ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ "ΤΟΙΧΟ" ΤΟΥ ΓΚΡΟΥΠ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ ΣΤΟ FACE BOOK. (για το σκοπό αυτό στη θέση των ονομάτων της αρχικής δημοσίευσης, μπήκαν αποσιωπητικά, ώστε να διασφαλιστεί η προστασία των προσωπικών δεδομένων.)Τις τελευταίες ημέρες δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Καθημερινή" μία
έρευνα του Χάρβαρντ με τίτλο "Πραγματικό χρυσωρυχείο οι καλοί δάσκαλοι". Ανάμεσα στα άλλα το άρθρο υποστήριζε πως αν έχεις έναν τουλάχιστον καλό δάσκαλο ανάμεσα στην 4η Δημοτικού και την 3η Γυμνασίου, μεγαλώνοντας θα παίρνεις πολύ καλύτερο μισθό! (Ολόκληρο το άρθρο το έχω ανεβάσει εδώ
http://paideia.forumotion.com/t762-topic#2302 και μπορείτε να το μελετήσετε.)
Θα με ρωτήσετε: Και τι μας αφορά εμάς εδώ; Εμείς είμαστε Καπετάνισσες!
Μην ανησυχείτε, δεν ξέχασα σε ποιο χώρο είμαι, ακόμη το αλτσχάιμερ δεν έχει προχωρήσει και τόσο... Και συνεχίζω:
Μπαίνοντας λίγο πριν στις ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ διάβασα και δύο ακόμη "άρθρα". Το ένα το ξεκίνησαν τα νέα κορίτσια μας, βλέποντας τις αποφάσεις του νέου υπουργού Ναυτιλίας που αποφάσισε να χαρίσει τις απουσίες στους σπουδαστές των ΑΕΝ, δίνοντάς τους το δικαίωμα να προσέρχονται στις εξετάσεις. Και καλά να είναι κάποιος άρρωστος, μα οι άλλοι; Οι σπουδάστριες δίκαια έβγαλαν την αγανάκτησή τους για τους κοπανατζήδες συναδέλφους τους και σημείωσαν ότι αυτό είναι άδικο για όσα παιδιά παρακολουθούν τα μαθήματά τους, για τους γονείς που πληρώνουν έξοδα για τη φοίτηση σε μια άλλη πόλη, καθώς και για σπουδαστές παλαιοτέρων ετών που έχαναν τις σπουδές τους ακόμη και για μία απουσία. Μία κοπέλα πρόσθεσε επίσης την πληροφορία ότι συζητιέται να μπορούν να συνεχίσουν σπουδές όσοι δε βρίσκουν 2ο μπάρκο και απλά να "χρωστάνε" την υπηρεσία...
Το άλλο άρθρο το ανέβασε η εξαίρετη συνάδελφος, η κ. Μ., υποπλοίαρχος. Ήταν
άρθρο εφημερίδας (ΚΕΡΔΟΣ) και αφορούσε τον ... τάπητα της Ναυτικής Εκπαίδευσης. (Ολόκληρο το άρθρο είναι εδώ
https://www.facebook.com/groups/ και πρέπει να το μελετήσετε προσεκτικά.)
(Για όσους δεν είναι στο γκρουπ του face book, ας κάνουν κλικ σ' αυτό το σύνδεσμο http://www.mediashipping.gr/?q=node/7855 ) Ο αρθρογράφος από την αρχή κάνει φανερό τι παίζεται.
Να κλείσει λέει η μαύρη τρύπα της Ναυτικής Εκπαίδευσης με την ιδιωτικοποίησή της. Και μάλιστα με την παραχώρηση της δημόσιας περιουσίας σε ιδιώτες. Δηλαδή σε χώρους που πλήρωσε ο ελληνικός λαός για να σπουδάσουν τα παιδιά του, να μπει ο μάγκας που θα εκμεταλλευτεί το χώρο για να βγάζει φράγκα...
