ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΤΑΞΙΔΙΑ

Εκ μέρους της 

Πανελλήνιας Ένωσης Γυναικών Ε.Ν. 

(ΠΕΓΕΝ)

σας ευχόμαστε 

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΤΑΞΙΔΙΑ! 

ΠΕΝΕΝ: Αγωνιστική απάντηση στα σχέδια κυβέρνησης - Cosco

Πρώτη δυναμική αγωνιστική απάντηση κατά των σχεδίων κυβέρνησης – Cosco

Γράφτηκε από Π.Ε.Ν.Ε.Ν.

Με μία δυναμική κινητοποίηση που πραγματοποιήθηκε στις 19/4/2019 στην Πλατεία Κοραή του Πειραιά, έδωσαν το αγωνιστικό τους παρόν κάτοικοι του Πειραιά που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα εργατικών σωματείων - κινήσεων πολιτών και διαφόρων άλλων συλλογικοτήτων.

Η συγκέντρωση είχε πλατύ και ενωτικό χαρακτήρα, η συμμετοχή σε αυτήν ξεχώριζε από την ευρύτητα, την πολυχρωμία και την πολυτασικότητα, αφού σε αυτήν πήραν μέρος δυνάμεις που βρίσκονται σε ένα ευρύτατο φάσμα του πολιτικού και κοινωνικού πλαισίου.

Αυτό εκφράστηκε επίσης στην κοινή ανακοίνωση, στις ομιλίες αλλά και στα συνθήματα που κυριάρχησαν στη συγκέντρωση και στην πορεία που ακολούθησε στους δρόμους του Πειραιά.

Η καταγγελία για το ξεπούλημα του λιμανιού, το Master Plan της Cosco, οι συνέπειες που αυτό παράγει για την πόλη και τους πολίτες του Πειραιά, οι ευθύνες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ αλλά και των προηγούμενων για την ιδιωτικοποίηση ήταν στο επίκεντρο της συγκέντρωσης και της πορείας.

Στη συγκέντρωση μίλησαν εκπρόσωποι εργατικών σωματείων, των κινήσεων των πολιτών που αναπτύσσουν τη δράση τους στην Πειραϊκή, από την «Εργατική λέσχη Κερατσινίου Δραπετσώνας», την «Λαϊκή Συσπείρωση Πειραιά».

Συμμετοχή στη συγκέντρωση είχαν επίσης τα αυτοδιοικητικά σχήματα «Αντικαπιταλιστική Ανατροπή Αττικής», «Ανυπότακτη Αττική», «Ο Πειραιάς που αγαπάμε», «Ανταρσία στο Λιμάνι» κ.α.

Στην ομιλία του ο πρόεδρος της ΠΕΝΕΝ σημείωσε ότι με τη συμμετοχή μας στη σημερινή κινητοποίηση θέλουμε να καταδείξουμε τη σταθερή και συνεπή θέση μας αλλά και τον αγώνα μας ενάντια στις αντιλαϊκές πολιτικές κυβέρνησης – κεφαλαίου – Ε.Ε και των άλλων αστικών πολιτικών και τοπικών δυνάμεων που συμπορεύονται και συστοιχίζονται σε μία κοινή κατεύθυνση ξεπουλήματος και εκποίησης του δημόσιου πλούτου, στρώνουν από κοινού τον δρόμο για το εγχώριο και ξένο κεφάλαιο έναντι πινακίου φακής να αγοράζει φιλέτα και κερδοφόρες δημόσιες επιχειρήσεις μέσα από τις οποίες στοχεύει στην παραπέρα αύξηση των υπερκερδών του και την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητάς του.

Στην κατεύθυνση αυτή η κινεζική κρατική Cosco αξιοποίησε τη συμφωνία με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και έβαλε πόδι στο μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας μας, η θέση του οποίου έχει μεγάλη όχι μόνο οικονομική αλλά και γεωστρατηγική σημασία για την διείσδυσή της στην Ευρώπη. Την Coscoκαι τους πολυεθνικούς ομίλους οφείλουμε να τους κρίνουμε ως οικονομικό πολιτικό φαινόμενο και όχι με όρους και χαρακτηρισμούς μαφίας.

Η συμμετοχή της ΠΕΝΕΝ, που αποτελεί ένα από τα πιο πρωτοπόρα ταξικά συνδικάτα της χώρας μας, στη σημερινή μας συγκέντρωση θέλει να αναδείξει την ανάγκη, με αφορμή το Master Plan Cosco - κυβέρνησης (όπως κάναμε με συνέπεια και στη φάση της ιδιωτικοποίησης), ότι είναι αναγκαίο να συγκροτηθεί μία ευρεία εργατική και κοινωνική συμμαχία που θα βάλει εμπόδια και θα ματαιώσει τους σχεδιασμούς κυβέρνησης Cosco.

Σχεδιασμοί σύμφωνα με τους οποίους επιχειρείται η επέκταση της προβλήτας στην Πειραϊκή για μεγαθήρια κρουαζιερόπλοια, το Logistics Center στο Κερατσίνι, τα εμπορικά κέντρα και ξενοδοχεία εντός του λιμανιού αλλά και η παραπέρα επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων στο λιμάνι.

Το Master Plan της Cosco – κυβέρνησης, όπως αυτό έχει δρομολογηθεί, θα έχει σοβαρότατες συνέπειες για τους πολίτες του Πειραιά και ευρύτερα του λεκανοπεδίου της Αττικής, θα επιβαρύνει το περιβάλλον, το συγκοινωνιακό, τα εργατικά δικαιώματα, την ποιότητα ζωής των κατοίκων, θα καταστρέψει το φυσικό κάλλος, θα υπονομεύσει και θα απαξιώσει την ιστορική μας κληρονομιά, θα μετατρέψει το λιμάνι σε άβατο για τον λαό του Πειραιά και των συνοικιών του.

Να γιατί είχαμε και έχουμε σταθερό προσανατολισμό για δημόσιο λιμάνι στην υπηρεσία του λαού και όχι για τα υπερκέρδη των πολυεθνικών.

Στηρίξαμε και συμβάλαμε καθοριστικά οι κινητοποιήσεις των κατοίκων της Πειραϊκής να συνδεθούν και να επεκταθούν στην ευρύτερη περιοχή του Πειραιά και των συνοικιών του, να αγκαλιάσουν και να συσπειρώσουν ευρύτερες εργατικές, λαϊκές και κοινωνικές δυνάμεις, να συγκροτηθεί ένα μαζικό τοπικό λαϊκό κίνημα που θα βάζει μπροστά τις ανάγκες του λαού και όχι τα σχέδια, τα συμφέροντα και τα κέρδη της κινεζικής Cosco.

Η πάλη κατά του Master Plan της Cosco πρέπει να είναι στενά συνδεδεμένη με την ανοιχτή αμφισβήτηση της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων και συνολικά με την αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική.

Πρέπει να αποκαλύψουμε στην προσπάθειά μας αυτή ποιοι είναι οι σύμμαχοι και ποιοι οι αντίπαλοί μας στον αγωνιστικό δρόμο που έχουμε να διανύσουμε μπροστά μας το επόμενο διάστημα.

Να μη συγκαλύψουμε για οποιαδήποτε σκοπιμότητα κυρίως ευθύνες πολιτικών δυνάμεων, ακόμη και προσώπων που έβαλαν πλατιά - φαρδιά την υπογραφή τους (π.χ Δρίτσας) στο ξεπούλημα του λιμανιού και σήμερα βάζουν πλάτη στο καταστροφικό Master Plan της Cosco αυτό να υλοποιηθεί.

