BLOG ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ Ε.Ν.

Η ΣΤΡΑΒΟΜΑΡΑ ΤΟΥ ΣΕΣΙΛΙΑ

Η είδηση έκανε χτες το γύρο των ΜΜΕ. Για τη σύγκρουση πλοίων στη Σιγκαπούρη. Το ένα ελληνικό. Το Anangel Explorer, του ομίλου Αγγελικούση. Ένα καράβι σαν και τα υπόλοιπα του ομίλου, κόσμημα της ελληνικής εμπορικής ναυτιλίας:

Φορτηγό ξηρού φορτίου, με 289 μέτρα μήκος και 42 πλάτος. Ναυπηγημένο μόλις το 2007.


Ποιος ναυτικός δε θα 'θελε να ταξιδεύει με τέτοιο καράβι; Μα κοίτα το! Αυτό δεν είναι καράβι, μπιμπελό είναι. Να είσαι εκεί, και τι στον κόσμο!!! Να το περπατάς, να το μυρίζεις, να γίνεσαι ένα με το γουργούρισμα της μηχανής του. Έρωτας και πάθος ατελείωτο!

Μόνο 22 όμως είναι οι τυχεροί που ανήκουν στο πλήρωμα του Anangel Explorer. Οι 10 απ' αυτούς έλληνες.

Προχτές βρίσκοντας στη Σιγκαπούρη. Άδειοι. Και αγκυροβολημένοι. Κάνοντας πετρέλευση. Παίρνοντας δηλαδή καύσιμα.

Όταν ένα καράβι είναι αγκυροβολημένο και ειδικά στη διαδικασία πετρέλευσης είναι σαν τον άνθρωπο που τον έχουν βάλει στο χειρουργικό κρεβάτι και του έχουν κάνει και αναισθησία. Ό,τι και να συμβεί, δεν μπορεί να αντιδράσει. Δεν μπορεί να κουνηθεί. Και ιδιαίτερα σε κάποιον που διαθέτει στραβομάρα περιωπής. Σαν τη στραβομάρα του παναμέζικου φορτηγού Σεσίλια:

Που δεν είδε μπροστά του κοτζάμ καράβι και πήγε και στουκάρησε πάνω του! Ευτυχώς χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα. Και χωρίς κανένας από τα μέλη των πληρωμάτων να αναφερθεί ως τραυματίας.

Αλλά βρε παιδιά του Σεσίλια. Βρε συνάδελφοι. Από όποια χώρα και να κρατά η σκούφια σας. Είναι δυνατόν να πάτε να πέσετε πάνω σε αγκυροβολημένο πλοίο; Που τα είχατε τα στραβά σας;

Και καταλαβαίνετε τη λαχτάρα που πήραν οι δικοί μας. Να βλέπουν τον άλλο μπόγο, ιδίων περίπου διαστάσεων και σε μήκος και σε φάρδος, να κατευθύνεται πάνω τους. Κι αυτοί να μην μπορούν να κάνουν το παραμικρό.

Τέλος πάντων. Τέλος καλό και όλα καλά. Μόνο μικρές υλικές ζημιές προκλήθηκαν. Εκτός βεβαίως από το τι θα ακούστηκε εκείνη την ώρα στη γέφυρα του ελληνικού πλοίου. Και που μόνο ναυτικός μπορεί να τα φανταστεί...

Εμείς στέλνουμε την αγάπη μας στο Anangel Explorer

και χιλιάδες ευχές τίποτε κακό να μην ξανασυναντήσει στη ρότα του.

Για τους άλλους, του Σεσίλια;

Αν δεν μπορούν να κουμαντάρουν το καράβι που τους εμπιστεύτηκαν, το καλύτερο που έχουν να κάνουν είναι να πάνε σπίτια τους. Δεν τους χρωστάνε τίποτε οι άλλοι ναυτικοί να τους κοψοχολιάζουν...

2 σχόλια:

  1. Το γραφω για να δειξω κατα την γνωμη μου ποσο διαφορετικα ειναι σε οργανομενα πλοια υπο ελληνικη σημαια και πως σε κατι πλοια που ανηκουν σε εφοπλιστες πειρατες που παιζουν την ζωη των ναυτικων τους κορονα γραμματα για 500 ευρω παραπανω.Ναυτεμπορικη=απηχθη ελληνας Α' μηχανικος απο πλοιο που ηταν στην νιγηρια απο ομαδα ενοπλων.Το πλοιο ειχε σημαια αγιου βικεντιου;;;;;πλοιαρχο ουκρανο και πληρωμα ΟΗΕ.Ας μας πει αυτος ο εφοπλιστης η' μαλον να πει στην οικογενεια του συναδελφου τη πλοιο ειναι αυτο τη στανταρτ ειχε τη βαρδιες,τη level ασφαλειας.ΝΑΙ μπορει και στα ελληνικα πλοια να συμβαινουν διαφορα αλλα οχι ετσι ρε παιδια οχι ετσι,ποιος θα μου πει οτι δεν φταιει οτο πληρωμα στην περιπτωση αυτη.Και ξεραν και ποιον να παρουν αυτον που τζουζη(λογο διασημοτητας που θα παρει το θεμα)τον εφοπλιστη και θα πρεπει να πληρωση γρηγορα.Τιποτα αλλο ας ελπιζουμε να υπαρχει καλο τελος.ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. καλα ταξιδια σε ολα τα καραβια ελληνικα και μη! εχουμε κι εμεις τους δικους μας στο εξπλορερ. Φιλια Πανουλη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Welcome onboard! Αφήστε μας το μήνυμά σας και θα προσπαθήσουμε να σας απαντήσουμε το συντομότερο δυνατό. Εκτός αν αλλού αρμενίζουμε... Οπότε κουράγιο μέχρι να καταπλεύσουμε και πάλι στο λιμάνι...

