BLOG ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ Ε.Ν.

Ρεπορτάζ από την κινητοποίηση των ανέργων ναυτεργατών


Πραγματοποιήθηκε χτες, 30 Δεκέμβρη, παράσταση διαμαρτυρίας των ανέργων ναυτεργατών στον Οίκο Ναύτου, στην πλατεία Τερψιθέας στον Πειραιά.

Από νωρίς το πρωί οι ναυτεργάτες άρχισαν να συγκεντρώνονται στην είσοδο του Οίκου Ναύτου διεκδικώντας το αυτονόητο: Το δικαίωμα να δουλεύουν!

Από την επιτροπή ανέργων ναυτεργατών ζητήθηκε επίσης:

Ύψωσαν επίσης φωνή διαμαρτυρίας για τους ναυτεργάτες που εγκαταλείπονται απλήρωτοι σε μια σειρά πλοία της ακτοπλοΐας:




Κουράστηκαν τα μάτια μας να μετράνε πικέτες με ονόματα πλοίων που κρατούν απλήρωτα τα πληρώματά τους και μερικά για μήνες.

Ταυτόχρονα από τις ντουντούκες της επιτροπής ανέργων ακούγονταν και μια σειρά άλλα αιτήματα των ναυτεργατών:



Κι επειδή ο αγώνας θέλει δυνάμεις, οι ναυτεργάτες συνεχίζοντας μια παράδοση ετών (εξάλλου παράδοση έχει γίνει και η ανεργία στο ναυτεργατικό χώρο) έστησαν τραπεζάκια με κατσαρόλες ολάκερες ζεστή φασολάδα, ελίτσες, ψωμάκι και κρασί:

Τα πηγαδάκια έπαιρναν και έδιναν και ήταν πραγματικά συγκλονιστικό να ακούς το προσωπικό δράμα που βιώνει ο καθένας από τους άνεργους ναυτικούς. Άνθρωποι ποτισμένοι με αλμύρα και άσπρα μαλλιά οι περισσότεροι που δεν έχουν ούτε τα εντελώς απαραίτητα για να κάνουν Πρωτοχρονιά με την οικογένειά τους.

Αργότερα αντιπροσωπεία της επιτροπής ανέργων μαζί με εκπροσώπους των ταξικών σωματείων ΠΕΜΕΝ και ΣΤΕΦΕΝΣΟΝ, ανέβηκαν στον Οίκο Ναύτου και παρέδωσαν το ψήφισμα και τα αιτήματα των ανέργων ναυτεργατών.

Για την πορεία της συζήτησης με τους υπευθύνους του Οίκου Ναύτου, ενημέρωσε τους συγκεντρωμένους ο πρόεδρος της ΠΕΜΕΝ, συνάδελφος Σάββας Τσιμπόγλου:




Αμέσως μετά οι αντιπρόσωποι των ανέργων και οι συνδικαλιστές, κατευθύνθηκαν στο κτίριο του ΥΕΝΑΝΠ και ενημέρωσαν την πολιτική ηγεσία του υπουργείου για τα προβλήματά τους και τα αιτήματα που έχουν.


Τους δέχτηκε ο κ. Ροΐδης και τα στοιχεία που του εξέθεσαν οι ναυτεργάτες για το φάσμα της ανεργίας που μαστίζει και πάλι το χώρο τους ήταν συγκλονιστικά.

235 ευρώ είναι το επίδομα ανεργίας για τους άγαμους και 294 για τους έγγαμους!!!

Αν είναι δυνατόν!!!

Κι ακόμη το λεγόμενο "Επίδομα κοινωνικής αλληλεγγύης" σύμφωνα με εγκύκλιο του ΓΕΝΕ το δικαιούνται μόλις 231 ναυτεργάτες, την ώρα που ο Πειραιάς έχει κατακλυστεί από ανέργους.

Αλλά και το επίδομα αυτό είναι μόλις 400 ευρώ και μάλιστα δίδεται σε δύο δόσεις!!!