Να στιγματίσουμε τον ρόλο των τοπικών δυνάμεων και παραγόντων π.χ δημοτικής αρχής Πειραιά, περιφέρειας, δημάρχων άλλων δήμων αλλά και υποψηφίων δημάρχων όπως του Μώραλη και άλλων υποψηφίων ΣΥΡΙΖΑ και Νέας Δημοκρατίας.

Κυβέρνηση - Νέα Δημοκρατία και τα άλλα συστημικά αστικά πολιτικά κόμματα και τα Μ.Μ.Ε. που προβάλουν και διαφημίζουν τις θέσεις και τις πολιτικές τους για το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου και την παράδοσή του στο εγχώριο και διεθνές κεφάλαιο, αναμασούν καθημερινά τα περί ανάπτυξης και νέων επενδύσεων, δημιουργίας θέσεων εργασίας και άλλες τέτοιες φαιδρότητες, κάνοντας πως αγνοούν το παράδειγμα της Cosco το οποίο έχει συντρίψει, έχει κάνει φύλλο και φτερό την άθλια επικοινωνιακή τους προπαγάνδα.

Αυτό το μοντέλο (Cosco) διαμορφώνει πλέον τις συνθήκες ο Πειραιάς να μετατραπεί σε μία γενικευμένη «ελεύθερη οικονομική ζώνη» στην οποία θα επικρατεί ο εργασιακός μεσαίωνας.

Πετροβολούν, στοχοποιούν και συκοφαντούν οποιαδήποτε εργατική και λαϊκή αντίσταση αντιπαλεύει τα σχέδιά τους.

Η ΠΕΝΕΝ δηλώνει ότι θα συμμετάσχει και θα στηρίξει με όλες τις δυνάμεις της την ανάγκη περαιτέρω διεύρυνσης αυτού του μετώπου, στο οποίο θα πρέπει να συσπειρωθούν με όρους κινήματος ακόμη πιο πλατύτερες δυνάμεις, έχοντας όμως σε κάθε περίπτωση ξεκάθαρο και συγκεκριμένο περιεχόμενο, προσανατολισμό και στόχο.

Εργατικά σωματεία, λαϊκές επιτροπές, το Εργατικό Κέντρο Πειραιά, συλλογικότητες αλλά και πολιτικές δυνάμεις που αντιπαλεύουν την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων με συνέπεια, πρέπει να βρεθούν στην ίδια όχθη με μας, να στηρίξουν την μεγάλη αυτή αγωνιστική πρωτοβουλία.

Στόχος μας επίσης πρέπει να είναι το επόμενο διάστημα η ενημέρωση, η ευαισθητοποίηση, η κινητοποίηση, η αγωνιστική δράση του λαού σε σύγκρουση με τα σχέδια Cosco - κυβέρνησης.

Παλεύουμε για δημόσιο λιμάνι, Όχι στην επέκταση της προβλήτας στην Πειραϊκή, τα logistics Centers, τα καζάνια στο Πέραμα, την κινεζοποίηση των εργασιακών σχέσεων.

Μετά το τέλος της συγκέντρωσης ακολούθησε πορεία στους δρόμους του Πειραιά στην οποία κυριάρχησαν τα συνθήματα: « Όχι λιμάνι στην Πειραϊκή», «Τσίπρα - Μητσοτάκη ακούστε το καλά, τα σχέδιά σας θα μείνουν στα χαρτιά», «Το λιμάνι ανήκει στους εργάτες και όχι στις πολυεθνικές και τους κεφαλαιοκράτες» κ.α.

Η Διοίκηση της ΠΕΝΕΝ

ΣΤΗΝ ΠΙΣΙΝΑ ΤΟΥ ORION (μια ναυτική ιστορία)

ΣΤΗΝ ΠΙΣΙΝΑ ΤΟΥ ORION

(37 χρόνια από το τελευταίο μου ξέμπαρκο) 

της Μαρίας Λαμπρίδου

Ναγκασάκι, Απρίλιος 1982: Το Orion στο βάθος

To Orion ήταν καράβι.  Ένα από εκείνα τα θηρία που σκίζουν τους ωκεανούς μεταφέροντας μαύρο χρυσό. Σούπερ τάνκερ για τους πολλούς, vlcc για όσους γνωρίζουν κάτι παραπάνω για τους τύπους των δεξαμενοπλοίων. Κι εγώ μέλος πληρώματος για δέκα μήνες. Τους τελευταίους της ζωής του Orion. Μαζί πήγαμε ως τη Φορμόζα, στο διαλυτήριο πλοίων. Θαρρώντας πως εκεί τελειώνει μόνο η καριέρα του καραβιού κι αγνοώντας πως δε θα τα κατάφερνα να ξαναμπαρκάρω κι εγώ. Κι ας προσπάθησα κι ας το ήθελα πολύ.

Καταλαβαίνεις το λοιπόν ότι και μόνο το όνομα Orion αρκεί για να μου φέρει δάκρυα στα μάτια. Κι ας πέρασαν κοντά σαράντα χρόνια από τη μέρα που κατέβηκα για τελευταία φορά τη σκάλα του. Κουβαλώντας πέρα από τη βαλίτσα και χιλιάδες αναμνήσεις από τους δέκα μήνες των ταξιδιών με εκείνο το γκαζάδικο των τριακοσίων  μέτρων μήκος και πενήντα πλάτος. Κυρίως από Περσικό για Ευρώπη. Πότε μέσω Σουέζ, πότε κάνοντας τον περίπλου της Αφρικής.

Τα ταξίδια μου με το Orion

Γνωστές διαδρομές αφού και με το προηγούμενο καράβι μου, ένα παρόμοιο γκαζάδικο του Ωνάση, ίδια ταξίδια κάναμε. Βέβαια άλλο Ωνάσης και άλλο Orion, που ήταν καράβι αντριώτικο και ανήκε σε κάποιους από τους Γουλανδρήδες. Κι αντί για ολυμπιακούς κύκλους είχε στην τσιμινιέρα του ένα λευκό αστέρι. Βλέπεις και η εταιρεία ολάκερη Orion λεγόταν και το καράβι μας ήταν η ναυαρχίδα της.

