BLOG ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ Ε.Ν.

Απόφαση του Αρείου Πάγου για αποζημίωση χήρας θανόντα ναυτικού

Άρειος Πάγος για τα εργατικά ατυχήματα

Υπέρ μίας χήρας ναυτικού που πνίγηκε μόλις σχόλασε από την εργασία του, αποφάσισε ο Άρειος Πάγος και της επικύρωσε το ποσό των 38.000 ευρώ.

Συγκεκριμένα η υπόθεση έχει ως εξής, τον Δεκέμβριο του 2003 πλοίο ήταν πλαγιοδετημένο σε άλλο δεξαμενόπλοιο σε προβλήτα στο Πέραμα και η αποβίβαση από το πλοίο γινόταν μέσω του παράπλευρου δεξαμενόπλοιου. Ο εν λόγω ναύτης μετά το τέλος της εργασίας του καθόταν στη δέστρα της προβλήτας περιμένοντας τον πλοίαρχο του πλοίου για να αναχωρήσουν για τα σπίτια τους. Ο πλοίαρχος αποβιβάστηκε από το πλοίο και αναζήτησε το ναύτη, ο οποίος δεν υπήρχε πουθενά. Μετά από έρευνες, εντοπίστηκε το πτώμα του άτυχου ναύτη να επιπλέει μεταξύ του δεξαμενόπλοιου και της προβλήτας.

Σύμφωνα με την ιατροδικαστική έκθεση ο θάνατος του ναυτικού επήλθε από πνιγμό, ενώ καταγράφονται στην έκθεση ότι ο ναύτης είχε υποβληθεί σε by-pass,λόγω εμφράγματος. Στην ιατροδικαστική έρευνα ως πιθανή εκδοχή θανάτου αναφέρεται η απώλεια των αισθήσεων από καρδιακό επεισόδιο, που είχε ως συνέπεια την πτώση του στη θάλασσα, όπου αναίσθητος πλέον πνίγηκε μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα.

Ειδικότερα, σύμφωνα με τη ναυτεργατική νομοθεσία (Ν. 551/1915) "ατύχημα από βίαιο συμβάν, είναι και εκείνο το οποίο επέρχεται ακόμη και εκτός του τόπου και του χρόνου της εργασίας, συνδέεται όμως με αυτή (εργασία) με σχέση αιτίου και αποτελέσματος, όταν δηλαδή λόγω της εργασίας δημιουργήθηκαν οι ιδιαίτερες εκείνες πραγματικές συνθήκες και περιστάσεις που ήταν αναγκαίες για την επέλευση του ατυχήματος και οι οποίες δεν θα υπήρχαν χωρίς την εργασία".


Το Εφετείο αποφάσισε ότι "υφίσταται αιτιώδης σύνδεσμος μεταξύ του ατυχήματος και της ναυτικής εργασίας, καθόσον το συγκεκριμένο ατύχημα δεν θα είχε συμβεί, αν ο παθών δεν εργαζόταν στο δεξαμενόπλοιο και ότι πρόκειται τελικά για εργατικό ατύχημα", επιδικάζοντας στη σύζυγο του ναυτικού το ποσό των 38.000 ευρώ.

Ο Άρειος Πάγος με την υπ' αριθμ. 1111/2011 απόφασή του, επικύρωσε την εφετειακή απόφαση και απέρριψε την αίτηση αναίρεσης της πλοιοκτήτριας εταιρείας.


ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=296694

3 σχόλια:

