Τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά από τον κυκεώνα των πληροφοριών μέσω ΜΜΕ. Αφήστε στην άκρη κάθε εμπάθεια και κυρίως το φόβο. Δείτε ψύχραιμα την κατάσταση και με την εμπειρία 5 ετών με μνημόνια. Αυτό θέλουμε να συνεχιστεί; Η κοινωνική εξαθλίωση και ο φαύλος κύκλος που διαρκώς μεγαλώνει και το χρέος και την εξαθλίωση;
Τότε να ψηφίσουμε ΝΑΙ.
Θέλουμε να διεκδικήσουμε τη ζωή που μας έκλεψαν; Μια έντιμη συμφωνία, βιώσιμη και κοινωνικά δίκαιη;
Ψηφίζουμε ΟΧΙ.
Και μην ακούς τα ψευτοδιλήμματα από δεξιά ή και αριστερά. Το ερώτημα του δημοψηφίσματος είναι τελείως ξεκάθαρο. Δεν αφορά την παραμονή στην Ευρώπη και στο ευρώ. Αλλά αν δεχόμαστε νέο μνημόνιο ή όχι.
Γι' αυτό έχουν σκυλιάσει οι μνημονιακές δυνάμεις. Το ΠΑΣΟΚ (παρέα με το ακροδεξιό ΛΑΟΣ) και η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και ο πρόσφατος εταίρος τους, το ΠΟΤΑΜΙ. Το έγκλημα που έκαναν να βάλουν το λαό στο μνημόνιο και χωρίς να τον ερωτήσουν, κινδυνεύει να τιναχθεί στον αέρα.
Παρόμοια το ΚΚΕ αντιδρά γιατί θέλει την Ελλάδα εκτός Ευρώπης και εκτός ευρώ. Και βλέπει πως το δημοψήφισμα δε θέτει τέτοιο ερώτημα. Μα είναι οι συνθήκες κατάλληλες να θέσεις τέτοιο ερώτημα; Μπορεί να επιβιώσει η Ελλάδα εκτός Ευρώπης σήμερα; Αυτό θέλει ο λαός μας; Ας τον ρωτήσουμε λοιπόν! Ευθέως. Με δημοψήφισμα. Η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα.
Στη μέση όλων αυτών των αντικρουόμενων πολιτικών και συμφερόντων, βρίσκεται η κυβέρνηση. Και με τη γλώσσα της λογικής, το σοφό ΜΕΤΡΟΝ ΑΡΙΣΤΟΝ των αρχαίων προγόνων, και στη βάση της ψήφου που έλαβε πέντε μήνες πριν από τον ελληνικό λαό προσπαθεί για το αυτονόητο. Να συσπειρώσει ολόκληρο το λαό σε μια ξεκάθαρη απάντηση. Δεν είναι εκλογές εδώ να διαλέξεις κόμμα να σε κυβερνά. Εδώ ο ίδιος ο πολίτης αποφασίζει για τη μοίρα του. Αν επιθυμεί να συνεχιστούν τα μνημόνια. Ή αν επιτέλους τολμά να πει ΟΧΙ.
Ξεπερνώντας την τρομοκρατία σε βάρος του. Ακόμη και την επιλογή των Ευρωπαίων να κλείσουν τις τράπεζες! Να μας αφήσουν χωρίς χρήματα. Αυτό όμως και δείχνει τι άλλο μπορούν να κάνουν αν εμείς ψηφίσουμε ΝΑΙ στις προτάσεις τους. Επαναλαμβάνοντας του ραγιά την κουβέντα στον Τούρκο εφέντη: Σφάξε με, αγά μου, ν' αγιάσω.
