BLOG ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ Ε.Ν.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ - ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
Σε ΘΑΛΑΣΣΕΣ και σε στεριές!!!
Ξεχωριστές ευχές στις εν πλω συναδέλφισσες:
Μάρω, Αμάντα, Τζίνα, Βέρα, Ροσέλλα, Βάσω, Ευγενία (που έχει σήμερα και τη γιορτή της), Γιάννα, Μαριάννα, Θάλεια, Χαρά, Μαρίνα (στο μηχανοστάσιο), Αργυρώ
για Χαρούμενα Χριστούγεννα και ΚΑΛΑ ΤΑΞΙΔΙΑ!
Όσο για τις ξέμπαρκες; Μία είναι η ευχή: Γρήγορα να βρούνε καράβι και να σαλπάρουν για τους ανοιχτούς ορίζοντες!
Για μας τις άλλες που γίναμε πια στεριανές, να είμαστε καλά να θυμόμαστε τις ευτυχισμένες στιγμές που καταφέραμε να ζήσουμε το όνειρό μας!
ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΠΡΟΣΦΥΓΗ ΤΟΥ ΝΑΤ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΠΑΓΗ ΤΗΣ ΑΚΙΝΗΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΝ ΤΑΞΕΙΔΙΟΝ ΔΟΚΙΜΟΥ ΠΛΟΙΑΡΧΟΥ
Τριάντα τότε. Πλέον περισσότερα. Γιατί το ρεύμα του χρόνου συνεχίζει να ρέει διαρκώς και αδιαλείπτως. Τα πάντα ρει. Αυτό το ρεύμα που αναφέρει και ο Ντέιβις στο βιβλίο του "Θεός και Μοντέρνα Φυσική". Κεφάλαιο Χρόνος:
"... υποπτεύεται κανείς ότι στην πραγματικότητα ο χρόνος δεν ρέει καθόλου. όλα είναι προϊόντα της φαντασίας μας.
Όταν προσπαθούμε να συλλάβουμε την προέλευση της αντίληψής μας για τη ροή του χρόνου, συναντούμε τα ίδια αξεδιάλυτα προβλήματα που παρουσιάζονται όταν επιχειρούμε να κατανοήσουμε το "εγώ", και είναι δύσκολο να μη σχηματίσουμε την εντύπωση ότι αυτά τα δύο προβλήματα σχετίζονται στενά μεταξύ τους. Μόνο μέσα στο ρεύμα του χρόνου μπορούμε να αντιληφθούμε τους εαυτούς μας.
Ο Hofstadter έχει γράψει για μια "περιστρεφόμενη δίνη αυτοαναφοράς" που δημιουργεί ό,τι ονομάζουμε συνείδηση και αυτογνωσία.
Προσωπικά πιστεύω ακράδαντα ότι αυτή ακριβώς η δίνη οδηγεί τη φυσιολογική ροή του χρόνου. γι' αυτό και υποστηρίζω ότι το μυστήριο του "νου" θα ξεδιαλυθεί μόνον όταν κατανοήσουμε το μυστικό του χρόνου."
Περιστρεφόμενη δίνη αυτοαναφοράς λοιπόν... κλικ. Πατώ και πάλι το κουμπάκι...
Και απόψε με πάει στην Ελαφίνα.
Και στην καμπίνα δοκίμου πλοιάρχου...
Δεν έχω ούτε μια φωτογραφία εκείνης της καμπίνας. Να είχαμε τότε τις ευκολίες τις σημερινές... Μια μηχανούλα Agfapocket όλο κι όλο. Και να περιμένεις να γυρίσεις Αθήνα για να δεις τι έβγαλες... Έστω όμως και έτσι δεν μπορείτε να φανταστείτε τη συγκίνηση όταν τις βλέπω. Ο χρόνος; Αστραπιαία γυρίζει εκεί.
Την ώρα που ανέβηκα πρώτη φορά στο πλοίο. Και με υποδέχτηκε σκαιός και βλοσυρός ο πλοίαρχος. Νομίζω πως το ίδιο θα ήταν και αν υποδεχόταν άντρα δόκιμο. Γι' αυτό και το εκτιμώ αφάνταστα που κράτησε αυτή τη στάση. Δεν ήταν κακός. Όχι. Κράτησε πολύ απλά την απόσταση που ταιριάζει στη θέση του καπετάνιου από ένα άψητο δοκιμάκι.
Το πιο θετικό σε εκείνο το πρώτο μου μπάρκο ήταν που το καράβι είχε γυναίκα μαρκόνισσα. Και δεν ήταν άλλη από τη σύζυγο του πλοιάρχου. Η κυρία Κατερίνα. Κυρία με τα όλα της. Η παρουσία της και μόνο στάθηκε για μένα σωτήρια. Δε βρήκα την άρνηση και την έκπληξη που αργότερα συνάντησα σε άλλα καράβια. Και αυτό νομίζω πως είχε επίδραση και στη συμπεριφορά του κάπταιν. Ήταν ο άνθρωπος προετοιμασμένος με τον καλύτερο τρόπο να δεχτεί γυναίκα δόκιμο. Δεν του ήρθε κεραμίδα...
Θυμάμαι ακόμη πώς με υποδέχτηκε. Μην περιμένεις, μου είπε, επειδή είσαι γυναίκα να σε βοηθήσω να κουβαλήσεις τη βαλίτσα σου! Δεν το περίμενα. Αλλά και δεν ενοχλήθηκα που το είπε. Ίσα ίσα. Κατάλαβα πως εκεί δε θα με δουν σαν κοριτσάκι αλλά σαν δόκιμο. Κι αυτό ήθελα κι εγώ.
Κανονικά τις βάρδιες μου στη γέφυρα και κανονικότατη εξάσκηση και στην κουβέρτα. Καμία εξαίρεση αλλά και καμία αγγαρεία για να μου δείξουν πως δεν κάνουν οι γυναίκες για τα πλοία. Υπήρξα πραγματικά τυχερή σε εκείνο το πρώτο ταξίδι. Και έμαθα νομίζω όσα θα έπρεπε να μάθει ένας δόκιμος μέσα στο ελάχιστο διάστημα που τότε διαρκούσε ένα εκπαιδευτικό ταξίδι. Δυο μήνες. Όλο και όλο. Σήμερα ευτυχώς οι δόκιμοι έχουν 12 μήνες σε καράβι πριν αποφοιτήσουν. Και τρία χρόνια σπουδών αντί για τα δύο τα δικά μας. Άλλοι καιροί. Άλλες όμως και οι ανάγκες του τότε και του τώρα. Θέλω να πω ότι δεν υστερούσε σε τίποτε η εκπαίδευσή μας. Μάλλον το αντίθετο...
