BLOG ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ Ε.Ν.

Η δασκάλα και ο ναύτης: Έφυγε η Μπέτυ Αμπατιέλου και μαζί της έσβησε μια ολόκληρη εποχή...

Μπέτυ και Φρειδερίκη, ένα χαστούκι (;) στο Λονδίνο.



Απεβίωσε σε ηλικία 94 χρόνων η Μπέττυ Αμπατιέλου.
Δευτέρα, 17 Οκτωβρίου 2011
Πέθανε χτες στα 94 της χρόνια η Μπέτυ Μπάρτλετ-Αμπατιέλου, χήρα του ναυτεργάτη συνδικαλιστή και μετέπειτα βουλευτή του ΚΚΕ Αντώνη Αμπατιέλου.
Από οικογένεια ανθρακωρύχου. η ουαλή Betty Bartlett σπούδασε και εργάστηκε ως δασκάλα. Από το 1939 ήταν μέλος του ΚΚ Μεγάλης Βρετανίας.
Στον πόλεμο, ο ναυτεργάτης Αντώνης Αμπατιέλος, στο εξωτερικό όπως και οι μισοί περίπου Έλληνες ναυτικοί, είχε κέντρο της συνδικαλιστικής δραστηριότητάς του το Κάρντιφ και εκεί γνωρίστηκε με την Μπέτυ. Παντρεύτηκαν το 1944 και το 1945 ήρθαν στην Ελλάδα.
Το 1947 ο Αμπατιέλος πιάστηκε και καταδικάστηκε (αρχικά) σε θάνατο.
Η Μπέτυ Αμπατιέλου πήγε στο Λονδίνο όπου πρωτοστάτησε στην ίδρυση του Συνδέσμου για τη Δημοκρατία στην Ελλάδα, οργάνωσης που είχε αντικείμενο την αλληλεγγύη προς τους Έλληνες κομμουνιστές πολιτικούς κρατούμενους.
Στην Ελλάδα επέστρεψε για μια σύντομη επίσκεψη το 1956, αλλά μετά της στέρησαν την ιθαγένεια κι έτσι οι επόμενες επισκέψεις ματαιώθηκαν: το 1958 τη σταμάτησαν στο πλοίο στη Βενετία.
Στην Αγγλία, η Μπέτυ Αμπατιέλου έκανε πολύχρονο αγώνα για την απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων στην Ελλάδα. Γράφει φυλλάδια (το Give me back my husband βρίσκεται ακόμα, έστω και τυπικά, στον κατάλογο της Amazon), κινητοποιεί βουλευτές της αριστερής πτέρυγας του Εργατικού Κόμματος και παράλληλα εκμεταλλεύεται κάθε ευκαιρία επίσημης επίσκεψης στο Λονδίνο για να θέτει το θέμα όχι μόνο του «Τόνυ» όπως είναι γνωστός στην Αγγλία ο Αντώνης Αμπατιέλος, αλλά και όλων των πολιτικών κρατουμένων.
Εδώ να πούμε ότι ο “Τόνυ” είχε τιμηθεί από τη βρετανική κυβέρνηση για την συμβολή του στην πολεμική προσπάθεια και δεν ήταν άγνωστος στη βρετανική κοινή γνώμη. Για παράδειγμα, τον Φεβρουάριο του 1961 όταν ο πρωθυπουργός Καραμανλής και ο Υπουργός Εξωτερικών Αβέρωφ επισκέπτονται επίσημα το Λονδίνο, τούς υποδέχεται στο σταθμό της Βικτόριας διαδήλωση ελλήνων και ελληνοκυπρίων της παροικίας του Λονδίνου. Ανάμεσά τους η Μπέτυ Αμπατιέλου, που φωνάζει στον Καραμανλή να αποφυλακίσει τον σύζυγό της και τελικά συλλαμβάνεται από την αστυνομία. Χαρακτηριστικό είναι ότι οι αγγλικές εφημερίδες αφιερώνουν στην υπόθεση Αμπατιέλου περισσότερο χώρο απ’ ό,τι στις καθαυτό συνομιλίες του Καραμανλή.
Τον Απρίλιο του 1963 η βασίλισσα Φρειδερίκη επισκέπτεται το Λονδίνο, χωρίς τον βασιλιά Παύλο αλλά με τον διάδοχο Κωνσταντίνο και διάφορες πριγκίπισσες, για να παρευρεθεί στους γάμους της πριγκίπισσας Αλεξάνδρας του Κεντ, εξαδέλφης της Ελισάβετ της Αγγλίας.
Το Σάββατο 20 Απριλίου, τη μέρα της άφιξής της, καθώς η Φρειδερίκη βγαίνει από το ξενοδοχείο Κλάριτζες, βρίσκεται αντιμέτωπη με τη Μπέτυ Αμπατιέλου, που συνοδεύεται από ομάδα κυπρίων διαδηλωτών και θέλει να συναντήσει την Φρειδερίκη για να της παραδώσει επιστολή στην οποία ζητάει την αποφυλάκιση του συζύγου της. Λέγεται ότι όταν η Φρειδερίκη αρνήθηκε να της μιλήσει, η Αμπατιέλου τη χαστούκισε. Οι εφημερίδες κάνουν λόγο για «περίπτυξη».
Οι επόμενες μέρες της Φρειδερίκης δεν ήταν καλύτερες. Στις μετακινήσεις της έβρισκε μπροστά της διαδηλωτές. Χαρακτηριστικός είναι ο τίτλος της Ελευθερίας: Πολιορκείται συνεχώς η βασίλισσα εν Λονδίνω.
Την Κυριακή 21/4 η εφημερίδα Σάντεϊ Εξπρές δημοσιεύει βιαιότατο άρθρο στο οποίο χαρακτηρίζει ανεπιθύμητη καλεσμένη τη Φρειδερίκη.
Η Μπέτυ Αμπατιέλου εμφανίζεται στα δελτία ειδήσεων της αγγλικής τηλεόρασης,ενώ φτάνει από την Αθήνα στο Λονδίνο ο Γρηγόρης Λαμπράκης. Την Κυριακή 28/4 επισκέπτεται μαζί με την Αμπατιέλου το ξενοδοχείο Κλάριτζες. Ο Λαμπράκης ζητάει ακρόαση από τη βασίλισσα η οποία δεν γίνεται δεκτή, όπως του ανακοινώνει ο υπασπιστής του διαδόχου, ο ταγματάρχης Αρναούτης.
Ο Λαμπράκης δίνει συνέντευξη στις βρετανικές εφημερίδες, αναφέροντας μεταξύ άλλων ότι στην Ελλάδα δεν κυβερνά η κυβέρνηση ή ο βασιλεύς αλλά η βασίλισσα.
Η Φρειδερίκη λέγεται ότι ενοχλήθηκε τρομερά από την παρέμβαση Λαμπράκη και είπε, “Δεν θα με απαλλάξει κανείς από αυτόν”, όπως έγραψε ο γραμματέας των ανακτόρων Γεράσιμος Τσιγάντες.
Στις 22 Μαΐου δολοφονείται στη Θεσσαλονίκη ο Γρηγόρης Λαμπράκης. Η βασίλισσα είχε δώσει εντολή !!
Στις 3 Νοεμβρίου γίνονται εκλογές,τις κερδίζει με μικρή διαφορά η Ένωση Κέντρου. Πολλοί πολιτικοί κρατούμενοι αποφυλακίζονται τα Χριστούγεννα, όχι όμως ο Αμπατιέλος!!
Τον Φλεβάρη του 1964 γίνονται νέες εκλογές και τελικά το Πάσχα απολύεται επιτέλους ο Αντώνης Αμπατιέλος.
Ο Αντώνης Αμπατιέλος κατάφερε να μην πιαστεί από τη δικτατορία της 21ης Απριλίου· έμεινε πάνω από ένα χρόνο στην παρανομία και τελικά έφυγε παράνομα στο εξωτερικό τον Ιούνιο του 1968. Εκεί δραστηριοποιήθηκε στην αντιδικτατορική πάλη.
Γύρισε παράνομα στην Ελλάδα το 1973 αλλά πιάστηκε αργότερα και απελευθερώθηκε με την αποκατάσταση της δημοκρατίας. Ανώτατο στέλεχος του ΚΚΕ και βουλευτής, πέθανε το 1994.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΒΟ
Τον Αντώνη Αμπατιέλο πρόλαβα και τον γνώρισα. Τον καιρό που ταξίδευα με τα καράβια και ήμουν μέλος της Ναυτεργατικής. Συχνά πυκνά ο σύντροφος Αντώνης έβρισκε χρόνο να κατεβαίνει στον Πειραιά, να μιλάει μαζί μας, να μας συμβουλεύει.

