BLOG ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ Ε.Ν.

Και οι καπετάνισσες γίνονται μανούλες!


Έχουμε κι αν έχουμε ακούσει σχόλια για τις γυναίκες που αποφασίζουν να ακολουθήσουν καριέρα στη θάλασσα. Από το παντός καιρού "άει σύρε να πλύνεις τα πιάτα σου" μέχρι και το βαθύτατα σεξιστικό πως δεν είναι κανονικές γυναίκες αλλά αντρογυναίκες!

Και είναι πολλοί εκείνοι που σκαλώνουν στο πώς μια γυναίκα ναυτικός θα δημιουργήσει οικογένεια. Πώς θα μπορέσει να γίνει μητέρα.

Ε, λοιπόν. Παρά την ανύπαρκτη βοήθεια στον πολύ δύσκολο αυτό τομέα, της μητρότητας, οι καπετάνισσες αφού καταφέρνουν να δαμάζουν τα κύματα και να κυβερνούν ολόκληρο τσούρμο αντρών, βρίσκουν μόνες τους τη λύση.

Όπως και μια γλυκύτατη συνάδελφός μας που λίγες μέρες πριν έφερε στον κόσμο ένα γλυκύτατο μωράκι. Με μια πετυχημένη ήδη καριέρα στα καράβια και έχοντας ανεβεί αρκετά στη σκάλα της ιεραρχίας, (για λόγους προσωπικών δεδομένων δε θα πούμε ούτε όνομα ούτε και τι βαθμό έχει) κατάφερε να βρει το σωστό τάιμινγκ για να δημιουργήσει και μια όμορφη οικογένεια.

Κι ας αφήσουμε την ίδια να μας μιλήσει για τη νέα της εμπειρία:


“Είμαι μαμά” σημαίνει:


ΑΓΑΠΗ, ΕΥΤΥΧΙΑ, ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ...



Να ξυπνας μες τη νυχτα να ταισεις, να νυσταζεις τρομερα και να σου χαμογελαει το μωρο μολις το αντικριζεις και να τα ξεχνας ολα και να χασκογελας και εσυ σαν χαζοχαρουμενη!


Να σου λενε μαμα και να λιωνεις, να κοιτας τα ματακια τους και να θελεις να τους προσφερεις τα παντα!


Η λεξη μανα δεν περιγραφεται, απλα νιωθεις! Νιωθεις πραγματα που ουτε τα λογια δεν μπορουν να περιγραψουν!!!!!!!!! Ειμαι μαμα σημαινει αφηνω την καρδια μου να κυκλοφορει εξω απο το σωμα μου!!!!


Είμαι μαμά σημαίνει να ζεις και να αναπνέεις για ένα τόσο δα μικρό ανθρωπάκι, να ξυπνάς και να κοιμάσαι με την μορφή του, να το αγκαλιάζεις και να νιώθεις ότι είναι ο κόσμος όλος, να σκέφτεσαι πρώτα τα δικά του θέλω και μετά τα δικά σου, να μην μπορείς να ζήσεις μακρυά του ούτε δευτερόλεπτο, να το αγαπάς χωρίς όρια και να κάνεις ότι μπορείς προκειμένου να το βλέπεις να σου χαρίζει ένα από εκείνα τα υπέροχα χαμόγελα του που φωτίζουν την μέρα σου σαν ήλιος και να λιώνεις κάθε φορά που το παιδάκι σου σε αποκαλεί “μαμά”…


Υπάρχει άραγε πιο υπέροχη λέξη;;;

Καταλάβατε κυρίες και κύριοι; Πως το μητρικό ένστικτο μπορεί να συνδυαστεί και με μια θαλασσοδαρμένη γυναίκα;

Αυτό βέβαια που δύσκολα συνδυάζεται είναι η ανατροφή ενός παιδιού και η εργασία στα πλοία...

Και κυρίως γιατί δεν υπάρχει μέριμνα από τη μεριά της Πολιτείας. Που θα μπορούσε να λάβει μια σειρά μέτρα αν ήθελε να στηρίξει ουσιαστικά το θεσμό της Ελληνίδας ναυτικού.