Κάπου τριάντα άντρες πλήρωμα σε τούτο το πλωτό νησί και μόνο μια γυναίκα, εγώ. Σε άλλα καράβια, μικρά φορτηγά, είχα πιάσει και ανθυποπλοίαρχος. Στο Orion ήμουνα δόκιμος που κάποιες φορές με άφηναν να κάνω και μόνη μου βάρδια. Δυο τετράωρα στη γέφυρα, ένα στην κουβέρτα για εργασίες συντήρησης. Κυρίως ματσακόνι και βαψίματα. Πέρναγε η μέρα δίχως να το καταλάβεις και μετά ήθελες μόνο ύπνο για να ξεκουραστείς. Άντε και για να γράψεις κανένα γράμμα, κινητά δεν υπήρχαν τότε, να μπουγαδιάσεις τα ρουχαλάκια σου, να παίξεις κανένα τάβλι στο καπνιστήριο ή να δεις κανένα χαζό βίντεο με ταινίες της συμφοράς.  Είχα και κάποια βιβλία κοντά, πόσα όμως να πάρεις ταξιδεύοντας με το αεροπλάνο και παρά τα 40 κιλά που επέτρεπαν εκείνα τα χρόνια στους ναυτικούς; Άλλες οι συνθήκες σήμερα. Κρεμάς ένα λαπ τοπ στην πλάτη και τα  έχεις όλα στο καράβι. Επικοινωνία, διάβασμα, γράψιμο, φωτογραφίες, υλικό για τη δουλειά σου…

Περνώντας τη διώρυγα του Σουέζ 

Πάλι καλά που η εταιρεία ήταν χουβαρντού με τις γυναίκες των αξιωματικών. Συχνά πυκνά είχαμε στα ταξίδια μας παρέα πότε την κυρία του Α΄ Μηχανικού, πότε του Ανθυποπλοίαρχου ή και του μάγειρα ακόμη. Κι έσπαγε η μονοτονία με τα αξύριστα αντρικά πρόσωπα. Πλην των Φιλιππινέζων που αυτοί δεν έχουν γένια από μόνοι τους.

Τους τελευταίους μήνες στο Orion ήταν που ήρθε και η γυναίκα του μαρκόνη. Μικρή ήμουνα κι εγώ, εκείνη ήταν ακόμη μικρότερη. Ταιριάξαμε στην παρέα και έγινε πιο όμορφη η ζωή στο καράβι. Κόλλησε και ο άντρας της με το μάγειρα και πού μας έχανες πού μας έβρισκες και οι τέσσερις μαζί ακόμη και στις εξόδους μας στα λιμάνια. Τις μετρημένες στα δάχτυλα βέβαια αφού κάναμε δυο μήνες να πιάσουμε στεριά.

Κακά τα ψέματα λοιπόν. Η πλήξη και έτσι ήταν στα ύψη. Και η άλλη μοναξιά, η απουσία των αγαπημένων μας προσώπων. Της γυναίκας, των παιδιών, των γονιών και των αδερφιών μας, των φίλων. Μου έλειπε κι εμένα το αγόρι μου, μπαρκαρισμένος σε άλλο καράβι. Είχαμε περάσει και βέρες και λέγαμε να παντρευτούμε μόλις ξεμπαρκάρουμε. Κάνοντας υπομονή να μαζέψουμε κανένα φράγκο για το άνοιγμα του σπιτικού μας. Ό,τι δηλαδή κάνουν όλοι οι ναυτικοί. Δεν είναι κρουαζιέρα η δουλειά του ναυτικού. Από ανάγκη είσαι εκεί. Ναι, εντάξει, αγαπάς και τη θάλασσα αγαπάς και τα ταξίδια. Μα αν είχε λεφτά η τσέπη σου θα έβρισκες καλύτερους τρόπους να ταξιδεύεις τη θάλασσα κι όχι να θαλασσοπνίγεσαι στα βαπόρια.

Έβραζε και το αίμα μας. Να το παραδεχτούμε αυτό. Από νιάτα κι από αντίδοτο στον κίνδυνο. Ψάχναμε ευκαιρίες να εκτονωθούμε. Πότε με βολτίτσα ως την πλώρη. Όταν το επέτρεπε ο καιρός. Όπως τότε που μας ξεσήκωσε ο Παναγιώτης, ο μάγειρας, κι ανυποψίαστες η Έφη κι εγώ, τον ακολουθήσαμε. Καλά πήγαμε, κουβεντιάζοντας και γελώντας, καλά γυρίζαμε και ο Παναγιώτης το είχε ρίξει και στο τραγούδι. Θυμάμαι και το τραγούδι. «Κι ύστερα το βραδάκι μεθυσμενάκι στα καπηλειά, σ’ έπινα κοριτσάκι σαν το κρασάκι γουλιά γουλιά…»

Φτάνουμε κάτω από το φτερό της γέφυρας. Πού να ξέραμε τι μας είχαν ετοιμάσει ο Παναγιώτης με το μαρκόνη μας, τον Γιώργη τον Κρητικό τον λεβέντη; Η Έφη περνούσε πρώτη φορά Ισημερινό. Και είναι έθιμο παλιό στα καράβια να μπουγελώνουν όποιον για πρώτη φορά περνά τη Λίνια. Είναι το λοιπόν επάνω στο φτερό ο μαρκόνης και έχει γεμάτο τον κουβά. Και με το που φτάνουμε στο κατάλληλο σημείο τον αδειάζει καταπάνω μας.

Βουτάω την Έφη από το χέρι και της λέω ψιθυριστά «πέσε κάτω, πέσε κάτω». Σωριαζόμαστε μουσκεμένες στη λαμαρίνα και μένουμε ακίνητες. Οι άντρες τα έχασαν. Δεν ξέρανε αν απλά λιποθυμήσαμε ή από την τρομάρα και το πέσιμο τα κακαρώσαμε. Εμείς με κόπο να συγκρατούμε τα γέλια. Εμ, καλά να πάθουν. Πλάκα ήθελαν; Πλάκα κι εμείς!

Στο Orion είχαμε όμως και άλλο τρόπο να πάρουμε το μπάνιο μας. Και δεν εννοώ το λουτρό. Κι ούτε και θέλω να θυμάμαι τα λουτρά αυτού του καραβιού. Ακόμη και σαράντα χρόνια μετά. Μιλάω για την πισίνα. Αν και για μας τις γυναίκες ήταν χώρος απαγορευμένος. Παλιότερα, όταν ήταν μέσα η γυναίκα του ανθυποπλοίαρχου, συνεννοήθηκε με τον άντρα της κι έκανε πως την έσπρωξε εκείνος κι έπεσε η κοπέλα με τα ρούχα στο νερό. Να κολυμπήσει έστω και έτσι και να της βγει το άχτι. Να βλέπεις γύρω τριγύρω θάλασσα και να μην μπορείς να κολυμπήσεις!!!

Με την Έφη όμως είπαμε να το κάνουμε αλλιώς. Παραφυλάξαμε μια ώρα που ήταν όλοι στις βάρδιες τους και στις δουλειές τους και πήγαμε κρυφά κρυφά στην πισίνα κανονικά με τα μαγιό μας. Τι το θέλαμε;

Η πισίνα του Orion

Μας επήραν χαμπάρι από τη γέφυρα και έπεσε σύνθημα στην κουβέρτα, στα μαγειρεία, στα σαλόνια, μέχρι κάτω στο μηχανοστάσιο. Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι έγινε. Μαζεύτηκε όλο το πλήρωμα γύρω από την πισίνα κι εμείς εγκλωβιστήκαμε μέσα στο νερό. Πού να τολμήσουμε να βγούμε μπρος σε τόσα αντρικά μάτια; Ήμασταν όμως διαόλισσες. Φωνάζει η Έφη τον άντρα της και τον στέλνει στην καμπίνα να φέρει δυο σεντόνια. Τα παίρνουμε και τυλιγόμαστε μέσα στο νερό. Και βγαίνουμε «κυρίες»! Ούτε αστράγαλος δε φαινόταν.

Οι άντρες στα πατώματα. «Γιατί βρε κορίτσια μάς το κάνετε αυτό;» έλεγαν μεταξύ σοβαρού κι αστείου οι πιο τολμηροί. Λίγο γυναικείο μπουτάκι θέλαμε να δούμε κι εμείς που έχει μαυρίσει το ματάκι μας.

