BLOG ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ Ε.Ν.

Με επιτυχία η συνάντηση για Ελληνίδες Καπετάνισσες στον Πειραιά

Πραγματοποιήθηκε χτες βράδυ, Κυριακή των Βαΐων, μεγάλη συνάντηση για Ελληνίδες Καπετάνισσες. Τόπος συνάντησης η καφετέρια ΕΝ ΠΕΙΡΑΙΕΙ, στο Δημοτικό του Πειραιά.




Παραβρέθηκαν από την πρώτη σειρά αποφοίτων (του 1980) η Ελένη Τ., υποπλοίαρχος, Κατερίνα Π., ανθυποπλοίαρχος, Μαρία Λ., ανθυποπλοίαρχος, Ματίνα Γ., ανθυποπλοίαρχος, Ολύβια Φ., υποπλοίαρχος. Το επόμενο έτος εκπροσώπησε η Μαριάννα Μ., πλοίαρχος Α΄!

Από μεταγενέστερη σειρά αποφοίτων (τέλη δεκαετίας του 80) ήταν κοντά μας η Νάσια Α., ανθυποπλοίαρχος.


Από πιο πρόσφατες σειρές (αρχών του 2.000) η Ανδρομάχη, ανθυποπλοίαρχος, Βασιλική Μ., υποπλοίαρχος, Βέρα Β., πλοίαρχος Α'.

Πολλές ήταν επίσης οι νέες κοπέλες, καινούριες ανθυποπλοίαρχοι και δόκιμοι, που πήραν μέρος στη συνάντηση. Η Χρύσα Τ., Αργυρώ Β., Λένα Μ., Λία, Φιλιώ, Έφη Κ., Γωγώ, Τζίνα Δ., Γιώτα Κ. είναι μερικά από τα ονόματα που συγκράτησα.

Πολλές ακόμη συναδέλφισσες επικοινώνησαν μαζί μας και εκδήλωσαν την επιθυμία τους να είναι κοντά μας σε κάποια άλλη συνάντηση καθώς αυτή τη φορά ή ταξίδευαν ή βρίσκονταν εκτός Αθήνας.

Το παρών στη συνάντηση έδωσε και ένας πατέρας νεαρής καπετάνισσας που έκπληκτος έβλεπε ότι υπάρχουν και ώριμες γυναίκες στο παράξενο επάγγελμα που διάλεξε η κόρη του. Μεγάλη όμως ήταν και η δική μας χαρά που τον είχαμε κοντά μας καθώς είναι παρατηρημένο από πολλές συναδέλφισσες ότι ο πατέρας είναι για την καπετάνισσα καθοριστικός παράγοντας επιλογής αυτού του επαγγέλματος. Χωρίς βέβαια να μειώνουμε το ρόλο των μανάδων και χωρίς να σημαίνει πως πάντα οι πατεράδες διαδραματίζουν τον πρώτο ρόλο στην επιλογή του ναυτικού επαγγέλματος.

Παρόν στη συνάντηση και ένα καπετανόπουλο που συνόδευσε τη μαμά στη συνάντηση με τις φίλες της και μας δήλωσε πως όταν μεγαλώσει θα γίνει σχεδιαστής Πυραύλων! Ε, με μάνα καπετάνισσα τίποτε δεν είναι απίθανο.

Εκτός από τις ζωντανές παρουσίες είχαμε και φωτογραφίες παιδιών αλλά και εγγονών! Η "ιπτάμενη" κορούλα της Ολύβιας, με τις εξαίρετες επιδόσεις στη ρυθμική γυμναστική, (το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει), κατέπληξε τους πάντες με τις φωτογραφίες που μας έδειξε η μαμά της. Καμαρώσαμε επίσης το εγγονάκι της Ελένης Τ., την κόρη της Ματίνας Γ. (κουκλάρα σαν τη μαμά της) και εκπλαγήκαμε ευχάριστα από την Κατερίνα Π. που περήφανη μας έδειχνε στο κινητό της το νεογέννητο Κριαράκι που έφερε λίγες μέρες πριν στον κόσμο η νύφη της!

