ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ: ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΤΟ ΝΑΙ - ΤΙ ΤΟ ΟΧΙ

Τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά από τον κυκεώνα των πληροφοριών μέσω ΜΜΕ. Αφήστε στην άκρη κάθε εμπάθεια και κυρίως το φόβο. Δείτε ψύχραιμα την κατάσταση και με την εμπειρία 5 ετών με μνημόνια. Αυτό θέλουμε να συνεχιστεί; Η κοινωνική εξαθλίωση και ο φαύλος κύκλος που διαρκώς μεγαλώνει και το χρέος και την εξαθλίωση; 

Τότε να ψηφίσουμε ΝΑΙ. 

Θέλουμε να διεκδικήσουμε τη ζωή που μας έκλεψαν; Μια έντιμη συμφωνία, βιώσιμη και κοινωνικά δίκαιη; 

Ψηφίζουμε ΟΧΙ. 

Και μην ακούς τα ψευτοδιλήμματα από δεξιά ή και αριστερά. Το ερώτημα του δημοψηφίσματος είναι τελείως ξεκάθαρο. Δεν αφορά την παραμονή στην Ευρώπη και στο ευρώ. Αλλά αν δεχόμαστε νέο μνημόνιο ή όχι. 

Γι' αυτό έχουν σκυλιάσει οι μνημονιακές δυνάμεις. Το ΠΑΣΟΚ (παρέα με το ακροδεξιό ΛΑΟΣ) και η  ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και ο πρόσφατος εταίρος τους, το ΠΟΤΑΜΙ.  Το έγκλημα που έκαναν να βάλουν το λαό στο μνημόνιο και χωρίς να τον ερωτήσουν, κινδυνεύει να τιναχθεί στον αέρα. 

Παρόμοια το ΚΚΕ αντιδρά γιατί θέλει την Ελλάδα εκτός Ευρώπης και εκτός ευρώ. Και βλέπει πως το δημοψήφισμα δε θέτει τέτοιο ερώτημα. Μα είναι οι συνθήκες κατάλληλες να θέσεις τέτοιο ερώτημα; Μπορεί να επιβιώσει η Ελλάδα εκτός Ευρώπης σήμερα; Αυτό θέλει ο λαός μας;  Ας τον ρωτήσουμε λοιπόν!  Ευθέως. Με δημοψήφισμα. Η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα. 

Στη μέση όλων αυτών των αντικρουόμενων πολιτικών και συμφερόντων, βρίσκεται η κυβέρνηση. Και με τη γλώσσα της λογικής, το σοφό ΜΕΤΡΟΝ ΑΡΙΣΤΟΝ των αρχαίων προγόνων,  και στη βάση της ψήφου που έλαβε πέντε μήνες πριν  από τον ελληνικό λαό προσπαθεί για το αυτονόητο. Να συσπειρώσει ολόκληρο το λαό σε μια ξεκάθαρη απάντηση. Δεν είναι εκλογές εδώ να διαλέξεις κόμμα να σε κυβερνά. Εδώ ο ίδιος ο πολίτης αποφασίζει για τη μοίρα του. Αν επιθυμεί να συνεχιστούν τα μνημόνια. Ή αν επιτέλους τολμά να πει ΟΧΙ. 

Ξεπερνώντας την τρομοκρατία σε βάρος του. Ακόμη και την επιλογή των Ευρωπαίων να κλείσουν τις τράπεζες! Να μας αφήσουν χωρίς χρήματα. Αυτό όμως και δείχνει τι άλλο μπορούν να κάνουν αν εμείς ψηφίσουμε ΝΑΙ στις προτάσεις τους. Επαναλαμβάνοντας του ραγιά την κουβέντα στον Τούρκο εφέντη: Σφάξε με, αγά μου, ν' αγιάσω. 

Το μόνο που μπορεί να τους αναγκάσει να αλλάξουν στάση, είναι το δικό μας βροντερό  ΟΧΙ στο δημοψήφισμα της Κυριακής. Με το ξεκάθαρο περιεχόμενο πως επιμένουμε να είμαστε στην Ευρώπη και στο ευρώ αλλά ως ισότιμο μέλος. Και όχι όπως συμβαίνει  τα πέντε τελευταία χρόνια. Δε χρειάζεται να σου πω εγώ τι ζεις αυτά τα χρόνια. Τα ξέρεις μόνος σου. Και εσύ αποφασίζεις. Αν θέλεις έτσι να συνεχιστεί η ζωή σου και η ζωή των παιδιών σου.  Και μάλιστα ακολουθώντας μια κλίμακα που διαρκώς μας βυθίζει στο χειρότερο. Μεγαλώνοντας το χρέος και εξαθλιώνοντας περισσότερο την κοινωνία. 