Τη γυναίκα του, την Μπέτυ, δεν τη συνάντησα ποτέ. Και μάλιστα άργησα πολύ να μάθω την ιστορία της. Ποιος να φροντίσει να μας την πει; Πώς κάποτε μια όμορφη Αγγλίδα δασκάλα γνώρισε έναν Έλληνα ναύτη στα λιμάνια της πατρίδας της και τον ερωτεύτηκε με έναν έρωτα τόσο μεγάλο που την έκανε να τα παρατήσει όλα και να έρθει μαζί του στην Ελλάδα;

Και ήταν τέτοια η αγάπη τους που άντεξε δεκαέξι ολόκληρα χρόνια, από το 1947 ως το 1964, όσα εκείνος, ο Αντώνης Αμπατιέλος, πέρασε στη φυλακή. Πληρώνοντας τις ιδέες του και όχι κάποιο κακούργημα.

Όλα αυτά τα χρόνια η γυναίκα του, η Μπέτυ Αμπατιέλου, έδωσε έναν τεράστιο αγώνα για την απελευθέρωσή του. Δείτε ΕΔΩ ένα σπάνιο βίντεο - ντοκουμέντο από τις κινητοποιήσεις που κατάφερε αυτή η ηρωική γυναίκα να οργανώσει. Και την ίδια να μιλάει στους δημοσιογράφους εκείνης της εποχής:



Και έχει βέβαια νόημα να μελετήσει κανείς και το ποιος ήταν ο Αντώνης Αμπατιέλος, ο Τόνυ, όπως τον ήξερε η βρετανική κοινή γνώμη. Τι ακριβώς πλήρωσε με τον εγκλεισμό του στις φυλακές επί τόσα χρόνια και μάλιστα έχοντας και μια καταδίκη σε θάνατο που ευτυχώς δεν εκτελέστηκε. Ο Αμπατιέλος υπήρξε κορυφαία μορφή του ναυτεργατικού κινήματος στα χρόνια της θρυλικής ΟΕΝΟ και σύντροφος του Δημήτρη Τατάκη, του καπετάνιου, που πέθανε μαρτυρικά στη Μακρόνησο:

Ο Αντώνης Αμπατιέλος γεννήθηκε το 1914 στο Σουλινά Ρουμανίας και από τα νεανικά του χρόνια τον κέρδισαν οι κομμουνιστικές ιδέες. Το 1932 οργανώνεται στην ΟΚΝΕ και στο ΚΚΕ και μπαρκάρει στα καράβια. Ανέπτυξε πρωτοπόρα συνδικαλιστική δράση από το 1933, μέσα από τη Ναυτεργατική Ενωση Ελλάδας(ΝΕΕ) και το 1940 γίνεται μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής ΝΕΕ στη Νέα Υόρκη, όπου και αναπτύσσει εξαιρετική αντιφασιστική και συνδικαλιστική δραστηριότητα, πρωτοστατώντας στις κινητοποιήσεις των ναυτεργατών ενάντια στις δυνάμεις του φασιστικού άξονα. Στα χρόνια αυτά αναδείχνεται σε έναν από τους δύο γραμματείς της ΟΕΝΟ και οργανώνει τον αντιφασιστικό αγώνα.

Καθοδηγητής στους διεθνείς αγώνες

Στις συνθήκες των πολεμικών συγκρούσεων και επιχειρήσεων σε όλο τον κόσμο, η θάλασσα βρισκόταν, κυριολεκτικά στα χέρια της ΟΕΝΟ και του Διεθνούς Ναυτεργατικού Κινήματος, του οποίου ψυχή και εγκέφαλος ήταν ο Αντ. Αμπατιέλος. "

Έτσι, από το 1943 ουσιαστικά, οι δυνάμεις του Αξονα βρέθηκαν χωρίς πλοία - παρά το γεγονός ότι πλήρωναν στους εφοπλιστές αστρονομικά ναύλα - γιατί κουμάντο, πια, στα εμπορικά (ελληνικά και ξένα) πλοία δεν έκαναν οι εφοπλιστές, αλλά η ΟΕΝΟ και το Διεθνές Ναυτεργατικό Κίνημα", όπως θα γράψει στο "Ρ" ο δημοσιογράφος Χ. Θεοχαράτος, σε ένα άρθρο τις μέρες του θλιβερού μαντάτου του χαμού, του ακριβού συντρόφου με τίτλο "Η πολιτική διαθήκη του Αντώνη Αμπατιέλου". Γιατί ήταν η ηγεσία της ΟΕΝΟ που σε μια δύσκολη για τους συμμάχους καμπή του πολέμου, που σάλπισε προς τους Ελληνες ναυτεργάτες το ιστορικό σύνθημα: "Κρατάτε τα πλοία εν κινήσει"!