Πολλές ευχές επίσης δώσαμε όλες στη συναδέλφισσα υποπλοίαρχο που διανύει προχωρημένο μήνα της κύησης και σε λίγο καιρό θα κρατά στην αγκαλιά της ό,τι πολυτιμότερο για μια γυναίκα. Κι ας είναι και καπετάνισσα. Πάνω από τη χαρά της μητρότητας άλλη χαρά δεν είναι!

Τα νέα κορίτσια με περιέργεια έψαχναν τα πρόσωπα απέναντί τους. Γυναίκες που κάποιες είχαν μεγαλύτερη ηλικία και από της μητέρας τους. Και παρά τα όσα εκείνες ακούνε στις σχολές ή και στα καράβια, πως οι γυναίκες δεν κάνουν για τις γέφυρες, πως η φύση η γυναικεία και η μητρότητα δε συμβαδίζουν με το ναυτικό επάγγελμα, έβλεπαν την ολοζώντανη απόδειξη για το αντίθετο. Όλα γίνονται όταν υπάρχει δυνατή θέληση και βεβαίως με λίγη εύνοια της τύχης. Εξάλλου ακόμη και όταν μια καπετάνισσα αναγκαστεί να βγει στη στεριά, όπως εξάλλου συμβαίνει και με πολλούς άντρες συναδέλφους, οι γνώσεις και η εμπειρία από το ναυτικό επάγγελμα μπορούν να της ανοίξουν πολλές στεριανές πόρτες. Είπαμε, η δυνατή θέληση δαμάζει τις δυσκολίες! (θέμα αυτό στη έκθεση για τις πρώτες Ελληνίδες που θέλησαν το 1978 να φοιτήσουν σε δημόσιες σχολές πλοιάρχων και μάθημα ζωής!)

Έτσι σήμερα πολλές απόφοιτοι σχολών πλοιάρχων διαπρέπουν στη ναυτική εκπαίδευση, στο λιμενικό, σε ναυτιλιακές εταιρείες, στον κόσμο των επιχειρήσεων αλλά και σε επαγγέλματα άσχετα εκ πρώτης όψεως με το ναυτικό επάγγελμα. Και λέμε εκ πρώτης όψεως γιατί η θάλασσα είναι μεγάλο σχολειό και σφυρηλατεί τον άνθρωπο έτσι που κανένα επίσημο σχολείο ή σχολή δεν μπορεί να το κάνει.

Η συνάντηση που ξεκίνησε με καφεδάκι συνεχίστηκε αργότερα στο μεζεδοπωλείο ΣΧΟΛΕΙΟ με μπόλικο οίνο και φυσικά αμείωτη διάθεση για κουβέντα. Κουβέντα που δεν τελείωσε ούτε στις τρεις το πρωί που το διαλύσαμε οι τελευταίες παρά μόνο με την υπόσχεση σύντομα να ξαναβρεθούμε!



2 σχόλια:

  1. Καπτά Μαριώ είσαι η Ψυχή της ομάδας ευχομαι συντομα να ξαναβρεθουμε Καλη Ανάσταση να κάνουμε όλες σε Θάλασσες και σε στεριές

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αμήν, Θαλασσινή μου! ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ σε όλους!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Welcome onboard! Αφήστε μας το μήνυμά σας και θα προσπαθήσουμε να σας απαντήσουμε το συντομότερο δυνατό. Εκτός αν αλλού αρμενίζουμε... Οπότε κουράγιο μέχρι να καταπλεύσουμε και πάλι στο λιμάνι...

ΔΩΣΤΕ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ!

ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΡΙΕΣ ΤΩΝ ΑΕΝ ΑΠΑΙΤΟΥΝ:


ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ!

ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΩΡΑ!


ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΑΕΝ

Οικολογικό Περισκόπιο

10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010: ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΗ



Ο ΟΡΚΟΣ


ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ...


ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΟΝ ΖΗΤΗΣΑΝ;


Στα μάτια σας, μας είπαν, βλέπουμε το μέλλον της Ναυτιλίας. (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, κ. Φικιώρης)

Μα το δικό μας μέλλον αποδείχτηκε κόλαση.

