BLOG ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ Ε.Ν.

Βαρύ πένθος για τη ναυτική οικογένεια

Μαύρα τα φετινά Χριστούγεννα για τη ναυτική οικογένεια. Σαν τα μαύρα που φόρεσαν τα σπίτια των ναυτικών που χάθηκαν στην τραγωδία που έπληξε ανήμερα τα Χριστούγεννα την ελληνική ναυτιλία.



Στο εικονιζόμενο πλοίο, το Aegean Wind ξέσπασε πυρκαγιά ενώ έπλεε 90 μίλια βόρεια της Βενεζουέλας.

Το «Aegean Wind», που είχε ναυπηγηθεί το 1983 και φέρει την ελληνική σημαία, εκτελούσε ταξίδι από λιμάνι της Βραζιλίας προς το Χιούστον των ΗΠΑ, έμφορτο με 37,733 τόνους σιδηρομετάλλευμα.

Το πλήρωμά του, 9 έλληνες και 15 φιλιππινέζοι, δεν κατάφερε να αντιδράσει επιτυχώς στις φλόγες που τύλιξαν τις καμπίνες του πληρώματος και που δεν έχει εντοπιστεί η αιτία τους.

Στις πρώτες ανακοινώσεις των αρχών αναφέρονταν ως αγνοούμενοι συνολικά 9 άτομα και 5 ελαφρά τραυματίες ανάμεσα στους οποίους και μια ελληνίδα δόκιμος αξιωματικός:



Δυστυχώς αργότερα ανασύρθηκαν νεκροί 6 από τους 9 αγνοούμενους ενώ συνεχίζονται οι έρευνες για τους άλλους τρεις. Νεκροί είναι 3 έλληνες ναυτικοί και 3 φιλιππινέζοι. Φιλιππινέζοι είναι και οι τρεις που αγνοούνται ακόμη.

Σύμφωνα με ανακοίνωση που διαβάσαμε στο

http://www.skai.gr/articles/news/greece/Νεκροίοιέλληνεςναυτικοί/

νεκροί είναι ο ανθυποπλοίαρχος, Γιώργο Ξυπολιτάκος, 23 ετών, ο τρίτος μηχανικός, Γιώργος Καλφαγιάννης, 52 ετών, και ο ηλεκτρολόγος, Κωνσταντίνος Μουτσινάς, 55 ετών.

Οι τραυματίες μεταφέρθηκαν με ελικόπτερο στο νησί Μαργαρίτα και σύμφωνα με τις διαθέσιμες πληροφορίες είναι καλά στην υγεία τους.

Από την πρώτη ώρα που έγινε γνωστό το συμβάν, ενεργοποιήθηκε ο θάλαμος Έρευνας και Διάσωσης του Λιμενικού Σώματος και η άψογη αντίδρασή του ώθησε τον υπουργό κ. Χρυσοχοΐδη να επιδώσει εύσημα στο προσωπικό που στελεχώνει την υπηρεσία αυτή.

Δηλώσεις για το θέμα έκανε και η υπουργός που όμως δημιούργησαν οργισμένη αντίδραση εκ μέρους του ΚΚΕ.

Σε ανακοίνωσή του το ΚΚΕ αναφέρει: «Δυστυχώς μεγαλώνει ο κατάλογος των εργαζομένων που άδικα έχασαν της ζωή τους θυσία στο βωμό της αύξησης των κερδών εφοπλιστών και βιομηχάνων.

» Είναι απαράδεκτο πριν διενεργηθεί οποιαδήποτε έρευνα η κυβέρνηση, με τις δηλώσεις της αρμόδιας υπουργού, ουσιαστικά να αθωώνει την εταιρία, χρεώνοντας τον θάνατο τόσων εργαζομένων στην κακιά ώρα, τη στιγμή που αυξάνεται ραγδαία ο αριθμός των εργοδοτικών εγκλημάτων σε στεριά και θάλασσα».