Αυτή η πείνα του αρσενικού η αχόρταγη. Που στα λιμάνια δε συγκρατιόταν με τίποτα και δεν τηρούσε ούτε τα προσχήματα. Όπως τότε στο Καίηπ Τάουν που την έφεραν μέσα μια μαυρούλα. Στα κάτω πατώματα, εκεί που έμενε το πλήρωμα. Μην προσβάλουν τις κυρίες του καραβιού αλλά και μην μπορώντας να ελέγξουν τα ένστικτα.

Δεν ξαναπατήσαμε στην πισίνα. Μόνο κάτι νύχτες με φεγγάρι καθόμασταν ντυμένες στην άκρη της και βρέχαμε τις πατούσες μας. Περιμένοντας την ώρα που θα ξεμπαρκάρουμε για να χαρούμε αυτά που στη στεριά θεωρούνται αυτονόητα στην εποχή μας.

Κι όμως. Όταν χτες χτύπησε το τηλέφωνο κι άκουσα στην άλλη άκρη μετά από σαράντα σχεδόν χρόνια τη φωνή του μαρκόνη μας και της γλυκιάς μου Έφης, η νοσταλγία για τις στιγμές στο Orion χτύπησε κόκκινο. Κι ένα μόνο μαύρισε τη χαρά. Ο θάνατος του Παναγιώτη!

Καλά σου ταξίδια, μάγειρα. Εκεί στους άλλους γαλαξίες που ταξιδεύεις πια...

Ο Παναγιώτης μας... 

_______________________________________________________________________

ΠΡΟΣΟΧΗ:

Η αναδημοσίευση δεν επιτρέπεται χωρίς γραπτή άδεια από τη συγγραφέα.

E-mail επικοινωνίας: mlampridoy@yahoo.gr

Ιδιαίτερα το επισημαίνω προς το διαδικτυακό τόπο lifo.gr που το έχει κάνει μόδα να 

αναδημοσιεύει όσα γράφω χωρίς ουδέποτε να μπει στον κόπο να ζητήσει  άδεια:    https://www.lifo.gr/articles/almanac/92662

ΞΕΠΟΥΛΑΝΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΠΑΝΗΓΥΡΙΖΟΥΝ ΚΙΟΛΑΣ!!!

ΞΕΠΟΥΛΑΝΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΠΑΝΗΓΥΡΙΖΟΥΝ ΚΙΟΛΑΣ!!!

Κάθεται προχτές ο άλλος, ο βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Θεσπρωτίας, και πανηγύριζε για τα ναυπηγεία στη Σύρο:

"Οι άλλοι τα έκλεισαν, εμείς τα ανοίξαμε!
Ο #ΣΥΡΙΖΑ κατά τα άλλα, διώχνει τις επενδύσεις. #synexizoume"

Τι να του πεις; Που το άνοιγμα έγινε γιατί τα ξεπούλησαν στους Αμερικάνους; Κι αφού χαρίστηκαν 100% τα χρέη του προηγούμενου ιδιοκτήτη προς το δημόσιο! Και συγκεκριμένα τα χρέη αυτά ήταν στον ΕΦΚΑ 26,814 εκατ. ευρώ και 9,935 εκατ. ευρώ στο Δημόσιο. Ρυθμίστηκαν επίσης και τα χρέη προς τις τράπεζες και κανονίστηκε να τα αποπληρώσουν σε 30 εξαμηνιαίες δόσεις! Που σημαίνει σε 15 χρόνια. Όσο για τα υπόλοιπα χρέη κανονίστηκε να αποπληρωθούν σε 280 δόσεις!!!

Διαβάστε εδώ και φρίξτε με τα όσα συμβαίνουν υπό τη σκιά της πρώτης φοράς αριστεράς.

http://prin.gr/?p=22106

Όσο για τον συντοπίτη μου βουλευτή που πανηγύριζε για ένα τέτοιο άνοιγμα - πρόκληση των ναυπηγείων, υποθέτω πως με τα μυαλά που κουβαλάει θα πανηγυρίσει και αν δει την ΚΟΣΚΟ να αγοράζει και το λιμάνι της Ηγουμενίτσας. Μα όλα τελικά στο σφυρί;;;

(όσο για τους πανηγυρισμούς μας θύμισαν τις ιαχές για το 1 εκατομμύριο των εφοπλιστών υπέρ της ναυτικής εκπαίδευσης, πουρμπουάρ γιατί τους έκαναν όλα τα χατίρια σε θέματα φορολογίας... εξέλιπε κάθε τσίπα πια...)

____________________________________________

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΟΥΜΕ ΤΟ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΠΡΙΝ

Νέο μεγάλο σκάνδαλο η εξαγορά 

του ναυπηγείου Νεώριο Σύρου 

Posted: September 24, 2018

Γιώργος Καλημερίδης

Τη δεκαετία του ΄70, ο συριανός ποιητής Μάνος Ελευθερίου μαγνητοφώνησε τις μαρτυρίες πολλών εργατριών που δούλευαν στις φάμπρικες της Σύρου στις αρχές του 20ού αιώνα. Αναπαράγουμε ένα απόσπασμα, το οποίο περιγράφει, όχι μόνο την φρικτή εργατική πραγματικότητα του προηγούμενου αιώνα, αλλά δυστυχώς και πρακτικές του καπιταλισμού του 21ου αιώνα και θα γίνουμε παρακάτω πιο συγκεκριμένοι : «Έξι χρονώ άρχισα να δουλεύω (1906), έπαιρνα μια πεντάρα τη μέρα (..) Το πρωί πιάναμε δουλειά στις έξι, σηκωνόμασταν από τις πέντε. Από το πρωί στις έξι μέχρι το βράδυ στις έξι, είχα να φάω όλη την ημέρα. Αυτό το βιολί κράτησε χρόνια. Μέχρι που ήρθε θυμάμαι ο Βενιζέλος (1912), ο γέρος Βενιζέλος και με βάζουνε εμένα και ένα άλλο κοριτσάκι, απαγορευότανε να δουλεύουμε, σε μια κάσα, σαν κιβωτό. Αφού λοιπόν μας κλείσανε μέσα, μπήκε ο Βενιζέλος και όλος ο κόσμος που δούλευε μέσα και ήτανε πολύς κόσμος που δούλευε. Φωνάζανε λοιπόν να μιλήσουμε “υπέρ” για τα αφεντικά για να μη μας βγάλουνε κι από τη δουλειά, ότι περνάμε καλά κύριε Βενιζέλο, φωνές, δάφνες και τα ρέστα. Εμάς μας ξεχάσανε μες στην κιβωτό. Φεύγει το κατάστημα, κλείνει το μαγαζί, έφυγε όλο το προσωπικό και εμείς μέσα».

Στις αρχές του προηγούμενο αιώνα έκλειναν μικρά παιδιά σε κιβώτια για να μην χαλάσουν τη φιέστα ενός πρωθυπουργού με πρόσφατα ψηφισμένη «φιλεργατική νομοθεσία». Στις μέρες μας, η μεταβίβαση του ναυπηγείου «Νεώριο» από την εταιρεία του Ν. Ταβουλάρη στον, αμερικάνικων συμφερόντων, όμιλο ΟNEX και ο ερχομός του πρωθυπουργού στη Σύρο (ο οποίος βρήκε την ευκαιρία να επιβεβαιώσει την αφήγηση ενός φιλοεπενδυτικού κλίματος), συνοδεύτηκε από μια αντίστοιχη φιέστα που δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει από αυτήν που παίχτηκε στη Σύρο πριν από 106 χρόνια.