Ήταν βεβαίως και το πείσμα το δικό μας μεγάλο ατού. Είχαμε τόσα ακούσει που μας είχε πιάσει το γινάτι να αποδείξουμε πως μπορούμε να τα καταφέρουμε.
Μου λένε καμιά φορά τώρα οι άνθρωποι πως τους τρομάζω... Πως είμαι λέει πολύ σκληρή και τους θυμίζω Θάτσερ και δεν ξέρω τι άλλο έχω ακούσει. Ίσως και να έχουν δίκιο.
Μα θα έπρεπε κάποιος να ξέρει τα πριν και τα μετά για να καταλάβει... Τι πρόβατο ήμουν όταν τελείωσα το λύκειο και τι πέρασα για να εμπεδώσω το Homo homini lupus.
Οι άλλες της γενιάς μου γύρναγαν από νωρίς στα πάρτι, στα σινεμά, στα ραντεβουδάκια. Για μένα αυτά όλα ήταν ένας κόσμος απαγορευμένος και άγνωστος. Δε με άφησαν ποτέ να βγω βόλτα καν με τις φίλες μου μέχρι που τελείωσα το λύκειο. Και ούτε κι εγώ επαναστάτησα σαν παιδί να το ζητήσω. Απίστευτο; Και όμως αληθινό.
Θυμάμαι τον πατέρα μου που όταν κατάλαβε ότι με είχε παραφτιάξει άβουλο ζυμάρι με προκαλούσε να πάρω αποβολή και μου έταζε δώρο!!! Δεν το κέρδισα ποτέ.
Για κακή τύχη πολλών όμως ήρθε μετά το καράβι. Κι εκεί το προβατάκι αναγκάστηκε να πετάξει την προβιά για να επιβιώσει. Και να βγάλει νύχια και δόντια. Πώς να τα τροχίσω τώρα που έχουν παρασκληρύνει από τα χρόνια; Απορώ πώς θα είχα καταντήσει αν δεν είχα περάσει αυτά που πέρασα στη θάλασσα. Κι ακριβώς με αυτή την πείρα δε λυπάμαι κανέναν που τον περνούν δια πυρός και σιδήρου μέχρι να γίνει ... άνθρωπος. Ποιος σας είπε ότι με γλυκανάλατες ανατροφές μπορούμε να ετοιμάσουμε ικανούς ανθρώπους για τη σημερινή ζούγκλα; Ή μήπως δεν είναι άγρια ζούγκλα αυτή η κοινωνία;
Νιώθω λοιπόν βαθιά ανάγκη να ευχαριστήσω όλους όσους εκείνα τα χρόνια με βοήθησαν να σκληραγωγηθώ και να μάθω να στέκομαι όρθια. Και ίδια ακούω να εκφράζουν ευχαρίστηση οι μαθητές μου όταν μεγαλώσουν και εκτιμήσουν σωστά τι πήραν και τι δεν πήραν από μένα. Δεν είναι τα γράμματα. Αυτά τα μαθαίνει κανείς και ανοίγοντας μόνος του ένα βιβλίο. Η αγωγή είναι πολλά περισσότερα.
Χρειάστηκε σήμερα να θυμίσω σε μια φίλη την παιδαγωγική μάστιγα του Ταϋγέτου. Τι νομίζεις, τη ρώτησα... έτσι τυχαία κάνω όσα κάνω; Λέμε διαβάζουμε Λιαντίνη. Ωραία. Ας προσέξουμε λοιπόν τι υποστηρίζει για την αγωγή και ποιο μοντέλο προβάλλει. Το μοντέλο της Σπάρτης. Αυτό που πέταγε παιδιά στον Καιάδα... Έτσι το κατηγορούν. Αμ δε. Είναι που δε θέλουν να δουν την αλήθεια. Πως αυτό το σύστημα αγωγής κράτησε κάποτε Θερμοπύλες. Κι έτσι λοξοκοιτούν προς άλλα συστήματα που ετοιμάζουν τρέσες...
Δε μιλάμε για βαρβαρότητα. Όχι αυτό. Μα μπορείς από το μάρμαρο να βγάλεις άγαλμα αν δεν το σμιλέψεις; Αν αντί να το "πονέσεις" το αρχίσεις στα ... χαδάκια; Κι εμένα στην Ελαφίνα μόνο χαδάκια και γλύκες δε μου έκαναν. Ευτυχώς.
Και στη γέφυρα με τα καθαρά μου ρουχαλάκια με ανέβασαν να μου μάθουν τα σχετικά:
Αλλά και στην κουβέρτα κατέβηκα και έφαγε η μούρη μου γράσο και μπογιά και σκουριά:
Εγώ που δεν ήξερα ούτε πιάτα να πλύνω στο σπίτι μου... Και όμως ο άνθρωπος κρύβει μέσα του τεράστια δύναμη. Αρκεί να του δοθεί η ευκαιρία για να την εκδηλώσει. Αλλιώς σαπίζει και χάνεται και μαραίνεται...
Άλλος άνθρωπος έφτασα εκείνη τη μέρα πριν τριάντα χρόνια στην Ελαφίνα και άλλος γύρισα δυο μήνες μετά στην Αθήνα. Μεγάλο σχολείο το καράβι. Μεγάλο σχολείο η κάθε δυσκολία που περνάμε.
Άν πόνεσα; Αν έκλαψα; Πολύ... Μπορεί να μην έχω φωτογραφία της πρώτης μου καμπίνας και ακριβώς να έφταιξε που μόνο για φωτογραφίες δεν είχα κέφι εκεί μέσα. Σαν έκλεινα την πόρτα και βρισκόμουν μόνη με εμένα. Αχ, και να με άκουγε εκείνη την ώρα η μάνα μου. Θα έτριβε τα χέρια της από τη χαρά της, γιατί αυτή μου τά 'λεγε αλλά εγώ δεν την άκουσα.