  1. καλησπερα δαναη,ευχομαι ολα καλα.Φανταζομαι οτι ολοι λειπαται διακοπες.Εμεις ειχαμε κοληση βορεια ευρωπη,τωρα που σου γραφω περιμενουμε στην ραδα σε λιμανι της αγγλιας να μπουμε μεσα να φορτωσουμε,αυριο μαλον για νεα υορκη.Κανονικα θα επρεπε να ξεμπαρκαρω εχω σχεδον 6μηνο,αλλα απο το γραφειο μου ειπαν δεν υπαρχει τιποτα τελος σεπτεμβριου αρχες Οκτωβρη.Αυτα χαιρετω καλο φθηνοπορο και καλη δυναμη σε ολους τους ελληνες και ειδικα στους ναυτικους για αυτα που μας περιμενουν,ολοι στον αγωνα για το νατ οικο ναυτου συνταξεις κ.λ.π.Δημητρης Α' μηχανικος Ε.Ν-Δ/Ξ ΣΕΡΙΦΟΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γεια σου, μαστρο - Δημήτρη. Καλό υπόλοιπο στο μπάρκο σου. Μη βιάζεσαι καθόλου να γυρίσεις. Εδώ είναι ακόμη χειρότερη κόλαση... Τουλάχιστον εκεί έχεις τη θάλασσα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ,ΚΟΥΡΑΣΤΙΚΑ ΔΑΝΑΗ,ΕΧΩ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ.ΕΥΤΙΧΩΣ ΔΕΝ ΛΕΣ ΠΟΥ ΣΕ ΚΑΤΣΑΜΕ ΠΟΛΛΕΣ ΡΑΔΕΣ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΛΙΜΑΝΙ ΖΗΤΑΓΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΑΚΤΟΡΑ ΣΤΙΚΑΙ ΙΝΤΕΡΝΕΤ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΛΙΓΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΝΕΑ.ΚΑΤΙ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟ.ΚΑΤΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΤΑ ΞΕΡΕΙΣ ΛΙΓΟ ΠΟΛΥ ΤΑ ΓΚΑΖΑΔΙΚΑ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΤΩΡΑ,ΖΗΤΗΜΑ ΣΤΟ 6 ΜΗΝΟ ΝΑ ΒΓΗΚΕ ΚΑΠΟΙΟΣ 3 ΦΟΡΕΣ.ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΣΤΟ ΡΟΤΤΕΡΝΤΑΜ ΠΟΥ ΕΙΧΕ SEAMANS CLUB 2 ΠΑΡΑΚΑΛΩ,ΚΛΕΙΣΑΝΕ ΛΟΓΟ ΜΗ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΡΧΕΤΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ STO EUROPORT ΓΙΑ ΝΑ ΒΓΕΙΣ ΛΙΓΟ ΕΞΩ.45 ΓΚΑΖΑΔΙΚΟ ΚΑΙ ΠΑΡΑΓΓΕΛΝΑΜΕ ΟΔΟΝΤΟΚΡΕΜΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΑΚΤΟΡΑ.
    ΑΣΤΑ..ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ.
    ΗΡΘΕ ΗΡΘΕ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΚΑΙ ΘΑ ΛΕΜΕ ΚΑΛΛΙΤΕΡΑ ΝΑΥΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΑΣ ΤΑ ΧΑΝΟΥΜΕ ΟΛΑ.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Welcome onboard! Αφήστε μας το μήνυμά σας και θα προσπαθήσουμε να σας απαντήσουμε το συντομότερο δυνατό. Εκτός αν αλλού αρμενίζουμε... Οπότε κουράγιο μέχρι να καταπλεύσουμε και πάλι στο λιμάνι...

ΔΩΣΤΕ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ!

ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΡΙΕΣ ΤΩΝ ΑΕΝ ΑΠΑΙΤΟΥΝ:


ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ!

ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΩΡΑ!


ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΑΕΝ

Οικολογικό Περισκόπιο

10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010: ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΗ



Ο ΟΡΚΟΣ


ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ...


ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΟΝ ΖΗΤΗΣΑΝ;


Στα μάτια σας, μας είπαν, βλέπουμε το μέλλον της Ναυτιλίας. (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, κ. Φικιώρης)

Μα το δικό μας μέλλον αποδείχτηκε κόλαση.