Η επενδυτική φιέστα του Αλ. Τσίπρα έκρυβε ξανά τους απλήρωτους εργαζόμενους

Ελεγχόμενο ακροατήριο, χάρις στις άοκνες προσπάθειες του εργοδοτικού εργοστασιακού σωματείου, οι πρόθυμοι της τοπικής αυτοδιοίκησης πάντα παρόντες και πάντα ευαίσθητοι στο να διαμορφώσουν ένα φιλοεπενδυτικό κλίμα, ο μητροπολίτης να εξαίρει το ρόλο του νέου επενδυτή που πάλεψε και νίκησε την ελληνική γραφειοκρατία και ο πρωθυπουργός να επιλέγει τη Σύρο, λίγο μετά την έναρξη της μεταπρογραμματικής εποπτείας, για να υπογραμμίσει ότι η χώρα αλλάζει σελίδα και εισέρχεται στο δρόμο της ανάπτυξης με δημοσιονομική πλέον σταθερότητα. Έξω από το ναυπηγείο η αστερόεσσα ανέμιζε περήφανη, είχε άλλωστε προηγηθεί η επίσκεψη του αμερικάνου πρέσβη και της ναυτικής ακόλουθου του αμερικάνικου πολεμικού ναυτικού. Αυτή ήταν η εικόνα από την επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα στο Νεώριο Σύρου στα τέλη Αυγούστου. Φωνές, δάφνες και τα ρέστα που θα έλεγε και η εργάτρια του περασμένου αιώνα. Υπάρχει όμως κάθε φορά και το κιβώτιο, η κάσα, η κιβωτός στην οποία κρύβει το κεφάλαιο την υπαρκτή πραγματικότητα. Και στην περίπτωσή μας η κάσα είναι οι απλήρωτοι εργαζόμενοι, οι νέες συμβάσεις εργασίας, το φέσι στο ελληνικό δημόσιο και η πρόσδεσή μας με τους μακελάρηδες της Νοτιοανατολικής Μεσογείου.

Το ελληνικό δημόσιο αναλαμβάνει το ναυπηγείο του Νεωρίου χρεωκοπημένο από τον Γ. Γουλανδρή τη δεκαετία του 80. Είναι η εποχή των κρατικοποιήσεων. Το ναυπηγείο ιδιωτικοποιείται στα μέσα της δεκαετίας του 90, επί της ουσίας, χαρίζεται στην εταιρεία του Ν. Ταβουλάρη, με όλα τα περιουσιακά του στοιχεία (πχ ακίνητα ). Η νέα εταιρεία αξιοποιεί τις προμήθειες του ελληνικού δημοσίου (δεξαμενές του πολεμικού ναυτικού), αξιοποιεί εκβιαστικά ένα σύνολο ευνοϊκών ρυθμίσεων των νέων χρεών της, διατηρεί απλήρωτους τους εργαζομένους της, ενώ συνεχίζει να αναλαμβάνει έργα του ελληνικού δημοσίου. Στην τελευταία ρύθμιση (με υπουργό τον Γ. Βρούτση) τα ναυπηγεία Σύρου εξαιρέθηκαν από την καταβολή ληξιπρόθεσμων οφειλών στα ασφαλιστικά ταμεία, προκαλώντας ζημιά 7,5 εκατ. ευρώ στο ελληνικό δημόσιο, σε μια περίοδο που όλοι μιλούσαν για μαϊμού συνταξιούχους που επιβαρύνουν υποτίθεται τον δημόσιο προϋπολογισμό. Ο Ν. Ταβουλάρης όμως ήταν πολιτικός φίλος του τότε πρωθυπουργού Α. Σαμαρά… Όσο για τον Γ. Γουλανδρή, αυτός ακολούθησε απλά την πολιτική της πρώτης μεταπολιτευτικής περιόδου: όταν τελειώνει το ζεστό κρατικό χρήμα εγκαταλείπουμε την επιχείρηση με χρέη στο δημόσιο. Αυτή είναι η μεταπολίτευση, θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί από το κυβερνητικό στρατόπεδο, η κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα με τις ποικίλες πελατειακές σχέσεις.

Και σήμερα, που η κυβέρνηση παλεύει για την υγιή επιχειρηματικότητα, τι άλλαξε; Αξίζει να δούμε τα στοιχεία της μεταβίβασης του ναυπηγείου στην ΟΝΕΧ: Οι οφειλές του Nεώριου ανέρχονταν στις 30/4/2018 στα 71.057.905,46 ευρώ, που μετά τις προσαρμογές και τους συμψηφισμούς διαμορφώθηκαν στα 66.817.586,78 ευρώ. Προς τις τράπεζες η εταιρεία οφείλει 7,183 εκατ. ευρώ, στον ΕΦΚΑ 26,814 εκατ. ευρώ, 9,935 εκατ. ευρώ στο Δημόσιο, 5,518 εκατ. ευρώ στο προσωπικό, 4,189 για αποζημιώσεις προσωπικού, 5,617 εκατ. ευρώ είναι οι οφειλές προς του προμηθευτές και 7,475 εκατ. ευρώ οι υποχρεώσεις προς συνδεδεμένες εταιρείες. Προβλέπεται διαγραφή 100% των τόκων, προστίμων, προσαυξήσεων και λοιπών επιβαρύνσεων προς τον ΕΦΚΑ και το ελληνικό Δημόσιο και αποπληρωμή του υπόλοιπου ποσού σε 280 δόσεις, όπως και ρύθμιση των οφειλών προς τις τράπεζες και εξόφληση του υπολοίπου σε 30 εξαμηνιαίες δόσεις (εφημερίδα Καθημερινή).  

http://www.kathimerini.gr/983584/article/oikonomia/epixeirhseis/sthn-onex-pernaei-h-newrion-syroy-anti-1109-ekat

Στην πράξη επομένως, το σχέδιο εξυγίανσης του ναυπηγείου προβλέπει 100% διαγραφή των τόκων, προστίμων, προσαυξήσεων και λοιπών επιβαρύνσεων προς τον ΕΦΚΑ και το ελληνικό δημόσιο και πληρωμή του υπόλοιπου σε 280 δόσεις σε βάθος 20ετίας. Αντίστοιχα, ο δήμος Ερμούπολης και η δημοτική επιχείρηση ύδρευσης δέχτηκαν, σε ειδική συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου μέσα στον Αύγουστο, να κουρευτεί το 85,67% των χρεών της ΝΑΒΙΕΣ (εταιρεία του Ν. Ταβουλάρη) με αποτέλεσμα να διαγραφεί περίπου 500.000 ευρώ χρέος, προκειμένου να διασφαλιστεί η επένδυση. Αυτό είναι το φιλοεπενδυτικό κλίμα που διαμορφώνει η νέα σοσιαλδημοκρατία, το οποίο με γλαφυρό τρόπο περιέγραψε ο πρωθυπουργός στην ομιλία του στη ΔΕΘ. Μάλιστα, ο Δήμος Ερμούπολης πήρε τα συγχαρητήρια του πρωθυπουργού διότι χάρισε τα χρέη, ευελπιστώντας στην οικονομική δυναμική που θα δημιουργήσει ο νέος επενδυτής.

Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι αυτοί είναι οι συσχετισμοί, αλλά σε τελική ανάλυση σώθηκαν οι θέσεις εργασίας για 300 εργαζομένους με την προοπτική αυτές να αυξηθούν, έστω και με ένα βαρύτατο κόστος για την περιβόητη δημοσιονομική σταθερότητα. Η νέα μέρα όμως για τους εργαζόμενους δυστυχώς δεν ανταποκρίνεται σε αυτή την αφήγηση. Ήδη οι εργαζόμενοι, με την προτροπή του νέου εργοστασιακού σωματείου –που έφτασε στο σημείο να διαγράψει εργαζομένους από μέλη του– έχουν αποποιηθεί όλων των νόμιμων δικαιωμάτων τους, προκειμένου να διευκολυνθεί η εκκαθάριση στο Πρωτοδικείο Σύρου, αφήνοντας ανοικτό το δρόμο στο νέο επενδυτή στο πεδίο των εργασιακών σχέσεων και της αποζημίωσής τους. Οι τραμπουκισμοί εργαζομένων έξω από της Επιθεώρηση Εργασίας, στις αρχές Ιούλη, οι οποίοι ήθελαν απλά να κατοχυρώσουν τα δικαιώματα τους απέναντι σε κάθε νέο διάδοχο επενδυτικό σχήμα, απλά αποτυπώνουν το νέο Ελντοράντο του εργασιακού μεσαίωνα των αμερικάνων επενδυτών. Η μεγάλη, υποτίθεται, επένδυση δεν διαγράφει μόνο χρέη απέναντι στο δημόσιο, στα ασφαλιστικά ταμεία και το Δήμο, αλλά δεν νιώθει καν την ανάγκη να δεσμευτεί ως προς τους εργαζόμενους για τα αυτονόητα: δεδουλευμένα, εργασιακή σχέση από εδώ και στο εξής και νέες συμβάσεις εργασίας. Το πεδίο είναι ελεύθερο για την ΟΝΕΧ και σε αυτό τον τομέα.

Να υπογραμμίζουμε και μια ακόμη διάσταση που αποτελεί παρακαταθήκη της προηγούμενης διοίκησης. Το Νεώριο ήταν μια από τις λίγες επιχειρήσεις πανελλαδικά που έκαναν χρήση της οδηγίας Μπολκεστάιν, δηλαδή της δυνατότητας μαζικής εισαγωγής φτηνού εργατικού δυναμικού, με όρους αμοιβής της χώρας προέλευσης των εργαζομένων και όχι υποδοχής. Σε ένα εργασιακό χώρο που έχουν δοκιμαστεί ποικίλες εργασιακές σχέσεις, θα ήταν αυταπάτη, αν όχι συνειδητό έγκλημα, κάποιος να πανηγυρίζει, όπως το εργοδοτικό εργοστασιακό σωματείο, για την ανέλκυση μιας δεξαμενής και την ανάκτηση της εμπιστοσύνης των Ελλήνων πλοιοκτητών στο νέο επενδυτικό εγχείρημα . Οι εργαζόμενοι είναι απλά στο έλεος του νέου επενδυτή, σε ένα σκηνικό «αριστερής» κυβερνητικής διαχείρισης και κακόγουστων επικοινωνιακών πανηγυρισμών παλιάς κοπής.

Στην υπηρεσία των αμερικανικών γεωπολιτικών σχεδιασμών

Η επένδυση της ΟΝΕΧ δεν αποτυπώνει μόνο την ταξική οικονομική πολιτική της κυβέρνησης, αλλά και τη γεωπολιτική της τοποθέτηση. Το Νεώριο με τη νέα διοίκηση του θα αποτελέσει ορμητήριο του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στην περιοχή. Ο επενδυτής ήταν πολύ σαφής ως προς αυτό: το ναυπηγείο θα συνδεθεί με τις ανάγκες του ΝΑΤΟ. Ήδη από το προηγούμενο καλοκαίρι, ο πολύ δραστήριος κ. Πάιατ, πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα, διαμόρφωσε το τοπίο και διασφάλισε τους όρους μεταβίβασης του ναυπηγείου στην ΟΝΕΧ. Λίγο μπίζνες και λίγο πόλεμος ήταν η στρατηγική του, στο όνομα πάντα της αστερόεσσας και υπό την πολιτική ομπρέλα και ενθάρρυνση της πιο φιλοαμερικάνικης κυβέρνησης όλης της μεταπολίτευσης. Σύρος, Αλεξανδρούπολη , Θεσσαλονίκη αποτελούν επιμέρους ψηφίδες στο νέο γεωπολιτικό σκηνικό που στήνουν οι ΗΠΑ στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου.

Καθόλου τυχαία τον Μάρτη, βρέθηκε στη Σύρο, πριν την ολοκλήρωση της μεταβίβασης του ναυπηγείου, η κυρία Ρόουζ Ράις, ναυτική ακόλουθος της αμερικανικής πρεσβείας, με την παρουσία του υπερσύγχρονου πολεμικού πλοίου «Carson City», υπογραμμίζοντας και με τον πλέον επίσημο τρόπο το ενδιαφέρον των Αμερικανών για το συγκεκριμένο νησί και την παράπλευρη αξιοποίηση του σε κέντρο αναψυχής των αμερικάνικων πληρωμάτων στη Μεσόγειο. Πέρα από την κωμικοτραγική πλευρά του πράγματος («Καλώς ήρθες δολάριο»), είναι εμφανής η προσπάθεια να αναβαθμίσει ο ιμπεριαλισμός τις θέσεις του στη νοτιοανατολική Μεσόγειο, με βάση και τις πολιτικές εξελίξεις στην Τουρκία και τη διαρκή πολεμική αστάθεια στην περιοχή της Συρίας. Όπως ο ίδιος ο Τζέφρι Πάιατ σημείωσε, ως άλλος Πιουριφόι, «τα λιμάνια της Αλεξανδρούπολης και της Σύρου ενδιαφέρουν επενδυτικά τις ΗΠΑ». Να υποθέσουμε όχι μόνο για λόγους τόνωσης της απασχόλησης και ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας.

Εξάλλου και στο Νεώριο φαίνεται πως η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων έχει αποτύχει οικτρά και κοστίζει ακριβά στα ασφαλιστικά ταμεία και τις δημόσιες υπηρεσίες. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ βαφτίζει επενδυτές όσους στη βάση συγκεκριμένων γεωπολιτικών κριτηρίων και με την στήριξη του καπιταλιστικού κράτους υπόσχονται ειδικές οικονομικές ζώνες για την ελληνική κοινωνία.

Η περίπτωση του Νεωρίου δεν είναι μια μεμονωμένη περίπτωση, αποτυπώνει ευρύτερες πολιτικές εξελίξεις στη μεταπρογραμματική Ελλάδα, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου. Από αυτή την άποψη, υπογραμμίζει και τα πολιτικά καθήκοντα του εργατικού, αντικαπιταλιστικού και αντιιμπεριαλιστικού κινήματος.

ΑΝΤΙΘΕΤΗ Η ΕΝΩΣΗ ΝΑΥΤΩΝ ΣΤΟ ΣΤΗΣΙΜΟ ΑΓΑΛΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΦΑΝΗ ΝΑΥΤΗ!

ΠΕΝΕΝ - Αποστροφή, αηδία και καταδίκη για τις προεκλογικές φιέστες εφοπλιστών - Δήμου Πειραιά

Γράφτηκε από Π.Ε.Ν.Ε.Ν.