Τι μου έκανε εντύπωση θα σας πω. Πως στο άρθρο για τις απουσίες που ανέβηκε ώρες μετά το άρθρο που ανέβασε η κ. Μ, υπήρξαν αρκετά σχόλια από τις σπουδάστριες. Και με κοινό στοιχείο την αποστροφή προς εκείνους που δε καταβάλλουν προσπάθεια, τους συναδέλφους τους, αλλά και την απορία για τις επιλογές των πολιτικών. Υπήρξε μάλιστα και πρόταση για αντίδραση αγωνιστική.
Στο άλλο όμως άρθρο, της κ. Μ., που συνολικά δίνει την εικόνα της κατάστασης και τις προοπτικές της Ναυτικής Εκπαίδευσης, καμία σπουδάστρια δεν άφησε σχόλιο. Είδα κάποια like, έγραψε κάτι ένας γονιός, και πολύ σωστό αυτό που έγραψε, και ένα κορίτσι, που δε είναι ακόμη σε σχολή αλλά θέλει να μπει, δήλωσε πως της κόπηκαν τα φτερά και αναρωτιόταν πότε γίναν δηλώσεις για την περίοδο 2011 - 2012. Μα χρυσό μου, πέρυσι έγιναν. Αφορά αυτούς που μπήκαν αυτή τη χρονιά, 2011 - 2012, στις ΑΕΝ. Μην ανησυχείς, δεν ξέχασαν το σχολείο σου.
Αξίζει όμως εδώ, με βάση και το σχόλιο που άφησε ο γονιός συναδέλφισσας, ο εξαίρετος κ. Κ., να προσέξουμε ποιο ακριβώς σαράκι κατατρώει τον τάπητα της ναυτικής εκπαίδευσης. Η ΑΠΑΞΙΩΣΗ!!! Απαξίωση που ξεκινά από τα κτίρια και τον τεχνολογικό εξοπλισμό (μόνο δύο ΑΕΝ αναφέρει το άρθρο έχουν κτίρια της προκοπής, των Οινουσσών και των Χανίων) και συμπληρώνεται από τις ελλείψεις καθηγητών, ειδικά ναυτοδασκάλων, καθώς και με το θεσμό του Ωρομίσθιου καθηγητή αντί του μόνιμου. Αναχρονιστικό είναι ακόμη και το πρόγραμμα σπουδών που δεν προετοιμάζει τους σπουδαστές για τις υψηλές απαιτήσεις των σημερινών πλοίων αλλά για καράβια του παρελθόντος... Το άρθρο επισημαίνει όμως και την τεράστια αύξηση στη ζήτηση ναυτικής εργασίας! Τόσο στην Ακτή Μιαούλη με έκδοση χιλιάδων νέων ναυτικών φυλλαδίων όσο και στις εξετάσεις των ΑΕΝ με τους υποψήφιους φέτος να φτάνουν τις 7.000!!!
Και βέβαια δεν πρέπει να παραβλέψουμε ότι όλα αυτά αφορούν μία από τις πρώτες ναυτιλίες στον κόσμο, για να μην πω την πρώτη! Κι όλα αυτά συμβαίνουν σε μια χώρα που βουλιάζει εδώ και δυόμισι χρόνια σε μια πρωτοφανή οικονομική κρίση και ουδείς μέχρι στιγμής έχει καταφέρει να βρει τρόπο να τη σώσει!
Μας ρήμαξαν στα οικονομικά μέτρα, οι άνεργοι ξεπερνούν το εκατομμύριο, οι εργαζόμενοι είδαμε τους μισθούς μας να αποδεκατίζονται, όλοι μαζί πληρώνουμε αβάσταχτα χαράτσια, οι απολύσεις κρέμονται πάνω από το κεφάλι μας, άλλοι πάλι εργάζονται αλλά οι εργοδότες τους αφήνουν απλήρωτους για μήνες, και οι συνθήκες στους χώρους εργασίας αγγίζουν το φασισμό.