Το μόνο που μπορεί να τους αναγκάσει να αλλάξουν στάση, είναι το δικό μας βροντερό ΟΧΙ στο δημοψήφισμα της Κυριακής. Με το ξεκάθαρο περιεχόμενο πως επιμένουμε να είμαστε στην Ευρώπη και στο ευρώ αλλά ως ισότιμο μέλος. Και όχι όπως συμβαίνει τα πέντε τελευταία χρόνια. Δε χρειάζεται να σου πω εγώ τι ζεις αυτά τα χρόνια. Τα ξέρεις μόνος σου. Και εσύ αποφασίζεις. Αν θέλεις έτσι να συνεχιστεί η ζωή σου και η ζωή των παιδιών σου. Και μάλιστα ακολουθώντας μια κλίμακα που διαρκώς μας βυθίζει στο χειρότερο. Μεγαλώνοντας το χρέος και εξαθλιώνοντας περισσότερο την κοινωνία.
Με το ΟΧΙ διεκδικούμε μια νέα έντιμη, βιώσιμη και κοινωνικά δίκαιη λύση. Να κουρευτεί το χρέος, να παρθούν μέτρα που να εξασφαλίζουν στους πολίτες της χώρας μας μια αξιοπρεπή διαβίωση. Και μένοντας Ευρώπη, μένοντας στο ευρώ. Αυτό να το καταλάβουμε καλά. Λένε ψέματα όσοι ισχυρίζονται το αντίθετο. Το ξεκαθάρισε και ο πρωθυπουργός χτες βράδυ:
Όπως κι αν έχει δε θα σου πούμε εμείς τι να ψηφίσεις. Θα σου ζητήσουμε όμως να ενημερωθείς σε βάθος πριν βρεθείς την Κυριακή μέσα στο παραβάν. Η πρόταση των θεσμών έχει αναρτηθεί από το Υπουργείο Εσωτερικών, μεταφρασμένη επίσημα στα ελληνικά:
Και ιδού με συνοπτικό τρόπο τι λέει αυτή η πρόταση και το ΝΑΙ στο δημοψήφισμα, και τι διεκδικεί το ΟΧΙ:
Εσύ αποφασίζεις!
Έχεις για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες το δικαίωμα να πεις επίσημα ως πολίτης τη γνώμη σου.
Αλλά και το χρέος. Να αποφασίσεις ο ίδιος! Χωρίς αντιπροσώπους.
Τι φοβάσαι; Αν όχι εσύ, τότε ποιος μπορεί να αποφασίζει για τη ζωή σου;
Και ξέρεις πως δεν είναι η πρώτη φορά που οι Έλληνες καλούνται να πουν μέσα σε δύσκολες στιγμές το μεγάλο ΝΑΙ ή το μεγάλο ΟΧΙ.
Είπανε ΟΧΙ μαζί με τον πρωθυπουργό τους στο τελεσίγραφο του Μουσουλίνι το 1940. Και το συνέχισαν όταν ο εχθρός πέρασε. Με την Εθνική Αντίσταση ενάντια στους κατακτητές.
Είπανε ΝΑΙ στο κάλεσμα της Φιλικής Εταιρείας για επανάσταση ενάντια στον Τούρκο. Αδιαφορώντας στις φωνές των προυχόντων να κάτσουν φρόνιμα.
Μείναν αμέτοχοι στο κάλεσμα του Παλαιολόγου το 1453 για το ΟΧΙ στον Τούρκο. Τις συνέπειες τις γνωρίζουμε.
Κάτσε και μέτρα μόνος σου τι σημαίνει το ΝΑΙ και τι σημαίνει το ΟΧΙ. Σήμερα.
Δεν είναι κορόνα - γράμματα. Πρέπει να γνωρίζεις το ερώτημα. Το αληθινό διακύβευμα.
Αλλιώς θα είσαι εκτός θέματος. Και έρμαιο εκείνων που θέλουν να σου επιβάλουν τι να ψηφίσεις.
Και να γνωρίζεις, που το γνωρίζεις στο πετσί σου, τι σημαίνει για σένα τον ίδιο η μια και η άλλη επιλογή.
Ακόμη και η αγράμματη γιαγιά μου, με τη σοφία την αλάθευτη του λαού μας, μου έλεγε:
"Όλο τον κόσμο ρώτα και από το νου σου μη βγαίνεις!"
