Στην Κωνσταντινούπολη βρισκόταν τη μέρα της μαύρης επετείου το Aegean Angel

Ένας χρόνος χτες από τον τραγικό θάνατο του καπετάνιου του Aegean Angel, καπετάν Δημήτρη Μποζώνη, και του πρώτου μηχανικού, του μαστρο - Θανάση Παπαγεωργίου, όπως γράψαμε και στην προηγούμενη ανάρτησή μας.

Πόσοι άραγε θυμήθηκαν χτες τα δυο παλικάρια που τόσο άδικα έχασαν τη ζωή τους; Πόσοι εκτός από εκείνους που δεν πρόκειται να τους ξεχάσουν όσο ζούνε.

Κι άραγε, στο καράβι που άφησαν την τελευταία τους πνοή, στο δεξαμενόπλοιο Aegean Angel, έγινε κάποια τελετή στη μνήμη τους; Υποθέτουμε ναι. Δεν μπορεί και εκεί να το ξέχασαν.

Αναζητήσαμε λοιπόν το καράβι σήμερα. Που το παραμικρό δεν έπαθε στην περσινή τραγωδία. Μόνο οι άνθρωποι πλήρωσαν.

Και το βρήκαμε στην Κωνσταντινούπολη:

http://www.marinetraffic.com

Πρόσφατες Προσεγγίσεις:

Λιμάνι Άφιξη (LT) Αναχώρηση (LT)

ISTANBUL 2011-12-30 08:19 2011-12-30 09:41

Ίσα που σταμάτησε. Λες και πήγε να ανάψει ένα κεράκι στην Αγιά - Σοφιά. Ένας άγγελος που φτερούγισε για λίγο τα φτερά του πάνω από την κρυψώνα του μαρμαρωμένου βασιλιά. Χαιρετίσματα στους άλλους δυο αγγέλους που ίδια μέρα και ώρα περίπου ίδια μαρμάρωσαν για πάντα τα ρολόγια της ζωής τους. Εκεί πάνω στο κατάστρωμα του Aegean Angel:

Που το κοιτάς, ένα χρόνο μετά, και δεν μπορείς ακόμη να πιστέψεις το δράμα που συνέβη εδώ πάνω.

Όταν στους δρόμους χάνονται άνθρωποι, στήνονται μικρά εικονίσματα. Στα καράβια άραγε;

Λέω τουλάχιστον πως θα έχουν κρεμάσει τις φωτογραφίες του καπετάν Δημήτρη και του μαστρο - Θανάση. Έτσι κρεμάσαμε κι εμείς κάποτε τη φωτογραφία του συναδέλφου μας του Γιώργου. Από καρκίνο τον χάσαμε. Και έμεινε η φωτογραφία του να μας συντροφεύει, μαζί με την ανάμνηση.

Τώρα το Aegean Angel τραβάει για τη Χάβρη. Θα περάσει κάπου στα ανοιχτά από τη γη της Αττικής. Κι αν ακόμη οι άνθρωποι ξέχασαν τη χτεσινή μέρα, που δε θέλω να το πιστέψω, τουλάχιστον αυτό, οι λαμαρίνες οι άψυχες που βάφτηκαν από το αίμα των δύο παλικαριών, θα στείλουν χαιρετισμό στη γη που τους αγκάλιασε.

Αχ, γιατί να μην είναι και πέρυσι στα δικά μας νερά το καράβι; Και όπως συνηθίζουν ειδικά τέτοιες μέρες οι οικογένειες των ναυτικών, να πεταχτούν ως την Κωνσταντινούπολη να πούνε από κοντά τα χρόνια πολλά στους δικούς τους;

Η μοίρα όμως το θέλησε αλλιώς. Και με τη μοίρα ποιος θνητός μπορεί να τα βάλει;

Και ποιος από τους ζωντανούς να δεχτεί την απύθμενη σκληράδα της. Το κοιτώ στις φωτογραφίες το καράβι και δεν το πιστεύω και θυμώνω. Μα φταίει αυτό;

ΥΓ Τα καράβια σίγουρα δε φταίνε. Μα είναι πόνος ψυχής να χάνονται οι άνθρωποι και να γλιτώνει το πλοίο. Όχι βεβαίως για τους καραβοκύρηδες. Για εκείνους συνήθως ισχύει το αντίθετο. Κατά την παροιμία "το μοναστήρι να 'ν' καλά και από καλογέρους...". Για μας όμως είναι αλλιώς. Και δεν ξεχνώ από τα πρώτα μου κιόλας βήματα στη θάλασσα που συναντηθήκαμε σε ένα λιμάνι της Ισπανίας με ένα καράβι ελληνικό. Δεμένο λίγο πιο πέρα από μας. Και που λίγο καιρό πριν στάθηκε πλωτό φέρετρο για το πλήρωμά του. Εκείνο όμως γλίτωσε! Το κοίταγα τις ώρες της βάρδιας και δεν ξεχνώ τι ένιωθα. Και ίδια τώρα βλέπω και το Aegean Angel. Με το ίδιο παράπονο. Τουλάχιστον το άλλο, το Aegean Wind, που ένα χρόνο νωρίτερα, ξημερώνοντας Χριστούγεννα του 2009, μπουρλότιασε και κάηκαν 9 ψυχές, μένει ακίνητο. Έτσι τουλάχιστον λένε οι πληροφορίες του διαδικτύου:

http://www.marinetraffic.com/ais/gr/shipdetails.aspx?MMSI=237967000

Δε συνεχίζει τα ταξίδια του, λες και δεν έγινε τίποτε... Σταμάτησε και αυτό.

Θα μου πεις, και τι έγινε; Θα γυρίσουν πίσω οι άνθρωποι που χάθηκαν; Τι φταίει το καράβι, τι φταίνε οι λαμαρίνες;

Όχι, δε φταίει το καράβι. Ποτέ δε φταίνε τα άψυχα. Μα είναι κάπως να γλιτώνουν αυτά και να χάνονται οι άνθρωποι. Κατάλαβες; Αυτό μόνο...