Ο ίδιος από το πόστο του Γραμματέα της ΟΕΝΟ υπέγραψε την ιστορική πρώτη Συλλογική Σύμβαση του 1943 με τους Ελληνες εφοπλιστές που καθιέρωνε και κατοχύρωνε, για πρώτη φορά το 8ωρο και άλλα βασικά δικαιώματα των ναυτεργατών, για τις συνθήκες διαβίωσης στα πλοία, τους τρόπους αμοιβής, τη σύνθεση του πληρώματος και πολλά άλλα, που σήμερα βρίσκονται στο στόχαστρο της εφοπλιστικής ασυδοσίας.

Επίσης, όπως σημείωνε ο δημοσιογράφος Ν. Πηγαδάς στην εκδήλωση της παρουσίασης του μοναδικού βιβλίου του Α. Αμπατιέλου "ΜΙΑ ΖΩΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ" - έκδοση της "Σύγχρονης Εποχής":

"Στη διάρκεια του Β Παγκόσμιου Πολέμου ο Αντ. Αμπατιέλος πήρε μέρος σε νηοπομπές του θανάτου, όταν οι αγέλες των γερμανικών υποβρυχίων έστελναν στο βυθό εκατοντάδες πλοία, τις περισσότερες φορές μαζί με τα πληρώματά τους. Σε 2.500 υπολογίζει ο ίδιος ο Αντ. Αμπατιέλος τους ναυτεργάτες που χάθηκαν στο Επος του Ατλαντικού. Ενας απ' αυτούς ήταν και ο πατέρας του... Αυτοί οι αντιφασιστικοί - πατριωτικοί αγώνες και η τεράστια προσφορά αναγνωρίστηκαν τότε από τους συμμάχους και την εξόριστη ελληνική κυβέρνηση".

Ωστόσο, το εφοπλιστικό κεφάλαιο και οι εμφυλιοπολεμικές κυβερνήσεις τον εκδικήθηκαν όπως και πολλούς άλλους αγωνιστές για αυτή την πατριωτική και διεθνιστική του δράση. Στις 24 Δεκέμβρη του 1947 ο Αντώνης Αμπατιέλος συλλαμβάνεται για μια ακόμα φορά, όμως από κείνη τη στιγμή αρχίζει η μακριά νύχτα των 16,5 χρόνων στέρησης της ελευθερίας του.

Στη δίκη της ΟΕΝΟ όπως έμεινε στην ιστορία (η δίκη της ηγεσίας της) και κράτησε 20 μέρες, ο Α. Αμπατιέλος καταδικάζεται σε θάνατο, που ματαιώθηκε από τη διεθνή κατακραυγή που ξεσηκώθηκε. Ακολουθούν φυλακές και τόποι εξορίας, αλλά η ηρωική δράση του ηγετικού στελέχους του ΚΚΕ Αντώνη Αμπατιέλου, σε δύσκολες και διαφορετικές κάθε φορά συνθήκες συνεχίζεται και η προσφορά του στην εργατική τάξη και το λαϊκό κίνημα, μέσα από το ΚΚΕ μέχρι την τελευταία πνοή της ζωής του.

ΠΗΓΗ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΟΣ ΕΔΩ


Έναν τέτοιον άνθρωπο, έναν τέτοιο λεβέντη, προσπαθούσε επί 16,5 χρόνια η Μπέτυ, η σύντροφός του, να βγάλει από τη φυλακή. Κι ακριβώς για τούτο ο αγώνας της υπερβαίνει την απλοϊκή προσπάθεια μιας ερωτευμένης γυναίκας και ανάγεται σε σπουδαία σελίδα της ιστορίας ολάκερου του τόπου και του λαϊκού κινήματος. Και ως τέτοια ακριβώς την ανεβάζουμε κι εμείς στο ιστολόγιο ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ. Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι την αλήθεια. Ποιος αγωνίστηκε να κατακτήσει το 8ωρο στα ελληνικά καράβια και πώς το πλήρωσε. Και πώς πλήρωσε μαζί του και η γυναίκα του. Όπως πάντα πληρώνουν τη μοίρα των ναυτικών και όσοι τους αγαπούν. Αν και δεν είναι ίδιες πάντα οι ιστορίες των ανθρώπων και οι μοίρες τους παίζουν περίεργα παιχνίδια. Ακόμη και έτσι, η ιστορία της δασκάλας και του ναύτη δεν μπορεί παρά να συγκινεί όσους τη διαβάζουν αλλά και κάποιους να μας αγγίζει σε σημεία που πονάνε...

Πάντως το ζεύγος Αμπατιέλου πρόκαμε να ζήσει και ωραίες μέρες. Εκείνος βγήκε από τη φυλακή το 1964:


Το ζεύγος Αμπατιέλου σε πορεία Ειρήνης, το Μάη του 1964

Σύντομα όμως άρχισε ο νέος Γολγοθάς της πατρίδας και του λαού, η χούντα της 21ης Απριλίου. Νέες περιπέτειες για τους Αμπατιέλους και όλο το λαό. Στην αρχή ξενιτεύτηκαν:


Αργότερα εκείνος επέστρεψε στην Ελλάδα και τα κατάφερε να βρεθεί και πάλι στη φυλακή!

Να τονίσουμε ότι από τη χούντα είχε συλληφθεί και η Μπέτυ Αμπατιέλου και αργότερα απελάθηκε στο εξωτερικό.

Με τη μεταπολίτευση όμως το κόμμα του Αντώνη Αμπατιέλου, το ΚΚΕ, αναγνωρίστηκε και ο ίδιος εξελέγη βουλευτής. Ως βουλευτή τον γνώρισα κι εγώ. Στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Στέλεχος του κόμματος και η γυναίκα του, η Μπέτυ. Εξάλλου κομματικό στέλεχος ήταν και στο κόμμα της πατρίδας της, πριν γνωρίσει τον Αμπατιέλο. Εγώ όμως, το έγραψα ήδη, δεν τη γνώρισα ποτέ. Ήταν και οι εποχές πια αλλιώτικες. Και μπορεί να είχε τελειώσει ο Γολγοθάς για την πατρίδα αλλά το ΚΚΕ συνέχιζε το δικό του.

Έτσι εξηγείται που κανείς δε φρόντισε να μας πει την ιστορία του Αμπατιέλου. Μέσες άκρες ξέραμε ότι ήταν από τους παλιούς αλλά τι έκανε και τι πέρασε το αγνοούσαμε. Είχαμε άλλα να ασχοληθούμε τότε. Πρώτα πρώτα με την τεράστια ανεργία των ναυτεργατών και δεύτερον, όσοι ανήκαμε και στο κόμμα, με την εσωκομματική κρίση. Έτσι σύντομα στο πρόσωπο του Αμπατιέλου αρχίσαμε να βλέπουμε τον άνθρωπο που μας έφερνε τη γραμμή από τα πάνω και που δε ήταν του γούστου μας. Το αν η στάση του υπαγορευόταν από κομματική πειθαρχία ή συμφωνούσε και ο ίδιος με τη γραμμή του κόμματος, λίγο μας ένοιαζε. Ποιος νοιάζεται για τέτοιες λεπτομέρειες μέσα στο χαμό; Όταν βλέπει με φρίκη τον καιάδα της ανεργίας; Και το κόμμα του εξακολουθεί να αντιμετωπίζει το ΠΑΣΟΚ ως ευρύτερη αριστερά; Μιλώ πάντα για τις αρχές της δεκαετίας του 1980. Και την εποχή του 11ου συνεδρίου του κόμματος που κατέληξε σε έντονες διαμαρτυρίες από τη μεριά της κομματικής οργάνωσης ναυτεργατών αλλά και τις αθρόες διαγραφές στελεχών της οργάνωσης.