Δυο μήνες έπειτα ήταν πλέον αργά να την αφήσω να το καταλάβει. Το προβατάκι δεν υπήρχε πια. Και οι άνθρωποι που με γνώρισαν από κει και μετά έχουν δίκιο να λένε πως ώρες ώρες τους τρομάζω... Ένα δεν έχουν δίκιο. Να νομίζουν πως έτσι στην τύχη και κατά λάθος ή και από γεννησιμιού μου φτιάχτηκα έτσι. Ή πως την όποια δύναμη μου χάρισε εκείνη η σκληρή ζωή στη θάλασσα την έχω για επίδειξη και σπατάλη. Μόνο όπου πρέπει και όσο πρέπει. Μέτρο. Η θάλασσα στο μαθαίνει κι αυτό. Η θάλασσα που ξέρει να φουρτουνιάζει και ξέρει να γίνεται και λάδι... Κι εσύ αλλιώς θα ταξιδέψεις στα κύματα κι αλλιώς στη μπουνάτσα, αλλιώς στο τραβέρσο και αλλιώς με γεμάτα αμπάρια, αλλιώς μεσοπέλαγα κι αλλιώς στα στενά και στις ξέρες... Δε θέλει μαγκιές η θάλασσα. Τέχνη χρειάζεται. Ναυτοσύνη.
Κι αν το καλοσκεφτείς ένα καράβι είναι και η ζωή μας.
Μα την αλήθεια. Τέτοια χώρα και με τέτοια παράδοση, νομίζω πως καθόλου δε θα έβλαπτε αν όλα τα παιδιά μας τελειώνοντας το λύκειο τα στέλναμε για δυο μήνες να δουλέψουν σε ένα καράβι. Αν μη τι άλλο θα γύρναγαν πίσω και θα ήξεραν πως τίποτε δεν κερδίζεται αν δεν κοπιάσεις και αν δεν πονέσεις. Δε θα σέρνονταν στις καφετέριες σκαλίζοντας τα πολυτελή κινητά και δε θα σκοτώνονταν στην παραλιακή καβαλώντας το αυτοκίνητο του μπαμπά και της μαμάς.
Προβλήματα με τους πλοηγούς στον Πειραιά;
Ατυχείς οι δηλώσεις Δανέλλη για καθυστερήσεις στην πλοήγηση πλοίων στον Πειραιά και δήθεν αδυναμία της Κυβέρνησης να δημιουργήσει φιλοεπενδυτικό κλίμα
Με αφορμή δηλώσεις του βουλευτή Ηρακλείου Σπύρου Δανέλλη στη Βουλή, για καθυστέρηση δύο ωρών στην πλοήγηση μεγάλου κρουαζιερόπλοιου στο λιμάνι του Πειραιά, μέχρι να φτάσουν ρυμουλκό και πλοηγός, το Υπουργείο Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής θέλει να υπενθυμίσει ότι:
1. Με ευθύνη παλαιότερων κυβερνήσεων μειώθηκε ο αριθμός των οργανικών θέσεων στην Πλοηγική Υπηρεσία. Ο εξοπλισμός της Υπηρεσίας ήταν παλαιός και χωρίς την απαιτούμενη συντήρηση. Η τελευταία φορά που είχαν γίνει προσλήψεις στην Πλοηγική Υπηρεσία ήταν το 2008. Κατά συνέπεια η Υπηρεσία υποβαθμιζόταν συστηματικά. Τα τελευταία δύο χρόνια, ολοκληρώθηκαν διαδικασίες για την πρόσληψη έξι στελεχών της Πλοηγικής Υπηρεσίας, ενώ το επόμενο διάστημα ολοκληρώνονται οι διαδικασίες για την πρόσληψη 4 πλοηγών, δύο εκ των οποίων θα διατεθούν στον Πειραιά, για την κάλυψη του συνόλου των κενών οργανικών θέσεων.
2. Μετά από συντονισμένες ενέργειες, η ΓΓΛΛΠΝΕ προωθεί την αύξηση των οργανικών θέσεων στην Πλοηγική Υπηρεσία. Οι περισσότερες θα διατεθούν στον Πειραιά όπου οι ανάγκες είναι μεγάλες.
3. Από τις αρχές του 2016 έχει ξεκινήσει μεγάλη προσπάθεια για την αναβάθμιση και τον εκσυγχρονισμό της Πλοηγικής Υπηρεσίας, με την αγορά 10 μηχανών και την ναυπήγηση επτά νέων πλοηγίδων, μία εκ των οποίων προτείνεται να είναι παντός καιρού. Αξίζει να σημειωθεί ότι η τελευταία φορά που είχε γίνει προμήθεια για την ανανέωση σκαφών, ήταν το 2003.
4. Η μόνη αναφορά, στην οποία ίσως στηρίζεται η δήλωση του κ. Δανέλλη, είναι δημοσίευμα για καθυστέρηση κρουαζιερόπλοιου μήκους 300 μέτρων, το πρωί της περασμένης Κυριακής. Όμως, όπως προκύπτει από τα στοιχεία του Πλοηγικού Σταθμού Πειραιά, το πλοίο ήταν υποχρεωμένο να παραμείνει αρόδο, γιατί, βάσει του ΔΚΑΣ, είχαν προτεραιότητα τα πλοία της Ακτοπλοΐας, τα οποία αναχωρούσαν εκείνη την ώρα και έβγαιναν από το λιμάνι. Ο διαθέσιμος πλοηγός πήγε εγκαίρως στο συγκεκριμένο πλοίο και ενημερώθηκε από το Κέντρο Θαλάσσιας Κυκλοφορίας ότι θα υπήρχε καθυστέρηση, λόγω του απόπλου των πλοίων της ακτοπλοΐας, που έβγαιναν από το λιμάνι. Έτσι ο πλοηγός διατέθηκε στα εμπορικά πλοία που περίμεναν πλοήγηση στον εμπορικό σταθμό. Όταν, στις 07.35 πμ, βγήκαν από το λιμάνι τα πλοία που είχαν προτεραιότητα βάσει του ΔΚΑΣ, ο πλοηγός επιβιβάστηκε στο κρουαζιερόπλοιο, το οποίο έδεσε στις 08.21 πμ.