Θλιβερή επέτειος: Ένας χρόνος από την τραγωδία του Aegean Angel

Μαύρη και θλιβερή η μέρα σήμερα, σαν τη βροχή που πέφτει εκεί έξω αργά αργά, ίδιο κλάμα λες του ουρανού. Για δυο αγγέλους. Που πέρυσι τέτοια μέρα άνοιξαν τις φτερούγες τους και πέταξαν για πάντα από κοντά μας. Ο καπετάν Δημήτρης Μποζώνης και ο μαστρο - Θανάσης Παπαγεωργίου. Ο καπετάνιος και ο πρώτος μηχανικός του Aegean Angel.

30 Δεκεμβρίου 2010. Το δεξαμενόπλοιο Aegean Angel πλέει προς Αμερική. Είχε περάσει μια δύσκολη νύχτα. Κι ο καπετάνιος βγήκε να ελέγξει με το φως της μέρας για πιθανές ζημιές. Κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει τι θα επακολουθήσει. Ούτε και ο πλοίαρχος που λίγους μήνες νωρίτερα είχε δώσει συνέντευξη σε εφημερίδα μιλώντας ακριβώς γι' αυτό που θα του στερούσε τη ζωή μόλις στα 47 του χρόνια. Τα μεγάλα κύματα των ωκεανών. Τα ξαφνικά τεράστια κύματα που έρχονται θαρρείς από το πουθενά.

Ένα τέτοιο λοιπόν κύμα σάρωσε και το κατάστρωμα του Aegean Angel στις 30 του Δεκέμβρη του 2010. Σαν υποχώρησε το δολοφονικό κύμα δεν ήταν θέαμα λένε όσοι το έζησαν να το βλέπουν ακόμη και θαλασσοψημένοι ναυτικοί. Η απόλυτη φρίκη. Νεκροί ο καπετάνιος και ο πρώτος, βαριά τραυματισμένος ο γραμματικός. Αποκεφαλισμένο το καράβι. Και οι ακτές πολύ μακριά για να δοθεί βοήθεια.

Ανέλαβαν οι ανθυποπλοίαρχοι. Τι άλλο μπορούσαν να κάνουν; Το καράβι και τόσος ακόμη κόσμος έπρεπε να σωθεί. Και μάλιστα το συντομότερο δυνατό να γίνει τρόπος να φτάσει ο τραυματίας σε νοσοκομείο. Τουλάχιστον να σωθεί η δική του ζωή.

Ζήσαμε φριχτή Πρωτοχρονιά πέρυσι. Κλαίγοντας τους νεκρούς συναδέλφους και αγωνιώντας για τον τραυματισμένο. Κι όσο οι ώρες περνούσαν και μαθαίναμε λεπτομέρειες τόσο και μεγάλωναν οι διαστάσεις του δράματος.

Από την πρώτη στιγμή οι άνθρωποι που γνώριζαν τους δυο αδικοχαμένους ναυτικούς έπλεξαν το εγκώμιό τους. Κι όχι όπως γίνεται πάντα σαν χαθούν άνθρωποι. Αυτά που γράφτηκαν μας έπεισαν ότι και οι δύο ήταν και άνθρωποι με το Α κεφαλαίο και αξιωματικοί από τους λίγους. Νιώσαμε μέσα από τα σχόλια των φίλων και των συγγενών τους να τους θαυμάζουμε και να τους αγαπάμε κι εμείς, που δεν τους συναντήσαμε ποτέ. Και συγκλονιστήκαμε μαθαίνοντας ότι ο πρώτος ήταν νιόπαντρος και λίγους μήνες αργότερα θα γινόταν πατέρας. Ένα ακόμη παιδάκι ναυτικού που δεν πρόλαβε να γνωρίσει τον πατέρα του. Υπάρχουν λόγια παρηγοριάς σε τέτοιες περιπτώσεις;

Έτσι κι αλλιώς ο θάνατος παρηγοριά δεν έχει. Μα είναι ακόμη πιο πικρό να χάνεις τον άνθρωπό σου κι εσύ να είσαι μακριά. Να μην μπορείς να του δώσεις το στερνό φιλί. Και να περνάνε οι μέρες και να μην έρχεται καν η σορός του. Να αποδώσεις τουλάχιστον όσα θεοί και άνθρωποι ορίζουν προς τους νεκρούς.

Ήταν ατέλειωτο το δράμα που ζήσαμε πέρυσι. Δράμα και με τον υποπλοίαρχο. Να ακούμε τις δραματικές εκκλήσεις των συγγενών και φίλων του να βρεθεί τρόπος να φτάσει σε νοσοκομείο.

Μα πιο πολύ μας σπάραξε την καρδιά ένα μήνυμα που μας άφησε φίλος του καπετάνιου. Το παραθέτουμε ολόκληρο:

http://kapetanisses.blogspot.com/2011/01/blog-post_10.html

ΜΠΟΖΩΝΑΚΟ ΘΑ ΣΑΓΑΠΑΜΕ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ.

ΗΣΟΥΝ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ, ΔΑΣΚΑΛΟΣ, ΦΙΛΟΣ ΜΑ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΠΑΤΕΡΑΣ.

ΠΑΝΤΑ ΕΛΕΓΕΣ ΠΩΣ Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΔΕ ΜΑΣ ΕΚΑΤΣΕ ΚΑΛΑ ΟΥΤΕ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΑΒΗ ΟΥΤΕ ΣΤΑ ΑΚΟΛΟΥΘΑ ΜΠΑΡΚΑ ΜΑΣ, ΚΑΙ ΝΑ ΠΟΥ ΤΩΡΑ ΜΑΣ ΠΙΣΤΕΨΑΝΕ.

ΣΑΓΑΠΩ ΡΕ ΜΠΟΖΟ,ΤΙ ΜΑΛΑΚΙΑ ΕΚΑΝΕΣ ΓΙΑΤΙ ΤΟΥΣ ΑΚΟΥΣΕΣ?ΝΑ ΒΓΕΙΣ ΝΑ ΜΑΖΕΨΕΙΣ ΤΙ ΜΙΑ ΓΑΜΟΣΚΑΛΑ ΤΙ??

