλοι απεργοί σηκώσαν μία πύλη από την θέση της και την ακουμπήσαν παραδίπλα έτσι ώστε να μπορούν να μπουν και να βγουν οι απεργοί εύκολα. Άρα το "οχυρό" του λιμανιού είχε πέσει ήδη από μία μεριά. Εκεί οι απεργοί δεν προσπάθησαν να πάνε ποιο μέσα για δύο λόγους: Πρώτον το ρήγμα είχε γίνει ήδη και απασχολούσαν δυνάμεις των ΜΑΤ και δεύτερον από την άλλη μεριά του λιμανιού σε δύο ή τρία σημεία οι απεργοί μπήκαν και φτάσαν μπροστά στα πλοία.

(Σημείωση δύο: Μία κρότου λάμψης που έριξαν το μόνο αποτέλεσμα που είχε είναι να φάνε τρελό βρισίδι από τους λίγους επιβάτες που έβγαιναν από το KORAIS).

Τρίτο: Αφού το λιμάνι ήδη είχε αλωθεί από τρία σημεία τότε εμφανίστηκαν και άλλες δυνάμεις απεργών οι οποίοι αποκλείσαν το λιμάνι από την έξω μεριά σε όλες τις πύλες. Το αποτέλεσμα: Δεν γινόταν τίποτα! Σε αυτό το σημείο άρον άρον τα πλοία που πηγαίναν κυκλάδες έλυσαν και ξεκινήσαν να φευγουν χωρίς επιβάτες (και χωρίς το απαιτούμενο πλήρωμα στις περισσότερες γιατί απεργούσε ή δεν πρόλαβε/ήθελε να μπει). Τα περισσότερα έφυγαν 1 με 2 ώρες πριν το κανονικό απόπλου έτσι ώστε οι απεργοί να μην ανέβουν στους καταπέλτες. Εδώ να σημειώσουμε ότι τα γεγονότα και η δράση των απεργών είχε ήδη ξεπεράσει τα οποιαδήποτε σχέδια των κατασταλτικών μηχανισμών. Επίσης πολύ σημαντικό, οι επιβάτες που ήταν στο λιμάνι για να ταξιδέψουν ήταν ελάχιστοι κυριολεκτικά, έχοντας αποτύχει και σε αυτό το επίπεδο να ξανακατεβάσουν κόσμο οι εφοπλιστικές εταιρίες και τα παπαγαλάκια τους.

Ηττημένοι πλέον σε όλα τα επίπεδα οι δυνάμεις καταστολής σιγά σιγά αποχώρησαν σε άλλα σημεία. Σε όσα πλοία οι απεργοί καταλάβαν τους καταπέλτες δεν φύγαν.

Τέταρτον: Σε πολλά πλοία από εκεί και πέρα άρχισαν να καταλαμβάνουν καταπέλτες ή την είσοδο σε αυτούς γιατί πολλούς δεν τους κατεβάσαν καν. Μερικά από αυτά: Νεφέλη, Απόλων, Νήσος χίος, Blue horizon, super fast αρκετά και όλα τα κρητικά που φέυγουν αργά. Το μεσημέρι, μάλλον μετά τις πορείες σε σύνταγμα κτλ κατέβηκαν και άλλοι απεργοί όπου και ενισχύσαν την απεργιακή φρουρά σε όλο το λιμάνι.

Σημειώσεις:


α) Σημαντική κίνηση ηταν η συνεχής μετακίνηση δυνάμεων των απεργών σε διάφορα σημεία από το πρωί, μέσα και έξω από το λιμάνι, έτσι ώστε τα ματ και οι λιμενικοί τα είχαν χάσει τελείως, χωρίς να μπορούν να καταλάβουν τι σχέδιο υπάρχει ή τι συμβαίνει.