Τώρα τα ίδια τάζουν στα νέα κορίτσια για να τα πείσουν να πάνε στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού. Αυτές δε θα χρειαστεί να περιμένουν για να ανακαλύψουν την ίδια κόλαση της ανεργίας. Από το πρώτο εξάμηνο σπουδών, αναζητώντας καράβι για πρακτική άσκηση, βρίσκονται αντιμέτωπες με τις κλειστές πόρτες των εταιρειών. Δεκάδες νέες καπετάνισσες κινδυνεύουν να χάσουν το επόμενο εξάμηνο της σχολής γιατί ο Ιούλιος μπήκε και καράβι δε βρήκαν. Πολλές ακόμη αναγκάστηκαν ήδη να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους για τον ίδιο λόγο. Μα κανενός υπευθύνου δεν ιδρώνει το αυτί.

Αντίθετα μας ζητούν να σκεφτούμε το κρουαζιερόπλοιο Ζενίθ και τα διαφυγόντα κέρδη για τον τουρισμό. Την ώρα που οι ναυτεργάτες, γυναίκες και άντρες, βρίσκονται στο απόλυτο ναδίρ. Και απαιτούν να μην απεργούμε, να μην αγωνιζόμαστε για το δίκιο μας. Είμαστε υποχρεωμένες να μην υπακούσουμε. Το δις εξαμαρτείν δεν αρμόζει ούτε στις γυναίκες. Και ειδικά σε καπετάνισσες.

Ορκιστήκαμε για καπετάνισσες. Όχι για νέες Ιφιγένειες. Και αυτόν τον όρκο θα τιμήσουμε. Καπετάνισσες στη θάλασσα και καπετάνισσες στη ζωή. Με το κεφάλι ψηλά απαιτούμε να τηρηθούν οι υποσχέσεις που μας δόθηκαν. Και να ληφθούν μέτρα ώστε να μη σβήσει ο θεσμός τριάντα χρόνων. Το μέλλον της ναυτιλίας ανήκει και σε μας. Όχι γιατί μας το έταξε ένας υπουργός μα γιατί έχουμε κι εμείς προσφέρει τον ιδρώτα μας για την ελληνική ναυτιλία.

Τώρα όμως με την άρση του καμποτάζ και τον αφανισμό των ελλήνων ναυτεργατών που θα σημάνει, το ΝΑΤ κινδυνεύει να χρεωκοπήσει. Πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις σε όσους ναυτεργάτες τόσα χρόνια έδιναν τις εισφορές τους;

Γι' αυτό στον αγώνα κατά της άρσης του καμποτάζ είμαστε όλοι ενωμένοι. Άντρες και γυναίκες. Παλιές και νέες καπετάνισσες. Και είναι ο αγώνας αυτός αγώνας επιβίωσης.

Μη μας ζητάτε λοιπόν να σκεφτούμε το Ζενίθ. Γιατί αυτός που βρίσκεται στο ναδίρ δεν έχει πια τίποτε άλλο να χάσει αν αγωνιστεί. Εκτός από τις αλυσίδες του.

Βίρα λοιπόν τις άγκυρες! Κι ας σπάσουν και οι καδένες. Για το μέλλον που ονειρευτήκαμε και δικαιούμαστε μετά από τριάντα χρόνια να ζήσουμε. Την καταξίωση του θεσμού της ελληνίδας καπετάνισσας.

Έτσι τιμούμε εμείς την επέτειο των τριάντα χρόνων από την αποφοίτηση. Με αγώνες!

Εκεί, στον Πειραιά, στο λιμάνι. Που η ακηδία όλων μας ξεμπάρκαρε.

Είναι η ώρα να μας ξαναβρούν μπροστά τους. Και η ώρα να σταματήσουν να ξεγελάν κι άλλες αθώες κοπέλες με κούφιες υποσχέσεις. Η ώρα να βγει ο θεσμός από την κόλαση.