ΔΩΣΤΕ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ!

ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΡΙΕΣ ΤΩΝ ΑΕΝ ΑΠΑΙΤΟΥΝ:


ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ!

ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΩΡΑ!


ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΑΕΝ

Οικολογικό Περισκόπιο

10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010: ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΗ



Ο ΟΡΚΟΣ


ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ...


ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΟΝ ΖΗΤΗΣΑΝ;


Στα μάτια σας, μας είπαν, βλέπουμε το μέλλον της Ναυτιλίας. (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, κ. Φικιώρης)

Μα το δικό μας μέλλον αποδείχτηκε κόλαση.

Τώρα τα ίδια τάζουν στα νέα κορίτσια για να τα πείσουν να πάνε στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού. Αυτές δε θα χρειαστεί να περιμένουν για να ανακαλύψουν την ίδια κόλαση της ανεργίας. Από το πρώτο εξάμηνο σπουδών, αναζητώντας καράβι για πρακτική άσκηση, βρίσκονται αντιμέτωπες με τις κλειστές πόρτες των εταιρειών. Δεκάδες νέες καπετάνισσες κινδυνεύουν να χάσουν το επόμενο εξάμηνο της σχολής γιατί ο Ιούλιος μπήκε και καράβι δε βρήκαν. Πολλές ακόμη αναγκάστηκαν ήδη να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους για τον ίδιο λόγο. Μα κανενός υπευθύνου δεν ιδρώνει το αυτί.

Αντίθετα μας ζητούν να σκεφτούμε το κρουαζιερόπλοιο Ζενίθ και τα διαφυγόντα κέρδη για τον τουρισμό. Την ώρα που οι ναυτεργάτες, γυναίκες και άντρες, βρίσκονται στο απόλυτο ναδίρ. Και απαιτούν να μην απεργούμε, να μην αγωνιζόμαστε για το δίκιο μας. Είμαστε υποχρεωμένες να μην υπακούσουμε. Το δις εξαμαρτείν δεν αρμόζει ούτε στις γυναίκες. Και ειδικά σε καπετάνισσες.

Ορκιστήκαμε για καπετάνισσες. Όχι για νέες Ιφιγένειες. Και αυτόν τον όρκο θα τιμήσουμε. Καπετάνισσες στη θάλασσα και καπετάνισσες στη ζωή. Με το κεφάλι ψηλά απαιτούμε να τηρηθούν οι υποσχέσεις που μας δόθηκαν. Και να ληφθούν μέτρα ώστε να μη σβήσει ο θεσμός τριάντα χρόνων. Το μέλλον της ναυτιλίας ανήκει και σε μας. Όχι γιατί μας το έταξε ένας υπουργός μα γιατί έχουμε κι εμείς προσφέρει τον ιδρώτα μας για την ελληνική ναυτιλία.

Τώρα όμως με την άρση του καμποτάζ και τον αφανισμό των ελλήνων ναυτεργατών που θα σημάνει, το ΝΑΤ κινδυνεύει να χρεωκοπήσει. Πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις σε όσους ναυτεργάτες τόσα χρόνια έδιναν τις εισφορές τους;

Γι' αυτό στον αγώνα κατά της άρσης του καμποτάζ είμαστε όλοι ενωμένοι. Άντρες και γυναίκες. Παλιές και νέες καπετάνισσες. Και είναι ο αγώνας αυτός αγώνας επιβίωσης.

Μη μας ζητάτε λοιπόν να σκεφτούμε το Ζενίθ. Γιατί αυτός που βρίσκεται στο ναδίρ δεν έχει πια τίποτε άλλο να χάσει αν αγωνιστεί. Εκτός από τις αλυσίδες του.

Βίρα λοιπόν τις άγκυρες! Κι ας σπάσουν και οι καδένες. Για το μέλλον που ονειρευτήκαμε και δικαιούμαστε μετά από τριάντα χρόνια να ζήσουμε. Την καταξίωση του θεσμού της ελληνίδας καπετάνισσας.

Έτσι τιμούμε εμείς την επέτειο των τριάντα χρόνων από την αποφοίτηση. Με αγώνες!

