BLOG ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ Ε.Ν.

Διαμαρτύρεται και ο όμιλος Αγγελικούση για έλλειψη ελλήνων ναυτικών

Το διαβάσαμε στο ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ:

http://www.protothema.gr/economy/article/?aid=107575



Όμιλος Αγγελικούση:

Πρόβλημα η έλλειψη Ελλήνων ναυτικών

22/02/2011 08:46

«Οι Σημαίες στα πλοία εύκολα ανεβοκατεβαίνουν, τα πληρώματα όταν φύγουν δύσκολα γυρίζουν» έλεγε ο Ανδρέας Γ. Λαιμός ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 70. Ο Όμιλος Αγγελικούση όμως αποδίδει προτεραιότητα και στη σημαία και στα πληρώματα πρωταθλητής της ελληνικής σημαίας αλλά και πρωτεργάτης της ναυτικής εκπαίδευσης.

Με έναν στόλο που αποτελείται από 100 πλοία φιγουράρει στην πρώτη 3άδα των πιο ισχυρών Ελλήνων εφοπλιστών. Το πρόβλημα όμως είναι η έλλειψη Ελλήνων Αξιωματικών αφού οι νέοι αν και αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα δύσκολα στρέφονται στη θάλασσα όπου οι μισθοί πρωτοξεκινούν από τα 4.000 ευρώ!

Το θέμα έχει πάρει σοβαρές διαστάσεις με αποτέλεσμα σύμφωνα με πληροφορίες να ετοιμάζεται τροπολογία που θα επιτρέπει να ταξιδεύουν και συνταξιούχοι αξιωματικοί του εμπορικού ναυτικού στα υπό ελληνική σημαία πλοία.

«Δραστηριοποιούμεθα όλοι μας, σε μία βιομηχανία κεφαλαιακής έντασης και οι επενδύσεις μας στα πλοία είναι ιδιαίτερα ακριβές. Το γεγονός όμως ότι τα πλοία αυτά επιχειρούν χιλιάδες ναυτικά μίλια μακριά από τα γραφεία μας, αναδεικνύει τον ανθρωποκεντρικό παράγοντα ως τον σπουδαιότερο όλων» επισημαίνει ο Γενικός Διευθυντής του Ομίλου Γιάννης Πλατσιδάκης με την ευκαιρία της βράβευσης του Ομίλου με το βραβείο «Ευκράντη».

«Στα 60 χρόνια ύπαρξης του Ομίλου μας, αρχικά με τον αείμνηστο Αντώνη Αγγελικούση και μεταγενέστερα με τον Γιάννη Αγγελικούση, η αναγνώριση του ρόλου των ναυτικών μας στην επιτυχή εξέλιξη της εταιρίας μας είναι υψίστη. Κατ’ επέκταση, η Ναυτική Εκπαίδευση είναι στην κορυφή των στόχων και προτεραιοτήτων μας. Ξεκινήσαμε δειλά το 1991, με την εφαρμογή της Εναλλακτικής Εκπαίδευσης, με 10 σπουδαστές και καταλήξαμε το 2010 σε 281» και προσθέτει:

«Μέχρι το τέλος Ιανουαρίου 2011 στα πλοία μας έχουν καταγραφεί 481.096 ημέρες ναυτολόγησης Σπουδαστών. Σήμερα, από τους υπηρετούντες και τους σε αναμονή ναυτολόγησης αξιωματικούς μας, οι 298 έχουν υπηρετήσει στα πλοία μας ως Σπουδαστές ΑΕΝ. Με την ευκαιρία αυτή επιθυμώ να τονίσω την θετική εμπειρία και γνώμη που έχουμε για την Ναυτική Εκπαίδευση της χώρας μας. Μην ξεχνάμε ότι οι απόφοιτοι των ΑΕΝ επανδρώνουν τα πλοία μας και συμβάλλουν στην επιτυχημένη πορεία της Ελληνικής Ναυτιλίας και την, ανά τα λιμάνια του κόσμου, αναγνώριση της Ελληνικής Σημαίας ως ποιοτικής τοιαύτης».

Όμως αναγκαία όσο ποτέ είναι η ανάγκη για βελτίωση των παρεχομένων σπουδών στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού αφού η ναυτιλιακή βιομηχανία εξελίσσεται με ραγδαίους ρυθμούς:

«Περιθώρια βελτίωσης υπάρχουν, όπως υπάρχουν στα πανεπιστήμια μας, στα νοσοκομεία μας, στην δικαιοσύνη μας κλπ, και πρέπει όλοι, με καθαρή σκέψη, να εργασθούμε και να συμβάλλουμε στην κατεύθυνση αυτή. Αναφέρομαι στην καθαρή θετική σκέψη γιατί πολλές απόψεις εκφράζονται από άτομα και κύκλους που είτε παντελή ή ελάχιστη γνώση του χώρου έχουν» επισημαίνει ο Γιάννης Πλατσιδάκης:

«Απευθυνόμενος στην Πολιτεία επιθυμώ να πω: Μιλήστε και με τους χρήστες της Ναυτικής Εκπαίδευσης, τις εταιρίες εκείνες που επισκέπτονται και συνδράμουν τις ΑΕΝ, που προσλαμβάνουν τους Σπουδαστές των και τους εξελίσσουν σε Αξιωματικούς. Πρέπει να σταματήσει η διασπορά φαεινών ιδεών που με μεγάλη προχειρότητα εκτοξεύονται π.χ. ότι πρέπει να κλείσουν οι περιφερειακές Σχολές και να καταλήξουμε σε 2 ή 3 μεγάλες ΑΕΝ με πολλές εκατοντάδες ή μερικές χιλιάδες Σπουδαστές εκάστη. Δεν μάθαμε άραγε τίποτα από την παταγώδη αποτυχία της Μέσης Εκπαίδευσης ; Όταν μάλιστα η ίδια η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επιμένει στην ανάπτυξη των Σχολών σε τόπους με ναυτική παράδοση» και καταλήγει:

«Οι ανά τον κόσμο ανταγωνιστές μας καιροφυλακτούν για αποτυχίες και αστοχίες μας. Μην τους δώσουμε την χαρά να καταστρέψουμε την διαχρονική Ναυτική Εκπαίδευση στην χώρα μας. Η ΑΕΝ της Ύδρας, μια περιφερειακή Σχολή, μορφώνει Αξιωματικούς συνεχώς από το 1749 μέχρι σήμερα και αποτελεί τίτλο τιμής και παγκόσμια πρωτιά της χώρας μας».

Εμείς οι Καπετάνισσες αγαπούμε ιδιαίτερα τον Όμιλο Αγγελικούση. Γιατί και ο Όμιλος Αγγελικούση περιβάλλει με στοργή τις ελληνίδες καπετάνισσες και δίνει ευκαιρίες στις γυναίκες αξιωματικούς για καριέρα στη θάλασσα. Και χαιρόμαστε που για μια ακόμη φορά κάνει τη διαφορά υψώνοντας φωνή διαμαρτυρίας για το θέμα της Ναυτικής Εκπαίδευσης και βάζοντας το θέμα σε άλλη βάση από τους πολλούς που μιλάνε για το ίδιο θέμα και δεν ξέρουν τι λένε...

Ας ελπίσουμε να εισακουστούν οι διαμαρτυρίες και από τους αρμοδίους.

4 σχόλια:

  1. poies eykaireies dinoun??? egw 2 xronia prospathw na mpw! ws dokimos..... kai mpainoun oi alloi me to meswn!! egw p den exw meswn tha meinw stin apeksw...eidi emeina!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ο Αγγελικούσης έχει 100 καράβια. Δεν έχει 700 να πάρει όλους τους δοκίμους. Μιλάς για μέσον και θα σου θυμίσω ότι το θέμα μέσον ισχύει για δημόσιες υπηρεσίες. Η κάθε ιδιωτική εταιρεία διατηρεί το δικαίωμα να επιλέγει τα πρόσωπα που θα ναυτολογήσει. Θα ίσχυε κάτι άλλο μόνο αν τα καράβια ήταν επιδοτούμενα από το κράτος. Ο Αγγελικούσης όμως δεν έχει ποστάλια στο Αιγαίο για να παίρνει επιδοτήσεις. Αντίθετα επιδοτεί ο ίδιος ο όμιλος τη Ναυτική Εκπαίδευση όπως έκανε πρόσφατα και για την ΑΕΝ ΚΥΜΗΣ. Και όμως ο Γενικός Διευθυντής αυτό απέφυγε να το πει. Εμείς το μάθαμε μέσω σπουδαστών της Κύμης. Λογικό δεν είναι λοιπόν και να διαλέγει τους καλύτερους κατά τη γνώμη των υπευθύνων; Πχ σπουδαστές με ψηλή βαθμολογία που έχουν περάσει όλα τα μαθήματα; Ή μήπως το βρίσκεις άδικο να προσλάβουν ένα δόκιμο που ο πατέρας του ήδη υπηρετεί στην εταιρεία; Είναι μέσον αυτό; Ή μήπως ένα αίσθημα οικογενειακό που προσπαθεί η εταιρεία να διατηρήσει;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Γιατί όμως δε παίρνεται κατώτερα πληρώματα Έλληνες ειδικά στη μηχανή; Δεν απαντάει όμως κανένας κυρία Δανάη;
    Μανώλης β' μηχανοδηγός

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αγαπητέ μου, δεν είμαι στέλεχος του ομίλου Αγγελικούση για να σου απαντήσω. Εμείς ως ιστολόγιο παρακολουθούμε τα θέματα που αφορούν τις γυναίκες αξιωματικούς καταστρώματος. Και από εκείνες αντλούμε πληροφορίες για το τι συμβαίνει στους χώρους εργασίας. Και συγκεκριμένα μέσα από μια πολυπληθή ομάδα που έχουμε στο face book αλλά και μέσα από προσωπική γνωριμία με πολλές από τις σημερινές καπετάνισσες.

    Για τους μηχανικούς υπάρχουν τα ναυτεργατικά σωματεία ΠΕΜΕΝ και ΣΤΕΦΕΝΣΟΝ που νομίζω ότι κάνουν με τον καλύτερο τρόπο τη δουλειά τους. Δεν έχεις παρά να απευθυνθείς στο σωματείο σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Welcome onboard! Αφήστε μας το μήνυμά σας και θα προσπαθήσουμε να σας απαντήσουμε το συντομότερο δυνατό. Εκτός αν αλλού αρμενίζουμε... Οπότε κουράγιο μέχρι να καταπλεύσουμε και πάλι στο λιμάνι...

ΔΩΣΤΕ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ!

ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΡΙΕΣ ΤΩΝ ΑΕΝ ΑΠΑΙΤΟΥΝ:


ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ!

ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΩΡΑ!


ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΑΕΝ

Οικολογικό Περισκόπιο

10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010: ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΗ



Ο ΟΡΚΟΣ


ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ...


ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΟΝ ΖΗΤΗΣΑΝ;


Στα μάτια σας, μας είπαν, βλέπουμε το μέλλον της Ναυτιλίας. (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, κ. Φικιώρης)

Μα το δικό μας μέλλον αποδείχτηκε κόλαση.

Τώρα τα ίδια τάζουν στα νέα κορίτσια για να τα πείσουν να πάνε στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού. Αυτές δε θα χρειαστεί να περιμένουν για να ανακαλύψουν την ίδια κόλαση της ανεργίας. Από το πρώτο εξάμηνο σπουδών, αναζητώντας καράβι για πρακτική άσκηση, βρίσκονται αντιμέτωπες με τις κλειστές πόρτες των εταιρειών. Δεκάδες νέες καπετάνισσες κινδυνεύουν να χάσουν το επόμενο εξάμηνο της σχολής γιατί ο Ιούλιος μπήκε και καράβι δε βρήκαν. Πολλές ακόμη αναγκάστηκαν ήδη να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους για τον ίδιο λόγο. Μα κανενός υπευθύνου δεν ιδρώνει το αυτί.

Αντίθετα μας ζητούν να σκεφτούμε το κρουαζιερόπλοιο Ζενίθ και τα διαφυγόντα κέρδη για τον τουρισμό. Την ώρα που οι ναυτεργάτες, γυναίκες και άντρες, βρίσκονται στο απόλυτο ναδίρ. Και απαιτούν να μην απεργούμε, να μην αγωνιζόμαστε για το δίκιο μας. Είμαστε υποχρεωμένες να μην υπακούσουμε. Το δις εξαμαρτείν δεν αρμόζει ούτε στις γυναίκες. Και ειδικά σε καπετάνισσες.

Ορκιστήκαμε για καπετάνισσες. Όχι για νέες Ιφιγένειες. Και αυτόν τον όρκο θα τιμήσουμε. Καπετάνισσες στη θάλασσα και καπετάνισσες στη ζωή. Με το κεφάλι ψηλά απαιτούμε να τηρηθούν οι υποσχέσεις που μας δόθηκαν. Και να ληφθούν μέτρα ώστε να μη σβήσει ο θεσμός τριάντα χρόνων. Το μέλλον της ναυτιλίας ανήκει και σε μας. Όχι γιατί μας το έταξε ένας υπουργός μα γιατί έχουμε κι εμείς προσφέρει τον ιδρώτα μας για την ελληνική ναυτιλία.

Τώρα όμως με την άρση του καμποτάζ και τον αφανισμό των ελλήνων ναυτεργατών που θα σημάνει, το ΝΑΤ κινδυνεύει να χρεωκοπήσει. Πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις σε όσους ναυτεργάτες τόσα χρόνια έδιναν τις εισφορές τους;

Γι' αυτό στον αγώνα κατά της άρσης του καμποτάζ είμαστε όλοι ενωμένοι. Άντρες και γυναίκες. Παλιές και νέες καπετάνισσες. Και είναι ο αγώνας αυτός αγώνας επιβίωσης.

Μη μας ζητάτε λοιπόν να σκεφτούμε το Ζενίθ. Γιατί αυτός που βρίσκεται στο ναδίρ δεν έχει πια τίποτε άλλο να χάσει αν αγωνιστεί. Εκτός από τις αλυσίδες του.

Βίρα λοιπόν τις άγκυρες! Κι ας σπάσουν και οι καδένες. Για το μέλλον που ονειρευτήκαμε και δικαιούμαστε μετά από τριάντα χρόνια να ζήσουμε. Την καταξίωση του θεσμού της ελληνίδας καπετάνισσας.

Έτσι τιμούμε εμείς την επέτειο των τριάντα χρόνων από την αποφοίτηση. Με αγώνες!

Εκεί, στον Πειραιά, στο λιμάνι. Που η ακηδία όλων μας ξεμπάρκαρε.

Είναι η ώρα να μας ξαναβρούν μπροστά τους. Και η ώρα να σταματήσουν να ξεγελάν κι άλλες αθώες κοπέλες με κούφιες υποσχέσεις. Η ώρα να βγει ο θεσμός από την κόλαση.