Τώρα τα ίδια τάζουν στα νέα κορίτσια για να τα πείσουν να πάνε στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού. Αυτές δε θα χρειαστεί να περιμένουν για να ανακαλύψουν την ίδια κόλαση της ανεργίας. Από το πρώτο εξάμηνο σπουδών, αναζητώντας καράβι για πρακτική άσκηση, βρίσκονται αντιμέτωπες με τις κλειστές πόρτες των εταιρειών. Δεκάδες νέες καπετάνισσες κινδυνεύουν να χάσουν το επόμενο εξάμηνο της σχολής γιατί ο Ιούλιος μπήκε και καράβι δε βρήκαν. Πολλές ακόμη αναγκάστηκαν ήδη να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους για τον ίδιο λόγο. Μα κανενός υπευθύνου δεν ιδρώνει το αυτί.

Αντίθετα μας ζητούν να σκεφτούμε το κρουαζιερόπλοιο Ζενίθ και τα διαφυγόντα κέρδη για τον τουρισμό. Την ώρα που οι ναυτεργάτες, γυναίκες και άντρες, βρίσκονται στο απόλυτο ναδίρ. Και απαιτούν να μην απεργούμε, να μην αγωνιζόμαστε για το δίκιο μας. Είμαστε υποχρεωμένες να μην υπακούσουμε. Το δις εξαμαρτείν δεν αρμόζει ούτε στις γυναίκες. Και ειδικά σε καπετάνισσες.

Ορκιστήκαμε για καπετάνισσες. Όχι για νέες Ιφιγένειες. Και αυτόν τον όρκο θα τιμήσουμε. Καπετάνισσες στη θάλασσα και καπετάνισσες στη ζωή. Με το κεφάλι ψηλά απαιτούμε να τηρηθούν οι υποσχέσεις που μας δόθηκαν. Και να ληφθούν μέτρα ώστε να μη σβήσει ο θεσμός τριάντα χρόνων. Το μέλλον της ναυτιλίας ανήκει και σε μας. Όχι γιατί μας το έταξε ένας υπουργός μα γιατί έχουμε κι εμείς προσφέρει τον ιδρώτα μας για την ελληνική ναυτιλία.

Τώρα όμως με την άρση του καμποτάζ και τον αφανισμό των ελλήνων ναυτεργατών που θα σημάνει, το ΝΑΤ κινδυνεύει να χρεωκοπήσει. Πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις σε όσους ναυτεργάτες τόσα χρόνια έδιναν τις εισφορές τους;

Γι' αυτό στον αγώνα κατά της άρσης του καμποτάζ είμαστε όλοι ενωμένοι. Άντρες και γυναίκες. Παλιές και νέες καπετάνισσες. Και είναι ο αγώνας αυτός αγώνας επιβίωσης.

Μη μας ζητάτε λοιπόν να σκεφτούμε το Ζενίθ. Γιατί αυτός που βρίσκεται στο ναδίρ δεν έχει πια τίποτε άλλο να χάσει αν αγωνιστεί. Εκτός από τις αλυσίδες του.

Βίρα λοιπόν τις άγκυρες! Κι ας σπάσουν και οι καδένες. Για το μέλλον που ονειρευτήκαμε και δικαιούμαστε μετά από τριάντα χρόνια να ζήσουμε. Την καταξίωση του θεσμού της ελληνίδας καπετάνισσας.

Έτσι τιμούμε εμείς την επέτειο των τριάντα χρόνων από την αποφοίτηση. Με αγώνες!

Εκεί, στον Πειραιά, στο λιμάνι. Που η ακηδία όλων μας ξεμπάρκαρε.

Είναι η ώρα να μας ξαναβρούν μπροστά τους. Και η ώρα να σταματήσουν να ξεγελάν κι άλλες αθώες κοπέλες με κούφιες υποσχέσεις. Η ώρα να βγει ο θεσμός από την κόλαση.