Εκεί, στον Πειραιά, στο λιμάνι. Που η ακηδία όλων μας ξεμπάρκαρε.

Είναι η ώρα να μας ξαναβρούν μπροστά τους. Και η ώρα να σταματήσουν να ξεγελάν κι άλλες αθώες κοπέλες με κούφιες υποσχέσεις. Η ώρα να βγει ο θεσμός από την κόλαση.

Τριάντα χρόνια μετά ξέρουμε καλά γιατί μας άνοιξαν την πόρτα της ναυτιλίας. Χωρίς καν να το ζητήσουμε εμείς. Τώρα νομίζουν πως έχουν το δικαίωμα να την ξανακλείσουν. Ωραία λοιπόν. Στις δικές τους κλειστές πόρτες απαντάμε με κλειστά λιμάνια. Δίκαιο δεν είναι;

Ή όλοι μαζί στο ζενίθ ή όλοι μαζί στο ναδίρ. Δεν μπορεί η μεν ελληνόκτητη ναυτιλία να είναι πρώτη στον κόσμο και να ανθοφορεί και οι έλληνες ναυτεργάτες να πετιούνται στον καιάδα. 85.000 έλληνες ναυτικοί το 1980, λιγότεροι από 20.000 σήμερα. Μιλάνε οι αριθμοί. Κόντρα στους αριθμούς για τα διαφυγόντα κέρδη από το Ζενίθ και το κάθε Ζενίθ. Και στο κάτω κάτω ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Απαιτούμε λοιπόν από την Πολιτεία να θέσει στο ζενίθ της τον άνθρωπο. Ζητάμε να πάρει πίσω την άρση του καμποτάζ και να θεσμοθετήσει μέτρα στήριξης τόσο των ελλήνων ναυτεργατών όσο και της γυναίκας ναυτεργάτριας.

Ζητάμε πολλά; Όχι! Ζητάμε μόνο να τιμήσουν τα τριάντα χρόνια που χωρίς καμία στήριξη καταφέραμε να κρατήσουμε ζωντανό το θεσμό της ελληνίδας καπετάνισσας. Και που παρά τις αντιξοότητες έχουμε σήμερα να καμαρώνουμε αρκετές συναδέλφισσες σε βαθμό υποπλοιάρχου αλλά και πρώτου πλοιάρχου.

Αποδείξαμε πως μπορούμε να σταθούμε ισάξια με τους άντρες συναδέλφους στις γέφυρες των πλοίων. Και δεν ανεχόμαστε άλλο πια ούτε διακρίσεις εξαιτίας του φύλου μας ούτε και άλλη εκμετάλλευση των γυναικών ναυτικών με στόχο να χτυπηθεί συνολικά το ναυτεργατικό κίνημα. Σας είπαμε, ξέρουμε γιατί μας ανοίξατε την πόρτα. Δε μας κάνατε χάρη.

Μας βάλατε στα καράβια για τον ίδιο λόγο που τώρα βάζετε τους αλλοδαπούς. Χωρίς να νοιάζεστε αν θα τα καταφέρουμε επαγγελματικά. Μας θέλατε το πολύ πολύ για ανθυποπλοιάρχους. Δεν περιμένατε πως θα καταφέρουμε κάτι καλύτερο. Επιδιώκατε να δημιουργήσετε ζευγάρια ναυτικών. Να μένουμε περισσότερο στο πλοίο, να δεχόμαστε μικρότερους μισθούς για να μας ναυτολογήσετε μαζί. Κι όταν τα σχέδιά σας βγήκαν όλα πλάνα, βιαστήκατε να μας κλείσετε την πόρτα. Προτιμώντας τους αλλοδαπούς.

Ε, σας λέμε ότι και αυτό το σχέδιο πλάνη θα βγει. Θα φροντίσουν οι ναυτεργάτες γι' αυτό. Κι εμείς θα σταθούμε δίπλα τους. Δίπλα στο ταξικό ναυτεργατικό κίνημα. Γιατί αυτό και μόνο μας στήριξε αταλάντευτα τριάντα τόσα χρόνια. Αν μη τι άλλο χρωστάμε τώρα να ανταποδώσουμε.

Γιατί αχάριστες οι ελληνίδες καπετάνισσες δεν είναι. Και το ξέρετε. Όπως αγαπήσαμε τα καράβια σας όταν μας δώσατε την ευκαιρία να εργαστούμε , και υπερβάλαμε εαυτούς για να σταθούμε αντάξιες, ίδια τώρα τιμούμε τα τριάντα χρόνια της παρουσίας μας υποστηρίζοντας ολόψυχα τον αγώνα των ναυτεργατών.

Στο κάτω κάτω δε μας αφήσατε άλλο δρόμο. Ο αγώνας των ναυτεργατών είναι η μόνη μας ελπίδα να μη σβήσει ο κλάδος μας. Και να μην πάνε στράφι τριάντα χρόνια προσπάθειας και θυσίας.