Τριάντα χρόνια μετά ξέρουμε καλά γιατί μας άνοιξαν την πόρτα της ναυτιλίας. Χωρίς καν να το ζητήσουμε εμείς. Τώρα νομίζουν πως έχουν το δικαίωμα να την ξανακλείσουν. Ωραία λοιπόν. Στις δικές τους κλειστές πόρτες απαντάμε με κλειστά λιμάνια. Δίκαιο δεν είναι;

Ή όλοι μαζί στο ζενίθ ή όλοι μαζί στο ναδίρ. Δεν μπορεί η μεν ελληνόκτητη ναυτιλία να είναι πρώτη στον κόσμο και να ανθοφορεί και οι έλληνες ναυτεργάτες να πετιούνται στον καιάδα. 85.000 έλληνες ναυτικοί το 1980, λιγότεροι από 20.000 σήμερα. Μιλάνε οι αριθμοί. Κόντρα στους αριθμούς για τα διαφυγόντα κέρδη από το Ζενίθ και το κάθε Ζενίθ. Και στο κάτω κάτω ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Απαιτούμε λοιπόν από την Πολιτεία να θέσει στο ζενίθ της τον άνθρωπο. Ζητάμε να πάρει πίσω την άρση του καμποτάζ και να θεσμοθετήσει μέτρα στήριξης τόσο των ελλήνων ναυτεργατών όσο και της γυναίκας ναυτεργάτριας.

Ζητάμε πολλά; Όχι! Ζητάμε μόνο να τιμήσουν τα τριάντα χρόνια που χωρίς καμία στήριξη καταφέραμε να κρατήσουμε ζωντανό το θεσμό της ελληνίδας καπετάνισσας. Και που παρά τις αντιξοότητες έχουμε σήμερα να καμαρώνουμε αρκετές συναδέλφισσες σε βαθμό υποπλοιάρχου αλλά και πρώτου πλοιάρχου.

Αποδείξαμε πως μπορούμε να σταθούμε ισάξια με τους άντρες συναδέλφους στις γέφυρες των πλοίων. Και δεν ανεχόμαστε άλλο πια ούτε διακρίσεις εξαιτίας του φύλου μας ούτε και άλλη εκμετάλλευση των γυναικών ναυτικών με στόχο να χτυπηθεί συνολικά το ναυτεργατικό κίνημα. Σας είπαμε, ξέρουμε γιατί μας ανοίξατε την πόρτα. Δε μας κάνατε χάρη.

Μας βάλατε στα καράβια για τον ίδιο λόγο που τώρα βάζετε τους αλλοδαπούς. Χωρίς να νοιάζεστε αν θα τα καταφέρουμε επαγγελματικά. Μας θέλατε το πολύ πολύ για ανθυποπλοιάρχους. Δεν περιμένατε πως θα καταφέρουμε κάτι καλύτερο. Επιδιώκατε να δημιουργήσετε ζευγάρια ναυτικών. Να μένουμε περισσότερο στο πλοίο, να δεχόμαστε μικρότερους μισθούς για να μας ναυτολογήσετε μαζί. Κι όταν τα σχέδιά σας βγήκαν όλα πλάνα, βιαστήκατε να μας κλείσετε την πόρτα. Προτιμώντας τους αλλοδαπούς.

Ε, σας λέμε ότι και αυτό το σχέδιο πλάνη θα βγει. Θα φροντίσουν οι ναυτεργάτες γι' αυτό. Κι εμείς θα σταθούμε δίπλα τους. Δίπλα στο ταξικό ναυτεργατικό κίνημα. Γιατί αυτό και μόνο μας στήριξε αταλάντευτα τριάντα τόσα χρόνια. Αν μη τι άλλο χρωστάμε τώρα να ανταποδώσουμε.

Γιατί αχάριστες οι ελληνίδες καπετάνισσες δεν είναι. Και το ξέρετε. Όπως αγαπήσαμε τα καράβια σας όταν μας δώσατε την ευκαιρία να εργαστούμε , και υπερβάλαμε εαυτούς για να σταθούμε αντάξιες, ίδια τώρα τιμούμε τα τριάντα χρόνια της παρουσίας μας υποστηρίζοντας ολόψυχα τον αγώνα των ναυτεργατών.

Στο κάτω κάτω δε μας αφήσατε άλλο δρόμο. Ο αγώνας των ναυτεργατών είναι η μόνη μας ελπίδα να μη σβήσει ο κλάδος μας. Και να μην πάνε στράφι τριάντα χρόνια προσπάθειας και θυσίας.