BLOG ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ Ε.Ν.

ΑΠΟΒΟΛΗ ΝΑΥΤΙΚΩΝ ΜΕ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΕΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

Η τραγωδία του AEGEAN WIND

http://educandus.forumotion.com/forum-f20/topic-t1633.htm#9549

έφερε πάλι στο προσκήνιο το καυτό πρόβλημα της αποβολής ναυτικών με συγκροτημένα δικαιώματα από τα πλοία της εμπορικής μας ναυτιλίας.

Παλιό και χρονίζον το πρόβλημα. Και η ανακοίνωση της ΠΕΜΕΝ προ διετίας το αποδεικνύει:

http://www.pemen.gr/deltia/anak/anak290307.doc


Αποβολή Ναυτεργατών με συγκροτημένα δικαιώματα

Κάλεσμα στις κινητοποιήσεις 29 Μάρτη 2007

ΠΕΜΕΝ ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Συνάδελφοι,

Το καθεστώς αυθαιρεσίας, η ασύδοτη δράση του εφοπλιστικού κεφαλαίου διαρκώς διευρύνεται σε όλες τις κατηγορίες πλοίων.

Η στήριξη των εφοπλιστών από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και τα πολιτικά κόμματα του Ευρωμονόδρομου στις κατευθύνσεις που επιβάλλει η Ευρωπαϊκή Ένωση για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου, αξιοποιείται από τους εφοπλιστές που υλοποιούν τα σχέδια τους για τον αφανισμό των ναυτεργατών με συγκροτημένα δικαιώματα.

Σε αυτή την κατεύθυνση διαμορφώνεται:


Νέα εγκριτική πράξη που μειώνει 40% τους Έλληνες ναυτεργάτες στα ποντοπόρα πλοία και τους αντικαθιστά με χαμηλόμισθους, ανασφάλιστους ναυτεργάτες χωρίς συγκροτημένα δικαιώματα.


Επέκταση της απαλλαγής των εφοπλιστών από ασφαλιστικές εισφορές όπως στην κρουαζιέρα και στα ποντοπόρα.

Αυξάνονται οι στρατιές των ανέργων, διευρύνεται το σύγχρονο δουλεμπόριο με απροκάλυπτη συμμετοχή κυβέρνησης – ΥΕΝ και κυβερνητικών – εργοδοτικών συνδικαλιστών, των κοινωνικών εταίρων.

Το δικαίωμα στη δουλειά, η κοινωνική προστασία των ανέργων ναυτεργατών πουλιέται και αγοράζεται.

Καθημερινά οι ναυτεργάτες βιώνουν στους χώρους δουλειάς την βία και την τρομοκρατία, για να δεχθούν όρους που μειώνουν τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις τους.

Καθημερινά νοιώθουν στο πετσί τους την ένταση της εκμετάλλευσης για την μείωση της τιμής της εργατικής τους δύναμης.

Σε όλα τα μεγάλα λιμάνια της χώρας οι εφοπλιστές έχουν επιβάλλει το νόμο της ζούγκλας, αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά ότι είναι «κράτος εν κράτει» και το ΥΕΝ με τις υπηρεσίες του, τους «κάνουν τις πλάτες» για να επικρατεί η «μαύρη» - ανασφάλιστη εργασία, με εξευτελιστικούς μισθούς, παραβιάζοντας τους στοιχειώδεις κανόνες ασφαλείας και βάζοντας σε κίνδυνο την ζωή των εργαζομένων.

Το λιμάνι του Πειραιά έχει μετατραπεί σε επισκευαστική ζώνη όπου δεκάδες πλοία εκτελούν εκτεταμένες επισκευές χρησιμοποιώντας ανασφάλιστους ναυτεργάτες, χωρίς Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, με μεροκάματα των 45 ΕΥΡΩ, χωρίς να παρέχεται τροφοδοσία, χωρίς ζεστό νερό και θέρμανση.

Παραβιάζονται συστηματικά οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, οι οργανικές συνθέσεις σε όλες τις κατηγορίες πλοίων και καταπατείται η δεκάμηνη απασχόληση των ακτοπλοϊκών πλοίων, απολύοντας ναυτεργάτες εκβιαστικά «αμοιβαία συναινέσει» για να μην τους επαναπροσλάβουν.

Ίδια κατάσταση επικρατεί και σε δεκάδες άλλα πλοία που επισκευάζονται στο Πέραμα και τον Νέο Μώλο Δραπετσώνας.