Με το ΟΧΙ διεκδικούμε μια νέα έντιμη, βιώσιμη και κοινωνικά δίκαιη λύση. Να κουρευτεί το χρέος, να παρθούν μέτρα που να εξασφαλίζουν στους πολίτες της χώρας μας μια αξιοπρεπή διαβίωση. Και μένοντας Ευρώπη, μένοντας στο ευρώ. Αυτό να το καταλάβουμε καλά. Λένε ψέματα όσοι ισχυρίζονται το αντίθετο. Το ξεκαθάρισε και ο πρωθυπουργός χτες βράδυ:  

Όπως κι αν έχει δε θα σου πούμε εμείς τι  να ψηφίσεις. Θα σου ζητήσουμε όμως να ενημερωθείς σε βάθος πριν βρεθείς την Κυριακή μέσα στο παραβάν. Η πρόταση των θεσμών έχει αναρτηθεί από το Υπουργείο Εσωτερικών, μεταφρασμένη επίσημα στα ελληνικά:

http://www.ypes.gr/el/Elections/referendum2015/ 

Και ιδού με συνοπτικό τρόπο τι λέει αυτή η πρόταση και το ΝΑΙ στο δημοψήφισμα, και τι διεκδικεί το ΟΧΙ:

Εσύ αποφασίζεις! 

Έχεις για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες το δικαίωμα να πεις επίσημα ως πολίτης  τη γνώμη σου. 

Αλλά και το χρέος. Να αποφασίσεις ο ίδιος! Χωρίς αντιπροσώπους. 

Τι φοβάσαι; Αν όχι εσύ, τότε ποιος μπορεί να αποφασίζει για τη ζωή σου; 

Και ξέρεις πως δεν είναι η πρώτη φορά που οι Έλληνες καλούνται να πουν μέσα σε δύσκολες στιγμές το μεγάλο ΝΑΙ ή το μεγάλο ΟΧΙ. 

Είπανε ΟΧΙ  μαζί με τον πρωθυπουργό τους στο τελεσίγραφο του Μουσουλίνι το 1940. Και το συνέχισαν όταν ο εχθρός πέρασε. Με την Εθνική Αντίσταση ενάντια στους κατακτητές. 

Είπανε ΝΑΙ στο κάλεσμα της Φιλικής Εταιρείας για επανάσταση ενάντια στον Τούρκο. Αδιαφορώντας στις φωνές των προυχόντων να κάτσουν φρόνιμα. 

Μείναν αμέτοχοι στο κάλεσμα του Παλαιολόγου το 1453 για το ΟΧΙ στον Τούρκο. Τις συνέπειες τις γνωρίζουμε. 

Κάτσε και μέτρα μόνος σου τι σημαίνει το ΝΑΙ και τι σημαίνει το ΟΧΙ. Σήμερα.

Δεν είναι κορόνα - γράμματα. Πρέπει να γνωρίζεις το ερώτημα. Το αληθινό διακύβευμα.

Αλλιώς θα είσαι εκτός θέματος. Και έρμαιο εκείνων που θέλουν να σου επιβάλουν τι να ψηφίσεις.

Και να γνωρίζεις, που το γνωρίζεις στο πετσί σου, τι σημαίνει για σένα τον ίδιο η μια και η άλλη επιλογή. 

Ακόμη και η αγράμματη γιαγιά μου, με τη σοφία την αλάθευτη του λαού μας, μου έλεγε: 

"Όλο τον κόσμο ρώτα και από το νου σου μη βγαίνεις!"

Πάει να πει ότι εσύ οφείλεις να αποφασίσεις. Αφού τα μετρήσεις όλα. Ούτε στην τύχη ούτε και γιατί στο είπαν άλλοι. Με νου και γνώση και με το χέρι στην καρδιά. 

Κι ας κερδίσει η δημοκρατία! 

______________________________________

Παραθέτω και το σημείωμα που με έβαλε στη διαδικασία να καταθέσω κι εγώ τη δική μου άποψη. Στα πλαίσια του δημοκρατικού διαλόγου και ακούγοντας τι λένε και οι άλλοι: 

Ένα μικρό σημείωμα για μια μεγάλη μάχη!

Η κυβέρνηση συμφώνησε με τους εταίρους για το ύψος των πλεονασμάτων που πρέπει να έχουμε και είπε πως θα βρει τα λεφτά με αύξηση φόρων και έκτακτη εισφορά στους πλούσιους και στον ηλεκτρονικό τζόγο. Και οι δανειστές είπαν "όχι, θα τα πάρετε από εκεί που θέλουμε εμείς, από μειώσεις συντάξεων και αύξηση ΦΠΑ σε τρόφιμα και ξενοδοχεία"!

Ε, για αυτό κάνουμε Δημοψήφισμα!

Για να ζήσουμε στην Ευρώπη, ως χώρα της Ευρώπης. Δηλαδή, με δημοκρατία, ευημερία, αλληλεγγύη και ποιότητα ζωής. 

"τι σημαίνει το ΟΧΙ την επόμενη μέρα;" 

Σημαίνει άρνηση του εκβιασμού. Καλύτερα, επιστροφή του εκβιασμού. Σημαίνει πως πλέον μπροστά τους θα έχουν έναν ολόκληρο λαό. Πως πλέον θα έχουμε έναν πολιτικό σεισμό και αυτό το φοβούνται. Σημαίνει μια εντελώς νέα αρχή, μια διαπραγμάτευση σε άλλη βάση, με πολύ καλύτερη θέση για την Ελλάδα και το λαό της. 