Επί χρόνια κανείς δεν ασχολιόταν με την Πλοηγική Υπηρεσία. Για πρώτη φορά γίνονται τέτοιες προσπάθειες αναβάθμισής της, σε εξοπλισμό και προσωπικό, και για πρώτη φορά ασκούνται τέτοιες πιέσεις . Το προσωπικό της Πλοηγικής Υπηρεσίας Πειραιά, παρά τις δυσκολίες της υπηρεσίας, εξυπηρετεί κατά προτεραιότητα την κρουαζιέρα, για τους γνωστούς λόγους. Τυχόν καθυστερήσεις, αφορούν στις πλοηγήσεις των εμπορικών πλοίων, ιδιαίτερα στην περιοχή της Ελευσίνας, αλλά θα αντιμετωπιστούν πλήρως με την ολοκλήρωση του προγράμματος αναβάθμισης της Πλοηγικής Υπηρεσίας από την ΓΓΛΛΠΝΕ.
Κατά συνέπεια, η προσπάθεια του κ. Δανέλλη να στηρίξει την επιχειρηματολογία του για δήθεν αδυναμία της κυβέρνησης να δημιουργήσει φιλοεπενδυτικό κλίμα, είναι ατυχής. Αν ο κ. Δανέλλης δεν είναι ικανοποιημένος από αυτά, θα ήταν χρήσιμο να καταθέσει μία επίκαιρη ερώτηση στη Βουλή, για να πάρει κι άλλες απαντήσεις.
https://www.yen.gr/web/guest/-/atycheis-oi-deloseis-danelle-gia-kathystereseis-sten-ploegese-ploion-ston-peiraia-kai-dethen-adynamia-tes-kyberneses-na-demiourgesei-philoependytiko-k
Δείτε σχετικό άρθρο στην Καθημερινή
25.05.2017 Κρουαζιερόπλοια και εμπορικά όμηροι της έλλειψης πλοηγών
http://www.kathimerini.gr/910992/article/oikonomia/epixeirhseis/kroyazieroploia-kai-emporika-omhroi-ths-elleiyhs-plohgwn
Γεμάτοι κέφι και προσδοκίες για την επίσκεψή τους στο λιμάνι του Πειραιά, οι περισσότεροι από τους 3.055 επιβάτες κρουαζιερόπλοιου μεγάλης ξένης εταιρείας ξύπνησαν νωρίς τo πρωί της περασμένης Κυριακής για να επισκεφθούν τον Πειραιά. Το τριακοσίων μέτρων πλοίο θα σταματούσε για 12 ώρες στο μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας και όλοι περίμεναν να κάνουν μια βόλτα στα αξιοθέατα της Αθήνας. Ομως, φευ, ο ενθουσιασμός τους προσέκρουσε στην ελληνική πραγματικότητα.
Το πλοίο παρέμεινε επί δύο περίπου ώρες ακίνητο έξω από το λιμάνι περιμένοντας πλοηγό να το οδηγήσει σε προβλήτα. Κρεμασμένοι στις κουπαστές του εκατοντάδες ξένοι δεν έβλεπαν τίποτα παραπάνω από την ατέλειωτη τσιμεντούπολη, αφού η Ακρόπολη δεν ήταν ορατή υπό τη γωνία που έπρεπε να τηρήσει το πλοίο.
Η ατυχία τους αυτή δεν είναι σπάνια. Πολλά από τα κρουαζιερόπλοια που επιλέγουν να έλθουν στην Ελλάδα αντιμετωπίζουν πολύωρες καθυστερήσεις, μένοντας έξω από λιμάνια όπως της Θεσσαλονίκης και του Πειραιά, εξαιτίας της έλλειψης προσωπικού και μέσων της πλοηγικής υπηρεσίας. Της υπηρεσίας εκείνης που είναι απαραίτητη και υποχρεωτική για να τους επιτραπεί να μπουν και να δέσουν. Μεγαλοπρεπή πλοία, από τους επιβάτες των οποίων οι τοπικές οικονομίες περιμένουν πολύτιμα έσοδα, χάνουν ώρες έξω απο τα λιμάνια. «Μία και δύο ώρες καθυστέρηση δεν είναι τίποτα», εξηγεί στην «Κ» πράκτορας. Υπάρχουν και χειρότερα. Οταν οι λιγοστές και απαρχαιωμένες πλοηγίδες χαλούν ή όταν αρρωστήσει κάποιος από τους καπετάνιους που στελεχώνουν την υπηρεσία, μπορεί να χρειαστούν και δύο και τρεις και παραπάνω ώρες. Το θέμα δεν είναι άσχετο με την επιφυλακτικότητα των εταιρειών να έλθουν στην Ελλάδα.
Στους διαδρόμους του Μεγάρου Μουσικής όπου πραγματοποιήθηκε το 4ο Posidonia Sea Tourism Forum δεν ήταν λίγοι εκείνοι οι ξένοι που καυτηρίαζαν αυτά τα προβλήματα, διότι πέραν του πλήγματος στη συνολική εμπειρία των επιβατών, τα πλοία επιβαρύνονται με περισσότερες βάρδιες, ο ανεφοδιασμός τους γίνεται υπό συνθήκες χρονικής πίεσης και εν τέλει εκτροχιάζεται ο προγραμματισμός τους. Ολα αυτά δεν είναι τίποτα μπροστά στις ώρες αναμονής που πρέπει να υπομένουν τα εμπορικά πλοία ένα μίλι δυτικότερα από τους προβλήτες της κρουαζιέρας του ΟΛΠ. Ενίοτε, η αναμονή για πλοηγό ξεπερνά και τις τρεις και τις τέσσερις ώρες παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες που οι λιγοστοί υπηρετούντες καπετάνιοι καταβάλλουν. Αποτέλεσμα, μεγάλα πλοία να περιμένουν με αναμμένο το καραβοφάναρο, έξω απο το λιμάνι.
