BLOG ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ Ε.Ν.

Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού: “Διέξοδος” στην ανεργία (άρθρο του 902)


ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΡΘΡΟΥ ΑΠΟ  http://www.902.gr/

Δημοσίευση: Δευ, 24/12/2012 

Με τις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού επέλεξε να ασχοληθεί η ΝΕΤ στο χθεσινοβραδινό της δελτίο ειδήσεων, με αφορμή την “στροφή” των νέων προς αυτές και το ναυτικό επάγγελμα, όπως ανέφερε η παρουσιάστρια. Και από αυτό το ρεπορτάζ όμως, αυτό που έγινε φανερό ήταν ότι η κατάσταση για τους σπουδαστές, τόσο μέσα στη σχολή όσο και στην αναζήτηση εργασίας, είναι τραγική με ευθύνη του κράτους και των εφοπλιστών.

Νούμερο ένα πρόβλημα τα εκπαιδευτικά ταξίδια που δεν καταφέρνουν να κάνουν οι σπουδαστές, καθώς δεν βρίσκουν καράβι λόγω της ανεργίας, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να συνεχίσουν τις σπουδές τους. Και αυτό παρόλο που οι εφοπλιστές είναι υποχρεωμένοι να παίρνουν δοκίμους στα πλοία τους και επιδοτούνται για αυτό. Σοβαρό πρόβλημα προέκυψε πρόσφατα για 367 σπουδαστές που δεν είχαν πραγματοποιήσει ταξίδι και βρίσκονταν σε οριακό σημείο. Μετά από συνεχείς κινητοποιήσεις τους μαζί με την ΠΕΜΕΝ δόθηκε δέσμευση από το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας ότι θα εγγραφούν κανονικά στο επόμενο εξάμηνο. Οι κινητοποιήσεις αυτές φυσικά δεν αναφέρονται πουθενά στο ρεπορτάζ της ΝΕΤ, δίνοντας την εντύπωση ότι η κυβέρνηση με παρέμβασή της “έδωσε τη λύση”.

Τα προβλήματα επεκτείνονται στην έλλειψη βιβλίων, ναυτοδιδασκάλων (από 14 πλοιάρχους που δίδασκαν στον Ασπρόπυργο το 2000, τώρα υπάρχουν μόνο 2) και στον απαρχαιωμένο εξοπλισμό του 1960 πάνω στον οποίο εκπαιδεύονται οι σπουδαστές. Σε πολλές περιφερειακές σχολές που είναι εσωτερικής φοίτησης έχει πάψει να παρέχεται σίτιση, κάποιες από αυτές προορίζονται για κλείσιμο, ενώ κεντρική κατεύθυνση είναι η ιδιωτικοποίηση της ναυτικής εκπαίδευσης. Αντίστοιχη είναι βέβαια η κατάσταση και αν κάποιος καταφέρει να αποφοιτήσει καθώς η ανεργία στον κλάδο έχει χτυπήσει κόκκινο, με τους άνεργους ναυτεργάτες να έχουν ξεπεράσει τους 4000. Αυτό συμβαίνει μάλιστα την ίδια στιγμή που οι Έλληνες εφοπλιστές, όπως προκύπτει από όλα τα στοιχεία, είναι βουτηγμένοι στα κέρδη και επιδιώκουν να τα αυξήσουν ακόμα περισσότερο παίρνοντας στα πλοία τους σχεδόν αποκλειστικά ναυτεργάτες από χώρες της ν/α Ασίας με μισθούς πείνας.


ΥΓ: Μετά από όλα αυτά δεν μπορεί παρά να προκαλεί εντύπωση η αναφορά του ρεπορτάζ ότι το ναυτικό επάγγελμα και οι ΑΕΝ “δίνουν προοπτικές επαγγελματικής διεξόδου στους νέους”...

Ένα σκάφος παραδοσιακό πεθαίνει. Γιατί έτσι διέταξε η Ευρωπαϊκή Ένωση...