Έτσι δε μάθαμε ούτε την ιστορία του Αμπατιέλου μα ούτε και ακόμη σήμερα ξέρουμε τι ακριβώς παίχτηκε στις δικές μας μέρες, ποιος ήταν ο καλός και ποιος ο κακός. Γράφονται πολλά, πχ στα βιβλία που έγραψε ο Κώστας Γιαμπάνης, διαγραμμένος κι αυτός από την κομματική οργάνωση ναυτεργατών και μάλιστα με απόφαση του Πολιτικού Γραφείου στο οποίο συμμετείχε και ο Αμπατιέλος. Τι ακριβώς στάση κράτησε τότε ο Αμπατιέλος; Δεν μπορώ να ξέρω. Και το ίδιο θα πω και για το Γιαμπάνη και για όλους. Μπήκε μέσα μας ο σπόρος της αμφιβολίας και δεν ξέραμε από πού να φυλαχτούμε. Ακόμη και στις στενές προσωπικές μας σχέσεις. Τουλάχιστον η Μπέτυ Αμπατιέλου είχε πιο καθαρές καταστάσεις να αντιμετωπίσει όταν πάλευε για τον άνθρωπό της και σύντροφο στη ζωή και στον αγώνα. Εμείς όχι...

Ο θάνατός της λοιπόν δεν μπορεί παρά να μου ξυπνάει μνήμες που πονούν πολύ και ας μην τη γνώρισα ποτέ προσωπικά. Ακόμη και που ήταν δασκάλα σήμερα το έμαθα, διαβάζοντας για τη ζωή της, ίσα ίσα για να με ακουμπήσει περισσότερο η ιστορία της.

Ένας θάνατος που η μοίρα του έδωσε μια τραγικά συμβολική διάσταση. Πεθαίνοντας η Μπέτυ Αμπατιέλου, η κομμουνίστρια που "ράπισε" μια βασίλισσα, σήμανε και το τέλος μιας ολόκληρης εποχής. Και μιλώ για τα θλιβερά επεισόδια της 20ης Οκτώβρη 2011, στην πλατεία Συντάγματος. Ευτυχώς δεν έζησε να το δει κι αυτό. Κομμουνιστές να βαράνε άλλους διαδηλωτές. Πρόκαμε να σταματήσει η δική της καρδιά πριν την καρδιά του άτυχου οικοδόμου, του Δημήτρη Κοτζαρίδη, που κατέρρευσε εν μέσω της διαδήλωσης. Πόσα και ποια γεγονότα είδαν όσοι πήραν μέρος σ' αυτή τη σύγκρουση; Ο καθένας τώρα λέει τα δικά του. Κι εγώ, που έζησα χρόνια πριν, τη σύγκρουση σε ένα άλλο επίπεδο βέβαια, δίχως ρόπαλα, εντός της οργάνωσης, ξέρω καλά πως ακόμη και όταν ζεις τα γεγονότα από κοντά δεν έχεις ξεκάθαρο τι έχει συμβεί. Όπως ακριβώς δε βλέπεις το δάχτυλό σου το ίδιο όταν πολύ το πλησιάσεις στα μάτια σου.

Κι αναρωτιέμαι: Υπάρχει τελικά Η αλήθεια; Ή ο καθένας κουβαλάει τη δική του αλήθεια; Ένα παζλ που θυμίζει ραγισμένο καθρέφτη σε χίλια κομματάκια και που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να δώσει καθαρό είδωλο; Πού να κοιτάξω και πού να κοιταχτώ για να μάθω ποια επιτέλους είναι η εποχή μου και η γενιά μου; Κι άντε τώρα να βγάλεις άκρη και με τις παλιότερες γενιές και εποχές. Μπορείς;

Δε διεκδικώ λοιπόν το αλάθητο ούτε το χάρισμα του παντογνώστη. Τα πράγματα έχουν πολλές και διαφορετικές όψεις και κανείς δεν μπορεί όλες μα όλες να τις γνωρίζει. Υποκειμενικά λοιπόν αλλά όσο πιο τίμια μπορώ κοιτάζω την πραγματικότητα και με αφορμή και το θάνατο της Μπέτυς Αμπατιέλου θέλω να κλάψω πολύ. Όσο που να μαλακώσει λίγο ο αφόρητος πόνος. Κι όσο να δικαιωθεί ο στίχος του ποιητή:

Πρέπει να κλάψεις πολύ για να κάνεις τον κόσμο να γελάσει!


Αντώνης και Μπέτυ με τον παλαίμαχο σκωτσέζο κομμουνιστή Γουίλι Γκάλαχερ,
το 1964 μετά την αποφυλάκιση του Αμπατιέλου

Κι από τη Μπέτυ Αμπατιέλου αυτό κρατώ. Κι ας μη τη γνώριζα προσωπικά. Την τεράστια επιμονή και υπομονή για να φέρει πίσω το γέλιο και τη χαρά. Ένα τεράστιο δίδαγμα η ζωή της και η προσωπικότητά της.


Τη βλέπουμε εδώ με τη μητέρα του άντρα της, την Ασημίνα Αμπατιέλου. Σε ένα ταξίδι της στην Ελλάδα στα χρόνια που εκείνος ήταν στη φυλακή κι εκείνη ζούσε στο Λονδίνο. Κι όμως ακόμη και τότε κρατούσε ένα πλατύ χαμόγελο. Πού την έβρισκε τόση δύναμη;

Ίσως αυτό ακριβώς να είναι το μυστικό. Και για τούτες τις μαύρες μέρες. Που αποχαιρετίσαμε όχι μόνο την Μπέτυ, εκείνη τουλάχιστον έφυγε πλήρης ημερών, αλλά και έναν ακόμη νεκρό επάνω στις επάλξεις. Να πάρουμε πάλι να τραγουδάμε στη μνήμη και της Μπέτυς και του Δημήτρη το τραγούδι:


Πάλης ξεκίνημα νέοι αγώνες
οδηγοί της ελπίδας οι πρώτοι νεκροί.

