Oh, mon amour

Oh mon amour.mp3

Oh! Mon amour

Elle a des yeux qui voient la mer
A travers la pluie qui descend
Elle fait des reves ou elle se perd
Entre les grands nuages blancs
Elle ne sait plus le jour ni l'heure
Elle a des larmes au fond du coeur
Qui lui font peur

Oh ! mon amour ecoute-moi
Deja la vie t'attends la-bas
Non n'ai pas peur il faut me croire
La vie est belle meme sans memoire
Tu sais je te raconterai
Avec le temps tu comprendras
Elle n'entend pas ce que je dis
Et sa main dans ma main s'endort
Je voudrais etre ce pays
Ou elle s'en va chercher encore
Dans le miroir de son passe
Ce reve qui s'etait brise
Un soir d'ete

Oh ! mon amour ecoute-moi
Un autre monde t'attend la-bas
Non n'ai pas peur il faut me croire
La vie est belle et notre histoire
Peut continuer quand tu voudras
Et tout sera comme autrefois

Oh ! mon amour ouvre ton coeur
Tu m'entendras
Pardonne le mal que je t'ai fait
Je ne te quitterai plus jamais
Oui mais demain dans mes cheveux
Je vois des soleils dans tes yeux

Oh ! mon amour
Une autre vie t'attend la-bas
Je t'aime tant il faut me croire
Le monde est beau et notre histoire
Peut continuer quand tu voudras
Et tout sera..

Ω, ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ

Τα μάτια της βλέπουν τη θάλασσα
μέσα από τη βροχή που πέφτει
Στα όνειρά της χάνεται
μέσα στις μεγάλες λευκές νιφάδες
Δεν ξέρει πια τι μέρα και τι ώρα είναι
Έχει δάκρυα βαθιά μέσα στην καρδιά της
που τη φοβίζουν

Ω, Αγάπη μου, άκουσέ με
Σε όλη μου τη ζωή σε περιμένω εκεί πέρα
Όχι, μη φοβάσαι, πρέπει να με πιστέψεις
Η ζωή είναι όμορφη ακόμα και χωρίς μνήμη
Ξέρεις ότι θα σε αναπολώ
Με το χρόνο θα καταλάβεις

Δεν καταλαβαίνει αυτά που λέω
Και το χέρι της αποκοιμιέται μέσα στο δικό μου
Θα 'θελα να ήμουν η χώρα
που θα εξερευνήσει
μέσα στον καθρέφτη του παρελθόντος της
εκείνο το όνειρο που γκρεμίστηκε
ένα καλοκαιρινό βράδυ.


Ω, Αγάπη μου, άκουσέ με
Ένας άλλος κόσμος σε περιμένει εκεί πέρα
Όχι, μη φοβάσαι, πρέπει να με πιστέψεις
Η ζωή είναι όμορφη, και η ιστορία μας
μπορεί να συνεχιστεί όποτε το θελήσεις
και όλα θα είναι όπως άλλοτε.

Ω, Αγάπη μου, άνοιξε την καρδιά σου
Θα με καταλάβεις
Συγχώρεσε με για το κακό που σου έκανα
Δε θα σε αφήσω ποτέ πια
Ναι, μα αύριο μέσα στα μαλλιά μου
βλέπω ήλιους μέσα στα μάτια σου

Ω, Αγάπη μου
μια άλλη ζωή σε περιμένει εκεί πέρα
Σ' αγαπάω τόσο, πρέπει να με πιστέψεις
Ο κόσμος είναι όμορφος, και η ιστορία μας
μπορεί να συνεχιστεί όποτε το θελήσεις
Και όλα θα είναι...

Να είσαι 19 χρονών. Και ερωτευμένη. Τόσο που ποτέ ξανά δεν υπήρξες στα τριάντα χρόνια που πέρασαν από τότε. Ακριβώς τριάντα.