Ό,τι κι αν γίνει με το "ΟΧΙ" θα είναι πολύ καλύτερο από το τι θα γίνει με το "ναι". Το "ναι" σημαίνει άλλο ένα Μνημόνιο, δηλαδή μέτρα πέρα από άδικα κλπ, επίσης υφεσιακά και αναποτελεσματικά, γιατί δεν μείωσαν το χρέος, δεν αύξησαν την απασχόληση, δεν αύξησαν την ανάπτυξη, αλλά οδήγησαν σε απώλεια του 25% του ΑΕΠ της χώρας, πρωτοφανές για καιρό ειρήνης. Όπως και με τα προηγούμενα Μνημόνια, είναι λάθος να νομίζει κανείς πως θα είναι τα τελευταία μέτρα και θα σταθεροποιήσουν την οικονομία. Θα την ρίξουν ακόμη περισσότερο και σε λίγο καιρό θα χρειαστούν νέα μέτρα, νέες μειώσεις κλπ. Δεν υπάρχει πάτος σε αυτό το βαρέλι, το βλέπουμε εδώ και πέντε χρόνια!

Το "ναι" δεν είναι ψήφος στην Ευρώπη και το ευρώ. Είναι για το Μνημόνιο.

Το "ΟΧΙ" είναι ψήφος για τη δημοκρατία και την εργασία στην Ευρώπη. "Ευρώπη" σημαίνει -πέρα από αλληλεγγύη, δημοκρατία κλπ- και ποιότητα ζωής. Με νέο Μνημόνιο δεν είμαστε Ευρώπη, πλησιάζουμε χώρες της Αφρικής σε ποιότητα ζωής, σε επίπεδο δημοκρατίας και σε μετανάστευση. Το "ΟΧΙ" σημαίνει ναι στη Ευρώπη, αλλά με ευρωπαϊκό επίπεδο ζωής. Άμα θέλεις Ευρώπη και όχι οικονομική αποικία της Ευρώπης, ψηφίζεις "ΟΧΙ". Άλλωστε, ήδη με την εξαγγελία του Δημοψηφίσματος έχουν τρελαθεί να κάνουν οι έξω δηλώσεις πως η Ελλάδα πρέπει να μείνει στο ευρώ!

Σε κάθε περίπτωση, το Δημοψήφισμα δεν είναι τεχνικό ζήτημα, άρα δεν έχει νόημα να το συζητάμε έτσι! Είναι μια βαθιά πολιτική κίνηση τακτικής, μία κίνηση για να σπάσει ο εκβιασμός, για να φέρουμε τους δανειστές μπροστά στις συνέπειες της στάσης τους (με τα χρηματιστήρια που πέφτουν), για να τρομοκρατήσουμε αυτούς που μας τρομοκρατούν, να επιστρέψουμε τον εκβιασμό. Το Δημοψήφισμα ενισχύει τη θέση μας γιατί πλέον θα πρέπει να εκβιάσουν έναν ολόκληρο λαό, όλα έχουν όρια. Θέλουν να μας τιμωρήσουν επειδή τους αμφισβητήσαμε. Να τους πούμε ΟΧΙ!

Και δεν είναι μόνο "ΟΧΙ" στην καταπίεση, τη φτώχεια, τον αυταρχισμό. Το Δημοψήφισμα είναι ένα γλέντι του λαού, είναι μια στιγμή νίκης. Το "ΟΧΙ" μας είναι νέα αρχή, είναι χαμόγελο, είναι ελπίδα, είναι νέα ζωή, είναι χαρά, εργασία, ανάπτυξη. Ελπίδα, ελπίδα, ελπίδα. Οι Έλληνες βρισκόμαστε στην εμπροσθοφυλακή της πιο μεγάλης μάχης των τελευταίων 40 χρόνων. Και είναι μια μάχη όχι για εμάς, αλλά για όλους τους λαούς της Ευρώπης. Είμαστε μπροστάρηδες, να φερθούμε όπως μας αξίζει!

(ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΤΟΥ ΣΤ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΙΔΗ)

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΩΝ ΑΚΑΔΗΜΙΩΝ ΕΜΠΟΡΙΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ ΥΠΟ ΤΟ ΦΩΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΕΞΕΛΙΞΕΩΝ

Πρόλογος: 

Από τις 25 Γενάρη 2015 μια νέα πολιτική εποχή ξεκίνησε στη χώρα μας. Για πρώτη φορά αριστερό κόμμα, ο ΣΥΡΙΖΑ, βρέθηκε στην κυβέρνηση και ο Αλέξης Τσίπρας, ο πάλαι ποτέ καταληψίας μαθητής, είναι πρωθυπουργός της Ελλάδας. Όπως είναι φυσικό η νέα κατάσταση αναμένεται να επηρεάσει (θετικά ελπίζουμε) και το μέλλον της ναυτικής εκπαίδευσης. 

Από τη μεριά μας θα βοηθήσουμε και εμείς όσο περνά από το χέρι μας. Οι Ελληνίδες Καπετάνισσες και που πλέον έχουμε αγκαλιάσει και όλες τις γυναίκες ναυτικούς. Ήδη είμαστε σε επαφή με το τμήμα ναυτιλίας του ΣΥΡΙΖΑ και έχουμε βρει ευήκοα ώτα για τα αιτήματα δεκαετιών που έχουμε. 

Δημιουργήσαμε επίσης επιτροπή με συναδέλφισσες εν ενεργεία και εντός των ημερών θα ξεκινήσουν συναντήσεις με υπευθύνους του υπουργείου Ναυτιλίας. Για θέματα των γυναικών ναυτικών αλλά  κατ' ανάγκη θα συζητήσουμε και θέματα που αφορούν ευρύτερα τους ναυτικούς. Όπως η ναυτική εκπαίδευση. Στις ΑΕΝ, στο ΚΕΣΕΝ, στα Σωστικά κλπ.

