STCW Resolution 14

Resolution 14

Promotion of the participation of women in the maritime industry

THE CONFERENCE,
HAVING ADOPTED the 1995 amendments to the International Convention on Standards
of Training, Certification and Watchkeeping for Seafarers, 1978,

NOTING the International Maritime Organization's Medium-Term Plan for the Integration
of Women in the Maritime Sector and expressing support for the Organization's
aims of promoting the training of women in the maritime sector,

DESIRING to achieve equal access for men and women to maritime training and to employment on board ship,

INVITES Governments:

. 1 to give special consideration to securing equal access by men and women
in all sectors of the maritime industry;

.2 to highlight the role of women in the seafaring profession and to promote
their greater participation in maritime training and at all levels in the
maritime industry.

Πρόκειται για διεθνή κανονισμό ο οποίος αναφέρει την θέση της γυναίκας στην εμπορική ναυτιλία. Το άνωθεν είναι το Ψήφισμα 14, της Διεθνούς Συμβάσεως των Πρότυπων Εκπαίδευσης και Πιστοποίησης και Φυλακής των Ναυτικών.

Σας μεταφράζω:

Η Διάσκεψη,

Έχοντας υιοθετήσει της τροποποιήσεις του 1995 στην Διεθνή Σύμβαση των Πρότυπων Εκπαίδευσης και Πιστοποίησης και Φυλακής των Ναυτικών, 1978,

Λαμβάνοντας υπόψη το Μεσο-Πρόθεσμο Σχεδιο του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού (ΙΜΟ) σχετικά με την Ένταξη των Γυναικών στον Ναυτιλιακό Τομέα και εκφράζοντας την υποστήριξη στους στόχους του Οργανισμού σχετικά με την προώθηση της εκπαιδεύσεως των γυναικών στον ναυτιλιακό τομέα,

Επιθυμώντας να πετύχει ισότιμη πρόσβαση για άνδρες και γυναίκες στην ναυτική εκπαίδευση και εργασία επί του πλοίου,

Προσκαλεί Κυβερνήσεις:

.1 Να δείξουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για να εξασφαλίσουν την ισάξια πρόσβαση από άνδρες και γυναίκες σε όλους τους τομείς της ναυτιλιακής βιομηχανίας;

.2 Να αναδείξουν τον ρόλο της γυναίκας στο ναυτικό επάγγελμα και να προωθήσουν την μεγαλύτερή τους συμμετοχή στην ναυτική εκπαίδευση και σε όλα τα επίπεδα της ναυτιλιακής βιομηχανίας.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ STCW-95

Μην περιμένετε κάποιο σχόλιο, αντιθέτως με ενδιαφέρει πολύ να ακούσω τα δικά σας σχόλια.

Υ.Γ.: Η μετάφραση έγινε από εμένα... ίσως να μην είναι τέλεια...

Χαιρετίζουμε τη μεγάλη νίκη της ΠΕΜΕΝ

Κάθε φορά που οι ναυτεργάτες κατεβαίνουν σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις, η καρδιά μας χτυπά με άλλο ρυθμό. Στο νου γυρίζουν τα χρόνια που τρώγαμε κι εμείς το πικρό ψωμί της θάλασσας, που πιο πικρό άλλο επάγγελμα δεν έχει. Θυμόμαστε και τη μέρα που απομείναμε για πάντα στην Ακτή Μιαούλη, θύματα της στυγνής πολιτικής που στηρίζει όλο και περισσότερα κέρδη για το κεφάλαιο και όλο μεγαλύτερο ξεζούμισμα για τους εργαζόμενους.

Σε λίγες μέρες κλείνουν 27 χρόνια από τη μέρα που ξεμπάρκαρα για τελευταία φορά. Ένα μπάρκο δέκα μηνών ήταν το τελευταίο μου. Με ένα γκαζάδικο που το πήγαμε για σκραπ για τη Φορμόζα. Δέκα μήνες σκληρής δουλειάς και με συνθήκες που δε διανοούνται οι στεριανοί.