Και να πρέπει να φύγεις. Να θέλεις να φύγεις. Κι άλλο τόσο να μείνεις. Να κόβεσαι στα δυο και να μην ξέρεις ποιο από τα δυο κομμάτια σου να κρατήσεις, ποιο να θυσιάσεις. Τον έρωτα για εκείνον ή τον έρωτα για τη μεγάλη αγαπημένη;

Σαν σήμερα, ακριβώς σαν σήμερα, μπάρκαρα για πρώτη φορά. Ή πιο σωστά σαν σήμερα πήρα το αεροπλάνο για να συναντήσω το καράβι στην Ισπανία. Στη Βαρκελώνη. Την Ελαφίνα! Αχ, πόσες αναμνήσεις έρχονται πίσω για κείνες τις στιγμές που μέτραγαν αιώνες.

Ήταν η χαρά απερίγραπτη. Ήταν ο πόνος του αποχωρισμού αβάσταχτος.

Ναυτικός κι εκείνος. Με την ίδια λαχτάρα να φύγει. Και ίδια ηλικία. Ακριβώς ίδια. Μια μέρα διαφορά μονάχα... Ετών 19.

Τι να διαλέξεις και τι να αφήσεις; Περάσαμε αγκαλιά το τελευταίο βράδυ. Κλαίγοντας με δάκρυα καυτά αυτό που αφήναμε και με το μυαλό στα πέλαγα που καρτερούσαν.

Θα πιστέψει κανείς πως αυτή η αγάπη ποτέ δεν έσβησε; Κι ας χώρισαν για πάντα οι δρόμοι μας. Είναι μερικές αγάπες που γράφονται στα αστέρια. Εκεί καταστερίζονται και μας συνοδεύουν για πάντα. Και η αγάπη η ανθρώπινη και η άλλη η ανείπωτη για το υγρό στοιχείο.

Τριάντα χρόνια μετά. Ξέθαψα από το συρτάρι το τελευταίο του δώρο. Μια κασέτα γεμάτη τραγούδια. Ο χρόνος που όλα τα φθείρει τη σεβάστηκε. Κι άφησε πάλι τις παλιές μελωδίες να ζωντανέψουν τις στιγμές που δε χωρούν σε λόγια.

Σήμερα μόλις, τρεις δεκαετίες μετά, βάλθηκα να βρω τους στίχους. Να καταλάβω τι έλεγαν εκείνα τα τραγούδια που με έκαναν να βαλαντώνω στο κλάμα τις νύχτες στην καμπίνα.

Oh ! mon amour ecoute-moi...

Πού το βρήκες τέτοιο τραγούδι; Ποιος την ιστορία μας τραγούδι έκανε;

Το κακό... Εσύ κανένα δε μου έκανες κακό. Ήμουν εγώ που σε πίκρανα μα αλλιώς να γίνει δεν μπορούσε. Μια άλλη ζωή σε περίμενε. Έπρεπε μια άλλη ζωή να σε περιμένει. Άραγε το πίστεψες ποτέ πως αλλιώς δεν μπορούσα να κάνω;

Με την ελπίδα πως μια μέρα θα περάσεις πάλι από δω και θα διαβάσεις... σου ξαναλέω πως δρόμος άλλος δεν υπήρχε για μας. Ποτέ όμως, ποτέ μην πιστέψεις πως σβήστηκε εκείνη η αγάπη. Όπως δε σβήστηκε κι εκείνη η κασετούλα. Το θυμάσαι το τραγουδάκι; Με όλα εκείνα τα τσικ τσικ που η πατίνα του χρόνου το στόλισε... Είναι το ίδιο. Και ίδια μένουν όσα ένιωθα τότε, εκείνο το βράδυ. Να θέλω να φύγω και να θέλω να μείνω.

Ο έρωτας, είπε ένας σοφός, είναι η τέχνη του να φεύγεις. Αλλά πώς;

Έρωτας είναι η τέχνη του να φεύγεις έτσι, που η σφαγή που θα νιώθεις να είναι πολύ πιο σφαγερή από τη σφαγή που νιώθει ο σύντροφος που αφήνεις. Αν εκείνος πονάει τρεις, εσύ να πονέσεις εννιά.