Εμείς, πέρα από όλα τα άλλα που διαβάσαμε σε ΜΜΕ, στεκόμαστε ιδιαίτερα στο θέμα της νεαρής ναυτικού που ευτυχώς μεν γλίτωσε αλλά που σίγουρα θα θυμάται για όλη της τη ζωή τις τραγικές στιγμές που έζησε. Είναι η δεύτερη φορά το τελευταίο διάστημα που ελληνίδα δόκιμος αξιωματικός κινδυνεύει. Δυστυχώς ο δρόμος για την κατάκτηση της γέφυρας από τις γυναίκες δεν είναι στρωμένος μόνο με ροδοπέταλα. Και μαζί με την ισότητα που διεκδικούν, οι γυναίκες ναυτικοί αναγκαστικά εισπράττουν και τα δεινά του επαγγέλματος.

Αυτό ας το λάβουν υπόψη όλα τα κορίτσια που προσανατολίζονται προς τη θάλασσα. Να μη βλέπουν μόνο τις υψηλές απολαβές. Η εργασία στο καράβι είναι εργασία από τις πιο επικίνδυνες. Ο τραγικός απολογισμός από τη φωτιά στο Aegean Wind το επιβεβαιώνει με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο.

Εκφράζουμε τα βαθιά μας συλλυπητήρια στις οικογένειες εκείνων που χάθηκαν. Αν και όσα συλλυπητήρια και να τους εκφράσει κανείς, είναι ανίκανα να ελαφρύνουν τον πόνο τους.

Μόλις 23 χρονών ήταν ο ανθυποπλοίαρχος... Παιδί ακόμα. Ποιος ξέρει με πόσα όνειρα θα είχε μπαρκάρει στο καράβι αυτό που τελικά έγινε ο τάφος του.

Δεν ξέρω αν τα κοινά βιώματα με κάνουν να βλέπω με περισσότερη ευαισθησία το θέμα, αλλά σε ποιο άλλο επάγγελμα καραδοκεί ανά πάσα στιγμή ο θάνατος;

Αλλά και οι άλλοι δύο έλληνες ναυτικοί, άνθρωποι της ηλικίας μου σχεδόν, με χρόνια σίγουρα αρκετά μέσα στην αρμύρα, που καρτερούσαν να βγουν επιτέλους έξω και να χαρούν τα σπίτια τους και τις οικογένειές τους... Και τώρα; Τώρα οι οικογένειές τους θα παραλάβουν τα πτώματά τους. Θα προστεθούν κι αυτοί στο μακρύ και ατέλειωτο καραβάνι των οικογενειών των ναυτικών που μαυροφορέθηκαν.

Και την ίδια ώρα, το ξέρω από πρώτο χέρι, όλες οι άλλες οικογένειες που έχουν ανθρώπους στη θάλασσα, θα τρέμει και πάλι το φυλλοκάρδι τους. Ποιος μισθός μπορεί αυτές τις αγωνίες να εξισορροπήσει; Πικρό το ψωμί του ναυτικού. Σαν δηλητήριο.

Να ευχηθούμε το ποτέ ξανά τέτοια τραγικά συμβάντα αλλά κυρίως να ληφθούν τα μέτρα που έταξε η κ. Κατσέλη. Γιατί μόνο με ευχές δεν ξορκίζεται το κακό...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Welcome onboard! Αφήστε μας το μήνυμά σας και θα προσπαθήσουμε να σας απαντήσουμε το συντομότερο δυνατό. Εκτός αν αλλού αρμενίζουμε... Οπότε κουράγιο μέχρι να καταπλεύσουμε και πάλι στο λιμάνι...

ΔΩΣΤΕ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ!

ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΡΙΕΣ ΤΩΝ ΑΕΝ ΑΠΑΙΤΟΥΝ:


ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ!

ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΩΡΑ!


ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΑΕΝ

Οικολογικό Περισκόπιο

10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010: ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΗ



Ο ΟΡΚΟΣ


ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ...


ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΟΝ ΖΗΤΗΣΑΝ;


Στα μάτια σας, μας είπαν, βλέπουμε το μέλλον της Ναυτιλίας. (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, κ. Φικιώρης)

Μα το δικό μας μέλλον αποδείχτηκε κόλαση.