Όπως πληροφορηθήκαμε με εισήγηση του Δημάρχου το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Πειραιά την 1/4/2019 αποφάσισε την πραγματοποίηση εκδήλωσης και αποκαλυπτηρίων μνημείου αφανούς Ναύτη στις 20/4/2019 στον περιβάλλοντα χώρο της εκκλησίας του Αγίου Νικολάου.

Στο σχετικό απόσπασμα του Δ.Σ αναφέρεται επίσης ότι χορηγός της κατασκευής του μνημείου είναι ο κ. Μαρινάκης Ευάγγελος....

Πρόκειται για μία κίνηση η οποία είναι απόλυτα ενταγμένη στην προεκλογική εκστρατεία του δημάρχου Πειραιά (με συνυπευθυνότητα όλων όσων συνέπραξαν σε αυτή την απόφαση του Δ.Σ) η οποία αποτελεί πρόκληση στα δημοκρατικά αισθήματα του Ναυτεργατικού μας κόσμου.

Όμως η αντίθεσή μας δεν είναι κυρίως για το προφανές προεκλογικό της χαρακτήρα. Είναι προκλητικό και κυνικό πρόσωπα του εφοπλιστικού κατεστημένου να εμφανίζονται ως χορηγοί μνημείων των Ναυτεργατών.

Είναι χιλιάδες οι Ναυτεργάτες οι οποίοι έχασαν τη ζωή τους στα πλωτά φέρετρα των ελλήνων εφοπλιστών, στα σαπιοκάραβα και υποσυντήρητα πλοία τους, που είχαν για δεκαετίες το θλιβερό ρεκόρ να είναι πρώτα στην παγκόσμια ναυτιλία σε ναυτικά ατυχήματα, ναυάγια και πυρκαγιές.

Είναι προκλητικό και κυνικό επίσης διότι σε αυτή τη ναυτιλία που το αστικό πολιτικό σύστημα την προβάλλει και την διαφημίζει νυχθημερόν ακόμη και σήμερα δεσπόζουσα θέση έχει η άγρια εκμετάλλευση ελλήνων και αλλοδαπών Ναυτεργατών, μία ναυτιλία στην οποία κυριαρχεί το μοντέλο της μαύρης ανασφάλιστης και χαμηλόμισθης εργασίας, ένα καθεστώς (θεσμικό πλαίσιο) που έχει εξοστρακίσει την μεγάλη πλειοψηφία των ελλήνων Ναυτεργατών, που οι τυχοδιώκτες εφοπλιστές επέλεξαν και επιλέγουν ακόμη τις σημαίες ευκολίας, γιατί εκεί τα κέρδη είναι ακόμη μεγαλύτερα και διατηρούν ένα μικρό μέρος του στόλου (20%) στην ελληνική σημαία προκειμένου να διαμορφώνουν τις θέσεις της εκάστοτε ελληνικής κυβέρνησης στα διεθνή φόρα (ΟΗΕ - Ε.Ε - IMO - ILO κ.λπ), όπως έγινε πρόσφατα με τα βρώμικα καύσιμα των πλοίων που εφοπλιστές - κυβέρνηση έδωσαν μάχη για να μην υλοποιηθούν οι αποφάσεις του IMO (νέα περιβαλλοντική νομοθεσία IMO για μείωση εκπομπών θείου από τα ναυτιλιακά καύσιμα).

Οι χορηγίες των εφοπλιστών και ειδικότερα αυτές που αφορούν την μνήμη των Ναυτεργατών δεν πρόκειται να τους εξιλεώσουν στην συνείδηση των σημερινών και στη μνήμη των παλαιότερων Ναυτεργατών για τον εργασιακό μεσαίωνα που επέβαλαν στη ναυτιλία στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας τους.

Αποτελεί κατάντημα για την δημοτική αρχή του Πειραιά που στην διάρκεια της θητεία της σηκώνει αγάλματα, μνημεία και ανδριάντες τα οποία φέρουν την υπογραφή ως χορηγού του κ. Μαρινάκη. Μήπως πιστεύει με όλα αυτά ότι θα πέσει στα μαλακά στις σοβαρότατες ποινικές δίκες για αδικήματα κακουργηματικού χαρακτήρα που αντιμετωπίζει;

Είναι ο κ. Μαρινάκης αυτός που στις προηγούμενες εκλογές γύριζε από γειτονιά σε γειτονιά διακηρύσσοντας ότι με την εκλογή του δίδυμου Μώραλη - Μαρινάκη θα αναγεννηθεί η πόλη και ο Πειραιάς θα αλλάξει ριζικά πρόσωπο με επενδύσεις και διάφορα αναπτυξιακά σχέδια και μοντέλα....

Η ζωή δείχνει ότι το εφοπλιστικό κεφάλαιο δεν επένδυσε ούτε ένα ευρώ στον Πειραιά, αντίθετα πολλοί από αυτούς εγκατέλειψαν την πόλη και μετακόμισαν τις έδρες των εταιρειών τους στα βόρεια και νότια προάστια.

Το σύμβολο του Πειραιά, το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας και με την δική τους συναίνεση ξεπουλήθηκε στην κινεζική Cosco και τώρα εκλιπαρούν τις πολυεθνικές της κρουαζιέρας να χρησιμοποιήσουν τον Πειραιά ως home porting.

Εξάλλου το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο ίδιος ο κ. Μαρινάκης ο οποίος διατηρεί το σύνολο των πλοίων του στόλου του σε ευκαιριακά νηολόγια, δεν χρησιμοποιεί σε αυτά ούτε έναν έλληνα Ναυτεργάτη, ενώ οι αλλοδαποί εργάζονται σε συνθήκες χωρίς ΣΣΕ, ανασφάλιστοι και χωρίς συνδικαλιστικά δικαιώματα.

Η αξιοπρέπεια, το ήθος και οι αγωνιστικές παραδόσεις των Ναυτεργατών και του ταξικού ναυτεργατικού κινήματος δεν συνάδουν με εκδηλώσεις και μνημεία που στήνονται από εκπροσώπους της αστικής τάξης και το πολιτικό τους προσωπικό στην κυβέρνηση, στα κόμματα, στους δήμους και στα συνδικάτα.

Συνιστούν κατάφωρη προσβολή στα θύματα που έχασαν τη ζωή τους για να αυγατίσουν τα κέρδη των εφοπλιστών και χάρη στην δική τους συνεισφορά και θυσία οικοδομήθηκε σήμερα μία ναυτιλία από την οποία οι εφοπλιστές έχουν εξοβελίσει την συντριπτική πλειοψηφία των ελλήνων Ναυτεργατών.

Η Διοίκηση της ΠΕΝΕΝ

Υ.Γ.: Στην διάρκεια της δικτατορίας, αυτή, στον χώρο της Πειραϊκής σήκωσε έναν τεράστιο σταυρό μαζί με τις τοπικές και εκκλησιαστικές αρχές προς τιμή και για την μνήμη των αδικοχαμένων Ναυτικών...

Κανένας Ναυτεργάτης δεν τίμησε αυτόν τον σκελετό που κακότεχνα έστησε η φασιστική χούντα και τα ανθρωπάριά της επιδιώκοντας να ξεπλύνει τα εφοπλιστικά εγκλήματα.