ΕΣΥ ΗΣΟΥΝ ΠΑΝΤΟΥ ΑΛΑΝΘΑΣΤΟΣ ΤΟΣΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΣΠΑΓΕΣ ΤΑ ΝΕΥΡΑ,ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΕΚΑΝΕΣ ΕΣΥ ΤΟ ΛΑΘΟΣ.

ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΜΑΣ ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΤΩΡΑ ΚΑΘΕ ΤΡΕΙΣ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΝΑ ΜΑΣ ΖΑΛΙΖΕΙ?

ΠΟΙΟΝ ΝΑ ΠΑΙΡΝΩ ΝΑ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΩ?

ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΜΕ ΑΝΕΒΑΖΕΙ ΜΕ ΤΙΣ ΦΩΝΕΣ ΤΟΥ?

ΠΟΙΟΝ ΘΑ ΦΩΝΑΖΩ ΣΤΟ 16?

ΠΟΝΑΕΙ ΡΕ ΜΠΟΖΟ, ΣΤΟ ΕΛΕΓΑ ΔΕ ΘΕΛΩ ΤΑ ΚΑΡΑΒΙΑ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΛΕΓΕΣ ΣΚΑΣΕ ΚΑΙ ΠΡΟΧΩΡΑ... Ε ΤΩΡΑ ΔΕ ΘΕΛΩ ΔΕ ΤΑ ΘΕΛΩ ΡΕ. ΘΕΛΩ ΕΣΕΝΑ ΠΙΣΩ.

ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΡΘΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΒΑΛΕΙΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΙΣ ΦΩΝΕΣ ΟΣΟΥΣ ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΟΝΤΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΒΓΑΛΟΥΝ ΚΑΤΙ,ΕΙΤΕ ΕΙΝΑΙ ΣΩΜΑΤΙΟ ΕΙΤΕ ΕΙΝΑΙ Η ΕΝΩΣΗ ΕΙΤΕ ΕΤΑΙΡΙΑ.ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΑΤΕΒΕΙΣ ΤΩΡΑ ΚΑΤΩ ΝΑ ΡΙΞΕΙΣ ΦΑΠΕΣ ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΠΟΥΤΑΝΑ ΜΟΥ ΠΟΝΑΕΙ ΔΕ ΞΕΡΩ ΓΙΑΤΙ ΓΡΑΦΩ ΝΟΜΙΖΩ ΠΟΣ ΜΕ ΑΚΟΥΣ

Τι να απαντήσεις και τι να πεις σε τέτοιο μήνυμα βγαλμένο από τα βάθη της ψυχής; Και τι να απαντήσεις όταν σε κείνη την ανάρτηση ήρθε και έγραψε σχόλιο η αδερφή του καπετάνιου;

Ανώνυμος είπε...11 Ιανουαρίου 2011 11:23 π.μ.
Περιμένω τον αδερφό μου.
Τις νύχτες κοιτάζω το όνομά του στο κινητό μου.
Στέλνω τη νεράιδα του ύπνου να κοιμίσει τη Μάντω του, τη γυναίκα του, τη Σοφία, την κόρη του, τους γονείς μου, τους φίλους του, αυτούς που ξαγρυπνούν τις νύχτες και καπνίζουν στη κουζίνα.
Περιμένω τον αδερφό μου 13 βασανιστικές μέρες και νύχτες.
Και θέλω να πω σε όσους δεν τον ξέρετε, ο Μποζώνης ήτανε σπουδαίος καπετάνιος στη θάλασσα και τη ζωή, τόσο σπουδαίος και φωτεινός που ακόμα και τώρα που με κομματιάζει ο πόνος και η λύπη με συντρίβει, μας κρατάει όλους όρθιους με το φως του.
Φίλοι, όποιος αγαπά πολύ δε ξεχνά ποτέ. Για τον αδερφό μου είμαι πολύ περήφανη, ήμουν πάντα και θα είμαι πάντα.
Με το Δημήτρη θα είμαστε όλοι για πάντα κι ας μας λείπει κάθε λεπτό της υπόλοιπης ζωής μας όλο και πιο πολύ.
Αργυρώ Μποζώνη

11 Γενάρη. Και η τραγωδία από τις 30 του Δεκέμβρη. Αν είναι δυνατόν...

Ήταν πολλά που μας πόνεσαν πέρυσι. Η μαύρη μοίρα του ναυτικού, η ανυπαρξία μέτρων για βοήθεια στη θάλασσα, οι καθυστερήσεις...

Τώρα, ένα χρόνο μετά, αυτό που μένει είναι αυτός ο ίδιος ο θάνατος. Και η μαύρη επέτειος της τραγωδίας. Μένει όμως και η αγάπη μας. Για τον καπετάν Δημήτρη, για το μαστρο - Θανάση και για τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Δεν ξεχνάμε. Αυτό θέλαμε να πούμε. Και η σκέψη μας τούτη τη μέρα είναι κοντά τους. Γιατί κι εμείς έχουμε χάσει ανθρώπους και ξέρουμε τι πόνος αγιάτρευτος είναι. Ναι, κάποιες στιγμές η ζωή σε παρασέρνει στην καθημερινότητά της. Αλλά στην επέτειο μαυρίζουν πάλι όλα. Και τα ξαναζείς από την αρχή.

Θέλουμε μόνο να ξέρουν πως δεν είναι μόνοι τους. Πως άνθρωποι σαν το Δημήτρη Μποζώνη και σαν το Θανάση Παπαγεωργίου μένουν αξέχαστοι ακόμη και για όσους δεν είχαν την τύχη να τους γνωρίσουν.

Ο σεξισμός: φαινόμενο που πλήττει κάθε γυναίκα και τις Καπετάνισσες βεβαίως!