β) Ο κόσμος που πήγε στο λιμάνι για να ταξιδέψει ήταν ελάχιστος, δεν τους βγήκε αυτό το κολπάκι αυτή την φορά. Σε κάποιο σημείο στο blue horizon εμφανίστηκε ένας θίασος 6-7 "αγανακτισμένων" για 5 λεπτά με μία κάμερα, τραβήξαν 1 πλάνο και την κάναν για να μην κάνουν βουτιά στον όμορφο αργοσαρωνικό. Τα πλάνα να τα πέριμένουμε αύριο στην προπαγάνδα των ΜΜΕ...


γ) Τα ΜΑΤ και τα αφεντικά τους είδαν ότι οι απεργοί ήταν αποφασισμένοι και όταν μετά την πρωινή προσπάθεια να τους χτυπήσουν αρπάξαν της χρονιάς τους (βλέπεις εδώ δεν είχαν παιδάκια και κοριτσάκια να πουλήσουν καμποιλίκι και "αντριλίκι"). Τα μαζέψαν άρον άρον.

δ) Το σχέδιο τους "καθαρό λιμάνι" απέτυχε παταγωδώς σε όλα τα επίπεδα, καθάρα και φανερά.


ε) Επειδή έχω συμμετάσχει σε πολλές πορείες και διαδηλώσεις είτε κάνοντας ανταπόκριση είτε σε ακόμα περισσότερες ως διαδηλωτής εδώ και 15 χρόνια το μόνο που έχω να πω είναι το εξής: Εκτίμησα όσο δεν πάει την οργάνωση και το σχέδιο των απεργών, την πειθαρχία που δείξαν στις κινήσεις τους (πραγματικά αρκετές φορές δεν καταλάβαινα τι και πως μέχρι που έβλεπα το αποτέλεσμα) καθώς και το γεγονός του ρόλου που παίζει η οργάνωση! Ειλικρινά πρέπει να γίνει μάθημα σε πολλούς η σωστή οργάνωση και περιφρούρηση διαφόρων δράσεων...

Η συγκεκριμένη ανταπόκριση είναι ελλιπής γιατί είναι φυσικό να μην είμαι σε όλα τα σημεία ταυτόχρονα αν και γύρισα σε πολλά με το μηχανάκι, μίλησα με πολλούς και ειλικρινά το καταχάρηκα!

Νίκη στον αγωνιζόμενο ελληνικό λαό!

Νίκος Ρ.

(αναδημοσιεύστε ελεύθερα οπουδήποτε χωρίς παράφραση ή παραποίηση).

_________________________________

Το αναδημοσιεύσαμε λοιπόν κι εμείς... Πηγή μας το Πολιτικό Καφενείο

http://politikokafeneio.com/Forum/viewtopic.php?p=176343#176343


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Welcome onboard! Αφήστε μας το μήνυμά σας και θα προσπαθήσουμε να σας απαντήσουμε το συντομότερο δυνατό. Εκτός αν αλλού αρμενίζουμε... Οπότε κουράγιο μέχρι να καταπλεύσουμε και πάλι στο λιμάνι...

ΔΩΣΤΕ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ!

ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΡΙΕΣ ΤΩΝ ΑΕΝ ΑΠΑΙΤΟΥΝ:


ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ!

ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΩΡΑ!


ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΑΕΝ

Οικολογικό Περισκόπιο

10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010: ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΗ



Ο ΟΡΚΟΣ


ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ...


ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΟΝ ΖΗΤΗΣΑΝ;


Στα μάτια σας, μας είπαν, βλέπουμε το μέλλον της Ναυτιλίας. (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, κ. Φικιώρης)

Μα το δικό μας μέλλον αποδείχτηκε κόλαση.

Τώρα τα ίδια τάζουν στα νέα κορίτσια για να τα πείσουν να πάνε στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού. Αυτές δε θα χρειαστεί να περιμένουν για να ανακαλύψουν την ίδια κόλαση της ανεργίας. Από το πρώτο εξάμηνο σπουδών, αναζητώντας καράβι για πρακτική άσκηση, βρίσκονται αντιμέτωπες με τις κλειστές πόρτες των εταιρειών. Δεκάδες νέες καπετάνισσες κινδυνεύουν να χάσουν το επόμενο εξάμηνο της σχολής γιατί ο Ιούλιος μπήκε και καράβι δε βρήκαν. Πολλές ακόμη αναγκάστηκαν ήδη να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους για τον ίδιο λόγο. Μα κανενός υπευθύνου δεν ιδρώνει το αυτί.