Όχι άλλα δάκρυα κλείσαν οι τάφοι
λευτεριάς λίπασμα οι πρώτοι νεκροί.

Λουλούδι φωτιάς βγαίνει στους τάφους
μήνυμα στέλνουν οι πρώτοι νεκροί.

Απάντηση θα πάρουν ενότητα κι αγώνα
για νά 'βρουν ανάπαυση οι πρώτοι νεκροί.

________________________________


ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

1. http://sarantakos.wordpress.com/2011/10/17/betty-ambatielos/


"Για την Μπέτυ Αμπατιέλου έχουμε ξαναγράψει στο ιστολόγιο, και συγκεκριμένα για το χαστούκι (;) που ίσως έδωσε στη βασίλισσα Φρειδερίκη, το χαστούκι (;) που (πολύ) έμμεσα έριξε την κυβέρνηση Καραμανλή το 1963. Σήμερα, για να τιμήσουμε τη μνήμη της, παρουσιάζω κι άλλο υλικό για την πεισματάρα δασκάλα από το Κάρντιφ."

"Όπως γράφει στα απομνημονεύματά του ο Αντώνης Αμπατιέλος, ο πρόεδρος της ΕΔΑ Ιω. Πασαλίδης ρώτησε αργότερα την Μπέτυ Αμπατιέλου αν πράγματι χαστούκισε τη Φρειδερίκη, κι όταν εκείνη επανέλαβε πως όχι, ο Πασαλίδης τη συμβούλεψε: «Μη λες ότι δεν τη χτύπησες. Ο λαός θέλει να λες ότι τη χτύπησες»."



Γελοιογραφία του Μποστ για τη συνάντηση Μπέτυς Αμπατιέλου και Πιπινέλη (1963 )

"Η συνάντηση Πιπινέλη-Αμπατιέλου, την οποία απεικονίζει το σκίτσο του Μποστ, έγινε στις 11 Ιουλίου. Ο Πιπινέλης υπόσχεται ότι θα διαβιβάσει στον Βασιλέα το αίτημα για αποφυλάκιση του Αμπατιέλου. Ενδεικτικός της διμέτωπης νοοτροπίας ορισμένων Κεντρώων είναι ο τίτλος της εφημ. Ελευθερία, που κατηγορεί για «ενδοτικότητα» τον Πιπινέλη και ενοχλείται που η συνάντηση έγινε υπό την πίεση του πεζοδρομίου."


Καταλαβαίνετε τι γυναικάρα ήταν η Μπέτυ Αμπατιέλου; Κατάφερε σε συνθήκες Αγγλίας και εποχής 1963 να επιβάλει τη θέληση του ... πεζοδρομίου! Εμείς σήμερα, εκατομμύρια λαού, δεν ξέρουμε τον τρόπο να επιβάλουμε τη θέληση ενός ολόκληρου λαού. Πάρεξ βγαίνουμε στις πλατείες και πλακωνόμαστε μεταξύ μας. Σημαία βρε να την κάνουμε αυτή τη γυναίκα, και με τη φωτογραφία της να κατεβαίνουμε από δω και μπρος στις διαδηλώσεις. Αν μη τι άλλο για να μην ξεχνάμε πού πρέπει ο λαός να ρίχνει τα χαστούκια!

2. http://www.britishpathe.com/record.php?id=43390 Βίντεο από τις διαδηλώσεις στην Αγγλία με πρωταγωνίστρια την Μπέτυ Αμπατιέλου, 1963:

London. GV. Exterior of the Aldwych Theatre. GV. & SV. People going into the Theatre. GV. Inside the foyer. SCU. Earl Mountbatten talking to the Earl of Avon (Anthony Eden). SCU. Yeomen of the Guard.

SV. Princess Marina, Princess Alexandra and her husband Mr Angus Ogilvy arriving and being greeted. SV. Princess Alexandra and Mr Ogilvy. SV. The Queen Mother talking to the Duke of Gloucester. GV. & SV.

SV. Exterior, crowds of anti-Greek demonstrators. LV. The Queen Elizabeth II and King Paul of Greece arriving. SCU. Demonstrators holding banner. LV. Queen Frederika and Prince Philip arriving. SV. Interior, Queen being greeted by Foreign Secretary Lord Home, who also greets King Paul and they both shake hands with Lady Home. CU. Yeomen of the Guard. SV. Queen Frederika and Prince Philip being greeted by Lord and Lady Home. SCU. King Paul and the Queen Mother. CU. Queen. SCU. Queen Frederika as she greets and kisses the Queen Mother.

GV. The Greek Embassy. SV. Mrs Betty Ambatielos, English born wife of Greek political prisoner, being interviewed by reporters. Her husband has been imprisoned for 16 years. CU. Mrs Ambatielos. GV. The Greek Embassy. SV. & SCU. Mrs Ambatielos holding up document which contains assurance of Greek Prime Minister that he will urge the King to release Mr Ambatielos.


3. http://www.sarantakos.com/asteia/mpost/ampatielou.html

"Πάντως η Φρειδερίκη μαζί με την πριγκίπισσα Ειρήνη προσπάθησαν να διαφύγουν ενώ ο αστυνομικός συνοδός τους είχε εξουδετερωθεί από τους διαδηλωτές, και έστριψαν σε μια πάροδο που όμως ήταν αδιέξοδο –έντρομη, η Φρειδερίκη αναγκάστηκε να χτυπήσει το κουδούνι της πρώτης πόρτας που βρήκε μπροστά της και να ζητήσει από την έκπληκτη κυρία που έμενε στο σπίτι αυτό, μια αμερικανίδα ηθοποιό, να τους επιτρέψει την είσοδο μέχρι να έρθουν οι αστυνομικοί να τις παραλάβουν.

Οι επόμενες μέρες της Φρειδερίκης δεν ήταν καλύτερες. Στις μετακινήσεις της έβρισκε μπροστά της διαδηλωτές. Χαρακτηριστικός είναι ο τίτλος της Ελευθερίας: Πολιορκείται συνεχώς η βασίλισσα εν Λονδίνω. Την Κυριακή 21/4 η εφημερίδα Σάντεϊ Εξπρές δημοσιεύει βιαιότατο άρθρο στο οποίο χαρακτηρίζει ανεπιθύμητη καλεσμένη τη Φρειδερίκη.[...]

Πράγματι, τη νύχτα της Παρασκευής 26/4 προς Σάββατο, η Μπέτυ Αμπατιέλου οργανώνει «αγρύπνια διαμαρτυρίας» έξω από το ξενοδοχείο μαζί με αριστερούς ελληνοκύπριους του Λονδίνου. Η Φρειδερίκη αναγκάζεται και πάλι να χρησιμοποιήσει μια πλαϊνή είσοδο για να τους αποφύγει. Λεπτομέρεια: επειδή ο νόμος απαγορεύει την καθιστική διαμαρτυρία στο οδόστρωμα, όχι όμως την πορεία, οι διαδηλωτές περνούν τη νύχτα βηματίζοντας συνεχώς πάνω-κάτω σε λίγα μέτρα του δρόμου, δήθεν ότι κάνουν πορεία.