Να λιώνουν ως και οι σόλες σου κάτω στον Περσικό, να παραγεμίζεις τη φόρμα εφημερίδες για να αντέξεις το κρύο στα λιμάνια της Ευρώπης. Πάνω κάτω, Ευρώπη - Περσικός συνέχεια. Δυο μήνες ταξίδι. Βγαίναμε μόνο όταν πιάναμε Ευρώπη. 48 ώρες. Όλο και όλο 48 ώρες κράταγε η εκφόρτωση. Δούλευες 6ωρίες μέρα και νύχτα. 12 - 6 τη μέρα, 12 - 6 και τη νύχτα. Κι ανάμεσα αν άντεχες έτρεχες να πατήσεις και λίγο στεριά. Και μετά ξανά δυο μήνες στο πέλαγος. Ανάμεσα ουρανό και θάλασσα.

Στη στεριά οι άνθρωποι παρακαλάνε για 8ωρο. Αγωνίζονται να μην τους το καταργήσουν. Ο ναυτεργάτης παρακαλάει να του δώσουν οβερτάιμ. Παρακαλάει να εργάζεται και τις Κυριακές και τις αργίες. Γιατί τότε το οβερτάιμ μετράει περισσότερο. Και γιατί νόημα δεν έχει κανένα να κάθεσαι και να μη δουλεύεις. Έτσι κι αλλιώς ακόμα και όταν σταματάει η δουλειά, εσύ μένεις εκεί, στο καράβι. Στο χώρο εργασίας. Δεν πας στο σπίτι και στην οικογένεια όπως όλοι οι άλλοι.

Δε μοιάζει σε τίποτα η δουλειά της θάλασσας με τις άλλες δουλειές. 24 ώρες το 24ωρο ανήκεις στον εργοδότη σου. Όταν το καράβι σε χρειαστεί δε μετράει αν είναι νύχτα και αν σου λείπει ύπνος. Σε ποια δουλειά έξω δουλεύουν οι άνθρωποι 48 ώρες συνεχόμενες; Και δε λέμε δουλειά γραφείου. Λέμε να μη νιώθεις πια τα πόδια σου από την κούραση και τα μάτια σου να χρειάζονται οδοντογλυφίδες για να μείνουν ανοιχτά.

Και λέμε να είναι αποκομμένος από τον έξω κόσμο. Να πληρώνεις τα μαλλιά της κεφαλής σου για να μιλήσεις λίγα λεπτά στο τηλέφωνο με τους δικούς σου. Να γυρνάς μετά από μήνες και να αισθάνεσαι ξένος στην ίδια σου τη χώρα. Ούφο... που δεν ξέρει τίποτε για τους μήνες που έλειπε.

Λέμε ακόμη πως αλλάζεις συνεχώς τόπους. Το ρολόι γυρνάει σαν τρελό πότε πίσω και πότε μπρος. Το σώμα σου διαμαρτύρεται. Το δέρμα σου διαμαρτύρεται. Άλλο κλίμα στον ένα τόπο, άλλο στον άλλο. Και ούτε ξέρεις από που να φυλαχτείς να μην πάρεις και κανένα παράσημο από αρρώστιες άγνωστες στον πολιτισμένο δικό μας κόσμο.

Από την ώρα που θα πατήσεις στο καράβι ζεις συνέχεια με το βουητό των μηχανών. Με αυτό ξυπνάς, με αυτό δουλεύεις, με αυτό κοιμάσαι. Και σε ένα κόσμο που συνέχεια κουνιέται. Πότε λίγο και πότε πολύ. Είναι νύχτες που άδικα πολεμάς να κοιμηθείς. Το μπότζι σε πετάει πότε από τη μια και πότε από την άλλη.