Πολλά θα μπορούσαμε να πούμε ως γυναίκες ναυτικοί για το σεξισμό, ένα τμήμα του ευρύτερο φαινομένου του ρατσισμού και με παραμέτρους που ακουμπάν ακόμη και τον εκφοβισμό των εργαζομένων εκ μέρους της άρχουσας τάξης. Όμως το ακόλουθο σχόλιο που ανέβασε μια νέα καπετάνισσα στο γκρουπ μας στο face book τα λέει όλα σε λίγες γραμμές:

Κοινωνικές Ανισότητες - Σεξισμός:

Ένα αγοράκι ντυμένο με μεγαλίστικά ρούχα = αντράκι.
Ένα κοριτσάκι ντυμένο με μεγαλίστικα ρούχα = πουτανάκι

Το αγόρι του δρόμου = μαγκάκι
Το κορίτσι του δρόμου = πουτάνα

Ένας άντρας με πολλές γυναίκες = γόης
Μια γυναίκα με πολλούς άντρες = πουτάνα

Ένας άντρας που εργάζεται ως μασέρ = φυσικοθεραπευτής
Μια γυναίκα που εργαζεται ως μασέζ = πουτάνα

Ένας άντρας ανήθικος = πολιτικός
Μια γυναίκα ανήθικη = πουτάνα

Ένας κοινός άντρας = ένας αδιάφορος άντρας
Μια κοινή γυναίκα = πουτάνα

Ένας εύκολος άντρας = ένας βολικός άνθρωπος
Μια εύκολη γυναίκα = πουτάνα

Ένας άντρας αλήτης = ένας άντρας που δεν πατάει στο σπίτι του
Μια γυναίκα αλήτισσα = πουτάνα

Ένας άντρας με πολλούς παράλληλους δεσμούς = μπερμπάντης
Μια γυναίκα με πολλούς παράλληλους δεσμούς = πουτάνα

Ένας άντρας που εγκαταλείπει την οικογένειά του = εν διαστάσει
Μια γυναίκα που εγκαταλείπει την οικογένεια της = πουτάνα

Ένας άντρας που ξενυχτάει στα μπουζούκια = γλεντζές
Μια γυναίκα που ξενυχτάει στα μπουζούκια = πουτάνα

Ένας φτωχός άντρας που παντρεύεται μία πλούσια = φιλόδοξος
Μια φτωχή γυναίκα που παντρεύεται έναν πλούσιο = πουτάνα

Ένας άντρας που απατάει τη γυναίκα του = άντρας
Μια γυναίκα που απατάει τον άντρα της = πουτάνα

Άντρας που εργάζεται στα καράβια= καπετάνιος
Γυναίκα που εργαζεται στα καράβια= Πουτάνα!:-(

Ας προβληματιστούμε λοιπόν όλοι. Με το φτωχό λεξιλόγιο σε βάρος των γυναικών, με τις πλούσιες επιλογές της γλώσσας για τον κάθε άντρα που κάνει το ίδιο. Και να προβληματιστούμε κι εμείς οι γυναίκες, γιατί δε λείπουν τα φαινόμενα "γενιτσαρισμού", των γυναικών δηλαδή που ενσωματώνονται στις σεξιστικές αντιλήψεις κατά του φύλου τους και στα πλαίσια της δικής τους αυτοάμυνας και της προσωπικής τους εξαίρεσης από τις επιθέσεις των αντρών. Όπως ακριβώς οι συνεργάτες των κατακτητών σε κάθε περίοδο που η πατρίδα μας βρέθηκε σκλαβωμένη: Στην τουρκοκρατία είχαμε τους γενίτσαρους, στην Κατοχή τους δοσίλογους με την κουκούλα κλπ.

Τέτοια φαινόμενα, "γενιτσαρισμού", δε λείπουν δυστυχώς και από τον κλάδο μας. Περιορισμένα μεν, υπαρκτά δε. Φαινόμενα που δεν μπορεί παρά να τα καταδικάζουμε και να τα απομονώνουμε καθώς το ζητούμενο είναι η αλληλεγγύη μεταξύ μας και όχι το διαίρει και βασίλευε...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ! ΚΑΛΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΣΤΙΣ ΜΠΑΡΚΑΡΙΣΜΕΝΕΣ!

Γιορτάζουν σήμερα όλοι οι ναυτικοί.

Γιορτάζουν και οι Καπετάνισσες!

Τις ευχές μας σε όσους ταξιδεύουν.

Ο Αϊ - Νικόλας πάντα στην πλώρη τους!

Και στην κορούλα μου,

που αρμενίζει κάπου στον Ατλαντικό απόψε,

τις περισσότερες ευχές!

Γεια σου καπετάνισσα!!!

ΑΦΗΣΤΕ ΤΟ ΣΩΤΗΡΗ ΤΑΤΣΑΚΗ ΝΑ ΑΝΑΠΑΥΘΕΙ ΗΡΕΜΑ, ΠΑΡΑΚΑΛΕΙ Η ΣΥΖΥΓΟΣ ΤΟΥ ΦΩΤΕΙΝΗ

Συμπληρώνονται αύριο δυο χρόνια από τον τραγικό θάνατο του Σωτήρη Τατσάκη:

http://pealsgr.blogspot.com/p/blog-page_9433.html

Τατσάκης Σωτήρης

06 Δεκεμβρίου 2009

Ο Επικελευστής Λ.Σ. Σωτήρης Τατσάκης, ετών 37, τραυματίστηκε θανάσιμα από φορτηγό όχημα, στο οποίο επρόκειτο να διενεργηθεί έλεγχος για τον εντοπισμό τυχόν παρανόμως διακινούμενων αλλοδαπών προς Ιταλία, στην είσοδο του λιμένα Ηγουμενίτσας.

Γεννήθηκε το 1972 στη Φασκομηλιά Θεσπρωτίας και κατετάγη στο Λιμενικό Σώμα το 1997. Υπηρέτησε στη Λιμενική Αρχή Ηγουμενίτσας σε διάφορες θέσεις και στο Κλιμάκιο Ειδικών Αποστολών.

Εκτελούσε το καθήκον του με ζήλο και αυταπάρνηση. Απόδειξη τούτου αποτελεί η αυταπάρνηση της ίδιας του της ζωής. Ο θανάσιμος τραυματισμός τους ήταν αποτέλεσμα της προσπάθειάς του να κάνει όσο καλύτερα μπορούσε τη δουλειά του.