Το Σάββατο ο βρετανός υπουργός εξωτερικών λόρδος Χιουμ δίνει στη δημοσιότητα επιστολή προς τη βασίλισσα Φρειδερίκη στην οποία εκφράζει τη λύπη του για τα επεισόδια Η επιστολή έχει το αποτέλεσμα να εντείνει τις διαμαρτυρίες της αγγλικής κοινής γνώμης, κι έτσι τη νύχτα του Σαββάτου προστίθενται στην αγρύπνια και τέσσερις βουλευτές του Εργατικού Κόμματος, ενώ ο τύπος παραλληλίζει την Ελλάδα των πολιτικών κρατουμένων με την Ισπανία του Φράνκο (είναι νωπή η εκτέλεση, στις 20 Απριλίου, του κομμουνιστή Χουλιάν Γκριμάου ύστερα από δίκη-παρωδία).

Η Μπέτυ Αμπατιέλου εμφανίζεται στα δελτία ειδήσεων της αγγλικής τηλεόρασης, όπου αρνείται ότι χαστούκισε τη Φρειδερίκη, ενώ φτάνει από την Αθήνα στο Λονδίνο ο Γρηγόρης Λαμπράκης. Την Κυριακή 28/4 επισκέπτεται μαζί με την Αμπατιέλου το ξενοδοχείο Κλάριτζες. Ο Λαμπράκης ζητάει ακρόαση από τη βασίλισσα η οποία δεν γίνεται δεκτή, όπως του ανακοινώνει ο υπασπιστής του διαδόχου, ο ταγματάρχης Αρναούτης. Ο Λαμπράκης δίνει συνέντευξη στις βρετανικές εφημερίδες, αναφέροντας μεταξύ άλλων ότι στην Ελλάδα δεν κυβερνά η κυβέρνηση ή ο βασιλεύς αλλά η βασίλισσα. Η Φρειδερίκη λέγεται ότι ενοχλήθηκε τρομερά από την παρέμβαση Λαμπράκη και είπε, “Δεν θα με απαλλάξει κανείς από αυτόν”, όπως έγραψε ο γραμματέας των ανακτόρων Γεράσιμος Τσιγάντες.

Η Φρειδερίκη επιστρέφει στις 30 Απριλίου ενώ τις επόμενες μέρες το θέμα συζητιέται στη βρετανική Βουλή των Κοινοτήτων, όπου η εργατική αντιπολίτευση καυτηριάζει την εσωτερική κατάσταση της Ελλάδας.

Στις 22 Μαΐου δολοφονείται στη Θεσσαλονίκη ο Γρηγόρης Λαμπράκης. Σε αφήγησή του ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε πει ότι ο τότε αρχηγός της Χωροφυλακής Βαρδουλάκης του είχε εκμυστηρευτεί ότι “κατά λάθος σκοτώθηκε ο Λαμπράκης. Η βασίλισσα είχε δώσει εντολή να τον στραπατσάρουν…”

Ο Λαμπράκης χαροπαλεύει επί μέρες αλλά χάνει τη μάχη στις 27 Μαΐου. Η κηδεία του γίνεται πάνδημη την επόμενη μέρα· την ίδια μέρα στο Λονδίνο γίνεται διαδήλωση, όπου μιλάει και η Μπέτυ Αμπατιέλου, ενώ ο Μπέρτραντ Ράσσελ εκφράζει την ευχή ότι το βασιλικό ταξίδι θα ματαιωθεί. Η «Επιτροπή των 100» ήδη αναγγέλλει διαδήλωση έξω από τα ανάκτορα του Μπάκινχαμ για την πρώτη μέρα της βασιλικής επίσκεψης, στις 9 Ιουλίου. Τις επόμενες μέρες, και ενώ ξετυλίγεται το κουβάρι του παρακρατικού δικτύου που δολοφόνησε τον Λαμπράκη, πληθαίνουν οι ειδήσεις από το Λονδίνο για τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας που ετοιμάζονται, ενώ συνδικαλιστικοί και άλλοι φορείς ζητούν τη ματαίωση του ταξιδιού.

Ο Καραμανλής προβάλλει εντονότατη τη διαφωνία του, ζητώντας να ματαιωθεί με εύσχημο τρόπο το ταξίδι και επισείοντας τον κίνδυνο χειρότερων επεισοδίων αλλά ο βασιλιάς Παύλος παραμένει αμετάπειστος. Τα πράγματα οδηγούνται σε κρίση και στις 11 Ιουνίου ο Καραμανλής παραιτείται. Μια εβδομάδα αργότερα αναλαμβάνει εντολή να σχηματίσει κυβέρνηση ο Παν. Πιπινέλης, υπουργός Εμπορίου στην προηγούμενη κυβέρνηση, με στόχο να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές περί τον Νοέμβριο. [...] "


4. http://www.grahamstevenson.me.uk/index.php?option=com_content&view=article&id=655:betty-and-tony-ambatielos&catid=1:a&Itemid=97

Betty Bartlett, born in around 1918, became better known from the late 1940s and for some decades on the left in the UK and internationally, as Betty Ambatielos, a Welsh Communist who became a doughty campaigner for Greek democracy and her own husband’s release from incarceration by fascism in Greece. She was the wife of Antonis Ambatielos, a Greek Communist serving a life sentence in his native country, arising from the defeat of the left by authoritarian forces in the post-Second World War Greek civil war.

Known more widely as Tony, Ambatielos was a Greek seafarer who found sanctuary during the Second World War in Britain and was leader of a Communist-led maritime union. He had initially been sentenced to death. Understanding how this arose is a key to understanding how Betty Bartlett, an ordinary young woman from Cardiff became an internationally renowned campaigner.


5. http://www.rizospastis.gr/story.do?id=6500190&publDate=18/10/2011 Τελευταίο «αντίο» στη συντρόφισσα Μπέττυ Αμπατιέλου


6. http://www.enet.gr/?i=news.el.politikh&id=318655 Πέθανε η Μπέττυ που σταμάτησε τη Φρειδερίκη

7. http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=645879 Πέθανε η Μπέττυ Αμπατιέλου

8. http://www2.rizospastis.gr/story.do?id=3781819&publDate= ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΜΠΑΤΙΕΛΟΣ

9. http://www2.rizospastis.gr/story.do?id=3837971&publDate=17/12/2006 και http://www2.rizospastis.gr/story.do?id=5701519&publDate=20/6/2010 Δημήτρης Τατάκης

10. http://www.politikokafeneio.com/Forum/viewtopic.php?p=21599&sid=feca9cd1baed18af9cd9761ae816d082

[...] Έτσι ύστερ΄ από μερικούς μήνες κι αφού πρόσθεσα στο βιβλίο σχετικό πρόλογο και παράρτημα με πολύτιμες συνεντεύξεις και μαρτυρίες από συντρόφους που ήξεραν τον Τατάκη, όπως οι παλαίμαχοι ναυτεργάτες αγωνιστές Σταμάτης Σκόρδος, Γιώργος Μπαϊράμης και ο Νίκος Σαραβάνος, το βιβλίο ξανακυκλοφόρησε πιο προσεγμένο στην εμφάνιση, και στο εξώφυλλο έγραφε: Εκδόσεις ΝΑΥΤΕΡΓΑΤΙΚΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ< ΠΕΙΡΑΙΑΣ 1981.