Δημήτρης Λιαντίνης - Γκέμμα, 170

Ήταν τρεις και ήταν εννιά; Ποιος τη σφαγή της καρδιάς κατάφερε να βάλει στο καντάρι να ζυγίσει; Μόνο το ημερολόγιο ξέρει να μετράει. Τριάντα χρόνια. Το πιστεύεις; Πώς πέρασαν τριάντα χρόνια;

Hotel Colon. Έτσι το έλεγαν το ξενοδοχείο στη Βαρκελώνη.

Έμειναν τα σπίρτα να το θυμίζουν και να ανάβουν φωτιές...

Βαρκελώνη...

Τέτοια ώρα στην ερημιά του ξενοδοχείου καθόμουν και άκουγα την καρδιά μου να μετράει τι έχασε να αναρωτιέται τι θα 'ρθει...

Απόψε θυμήσου.mp3

Είναι περίεργο το συναίσθημα να τα θυμάσαι τόσα χρόνια μετά. Και να νομίζεις πως τα ζεις ξανά. Και όμως. Αν γινόταν εκεί να γυρίσεις, τα ίδια θα έκανες πάλι. Κι ας ήταν και λάθος. Τα ίδια λάθη... Τον ίδιο πόνο. Και τις ίδιες αναμνήσεις:

Οι αναμνήσεις.mp3

Δεν ξέρω αν μπορεί κάποιος να καταλάβει και να πω την αλήθεια ούτε που με νοιάζει. Ο καθένας ξέρει τη δική του ζωή. Τα δικά του δεδομένα. Δεν ξέρει και δεν μπορεί να ξέρει τι ανάγκασε τον άλλο να πάρει ετούτη ή την άλλη απόφαση. Δεν μπορεί και δε χρειάζεται να ξέρει πόσο πόνεσε για την απόφαση αυτή.

Εσύ όμως πρέπει να ξέρεις. Να ξέρεις πως άλλη επιλογή δεν είχα. Μονόδρομος αγάπη μου... Αν κάτι έχει νόημα μετά από τόσα χρόνια είναι αυτό. Να σου το πω ακόμη μια φορά. Αλλιώς δεν μπορούσε να γίνει. Και ξέρεις... πάνε λίγα χρόνια, δυο ή τρία θαρρώ... που η μοίρα μου έστειλε μπρος μου δυο μάτια. Δεν ήταν γαλάζια, μα ήταν τα μάτια σου. Κι εκεί, σε κείνα τα ματάκια διάβασα πως ναι, έκανα το σωστό. Όσο και αν πονέσαμε εμείς.

Βρήκα προχτές ένα μήνυμα στον τηλεφωνητή. "Δεν είναι τίποτε σημαντικό..." έτσι είπες... Τώρα πια τίποτε δεν είναι σημαντικό. Γιατί τίποτε δεν μπορεί να ακυρώσει ό,τι ζήσαμε. Ούτε και τα τριάντα χρόνια να σβήσει. Είναι σου λέω παράξενα τα συναισθήματα ενός ανθρώπου που μαζεύει έτσι στάλα στάλα τη ζωή του. Σαν να βλέπει τη θάλασσα μέσα από τη βροχή που πέφτει...

Στα όνειρά του χαμένος. Δεν ξέρει πια τι μέρα και τι ώρα είναι... Μα δεν έχει πια δάκρυα. Στέρεψαν όλα και έμεινε μόνο ένα αστεράκι στον ουρανό να μου χαμογελά. Δε μετανιώνω. Θέλω να το ξέρεις. Να μετανιώσω που έζησα μια τέτοια αγάπη; Να μετανιώσω που έζησα;

Και σου ξαναλέω. Τέτοιες αγάπες δεν είναι για τη γη. Τέτοιες αγάπες γράφονται στ' αστέρια. Όχι. Μη λυπάσαι. Πρέπει να με πιστέψεις... Και να πιστέψεις πως η αγάπη μας δεν έσβησε. Δε θα μπορούσε να σβήσει μια τέτοια αγάπη.

Oh ! mon amour ouvre ton coeur
Tu m'entendras
Pardonne le mal que je t'ai fait
Je ne te quitterai plus jamais
Oui mais demain dans mes cheveux
Je vois des soleils dans tes yeux

je t aime.mp3