Στα δυο αυτά χρόνια πολλοί και πολλά έγραψαν για το Σωτήρη Τατσάκη. Τόσα που η σύζυγός του να αναγκαστεί να στείλει στο Πειρατικό Ρεπορτάζ το ακόλουθο μήνυμα:

ΑΠΟΤΑΚΑΣΤΑΣΗ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΩΤΕΙΝΗ ΤΑΤΣΑΚΗ !

ΠΡΟΣ:peiratikoi@yahoo.gr

επιστολή προς πειρατικό ρεπορτάζ

Δευτέρα, 5 Δεκεμβρίου 2011

ΚΑΛΗΜΕΡΑ,
ΕΙΜΑΙ Η ΦΩΤΕΙΝΗ ΣΑΡΡΑ Η ΣΥΖΥΓΟΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ ΤΑΤΣΑΚΗ.
ΠΡΟΣ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΧΘΕΣΙΝΟ
ΤΡΙΣΑΓΙΟ ΠΡΟΣ ΤΙΜΗ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΩ ΤΑ ΕΞΗΣ¨

ΤΟ ΤΡΙΣΑΓΙΟ ΗΤΑΝ ΚΑΘΑΡΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ. ΣΕ ΚΑΜΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ
ΔΕΝ ΚΑΛΕΣΤΗΚΕ ΚΑΝΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΛΙΜΕΝΑΡΧΕΙΟ ΟΥΤΕ ΕΓΙΝΕ ΚΑΜΜΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ.

ΟΥΤΕ ΕΚΦΡΑΣΤΗΚΕ ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΜΑΣ ΚΑΝΕΝΑ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΓΙΑ ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ

ΟΣΟΙ ΠΑΡΑΒΡΕΘΗΚΑΝ ΣΤΟ ΤΡΙΣΑΓΙΟ ΠΡΟΣΗΛΘΑΝ ΜΕ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ.

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, ΕΙΝΑΙ ΜΕΡΕΣ ΘΡΗΝΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΕΠΙΘΥΜΩ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ.

ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΜΗΝ ΚΑΠΗΛΕΥΕΣΤΕ ΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑ ΘΕΜΑ… ΑΣ ΑΝΑΠΑΥΘΕΙ ΗΡΕΜΑ……

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

Τα σχόλια περιττεύουν. Θαρρώ είναι υποχρέωση όλων να σεβαστούν στο ακέραιο τις επιθυμίες της οικογένειας. Θέμα που κι εμείς είχαμε θίξει εδώ και καιρό βλέποντας την εμπλοκή του ονόματος του νεκρού σε χίλια δυο άσχετα με το δικό του θάνατο. Σεβασμός στον πόνο της οικογένειάς του, σεβασμός στη μνήμη του.

Οι Καπετάνισσες στηρίζουμε την κ. Φωτεινή Μάζαρη και την καταγγελία που έκανε για το απαράδεκτο καθεστώς ιατρικών εξετάσεων

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ

http://24wro.blogspot.com/2011/12/blog-post_9694.html

Δευτέρα, 5 Δεκεμβρίου 2011

Το Λιμενικό δεν σεβάστηκε το σώμα μου

Ενιωσα βιασμένη, λέει η νεαρή δικηγόρος Φωτεινή Μάζαρη, περιγράφοντας τη διαδικασία των εξετάσεων στις οποίες υποβλήθηκε ως υποψήφια νομικός του Λιμενικού Σώματος. Αποφάσισε να υποβάλει μήνυση, στηρίζοντας έτσι και τις συνυποψήφιές της που δεν μίλησαν γιατί «φοβήθηκαν μην κοπούν και έχουν ανάγκη να δουλέψουν».

Η δικηγόρος Φ. Μάζαρη: «Αισθάνθηκα βιασμένη» Την επώνυμη καταγγελία μετέφερε η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Λίτσα Αμμανατίδου στην επιτροπή ισότητας και δικαιωμάτων της Βουλής, διευκρινίζοντας ότι πρόκειται για υπαρκτό πρόσωπο, υποψήφια στις εκλογές του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, με το συνδυασμό «Αλμα στο μέλλον». «Οταν υπάρχει καταγγελία και πληροφορίες ότι τέτοια εξευτελιστικά γεγονότα συμβαίνουν ακόμη και σε άντρες υποψήφιους, οφείλουμε να εξετάσουμε τι συμβαίνει», επισημαίνει στην «Ε» η κ. Αμμανατίδου.

«Είμαι 27 ετών, δικηγόρος, με μεταπτυχιακές σπουδές. Εργάστηκα πέντε χρόνια και άνοιξα το δικό μου γραφείο. Εκανα αίτηση για την προκήρυξη του Λιμενικού.

Δημοσιοποιήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου και αφορούσε 15 θέσεις νομικών» λέει, η Φωτεινή Μάζαρη, και μάλιστα υπό την προϋπόθεση πως θα μπορούσε να εργάζεται στο Λιμενικό και παράλληλα να διατηρεί το γραφείο της. Οι προϋποθέσεις που έθετε η προκήρυξη ήταν αυστηρές, όπως λέει. Ομως, η ίδια είχε αποφοιτήσει από τη Νομική με βαθμό «Λίαν καλώς». Ετσι, στον οριστικό πίνακα είχε καταταχθεί ένατη, σε σειρά 600 υποψηφίων.

Σύμφωνα με την περιγραφή της νεαρής δικηγόρου, η προκήρυξη προέβλεπε ότι μετά την οριστική ανάρτηση του πίνακα των επιτυχόντων, οι υποψήφιοι μετά τη μέτρηση του ύψους θα περνούσαν από ψυχομετρικά τεστ: «Στην προβλεπόμενη διαδικασία περιλαμβάνονται οι υγειονομικές εξετάσεις χωρίς άλλες λεπτομέρειες. Και δεν υπήρξε άλλη ενημέρωση για τις διαδικασίες που θ' ακολουθούσαν», διαβεβαιώνει η Φωτεινή. Ο,τι και αν αυτό σημαίνει για τις απροετοίμαστες για μια τέτοια διαδικασία γυναίκες.