Από τότε πέρασαν τρία άσχημα χρόνια, που στη διάρκειά τους ο οπορτουνισμός εκμεταλλευόμενος το ανώμαλο εσωκομματικό καθεστώς και την έλλειψη εσωκομματικής δημοκρατίας, συνέχιζε να τρώει σαν σαράκι ό,τι ωραίο είχαμε χτίσει στο Κόμμα με αγώνες και θυσίες.

Η “ηγεσία του Φλωράκη”, ανίκανη να αξιοποιήσει τη νέα μεταχουντική κατάσταση και τα τεχνάσματα των Αμερικανών και της άρχουσας τάξης, εγκλωβίστηκε στις “αναλύσεις” και στις μηχανορραφίες των νέων αναθεωρητών. Και το αποτέλεσμα ήταν να διωχτούν από το Κόμμα πολλά μέλη και στελέχη, ιδιαίτερα από την Εργατική Τάξη. [...]


11. http://www.politikokafeneio.com/neo/modules.php?name=News&file=article&sid=1928 Αναμνήσεις ενός ναυτεργάτη, του Κώστα Γιαμπάνη

Η κρίση, που σαν σαράκι κατατρώγει το ΚΚΕ, έχει δημιουργήσει πολύ άσχημη κατάσταση. Κύρια χαρακτηριστικά αυτής της κατάστασης είναι η αποδιοργάνωση και συρρίκνωση του κόμματος. Πολλοί σύντροφοι, που δεν μπορούν ακόμα να δουν τις αιτίες, βάζουν το ερώτημα: ΤΙ ΦΤΑΙΕΙ; Το να βάζεις, όμως, ερωτήματα είναι.. επικίνδυνο πράγμα, γιατί, ψάχνοντας να βρεις την απάντηση, θα πέσεις αργά ή γρήγορα πάνω στην προδοσία της ηγεσίας του ΚΚΕ.[...]

«Άμεσος και μελλοντικός στρατηγικός στόχος του ΚΚΕ είναι η αλλαγή με κατεύθυνση το σοσιαλισμό, δηλαδή την εφαρμογή συνολικού πλέγματος οικονομικών, πολιτικών και κοινωνικών μέτρων και σειράς ριζοσπαστικών μεταρρυθμίσεων από μια δημοκρατική κυβέρνηση».

Πρώτ' απ’ όλα, αυτό το γενικό και αόριστο «αλλαγή με κατεύθυνση το σοσιαλισμό» τι πράγμα είναι; Ευχή ή σύνθημα θολούρας και αυταπατών;

Δεύτερο, τέτοιες θέσεις για το σοσιαλισμό έχουν τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα. Κι αυτά διακηρύχνουν πως με διάφορες ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις θα πάνε στο... σοσιαλισμό!

Έχει περάσει από τότε που. το πρωτοείπαν ένας αιώνας όμως κανένα δεν πήγε στο σοσιαλισμό, και ούτε θα πάει, γιατί απλούστατα ο σοσιαλισμός τους δεν είναι τίποτ' άλλο παρά εξωραϊσμένος, εκσυγχρονισμένος και ραφιναρισμένος κρατικομονοπωλιακός καπιταλισμός. [...]


12. http://www.politikokafeneio.com/neo/modules.php?name=News&file=article&sid=807 Μανόλης Πυθαρούλης

13. Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΟΕΝΟ από το περιοδικό ΜΑΤΣΑΚΟΝΙ - Άρθρο του Κ. Γιαμπάνη (αρχείο pdf)

14. Η σύγκρουση στο Σύνταγμα - μια μαρτυρία αυτόπτη μάρτυρα

1 σχόλιο:

Welcome onboard! Αφήστε μας το μήνυμά σας και θα προσπαθήσουμε να σας απαντήσουμε το συντομότερο δυνατό. Εκτός αν αλλού αρμενίζουμε... Οπότε κουράγιο μέχρι να καταπλεύσουμε και πάλι στο λιμάνι...

ΔΩΣΤΕ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ!

ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΡΙΕΣ ΤΩΝ ΑΕΝ ΑΠΑΙΤΟΥΝ:


ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ!

ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΩΡΑ!


ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΑΕΝ

Οικολογικό Περισκόπιο

10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010: ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΗ



Ο ΟΡΚΟΣ


ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ...


ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΟΝ ΖΗΤΗΣΑΝ;


Στα μάτια σας, μας είπαν, βλέπουμε το μέλλον της Ναυτιλίας. (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, κ. Φικιώρης)

Μα το δικό μας μέλλον αποδείχτηκε κόλαση.

Τώρα τα ίδια τάζουν στα νέα κορίτσια για να τα πείσουν να πάνε στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού. Αυτές δε θα χρειαστεί να περιμένουν για να ανακαλύψουν την ίδια κόλαση της ανεργίας. Από το πρώτο εξάμηνο σπουδών, αναζητώντας καράβι για πρακτική άσκηση, βρίσκονται αντιμέτωπες με τις κλειστές πόρτες των εταιρειών. Δεκάδες νέες καπετάνισσες κινδυνεύουν να χάσουν το επόμενο εξάμηνο της σχολής γιατί ο Ιούλιος μπήκε και καράβι δε βρήκαν. Πολλές ακόμη αναγκάστηκαν ήδη να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους για τον ίδιο λόγο. Μα κανενός υπευθύνου δεν ιδρώνει το αυτί.

Αντίθετα μας ζητούν να σκεφτούμε το κρουαζιερόπλοιο Ζενίθ και τα διαφυγόντα κέρδη για τον τουρισμό. Την ώρα που οι ναυτεργάτες, γυναίκες και άντρες, βρίσκονται στο απόλυτο ναδίρ. Και απαιτούν να μην απεργούμε, να μην αγωνιζόμαστε για το δίκιο μας. Είμαστε υποχρεωμένες να μην υπακούσουμε. Το δις εξαμαρτείν δεν αρμόζει ούτε στις γυναίκες. Και ειδικά σε καπετάνισσες.