Τα διαβήματα στο υπουργείο Ναυτιλίας που έχει και την εποπτεία και λειτουργική ευθύνη της πλοηγικής υπηρεσίας είναι πολλά και συνεχή. Τόσο από τους χρήστες, τις εταιρείες δηλαδή, όσο και από τους ίδιους τους πλοηγούς. Eνίοτε μάλιστα γίνεται ακόμα και άτυπος έρανος μεταξύ χρηστών για να συγκεντρωθούν χρήματα για τα καύσιμα των πλοηγίδων...
Ο σημερινός υπουργός Ναυτιλίας επιρρίπτει τις ευθύνες στους προκατόχους του. Ξεκίνησε, πάντως, διαδικασία τόσο για την πρόσληψη 4 πλοηγών, δύο εκ των οποίων θα αφορούν τον Πειραιά όσο και για τον εφοδιασμό της (πανελλαδικής) υπηρεσίας με επτά πλοηγίδες. Αλλά παράγοντες του λιμανιού χαρακτηρίζουν τις κινήσεις αυτές «σταγόνα στον ωκεανό» και «δείχνουν» το λιμάνι της Λεμεσού όπου η κυπριακή κυβέρνηση ιδιωτικοποίησε και τις υπηρεσίες πλοήγησης. Αλλη λύση έχει προτείνει η ίδια η πλοηγική υπηρεσία που προάγει την ανεξαρτητοποίησή της και την αυτοδιαχείριση των εσόδων της.
Σε πλοίο που πάει για σκραπ το Χριστός Ανέστη του υπουργού
http://www.e-nautilia.gr/poioi-ellines-efoplistes-dialuoun-ta-ploia-tous/
Στο scrapping επιδόθηκε και η ναυτιλιακή Pantheon Tankers, συμφερόντων του Χρήστου Κανελλάκη, η οποία πούλησε το δεξαμενόπλοιο Astro Arcturus (χωρητικότητας 98.805-dwt και κατασκευής 1997) σε διαλυτήριο της Σιγκαπούρης για το ποσό των 6,6 εκατ. δολαρίων, ή αλλιώς για 396 δολ./ldt. Το πλοίο περιείχε και 900 τόνους bunkers, ενώ πρόκειται να περάσει ειδική επιθεώρηση μέχρι το τέλος του τρέχοντος μήνα.
Η άλλη για τα δύο τυχερά πλοία που δέχθηκαν ενόψει του Πάσχα τις τηλεφωνικές ευχές και το Χριστός Ανέστη του υπουργού ναυτιλίας:
http://www.e-nautilia.gr/euxes-kouroumpli-se-duo-ellinika-dexamenoploia/
Το »Χριστός Ανέστη» ευχήθηκε ο Υπουργός Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, κ. Παναγιώτης Κουρουμπλής, αμέσως μετά την Ανάσταση, στους Πλοιάρχους και τα πληρώματα των δεξαμενόπλοιων »ASTRO ARCTURUS» Νηολογίου Πειραιά 10467 και »ΑΓΑΘΟΝΗΣΟΣ» Νηολογίου Πειραιά 11003, που εκείνη την ώρα εκτελούσαν ταξίδι στον Ατλαντικό Ωκεανό. Η επικοινωνία έγινε μέσω του Ενιαίου Κέντρου Συντονισμού Έρευνας και Διάσωσης του Λιμενικού Σώματος – Ελληνικής Ακτοφυλακής. Ο κ. Κουρουμπλής ευχήθηκε στα πληρώματα των δύο δεξαμενόπλοιων προσωπική και οικογενειακή υγεία, και καλά ταξίδια.
Η απόδειξη πως πρόκειται για το ίδιο πλοίο και όχι για συνωνυμία είναι εδώ:
http://directory.marinelink.com/ships/ship/astro-arcturus-14891
Να και μια φωτογραφία του εικοσάχρονου πλοίου - που είναι να απορεί κανείς πως με τέτοια ηλικία τώρα μόλις οδεύει για παλιοσίδερα:
Κι άλλο τόσο απορούμε που το διάλεξαν για το "Χριστός Ανέστη". Μάλλον για Μεγάλη Παρασκευή θα ταίριαζε. Και λόγω ονόματος και με τα γεράματα που έχει το ταλαίπωρο σκαρί του, εύλογα θα του τραγουδούσαμε το "πού έδυ σου το κάλλος"...
ΠΑΣΧΑ ΣΤΑ ΠΕΛΑΓΑ
Το πλοίο ολοσκότεινο έσκιζε τα νερά ζητώντας ανυπόμονα το λιμάνι του. Δεν είχε άλλο φως παρά τα δυο χρωματιστά φανάρια ζερβόδεξα της γέφυρας· ένα άλλο φανάρι άσπρο, αχτινοβόλο, ψηλά στο πλωριό κατάρτι και άλλο ένα μικρό πίσω στην πρύμνη του. Τίποτε άλλο.
Οι επιβάτες όλοι ξαπλωμένοι στις καμπίνες τους, άλλοι παραδομένοι στον ύπνο και άλλοι στους συλλογισμούς. Οι ναύτες και οι θερμαστές, όσοι δεν είχαν υπηρεσία, κοιμόνταν βαριά στα κρεβάτια τους. Ο καπετάνιος με τον τιμονιέρη ορθοί στη γέφυρα, μαύροι ίσκιοι, σχεδόν ανάεροι, έλεγες ότι ήταν πνεύματα καλόγνωμα, που κυβερνούσαν στο χάος την τύχη του τυφλού σκάφους και των κοιμισμένων ανθρώπων.
Έξαφνα η καμπάνα της γέφυρας σήμανε μεσάνυχτα. Μεσάνυχτα σήμανε και η καμπάνα της πλώρης. Το καμπανοχτύπημα γοργό, χαρούμενο, επέμενε να ρίχνει τόνους μεταλλικούς περίγυρα, κάτω στη σκοτεινή θάλασσα και ψηλά στον αστροφώτιστο ουρανό, και να κράζει όλους στο κατάστρωμα. Και μεμιάς το σκοτεινό πλοίο πλημμύρισε από φως, θόρυβο, ζωή. Άφησε το πλήρωμα τα κρεβάτια του και οι επιβάτες τις καμπίνες τους.