 Για το λόγο αυτό ανεβάζουμε και το σημερινό μας αφιέρωμα. Αξιοποιώντας την ιστορική πείρα για τη χάραξη των μελλοντικών στόχων. 

ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΝΑΥΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ 

ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΩΝ ΑΚΑΔΗΜΙΩΝ ΕΜΠΟΡΙΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ

Από πότε υπάρχει ναυτική σχολή στην Ελλάδα; Μια ματιά στη Βικιπαίδεια μπορεί να μας διαφωτίσει και να μας εκπλήξει. Καθώς η λειτουργία ξεκινά πολύ πριν την επανάσταση του 1821!!! Και συγκεκριμένα στα 1749!!!! Παραθέτουμε χαρακτηριστικό απόσπασμα: 

"ΑΕΝ Ύδρας

Η πιο ιστορική από τις σχολές. Ιδρύθηκε το 1749 ως Σχολείο του Αγίου Βασιλείου που μετά εξελίχθηκε στην "Ναυτική της Ύδρας Σχολή" με πρωτοβουλία της Δημογεροντίας του νησιού και είναι η παλαιότερη εν λειτουργία σχολή στον κόσμο. Εκεί Ιταλοί και Πορτογάλοι δίδασκαν την Ναυτική τέχνη, την θεωρία αλλά και ξένες γλώσσες. Το 1930 έγινε δημόσια και ονομάστηκε Σχολή Εμπορικής Ναυτιλίας Ύδρας αφού το 1927 είχε περάσει στην φροντίδα της Ένωσης Ναυτικών Ύδρας και λειτουργούσε ως ιδιωτική σχολή. Κατά την γερμανοϊταλική κατοχή το διοικητήριο της σχολής το είχαν καταλάβει οι Ιταλοί για να εγκαταστήσουν το στρατηγείο τους, τότε η Σχολή δεν έπαψε να λειτουργεί αλλά συνέχισε στην Αθήνα στα γραφεία της Ένωσης Εφοπλιστών και αργότερα στον Πειραιά στην Καστέλα μέχρι το 1949, την 1η Νοεμβρίου του ίδιου έτους οι πρώτες δύο τάξεις γύρισαν στην Ύδρα στο κτήριο που η σχολή λειτουργεί ως σήμερα. Η σχολή βρίσκεται στο λιμάνι του νησιού, είναι αποκλειστικά Πλοιάρχων όπως ανέκαθεν ήταν και παρέχει δυνατότητα εσωτερικής φοίτησης των σπουδαστών."

Άλλες σχολές ναυτικών σπουδών η Ελλάδα απέκτησε 200 χρόνια αργότερα!!! Και συγκεκριμένα τότε που αποφασίστηκε να γυρίσουν οι σπουδαστές στη σχολή της Ύδρας, η κυβέρνηση κατάλαβε πως είναι απαραίτητο να φτιάξει σχολή και στην Αθήνα. Το 1951.  Μέγα λάθος! Χάθηκε η ιστορική ευκαιρία να μετακομίσει οριστικά από την επαρχία σε μεγάλο αστικό κέντρο η σχολή που θα προετοίμαζε αξιωματικούς για τα εμπορικά πλοία. Δεύτερο λάθος η έδρα της σχολής στον Ασπρόπυργο!!! 20 χλμ μακριά από την Αθήνα! 

Η λογική η παράλογη εκείνης της περιόδου ήταν ο εγκλεισμός των σπουδαστών εντός των σχολών σε 24ωρη βάση. Λες και ήταν οι σπουδαστές στρατιώτες και έκαναν τη θητεία τους και όχι τις σπουδές τους. 

Με την ίδια τακτική, εμπλουτισμένη όμως και από ένα ακόμη παραλογισμό, το κάθε τόπος και σχολή, έπιασαν στη συνέχεια να φτιάχνουν σχολές στα πιο απίθανα σημεία της Ελλάδας. Και με γνώμονα τις απαιτήσεις κάποιων που ήθελαν να προβάλουν τον τόπο τους ή να υπηρετήσουν άλλα συμφέροντα που καμιά σχέση δεν είχαν με τα συμφέροντα των ίδιων των σπουδαστών.  Χαρακτηριστικό παράδειγμα η σχολή της Κύμης που ιδρύθηκε από τον "εθνάρχη" Καραμανλή στα 1955! Τι δουλειά είχε να φτιάξουν εκεί σχολή πλοιάρχων; Γιατί δεν έφτιαξαν στη Θεσσαλονίκη ή στην Πάτρα; 

Μόλις στα 1969 φτιάχνεται σχολή στη Μακεδονία. Και αφενός είναι 32 χλμ από τη Θεσσαλονίκη (Μηχανιώνα) και αφετέρου τα πρώτα χρόνια ήταν μόνο για μηχανικούς. 

Στο μεταξύ είχαν προηγηθεί η ίδρυση σχολών στη Σύρο (1961 - μόνο πλοίαρχοι) και στη Χίο και τις γειτονικές Οινούσσες (1965) σχολή μηχανικών και πλοιάρχων αντίστοιχα. Να τραβάς τα μαλλιά σου!!!!  Το τι έχει στοιχίσει στην εθνική οικονομία αλλά και στις οικογένειες σπουδαστών και καθηγητών αυτή η τακτική, δε λέγεται. 