Ορκιστήκαμε για καπετάνισσες. Όχι για νέες Ιφιγένειες. Και αυτόν τον όρκο θα τιμήσουμε. Καπετάνισσες στη θάλασσα και καπετάνισσες στη ζωή. Με το κεφάλι ψηλά απαιτούμε να τηρηθούν οι υποσχέσεις που μας δόθηκαν. Και να ληφθούν μέτρα ώστε να μη σβήσει ο θεσμός τριάντα χρόνων. Το μέλλον της ναυτιλίας ανήκει και σε μας. Όχι γιατί μας το έταξε ένας υπουργός μα γιατί έχουμε κι εμείς προσφέρει τον ιδρώτα μας για την ελληνική ναυτιλία.

Τώρα όμως με την άρση του καμποτάζ και τον αφανισμό των ελλήνων ναυτεργατών που θα σημάνει, το ΝΑΤ κινδυνεύει να χρεωκοπήσει. Πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις σε όσους ναυτεργάτες τόσα χρόνια έδιναν τις εισφορές τους;

Γι' αυτό στον αγώνα κατά της άρσης του καμποτάζ είμαστε όλοι ενωμένοι. Άντρες και γυναίκες. Παλιές και νέες καπετάνισσες. Και είναι ο αγώνας αυτός αγώνας επιβίωσης.

Μη μας ζητάτε λοιπόν να σκεφτούμε το Ζενίθ. Γιατί αυτός που βρίσκεται στο ναδίρ δεν έχει πια τίποτε άλλο να χάσει αν αγωνιστεί. Εκτός από τις αλυσίδες του.

Βίρα λοιπόν τις άγκυρες! Κι ας σπάσουν και οι καδένες. Για το μέλλον που ονειρευτήκαμε και δικαιούμαστε μετά από τριάντα χρόνια να ζήσουμε. Την καταξίωση του θεσμού της ελληνίδας καπετάνισσας.

Έτσι τιμούμε εμείς την επέτειο των τριάντα χρόνων από την αποφοίτηση. Με αγώνες!

Εκεί, στον Πειραιά, στο λιμάνι. Που η ακηδία όλων μας ξεμπάρκαρε.

Είναι η ώρα να μας ξαναβρούν μπροστά τους. Και η ώρα να σταματήσουν να ξεγελάν κι άλλες αθώες κοπέλες με κούφιες υποσχέσεις. Η ώρα να βγει ο θεσμός από την κόλαση.

Τριάντα χρόνια μετά ξέρουμε καλά γιατί μας άνοιξαν την πόρτα της ναυτιλίας. Χωρίς καν να το ζητήσουμε εμείς. Τώρα νομίζουν πως έχουν το δικαίωμα να την ξανακλείσουν. Ωραία λοιπόν. Στις δικές τους κλειστές πόρτες απαντάμε με κλειστά λιμάνια. Δίκαιο δεν είναι;

Ή όλοι μαζί στο ζενίθ ή όλοι μαζί στο ναδίρ. Δεν μπορεί η μεν ελληνόκτητη ναυτιλία να είναι πρώτη στον κόσμο και να ανθοφορεί και οι έλληνες ναυτεργάτες να πετιούνται στον καιάδα. 85.000 έλληνες ναυτικοί το 1980, λιγότεροι από 20.000 σήμερα. Μιλάνε οι αριθμοί. Κόντρα στους αριθμούς για τα διαφυγόντα κέρδη από το Ζενίθ και το κάθε Ζενίθ. Και στο κάτω κάτω ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Απαιτούμε λοιπόν από την Πολιτεία να θέσει στο ζενίθ της τον άνθρωπο. Ζητάμε να πάρει πίσω την άρση του καμποτάζ και να θεσμοθετήσει μέτρα στήριξης τόσο των ελλήνων ναυτεργατών όσο και της γυναίκας ναυτεργάτριας.

Ζητάμε πολλά; Όχι! Ζητάμε μόνο να τιμήσουν τα τριάντα χρόνια που χωρίς καμία στήριξη καταφέραμε να κρατήσουμε ζωντανό το θεσμό της ελληνίδας καπετάνισσας. Και που παρά τις αντιξοότητες έχουμε σήμερα να καμαρώνουμε αρκετές συναδέλφισσες σε βαθμό υποπλοιάρχου αλλά και πρώτου πλοιάρχου.

Αποδείξαμε πως μπορούμε να σταθούμε ισάξια με τους άντρες συναδέλφους στις γέφυρες των πλοίων. Και δεν ανεχόμαστε άλλο πια ούτε διακρίσεις εξαιτίας του φύλου μας ούτε και άλλη εκμετάλλευση των γυναικών ναυτικών με στόχο να χτυπηθεί συνολικά το ναυτεργατικό κίνημα. Σας είπαμε, ξέρουμε γιατί μας ανοίξατε την πόρτα. Δε μας κάνατε χάρη.

Μας βάλατε στα καράβια για τον ίδιο λόγο που τώρα βάζετε τους αλλοδαπούς. Χωρίς να νοιάζεστε αν θα τα καταφέρουμε επαγγελματικά. Μας θέλατε το πολύ πολύ για ανθυποπλοιάρχους. Δεν περιμένατε πως θα καταφέρουμε κάτι καλύτερο. Επιδιώκατε να δημιουργήσετε ζευγάρια ναυτικών. Να μένουμε περισσότερο στο πλοίο, να δεχόμαστε μικρότερους μισθούς για να μας ναυτολογήσετε μαζί. Κι όταν τα σχέδιά σας βγήκαν όλα πλάνα, βιαστήκατε να μας κλείσετε την πόρτα. Προτιμώντας τους αλλοδαπούς.

Ε, σας λέμε ότι και αυτό το σχέδιο πλάνη θα βγει. Θα φροντίσουν οι ναυτεργάτες γι' αυτό. Κι εμείς θα σταθούμε δίπλα τους. Δίπλα στο ταξικό ναυτεργατικό κίνημα. Γιατί αυτό και μόνο μας στήριξε αταλάντευτα τριάντα τόσα χρόνια. Αν μη τι άλλο χρωστάμε τώρα να ανταποδώσουμε.

Γιατί αχάριστες οι ελληνίδες καπετάνισσες δεν είναι. Και το ξέρετε. Όπως αγαπήσαμε τα καράβια σας όταν μας δώσατε την ευκαιρία να εργαστούμε , και υπερβάλαμε εαυτούς για να σταθούμε αντάξιες, ίδια τώρα τιμούμε τα τριάντα χρόνια της παρουσίας μας υποστηρίζοντας ολόψυχα τον αγώνα των ναυτεργατών.

Στο κάτω κάτω δε μας αφήσατε άλλο δρόμο. Ο αγώνας των ναυτεργατών είναι η μόνη μας ελπίδα να μη σβήσει ο κλάδος μας. Και να μην πάνε στράφι τριάντα χρόνια προσπάθειας και θυσίας.