Αντίθετα μας ζητούν να σκεφτούμε το κρουαζιερόπλοιο Ζενίθ και τα διαφυγόντα κέρδη για τον τουρισμό. Την ώρα που οι ναυτεργάτες, γυναίκες και άντρες, βρίσκονται στο απόλυτο ναδίρ. Και απαιτούν να μην απεργούμε, να μην αγωνιζόμαστε για το δίκιο μας. Είμαστε υποχρεωμένες να μην υπακούσουμε. Το δις εξαμαρτείν δεν αρμόζει ούτε στις γυναίκες. Και ειδικά σε καπετάνισσες.

Ορκιστήκαμε για καπετάνισσες. Όχι για νέες Ιφιγένειες. Και αυτόν τον όρκο θα τιμήσουμε. Καπετάνισσες στη θάλασσα και καπετάνισσες στη ζωή. Με το κεφάλι ψηλά απαιτούμε να τηρηθούν οι υποσχέσεις που μας δόθηκαν. Και να ληφθούν μέτρα ώστε να μη σβήσει ο θεσμός τριάντα χρόνων. Το μέλλον της ναυτιλίας ανήκει και σε μας. Όχι γιατί μας το έταξε ένας υπουργός μα γιατί έχουμε κι εμείς προσφέρει τον ιδρώτα μας για την ελληνική ναυτιλία.

Τώρα όμως με την άρση του καμποτάζ και τον αφανισμό των ελλήνων ναυτεργατών που θα σημάνει, το ΝΑΤ κινδυνεύει να χρεωκοπήσει. Πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις σε όσους ναυτεργάτες τόσα χρόνια έδιναν τις εισφορές τους;

Γι' αυτό στον αγώνα κατά της άρσης του καμποτάζ είμαστε όλοι ενωμένοι. Άντρες και γυναίκες. Παλιές και νέες καπετάνισσες. Και είναι ο αγώνας αυτός αγώνας επιβίωσης.

Μη μας ζητάτε λοιπόν να σκεφτούμε το Ζενίθ. Γιατί αυτός που βρίσκεται στο ναδίρ δεν έχει πια τίποτε άλλο να χάσει αν αγωνιστεί. Εκτός από τις αλυσίδες του.

Βίρα λοιπόν τις άγκυρες! Κι ας σπάσουν και οι καδένες. Για το μέλλον που ονειρευτήκαμε και δικαιούμαστε μετά από τριάντα χρόνια να ζήσουμε. Την καταξίωση του θεσμού της ελληνίδας καπετάνισσας.

Έτσι τιμούμε εμείς την επέτειο των τριάντα χρόνων από την αποφοίτηση. Με αγώνες!

Εκεί, στον Πειραιά, στο λιμάνι. Που η ακηδία όλων μας ξεμπάρκαρε.

Είναι η ώρα να μας ξαναβρούν μπροστά τους. Και η ώρα να σταματήσουν να ξεγελάν κι άλλες αθώες κοπέλες με κούφιες υποσχέσεις. Η ώρα να βγει ο θεσμός από την κόλαση.