Εμπρός στην πλώρη και στην πρύμνη πίσω, ανυπόμονα έφευγαν από τα χέρια του ναύκληρου τα πυροτεχνήματα, έφταναν, λες, τ’ αστέρια, και έπειτα έσβηναν στην άβυσσο.
Τα ξάρτια, τα σχοινιά, οι κουπαστές έλαμπαν, σαν επιτάφιοι από τα κεριά. Και δεν ήταν εκείνη τη στιγμή το καράβι παρά ένα μεγάλο πολυκάντηλο, που έφευγε πάνω στα νερά σαν πυροτέχνημα.
Η γέφυρα στρωμένη με μια μεγάλη σημαία έμοιαζε Άγια Τράπεζα. Ένα κανίστρι με κόκκινα αυγά και ένα με λαμπροκούλουρα επάνω. Ο πλοίαρχος σοβαρός με ένα κερί αναμμένο στο χέρι άρχισε να ψάλλει το «Χριστός Ανέστη». Το πλήρωμα και οι επιβάτες γύρω του ξεσκούφωτοι και με τα κεριά στα χέρια ξανάλεγαν το τροπάρι ρυθμικά και με κατάνυξη.
― Χρόνια πολλά, κύριοι!... Χρόνια πολλά, παιδιά μου!... ευχήθηκε, άμα τελείωσε τον ψαλμό, γυρίζοντας πρώτα στους επιβάτες και έπειτα στο πλήρωμα ο πλοίαρχος.
― Χρόνια πολλά, καπετάνιε, χρόνια πολλά!... Απάντησαν εκείνοι ομόφωνα.
― Και του χρόνου στα σπίτια σας, κύριοι! Και του χρόνου στα σπίτια μας, παιδιά, ξαναείπε ο πλοίαρχος, ενώ ένα μαργαριτάρι στην άκρη των ματιών του.
― Και του χρόνου στα σπίτια μας, καπετάνιε.
Έπειτα πέρασε ένας ένας, πρώτα οι επιβάτες, έπειτα το πλήρωμα, πήραν από το χέρι του το κόκκινο αυγό και το λαμπροκούλουρο και άρχισαν πάλι οι ευχές και τα φιλήματα.
― Χριστός Ανέστη!
― Αληθινός ο Κύριος!
― Και του χρόνου σπίτια μας!
Oι επιβάτες τράβηξαν στις θέσεις τους να φάνε τη μαγειρίτσα. Οι ναύτες ζευγαρωτά στους διαδρόμους τσούγκριζαν τ’ αυγά τους, γελούσαν, σπρώχνονταν μεταξύ τους, έτρωγαν λαίμαργα, καλοχρονίζονταν σοβαρά και κοροϊδευτικά.
Έπαψε το καμπανοχτύπημα· ένα ένα έσβησαν τα κεριά. Το καράβι βυθίστηκε πάλι στην ησυχία του. Ο καπετάνιος και ο τιμονιέρης καταμόναχοι πάνω στη γέφυρα, πνεύματα, θαρρείς, ανάερα, εξακολουθούσαν τη δουλειά τους σιωπηλοί και άγρυπνοι.
― Γραμμή!
― Γραμμή!
Και το πλοίο ολοσκότεινο πάλι εξακολούθησε να σκίζει τα νερά, ζητώντας ανυπόμονα το λιμάνι του.
ΙΣΟΤΙΜΙΑ ΤΩΝ ΔΙΠΛΩΜΑΤΩΝ ΕΜΠΟΡΙΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ ΜΕ ΤΑ ΠΤΥΧΙΑ ΤΩΝ ΑΤΕΙ ΤΩΡΑ!
"Η παρ. 2 του άρθρου 1 του Ν. 2638/1998 “Οργάνωση και λειτουργία της ναυτικής εκπαίδευσης, μισθολογικές ρυθμίσεις για το προσωπικό αυτής και άλλες διατάξεις” (ΦΕΚ Α’ 204) αντικαθίσταται ως εξής:
“2. Τα διπλώματα του Εμπορικού Ναυτικού Α’,Β’,Γ’ τάξης αποφοίτων Α.Ε.Ν και Α.Δ.Σ.Ε.Ν που έχουν συμπληρώσει θαλάσσια υπηρεσία δώδεκα (12) μηνών κατευθυνόμενης εκπαίδευσης, καθίστανται ισότιμα με τα πτυχία των Α.Τ.Ε.Ι. από το ακαδημαϊκό έτος 2005-2006 και εφεξής. Οι όροι και οι προϋποθέσεις για την εφαρμογή του προηγούμενου εδαφίου σε προηγούμενα ακαδημαϊκά έτη καθορίζονται με Προεδρικό Διάταγμα που εκδίδεται μετά από πρόταση των Υπουργών Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων και Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής.”"
Δυστυχώς στη νεότερη έκδοση του νομοσχεδίου και που είναι σχεδόν έτοιμο να πάει για ψήφιση στη Βουλή το άρθρο εξαφανίστηκε!
Διαμαρτυρόμαστε με όλη τη δύναμη της φωνής μας. Καθώς το αίτημα αυτό μετράει πολλά χρόνια και πέρα από ώριμο είναι και δίκαιο.
Ιδιαίτερα για τις γυναίκες το θέμα της ισοτιμίας των διπλωμάτων τους είναι ακόμη πιο επιτακτική ανάγκη καθώς σχετίζεται με την μητρότητα και την ανάγκη να παραμείνουν στη στεριά για τη δημιουργία οικογένειας. Στο διάστημα της παραμονής τους έξω από τα καράβια θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα αναζήτησης εργασίας αλλά και εξέλιξης των επαγγελματικών τους προσόντων. Να κάνουν δηλαδή μεταπτυχιακές σπουδές σε τομείς που σχετίζονται με τις σπουδές στις ΑΕΝ και την καριέρα στη θάλασσα. Ή αν προσληφθούν σε κάποια υπηρεσία δημόσια ή ιδιωτική να μετράει το δίπλωμά τους και να μην είναι αδιαβάθμητο όπως εντελώς παράλογα ισχύει μέχρι σήμερα.