Πάει να πει ότι εσύ οφείλεις να αποφασίσεις. Αφού τα μετρήσεις όλα. Ούτε στην τύχη ούτε και γιατί στο είπαν άλλοι. Με νου και γνώση και με το χέρι στην καρδιά.
Κι ας κερδίσει η δημοκρατία!
______________________________________
Παραθέτω και το σημείωμα που με έβαλε στη διαδικασία να καταθέσω κι εγώ τη δική μου άποψη. Στα πλαίσια του δημοκρατικού διαλόγου και ακούγοντας τι λένε και οι άλλοι:
Ένα μικρό σημείωμα για μια μεγάλη μάχη!
Η κυβέρνηση συμφώνησε με τους εταίρους για το ύψος των πλεονασμάτων που πρέπει να έχουμε και είπε πως θα βρει τα λεφτά με αύξηση φόρων και έκτακτη εισφορά στους πλούσιους και στον ηλεκτρονικό τζόγο. Και οι δανειστές είπαν "όχι, θα τα πάρετε από εκεί που θέλουμε εμείς, από μειώσεις συντάξεων και αύξηση ΦΠΑ σε τρόφιμα και ξενοδοχεία"!
Ε, για αυτό κάνουμε Δημοψήφισμα!
Για να ζήσουμε στην Ευρώπη, ως χώρα της Ευρώπης. Δηλαδή, με δημοκρατία, ευημερία, αλληλεγγύη και ποιότητα ζωής.
"τι σημαίνει το ΟΧΙ την επόμενη μέρα;"
Σημαίνει άρνηση του εκβιασμού. Καλύτερα, επιστροφή του εκβιασμού. Σημαίνει πως πλέον μπροστά τους θα έχουν έναν ολόκληρο λαό. Πως πλέον θα έχουμε έναν πολιτικό σεισμό και αυτό το φοβούνται. Σημαίνει μια εντελώς νέα αρχή, μια διαπραγμάτευση σε άλλη βάση, με πολύ καλύτερη θέση για την Ελλάδα και το λαό της.
Ό,τι κι αν γίνει με το "ΟΧΙ" θα είναι πολύ καλύτερο από το τι θα γίνει με το "ναι". Το "ναι" σημαίνει άλλο ένα Μνημόνιο, δηλαδή μέτρα πέρα από άδικα κλπ, επίσης υφεσιακά και αναποτελεσματικά, γιατί δεν μείωσαν το χρέος, δεν αύξησαν την απασχόληση, δεν αύξησαν την ανάπτυξη, αλλά οδήγησαν σε απώλεια του 25% του ΑΕΠ της χώρας, πρωτοφανές για καιρό ειρήνης. Όπως και με τα προηγούμενα Μνημόνια, είναι λάθος να νομίζει κανείς πως θα είναι τα τελευταία μέτρα και θα σταθεροποιήσουν την οικονομία. Θα την ρίξουν ακόμη περισσότερο και σε λίγο καιρό θα χρειαστούν νέα μέτρα, νέες μειώσεις κλπ. Δεν υπάρχει πάτος σε αυτό το βαρέλι, το βλέπουμε εδώ και πέντε χρόνια!
Το "ναι" δεν είναι ψήφος στην Ευρώπη και το ευρώ. Είναι για το Μνημόνιο.
Το "ΟΧΙ" είναι ψήφος για τη δημοκρατία και την εργασία στην Ευρώπη. "Ευρώπη" σημαίνει -πέρα από αλληλεγγύη, δημοκρατία κλπ- και ποιότητα ζωής. Με νέο Μνημόνιο δεν είμαστε Ευρώπη, πλησιάζουμε χώρες της Αφρικής σε ποιότητα ζωής, σε επίπεδο δημοκρατίας και σε μετανάστευση. Το "ΟΧΙ" σημαίνει ναι στη Ευρώπη, αλλά με ευρωπαϊκό επίπεδο ζωής. Άμα θέλεις Ευρώπη και όχι οικονομική αποικία της Ευρώπης, ψηφίζεις "ΟΧΙ". Άλλωστε, ήδη με την εξαγγελία του Δημοψηφίσματος έχουν τρελαθεί να κάνουν οι έξω δηλώσεις πως η Ελλάδα πρέπει να μείνει στο ευρώ!