Ένας ανόητος κατακερματισμός σχολών ανά τις επαρχίες της Ελλάδας και ενίοτε χωρίς να υπάρχει κάποιο μεγάλο λιμάνι κοντά που να εξυπηρετεί τις ανάγκες εκπαίδευσης των σπουδαστών. 

Η ανοησία συνεχίστηκε και φτιάχτηκαν σχολές ακόμη και στην Κεφαλλονιά και στην Πρέβεζα. Αντί της Πάτρας που ήταν και παραμένει το μεγάλο λιμάνι της Ελλάδας στο Ιόνιο. Και επιπλέον είχε και πανεπιστήμιο. Μα πού να το λάβουν αυτό υπόψη οι πολιτικάντηδες αφού ο γνώμονας ήταν η αποκοπή των σπουδαστών από το υπουργείο παιδείας και ο σφιχτός τους έλεγχος από το υπουργείο ναυτιλίας και μάλιστα από το λιμενικό σώμα; 

Η μόνη σωστή επιλογή αυτής της περιόδου ήταν η ίδρυση σχολής στην Κρήτη. Ιδρύθηκε το 1963 αλλά έμεινε στα χαρτιά - τα συμφέροντα άλλων τόπων (και βλέπε εδώ εφοπλιστές) υπερίσχυσαν. Μόλις στα 1972 αρχίζει η λειτουργία σχολής μηχανικών στην Κρήτη και χρειάστηκε να φτάσουμε στη μεταπολίτευση και στο 1981 για να ξεκινήσει και η σχολή πλοιάρχων. 

Ολόσωστη ήταν και η απόφαση δημιουργίας σχολών για γυναίκες την ίδια περίοδο. 1978. Η Ελλάδα ξυπνάει και αποφασίζει να δώσει στα κορίτσια της τη δυνατότητα να κάνουν καριέρα στη θάλασσα. Έστω και 200 και πλέον χρόνια μετά τη γέννηση της Λασκαρίνας Πινότση, της γνωστής μετέπειτα με το όνομα του συζύγου της ως Μπουμπουλίνας. Της μοναδικής ως σήμερα Ελληνίδας που τιμήθηκε με το βαθμό του ναυάρχου. Αν και όχι από την πατρίδα της. Οι Ρώσοι ήταν που την τίμησαν με το βαθμό αυτό, αναγνωρίζοντας την προσφορά της!!!!

Οι σχολές των γυναικών για λόγους που τα τότε σαΐνια του υπουργείου, του λιμενικού και των εφοπλιστών δεν κατάφεραν να καταλάβουν τι ζημιά θα τους έκαναν, ιδρύθηκαν στον Πειραιά. Ως ΑΔΣΕΝ Πειραιά, Πλοιάρχων και Ραδιοτηλεγραφητών. 

Την πατήσανε οι μάγκες. Καθώς δεν είχαν τρόπο στις υπάρχουσες εσώκλειστες σχολές να εντάξουν και κορίτσια, και υποτιμώντας τις σπουδάστριες ως αθώα και αδύναμα κοριτσάκια, έφτιαξαν ανοιχτού τύπου σχολές και μάλιστα στην καρδιά  της Ελλάδας! Τους βγήκε μπούμερανγκ. 

Ένα μόλις χρόνο μετά την είσοδό τους στη σχολή, οι σπουδάστριες της ΑΔΣΕΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ ιδρύουν παράνομο σπουδαστικό σύλλογο. Παράνομο αναγκαστικά. Αφού ο εσωτερικός κανονισμός των σχολών απέκλειε ακόμη και την ομαδική υποβολή αιτήματος!!! 

Άλλο λάθος περιωπής ήταν η επιλογή των λιμενικών που διοικούσαν τις σχολές να οργανώνουν συναντήσεις (ελεγχόμενες βέβαια) των κοριτσιών με τους συναδέλφους τους στις σχολές αρρένων. Με επισκέψεις των μεν στις σχολές των άλλων και αντίστροφα. Ο δικός τους σκοπός υπέκρυπτε την επιθυμία των εφοπλιστών εκείνη την περίοδο να δημιουργηθούν ζευγάρια ναυτικών. Και εν μέρει πέτυχε και αυτός. Όπως αποδεικνύουν και οι γάμοι που προέκυψαν ανάμεσα σε σπουδαστές και σπουδάστριες των ΑΔΣΕΝ αυτής της χρονικής περιόδου. 

Οι ίδιες όμως οι σπουδάστριες βρήκαν την αφορμή να οργανώσουν μέσα από τις επαφές αυτές και το σπουδαστικό κίνημα στο χώρο της ναυτικής εκπαίδευσης. Καθοριστικός παράγοντας η κοντινή απόσταση της σχολής των κοριτσιών από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις των ναυτεργατών στον Πειραιά. Πρωταγωνιστής στάθηκε τότε η ΠΕΜΕΝ. Με τη διοίκησή της να βρίσκεται στα χέρια των αριστερών. Αλλά και η ελεγχόμενη από το ΚΚΕ "Ναυτεργατική". Αυτοί έδωσαν το χώρο να συνεδριάζουν οι σπουδαστές και τα στελέχη τους βοήθησαν να φουντώσει το σπουδαστικό κίνημα.  Χαρακτηριστικά παραθέτουμε την ακόλουθη ανακοίνωση:

Ημερομηνία δεν υπάρχει στο έντυπο αλλά από τα στοιχεία που αναφέρει και φυσικά την προσωπική μας σχέση με τα γεγονότα του τότε ξέρουμε πως εκδόθηκε τη χρονιά αποφοίτησης των πρώτων γυναικών από δημόσιες σχολές του Εμπορικού Ναυτικού, δηλαδή 1979 - 1980.