Αυτό όμως που πραγματικά τσακίζει κόκαλα είναι το εξής:

Οι θέσεις εργασίας το 1981 ανέρχονταν στις 87.000 ενώ το 2009 κατέβηκαν μόλις στις 19.770 (σε πλοία άνω των 100 κόρων).

Η εξήγηση δεν υπάρχει σε αντίστοιχη μείωση των πλοίων, και που όλοι γνωρίζουμε ότι μια χαρά καταφέρνουν τα πλοία του ελληνικού στόλου να διατηρούν τη ναυτιλία μας σε αξιοζήλευτη θέση διεθνώς, αλλά στην αντιναυτεργατική πολιτική όλων των τελευταίων δεκαετιών. Συγκεκριμένα οι ναυτεργάτες καταγγείλανε για μια ακόμη φορά τον αποικιοκρατικό νόμο 2687/53 και τον όρο 8 των εγκριτικών πράξεων νηολόγησης, που οδήγησε από το 1980 έως το 2007, 11 φορές!!! σε μείωση της οργανικής σύνθεσης.

Η απάντηση των ναυτεργατών στο ζήτημα αυτό, τον αφανισμό των ελλήνων ναυτεργατών, είναι πεντακάθαρη:

"Ίση αμοιβή για ίση εργασία, πάταξη της "μαύρης" και ανασφάλιστης εργασίας."

Διότι εκεί ακριβώς κρύβεται το πρόβλημα. Και από κει ξεκινάνε και οι πιέσεις των εφοπλιστών για αφελληνισμό της ναυτιλίας. Θέλουν τα ξένα πληρώματα για να μπορούν να γλιτώνουν χρήματα από τη μισθοδοσία. Το κέρδος και πάλι βρόγχος στο λαιμό του εργάτη.

Πολλά ακόμη ζητήματα μπήκαν στο τραπέζι από τους συνδικαλιστές της ΠΕΜΕΝ και του ΣΤΕΦΕΝΣΟΝ, δέσμευση όμως ξεκάθαρη για επίλυση των προβλημάτων δεν ακούσαμε εκ μέρους του εκπροσώπου του υπουργείου. Έτσι κι αλλιώς όλοι ξέρουμε ότι τέτοιες απαντήσεις μόνο η ίδια κυβέρνηση μπορεί να δώσει αλλάζοντας ρότα στην πολιτική της.

Ως τότε εμείς κρατάμε από τη σημερινή κινητοποίηση των ναυτεργατών ετούτη τη στερνή και πικρή εικόνα:


Να μας θυμίζει πώς αντιμετωπίζεται ο ναυτεργάτης. Πώς ανταμοίβονται οι άθλιες συνθήκες εργασίες του και οι τεράστιοι κίνδυνοι που καθημερινά αντιμετωπίζει στο χώρο δουλειάς. Κίνδυνοι που η τραγωδία του Aegean Wind έφερε και πάλι στο προσκήνιο...

Σαν το σκυλί δουλεύει ο ναυτεργάτης, χωρίς να του εξασφαλίζονται ούτε τα στοιχειώδη δικαιώματα ενός εργαζόμενου.

Σαν το σκυλί πληρώνεται, με κόκαλα που του πετάν από το μεγάλο τσιμπούσι της ανθούσας ναυτιλίας μας.

Σαν το σκυλί τον πετάν στο δρόμο όποτε τους κάνει κέφι. Χωρίς στις περισσότερες φορές να του καταβάλλουν επίδομα ανεργίας και κοινωνικής αλληλεγγύης. Που ούτως ή άλλως είναι κυριολεκτικά ψίχουλα.

Και σαν τα σκυλιά έχουν πεθάνει δεκάδες ναυτεργάτες. Πήγαν για ένα κομμάτι ψωμί στα βαπόρια και γύρισαν σε φέρετρα.