Σε κάθε περίπτωση, το Δημοψήφισμα δεν είναι τεχνικό ζήτημα, άρα δεν έχει νόημα να το συζητάμε έτσι! Είναι μια βαθιά πολιτική κίνηση τακτικής, μία κίνηση για να σπάσει ο εκβιασμός, για να φέρουμε τους δανειστές μπροστά στις συνέπειες της στάσης τους (με τα χρηματιστήρια που πέφτουν), για να τρομοκρατήσουμε αυτούς που μας τρομοκρατούν, να επιστρέψουμε τον εκβιασμό. Το Δημοψήφισμα ενισχύει τη θέση μας γιατί πλέον θα πρέπει να εκβιάσουν έναν ολόκληρο λαό, όλα έχουν όρια. Θέλουν να μας τιμωρήσουν επειδή τους αμφισβητήσαμε. Να τους πούμε ΟΧΙ!
Και δεν είναι μόνο "ΟΧΙ" στην καταπίεση, τη φτώχεια, τον αυταρχισμό. Το Δημοψήφισμα είναι ένα γλέντι του λαού, είναι μια στιγμή νίκης. Το "ΟΧΙ" μας είναι νέα αρχή, είναι χαμόγελο, είναι ελπίδα, είναι νέα ζωή, είναι χαρά, εργασία, ανάπτυξη. Ελπίδα, ελπίδα, ελπίδα. Οι Έλληνες βρισκόμαστε στην εμπροσθοφυλακή της πιο μεγάλης μάχης των τελευταίων 40 χρόνων. Και είναι μια μάχη όχι για εμάς, αλλά για όλους τους λαούς της Ευρώπης. Είμαστε μπροστάρηδες, να φερθούμε όπως μας αξίζει!
(ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΤΟΥ ΣΤ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΙΔΗ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Welcome onboard! Αφήστε μας το μήνυμά σας και θα προσπαθήσουμε να σας απαντήσουμε το συντομότερο δυνατό. Εκτός αν αλλού αρμενίζουμε... Οπότε κουράγιο μέχρι να καταπλεύσουμε και πάλι στο λιμάνι...
10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010: ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΗ
Ο ΟΡΚΟΣ
ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ...
ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΟΝ ΖΗΤΗΣΑΝ;
Στα μάτια σας, μας είπαν, βλέπουμε το μέλλον της Ναυτιλίας. (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, κ. Φικιώρης)
Μα το δικό μας μέλλον αποδείχτηκε κόλαση.
Τώρα τα ίδια τάζουν στα νέα κορίτσια για να τα πείσουν να πάνε στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού. Αυτές δε θα χρειαστεί να περιμένουν για να ανακαλύψουν την ίδια κόλαση της ανεργίας. Από το πρώτο εξάμηνο σπουδών, αναζητώντας καράβι για πρακτική άσκηση, βρίσκονται αντιμέτωπες με τις κλειστές πόρτες των εταιρειών. Δεκάδες νέες καπετάνισσες κινδυνεύουν να χάσουν το επόμενο εξάμηνο της σχολής γιατί ο Ιούλιος μπήκε και καράβι δε βρήκαν. Πολλές ακόμη αναγκάστηκαν ήδη να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους για τον ίδιο λόγο. Μα κανενός υπευθύνου δεν ιδρώνει το αυτί.