Τριάντα χρόνια μετά ξέρουμε καλά γιατί μας άνοιξαν την πόρτα της ναυτιλίας. Χωρίς καν να το ζητήσουμε εμείς. Τώρα νομίζουν πως έχουν το δικαίωμα να την ξανακλείσουν. Ωραία λοιπόν. Στις δικές τους κλειστές πόρτες απαντάμε με κλειστά λιμάνια. Δίκαιο δεν είναι;

Ή όλοι μαζί στο ζενίθ ή όλοι μαζί στο ναδίρ. Δεν μπορεί η μεν ελληνόκτητη ναυτιλία να είναι πρώτη στον κόσμο και να ανθοφορεί και οι έλληνες ναυτεργάτες να πετιούνται στον καιάδα. 85.000 έλληνες ναυτικοί το 1980, λιγότεροι από 20.000 σήμερα. Μιλάνε οι αριθμοί. Κόντρα στους αριθμούς για τα διαφυγόντα κέρδη από το Ζενίθ και το κάθε Ζενίθ. Και στο κάτω κάτω ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Απαιτούμε λοιπόν από την Πολιτεία να θέσει στο ζενίθ της τον άνθρωπο. Ζητάμε να πάρει πίσω την άρση του καμποτάζ και να θεσμοθετήσει μέτρα στήριξης τόσο των ελλήνων ναυτεργατών όσο και της γυναίκας ναυτεργάτριας.

Ζητάμε πολλά; Όχι! Ζητάμε μόνο να τιμήσουν τα τριάντα χρόνια που χωρίς καμία στήριξη καταφέραμε να κρατήσουμε ζωντανό το θεσμό της ελληνίδας καπετάνισσας. Και που παρά τις αντιξοότητες έχουμε σήμερα να καμαρώνουμε αρκετές συναδέλφισσες σε βαθμό υποπλοιάρχου αλλά και πρώτου πλοιάρχου.

Αποδείξαμε πως μπορούμε να σταθούμε ισάξια με τους άντρες συναδέλφους στις γέφυρες των πλοίων. Και δεν ανεχόμαστε άλλο πια ούτε διακρίσεις εξαιτίας του φύλου μας ούτε και άλλη εκμετάλλευση των γυναικών ναυτικών με στόχο να χτυπηθεί συνολικά το ναυτεργατικό κίνημα. Σας είπαμε, ξέρουμε γιατί μας ανοίξατε την πόρτα. Δε μας κάνατε χάρη.

Μας βάλατε στα καράβια για τον ίδιο λόγο που τώρα βάζετε τους αλλοδαπούς. Χωρίς να νοιάζεστε αν θα τα καταφέρουμε επαγγελματικά. Μας θέλατε το πολύ πολύ για ανθυποπλοιάρχους. Δεν περιμένατε πως θα καταφέρουμε κάτι καλύτερο. Επιδιώκατε να δημιουργήσετε ζευγάρια ναυτικών. Να μένουμε περισσότερο στο πλοίο, να δεχόμαστε μικρότερους μισθούς για να μας ναυτολογήσετε μαζί. Κι όταν τα σχέδιά σας βγήκαν όλα πλάνα, βιαστήκατε να μας κλείσετε την πόρτα. Προτιμώντας τους αλλοδαπούς.

Ε, σας λέμε ότι και αυτό το σχέδιο πλάνη θα βγει. Θα φροντίσουν οι ναυτεργάτες γι' αυτό. Κι εμείς θα σταθούμε δίπλα τους. Δίπλα στο ταξικό ναυτεργατικό κίνημα. Γιατί αυτό και μόνο μας στήριξε αταλάντευτα τριάντα τόσα χρόνια. Αν μη τι άλλο χρωστάμε τώρα να ανταποδώσουμε.

Γιατί αχάριστες οι ελληνίδες καπετάνισσες δεν είναι. Και το ξέρετε. Όπως αγαπήσαμε τα καράβια σας όταν μας δώσατε την ευκαιρία να εργαστούμε , και υπερβάλαμε εαυτούς για να σταθούμε αντάξιες, ίδια τώρα τιμούμε τα τριάντα χρόνια της παρουσίας μας υποστηρίζοντας ολόψυχα τον αγώνα των ναυτεργατών.

Στο κάτω κάτω δε μας αφήσατε άλλο δρόμο. Ο αγώνας των ναυτεργατών είναι η μόνη μας ελπίδα να μη σβήσει ο κλάδος μας. Και να μην πάνε στράφι τριάντα χρόνια προσπάθειας και θυσίας.