Ως πότε πια θα συνεχίζεται αυτή η τεράστια αδικία;

Μιλά και συνυπογράφει ένας άνθρωπος που βίωσε στο πετσί του αυτή την πολιτική. Και αναγκάστηκε στο τέλος να αναζητήσει δεύτερο επάγγελμα στη στεριά.

Γι' αυτό και ήταν σήμερα με τους άνεργους ναυτικούς. Για να φωνάξει και τον προσωπικό του πόνο και το άδικο που ο ίδιος υπέστη.

Κι ας πέρασαν κοντά τρεις δεκαετίες που ξεμπάρκαρε οριστικά. Ή και ακριβώς γι' αυτό.

Γιατί ήμασταν νιοι και γεράσαμε και άσπρο φως ακόμη δεν είδε ο κόσμος των ναυτεργατών. Αντίθετα ισχύει το κάθε πέρυσι και καλύτερα και κάθε φέτος και χειρότερα.

Και με τεράστιο κίνδυνο να καταρρεύσουν τα ασφαλιστικά ταμεία των ναυτεργατών και να αδυνατούν να πληρώσουν συντάξεις και άλλα έξοδα κοινωνικής ασφάλισης.

Να γιατί το θέμα των ανέργων και του αφελληνισμού των πληρωμάτων αφορά όλους τους ναυτικούς, κι εκείνους που εξακολουθούν να εργάζονται στα πλοία, και τους ανέργους, και τους συνταξιούχους του ΝΑΤ, αλλά κι εκείνους που έχουν να περιμένουν έστω μια φούχτα ένσημα από τη θάλασσα.

Μπήκαμε στο νέο κτίριο του υπουργείου και ντρεπόμασταν να πατήσουμε κάτω από την πολυτέλεια του χώρου. Και βουβό ξέσπασε μέσα μας το παράπονο. Γιατί αυτή η πολυτέλεια είναι ο αντίποδας της δικής μας ρημαγμένης ζωής...

Είναι δίκαιο αυτό;

Και ειδικά σε μια χώρα που ο πανάρχαιος πολιτισμός της δίδαξε σε όλα τα μήκα και τα πλάτη της γης:

ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ!!!

Ντροπή στην ίδια χώρα σήμερα ο εργαζόμενος άνθρωπος να αντιμετωπίζεται σαν σκύλος... σαν αδέσποτος σκύλος...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Welcome onboard! Αφήστε μας το μήνυμά σας και θα προσπαθήσουμε να σας απαντήσουμε το συντομότερο δυνατό. Εκτός αν αλλού αρμενίζουμε... Οπότε κουράγιο μέχρι να καταπλεύσουμε και πάλι στο λιμάνι...

ΔΩΣΤΕ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ!

ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΡΙΕΣ ΤΩΝ ΑΕΝ ΑΠΑΙΤΟΥΝ:


ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ!

ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΩΡΑ!


ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΑΕΝ

Οικολογικό Περισκόπιο

10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010: ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΗ



Ο ΟΡΚΟΣ


ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ...


ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΟΝ ΖΗΤΗΣΑΝ;


Στα μάτια σας, μας είπαν, βλέπουμε το μέλλον της Ναυτιλίας. (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, κ. Φικιώρης)

Μα το δικό μας μέλλον αποδείχτηκε κόλαση.

Τώρα τα ίδια τάζουν στα νέα κορίτσια για να τα πείσουν να πάνε στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού. Αυτές δε θα χρειαστεί να περιμένουν για να ανακαλύψουν την ίδια κόλαση της ανεργίας. Από το πρώτο εξάμηνο σπουδών, αναζητώντας καράβι για πρακτική άσκηση, βρίσκονται αντιμέτωπες με τις κλειστές πόρτες των εταιρειών. Δεκάδες νέες καπετάνισσες κινδυνεύουν να χάσουν το επόμενο εξάμηνο της σχολής γιατί ο Ιούλιος μπήκε και καράβι δε βρήκαν. Πολλές ακόμη αναγκάστηκαν ήδη να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους για τον ίδιο λόγο. Μα κανενός υπευθύνου δεν ιδρώνει το αυτί.