Την ίδια αντιμετώπιση θα έχει από την συντριπτική πλειοψηφία των ναυτεργατών η νέα απόπειρα των Μώραλη - Μαρινάκη οι οποίοι ευελπιστούν ότι με παρόμοιες εκδηλώσεις θα διαγράψουν από την μνήμη των Ναυτεργατών την εφοπλιστική ασυδοσία και να εμφανιστούν ως τιμητές τους.


ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΠΕΝΕΝ

ΝΕΟΣ ΜΠΟΥΝΑΜΑΣ ΑΠΟ ΣΥΡΙΖΑ ΣΕ ΕΦΟΠΛΙΣΤΕΣ

Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - Νέος Σκανδαλώδης Μπουναμάς 

στο παρασιτικό εφοπλιστικό κεφάλαιο - 

Δήλωση του Προέδρου της ΠΕΝΕΝ

Παραμονή του Πάσχα επέλεξε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ για να δώσει το νέο μπουναμά στο παρασιτικό εφοπλιστικό κεφάλαιο προκαλώντας τα αισθήματα των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων τα οποία ιδιαίτερα την μνημονιακή περίοδο έχουν δεινοπαθήσει από την άγρια φοροεπιδρομή στους μισθούς, τις συντάξεις και ευρύτερα στα εισοδήματά τους.

Η βρώμικη συναλλαγή κυβέρνησης - εφοπλιστών παίρνει πλέον επίσημο δημόσιο χαρακτήρα και με την βούλα του νόμου στην Βουλή.

Μάλιστα ο Υπουργός Ε.Ν. Φώτης Κουβέλης που ανέλαβε τον πολιτικό ρόλο να φέρει προς κύρωση στην Βουλή με νόμο το συνυποσχετικό οικειοθελούς φορολόγησης των εφοπλιστών που ενσωματώθηκε σε σχετικό άρθρο του Υπουργείου Οικονομικών χαρακτήρισε επίτευγμα την κυβερνητική αθλιότητα!!!

Μάλιστα προκειμένου να μην ανανεώνεται η νομοθετική ρύθμιση είναι αορίστου χρόνου όπως ακριβώς επιθυμούσαν οι εφοπλιστές.

Ο Τσίπρας την περίοδο 2012 - 2014 μιλούσε για φορολόγηση των εφοπλιστών ύψους 2 δις ευρώ...!! Επίσης με προγενέστερη δήλωση του ίδιου (Φλεβάρης 2019), για το ποσό των δηλωθέντων μερισμάτων υπολόγισε ότι θα εισρέουν από αυτά στα δημόσια ταμεία 75 εκατομμύρια ευρώ....

Τώρα σύμφωνα με τον νόμο το ποσόν αυτό ανέρχεται στα 40 εκατομμύρια ευρώ!!

Να αναφέρουμε επίσης ότι το 2013 ο τότε πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς είχε δηλώσει ότι "το ύψος της συμβολής της ελληνικής ναυτιλιακής κοινότητας υπολογίζεται προς το παρόν στα 75 εκατομμύρια ευρώ αλλά εκτιμάται ότι θα ανέλθει ενδεικτικά στο ποσό των 140 εκατομμυρίων ευρώ ετησίως!!

Άνθρακες ο θησαυρός αφού σύμφωνα με στοιχεία του Υπουργείου Οικονομικών το ποσόν που εισέρευσε στα δημόσια ταμεία ποτέ δεν ξεπέρασε τα 40 εκατομμύρια ευρώ ετησίως αφού ένα μεγάλο μέρος των μεγαλόσχημων εφοπλιστών δεν κατέβαλαν ούτε ένα ευρώ ενώ ορισμένοι ζήτησαν διακανονισμό καταβάλλοντάς τα με δόσεις!!!

Στην σχετική ομιλία στην Βουλή ο Φώτης Κουβέλης μετατράπηκε σε προπαγανδιστικό τελάλη του εφοπλιστικού κατεστημένου και ταυτιζόμενος απόλυτα με την πολιτική τους για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, της κερδοφορίας και των προνομίων τους χωρίς ίχνος ντροπής ξεκαθάρισε ότι "στρατηγικός στόχος του Υπουργείου του είναι η ανάπτυξη της ελληνικής ποντοπόρου ναυτιλίας με την διαμόρφωση ενός περιβάλλοντος που θα παράσχει ανταγωνιστικά οφέλη!!

Στην ίδια πολιτική κατεύθυνση στο αναφερόμενο νομοσχέδιο η κυβέρνηση διατηρεί σε εξευτελιστικά χαμηλά επίπεδα την φορολογία επί των ναυτιλιακών μερισμάτων.

Με αυτές τις επαίσχυντες νομοθετικές ρυθμίσεις κλείνει ουσιαστικά και η εκκρεμότητα των εφοπλιστών με την Επιτροπή Ανταγωνισμού της Ε.Ε που την τελευταία 2ετία υπήρξε η σχετική εμπλοκή με την κατηγορία του άνισου ανταγωνισμού έναντι των άλλων ευρωπαϊκών ναυτιλιακών χωρών της Ε,Ε.

Η σχετική συμφωνία εφοπλιστών - κυβέρνησης και η νομοθετική κατοχύρωση της προνομιακής φορολογικής μεταχείρισης έρχεται ως συνέχεια της συμφωνίας για την συνταγματική αναθεώρηση με την οποία έμεινε ανέπαφη η φορολογική ασυδοσία του εφοπλιστικού κεφαλαίου!!!

Οι εξελίξεις αυτές επικροτήθηκαν και χειροκροτήθηκαν και η κυβέρνηση εισέπραξε για πολλοστή φορά τα εύσημα των εφοπλιστών!!!

Χαρακτηριστική του κλίματος και της απήχησης που είχε στο υπόλοιπο αστικό πολιτικό κατεστημένο είναι το γεγονός ότι Ν.Δ και ΠΑΣΟΚ όχι μόνο υπερψήφισαν την σχετική συμφωνία αλλά και ο αντιπρόεδρος της Ν.Δ., ο γνωστός ακροδεξιός Άδωνις Γεωργιάδης, περιχαρής δήλωσε κυνικά:

"Έρχεται σήμερα με νομοσχέδιο η κυβέρνησή σας και τα 75 εκατομμύρια της εθελοντικής εισφοράς τα κατεβάζετε στα 40 εκατομμύρια. Αυτός ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μούρλια. Όταν έρχεσαι πιο δεξιά σημαίνει ότι πήζει το μυαλό. Μπράβο και πάλι μπράβο"!!!

Ο Πρόεδρος της ΠΕΝΕΝ

Νταλακογεώργος Αντώνης

Υ.Γ.: Στον ίδιο κατήφορο με την κυβέρνηση ακολουθούν πιστά και τοπικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ για την ναυτιλία, που μετά την βρώμικη αυτή συμφωνία πανηγυρίζουν και αυτοί με την σειρά τους δηλώνοντας την χαρά τους... "επειδή στο νέο συνυποσχετικό ένα εκατομμύριο ευρώ θα πάνε στην ναυτική εκπαίδευση"...!!!

Προφανώς η θεσμοθέτηση της επιχειρηματικής και φορολογικής ασυλίας των εφοπλιστών για αυτούς είναι θεάρεστη πολιτική και το ένα εκατομμύριο ευρώ θα σώσει την καταρρέουσα Δημόσια Ναυτική Εκπαίδευση.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΠΕΝΕΝ