BLOG ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ Ε.Ν.

Μνήμη Σάμιουελ Μορς




Ποιος ήταν ο Σάμιουελ Μορς; Στις μέρες μας, με τα δορυφορικά και τα κινητά και όλα τα άλλα ηλεκτρονικά μέσα επικοινωνίας, λίγους μπορεί να ενδιαφέρει. Όμως ο άνθρωπος αυτός για πολλές δεκαετίες πρόσφερε στην ανθρωπότητα υπηρεσίες ανεκτίμητης αξίας με τη μεγαλειώδη του εφεύρεση, τον τηλέγραφο αλλά και με τον κώδικα που έγινε παγκοσμίως γνωστός με το δικό του όνομα: Τα σήματα Μορς ή Μορσικό Αλφάβητο:


Σήμερα, 2 Απριλίου, είναι η επέτειος του θανάτου αυτού του σπουδαίου ανθρώπου. Του Samuel Finley Breese Morse που γεννήθηκε στις 27 Απριλίου του 1791 στη Μασαχουσέτη και πέθανε το 1872, Απρίλη και πάλι.

Ο Μορς στα πρώτα του βήματα ακολούθησε τη ζωγραφική. Από νέος όμως έδειξε ζωηρό ενδιαφέρον για την τεχνολογία. Μόλις στα 1832, ακούγοντας κάποια συζήτηση σε πλοίο που ταξίδευε, σκέφτηκε να ασχοληθεί συστηματικά για την μετάδοση μηνυμάτων μέσω τηλεγράφου. Για τις ανάγκες της συσκευής που κατασκεύασε επινόησε και το αλφάβητο που σήμερα αποκαλούμε μορσικό. Με το ίδιο αλφάβητο αργότερα λειτούργησε και ο ασύρματος τηλέγραφος που οφείλει την ανακάλυψή του στον Γουλιέλμο Μαρκόνι, από το όνομα του οποίου προέκυψε και το γνωστό παρατσούκλι των Ασυρματιστών. Τώρα πια και οι μαρκόνηδες και ο ασύρματος ανήκουν στο παρελθόν, όμως τα μορσικά εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται ευρύτατα στο χώρο της ναυτιλίας καθώς η "πατέντα" του Μορς μπορεί να εφαρμοστεί όχι μόνο με ηχητικά σήματα αλλά και με φωτεινά. (Κάτι για το οποίο οι καπεταναίοι έχουν ... πικρή πείρα... )

Προς ενημέρωση λοιπόν προσθέτουμε και τα ακόλουθα: Ο κώδικας Μορς εφευρέθηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1830. Η πρώτη χρήση του στον τηλέγραφο έγινε στα 1844, συνδέοντας τη Βαλτιμόρη με την Ουάσιγκτον. Λέγεται ότι η πρώτη φράση που μεταδόθηκε ήταν ένα απόσπασμα από τη Βίβλο.

Μόλις στα 1890 περίπου έγινε και η ασύρματη αξιοποίησή του. Μάλιστα η πρώτη υπερατλαντική μετάδοση, από το Μαρκόνι, έγινε μόλις το Δεκέμβριο του 1901. Είναι πράγματι συγκλονιστικό το πόση τεράστια εξέλιξη σημειώθηκε στον τομέα των επικοινωνιών από τότε μέχρι σήμερα. Αλλά για τα δεδομένα εκείνης της εποχής, τόσο το μορσικό αλφάβητο όσο και ο "ασύρματος" υπήρξαν επαναστατικές ανακαλύψεις.

Προσωπικά με τα μορσικά δεν τα πήγαινα και πολύ καλά. Ιδιαίτερα με τον οπτικό θυμάμαι πως τα είχα βρει μπαστούνια. Όμως ο κώδικας στάθηκε πολύτιμος βοηθός για να γράφω στο ημερολόγιό μου όσα δεν ήθελα να καταλαβαίνουν οι άλλοι. Φυσικά τροποποιημένος στα δικά μου δεδομένα...

Κάτι ανάλογο ισχύει και για τα ηχητικά που εκπέμπει το πλοίο με τη μπουρού. Η μνημοτεχνική εδώ έχει συνδυάσει τα μορσικά με το πόσα Α έχει η αντίστοιχη λέξη. Και εξηγώ. Για το δεξιά ισχύει ένας συριγμός, για το αριστερά δύο και για το ανάποδα τρεις. Όσα και τα άλφα των αντίστοιχων λέξεων.

Να θυμίσω επίσης εκείνη τη "μορσική" φράση που πρέπει όλοι να γνωρίζουν, όχι μόνο το πλήρωμα αλλά και ο καθένας που θα ταξιδέψει με καράβι: Επαναλαμβανόμενοι βραχείς συριγμοί (έξι το λιγότερο) ακολουθούμενοι από έναν μακρύ συριγμό, ή με "μορσικά":

......__

Το σήμα αυτό εκπέμπεται όταν το πλοίο αντιμετωπίζει κίνδυνο και ενώ συνεχίζονται οι προσπάθειες για την αντιμετώπισή του. Δηλαδή δε σημαίνει πως άμα το ακούσεις πρέπει να εγκαταλείψεις το σκάφος, κάτι το οποίο μόνο με προφορική εντολή του πλοιάρχου επιτρέπεται να γίνει.
Γνωστό είναι επίσης σε όλους και το περίφημο SOS. Η μορσική μορφή του είναι:
...__ __ __...

Παλιότερα πίστευαν ότι προήλθε από τη φράση Save Our Souls (Σώστε τις ψυχές μας) ή και Save Our Ship (Σώστε το πλοίο μας). Τα πράγματα όμως δεν είναι ακριβώς έτσι. Για περισσότερες πληροφορίες για την ιστορία αυτού του σήματος δείτε στο ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ.

Ένας ακόμη χρήσιμος σύνδεσμος μια και αναφερθήκαμε και σε σήματα κινδύνου είναι το σάιτ του κυρίου Άγγελου Αργυρακόπουλου. (αξιωματικού του Λιμενικού)

Βιβλιογραφία:
  1. Παντ. Ε. Ρήγα, Σήματα και Σημαίαι

  2. Εγχειρίδιον Σωστικών - Πυροσβεστικών μέσων - Συναγερμού - Γυμνασίων, εκδόσεις Αδελφοί Λιοντή, Β. Κωνσταντίνου και Τσαμαδού, Πειραιεύς

Ο Μορς στέλνει το τελευταίο σήμα του...






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Welcome onboard! Αφήστε μας το μήνυμά σας και θα προσπαθήσουμε να σας απαντήσουμε το συντομότερο δυνατό. Εκτός αν αλλού αρμενίζουμε... Οπότε κουράγιο μέχρι να καταπλεύσουμε και πάλι στο λιμάνι...

ΔΩΣΤΕ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ!

ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΡΙΕΣ ΤΩΝ ΑΕΝ ΑΠΑΙΤΟΥΝ:


ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ!

ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΩΡΑ!


ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΑΕΝ

Οικολογικό Περισκόπιο

10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010: ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΗ



Ο ΟΡΚΟΣ


ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ...


ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΟΝ ΖΗΤΗΣΑΝ;


Στα μάτια σας, μας είπαν, βλέπουμε το μέλλον της Ναυτιλίας. (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, κ. Φικιώρης)

Μα το δικό μας μέλλον αποδείχτηκε κόλαση.

Τώρα τα ίδια τάζουν στα νέα κορίτσια για να τα πείσουν να πάνε στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού. Αυτές δε θα χρειαστεί να περιμένουν για να ανακαλύψουν την ίδια κόλαση της ανεργίας. Από το πρώτο εξάμηνο σπουδών, αναζητώντας καράβι για πρακτική άσκηση, βρίσκονται αντιμέτωπες με τις κλειστές πόρτες των εταιρειών. Δεκάδες νέες καπετάνισσες κινδυνεύουν να χάσουν το επόμενο εξάμηνο της σχολής γιατί ο Ιούλιος μπήκε και καράβι δε βρήκαν. Πολλές ακόμη αναγκάστηκαν ήδη να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους για τον ίδιο λόγο. Μα κανενός υπευθύνου δεν ιδρώνει το αυτί.