Χαρακτηριστικό και το ακόλουθο ψήφισμα. Την ίδια περίοδο. Που καταμαρτυρά πως οι σπουδάστριες βρίσκονταν σε επαφή και με τους σπουδαστές των άλλων σχολών.

9 Μάρτη του 1980. Η σύσκεψη έγινε στα γραφεία της πρόθυμης να στηρίξει τους σπουδαστές ΠΕΜΕΝ. Και για όσους ξέρουν τα δεδομένα εκείνης της εποχής, τι σχολές υπήρχαν σε Σκαραμαγκά και Ελευσίνα, αυταπόδεικτη η σχέση με τους μηχανικούς της ΠΕΜΕΝ.  Αντίθετα η ΠΕΠΕΝ στέκεται απόμακρη και πιο κοντά στους εφοπλιστές παρά στα συμφέροντα των αυριανών ναυτεργατών.  Αδιαφορία μεγαλύτερη για τις γυναίκες καπετάνισσες. Καμιά βοήθεια δε μας έδωσαν. Αντίθετα με την ΠΕΜΕΝ που μας βοήθησε και εμάς κι ας μην ήμασταν μηχανικοί.

Η ωραία εκδρομή που οργάνωσε την άνοιξη του 1980 η διοίκηση της σχολής των κοριτσιών της ΑΔΣΕΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ ΠΕΙΡΑΙΑ στη Μακεδονία, και η επίσκεψη στις σχολές των αγοριών στη Νέα Μηχανιώνα, έδωσε την ευκαιρία κάτω από τη μύτη των λιμενικών να ξεκινήσει συνεργασία ανάμεσα στους σπουδαστές και στις σπουδάστριες και για τα κοινά τους προβλήματα. (Μην ξεχνάτε ότι εμείς τότε δεν είχαμε ούτε κινητά ούτε face book και η επικοινωνία γινόταν με ταχυδρομικές επιστολές...)

Το δαχτυλάκι της το είχε βέβαια ήδη βάλει και εδώ η ΠΕΜΕΝ. Έτσι την περίοδο αυτή δημοσιεύεται και η ακόλουθη ανακοίνωση:




Γεγονότα συμβαίνουν και σε άλλες σχολές εμπορικού ναυτικού εκείνη τη χρονιά. Όπως το τραγικό περιστατικό αυτοκτονίας σπουδαστή στην Κρήτη που το ακόλουθο δημοσίευμα αποδίδει στο καθεστώς εντός σχολής:




Κι εδώ είναι οι μηχανικοί που ξεσηκώνονται. Στους πλοιάρχους επικρατεί άλλη νοοτροπία. Και λόγω της στάσης του σωματείου (ΠΕΠΕΝ) αλλά και της τακτικής εντός σχολής να πολτοποιήσουν τον εγκέφαλο των μελλοντικών πλοιάρχων. Το προσπάθησαν και στις κοπέλες. Μα δεν έπιασε. Θηλυκό μυαλό γαρ. Δεν το βάζεις εύκολα στο μπουκάλι.

Και να πεις ότι δεν έκαναν όσα περνούσαν από το χέρι τους; Η τρομοκρατία αυξήθηκε, οι απειλές, οι αποβολές ακόμη και η προσπάθεια για διαγραφή των πρωταιτίων. Τα κοριτσάκια όμως άντεξαν. Και δεν το έβαλαν κάτω. Η εκδίκηση της διοίκησης ήταν να δώσει στις περισσότερες πτυχίο με μειωμένη διαγωγή!!!



Στις 10 Ιουλίου 1980...  Τελετή επίσημη στις εγκαταστάσεις του Ασπροπύργου. Με τον ίδιο τον υπουργό ναυτιλίας να παραδίδει τα πτυχία στις δοκίμους και να τους λέει πως στα μάτια τους βλέπει το μέλλον της ελληνικής ναυτιλίας...  Αχ, τι ψέμα!

Την ίδια ώρα είχαν παρθεί άλλες αποφάσεις. Η μια από αυτές ήταν η κατάργηση της αυτόνομης σχολής πλοιάρχων γυναικών και η ενσωμάτωση στον Ασπρόπυργο. Να σπάσει η αντίδραση των σπουδαστριών και να χειραγωγηθούν πιο εύκολα ανάμεσα στο ελεγχόμενο πεδίο της παλιάς σχολής των αγοριών.

Παρά την πολιτική αλλαγή του 1981, με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, τα σχέδια αυτά πέτυχαν. Και στον ίδιο βαθμό που απέτυχε παταγωδώς η ναυτιλιακή πολιτική αυτού του κόμματος.