Πχ να προσλαμβάνονται κατά προτεραιότητα  σε στεριανά πόστα (αντίστοιχα των προσόντων τους)  οι μητέρες ναυτικοί για τα δύο πρώτα χρόνια του παιδιού τους. Πού θα μπορούσε μια καπετάνισσα να εργαστεί; Στη ναυτική εκπαίδευση, στο υπουργείο Ναυτιλίας, σε πολιτικές θέσεις του λιμενικού ή του πολεμικού ναυτικού,  σε ναυτιλιακές εταιρείες.

Κι αργότερα, μέχρι το παιδί να κλείσει τα 6 του χρόνια, να υπάρχει πριμοδότηση για θέσεις εργασίας στην ακτοπλοΐα. Με ανάλογη βέβαια μέριμνα για το χρόνο ναυτολόγησης και γονικές άδειες.

Αντίστοιχη υποστήριξη πρέπει να υπάρχει και για τον πατέρα αν κι εφόσον είναι και αυτός ναυτικός, όπως συμβαίνει στις περισσότερες περιπτώσεις.

Και βέβαια η ανατροφή ενός παιδιού δε σταματά στα 6 του χρόνια και θα χρειάζεται και για ικανό ακόμη διάστημα να υπάρχει βοήθεια στα ζευγάρια ναυτικών με κάθε τρόπο. Ώστε και το επάγγελμά τους να ασκούν και το γονεϊκό τους ρόλο.

Εμείς πάντως ευχόμαστε στην καινούρια μανούλα να της ζήσει το αγγελούδι της και να βρει και τον τρόπο να επιβιώσει επαγγελματικά. Κι ας μην υπάρχουν μέτρα για τη μητρότητα των γυναικών ναυτικών... Γιατί είναι κρίμα στην εποχή μας να αναγκάζεται μια γυναίκα να θυσιάζει είτε την καριέρα της είτε τη μητρότητα.

2 σχόλια:

  1. Να το χαίρεται το μωρό και την οικογένειά της το κορίτσι μας . Καλή δύναμη της εύχομαι, ότι το καλύτερο Στείλε της φιλιά πολλά. Οι θάλασσες μπορούν να περιμένουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. μακαρι και η μελλοντικη δικη μου καπετανισσα να της δωσει ο θεος την γλυκιτητα της μητροτητος.ΝΑσας ζησει και να το μεγαλωσετε οπως επιθυμητε..ΠΟΛΛΑ ΠΟΛΛΑ ΦΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΓΛΥΚΕΙΑ ΝΕΑ ΜΑΝΝΟΥΛΑ!!!εφη τουραιτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Welcome onboard! Αφήστε μας το μήνυμά σας και θα προσπαθήσουμε να σας απαντήσουμε το συντομότερο δυνατό. Εκτός αν αλλού αρμενίζουμε... Οπότε κουράγιο μέχρι να καταπλεύσουμε και πάλι στο λιμάνι...

ΔΩΣΤΕ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ!

ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΡΙΕΣ ΤΩΝ ΑΕΝ ΑΠΑΙΤΟΥΝ:


ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ!

ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΩΡΑ!


ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΑΕΝ

Οικολογικό Περισκόπιο

10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010: ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΗ



Ο ΟΡΚΟΣ


ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ...


ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΟΝ ΖΗΤΗΣΑΝ;


Στα μάτια σας, μας είπαν, βλέπουμε το μέλλον της Ναυτιλίας. (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, κ. Φικιώρης)

Μα το δικό μας μέλλον αποδείχτηκε κόλαση.