Την επομένη, λοιπόν, οι υποψήφιες προσήλθαν για να υποβληθούν σε υγειονομική εξέταση: «Και αντί να μας κάνουν εξέταση αίματος για να διαγνώσουν αν υπάρχει μεταδοτικό νόσημα ή ανίατες ασθένειες, μας υπέβαλαν σε εξέταση ούρων για να αποδειχθεί αν είμαστε έγκυοι. Διότι οι εγκυμονούσες δεν προσλαμβάνονται, κόβονται», λέει η ίδια.

«Δεν είχαμε ενημερωθεί γι' αυτό που θ' ακολουθούσε. Αν το ήξερα, δεν θα πήγαινα», λέει η Φωτεινή. Μεταφέρουμε τη συνέχεια της διαδικασίας, όπως την περιγράφει: «Μας οδήγησαν σ' ένα δωμάτιο. Ημασταν συνολικά 15 υποψήφιες. Εκεί μας περίμεναν δέκα γιατροί του Λιμενικού Σώματος, όλοι άντρες. Την ίδια στιγμή, γυναίκες υποψήφιες άλλων ειδικοτήτων περίμεναν τη σειρά τους για να εξεταστούν. Θ' ακολουθούσαν γυναίκες οικονομολόγοι. Μπήκαμε στην αίθουσα και η πόρτα έκλεισε. Οι άντρες γιατροί μάς είπαν "κορίτσια, τώρα θα βγάλετε τα ρούχα σας. Θα μείνετε φορώντας μόνο το κάτω εσώρουχο". Μπήκε στην αίθουσα μια γυναίκα γιατρός, κρατώντας στηθοσκόπιο. Μας ακροάστηκε στο στήθος, την πλάτη και βγήκε από την αίθουσα».

«Δεν χρειαζόταν να παραμείνουμε γυμνές στη συνέχεια της διαδικασίας. Μας έδωσαν εντολή να κάνουμε "κουτσό" περπατώντας με το ένα πόδι. Το κάναμε κι αυτό. Μετά τους ρώτησα για ποιο λόγο να είμαστε γυμνές. "Μη μιλάς, όποιος αρνείται κόβεται απ' τις εξετάσεις", μου απάντησαν. Ζήτησαν να παραταχθούμε η μία δίπλα στην άλλη. Κατ' αλφαβητική σειρά».

Ούτε αυτή η διαδικασία ήταν αρκετή. Στη συνέχεια, όπως λέει, «οι δέκα γιατροί που παρέμεναν καθιστοί πίσω από την έδρα είπαν ότι "θα μετρήσουμε μέχρι το τρία. Μετά θα βγαίνει κάθε μία μπροστά. Θα φωνάζει το ονοματεπώνυμο, τη σχολή της και τη φράση: το γοργόν και χάριν έχει". Ηταν απαράδεκτοι. Αλλά κι αυτό, το κάναμε. Και αφού ξεφτιλιστήκαμε εντελώς, μας είπαν να γυρίσουμε με τα οπίσθιά μας προς το μέρος τους και να σκύψουμε με τις παλάμες πιάνοντας το έδαφος!... Προφανώς να εξετάσουν αν έχουμε σκολίωση. Πέρασε ο νευρολόγος από δίπλα μας, λέγοντας "κορίτσια, μπορείτε και πιο χαμηλά"».

Προσθέτει μάλιστα ότι στην ίδια διαδικασία υποβλήθηκε και μία παχύσαρκη κοπέλα: «Της περίσσευαν τουλάχιστον 30 κιλά- και στο τέλος της είπαν ότι "μ' αυτά τα κιλά πώς τόλμησες κι έκανες αίτηση για το Λιμενικό;". Λες και θα μας προσλάμβαναν για λιμενοφύλακες».

Πώς αποφάσισες να το καταγγείλεις;

«Γιατί πρόκειται για τακτική που υιοθετείται από αξιωματικούς, και θα πρέπει να καταργηθεί. Δεν μας ενημέρωσαν για τη διαδικασία κι επιπλέον δεν σεβάστηκαν το ανθρώπινο σώμα. Εξετασθήκαμε από άντρες γιατρούς, αντί για γυναίκες όπως προβλέπεται από τη νόμιμη διαδικασία. Δεν μας ρώτησαν καν αν δεχόμαστε να υποβληθούμε σ' αυτές τις επαχθείς εξετάσεις από άντρες. Και δεν χρειαζόταν να είμαστε γυμνές για να διαπιστωθεί αν υποφέρουμε από ορθοπεδικό ή ουρολογικό νόσημα».

Γιατί δεν αντέδρασες;

«Τη στιγμή που υποβάλλεσαι σε καταναγκαστικές πράξεις, λειτουργείς με την ψυχολογία της μάζας. Δεν αντιδράς. Βγαίνοντας ένιωσα βιασμένη. Το ίδιο βράδυ δεν κατάφερα να κοιμηθώ. Την επομένη μίλησα με τις άλλες υποψήφιες. Μου είπαν μη μιλήσεις γιατί θα κοπείς. Οσες προσληφθούν δεν πρόκειται να το συζητήσουν. Αλλά δεν μπορούν και να το αρνηθούν».

__________________________________________

Οι Καπετάνισσες στηρίζουμε την κυρία Μάζαρη και τη συγχαίρουμε για τη γενναία πράξη της, για το θάρρος της να καταγγείλει αυτές τις απαράδεκτες καταστάσεις σε βάρος των γυναικών. Όχι μόνο ως γυναίκες αλλά και ως ομοιοπαθείς.

Διάβασα και ανατρίχιασα τη φράση της πως αισθάνθηκε βιασμένη και πως δεν μπορούσε το ίδιο βράδυ να κοιμηθεί. Έχουν περάσει πάνω από 30 χρόνια από τότε που υπέστην μαζί με τις υπόλοιπες συνοποψήφιές μου για την ΑΔΣΕΝ τα ίδια και δεν μπορώ ακόμη να ξεχάσω τον εξευτελισμό. Ήταν φριχτό, ήταν ισοδύναμο με σωματικό βιασμό.