Στην Ηγουμενίτσα στα Ε/Γ-Ο/Γ επικρατεί η ανασφάλιστη «μαύρη» εργασία και παραβιάζονται οι οργανικές συνθέσεις καθώς και η αρχή της ίσης αμοιβής για ίση εργασία που προβλέπεται από την «Πολιτική των Αθηνών» για Ο/Γ πλοία που εκτελούν πλόες μεταξύ Ευρωπαϊκών χωρών.

Χρησιμοποιούνται χαμηλόμισθοι αλλοδαποί, χωρίς Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, ανασφάλιστοι, χωρίς κοινωνική ασφάλιση και προστασία.

Στα πορθμεία όλης της χώρας έχει γίνει καθεστώς η παραβίαση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, της Διεθνούς Σύμβασης 180 περί οργάνωσης του χρόνου εργασίας και ανάπαυσης των ναυτεργατών, οι οργανικές συνθέσεις, εγκυμονώντας τεράστιους κινδύνους για την ασφάλεια των επιβαινόντων, των ναυτεργατών και των πλοίων.

Στα Ro/Ro της Κορίνθου αποβάλλουν τους ναυτεργάτες με συγκροτημένα δικαιώματα αντικαθιστώντας τους με χαμηλόμισθους αλλοδαπούς χωρίς Συλλογικές Συμβάσεις χωρίς κοινωνική ασφάλιση και συνδικαλιστική εκπροσώπηση.

Συνάδελφοι,

Για να σταματήσει η ασύδοτη δράση των εφοπλιστών, η μόνη δύναμη ελπίδας και προοπτικής για το παρόν και το μέλλον είναι η συσπείρωση και η οργάνωση των ναυτεργατών, η ανάπτυξη πολύμορφων κινητοποιήσεων και απεργιακών αγώνων για να υπερασπίσουμε και να διευρύνουμε τα δικαιώματα μας για Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας που θα ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες μας, για δουλειά με δικαιώματα για την απορρόφηση και προστασία των ανέργων, για Κοινωνική Ασφάλιση, Υγεία, Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία, ικανοποιητικές συντάξεις.

Συνάδελφοι,

Να εντείνουμε την καθημερινή μας δράση μέσα και έξω από τα καράβια, να συντονίσουμε και να ενώσουμε τα βήματά μας για την επιτυχία της πανελλαδικής απεργιακής κινητοποίησης του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου (Π.Α.ΜΕ.) στις 29 Μάρτη 2007.


ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

ΟΙ ΔΙΟΙΚΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΝΩΣΕΩΝ


ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΝΩΣΗ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΕΜΠΟΡΙΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΝΩΣΗ ΚΑΤΩΤΕΡΩΝ ΠΛΗΡΩΜΑΤΩΝ ΜΗΧΑΝΗΣ Ε.Ν. «Ο ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ»

Πειραιάς 9 Μάρτη 2007



Από το 2007 τα λένε και τα καταγγέλλουν αυτά οι συνδικαλιστικές οργανώσεις.

Και από πολύ παλιότερα...

Το πρόβλημα δεν είναι σημερινό. Μετρά δεκαετίες ήδη η προσπάθεια για αύξηση της ανταγωνιστικότητας σε βάρος της σύνθεσης των πληρωμάτων.

Μειώνεται ο αριθμός των μελών του πληρώματος και αντικαθίστανται οι ναυτεργάτες με συγκροτημένα δικαιώματα με άλλους χαμηλόμισθους και ανασφάλιστους.

Κι έπειτα, όταν γίνει το κακό, επικαλούμαστε την κακή στιγμή.

Και όμως. Δεν είναι μόνο μία η κακή στιγμή. Είναι πολυετής και συνεχής η κακή διαχείριση των θεμάτων της ναυτιλίας.

Διαχείριση που ζημιώνει και τους ναυτεργάτες αλλά και την ίδια τη ναυτιλία.

Για να γίνει ανταγωνιστική η ναυτιλία χρειάζεται και ποιοτική αναβάθμιση. Τόσο στο τεχνικό της μέρος όσο και στο ανθρώπινο δυναμικό.

Τακτικές που κατεβάζουν το δείκτη ποιότητας προκειμένου να εμφανίσουν άνοδο κερδών, είναι απατηλές και θυμίζουν την τακτική του Χότζα με το γαϊδούρι. Κι αυτός, τσιγκουνεύτηκε την τροφή του ζώου, και τι κατάφερε; Να τα τινάξει ο γάιδαρος...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Welcome onboard! Αφήστε μας το μήνυμά σας και θα προσπαθήσουμε να σας απαντήσουμε το συντομότερο δυνατό. Εκτός αν αλλού αρμενίζουμε... Οπότε κουράγιο μέχρι να καταπλεύσουμε και πάλι στο λιμάνι...