Και στα καράβια η ίδια κατάσταση. Φτάνεις στο λιμάνι και δεν έχεις δικαίωμα να πατήσεις στεριά. Μόνο αν δώσεις παραίτηση! Και δουλεύεις σαν σκυλί και εκβιάζεσαι πως έξω περιμένουν άλλοι 70 για τη θέση που έχεις! (στοιχείο από συνομιλία μου μόλις προχτές με συναδέλφισσα που είναι η "τυχερή" εντός πλοίου... ) Ήδη έχουν αρχίσει οι περικοπές μισθών, στους ναυτικούς, και μάλιστα στις μεγάααααλες εταιρείες της χώρας μας. Φαντάσου στις μικρές... Και συνεχίζονται τα νέα τερτίπια που θέλουν το ναυτικό όχι μόνο να εργάζεται στο καράβι αλλά και διαρκώς να μελετά το αντικείμενο και να δίνει και εξετάσεις για να αποδεικνύει τις γνώσεις του προς την εταιρεία. Αν αποτύχεις στο τεστ; Παίρνεις πόδι!
Στα πλαίσια αυτά και εκείνος ο καπετάνιος που λίγες μέρες πριν, το βράδυ της Πρωτοχρονιάς, έστρωσε το φουκαρά το δόκιμο στη Γέφυρα και τον εξέταζε θεωρία. Πέρασε το ρολόι από 12, άλλαξε ο χρόνος, ακάθεκτος ο πλοίαρχος. Συνέχιζε τις ερωτήσεις στο δοκιμάκι. Ούτε καν ένα Χρόνια Πολλά, Καλή Χρονιά! Για να καταλήξει στο τέλος να του επισημάνει ότι αυτός δε δίνει σημασία σε τέτοια πράγματα, σε αλλαγές χρονιάς και άλλα χαζά...
Και τι είναι, καπετάνιε μου, το έξυπνο; Όταν όλη αυτή η κατάσταση που ζούμε είναι τρελή από την αρχή και ως το τέλος; Και τρελαίνει και όποιον προσπαθήσει να καταλάβει τι γίνεται! Γιατί ετούτο και γιατί το άλλο, ρωτάμε οι φουκαράδες, και απάντηση δε βρίσκουμε. Πού είσαι, Βάρναλη, να ξαναγράψεις τους Μοιραίους! Τι φταίει, τι φταίει, κανένα στόμα δεν τό 'βρε και δεν τό 'πε ακόμα!!!
Ε, λοιπόν, εγώ θα σας πω τι φταίει. Κι όχι γιατί είμαι η έξυπνη, απλά παθούσα. Και εδώ θυμίζω την παροιμία, αν δεν πάθεις δε θα μάθεις... Και με αφορμή το αρχικό άρθρο που ανέφερα, της Καθημερινής, για τα ... χρυσωρυχεία, τους καλούς δασκάλους! Ναι, είχα πολύ καλούς δασκάλους. Και στο δημοτικό και στο γυμνάσιο. Και όμως έχασα μία φορά τη δουλειά μου λόγω ανεργίας και αναγκάστηκα να σπουδάσω δεύτερη δουλειά και τώρα, με 26 χρόνια υπηρεσίας στη δεύτερη, μου κόψαν τόσο το μισθό που δε μου φτάνει να ζήσω. Σημειωτέον ότι ήμουν ναυτικός και τώρα είμαι δασκάλα. Και εν δυνάμει ένα χρυσωρυχείο, κατά την έρευνα του Χάρβαρντ! Άσχετο που η δική μου τσέπη είναι άδεια. Ωραίο χρυσωρυχείο!!!