Τώρα τα ίδια τάζουν στα νέα κορίτσια για να τα πείσουν να πάνε στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού. Αυτές δε θα χρειαστεί να περιμένουν για να ανακαλύψουν την ίδια κόλαση της ανεργίας. Από το πρώτο εξάμηνο σπουδών, αναζητώντας καράβι για πρακτική άσκηση, βρίσκονται αντιμέτωπες με τις κλειστές πόρτες των εταιρειών. Δεκάδες νέες καπετάνισσες κινδυνεύουν να χάσουν το επόμενο εξάμηνο της σχολής γιατί ο Ιούλιος μπήκε και καράβι δε βρήκαν. Πολλές ακόμη αναγκάστηκαν ήδη να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους για τον ίδιο λόγο. Μα κανενός υπευθύνου δεν ιδρώνει το αυτί.

Αντίθετα μας ζητούν να σκεφτούμε το κρουαζιερόπλοιο Ζενίθ και τα διαφυγόντα κέρδη για τον τουρισμό. Την ώρα που οι ναυτεργάτες, γυναίκες και άντρες, βρίσκονται στο απόλυτο ναδίρ. Και απαιτούν να μην απεργούμε, να μην αγωνιζόμαστε για το δίκιο μας. Είμαστε υποχρεωμένες να μην υπακούσουμε. Το δις εξαμαρτείν δεν αρμόζει ούτε στις γυναίκες. Και ειδικά σε καπετάνισσες.

Ορκιστήκαμε για καπετάνισσες. Όχι για νέες Ιφιγένειες. Και αυτόν τον όρκο θα τιμήσουμε. Καπετάνισσες στη θάλασσα και καπετάνισσες στη ζωή. Με το κεφάλι ψηλά απαιτούμε να τηρηθούν οι υποσχέσεις που μας δόθηκαν. Και να ληφθούν μέτρα ώστε να μη σβήσει ο θεσμός τριάντα χρόνων. Το μέλλον της ναυτιλίας ανήκει και σε μας. Όχι γιατί μας το έταξε ένας υπουργός μα γιατί έχουμε κι εμείς προσφέρει τον ιδρώτα μας για την ελληνική ναυτιλία.

Τώρα όμως με την άρση του καμποτάζ και τον αφανισμό των ελλήνων ναυτεργατών που θα σημάνει, το ΝΑΤ κινδυνεύει να χρεωκοπήσει. Πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις σε όσους ναυτεργάτες τόσα χρόνια έδιναν τις εισφορές τους;

Γι' αυτό στον αγώνα κατά της άρσης του καμποτάζ είμαστε όλοι ενωμένοι. Άντρες και γυναίκες. Παλιές και νέες καπετάνισσες. Και είναι ο αγώνας αυτός αγώνας επιβίωσης.

Μη μας ζητάτε λοιπόν να σκεφτούμε το Ζενίθ. Γιατί αυτός που βρίσκεται στο ναδίρ δεν έχει πια τίποτε άλλο να χάσει αν αγωνιστεί. Εκτός από τις αλυσίδες του.

Βίρα λοιπόν τις άγκυρες! Κι ας σπάσουν και οι καδένες. Για το μέλλον που ονειρευτήκαμε και δικαιούμαστε μετά από τριάντα χρόνια να ζήσουμε. Την καταξίωση του θεσμού της ελληνίδας καπετάνισσας.

Έτσι τιμούμε εμείς την επέτειο των τριάντα χρόνων από την αποφοίτηση. Με αγώνες!

Εκεί, στον Πειραιά, στο λιμάνι. Που η ακηδία όλων μας ξεμπάρκαρε.

Είναι η ώρα να μας ξαναβρούν μπροστά τους. Και η ώρα να σταματήσουν να ξεγελάν κι άλλες αθώες κοπέλες με κούφιες υποσχέσεις. Η ώρα να βγει ο θεσμός από την κόλαση.