Τριάντα χρόνια μετά ξέρουμε καλά γιατί μας άνοιξαν την πόρτα της ναυτιλίας. Χωρίς καν να το ζητήσουμε εμείς. Τώρα νομίζουν πως έχουν το δικαίωμα να την ξανακλείσουν. Ωραία λοιπόν. Στις δικές τους κλειστές πόρτες απαντάμε με κλειστά λιμάνια. Δίκαιο δεν είναι;

Ή όλοι μαζί στο ζενίθ ή όλοι μαζί στο ναδίρ. Δεν μπορεί η μεν ελληνόκτητη ναυτιλία να είναι πρώτη στον κόσμο και να ανθοφορεί και οι έλληνες ναυτεργάτες να πετιούνται στον καιάδα. 85.000 έλληνες ναυτικοί το 1980, λιγότεροι από 20.000 σήμερα. Μιλάνε οι αριθμοί. Κόντρα στους αριθμούς για τα διαφυγόντα κέρδη από το Ζενίθ και το κάθε Ζενίθ. Και στο κάτω κάτω ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Απαιτούμε λοιπόν από την Πολιτεία να θέσει στο ζενίθ της τον άνθρωπο. Ζητάμε να πάρει πίσω την άρση του καμποτάζ και να θεσμοθετήσει μέτρα στήριξης τόσο των ελλήνων ναυτεργατών όσο και της γυναίκας ναυτεργάτριας.

Ζητάμε πολλά; Όχι! Ζητάμε μόνο να τιμήσουν τα τριάντα χρόνια που χωρίς καμία στήριξη καταφέραμε να κρατήσουμε ζωντανό το θεσμό της ελληνίδας καπετάνισσας. Και που παρά τις αντιξοότητες έχουμε σήμερα να καμαρώνουμε αρκετές συναδέλφισσες σε βαθμό υποπλοιάρχου αλλά και πρώτου πλοιάρχου.

Αποδείξαμε πως μπορούμε να σταθούμε ισάξια με τους άντρες συναδέλφους στις γέφυρες των πλοίων. Και δεν ανεχόμαστε άλλο πια ούτε διακρίσεις εξαιτίας του φύλου μας ούτε και άλλη εκμετάλλευση των γυναικών ναυτικών με στόχο να χτυπηθεί συνολικά το ναυτεργατικό κίνημα. Σας είπαμε, ξέρουμε γιατί μας ανοίξατε την πόρτα. Δε μας κάνατε χάρη.

Μας βάλατε στα καράβια για τον ίδιο λόγο που τώρα βάζετε τους αλλοδαπούς. Χωρίς να νοιάζεστε αν θα τα καταφέρουμε επαγγελματικά. Μας θέλατε το πολύ πολύ για ανθυποπλοιάρχους. Δεν περιμένατε πως θα καταφέρουμε κάτι καλύτερο. Επιδιώκατε να δημιουργήσετε ζευγάρια ναυτικών. Να μένουμε περισσότερο στο πλοίο, να δεχόμαστε μικρότερους μισθούς για να μας ναυτολογήσετε μαζί. Κι όταν τα σχέδιά σας βγήκαν όλα πλάνα, βιαστήκατε να μας κλείσετε την πόρτα. Προτιμώντας τους αλλοδαπούς.

Ε, σας λέμε ότι και αυτό το σχέδιο πλάνη θα βγει. Θα φροντίσουν οι ναυτεργάτες γι' αυτό. Κι εμείς θα σταθούμε δίπλα τους. Δίπλα στο ταξικό ναυτεργατικό κίνημα. Γιατί αυτό και μόνο μας στήριξε αταλάντευτα τριάντα τόσα χρόνια. Αν μη τι άλλο χρωστάμε τώρα να ανταποδώσουμε.

Γιατί αχάριστες οι ελληνίδες καπετάνισσες δεν είναι. Και το ξέρετε. Όπως αγαπήσαμε τα καράβια σας όταν μας δώσατε την ευκαιρία να εργαστούμε , και υπερβάλαμε εαυτούς για να σταθούμε αντάξιες, ίδια τώρα τιμούμε τα τριάντα χρόνια της παρουσίας μας υποστηρίζοντας ολόψυχα τον αγώνα των ναυτεργατών.

Στο κάτω κάτω δε μας αφήσατε άλλο δρόμο. Ο αγώνας των ναυτεργατών είναι η μόνη μας ελπίδα να μη σβήσει ο κλάδος μας. Και να μην πάνε στράφι τριάντα χρόνια προσπάθειας και θυσίας.