ΔΩΣΤΕ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ!

ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΡΙΕΣ ΤΩΝ ΑΕΝ ΑΠΑΙΤΟΥΝ:


ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ!

ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΩΡΑ!


ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΑΕΝ

Οικολογικό Περισκόπιο

10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010: ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΗ



Ο ΟΡΚΟΣ


ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ...


ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΟΝ ΖΗΤΗΣΑΝ;


Στα μάτια σας, μας είπαν, βλέπουμε το μέλλον της Ναυτιλίας. (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, κ. Φικιώρης)

Μα το δικό μας μέλλον αποδείχτηκε κόλαση.

Τώρα τα ίδια τάζουν στα νέα κορίτσια για να τα πείσουν να πάνε στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού. Αυτές δε θα χρειαστεί να περιμένουν για να ανακαλύψουν την ίδια κόλαση της ανεργίας. Από το πρώτο εξάμηνο σπουδών, αναζητώντας καράβι για πρακτική άσκηση, βρίσκονται αντιμέτωπες με τις κλειστές πόρτες των εταιρειών. Δεκάδες νέες καπετάνισσες κινδυνεύουν να χάσουν το επόμενο εξάμηνο της σχολής γιατί ο Ιούλιος μπήκε και καράβι δε βρήκαν. Πολλές ακόμη αναγκάστηκαν ήδη να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους για τον ίδιο λόγο. Μα κανενός υπευθύνου δεν ιδρώνει το αυτί.

Αντίθετα μας ζητούν να σκεφτούμε το κρουαζιερόπλοιο Ζενίθ και τα διαφυγόντα κέρδη για τον τουρισμό. Την ώρα που οι ναυτεργάτες, γυναίκες και άντρες, βρίσκονται στο απόλυτο ναδίρ. Και απαιτούν να μην απεργούμε, να μην αγωνιζόμαστε για το δίκιο μας. Είμαστε υποχρεωμένες να μην υπακούσουμε. Το δις εξαμαρτείν δεν αρμόζει ούτε στις γυναίκες. Και ειδικά σε καπετάνισσες.

Ορκιστήκαμε για καπετάνισσες. Όχι για νέες Ιφιγένειες. Και αυτόν τον όρκο θα τιμήσουμε. Καπετάνισσες στη θάλασσα και καπετάνισσες στη ζωή. Με το κεφάλι ψηλά απαιτούμε να τηρηθούν οι υποσχέσεις που μας δόθηκαν. Και να ληφθούν μέτρα ώστε να μη σβήσει ο θεσμός τριάντα χρόνων. Το μέλλον της ναυτιλίας ανήκει και σε μας. Όχι γιατί μας το έταξε ένας υπουργός μα γιατί έχουμε κι εμείς προσφέρει τον ιδρώτα μας για την ελληνική ναυτιλία.

Τώρα όμως με την άρση του καμποτάζ και τον αφανισμό των ελλήνων ναυτεργατών που θα σημάνει, το ΝΑΤ κινδυνεύει να χρεωκοπήσει. Πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις σε όσους ναυτεργάτες τόσα χρόνια έδιναν τις εισφορές τους;

Γι' αυτό στον αγώνα κατά της άρσης του καμποτάζ είμαστε όλοι ενωμένοι. Άντρες και γυναίκες. Παλιές και νέες καπετάνισσες. Και είναι ο αγώνας αυτός αγώνας επιβίωσης.

Μη μας ζητάτε λοιπόν να σκεφτούμε το Ζενίθ. Γιατί αυτός που βρίσκεται στο ναδίρ δεν έχει πια τίποτε άλλο να χάσει αν αγωνιστεί. Εκτός από τις αλυσίδες του.

Βίρα λοιπόν τις άγκυρες! Κι ας σπάσουν και οι καδένες. Για το μέλλον που ονειρευτήκαμε και δικαιούμαστε μετά από τριάντα χρόνια να ζήσουμε. Την καταξίωση του θεσμού της ελληνίδας καπετάνισσας.

Έτσι τιμούμε εμείς την επέτειο των τριάντα χρόνων από την αποφοίτηση. Με αγώνες!

Εκεί, στον Πειραιά, στο λιμάνι. Που η ακηδία όλων μας ξεμπάρκαρε.

Είναι η ώρα να μας ξαναβρούν μπροστά τους. Και η ώρα να σταματήσουν να ξεγελάν κι άλλες αθώες κοπέλες με κούφιες υποσχέσεις. Η ώρα να βγει ο θεσμός από την κόλαση.