Τριάντα χρόνια μετά ξέρουμε καλά γιατί μας άνοιξαν την πόρτα της ναυτιλίας. Χωρίς καν να το ζητήσουμε εμείς. Τώρα νομίζουν πως έχουν το δικαίωμα να την ξανακλείσουν. Ωραία λοιπόν. Στις δικές τους κλειστές πόρτες απαντάμε με κλειστά λιμάνια. Δίκαιο δεν είναι;

Ή όλοι μαζί στο ζενίθ ή όλοι μαζί στο ναδίρ. Δεν μπορεί η μεν ελληνόκτητη ναυτιλία να είναι πρώτη στον κόσμο και να ανθοφορεί και οι έλληνες ναυτεργάτες να πετιούνται στον καιάδα. 85.000 έλληνες ναυτικοί το 1980, λιγότεροι από 20.000 σήμερα. Μιλάνε οι αριθμοί. Κόντρα στους αριθμούς για τα διαφυγόντα κέρδη από το Ζενίθ και το κάθε Ζενίθ. Και στο κάτω κάτω ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Απαιτούμε λοιπόν από την Πολιτεία να θέσει στο ζενίθ της τον άνθρωπο. Ζητάμε να πάρει πίσω την άρση του καμποτάζ και να θεσμοθετήσει μέτρα στήριξης τόσο των ελλήνων ναυτεργατών όσο και της γυναίκας ναυτεργάτριας.

Ζητάμε πολλά; Όχι! Ζητάμε μόνο να τιμήσουν τα τριάντα χρόνια που χωρίς καμία στήριξη καταφέραμε να κρατήσουμε ζωντανό το θεσμό της ελληνίδας καπετάνισσας. Και που παρά τις αντιξοότητες έχουμε σήμερα να καμαρώνουμε αρκετές συναδέλφισσες σε βαθμό υποπλοιάρχου αλλά και πρώτου πλοιάρχου.

Αποδείξαμε πως μπορούμε να σταθούμε ισάξια με τους άντρες συναδέλφους στις γέφυρες των πλοίων. Και δεν ανεχόμαστε άλλο πια ούτε διακρίσεις εξαιτίας του φύλου μας ούτε και άλλη εκμετάλλευση των γυναικών ναυτικών με στόχο να χτυπηθεί συνολικά το ναυτεργατικό κίνημα. Σας είπαμε, ξέρουμε γιατί μας ανοίξατε την πόρτα. Δε μας κάνατε χάρη.

Μας βάλατε στα καράβια για τον ίδιο λόγο που τώρα βάζετε τους αλλοδαπούς. Χωρίς να νοιάζεστε αν θα τα καταφέρουμε επαγγελματικά. Μας θέλατε το πολύ πολύ για ανθυποπλοιάρχους. Δεν περιμένατε πως θα καταφέρουμε κάτι καλύτερο. Επιδιώκατε να δημιουργήσετε ζευγάρια ναυτικών. Να μένουμε περισσότερο στο πλοίο, να δεχόμαστε μικρότερους μισθούς για να μας ναυτολογήσετε μαζί. Κι όταν τα σχέδιά σας βγήκαν όλα πλάνα, βιαστήκατε να μας κλείσετε την πόρτα. Προτιμώντας τους αλλοδαπούς.

Ε, σας λέμε ότι και αυτό το σχέδιο πλάνη θα βγει. Θα φροντίσουν οι ναυτεργάτες γι' αυτό. Κι εμείς θα σταθούμε δίπλα τους. Δίπλα στο ταξικό ναυτεργατικό κίνημα. Γιατί αυτό και μόνο μας στήριξε αταλάντευτα τριάντα τόσα χρόνια. Αν μη τι άλλο χρωστάμε τώρα να ανταποδώσουμε.

Γιατί αχάριστες οι ελληνίδες καπετάνισσες δεν είναι. Και το ξέρετε. Όπως αγαπήσαμε τα καράβια σας όταν μας δώσατε την ευκαιρία να εργαστούμε , και υπερβάλαμε εαυτούς για να σταθούμε αντάξιες, ίδια τώρα τιμούμε τα τριάντα χρόνια της παρουσίας μας υποστηρίζοντας ολόψυχα τον αγώνα των ναυτεργατών.

Στο κάτω κάτω δε μας αφήσατε άλλο δρόμο. Ο αγώνας των ναυτεργατών είναι η μόνη μας ελπίδα να μη σβήσει ο κλάδος μας. Και να μην πάνε στράφι τριάντα χρόνια προσπάθειας και θυσίας.