Τουλάχιστον δεν είναι και το κεφάλι μου άδειο. Ακατοίκητο, κατά την έκφραση που έμαθα κάποτε από έναν μαθητάκο μου και νυν φοιτητή πανεπιστημίου αλλά και υποψήφιο στις τελευταίες εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης. Δεν ξέρω αν ο μαθητής μου τελειώνοντας θα βρει έστω μια θέση εργασίας, κι ας προσπαθώ όσο μπορώ να είμαι καλή δασκάλα, κι άσε το Χάρβαρντ να λέει τις εξυπνάδες του. Τζάμπα και χωρίς λόγο δεν τις λέει... Καμαρώνω όμως που ο παλιός μου μαθητής που από τα 11 του ακόμη μιλούσε για το "ακατοίκητον" έχει πάρει τη ζωή του στα χέρια του και αγωνίζεται για το καλύτερο. Αυτός είναι ο δικός μου στόχος. Έχοντας κάψει τη γούνα μου η ίδια. Και όντας μια ζωή άριστη στις σπουδές μου. Συν φύτουλας, κατά την αργκό των νέων, ούτε μία κοπάνα στο Γυμνάσιο - Λύκειο!!! Ε, και λοιπόν; Σήμερα είναι η εποχή των φελλών, η εποχή της απαξίωσης που λέει ο κ. Καλλέργης, τα λαμόγια πάνε μπροστά και αυτό που μετράει είναι να έχεις μέσον. Ο κόσμος σήμερα ανάποδα βαδίζει. Δεν το βλέπουμε όλοι; Τι παριστάνουμε τους απογοητευμένους; Αφού είναι τελείως ξεκάθαρο ποιο είναι το πρόβλημα. Όχι απλά η οικονομική κρίση, μα η κρίση θεσμών και αξιών!
Επομένως όταν άλλο είναι το πρόβλημα και άλλο εμείς προσπαθούμε να λύσουμε η κατάσταση όχι μόνο δε θα βελτιωθεί μα και συνεχώς θα επιδεινώνεται. Όσο δηλαδή θα προσπαθούμε απλά και μόνο να βελτιώσουμε την οικονομική μας κατάσταση, είτε συλλογικά είτε πολύ χειρότερα σε ατομικό επίπεδο, θα ανοίγουμε τρύπες στο νερό. Περιστασιακά και μόνο και κάποιοι τυχεροί μπορεί να πετυχαίνουν το στόχο. Οι πολλοί όμως θα συνεχίζουν να έχουν πρόβλημα.
Αντίθετα εκεί που οφείλουμε να επικεντρώσουμε τις προσπάθεις είναι στην επαναλειτουργία των θεσμών σε υγιή βάση και την επαναφορά των αξιών στη ζωή μας. Οι θεσμοί αφορούν το κοινωνικό σύνολο και επομένως σ' αυτό το "γήπεδο" πρέπει να δοθεί ο αγώνας. Τόσο ατομικά όσο και συλλογικά. Είμαστε πολίτες μιας χώρας και έχουμε και δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις να υπερασπιζόμαστε τους θεσμούς. Αν πχ θεωρούμε ότι κινδυνεύει το δημοκρατικό πολίτευμα ή δεν είναι δημοκρατία αυτό που ζούμε, όπως διάβασα σε σχόλιο, τότε έχουμε χρέος, έτσι λέει το τελευταίο άρθρο του συντάγματος, να υπερασπιστούμε τη δημοκρατία με κάθε τρόπο. Το κάνουμε; Και πώς; Θεωρούμε για παράδειγμα πως σχολιάζοντας την κατάσταση στο διαδίκτυο και βγάζοντας το παράπονο και την πίκρα μας θα αλλάξει κάτι; Δε θα αλλάξει!
Και για τις αξίες. Που είναι και το πρωταρχικό γιατί χωρίς αξίες ούτε οι θεσμοί μπορούν να λειτουργήσουν. Αν και υπάρχει σχέση συγκοινωνούντων δοχείων μεταξύ τους και όταν οι θεσμοί δε λειτουργούν υπονομεύουν και τις αξίες μιας κοινωνίας. Πχ βλέποντας τα λαμόγια να επιπλέουν αρχίζω να αμφιβάλλω για το ποιο είναι το σωστό και ποιο το λάθος στη στάση μου, κινδυνεύοντας να μιμηθώ κι εγώ ένα λάθος πρότυπο...