Τριάντα χρόνια μετά ξέρουμε καλά γιατί μας άνοιξαν την πόρτα της ναυτιλίας. Χωρίς καν να το ζητήσουμε εμείς. Τώρα νομίζουν πως έχουν το δικαίωμα να την ξανακλείσουν. Ωραία λοιπόν. Στις δικές τους κλειστές πόρτες απαντάμε με κλειστά λιμάνια. Δίκαιο δεν είναι;

Ή όλοι μαζί στο ζενίθ ή όλοι μαζί στο ναδίρ. Δεν μπορεί η μεν ελληνόκτητη ναυτιλία να είναι πρώτη στον κόσμο και να ανθοφορεί και οι έλληνες ναυτεργάτες να πετιούνται στον καιάδα. 85.000 έλληνες ναυτικοί το 1980, λιγότεροι από 20.000 σήμερα. Μιλάνε οι αριθμοί. Κόντρα στους αριθμούς για τα διαφυγόντα κέρδη από το Ζενίθ και το κάθε Ζενίθ. Και στο κάτω κάτω ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Απαιτούμε λοιπόν από την Πολιτεία να θέσει στο ζενίθ της τον άνθρωπο. Ζητάμε να πάρει πίσω την άρση του καμποτάζ και να θεσμοθετήσει μέτρα στήριξης τόσο των ελλήνων ναυτεργατών όσο και της γυναίκας ναυτεργάτριας.

Ζητάμε πολλά; Όχι! Ζητάμε μόνο να τιμήσουν τα τριάντα χρόνια που χωρίς καμία στήριξη καταφέραμε να κρατήσουμε ζωντανό το θεσμό της ελληνίδας καπετάνισσας. Και που παρά τις αντιξοότητες έχουμε σήμερα να καμαρώνουμε αρκετές συναδέλφισσες σε βαθμό υποπλοιάρχου αλλά και πρώτου πλοιάρχου.

Αποδείξαμε πως μπορούμε να σταθούμε ισάξια με τους άντρες συναδέλφους στις γέφυρες των πλοίων. Και δεν ανεχόμαστε άλλο πια ούτε διακρίσεις εξαιτίας του φύλου μας ούτε και άλλη εκμετάλλευση των γυναικών ναυτικών με στόχο να χτυπηθεί συνολικά το ναυτεργατικό κίνημα. Σας είπαμε, ξέρουμε γιατί μας ανοίξατε την πόρτα. Δε μας κάνατε χάρη.

Μας βάλατε στα καράβια για τον ίδιο λόγο που τώρα βάζετε τους αλλοδαπούς. Χωρίς να νοιάζεστε αν θα τα καταφέρουμε επαγγελματικά. Μας θέλατε το πολύ πολύ για ανθυποπλοιάρχους. Δεν περιμένατε πως θα καταφέρουμε κάτι καλύτερο. Επιδιώκατε να δημιουργήσετε ζευγάρια ναυτικών. Να μένουμε περισσότερο στο πλοίο, να δεχόμαστε μικρότερους μισθούς για να μας ναυτολογήσετε μαζί. Κι όταν τα σχέδιά σας βγήκαν όλα πλάνα, βιαστήκατε να μας κλείσετε την πόρτα. Προτιμώντας τους αλλοδαπούς.

Ε, σας λέμε ότι και αυτό το σχέδιο πλάνη θα βγει. Θα φροντίσουν οι ναυτεργάτες γι' αυτό. Κι εμείς θα σταθούμε δίπλα τους. Δίπλα στο ταξικό ναυτεργατικό κίνημα. Γιατί αυτό και μόνο μας στήριξε αταλάντευτα τριάντα τόσα χρόνια. Αν μη τι άλλο χρωστάμε τώρα να ανταποδώσουμε.

Γιατί αχάριστες οι ελληνίδες καπετάνισσες δεν είναι. Και το ξέρετε. Όπως αγαπήσαμε τα καράβια σας όταν μας δώσατε την ευκαιρία να εργαστούμε , και υπερβάλαμε εαυτούς για να σταθούμε αντάξιες, ίδια τώρα τιμούμε τα τριάντα χρόνια της παρουσίας μας υποστηρίζοντας ολόψυχα τον αγώνα των ναυτεργατών.

Στο κάτω κάτω δε μας αφήσατε άλλο δρόμο. Ο αγώνας των ναυτεργατών είναι η μόνη μας ελπίδα να μη σβήσει ο κλάδος μας. Και να μην πάνε στράφι τριάντα χρόνια προσπάθειας και θυσίας.