Αντίθετα μας ζητούν να σκεφτούμε το κρουαζιερόπλοιο Ζενίθ και τα διαφυγόντα κέρδη για τον τουρισμό. Την ώρα που οι ναυτεργάτες, γυναίκες και άντρες, βρίσκονται στο απόλυτο ναδίρ. Και απαιτούν να μην απεργούμε, να μην αγωνιζόμαστε για το δίκιο μας. Είμαστε υποχρεωμένες να μην υπακούσουμε. Το δις εξαμαρτείν δεν αρμόζει ούτε στις γυναίκες. Και ειδικά σε καπετάνισσες.

Ορκιστήκαμε για καπετάνισσες. Όχι για νέες Ιφιγένειες. Και αυτόν τον όρκο θα τιμήσουμε. Καπετάνισσες στη θάλασσα και καπετάνισσες στη ζωή. Με το κεφάλι ψηλά απαιτούμε να τηρηθούν οι υποσχέσεις που μας δόθηκαν. Και να ληφθούν μέτρα ώστε να μη σβήσει ο θεσμός τριάντα χρόνων. Το μέλλον της ναυτιλίας ανήκει και σε μας. Όχι γιατί μας το έταξε ένας υπουργός μα γιατί έχουμε κι εμείς προσφέρει τον ιδρώτα μας για την ελληνική ναυτιλία.

Τώρα όμως με την άρση του καμποτάζ και τον αφανισμό των ελλήνων ναυτεργατών που θα σημάνει, το ΝΑΤ κινδυνεύει να χρεωκοπήσει. Πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις σε όσους ναυτεργάτες τόσα χρόνια έδιναν τις εισφορές τους;

Γι' αυτό στον αγώνα κατά της άρσης του καμποτάζ είμαστε όλοι ενωμένοι. Άντρες και γυναίκες. Παλιές και νέες καπετάνισσες. Και είναι ο αγώνας αυτός αγώνας επιβίωσης.

Μη μας ζητάτε λοιπόν να σκεφτούμε το Ζενίθ. Γιατί αυτός που βρίσκεται στο ναδίρ δεν έχει πια τίποτε άλλο να χάσει αν αγωνιστεί. Εκτός από τις αλυσίδες του.

Βίρα λοιπόν τις άγκυρες! Κι ας σπάσουν και οι καδένες. Για το μέλλον που ονειρευτήκαμε και δικαιούμαστε μετά από τριάντα χρόνια να ζήσουμε. Την καταξίωση του θεσμού της ελληνίδας καπετάνισσας.

Έτσι τιμούμε εμείς την επέτειο των τριάντα χρόνων από την αποφοίτηση. Με αγώνες!

Εκεί, στον Πειραιά, στο λιμάνι. Που η ακηδία όλων μας ξεμπάρκαρε.

Είναι η ώρα να μας ξαναβρούν μπροστά τους. Και η ώρα να σταματήσουν να ξεγελάν κι άλλες αθώες κοπέλες με κούφιες υποσχέσεις. Η ώρα να βγει ο θεσμός από την κόλαση.

Τριάντα χρόνια μετά ξέρουμε καλά γιατί μας άνοιξαν την πόρτα της ναυτιλίας. Χωρίς καν να το ζητήσουμε εμείς. Τώρα νομίζουν πως έχουν το δικαίωμα να την ξανακλείσουν. Ωραία λοιπόν. Στις δικές τους κλειστές πόρτες απαντάμε με κλειστά λιμάνια. Δίκαιο δεν είναι;