Και ναι, έχει δίκιο η κ. Μάζαρη. Εκείνη την ώρα λειτουργείς με την ψυχολογία της μάζας και με το φόβο πως αν αντιδράσεις θα σε κόψουν. Γίνεσαι λοιπόν υποχείριο αυτού του παραλογισμού που αντιμετωπίζει τον υποψήφιο ως ένα κομμάτι κρέας που οι κτηνίατροι (από κάθε άποψη) το πασπατεύουν με τα μάτια ή και με τα χέρια τάχα μου και δήθεν για επιστημονικούς λόγους! Τρίχες κατσαρές! Αν αυτά τα όρθια κτήνη ήταν επιστήμονες θα είχαν προ πολλού απαιτήσει να αλλάξει η διαδικασία. Οι ίδιοι. Και χωρίς να χρειαστεί τώρα η καταγγελία. Και χωρίς να έχουν στιγματίσει για μια ολόκληρη ζωή την ψυχολογία εκατοντάδων γυναικών.

Κάποια έπρεπε επιτέλους να μιλήσει! Να αποκαλύψει το ιδιότυπο Νταχάου σε βάρος των γυναικών που περνούν από τέτοιες επιτροπές εκεί κάτω στον Πειραιά. Σαφώς και δεν είναι τα ίδια πρόσωπα που εξέτασαν εμάς. Είναι όμως το ίδιο καθεστώς που φαίνεται να επιζεί από το δικό μου καιρό και μέχρι σήμερα.

Κι αν για μας υπήρχε έστω η δικαιολογία πως μέχρι τότε οι επιτροπές αυτές δεν είχαν εμπειρία από γυναίκες υποψήφιες και δεν είχαν προκάμει να αλλάξουν από πλευράς θεσμών οι ιδιαίτερες συνθήκες εξέτασης, στις 3 και πλέον δεκαετίες κανείς τους δε νοιάστηκε να τις αλλάξει; Μου φαίνεται αδιανόητο! Διαβάζω την καταγγελία της κ. Μάζαρη και δεν πιστεύω ότι ακόμη συμβαίνουν τα ίδια.

Το θέμα το συζητήσαμε ήδη και στο γκρουπ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ στο face book και επιβεβαίωσαν με τη δική τους εμπειρία και άλλες συνάδελφοι. Μία μάλιστα που πέρασε τις εξετάσεις ένα χρόνο μετά από μένα θυμήθηκε ότι αντί της επιτροπής και μόνο που έπρεπε να κάνει τον έλεγχο είχαν καταπλεύσει στο δωμάτιο με τις γυμνές κοπέλες και όλα τα γιατρουδάκια του Νοσοκομείου τάχα μου και καλά για να αποκτήσουν χρήσιμη επαγγελματική εμπειρία!

Στη δική μου πάλι χρονιά δε θα ξεχάσω ότι την ώρα που ήμασταν γυμνές ένας από τους γιατρούς μας ζήτησε να του δανείσουμε αναπτήρα! Να πάμε δηλαδή στα προσωπικά μας αντικείμενα που είχαμε αφήσει στην άκρη της αίθουσας και να ψάχνουμε στις τσάντες μας μήπως έχουμε να δώσουμε στον ... κύριο αυτό αναπτήρα!!!

Ποιοι επιστήμονες και ποιος σεβασμός στον άνθρωπο; Ανθρωπόμορφα κτήνη που με τη μουτσούνα της ιατρικής ρόμπας έβρισκαν τρόπο να ικανοποιούν τα άρρωστα πάθη της ψυχής τους.

Όσες φορές στη ζωή μου ξαναπέρασα απέξω από το νοσοκομείο αυτό, πάνω από το λιμανάκι της Ζέας, ένα παγωμένο φίδι διέτρεχε το σώμα μου. Και ούτε το βλέμμα δε γύριζα καν προς το κτίριο.

Αργότερα έδωσα εξετάσεις και σε άλλες σχολές. Μα ουδέποτε βρέθηκα αντιμέτωπη ξανά με την ίδια φρίκη. Αυτή τη φρίκη που ως τη στιγμή που μου συνέβη την είχα συναντήσει μόνο στις σελίδες του Καμπανέλη και στις περιγραφές του για το Μαουτχάουζεν. Μόνο που εκεί ήταν γιατροί των ναζί και Εβραίες κατάδικοι. Κι όχι ελεύθεροι άνθρωποι που εξετάζονται από γιατρούς της χώρας τους για να μπουν σε κάποια σχολή.

Ειλικρινά πίστευα ότι αυτό το αίσχος έχει σταματήσει. Και με οργή διαπιστώνω πως όχι.

Απαιτούμε λοιπόν αφενός να μην ξανασυμβεί σε καμία γυναίκα κάτι τέτοιο και αφετέρου να επιβληθούν οι πλέον αυστηρές ποινές σε όσους ενέχονται στις πράξεις αυτές.

Δεν μπορώ να ξέρω αν ευσταθεί αυτό που επικαλείται η κ. Μάζαρη ως νομικός ότι μόνο γυναίκες γιατροί πρέπει να εξετάζουν γυναίκες υποψήφιες, αλλά και αν δεν προβλέπεται από την κείμενη νομοθεσία, θα πρέπει άμεσα να προστεθεί ως όρος απαράβατος. Και να δουν και το ζήτημα της εξέτασης υπό μορφή αγέλης, τόσο των εξεταζομένων όσο και των εξεταστών.

Επιπλέον θα πρέπει οι υποψήφιες να ενημερώνονται με γραπτό κείμενο για το είδος της εξέτασης που θα υποβληθούν και να ενημερώνονται για τα δικαιώματά τους. Να μην μπορεί κανείς να αυθαιρετεί εκμεταλλευόμενος την άγνοια νέων συνήθως κοριτσιών που βρίσκονται προ απροόπτου και εξαναγκάζονται υπό την ψυχολογία της μάζας και του φόβου να υποστούν έναν εξευτελισμό που θα τον κουβαλούν σε όλη την υπόλοιπη ζωή τους.