ΑΠΟ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΥ ΒΙΝΤΕΟ:

Το ξύλινο αλιευτικό σκάφος "Αθανάσιος Γ" προστέθηκε στην μεγάλη λίστα των "θυμάτων" του εκσυχρονισμού και του εξευρωπαϊσμού της χώρας μας. Οι νόμοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης δυστυχώς δεν δίνουν το δικαίωμα στον ιδιοκτήτη να αποσύρει την άδεια αλιείας του σκάφους και να αλλάξει την χρήση του αλλά τον υποχρεώνουν να καταστρέψει ολοσχερώς το σκάφος. Σκάφη που μεγάλωσαν γενιές και οικογένειες διαλύονται και μαζί τους χάνεται η ναυτική παράδοση της Ελλάδας. Η αλυσίδα που μας ενώνει με το παρελθόν του λαού μας και μας κρατάει για να μην χαθούμε στην δίνη της παγκοσμιοποίησης, αποδυναμώνεται κάθε φορά που ένα τέτοιο σκάφος καταστρέφεται. Πολλές θα ήταν οι χρήσεις που θα μπορούσε να υπηρετήσει το "Αθανάσιος Γ" αν δεν ήταν απαραίτητη η καταστροφή του. Πόσο χρήσιμο θα ήταν να μετατρεπόταν αυτό το σκάφος σε επισκέψιμο για το κοινό ώστε να μπορούν να μαθαίνουν μικροί και μεγάλοι, λεπτομέρειες για την δύσκολη ζωή των ψαράδων των νησιών μας ? Η μήπως δεν θα ήταν μοναδική εμπειρία για τους ξένους τουρίστες της χώρας μας να δουν από κοντά ακόμα και να κάνουν βόλτα με ένα παραδοσιακό καραβόσκαρο σαν το "Αθανάσιος Γ" ? Δυστυχώς οι άνθρωποι σε θέσεις κλειδιά υπηρετούν τα συμφέροντα των αφεντικών τους και όχι του λαού μας για αυτό και τα εγκλήματα κατά της παράδοσης μας θα συνεχίζονται μέχρι να σβηστεί ολοκληρωτικά, εκτός αν έστω και αργά καταλάβουμε ποιο είναι τελικά το συμφέρον μας και παλέψουμε για αυτό. Μέχρι τότε σκάφη σαν το "Αθανάσιος Γ" από την Λυγιά της Λευκάδας θα οδηγούνται στην καταστροφή.


Με ποιο δικαίωμα αφήνετε τα τσιράκια των εταιρειών να προσβάλλουν μέσα στις ΑΕΝ τις σπουδάστριες;

Από τον καιρό ακόμη το δικό μου υπήρχαν εταιρείες που για τους δικούς τους λόγους δεν ήθελαν γυναίκες στα καράβια τους. Κατανοητό. Αφού τα στενά μυαλά πάντα υπήρχαν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Και λέω στενά μυαλά γιατί πάει καιρός που οι γυναίκες έχουν αποδείξει ότι όχι μόνο τα καταφέρνουν στις γέφυρες των πλοίων αλλά μπορούν και να τα κυβερνούν και ως πλοίαρχοι.

Εξάλλου δε λείπουν τα παραδείγματα πετυχημένων γυναικών σε πολλούς ακόμη τομείς της ζωής. Και της οικονομίας και της επιστήμης και της πολιτικής αλλά και σε επαγγέλματα που κάποτε τα θεωρούσαν αντρικά. Σήμερα επάγγελμα τέτοιο δεν υπάρχει. Και το ξέρουν όλοι και ας κάνουν τους ανήξερους.

Γιατί λοιπόν κρατάνε την ίδια στάση; Είναι μόνο στενομυαλιά; Είναι μισογυνισμός;

Καλό το ανέκδοτο! Μα πιάνει μόνο σε κουτορνίθια.

Ο λόγος που σήμερα δεν παίρνουν γυναίκες στα καράβια είναι κυρίως ο λόγος που οδηγεί και χιλιάδες άντρες συναδέλφους στην ανεργία. Η κονόμα. Να βγάλουν από τη μύγα ξίγκι. Και να κερδίσουν από τα μισθούς χρήματα που θα καταλήξουν στην τσέπη του εφοπλιστή και των στελεχών της εταιρείας. Η απόφαση είναι ειλημμένη. Να πεταχτούν έξω από τα καράβια όλοι οι Έλληνες ναυτικοί. Και στη θέση τους να μπουν αλλοδαποί χαμηλόμισθοι. Οι γυναίκες στην περίπτωση αυτή είναι απλά η αρχή και ο αδύνατος κρίκος.