Αντίθετα μας ζητούν να σκεφτούμε το κρουαζιερόπλοιο Ζενίθ και τα διαφυγόντα κέρδη για τον τουρισμό. Την ώρα που οι ναυτεργάτες, γυναίκες και άντρες, βρίσκονται στο απόλυτο ναδίρ. Και απαιτούν να μην απεργούμε, να μην αγωνιζόμαστε για το δίκιο μας. Είμαστε υποχρεωμένες να μην υπακούσουμε. Το δις εξαμαρτείν δεν αρμόζει ούτε στις γυναίκες. Και ειδικά σε καπετάνισσες.

Ορκιστήκαμε για καπετάνισσες. Όχι για νέες Ιφιγένειες. Και αυτόν τον όρκο θα τιμήσουμε. Καπετάνισσες στη θάλασσα και καπετάνισσες στη ζωή. Με το κεφάλι ψηλά απαιτούμε να τηρηθούν οι υποσχέσεις που μας δόθηκαν. Και να ληφθούν μέτρα ώστε να μη σβήσει ο θεσμός τριάντα χρόνων. Το μέλλον της ναυτιλίας ανήκει και σε μας. Όχι γιατί μας το έταξε ένας υπουργός μα γιατί έχουμε κι εμείς προσφέρει τον ιδρώτα μας για την ελληνική ναυτιλία.

Τώρα όμως με την άρση του καμποτάζ και τον αφανισμό των ελλήνων ναυτεργατών που θα σημάνει, το ΝΑΤ κινδυνεύει να χρεωκοπήσει. Πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις σε όσους ναυτεργάτες τόσα χρόνια έδιναν τις εισφορές τους;

Γι' αυτό στον αγώνα κατά της άρσης του καμποτάζ είμαστε όλοι ενωμένοι. Άντρες και γυναίκες. Παλιές και νέες καπετάνισσες. Και είναι ο αγώνας αυτός αγώνας επιβίωσης.

Μη μας ζητάτε λοιπόν να σκεφτούμε το Ζενίθ. Γιατί αυτός που βρίσκεται στο ναδίρ δεν έχει πια τίποτε άλλο να χάσει αν αγωνιστεί. Εκτός από τις αλυσίδες του.

Βίρα λοιπόν τις άγκυρες! Κι ας σπάσουν και οι καδένες. Για το μέλλον που ονειρευτήκαμε και δικαιούμαστε μετά από τριάντα χρόνια να ζήσουμε. Την καταξίωση του θεσμού της ελληνίδας καπετάνισσας.

Έτσι τιμούμε εμείς την επέτειο των τριάντα χρόνων από την αποφοίτηση. Με αγώνες!

Εκεί, στον Πειραιά, στο λιμάνι. Που η ακηδία όλων μας ξεμπάρκαρε.

Είναι η ώρα να μας ξαναβρούν μπροστά τους. Και η ώρα να σταματήσουν να ξεγελάν κι άλλες αθώες κοπέλες με κούφιες υποσχέσεις. Η ώρα να βγει ο θεσμός από την κόλαση.

