40% λιγότερες οι θέσεις των Ελλήνων ναυτεργατών

Φωτογραφία Αρχείου: Συγκέντρωση ναυτεργατών με κύριο αίτημα το δικαίωμα για εργασία (1982)

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΕΙΔΗΣΗΣ ΑΠΟ KYKLADESNEWS

Με το «σταγονόμετρο» υψώνουν την ελληνική σημαία τα ποντοπόρα πλοία, ενώ κατά εκατοντάδες χάνονται οι θέσεις εργασίας Ελλήνων ναυτεργατών.

Συγκεκριμένα, όπως προκύπτει από στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας (ΕΣΥΕ), ο ελληνικός στόλος αριθμούσε στις 31 Δεκεμβρίου 2007, 2.061 πλοία, μόλις 45 περισσότερα από τον αντίστοιχο μήνα του 2006, οπότε ξεκίνησε η εφαρμογή των «ελαστικών» οργανικών συνθέσεων.

Σύμφωνα με στοιχεία της Ένωσης Μηχανικών (ΠΕΜΕΝ), αυτές οι οργανικές συνθέσεις είχαν ως αποτέλεσμα τη μείωση κατά 40% των θέσεων εργασίας Ελλήνων ναυτεργατών, που είχαν απομείνει στα ποντοπόρα πλοία.

«Εδώ μιλάμε για αφανισμό», σχολιάζει ο α γενικός γραμματέας της ΠΕΜΕΝ, Θανάσης Ευαγγελάκης. Και προσθέτει ότι «οι 11 μειώσεις οργανικών συνθέσεων, που έγιναν από το 1980 και μετά, όχι μόνο δεν έφεραν πλοία, αλλά χάθηκαν χιλιάδες θέσεις εργασίας για ναυτεργάτες με συγκροτημένα δικαιώματα».

Να σημειωθεί ότι τα τελευταία στοιχεία του Γραφείου Εύρεσης Ναυτικής Εργασίας έχουν περίπου 2.000 καταγεγραμμένους άνεργους ναυτικούς.

Ωστόσο, τα κυβερνητικά μέτρα τέθηκαν σε εφαρμογή με ανακοινώσεις για προσέλκυση πλοίων στο ελληνικό νηολόγιο.

Το αποτέλεσμα, όπως φαίνεται από τα στοιχεία της ΕΣΥΕ για την πορεία του νηολογίου το 2007, που αποκαλύπτει σήμερα το «Έθνος», φαίνεται ότι η ελληνική σημαία υψώνεται με το... σταγονόμετρο.

Ειδικότερα, στις 31 Δεκεμβρίου 2007 ο ελληνικός στόλος αριθμούσε 2.061 πλοία. Από αυτά τα 631 είναι φορτηγά (αυξήθηκαν κατά ένα σε σχέση με τον Δεκέμβρη του 2006), τα 506 δεξαμενόπλοια (αυξήθηκαν κατά 35), τα 698 επιβατηγά (αυξήθηκαν κατά 9) και 226 καταγράφονται ως λοιπά.

Τα ποντοπόρα, χωρητικότητας άνω των 3.000 κόρων που αφορούσαν τα μέτρα, ανέρχονται σε 703, ενώ τον αντίστοιχο μήνα του 2006 ήταν 666. Δηλαδή, αυξήθηκαν κατά 37.Από τον συνολικό αριθμό των ποντοπόρων πλοίων τα 400 είναι φορτηγά (ήταν 397) και τα 303 δεξαμενόπλοια (ήταν 269).

Άλλο ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι από πλευράς ηλικιών τα δεξαμενόπλοια έχουν ανανεωθεί πολύ, αφού το 52,1% του συνολικού αριθμού του στόλου (τα 264) είναι ηλικίας κάτω των 15 ετών.

Αντίθετα, «γερασμένος» παραμένει ο ελληνικός στόλος των επιβατηγών πλοίων, αφού το 32,09% (224 πλοία) είναι ηλικίας άνω των 30 ετών.

____________

ΣΧΟΛΙΟ

To blog ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ έχει ιδιαίτερους λόγους να προβάλλει ειδήσεις που σχετίζονται με το ναυτεργατικό κίνημα και ιδιαίτερα γύρω από ζητήματα που αφορούν τη μείωση των θέσεων εργασίας των Ελλήνων ναυτεργατών. Για τους πολλούς η θάλασσα είναι απλά η μεγάλη αγαπημένη. Για μας ήταν ο χώρος εργασίας μας. Εκεί βγάζαμε το ψωμάκι μας. Κι όταν μια μέρα μας έκλεισαν την πόρτα, η ζωή μας όλη ανατράπηκε. Αυτό δεν το ξεχνάμε. Πέρασε από τότε ένα τέταρτο του αιώνα... Η πίκρα και η οργή μας δεν έσβησε. Και θα παραμένουμε πάντα δίπλα στους συναδέλφους μας που εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν και σήμερα το ίδιο πρόβλημα. Εμείς οι γυναίκες ναυτικοί απλώς υπήρξαμε τα πρώτα θύματα αλλά του ίδιου ακριβώς σχεδίου που και σήμερα στέλνει στον κάλαθο των αχρήστων τους Έλληνες ναυτικούς. Είναι ο αχόρταγος εφοπλιστικός μινώταυρος που αφού ξεζούμισε τους ανθρώπους που τόσα χρόνια του πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους για να μπορεί να γεμίζει τις τσέπες του, τώρα τους πετά πέρα σαν στιμμένες λεμονόκουπες. Χωρίς να λογαριάζει πως πρόκειται για ανθρώπους... Χωρίς να υπολογίζει πως μαζί με τους ναυτεργάτες καταδικάζει και την οικογένεια και τα παιδιά του κάθε εργαζόμενου που μένει με το φυλλάδιο στην κωλότσεπη να σουλατσάρει στην Ακτή Μιαούλη άπραγος.

Αν κάποιος λόγος είναι που μας ώθησε να δημιουργήσουμε αυτό το blog είναι ακριβώς αυτός. Η διαμαρτυρία μας για όλα αυτά τα θύματα της απάνθρωπης πολιτικής του κεφαλαίου που βάζει πάνω από τον άνθρωπο το χρήμα. Μπορεί οι άλλες μας επαγγελματικές απασχολήσεις να μην επιτρέπουν τη συχνή ανανέωση του υλικού, αλλά αυτό δε σημαίνει πως ο σκοπός διατήρησης του χώρου είναι απλά για να ανασκαλίζουμε τις αναμνήσεις μας ή να διασκεδάζουμε τους επισκέπτες του blog με θαλασσινά τραγουδάκια και εικόνες καραβιών. Αν έτσι ήταν, θα αποτελούσε προδοσία απέναντι στον ίδιο μας τον εαυτό και ύβρη ασυγχώρητη στα πικρά δάκρυα που τα δικά μας μάτια πότισαν κάποτε εκείνη τη ρημάδα την Ακτή Μιαούλη. Προδοσία και στους συντρόφους μας που μαζί αγωνιστήκαμε... Και κυρίως σε εκείνους που δεν είναι πια μαζί μας. Τέτοια προδοσία ούτε θέλουμε ούτε και μας επιτρέπεται...