Τώρα τα ίδια τάζουν στα νέα κορίτσια για να τα πείσουν να πάνε στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού. Αυτές δε θα χρειαστεί να περιμένουν για να ανακαλύψουν την ίδια κόλαση της ανεργίας. Από το πρώτο εξάμηνο σπουδών, αναζητώντας καράβι για πρακτική άσκηση, βρίσκονται αντιμέτωπες με τις κλειστές πόρτες των εταιρειών. Δεκάδες νέες καπετάνισσες κινδυνεύουν να χάσουν το επόμενο εξάμηνο της σχολής γιατί ο Ιούλιος μπήκε και καράβι δε βρήκαν. Πολλές ακόμη αναγκάστηκαν ήδη να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους για τον ίδιο λόγο. Μα κανενός υπευθύνου δεν ιδρώνει το αυτί.

Αντίθετα μας ζητούν να σκεφτούμε το κρουαζιερόπλοιο Ζενίθ και τα διαφυγόντα κέρδη για τον τουρισμό. Την ώρα που οι ναυτεργάτες, γυναίκες και άντρες, βρίσκονται στο απόλυτο ναδίρ. Και απαιτούν να μην απεργούμε, να μην αγωνιζόμαστε για το δίκιο μας. Είμαστε υποχρεωμένες να μην υπακούσουμε. Το δις εξαμαρτείν δεν αρμόζει ούτε στις γυναίκες. Και ειδικά σε καπετάνισσες.

Ορκιστήκαμε για καπετάνισσες. Όχι για νέες Ιφιγένειες. Και αυτόν τον όρκο θα τιμήσουμε. Καπετάνισσες στη θάλασσα και καπετάνισσες στη ζωή. Με το κεφάλι ψηλά απαιτούμε να τηρηθούν οι υποσχέσεις που μας δόθηκαν. Και να ληφθούν μέτρα ώστε να μη σβήσει ο θεσμός τριάντα χρόνων. Το μέλλον της ναυτιλίας ανήκει και σε μας. Όχι γιατί μας το έταξε ένας υπουργός μα γιατί έχουμε κι εμείς προσφέρει τον ιδρώτα μας για την ελληνική ναυτιλία.

Τώρα όμως με την άρση του καμποτάζ και τον αφανισμό των ελλήνων ναυτεργατών που θα σημάνει, το ΝΑΤ κινδυνεύει να χρεωκοπήσει. Πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις σε όσους ναυτεργάτες τόσα χρόνια έδιναν τις εισφορές τους;

Γι' αυτό στον αγώνα κατά της άρσης του καμποτάζ είμαστε όλοι ενωμένοι. Άντρες και γυναίκες. Παλιές και νέες καπετάνισσες. Και είναι ο αγώνας αυτός αγώνας επιβίωσης.

Μη μας ζητάτε λοιπόν να σκεφτούμε το Ζενίθ. Γιατί αυτός που βρίσκεται στο ναδίρ δεν έχει πια τίποτε άλλο να χάσει αν αγωνιστεί. Εκτός από τις αλυσίδες του.

Βίρα λοιπόν τις άγκυρες! Κι ας σπάσουν και οι καδένες. Για το μέλλον που ονειρευτήκαμε και δικαιούμαστε μετά από τριάντα χρόνια να ζήσουμε. Την καταξίωση του θεσμού της ελληνίδας καπετάνισσας.

Έτσι τιμούμε εμείς την επέτειο των τριάντα χρόνων από την αποφοίτηση. Με αγώνες!

Εκεί, στον Πειραιά, στο λιμάνι. Που η ακηδία όλων μας ξεμπάρκαρε.

Είναι η ώρα να μας ξαναβρούν μπροστά τους. Και η ώρα να σταματήσουν να ξεγελάν κι άλλες αθώες κοπέλες με κούφιες υποσχέσεις. Η ώρα να βγει ο θεσμός από την κόλαση.