Όσα και να πω τελειωμό δεν έχουν οι πίκρες και οι καημοί της θάλασσας. Νομίζουν κάποιοι πως είναι μονάχα ο κίνδυνος. Μακάρι να ήταν αυτός και μόνο. Γιατί αυτόν τον ξέραμε όταν διαλέγαμε το δρόμο της θάλασσας. Και μας άρεσε κιόλας. Να κονταροχτυπιέσαι με τη φύση και να τη νικάς. Είναι ηδονή αξεπέραστη και όποιος δεν την εισπράττει ως ηδονή, για ναυτικός δεν κάνει. Με τα άλλα όμως; Με τα άλλα πώς να την παλέψεις;

Και κυρίως πώς να παλέψεις την ώρα που θα σου κλείσουν οι πόρτες; Να πολεμάς μήνες και χρόνια όλους τους δαίμονες και όλες τις αναποδιές και μία μέρα των ημερών που η κρίση δένει καράβια, να σου δείχνουν την πόρτα. Όταν ένα καράβι δε βρίσκει ναύλο το πάνε στη ράδα. Οι άνθρωποι όμως; Οι άνθρωποι που το δουλεύανε τι γίνονται; Ποιος νοιάστηκε ποτέ γι' αυτούς;

Γι' αυτό και τα χρόνια δε φτάνουν να ξεχάσεις. Μένει ανοιχτή η πληγή και εκεί που δεν το περιμένεις ματώνει και σου σκίζει την ψυχή η αδικία. Μόνο βάλσαμο να βλέπεις τους χτεσινούς συναδέλφους να αγωνίζονται και να νικούν. Η δική τους νίκη είναι και δική σου. Όπως και ο κάθε αγώνας τους είναι δικός μας κι αυτός. Τον θρέφει το αγιάτρευτο άδικο από στρατιές ολάκερες ναυτεργατών, του χτες και του σήμερα.

Έτσι και τώρα με την ΠΕΜΕΝ. Χαρήκαμε χαρά μεγάλη μαθαίνοντας τα ευχάριστα. Και τους ευχαριστούμε μέσα από την καρδιά μου που είναι εκεί, στις επάλξεις πάντα, και κρατούν ψηλά το τίμιο λάβαρο των αγώνων.

Από το Ριζοσπάστη παραθέτουμε:

Με το σπαθί τους κέρδισαν τα δεδουλευμένα

Η απεργία που κήρυξε η ΠΕΜΕΝ στα πλοία που χρωστάνε μισθούς,

έφερε από χτες τα πρώτα αποτελέσματα

Από τη χτεσινή περιφρούρηση της απεργίας στο λιμάνι του Πειραιά

Με το κεφάλι ψηλά και στέλνοντας το μήνυμα σε όλους τους εργάτες ότι οι ταξικοί αγώνες φέρνουν αποτελέσματα, ξαναγύρισαν στα πόστα τους χτες το απόγευμα οι ναυτεργάτες των πλοίων «ΣΑΡΔΗΝΙΑ ΒΕΡΑ» της εταιρείας ΚΑΛΛΙΣΤΗ του εφοπλιστή Σπανού και οι ναυτεργάτες του πλοίου «ΜΑΡΙΝΑ» της GA FERRIES του Αγούδημου. Εδωσαν αποφασιστικά τον απεργιακό αγώνα για τα δεδουλευμένα που είχε κηρύξει η ΠΕΜΕΝ στα μηχανοστάσια των πλοίων αυτών των εταιρειών και κατάφεραν να καταγράψουν θετικά αποτελέσματα, αναδεικνύοντας τις μεσαιωνικές συνθήκες γαλέρας που βιώνουν.