Και για να μιλήσω και για το ζήτημα που θίγει ο τίτλος της ανάρτησης. Πάει που λέτε προχτές σε μια ΑΕΝ το τσιράκι μιας εταιρείας. Να προσελκύσει νέους στο επάγγελμα! Και μόλις είδε μπροστά τους τις σπουδάστριες άρχισε τις προσβολές. Μέσα στη σχολή. Και με παρόντες και καθηγητές.

Και το ερώτημα είναι το εξής. Με ποιο δικαίωμα οι καθηγητές αυτοί άφησαν παρουσία τους τον παλιάνθρωπο αυτό να προσβάλει και να απογοητεύσει τις νέες κοπέλες. Γιατί δεν τον πέταξαν με τις κλοτσιές έξω από τη σχολή.

Μάλιστα η καταγγελία που δεχτήκαμε από τις νεαρές σπουδάστριες λέει ότι ο ένας από τους δύο καθηγητές τα έβαλε και εκείνος με όσες σπουδάστριες αντέδρασαν στις προσβολές και στις ύβρεις! Γιατί τον ντρόπιασαν στον επισκέπτη!

Μάλλον ο κύριος καθηγητής ξεχνάει ότι βρίσκεται εκεί ως υπάλληλος ενός κράτους που επίσημα δίνει το δικαίωμα στις γυναίκες να σπουδάζουν στις ΑΕΝ. Είναι εκεί και τρώει ψωμί γιατί οι κοπέλες αυτές θέλουν να γίνουν ναυτικοί. Τους χρωστάει χάρη, δεν του χρωστάνε.

Από τη μεριά μας αυτά μπορούμε να πούμε προς το παρόν. Και να καταγγείλουμε. Έχουμε όμως ζητήσει από τις σπουδάστριες να κάνουν μέσω του συλλόγου τους και επίσημη καταγγελία, να  κατονομάσουν και την εταιρεία, και το τσιράκι που έστειλαν, και φυσικά και τους καθηγητές που επέτρεψαν να γίνουν όλα αυτά.

Ως τότε, και αν το αποφασίσουν οι σπουδαστές και ο σύλλογός τους, γιατί λογικό είναι να φοβούνται μη βρουν τον μπελά τους, ζητάμε από τους αρμοδίους να προστατέψουν με όλα τα ενδεικνυόμενα μέτρα τις σπουδάστριες από παρόμοια επεισόδια. Γιατί μαθαίνουμε πως δεν ήταν η πρώτη φορά. Ούτε και η μόνη ΑΕΝ που συνέβη τέτοιο περιστατικό.

Να απαγορεύσουν την είσοδο σε τέτοιους "κυρίους" στο χώρο των ΑΕΝ. Κουμάντο να κάνουν μόνο στις εταιρείες τους αν θέλουν ή δε θέλουν γυναίκες. Και στην τελική; Ακόμη και αν δε θέλουν, να μάθουν να το λένε με κόσμιο τρόπο.

Όσο για τους καθηγητές; Τι να πω; Λυπάμαι και οργίζομαι αφάνταστα. Διασύρουν το ρόλο του εκπαιδευτικού. Που πάνω απ' όλα πρέπει να λειτουργεί ως πατέρας για τους μαθητές του. Θα ήθελαν αυτοί οι καθηγητές έτσι να συμπεριφερθεί κάποιος τρίτος στα δικά τους παιδιά; Γιατί επέτρεψαν μπροστά στα μάτια τους να φερθούν με ταπεινωτικό τρόπο στα παιδιά άλλων; Άλλων που φορολογούνται βαριά σήμερα για να μπορούν οι κύριοι καθηγητές να εισπράττουν μισθό.

Πού είσαι καημένε Γαβαλά; Να διδάξεις σ' αυτούς που σήμερα παριστάνουν τους καθηγητές ποιος πρέπει πραγματικά να είναι ο εκπαιδευτικός! Που μας είχες σαν παιδιά σου. Και μας προστάτευες ακόμη και όταν η διοίκηση της σχολής προσπαθούσε να μας βλάψει. Εσύ πάντα μπροστά. Να απλώνεις δίχτυ προστασίας!