Δικαιολογίες για μη αποδοχή του αιτήματος δεν υπάρχουν. Καθώς μάλιστα δε σκαλώνει ούτε σε μνημονιακές δεσμεύσεις της χώρας. Άρα είναι καθαρά θέμα θέλησης της κυβέρνησης και του υπουργού Ναυτιλίας, κ. Κουρουμπλή. Περιμένουμε λοιπόν να πράξουν το αυτονόητο. Καθώς μάλιστα στο προς ψήφιση νομοσχέδιο έχουν περιληφθεί ανάλογες ρυθμίσεις για τις σχολές του Λιμενικού. Θυμίζοντας προς όλους ότι ο βασικός πυλώνας της Ναυτιλίας μας είναι οι ναυτικοί και αξίζουν πλέον μια μικρή έστω προσοχή από την Πολιτεία. Μη μας θυμούνται μόνο όταν επιβάλλουν φόρους. Και μη χύνουν κροκοδείλια δάκρυα όταν κάποιος ακόμη συνάδελφος ποτίζει με το αίμα του το τόσο επικίνδυνο επάγγελμά μας.
Για το λόγο αυτό δημιουργήθηκε και ΨΗΦΙΣΜΑ και καλούμε όλους όσους συμφωνούν με την επαναφορά του άρθρου στο υπό ψήφιση νομοσχέδιο να το υπογράψουν:
https://secure.avaaz.org/el/petition/Pros_Elliniki_Kyvernisi_kai_Ypoyrgeio_Emporikis_Naytilias_Entaxi_ton_AEN_kai_KESEN_stin_anoteri_kai_anotati_vathmida_ekp/edit/
Προς Ελληνική Κυβέρνηση και Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας : Ισοτιμία διπλωματών Εμπορικού Ναυτικού με τα πτυχία ΑΤΕΙ
Διαμαρτυρόμαστε για την υπαναχώρηση του Υπουργείου Ναυτιλίας στο αίτημα δεκαετιών των αξιωματικών Εμπορικού Ναυτικού για αναγνώριση της ισοτιμίας των διπλωμάτων των ΑΕΝ και των ΑΔΣΕΝ με τα πτυχία των ΑΤΕΙ και ζητούμε να περιληφθεί και πάλι στο νομοσχέδιο που κατατίθεται προς ψήφιση το ακόλουθο άρθρο: "Η παρ. 2 του άρθρου 1 του Ν. 2638/1998 “Οργάνωση και λειτουργία της ναυτικής εκπαίδευσης, μισθολογικές ρυθμίσεις για το προσωπικό αυτής και άλλες διατάξεις” (ΦΕΚ Α’ 204) αντικαθίσταται ως εξής: “2. Τα διπλώματα του Εμπορικού Ναυτικού Α’,Β’,Γ’ τάξης αποφοίτων Α.Ε.Ν και Α.Δ.Σ.Ε.Ν που έχουν συμπληρώσει θαλάσσια υπηρεσία δώδεκα (12) μηνών κατευθυνόμενης εκπαίδευσης, καθίστανται ισότιμα με τα πτυχία των Α.Τ.Ε.Ι. από το ακαδημαϊκό έτος 2005‐2006 και εφεξής. Οι όροι και οι προϋποθέσεις για την εφαρμογή του προηγούμενου εδαφίου σε προηγούμενα ακαδημαϊκά έτη καθορίζονται με Προεδρικό Διάταγμα που εκδίδεται μετά από πρόταση των Υπουργών Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων και Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής.” Παρακάτω παρατίθεται ο σύνδεσμος με το σχετικό νομοσχεδιο:
http://www.opengov.gr/ythynal/?p=882
Διαβάστηκαν περισσότερο τις τελευταίες 7 ημέρες
ΔΩΣΤΕ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ!
Οικολογικό Περισκόπιο
10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010: ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΗ
Στα μάτια σας, μας είπαν, βλέπουμε το μέλλον της Ναυτιλίας. (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, κ. Φικιώρης)
Μα το δικό μας μέλλον αποδείχτηκε κόλαση.
Τώρα τα ίδια τάζουν στα νέα κορίτσια για να τα πείσουν να πάνε στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού. Αυτές δε θα χρειαστεί να περιμένουν για να ανακαλύψουν την ίδια κόλαση της ανεργίας. Από το πρώτο εξάμηνο σπουδών, αναζητώντας καράβι για πρακτική άσκηση, βρίσκονται αντιμέτωπες με τις κλειστές πόρτες των εταιρειών. Δεκάδες νέες καπετάνισσες κινδυνεύουν να χάσουν το επόμενο εξάμηνο της σχολής γιατί ο Ιούλιος μπήκε και καράβι δε βρήκαν. Πολλές ακόμη αναγκάστηκαν ήδη να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους για τον ίδιο λόγο. Μα κανενός υπευθύνου δεν ιδρώνει το αυτί.
Αντίθετα μας ζητούν να σκεφτούμε το κρουαζιερόπλοιο Ζενίθ και τα διαφυγόντα κέρδη για τον τουρισμό. Την ώρα που οι ναυτεργάτες, γυναίκες και άντρες, βρίσκονται στο απόλυτο ναδίρ. Και απαιτούν να μην απεργούμε, να μην αγωνιζόμαστε για το δίκιο μας. Είμαστε υποχρεωμένες να μην υπακούσουμε. Το δις εξαμαρτείν δεν αρμόζει ούτε στις γυναίκες. Και ειδικά σε καπετάνισσες.
Ορκιστήκαμε για καπετάνισσες. Όχι για νέες Ιφιγένειες. Και αυτόν τον όρκο θα τιμήσουμε. Καπετάνισσες στη θάλασσα και καπετάνισσες στη ζωή. Με το κεφάλι ψηλά απαιτούμε να τηρηθούν οι υποσχέσεις που μας δόθηκαν. Και να ληφθούν μέτρα ώστε να μη σβήσει ο θεσμός τριάντα χρόνων. Το μέλλον της ναυτιλίας ανήκει και σε μας. Όχι γιατί μας το έταξε ένας υπουργός μα γιατί έχουμε κι εμείς προσφέρει τον ιδρώτα μας για την ελληνική ναυτιλία.