Αντίθετα μας ζητούν να σκεφτούμε το κρουαζιερόπλοιο Ζενίθ και τα διαφυγόντα κέρδη για τον τουρισμό. Την ώρα που οι ναυτεργάτες, γυναίκες και άντρες, βρίσκονται στο απόλυτο ναδίρ. Και απαιτούν να μην απεργούμε, να μην αγωνιζόμαστε για το δίκιο μας. Είμαστε υποχρεωμένες να μην υπακούσουμε. Το δις εξαμαρτείν δεν αρμόζει ούτε στις γυναίκες. Και ειδικά σε καπετάνισσες.
Ορκιστήκαμε για καπετάνισσες. Όχι για νέες Ιφιγένειες. Και αυτόν τον όρκο θα τιμήσουμε. Καπετάνισσες στη θάλασσα και καπετάνισσες στη ζωή. Με το κεφάλι ψηλά απαιτούμε να τηρηθούν οι υποσχέσεις που μας δόθηκαν. Και να ληφθούν μέτρα ώστε να μη σβήσει ο θεσμός τριάντα χρόνων. Το μέλλον της ναυτιλίας ανήκει και σε μας. Όχι γιατί μας το έταξε ένας υπουργός μα γιατί έχουμε κι εμείς προσφέρει τον ιδρώτα μας για την ελληνική ναυτιλία.
Τώρα όμως με την άρση του καμποτάζ και τον αφανισμό των ελλήνων ναυτεργατών που θα σημάνει, το ΝΑΤ κινδυνεύει να χρεωκοπήσει. Πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις σε όσους ναυτεργάτες τόσα χρόνια έδιναν τις εισφορές τους;
Γι' αυτό στον αγώνα κατά της άρσης του καμποτάζ είμαστε όλοι ενωμένοι. Άντρες και γυναίκες. Παλιές και νέες καπετάνισσες. Και είναι ο αγώνας αυτός αγώνας επιβίωσης.
Μη μας ζητάτε λοιπόν να σκεφτούμε το Ζενίθ. Γιατί αυτός που βρίσκεται στο ναδίρ δεν έχει πια τίποτε άλλο να χάσει αν αγωνιστεί. Εκτός από τις αλυσίδες του.
Βίρα λοιπόν τις άγκυρες! Κι ας σπάσουν και οι καδένες. Για το μέλλον που ονειρευτήκαμε και δικαιούμαστε μετά από τριάντα χρόνια να ζήσουμε. Την καταξίωση του θεσμού της ελληνίδας καπετάνισσας.
Έτσι τιμούμε εμείς την επέτειο των τριάντα χρόνων από την αποφοίτηση. Με αγώνες!
Εκεί, στον Πειραιά, στο λιμάνι. Που η ακηδία όλων μας ξεμπάρκαρε.
Είναι η ώρα να μας ξαναβρούν μπροστά τους. Και η ώρα να σταματήσουν να ξεγελάν κι άλλες αθώες κοπέλες με κούφιες υποσχέσεις. Η ώρα να βγει ο θεσμός από την κόλαση.
Τριάντα χρόνια μετά ξέρουμε καλά γιατί μας άνοιξαν την πόρτα της ναυτιλίας. Χωρίς καν να το ζητήσουμε εμείς. Τώρα νομίζουν πως έχουν το δικαίωμα να την ξανακλείσουν. Ωραία λοιπόν. Στις δικές τους κλειστές πόρτες απαντάμε με κλειστά λιμάνια. Δίκαιο δεν είναι;
Ή όλοι μαζί στο ζενίθ ή όλοι μαζί στο ναδίρ. Δεν μπορεί η μεν ελληνόκτητη ναυτιλία να είναι πρώτη στον κόσμο και να ανθοφορεί και οι έλληνες ναυτεργάτες να πετιούνται στον καιάδα. 85.000 έλληνες ναυτικοί το 1980, λιγότεροι από 20.000 σήμερα. Μιλάνε οι αριθμοί. Κόντρα στους αριθμούς για τα διαφυγόντα κέρδη από το Ζενίθ και το κάθε Ζενίθ. Και στο κάτω κάτω ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.