Και θα πούμε και κάτι ακόμη. Μια πρόταση που κάναμε και παλιότερα. Για την πρώτη Ελληνίδα συνταξιούχο πλοίαρχο. Την καπετάν Μαριάννα Μαρούδα. Αν θέλει πραγματικά το υπουργείο να στηρίξει το θεσμό της γυναίκας στα καράβια, ας πάρει την καπετάν Μαριάννα και ας την αξιοποιήσει. Σε θέση ανάλογη. Υπεύθυνη ακριβώς για το θεσμό αυτό. Τιμή που σίγουρα τη δικαιούται αλλά και όλες οι καπετάνισσες της αναγνωρίζουν. Και ειδικά όσες την είχαν και καθηγήτρια ή και διευθύντρια σπουδών.

Ή όποια άλλη καταξιωμένη καπετάνισσα γνωρίζει το υπουργείο. Μη θεωρηθεί δηλαδή πως έχω προσωπικούς λόγους που προτείνω τη Μαριάννα τη Μαρούδα. Απλά εγώ αυτή ξέρω πως πληρεί όλες τις προϋποθέσεις.

Ας υπήρχε γυναίκα σε επιτελική θέση στη ναυτική εκπαίδευση και θα σου έλεγα εγώ αν θα υπήρχαν τέτοια παρατράγουδα.

Πάντως από τη μεριά μας δεν έχουμε εγκαταλείψει και την άλλη προοπτική. Να συστήσουμε επίσημο σύλλογο γυναικών αποφοίτων σχολών Εμπορικού Ναυτικού. Να γίνει ο σύλλογος αυτός ομπρέλα προστασίας για τα νέα κορίτσια και να στηρίξει το θεσμό. Όχι μόνο με αρθράκια στο διαδίκτυο. Αλλά με κάθε έννομο μέσο. Γιατί η καθεμιά μας έχει φτύσει ιδρώτα και αίμα για να καταξιώσει την παρουσία της γυναίκας στις γέφυρες των πλοίων. Και με όση ορμή και θέληση παλέψαμε τις φουρτούνες της θάλασσας, με τόση και παραπάνω θα αντιπαλέψουμε και ό,τι ή όποιον υπονομεύει το θεσμό της γυναίκας αξιωματικού της εμπορικής ναυτιλίας.

Ναι, ξέρουμε πως όλα σήμερα στην Ελλάδα γίνονται για τα λεφτά. Κι όχι από μισογυνισμό. Αλλά να έχουν μερικοί μερικοί τα κότσια να λένε αυτή την αλήθεια. Αν θέλουν να φοράνε παντελόνια. Κι όχι να πηγαίνουν στις σχολές και να λένε σαχλαμάρες σε παιδιά. Άντρες μετά σου λέει. Που δείχνουν το αντριλίκι τους σε ανθρώπους που έχουν τα μισά τους χρόνια...

Ας έρθουν σε μας να τα πουν. Αν τολμούν. Που ξέρουμε πλέον από έξω και από μέσα τη ναυτιλία. Και ξέρουμε και ανθρώπους που κάποτε ξεκινήσαμε μαζί στις σχολές και σήμερα διευθύνουν εταιρείες. Και έχουν το τσαγανό να παραδέχονται πως προτιμούν τους αλλοδαπούς για το θέμα των μισθών. Γι' αυτό δεν παίρνουν δοκίμους Έλληνες. Ούτε γυναίκες μα ούτε και άντρες. Αυτή είναι η μαύρη αλήθεια. Όλα τα άλλα που ακούστηκαν προχτές σε εκείνη την ΑΕΝ είναι τα λόγια ενός ανθρωποειδούς που κουβαλάει τα χίλια κόμπλεξ και όπως είπαν και οι σπουδάστριες προσφέρει κάκιστες υπηρεσίες και στην εταιρεία που τον έστειλε. Γιατί την έκανε ρεζίλι με τη συμπεριφορά του.

Δε θέλετε, κύριε, γυναίκες; ΟΚ. Δική σας είναι η εταιρεία. Να βρίζετε όμως και να προσβάλλετε δεν έχετε κανένα δικαίωμα!


ΔΩΣΤΕ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ!

ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΡΙΕΣ ΤΩΝ ΑΕΝ ΑΠΑΙΤΟΥΝ:


ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ!

ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΩΡΑ!


ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΑΕΝ

Οικολογικό Περισκόπιο

10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010: ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΗ



Ο ΟΡΚΟΣ


ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ...


ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΟΝ ΖΗΤΗΣΑΝ;


Στα μάτια σας, μας είπαν, βλέπουμε το μέλλον της Ναυτιλίας. (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, κ. Φικιώρης)

Μα το δικό μας μέλλον αποδείχτηκε κόλαση.

Τώρα τα ίδια τάζουν στα νέα κορίτσια για να τα πείσουν να πάνε στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού. Αυτές δε θα χρειαστεί να περιμένουν για να ανακαλύψουν την ίδια κόλαση της ανεργίας. Από το πρώτο εξάμηνο σπουδών, αναζητώντας καράβι για πρακτική άσκηση, βρίσκονται αντιμέτωπες με τις κλειστές πόρτες των εταιρειών. Δεκάδες νέες καπετάνισσες κινδυνεύουν να χάσουν το επόμενο εξάμηνο της σχολής γιατί ο Ιούλιος μπήκε και καράβι δε βρήκαν. Πολλές ακόμη αναγκάστηκαν ήδη να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους για τον ίδιο λόγο. Μα κανενός υπευθύνου δεν ιδρώνει το αυτί.

Αντίθετα μας ζητούν να σκεφτούμε το κρουαζιερόπλοιο Ζενίθ και τα διαφυγόντα κέρδη για τον τουρισμό. Την ώρα που οι ναυτεργάτες, γυναίκες και άντρες, βρίσκονται στο απόλυτο ναδίρ. Και απαιτούν να μην απεργούμε, να μην αγωνιζόμαστε για το δίκιο μας. Είμαστε υποχρεωμένες να μην υπακούσουμε. Το δις εξαμαρτείν δεν αρμόζει ούτε στις γυναίκες. Και ειδικά σε καπετάνισσες.

Ορκιστήκαμε για καπετάνισσες. Όχι για νέες Ιφιγένειες. Και αυτόν τον όρκο θα τιμήσουμε. Καπετάνισσες στη θάλασσα και καπετάνισσες στη ζωή. Με το κεφάλι ψηλά απαιτούμε να τηρηθούν οι υποσχέσεις που μας δόθηκαν. Και να ληφθούν μέτρα ώστε να μη σβήσει ο θεσμός τριάντα χρόνων. Το μέλλον της ναυτιλίας ανήκει και σε μας. Όχι γιατί μας το έταξε ένας υπουργός μα γιατί έχουμε κι εμείς προσφέρει τον ιδρώτα μας για την ελληνική ναυτιλία.

Τώρα όμως με την άρση του καμποτάζ και τον αφανισμό των ελλήνων ναυτεργατών που θα σημάνει, το ΝΑΤ κινδυνεύει να χρεωκοπήσει. Πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις σε όσους ναυτεργάτες τόσα χρόνια έδιναν τις εισφορές τους;

Γι' αυτό στον αγώνα κατά της άρσης του καμποτάζ είμαστε όλοι ενωμένοι. Άντρες και γυναίκες. Παλιές και νέες καπετάνισσες. Και είναι ο αγώνας αυτός αγώνας επιβίωσης.

Μη μας ζητάτε λοιπόν να σκεφτούμε το Ζενίθ. Γιατί αυτός που βρίσκεται στο ναδίρ δεν έχει πια τίποτε άλλο να χάσει αν αγωνιστεί. Εκτός από τις αλυσίδες του.

Βίρα λοιπόν τις άγκυρες! Κι ας σπάσουν και οι καδένες. Για το μέλλον που ονειρευτήκαμε και δικαιούμαστε μετά από τριάντα χρόνια να ζήσουμε. Την καταξίωση του θεσμού της ελληνίδας καπετάνισσας.

Έτσι τιμούμε εμείς την επέτειο των τριάντα χρόνων από την αποφοίτηση. Με αγώνες!

Εκεί, στον Πειραιά, στο λιμάνι. Που η ακηδία όλων μας ξεμπάρκαρε.

Είναι η ώρα να μας ξαναβρούν μπροστά τους. Και η ώρα να σταματήσουν να ξεγελάν κι άλλες αθώες κοπέλες με κούφιες υποσχέσεις. Η ώρα να βγει ο θεσμός από την κόλαση.