Ή όλοι μαζί στο ζενίθ ή όλοι μαζί στο ναδίρ. Δεν μπορεί η μεν ελληνόκτητη ναυτιλία να είναι πρώτη στον κόσμο και να ανθοφορεί και οι έλληνες ναυτεργάτες να πετιούνται στον καιάδα. 85.000 έλληνες ναυτικοί το 1980, λιγότεροι από 20.000 σήμερα. Μιλάνε οι αριθμοί. Κόντρα στους αριθμούς για τα διαφυγόντα κέρδη από το Ζενίθ και το κάθε Ζενίθ. Και στο κάτω κάτω ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Απαιτούμε λοιπόν από την Πολιτεία να θέσει στο ζενίθ της τον άνθρωπο. Ζητάμε να πάρει πίσω την άρση του καμποτάζ και να θεσμοθετήσει μέτρα στήριξης τόσο των ελλήνων ναυτεργατών όσο και της γυναίκας ναυτεργάτριας.

Ζητάμε πολλά; Όχι! Ζητάμε μόνο να τιμήσουν τα τριάντα χρόνια που χωρίς καμία στήριξη καταφέραμε να κρατήσουμε ζωντανό το θεσμό της ελληνίδας καπετάνισσας. Και που παρά τις αντιξοότητες έχουμε σήμερα να καμαρώνουμε αρκετές συναδέλφισσες σε βαθμό υποπλοιάρχου αλλά και πρώτου πλοιάρχου.

Αποδείξαμε πως μπορούμε να σταθούμε ισάξια με τους άντρες συναδέλφους στις γέφυρες των πλοίων. Και δεν ανεχόμαστε άλλο πια ούτε διακρίσεις εξαιτίας του φύλου μας ούτε και άλλη εκμετάλλευση των γυναικών ναυτικών με στόχο να χτυπηθεί συνολικά το ναυτεργατικό κίνημα. Σας είπαμε, ξέρουμε γιατί μας ανοίξατε την πόρτα. Δε μας κάνατε χάρη.

Μας βάλατε στα καράβια για τον ίδιο λόγο που τώρα βάζετε τους αλλοδαπούς. Χωρίς να νοιάζεστε αν θα τα καταφέρουμε επαγγελματικά. Μας θέλατε το πολύ πολύ για ανθυποπλοιάρχους. Δεν περιμένατε πως θα καταφέρουμε κάτι καλύτερο. Επιδιώκατε να δημιουργήσετε ζευγάρια ναυτικών. Να μένουμε περισσότερο στο πλοίο, να δεχόμαστε μικρότερους μισθούς για να μας ναυτολογήσετε μαζί. Κι όταν τα σχέδιά σας βγήκαν όλα πλάνα, βιαστήκατε να μας κλείσετε την πόρτα. Προτιμώντας τους αλλοδαπούς.

Ε, σας λέμε ότι και αυτό το σχέδιο πλάνη θα βγει. Θα φροντίσουν οι ναυτεργάτες γι' αυτό. Κι εμείς θα σταθούμε δίπλα τους. Δίπλα στο ταξικό ναυτεργατικό κίνημα. Γιατί αυτό και μόνο μας στήριξε αταλάντευτα τριάντα τόσα χρόνια. Αν μη τι άλλο χρωστάμε τώρα να ανταποδώσουμε.

Γιατί αχάριστες οι ελληνίδες καπετάνισσες δεν είναι. Και το ξέρετε. Όπως αγαπήσαμε τα καράβια σας όταν μας δώσατε την ευκαιρία να εργαστούμε , και υπερβάλαμε εαυτούς για να σταθούμε αντάξιες, ίδια τώρα τιμούμε τα τριάντα χρόνια της παρουσίας μας υποστηρίζοντας ολόψυχα τον αγώνα των ναυτεργατών.

Στο κάτω κάτω δε μας αφήσατε άλλο δρόμο. Ο αγώνας των ναυτεργατών είναι η μόνη μας ελπίδα να μη σβήσει ο κλάδος μας. Και να μην πάνε στράφι τριάντα χρόνια προσπάθειας και θυσίας.