Τριάντα χρόνια μετά ξέρουμε καλά γιατί μας άνοιξαν την πόρτα της ναυτιλίας. Χωρίς καν να το ζητήσουμε εμείς. Τώρα νομίζουν πως έχουν το δικαίωμα να την ξανακλείσουν. Ωραία λοιπόν. Στις δικές τους κλειστές πόρτες απαντάμε με κλειστά λιμάνια. Δίκαιο δεν είναι;

Ή όλοι μαζί στο ζενίθ ή όλοι μαζί στο ναδίρ. Δεν μπορεί η μεν ελληνόκτητη ναυτιλία να είναι πρώτη στον κόσμο και να ανθοφορεί και οι έλληνες ναυτεργάτες να πετιούνται στον καιάδα. 85.000 έλληνες ναυτικοί το 1980, λιγότεροι από 20.000 σήμερα. Μιλάνε οι αριθμοί. Κόντρα στους αριθμούς για τα διαφυγόντα κέρδη από το Ζενίθ και το κάθε Ζενίθ. Και στο κάτω κάτω ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Απαιτούμε λοιπόν από την Πολιτεία να θέσει στο ζενίθ της τον άνθρωπο. Ζητάμε να πάρει πίσω την άρση του καμποτάζ και να θεσμοθετήσει μέτρα στήριξης τόσο των ελλήνων ναυτεργατών όσο και της γυναίκας ναυτεργάτριας.

Ζητάμε πολλά; Όχι! Ζητάμε μόνο να τιμήσουν τα τριάντα χρόνια που χωρίς καμία στήριξη καταφέραμε να κρατήσουμε ζωντανό το θεσμό της ελληνίδας καπετάνισσας. Και που παρά τις αντιξοότητες έχουμε σήμερα να καμαρώνουμε αρκετές συναδέλφισσες σε βαθμό υποπλοιάρχου αλλά και πρώτου πλοιάρχου.

Αποδείξαμε πως μπορούμε να σταθούμε ισάξια με τους άντρες συναδέλφους στις γέφυρες των πλοίων. Και δεν ανεχόμαστε άλλο πια ούτε διακρίσεις εξαιτίας του φύλου μας ούτε και άλλη εκμετάλλευση των γυναικών ναυτικών με στόχο να χτυπηθεί συνολικά το ναυτεργατικό κίνημα. Σας είπαμε, ξέρουμε γιατί μας ανοίξατε την πόρτα. Δε μας κάνατε χάρη.

Μας βάλατε στα καράβια για τον ίδιο λόγο που τώρα βάζετε τους αλλοδαπούς. Χωρίς να νοιάζεστε αν θα τα καταφέρουμε επαγγελματικά. Μας θέλατε το πολύ πολύ για ανθυποπλοιάρχους. Δεν περιμένατε πως θα καταφέρουμε κάτι καλύτερο. Επιδιώκατε να δημιουργήσετε ζευγάρια ναυτικών. Να μένουμε περισσότερο στο πλοίο, να δεχόμαστε μικρότερους μισθούς για να μας ναυτολογήσετε μαζί. Κι όταν τα σχέδιά σας βγήκαν όλα πλάνα, βιαστήκατε να μας κλείσετε την πόρτα. Προτιμώντας τους αλλοδαπούς.

Ε, σας λέμε ότι και αυτό το σχέδιο πλάνη θα βγει. Θα φροντίσουν οι ναυτεργάτες γι' αυτό. Κι εμείς θα σταθούμε δίπλα τους. Δίπλα στο ταξικό ναυτεργατικό κίνημα. Γιατί αυτό και μόνο μας στήριξε αταλάντευτα τριάντα τόσα χρόνια. Αν μη τι άλλο χρωστάμε τώρα να ανταποδώσουμε.

Γιατί αχάριστες οι ελληνίδες καπετάνισσες δεν είναι. Και το ξέρετε. Όπως αγαπήσαμε τα καράβια σας όταν μας δώσατε την ευκαιρία να εργαστούμε , και υπερβάλαμε εαυτούς για να σταθούμε αντάξιες, ίδια τώρα τιμούμε τα τριάντα χρόνια της παρουσίας μας υποστηρίζοντας ολόψυχα τον αγώνα των ναυτεργατών.

Στο κάτω κάτω δε μας αφήσατε άλλο δρόμο. Ο αγώνας των ναυτεργατών είναι η μόνη μας ελπίδα να μη σβήσει ο κλάδος μας. Και να μην πάνε στράφι τριάντα χρόνια προσπάθειας και θυσίας.