Ποιες όμως είναι οι αξίες; Ο καθένας θα μπορούσε να αραδιάσει πολλές. Προσωπικά θα σας αναφέρω τέσσερις βασικές. 1. Να ακολουθώ την αλήθεια της φύσης (της επιστήμης δηλαδή) και όχι την αλήθεια που "φτιάχνει" το μυαλό των ανθρώπων. 2. Να ζω με την ηθική που στηρίζεται στη γνώση και όχι την ηθική της δεισιδαιμνίας και των προλήψεων. 3. Να αποθεώνω σε κάθε στιγμή μου την εμορφιά. Και η εμορφιά είναι συνώνυμη με την τέχνη. 4. Να αγαπώ τον άνθρωπο. Πώς αλλιώς; Ο άνθρωπος είναι το πιο τραγικό πλάσμα στο σύμπαν...
Για να συμβούν όμως όλα αυτά, να μπορώ να στηρίξω τη ζωή μου σε αξίες και να λειτουργώ με αυτές, χρειάζομαι παιδεία. Μόρφωση όπως τη λέει απλά ο λαός. Μ' αυτήν θα λειτουργήσει το "ακατοίκητον" και θα αποκτήσω συνείδηση του εαυτού μου και του κόσμου. Ακρογωνιαίος λίθος της παιδείας, σε όλους τους τόπους και σε όλες τις εποχές είναι η ΓΛΩΣΣΑ! Κι κάτι πρέπει ο δάσκαλος να δώσει στο μαθητή του είναι ακριβώς αυτό, καλή γλωσσική παιδεία. Χωρίς γλώσσα όχι μόνο δεν μπορούμε να επικοινωνήσουμε με τους άλλους (περίπτωση του πύργου της Βαβέλ) αλλά και να σκεφτούμαι. Δεν μπορούμε να βάλουμε σε σειρά τις σκέψεις μας, να καταλάβουμε έστω τι θέλουμε. Όλα είναι χύμα και ανάκατα στο νου μας, πλίνθοι και κέραμοι ατάκτως ερριμμένοι.
Αντίστοιχα όταν θέλεις να μετατρέψεις τον άνθρωπο σε ζώο - όπως η Κίρκη τους συντρόφους του Οδυσσέα - τη γλώσσα του αφαιρείς. Κι αυτό κάνουν στην εποχή μας οι σημερινές Κίρκες. Για να μας ελέγχουν. Και τη σκέψη μας και την όλη συμπεριφορά μας. Άδικα δεν είπε ο ποιητής: Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου στην αμμουδιά του Ομήρου.
Άραγε στη δική μας χώρα, στο εκπαιδευτικό μας σύστημα, παρέχουμε σωστή γλωσσική παιδεία στους μαθητές μας; Και αν ναι, εμφορείται η παιδεία μας από τις 4 βασικές αξίες που ανέφερα; Κι άραγε αυτά εννοεί η έρευνα του Χάρβαρντ αποκαλώντας χρυσωρυχεία τους καλούς δασκάλους; Τότε γιατί στην Ελλάδα αφήσαμε αυτό το χρυσωρυχείο άδειο και δε νοιαστήκαμε στο μείζονα τομέα της οικονομίας μας, τη ναυτιλία, να έχουμε καλούς δασκάλους; Αλλά και ποιον έβλαψε αυτή η κατάσταση; Η ναυτιλία μας και πάλι μεγάλη και τρανή είναι... Ο άνθρωπος όμως;
Αγαπητοί μου, το Χάρβαρντ πολύ ορθά τα λέγει. Μα το Χάρβαρντ είναι στην Αμερική. Και η Αμερική δεν είναι η χώρα των αξιών που ανέφερα πριν. Των αξιών που συνάδουν με τον ελληνικό πολιτισμό και το δάσκαλο που έκανε τον Αλέξανδρο να πει πως του οφείλει το ευ ζην. Επιχείρημα που επικαλείται και το άρθρο της Καθημερινής για να αποδείξει την αξία του καλού δασκάλου! Μιλάει το Χάρβαρντ για χρυσωρυχείο αλλά όχι στη δική μας τσέπη. Τις τσέπες των λίγων και εκλεκτών του συστήματος εννοεί. Ενός συστήματος που λειτουργεί με αξίες απάνθρωπες. Όπου το 1% έχει τα πάντα και οι πολλοί πεινούν και υποφέρουν. Πώς οι λίγοι τα καταφέρνουν; Ελέγχοντας το νου μας. Ελέγχοντας την παιδεία. Και ξεκινώντας από τη γλώσσα ενός λαού. Είναι οι σύγχρονες Κίρκες και με το μαγικό τους ραβδί, την εξουσία τους, μετατρέπουν τους λαούς σε μάζες που δεν ξέρουν τι τους γίνεται και τι θέλουν και φυσικά ούτε πώς θα αποκτήσουν αυτό που θέλουν.