Απαιτούμε λοιπόν από την Πολιτεία να θέσει στο ζενίθ της τον άνθρωπο. Ζητάμε να πάρει πίσω την άρση του καμποτάζ και να θεσμοθετήσει μέτρα στήριξης τόσο των ελλήνων ναυτεργατών όσο και της γυναίκας ναυτεργάτριας.
Ζητάμε πολλά; Όχι! Ζητάμε μόνο να τιμήσουν τα τριάντα χρόνια που χωρίς καμία στήριξη καταφέραμε να κρατήσουμε ζωντανό το θεσμό της ελληνίδας καπετάνισσας. Και που παρά τις αντιξοότητες έχουμε σήμερα να καμαρώνουμε αρκετές συναδέλφισσες σε βαθμό υποπλοιάρχου αλλά και πρώτου πλοιάρχου.
Αποδείξαμε πως μπορούμε να σταθούμε ισάξια με τους άντρες συναδέλφους στις γέφυρες των πλοίων. Και δεν ανεχόμαστε άλλο πια ούτε διακρίσεις εξαιτίας του φύλου μας ούτε και άλλη εκμετάλλευση των γυναικών ναυτικών με στόχο να χτυπηθεί συνολικά το ναυτεργατικό κίνημα. Σας είπαμε, ξέρουμε γιατί μας ανοίξατε την πόρτα. Δε μας κάνατε χάρη.
Μας βάλατε στα καράβια για τον ίδιο λόγο που τώρα βάζετε τους αλλοδαπούς. Χωρίς να νοιάζεστε αν θα τα καταφέρουμε επαγγελματικά. Μας θέλατε το πολύ πολύ για ανθυποπλοιάρχους. Δεν περιμένατε πως θα καταφέρουμε κάτι καλύτερο. Επιδιώκατε να δημιουργήσετε ζευγάρια ναυτικών. Να μένουμε περισσότερο στο πλοίο, να δεχόμαστε μικρότερους μισθούς για να μας ναυτολογήσετε μαζί. Κι όταν τα σχέδιά σας βγήκαν όλα πλάνα, βιαστήκατε να μας κλείσετε την πόρτα. Προτιμώντας τους αλλοδαπούς.
Ε, σας λέμε ότι και αυτό το σχέδιο πλάνη θα βγει. Θα φροντίσουν οι ναυτεργάτες γι' αυτό. Κι εμείς θα σταθούμε δίπλα τους. Δίπλα στο ταξικό ναυτεργατικό κίνημα. Γιατί αυτό και μόνο μας στήριξε αταλάντευτα τριάντα τόσα χρόνια. Αν μη τι άλλο χρωστάμε τώρα να ανταποδώσουμε.
Γιατί αχάριστες οι ελληνίδες καπετάνισσες δεν είναι. Και το ξέρετε. Όπως αγαπήσαμε τα καράβια σας όταν μας δώσατε την ευκαιρία να εργαστούμε , και υπερβάλαμε εαυτούς για να σταθούμε αντάξιες, ίδια τώρα τιμούμε τα τριάντα χρόνια της παρουσίας μας υποστηρίζοντας ολόψυχα τον αγώνα των ναυτεργατών.
Στο κάτω κάτω δε μας αφήσατε άλλο δρόμο. Ο αγώνας των ναυτεργατών είναι η μόνη μας ελπίδα να μη σβήσει ο κλάδος μας. Και να μην πάνε στράφι τριάντα χρόνια προσπάθειας και θυσίας.
Οι Καπετάνισσες συναντήθηκαν... 28 χρόνια μετά την αποφοίτηση! Δείτε το βίντεο για περισσότερα ή διαβάστε τη σχετική συζήτηση στο Φόρουμ. Και σύντομα θα το επαναλάβουμε... Να είστε stand by όλες!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Welcome onboard! Αφήστε μας το μήνυμά σας και θα προσπαθήσουμε να σας απαντήσουμε το συντομότερο δυνατό. Εκτός αν αλλού αρμενίζουμε... Οπότε κουράγιο μέχρι να καταπλεύσουμε και πάλι στο λιμάνι...