Τριάντα χρόνια μετά ξέρουμε καλά γιατί μας άνοιξαν την πόρτα της ναυτιλίας. Χωρίς καν να το ζητήσουμε εμείς. Τώρα νομίζουν πως έχουν το δικαίωμα να την ξανακλείσουν. Ωραία λοιπόν. Στις δικές τους κλειστές πόρτες απαντάμε με κλειστά λιμάνια. Δίκαιο δεν είναι;

Ή όλοι μαζί στο ζενίθ ή όλοι μαζί στο ναδίρ. Δεν μπορεί η μεν ελληνόκτητη ναυτιλία να είναι πρώτη στον κόσμο και να ανθοφορεί και οι έλληνες ναυτεργάτες να πετιούνται στον καιάδα. 85.000 έλληνες ναυτικοί το 1980, λιγότεροι από 20.000 σήμερα. Μιλάνε οι αριθμοί. Κόντρα στους αριθμούς για τα διαφυγόντα κέρδη από το Ζενίθ και το κάθε Ζενίθ. Και στο κάτω κάτω ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Απαιτούμε λοιπόν από την Πολιτεία να θέσει στο ζενίθ της τον άνθρωπο. Ζητάμε να πάρει πίσω την άρση του καμποτάζ και να θεσμοθετήσει μέτρα στήριξης τόσο των ελλήνων ναυτεργατών όσο και της γυναίκας ναυτεργάτριας.

Ζητάμε πολλά; Όχι! Ζητάμε μόνο να τιμήσουν τα τριάντα χρόνια που χωρίς καμία στήριξη καταφέραμε να κρατήσουμε ζωντανό το θεσμό της ελληνίδας καπετάνισσας. Και που παρά τις αντιξοότητες έχουμε σήμερα να καμαρώνουμε αρκετές συναδέλφισσες σε βαθμό υποπλοιάρχου αλλά και πρώτου πλοιάρχου.

Αποδείξαμε πως μπορούμε να σταθούμε ισάξια με τους άντρες συναδέλφους στις γέφυρες των πλοίων. Και δεν ανεχόμαστε άλλο πια ούτε διακρίσεις εξαιτίας του φύλου μας ούτε και άλλη εκμετάλλευση των γυναικών ναυτικών με στόχο να χτυπηθεί συνολικά το ναυτεργατικό κίνημα. Σας είπαμε, ξέρουμε γιατί μας ανοίξατε την πόρτα. Δε μας κάνατε χάρη.

Μας βάλατε στα καράβια για τον ίδιο λόγο που τώρα βάζετε τους αλλοδαπούς. Χωρίς να νοιάζεστε αν θα τα καταφέρουμε επαγγελματικά. Μας θέλατε το πολύ πολύ για ανθυποπλοιάρχους. Δεν περιμένατε πως θα καταφέρουμε κάτι καλύτερο. Επιδιώκατε να δημιουργήσετε ζευγάρια ναυτικών. Να μένουμε περισσότερο στο πλοίο, να δεχόμαστε μικρότερους μισθούς για να μας ναυτολογήσετε μαζί. Κι όταν τα σχέδιά σας βγήκαν όλα πλάνα, βιαστήκατε να μας κλείσετε την πόρτα. Προτιμώντας τους αλλοδαπούς.

Ε, σας λέμε ότι και αυτό το σχέδιο πλάνη θα βγει. Θα φροντίσουν οι ναυτεργάτες γι' αυτό. Κι εμείς θα σταθούμε δίπλα τους. Δίπλα στο ταξικό ναυτεργατικό κίνημα. Γιατί αυτό και μόνο μας στήριξε αταλάντευτα τριάντα τόσα χρόνια. Αν μη τι άλλο χρωστάμε τώρα να ανταποδώσουμε.

Γιατί αχάριστες οι ελληνίδες καπετάνισσες δεν είναι. Και το ξέρετε. Όπως αγαπήσαμε τα καράβια σας όταν μας δώσατε την ευκαιρία να εργαστούμε , και υπερβάλαμε εαυτούς για να σταθούμε αντάξιες, ίδια τώρα τιμούμε τα τριάντα χρόνια της παρουσίας μας υποστηρίζοντας ολόψυχα τον αγώνα των ναυτεργατών.

Στο κάτω κάτω δε μας αφήσατε άλλο δρόμο. Ο αγώνας των ναυτεργατών είναι η μόνη μας ελπίδα να μη σβήσει ο κλάδος μας. Και να μην πάνε στράφι τριάντα χρόνια προσπάθειας και θυσίας.