Όλα ξεκινούν από την παιδεία και το δάσκαλο. Αυτό είναι σωστό. Μόνο που χρειάζεται και το πλαίσιο. Το πλαίσιο των αξιών. Σε λάθος πλαίσιο, λάθος θα δουλέψει και ο θεσμός που λέγεται παιδεία. Κι αυτό το λάθος δυστυχώς είναι σήμερα ζητούμενο από τους δυνατούς της γης. Το έχουν ανάγκη για να επιβιώσουν οι ίδιοι, να γεμίσουν τα θησαυροφυλάκιά τους, τα χρυσωρυχεία τους. Ο δαίμονας του χρήματος. Του κέρδους... Και θυμίζω ότι ΚΕΡΔΟΣ λέγεται και η μία εφημερίδα που ανέφερα παραπάνω. Όλα σήμερα τα κινεί το κέρδος, όχι οι αξίες που στηρίχτηκαν στη φιλοσοφία ότι πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος!
Ωραία όλα αυτά. Μα εμείς αυτή την παιδεία τελειώσαμε. Λάθος, σωστή, αυτή... Τι κάνουμε τώρα;
Ας κάνουμε ο καθένας μας αυτό που αναλογεί στην παιδεία που έλαβε. Αν ήταν η δέουσα, ας πράξει το καθήκον του στον άνθρωπο. Άλλο μεγαλύτερο καθήκον δεν έχει. Με αλήθεια, με ηθική, έμορφα.
Αν όχι, αν η παιδεία που έλαβε τον οδήγησε να γεμίζει χρυσωρυχεία με φλουριά, είτε των αφεντικών, (όπως συμβαίνει με τους πολλούς) είτε και της δικής του τσέπης (όπως συμβαίνει με τους λίγους και εκλεκτούς), ας ξεκινήσει και πάλι από το Α. Από τη Γλώσσα! Λύση άλλη δεν υπάρχει. Παρά να γκρεμίσει το λάθος σύστημα αξιών και να το ξαναχτίσει. Ο καθένας ως άτομο και όλοι μαζί ως κοινωνία.
Από την άποψη αυτή είναι πρωταρχικό να σταματήσουμε να γράφουμε με greek lish. Αυτό τουλάχιστον. Να βάλουμε σε τάξη έστω τη μορφή του γραπτού μας λόγου.
Αν όχι αυτό, τίποτε δεν μπορεί να μπει σε τάξη. Και η σκέψη μας και η ζωή μας και η κοινωνία. Θα βιώνουμε την α-ταξία σε όλα τα επίπεδα και δε θα ξέρουμε και τι μας φταίει. Δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι αντάμα, προσμένοντας ίσως κάποιο θαύμα...
Αφιέρωμα στον Ευγενίδη
Τα Μικρά Τερατάκια στο 
Το ναυτικό και η χούντα