Τριάντα χρόνια μετά ξέρουμε καλά γιατί μας άνοιξαν την πόρτα της ναυτιλίας. Χωρίς καν να το ζητήσουμε εμείς. Τώρα νομίζουν πως έχουν το δικαίωμα να την ξανακλείσουν. Ωραία λοιπόν. Στις δικές τους κλειστές πόρτες απαντάμε με κλειστά λιμάνια. Δίκαιο δεν είναι;

Ή όλοι μαζί στο ζενίθ ή όλοι μαζί στο ναδίρ. Δεν μπορεί η μεν ελληνόκτητη ναυτιλία να είναι πρώτη στον κόσμο και να ανθοφορεί και οι έλληνες ναυτεργάτες να πετιούνται στον καιάδα. 85.000 έλληνες ναυτικοί το 1980, λιγότεροι από 20.000 σήμερα. Μιλάνε οι αριθμοί. Κόντρα στους αριθμούς για τα διαφυγόντα κέρδη από το Ζενίθ και το κάθε Ζενίθ. Και στο κάτω κάτω ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Απαιτούμε λοιπόν από την Πολιτεία να θέσει στο ζενίθ της τον άνθρωπο. Ζητάμε να πάρει πίσω την άρση του καμποτάζ και να θεσμοθετήσει μέτρα στήριξης τόσο των ελλήνων ναυτεργατών όσο και της γυναίκας ναυτεργάτριας.

Ζητάμε πολλά; Όχι! Ζητάμε μόνο να τιμήσουν τα τριάντα χρόνια που χωρίς καμία στήριξη καταφέραμε να κρατήσουμε ζωντανό το θεσμό της ελληνίδας καπετάνισσας. Και που παρά τις αντιξοότητες έχουμε σήμερα να καμαρώνουμε αρκετές συναδέλφισσες σε βαθμό υποπλοιάρχου αλλά και πρώτου πλοιάρχου.

Αποδείξαμε πως μπορούμε να σταθούμε ισάξια με τους άντρες συναδέλφους στις γέφυρες των πλοίων. Και δεν ανεχόμαστε άλλο πια ούτε διακρίσεις εξαιτίας του φύλου μας ούτε και άλλη εκμετάλλευση των γυναικών ναυτικών με στόχο να χτυπηθεί συνολικά το ναυτεργατικό κίνημα. Σας είπαμε, ξέρουμε γιατί μας ανοίξατε την πόρτα. Δε μας κάνατε χάρη.

Μας βάλατε στα καράβια για τον ίδιο λόγο που τώρα βάζετε τους αλλοδαπούς. Χωρίς να νοιάζεστε αν θα τα καταφέρουμε επαγγελματικά. Μας θέλατε το πολύ πολύ για ανθυποπλοιάρχους. Δεν περιμένατε πως θα καταφέρουμε κάτι καλύτερο. Επιδιώκατε να δημιουργήσετε ζευγάρια ναυτικών. Να μένουμε περισσότερο στο πλοίο, να δεχόμαστε μικρότερους μισθούς για να μας ναυτολογήσετε μαζί. Κι όταν τα σχέδιά σας βγήκαν όλα πλάνα, βιαστήκατε να μας κλείσετε την πόρτα. Προτιμώντας τους αλλοδαπούς.

Ε, σας λέμε ότι και αυτό το σχέδιο πλάνη θα βγει. Θα φροντίσουν οι ναυτεργάτες γι' αυτό. Κι εμείς θα σταθούμε δίπλα τους. Δίπλα στο ταξικό ναυτεργατικό κίνημα. Γιατί αυτό και μόνο μας στήριξε αταλάντευτα τριάντα τόσα χρόνια. Αν μη τι άλλο χρωστάμε τώρα να ανταποδώσουμε.

Γιατί αχάριστες οι ελληνίδες καπετάνισσες δεν είναι. Και το ξέρετε. Όπως αγαπήσαμε τα καράβια σας όταν μας δώσατε την ευκαιρία να εργαστούμε , και υπερβάλαμε εαυτούς για να σταθούμε αντάξιες, ίδια τώρα τιμούμε τα τριάντα χρόνια της παρουσίας μας υποστηρίζοντας ολόψυχα τον αγώνα των ναυτεργατών.

Στο κάτω κάτω δε μας αφήσατε άλλο δρόμο. Ο αγώνας των ναυτεργατών είναι η μόνη μας ελπίδα να μη σβήσει ο κλάδος μας. Και να μην πάνε στράφι τριάντα χρόνια προσπάθειας και θυσίας.