____________________________________

ΥΓ Εντοπίσαμε ότι η συνέντευξη της κ. Μάζαρη έχει δημοσιευτεί αρχικά στην Ελευθεροτυπία:

http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=329684

Και στην ίδια εφημερίδα βρήκαμε ως απάντηση το ακόλουθο άρθρο:

http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=329685

«Ανέκαθεν έτσι εξετάζαμε»

«Η εξέταση των υποψηφίων ανέκαθεν γινόταν με αυτό τον τρόπο. Οι άντρες γυμνοί και οι γυναίκες γυμνές. Ο νόμος λέει ότι οι εξεταζόμενοι για στράτευση πρέπει να εξετάζονται χωρίς ρούχα και η εξέταση να γίνεται από υγειονομική επιτροπή κατάταξης.

Ακόμα και να θέλαμε η επιτροπή αυτή να αποτελείται μόνο από γυναίκες γιατρούς, στο Λιμενικό υπάρχουν μόνο δύο γυναίκες γιατροί».

Αυτά είπε χθες στην «Ε» ο Ν. Σοφούλης, αντιπλοίαρχος, γιατρός παθολόγος, μέλος της επιτροπής της υγειονομικής εξέτασης υποψήφιων αξιωματικών-υπαξιωματικών του Λιμενικού Σώματος, απαντώντας στις καταγγελίες της υποψηφίου δικηγόρου.

Ο γιατρός παραδέχτηκε ότι όλη αυτή η διαδικασία δεν είναι για κανέναν ευχάριστη, ούτε για τους άντρες ούτε για τις γυναίκες, δεν μπορεί όμως να γίνει διαφορετικά -όπως είπε- και εξήγησε ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος για ομαδική εξέταση.

Τόνισε ακόμα ότι κατά τη διαδικασία της εξέτασης των υποψηφίων παρούσα ήταν και η μια γυναίκα γιατρός, αν και δεν χρειαζόταν, μόνο και μόνο για να αισθάνονται πιο άνετα οι υποψήφιες και για να σπάσει η μονοτονία των αντρών. Επίσης παρούσα ήταν και η ομαδάρχισσα των υποψηφίων.

Σύμφωνα με τον Ν. Σοφούλη, οι γιατροί δεν έκαναν σχόλια κατά τη διαδικασία της εξέτασης, ενώ -όπως είπε- στην καταγγελία της δικηγόρου υπάρχουν κι άλλες ανακρίβειες.

«Υποστηρίζει ότι δεν γνώριζε πώς γινόταν η διαδικασία. Είναι δυνατόν να μην ενημερώθηκε από την ομαδάρχισσα και από τις προηγούμενες υποψήφιες; Είναι επίσης δυνατόν να μη γνωρίζει το νόμο, αφού η ίδια είναι δικηγόρος;».

Τέλος, ο Ν. Σοφούλης σημείωσε ότι η υποψήφια δικηγόρος την καταγγελία την έκανε μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων.
ΧΡ.ΠΑΠ.

Δε μας λέει κάτι καινούριο ο κ. Σοφούλης ως προς το πάντα έτσι εξετάζανε... Δυστυχώς αυτό ακριβώς καταγγείλαμε κι εμείς. Πως δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνουν αυτά. Ας αφήσουν λοιπόν στην άκρη τις δικαιολογίες πως η κ. Μάζαρη έκανε καταγγελία μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων γιατί ο κοινός νους αντιλαμβάνεται τους λόγους που δεν άνοιξε νωρίτερα το στόμα της. Και γιατί δεν ανοίγουν το στόμα τους και άλλες γυναίκες που έχουν περάσει τα ίδια.

Και γενικά δε θέλουμε άλλες δικαιολογίες. Τα ομαδικά τσιτσιδώματα πρέπει να απαγορευτούν εδώ και τώρα. Δεν είναι συμβατός τρόπος εξέτασης ούτε με την επιστήμη ούτε με τα ανθρώπινα δικαιώματα. Οφείλουν να βρουν τον τρόπο να μην εξευτελίζεται η κάθε γυναίκα που εξετάζεται. Ας χρησιμοποιήσουν παραβάν ή ό,τι άλλο νομίζουν. Πάντως το στριπτίζ ενώπιον τόσων άλλων ανθρώπων θυμίζει σκηνές Τρούμπας και όχι εξετάσεις υποψηφίων αξιωματικών.

Οι πληροφορίες μας πάντως λένε ότι σε εξέταση υποψηφίων υπαξιωματικών που έγινε μετά την καταγγελία της κ. Μάζαρη όλα ήταν υποδειγματικά από τη μεριά των γιατρών και ήταν παρούσες όχι μία αλλά τέσσερις γυναίκες γιατροί και επτά άντρες. Πώς γίνεται ο κ. Σοφούλης να λέει ότι το λιμενικό έχει μόνο δύο γυναίκες γιατρούς και ξαφνικά να εμφανίζονται τέσσερις, είναι περίεργο... Κι ακόμη μάθαμε ότι αυτή τη φορά:

ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΥΦΑΚΙ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ, ΟΤΑΝ ΜΑΣ ΕΞΕΤΑΖΕ ΕΝΑΣ ΠΧ Ο ΚΑΡΔΙΟΛΟΓΟΣ,ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΟΧΙ ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΚΟΙΤΑΖΑΝ ΕΜΑΣ,ΑΛΛΑ ΚΟΙΤΑΖΑΝ ΤΑ ΝΤΟΥΒΑΡΙΑ.

Αυτό δα έλειπε δηλαδή, με την καταγγελία να έχει φτάσει στη Βουλή. Να μην παίρνουν τα μέτρα τους για άψογη συμπεριφορά. Χαρήκαμε που το ακούσαμε, μα δε φτάνει. Πρέπει και θεσμικά να αντιμετωπιστεί το ζήτημα.