Το ΠΑΣΟΚ σάρωσε τα πάντα με τα νέα ήθη που έφερε. Μεγάλα λόγια για αλλαγή από τη μια και από την άλλη έναρξη στενών δεσμών της κυβέρνησης με το κεφάλαιο. Όσα δεν μπορούσαν να περάσουν πριν επί δεξιάς, πέρναγαν πια επί ΠΑΣΟΚ. Εύκολο να το λες με τα λόγια, ένας απίστευτος γολγοθάς να το ζεις. Κυρίως βλέποντας να καταρρέει το κίνημα που με τόσους αγώνες είχε καταφέρει να δημιουργηθεί.  Η κυβέρνηση του Αντρέα Παπαντρέου πετάει κόκαλα στους σπουδαστές κι αυτοί ανυποψίαστοι τα αρπάζουν. Καταργείται η στολή και η εσωτερική φοίτηση. Μα όλα τα άλλα προβλήματα και παραμένουν και μεγαλώνουν.

Τους επιτρέπουν ακόμη και σπουδαστικούς συλλόγους να δημιουργήσουν. Μα είναι οι περισσότεροι σύλλογοι σφραγίδα. Συχνά οι σπουδαστές κατηγορούν τον ίδιο τους το σύλλογο για κολλητηλίκια με τη διοίκηση και δε λείπουν τα παράπονα και για καθηγητές που φτάνουν να χρηματίζονται για να περάσουν τους σπουδαστές στο μάθημά τους.

Η ΠΕΜΕΝ επιμένει στο δικό της ρόλο και καταφέρνει κατά καιρούς να δημιουργήσει γεγονότα. Γίνονται αποχές  από τα μαθήματα ή και καταλήψεις σχολών. Έχουμε γράψει και παλιότερα για όλα αυτά στο ιστολόγιο ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ.

http://kapetanisses.blogspot.gr/2010/10/2_05.html

Μάλιστα στις αγωνιστικές διεκδικήσεις μπαίνουν και οι σπουδαστές του ΚΕΣΕΝ, επαγγελματίες δηλαδή ναυτεργάτες που επιμορφώνονται εκεί για να πάρουν πτυχίο για τον επόμενο βαθμό.

http://www.rizospastis.gr/story.do?id=449855

Ελάχιστα καταφέρνουν. Κυρίως γιατί η ΠΕΜΕΝ έχει εγκλωβιστεί στον κομματικό συνδικαλισμό του ΚΚΕ και ο αγώνας γίνεται για τον αγώνα. Έτσι οι άλλοι συνεχίζουν ανενόχλητα τα δικά τους σχέδια που πλέον είναι ολοφάνερο ότι στοχεύουν μέσα από τη διάλυση της δημόσιας ναυτικής εκπαίδευσης να οδηγήσουν στην αναγκαστική λύση της ιδιωτικοποίησης.

Το 2003 το κίνημα φουντώνει.

http://www.rizospastis.gr/story.do?id=1599494

Το ΠΑΣΟΚ είναι πάλι στην κυβέρνηση και ετοιμάζει και Ολυμπιακούς Αγώνες. Πού καιρός να ασχοληθεί με τη ναυτιλία και τη ναυτική εκπαίδευση.

Την περίοδο αυτή στις σχολές φοιτούν ελάχιστες γυναίκες. Εισάγονται με ποσοστό. Ξέρουν τι τις περιμένει αλλά δεν έχουν τη μαζικότητα να αντιδράσουν. Προτιμούν να πέσουν με τα μούτρα στο διάβασμα και μετά και στη δουλειά για να καταφέρουν να επιβιώσουν επαγγελματικά. Και ήταν σπουδαίο και αυτό. Γιατί η δική τους επιτυχία και ταυτόχρονα οι απαιτήσεις του ΙΜΟ:

Resolution 14 (σελ. 19)

Promotion of the participation of women in the maritime industry
THE 2010 MANILA CONFERENCE, HAVING ADOPTED the Manila amendments to the International Convention on Standards of Training, Certification and Watchkeeping for Seafarers, 1978 and to the Seafarers’ Training, Certification and Watchkeeping Code, as amended,
NOTING the Long- and Medium-Term Plans for the Integration of Women in the Maritime
Sector developed by the International Maritime Organization,
NOTING ALSO the resolution concerning the promotion of opportunities for women seafarers adopted by the International Labour Conference of the International Labour Organization on 22 February 2006,
EXPRESSING SUPPORT for the latter’s aims to promote the training of women in the maritime sector,
CONSIDERING HIGHLY DESIRABLE that both men and women have equal accessopportunities to maritime training and to employment on board ship, 

1. INVITES Governments: 

.1 to give special consideration to securing equal access by men and women in all sectors of the maritime industry; and
.2 to highlight the role of women in the seafaring profession and to promote their greater participation in maritime training and at all levels in the maritime industry;

2. FURTHER INVITES Governments and the industry:
.1 to endeavour considering ways to identify and overcome, at international level,
the existing constraints, such as the lack of facilities for women on board training
vessels, so that women can participate fully and without hindrance in seafaring
activities in order to facilitate effectively the achievement of Millennium
Development Goals (MDG) 3 (Promote gender equality and empower women);
.2 to support the provision of on-the-job-training opportunities so that women may acquire the appropriate level of practical experience required to enhance
professional maritime skills.

δημιουργούν ένα νέο καθεστώς εισαγωγής σπουδαστών στις σχολές. Τα ποσοστά καταργούνται και πλέον η πρόσβαση των κοριτσιών στις ΑΕΝ είναι σε ίση βάση με τα αγόρια. Και όχι μόνο στις σχολές πλοιάρχων αλλά και στους μηχανικούς. (Οι σχολές ασυρματιστών έχουν σβήσει μαζί με την κατάργηση του επαγγέλματος.)