Τώρα όμως με την άρση του καμποτάζ και τον αφανισμό των ελλήνων ναυτεργατών που θα σημάνει, το ΝΑΤ κινδυνεύει να χρεωκοπήσει. Πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις σε όσους ναυτεργάτες τόσα χρόνια έδιναν τις εισφορές τους;
Γι' αυτό στον αγώνα κατά της άρσης του καμποτάζ είμαστε όλοι ενωμένοι. Άντρες και γυναίκες. Παλιές και νέες καπετάνισσες. Και είναι ο αγώνας αυτός αγώνας επιβίωσης.
Μη μας ζητάτε λοιπόν να σκεφτούμε το Ζενίθ. Γιατί αυτός που βρίσκεται στο ναδίρ δεν έχει πια τίποτε άλλο να χάσει αν αγωνιστεί. Εκτός από τις αλυσίδες του.
Βίρα λοιπόν τις άγκυρες! Κι ας σπάσουν και οι καδένες. Για το μέλλον που ονειρευτήκαμε και δικαιούμαστε μετά από τριάντα χρόνια να ζήσουμε. Την καταξίωση του θεσμού της ελληνίδας καπετάνισσας.
Έτσι τιμούμε εμείς την επέτειο των τριάντα χρόνων από την αποφοίτηση. Με αγώνες!
Εκεί, στον Πειραιά, στο λιμάνι. Που η ακηδία όλων μας ξεμπάρκαρε.
Είναι η ώρα να μας ξαναβρούν μπροστά τους. Και η ώρα να σταματήσουν να ξεγελάν κι άλλες αθώες κοπέλες με κούφιες υποσχέσεις. Η ώρα να βγει ο θεσμός από την κόλαση.
Τριάντα χρόνια μετά ξέρουμε καλά γιατί μας άνοιξαν την πόρτα της ναυτιλίας. Χωρίς καν να το ζητήσουμε εμείς. Τώρα νομίζουν πως έχουν το δικαίωμα να την ξανακλείσουν. Ωραία λοιπόν. Στις δικές τους κλειστές πόρτες απαντάμε με κλειστά λιμάνια. Δίκαιο δεν είναι;
Ή όλοι μαζί στο ζενίθ ή όλοι μαζί στο ναδίρ. Δεν μπορεί η μεν ελληνόκτητη ναυτιλία να είναι πρώτη στον κόσμο και να ανθοφορεί και οι έλληνες ναυτεργάτες να πετιούνται στον καιάδα. 85.000 έλληνες ναυτικοί το 1980, λιγότεροι από 20.000 σήμερα. Μιλάνε οι αριθμοί. Κόντρα στους αριθμούς για τα διαφυγόντα κέρδη από το Ζενίθ και το κάθε Ζενίθ. Και στο κάτω κάτω ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.
Απαιτούμε λοιπόν από την Πολιτεία να θέσει στο ζενίθ της τον άνθρωπο. Ζητάμε να πάρει πίσω την άρση του καμποτάζ και να θεσμοθετήσει μέτρα στήριξης τόσο των ελλήνων ναυτεργατών όσο και της γυναίκας ναυτεργάτριας.
Ζητάμε πολλά; Όχι! Ζητάμε μόνο να τιμήσουν τα τριάντα χρόνια που χωρίς καμία στήριξη καταφέραμε να κρατήσουμε ζωντανό το θεσμό της ελληνίδας καπετάνισσας. Και που παρά τις αντιξοότητες έχουμε σήμερα να καμαρώνουμε αρκετές συναδέλφισσες σε βαθμό υποπλοιάρχου αλλά και πρώτου πλοιάρχου.
Αποδείξαμε πως μπορούμε να σταθούμε ισάξια με τους άντρες συναδέλφους στις γέφυρες των πλοίων. Και δεν ανεχόμαστε άλλο πια ούτε διακρίσεις εξαιτίας του φύλου μας ούτε και άλλη εκμετάλλευση των γυναικών ναυτικών με στόχο να χτυπηθεί συνολικά το ναυτεργατικό κίνημα. Σας είπαμε, ξέρουμε γιατί μας ανοίξατε την πόρτα. Δε μας κάνατε χάρη.
Μας βάλατε στα καράβια για τον ίδιο λόγο που τώρα βάζετε τους αλλοδαπούς. Χωρίς να νοιάζεστε αν θα τα καταφέρουμε επαγγελματικά. Μας θέλατε το πολύ πολύ για ανθυποπλοιάρχους. Δεν περιμένατε πως θα καταφέρουμε κάτι καλύτερο. Επιδιώκατε να δημιουργήσετε ζευγάρια ναυτικών. Να μένουμε περισσότερο στο πλοίο, να δεχόμαστε μικρότερους μισθούς για να μας ναυτολογήσετε μαζί. Κι όταν τα σχέδιά σας βγήκαν όλα πλάνα, βιαστήκατε να μας κλείσετε την πόρτα. Προτιμώντας τους αλλοδαπούς.
Ε, σας λέμε ότι και αυτό το σχέδιο πλάνη θα βγει. Θα φροντίσουν οι ναυτεργάτες γι' αυτό. Κι εμείς θα σταθούμε δίπλα τους. Δίπλα στο ταξικό ναυτεργατικό κίνημα. Γιατί αυτό και μόνο μας στήριξε αταλάντευτα τριάντα τόσα χρόνια. Αν μη τι άλλο χρωστάμε τώρα να ανταποδώσουμε.
Γιατί αχάριστες οι ελληνίδες καπετάνισσες δεν είναι. Και το ξέρετε. Όπως αγαπήσαμε τα καράβια σας όταν μας δώσατε την ευκαιρία να εργαστούμε , και υπερβάλαμε εαυτούς για να σταθούμε αντάξιες, ίδια τώρα τιμούμε τα τριάντα χρόνια της παρουσίας μας υποστηρίζοντας ολόψυχα τον αγώνα των ναυτεργατών.
Στο κάτω κάτω δε μας αφήσατε άλλο δρόμο. Ο αγώνας των ναυτεργατών είναι η μόνη μας ελπίδα να μη σβήσει ο κλάδος μας. Και να μην πάνε στράφι τριάντα χρόνια προσπάθειας και θυσίας.