Καθοριστικής σημασίας για την έκβαση του αγώνα ήταν η αλληλεγγύη των δυνάμεων του ΠΑΜΕ. Εργαζόμενοι από άλλους κλάδους με έντονη την παρουσία της νεολαίας, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα των ταξικών δυνάμεων συμπαρατάχθηκαν στους καταπέλτες των δύο πλοίων περιφρουρώντας την απεργία και δίνοντας δύναμη στους ναυτεργάτες να συνεχίσουν. Ο αγώνας για τα δεδουλευμένα συνεχίζεται και στα υπόλοιπα πλοία του Αγούδημου, ενώ από χτες το βράδυ ξεκίνησε η 24ωρη απεργία που έχει κηρύξει η ΠΕΜΕΝ και για τα πλοία της ΑΝΩΝΥΜΗΣ ΝΑΥΤΙΛΙΑΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΘΑΣΟΥ (ΑΝΕΘ) για να πάρουν τους μισθούς τους.

Οι ναυτεργάτες των πλοίων, από προχτές τα μεσάνυχτα που ξεκίνησε η απεργία αναμετρήθηκαν με ένα «όργιο» απεργοσπαστικών, τρομοκρατικών μηχανισμών που είχαν στήσει από κοινού υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας και εφοπλιστές. Στο πλοίο «ΡΟΔΑΝΘΗ» του Αγούδημου, το ΥΕΝ είχε δώσει άδεια να αποπλεύσει ακριβώς με την έναρξη της απεργίας, δηλαδή προχτές τα μεσάνυχτα, παρά το γεγονός ότι οι ναυτεργάτες, ΠΕΜΕΝ και ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ ταυτόχρονα με τα δεδουλευμένα είχαν καταγγείλει προβλήματα στην αξιοπλοΐα του και στις συνθήκες υγιεινής, που έθεταν σε κίνδυνο την υγεία και των επιβατών.

Προκειμένου να αποπλεύσει το πλοίο με κάθε τρόπο, οι Υπηρεσίες του Κλάδου Ελέγχου Εμπορικών Πλοίων και η Υγειονομική Υπηρεσία της Νομαρχίας Πειραιά δήλωσαν ότι δεν βρήκαν «κανένα πρόβλημα», σύμφωνα με το ΥΕΝ, όταν ακόμα και ο καταπέλτης του πλοίου κλείνει με «πατέντες»!

Οι απεργοσπαστικοί μηχανισμοί ήταν στο «φουλ» και χτες το απόγευμα στο «ΣΑΡΔΗΝΙΑ ΒΕΡΑ». Στελέχη του Σπανού επιδόθηκαν σε σωρό από τρομοκρατικές μεθοδεύσεις, ενώ ο εφοπλιστής δεν παρέλειψε να επιστρατεύσει και «αγανακτισμένους» επιβάτες. Μάλιστα, κάθε ώρα, από τα μεγάφωνα του πλοίου γινόταν ανακοίνωση από άνθρωπο του Σπανού, ότι «το πλήρωμα έχει πληρωθεί και δεν απεργεί»!

Οι ναυτεργάτες κράτησαν την απεργία τους, απαιτώντας ταυτόχρονα να ανακληθεί και η τρομοκρατική απόλυση σε βάρος του β' μηχανικού του πλοίου και ανάγκασαν τον εφοπλιστή σε υποχώρηση. Δεσμεύτηκε την Μ. Τετάρτη να καταβάλει τα λεφτά, ανακάλεσε την απόλυση του μηχανικού και το πλοίο απέπλευσε.Τα δεδουλευμένα τους πήραν και οι ναυτεργάτες του πλοίου «ΜΑΡΙΝΑ» του Αγούδημου, οπότε και απέπλευσε για τον προορισμό του.

_________

Μπράβο λεβέντες της ΠΕΜΕΝ! Μπράβο πολυαγαπημένοι μας μουντζούρηδες! Συνεχίστε δυνατά και αποφασιστικά. Οι ευχές μας και οι επιθυμίες μας για καλύτερες μέρες στη θάλασσα θα είναι πάντα κοντά σας.