Τα αποτελέσματα είναι καταιγιστικά. Οι γυναίκες πλημμυρίζουν τις σχολές. Ακολουθούν θεαματικές επιτυχίες των σπουδαστριών στα μαθήματα. Έτσι έρχεται η ώρα που σε αρκετές ΑΕΝ την πρωτιά στην εισαγωγή ή αποφοίτηση την κατακτά γυναίκα. Στα Χανιά, στην Κύμη, στη Σύρο, στον Ασπρόπυργο κλπ. Όμως η δυσκολία ναυτολόγησης για τις γυναίκες παραμένει. Και συνεχίζουν να τις ταλανίζουν πολλά ακόμη προβλήματα που τους βάζουν δυσανάλογα εμπόδια σε σχέση με τους άντρες συναδέλφους τους για καριέρα στη θάλασσα.

Η αγανάκτηση είναι δικαιολογημένη. Και ανίσχυρα να τις πείσουν τα επιχειρήματα που ως τώρα εκτοξεύονταν εναντίον τους πως οι γυναίκες δεν κάνουν για τα καράβια. Αρχίζουν να συνειδητοποιούν πως άλλα πράγματα φταίνε. Και κυρίως αρχίζουν να συσπειρώνονται και να αναζητούν όχι ατομικές αλλά λύσεις για όλες και για όλους.

Το κακό αυτής της περιόδου είναι κατάντια του ναυτεργατικού συνδικαλισμού. Η ΠΕΜΕΝ παραμένει αγωνιστική και στις επάλξεις αλλά και κομματικοποιημένη στο έπακρο. Η ΠΕΠΕΝ από την άλλη αδυνατεί να αποδεχθεί την ισοτιμία των γυναικών και δε διστάζει να υποβάλει και αίτημα μείωσης των γυναικών!!!

http://kapetanisses.blogspot.gr/2013/07/blog-post.html

Κάτι που δε ζητάνε ούτε οι εφοπλιστές, τουλάχιστον όχι επίσημα.

Κάπως έτσι ωρίμασε το αίτημα για δημιουργία Ένωσης Γυναικών. Φορέα επίσημου που να μπορεί να εκπροσωπεί τις γυναίκες ναυτικούς και να διεκδικεί ισότιμη αντιμετώπιση.

Αλλά και κάπως έτσι η χώρα οδηγήθηκε σε νέα πολιτική αλλαγή. Με την αριστερά για πρώτη φορά στην κυβέρνηση. Ή, πιο σωστά, στη συγκυβέρνηση με τους ΑΝΕΛ.

Νέες δυνατότητες ανοίγονται για τις γυναίκες ναυτικούς. 35 χρόνια μετά την αποφοίτηση των πρώτων Ελληνίδων από δημόσιες σχολές Εμπορικού Ναυτικού. Και δεν έχουμε σκοπό να τις αφήσουμε ανεκμετάλλευτες.

Να αλλάξουμε τη νοοτροπία των εταιριών δεν μπορούμε. Ας αλλάξουμε όμως όσα ανήκουν στη δικαιοδοσία της Πολιτείας.  Τη ναυτική εκπαίδευση, την ισοτιμία του πτυχίου με τα ανάλογα της στεριάς, τα θέματα μητρότητας και οικογένειας κλπ.

Τα άλλα θα αλλάξουν κι αυτά με τη σειρά τους. Είναι νόμος της ζωής η πρόοδος. Και τεράστια η επιμονή των γυναικών να πετύχει ο θεσμός της παρουσίας τους στα πλοία.

Φυσικά μέσα από αγώνες. Νόμος και αυτό. Πώς τίποτα δε χαρίζεται, όλα κατακτούνται!

Μαρία Λαμπρίδου

πάλαι ποτέ πρόεδρος του παράνομου σπουδαστικού συλλόγου της 

ΑΔΣΕΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ ΠΕΙΡΑΙΑ*

______________________________________________

* Μπορεί να πέρασαν 35 χρόνια από τότε που με εμπιστεύθηκαν οι συναδέλφισσές μου. Μαζί με την Άννα Χατζησταύρου, τη γραμματέα μας, και την Αντωνία Μουρκόγιαννη, την ηρωική ταμία μας. Τον καιρό που μας παρακολουθούσαν και εκτός σχολής οι λιμενικοί και μας έφτιαχναν φάκελο. Που μας καλούσαν στο γραφείο του διοικητή και μας απειλούσαν, που ειδοποιούσαν τους γονείς μας ότι θα μας διαγράψουν, που έριχναν αποβολές και μας μείωναν τη διαγωγή για συνδικαλιστική δράση.  Μα τίποτε δεν μπορεί να μας κάνει να το βάλουμε κάτω από τον αρχικό μας στόχο. Ακόμη και αν αναγκαστήκαμε να αλλάξουμε επάγγελμα. Δεν πειράζει. Θα συνεχίσουμε τον αγώνα για τις επόμενες γενιές. Θα είμαστε δίπλα στα νέα κορίτσια που τώρα προσπαθούν να σταδιοδρομήσουν στη θάλασσα. Κουβαλώντας και τη δίκαιη οργή για την αδικία που συναντήσαμε. Πιέζοντας προς όλες τις κατευθύνσεις για να σταματήσει ο παράλογος ρατσισμός σε βάρος των γυναικών ναυτικών!