Τριάντα χρόνια μετά ξέρουμε καλά γιατί μας άνοιξαν την πόρτα της ναυτιλίας. Χωρίς καν να το ζητήσουμε εμείς. Τώρα νομίζουν πως έχουν το δικαίωμα να την ξανακλείσουν. Ωραία λοιπόν. Στις δικές τους κλειστές πόρτες απαντάμε με κλειστά λιμάνια. Δίκαιο δεν είναι;

Ή όλοι μαζί στο ζενίθ ή όλοι μαζί στο ναδίρ. Δεν μπορεί η μεν ελληνόκτητη ναυτιλία να είναι πρώτη στον κόσμο και να ανθοφορεί και οι έλληνες ναυτεργάτες να πετιούνται στον καιάδα. 85.000 έλληνες ναυτικοί το 1980, λιγότεροι από 20.000 σήμερα. Μιλάνε οι αριθμοί. Κόντρα στους αριθμούς για τα διαφυγόντα κέρδη από το Ζενίθ και το κάθε Ζενίθ. Και στο κάτω κάτω ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Απαιτούμε λοιπόν από την Πολιτεία να θέσει στο ζενίθ της τον άνθρωπο. Ζητάμε να πάρει πίσω την άρση του καμποτάζ και να θεσμοθετήσει μέτρα στήριξης τόσο των ελλήνων ναυτεργατών όσο και της γυναίκας ναυτεργάτριας.

Ζητάμε πολλά; Όχι! Ζητάμε μόνο να τιμήσουν τα τριάντα χρόνια που χωρίς καμία στήριξη καταφέραμε να κρατήσουμε ζωντανό το θεσμό της ελληνίδας καπετάνισσας. Και που παρά τις αντιξοότητες έχουμε σήμερα να καμαρώνουμε αρκετές συναδέλφισσες σε βαθμό υποπλοιάρχου αλλά και πρώτου πλοιάρχου.

Αποδείξαμε πως μπορούμε να σταθούμε ισάξια με τους άντρες συναδέλφους στις γέφυρες των πλοίων. Και δεν ανεχόμαστε άλλο πια ούτε διακρίσεις εξαιτίας του φύλου μας ούτε και άλλη εκμετάλλευση των γυναικών ναυτικών με στόχο να χτυπηθεί συνολικά το ναυτεργατικό κίνημα. Σας είπαμε, ξέρουμε γιατί μας ανοίξατε την πόρτα. Δε μας κάνατε χάρη.

Μας βάλατε στα καράβια για τον ίδιο λόγο που τώρα βάζετε τους αλλοδαπούς. Χωρίς να νοιάζεστε αν θα τα καταφέρουμε επαγγελματικά. Μας θέλατε το πολύ πολύ για ανθυποπλοιάρχους. Δεν περιμένατε πως θα καταφέρουμε κάτι καλύτερο. Επιδιώκατε να δημιουργήσετε ζευγάρια ναυτικών. Να μένουμε περισσότερο στο πλοίο, να δεχόμαστε μικρότερους μισθούς για να μας ναυτολογήσετε μαζί. Κι όταν τα σχέδιά σας βγήκαν όλα πλάνα, βιαστήκατε να μας κλείσετε την πόρτα. Προτιμώντας τους αλλοδαπούς.

Ε, σας λέμε ότι και αυτό το σχέδιο πλάνη θα βγει. Θα φροντίσουν οι ναυτεργάτες γι' αυτό. Κι εμείς θα σταθούμε δίπλα τους. Δίπλα στο ταξικό ναυτεργατικό κίνημα. Γιατί αυτό και μόνο μας στήριξε αταλάντευτα τριάντα τόσα χρόνια. Αν μη τι άλλο χρωστάμε τώρα να ανταποδώσουμε.

Γιατί αχάριστες οι ελληνίδες καπετάνισσες δεν είναι. Και το ξέρετε. Όπως αγαπήσαμε τα καράβια σας όταν μας δώσατε την ευκαιρία να εργαστούμε , και υπερβάλαμε εαυτούς για να σταθούμε αντάξιες, ίδια τώρα τιμούμε τα τριάντα χρόνια της παρουσίας μας υποστηρίζοντας ολόψυχα τον αγώνα των ναυτεργατών.

Στο κάτω κάτω δε μας αφήσατε άλλο δρόμο. Ο αγώνας των ναυτεργατών είναι η μόνη μας ελπίδα να μη σβήσει ο κλάδος μας. Και να μην πάνε στράφι τριάντα χρόνια προσπάθειας και θυσίας.