BLOG ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ Ε.Ν.

Για τα γιγάντια κύματα των ωκεανών...

Με αφορμή την τραγωδία στο Aegean Angel, το δεξαμενόπλοιο που έχασε από ένα τεράστιο κύμα ως λέγεται τον καπετάνιο του και τον πρώτο μηχανικό, ενώ σοβαρά τραυματίστηκε και ο υποπλοίαρχος, αναδημοσιεύουμε μια παλιά μας ανάρτηση σχετικά με τα γιγάντια κύματα των ωκεανών:





Νέα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος (ESA) αποκαλύπτουν ότι κύματα με ύψος δεκαώροφων κτιρίων όντως σαρώνουν τους ωκεανούς και ίσως ευθύνονται για πολλά ανεξιχνίαστα ναυάγια.

Για πρώτη φορά στην ιστορία της μετεωρολογίας, δορυφόροι της ESA κατέγραψαν σε διάστημα τριών εβδομάδων δέκα κύματα ύψους άνω των 25 μέτρων. Μέχρι σήμερα, πολλοί επιστήμονες πίστευαν ότι τόσο μεγάλες ανωμαλίες στους ωκεανούς συμβαίνουν μία φορά ανά 10.000 χρόνια.


Οι ερευνητές δεν έχουν ακόμα διαλευκάνει πλήρως το φαινόμενο, πιστεύουν όμως ότι τα τεράστια κύματα δημιουργούνται από συνήθη κύματα που συναντούν θαλάσσια ρεύματα ή ενισχύονται από ανέμους που κινούνται με την ίδια ταχύτητα. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος MaxWave της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το οποίο ξεκίνησε το 2000 με σκοπό να επιβεβαιώσει την ύπαρξη των γιγάντιων κυμάτων και να διερευνήσει τις επιπτώσεις τους στη ναυτιλία.


Όπως αναφέρει ανακοίνωση της ESA, τις τελευταίες δύο δεκαετίες πάνω από 200 τάνκερ και άλλα πλοία με μήκος άνω των 200 μέτρων έχουν βυθιστεί από ακραία καιρικά φαινόμενα. Τα γιγάντια κύματα ίσως ευθύνονταν για πολλές από τις μυστηριώδεις εξαφανίσεις.


Στο πλαίσιο του προγράμματος MaxWave, οι δορυφόροι γεωεπισκόπησης ERS-1 και ERS-2 της ESA σάρωσαν με ραντάρ τους ωκεανούς για διάστημα τριών εβδομάδων το 2001. Οι δορυφόροι μετέδιδαν εικόνες που αντιστοιχούσαν σε τμήματα του ωκεανού διαστάσεων δέκα επί πέντε χιλιόμετρα και λαμβάνονταν ανά διάστημα 200 χιλιομέτρων.Οι 30.000 εικόνες που προέκυψαν αναλύθηκαν με μαθηματικά εργαλεία και αποκάλυψαν την ύπαρξη δέκα κυμάτων με ύψος έως και 30 μέτρα.


«Τα κύματα υπάρχουν σε υψηλούς αριθμούς που κανείς δεν περίμενε» σχολιάζει ο Ρόσενταλ.Κατά την επόμενη φάση του προγράμματος, που ονομάζεται WaveAtlas, οι επιστήμονες θα χρησιμοποιήσουν δορυφορικά δεδομένα δύο ετών για να δημιουργηθεί ένας παγκόσμιος άτλαντας με τις περιοχές όπου δημιουργούνται γιγάντια κύματα, με στόχο να προστατευτεί η ναυτιλία αλλά και να βελτιωθούν οι γνώσεις μας για τους ωκεανούς.


Τις καταστάσεις που ένα καράβι μπορεί να αντιμετωπίσει από θαλασσοταραχή, δίνει ανάγλυφα το ακόλουθο βίντεο:

Αντίθετα, το επόμενο βίντεο δείχνει μια φυσιολογική κατάσταση για κάθε γκαζάδικο:

Σε παλιότερες εποχές είχα γράψει και για μια προσωπική εμπειρία με άσχημο καιρό και κύμα βουνό.

http://kapetanisses.blogspot.com/2007/08/blog-post_6250.html

[...] Γυρνάει αθέλητα το ρολόι των αναμνήσεων στην πιο γλυκιά περίοδο της ζωής μου. Τότε που σε ένα καράβι πάνω γύριζα όλα της γης τα πλάτη και τα μήκη. Ένα καράβι… δηλαδή πέντε για να μιλάμε με ακρίβεια.

Τα τρία, τα πρώτα, φορτηγά. Τα άλλα γκαζάδικα. Δεξαμενόπλοια στη γλώσσα των στεριανών. Από εκείνα τα τεράστια, τα σούπερ τάνκερ, που το κατάστρωμά τους είναι μεγάλο σαν ένα γήπεδο. Και φαντάσου όλο αυτό το θεριό, να χάνεται κάτω από τους αφρούς και πάλι να ξαναβγαίνει, πώς κολυμπάνε τα δελφίνια… Γιατί έτσι είναι φτιαγμένα αυτά τα σκαριά από φυσικού τους. Και μόνο όσοι δεν το ξέρουν τρομάζουν σαν δουν να χάνεται όλη η κουβέρτα κάτω από τη θάλασσα.

Θυμάμαι που έτσι έγινε με μια μικροπαντρεμένη, γυναίκα του μαρκόνη μας, καλή της ώρα όπου κι αν βρίσκεται. Ήρθε το κορίτσι ανυποψίαστο στο βαπόρι, να συνεχίσει το μήνα το μέλιτος που το μπαρκάρισμα του άντρα της είχε απότομα κόψει στη μέση, και έπεσε πάνω σε ένα μπουρίνι άλλο πράγμα. Ο θεός με το θεό τα είχε βάλει εκείνη τη μέρα. Μια έγερνε το παπόρι από τη μια και μια από την άλλη. Φεύγαν ποτήρια, φεύγαν καρέκλες, όρθιος να σταθείς δύσκολο. Άσε που και το στομάχι με τέτοιο ταρακούνημα σήκωνε επανάσταση. Πήγε το κορίτσι και ξάπλωσε την καμπίνα της. Αλίμονο από τους υπόλοιπους που τέτοια πολυτέλεια δεν την είχαμε. Ζαλισμένοι ξεζαλισμένοι, εκεί, στη βάρδια.

Κάποια φορά είπε να σηκωθεί. Να δει από το φινιστρίνι τι γίνεται έξω. Αχ, τι το ‘θελε; Κάνει έτσι και τι να δει; Τρακόσια τόσα μέτρα παπόρο και δε φαινόταν τίποτε. Μόνο θάλασσα αγριεμένη. Και κύμα λυσσασμένο. Ε, και βάζει μια φωνή, μα τι φωνή! Από μηχανή μέχρι γέφυρα ακούστηκε. Τρέξαμε να τη συνεφέρουμε. Να της εξηγήσουμε πως δεν τρέχει τίποτα. Έτσι μαθές ταξιδεύουν τα γκαζάδικα άμα έχει φουρτούνα. Άδικα… Δεν πίστευε λέξη.

Η κουβέρτα (το κατάστρωμα) του Andros Orion

Έκλαιγε, έκλαιγε και φώναζε τη μάνα της. Που έτσι μικρή την πάντρεψε και βρέθηκε ανάμεσα ουρανό και θάλασσα να παλεύει και να βασανίζεται. Κι εκείνος ο καψερός ο άντρας της να μην ξέρει τι να κάνει για να την ηρεμήσει. Άμαθος ακόμη σε τέτοια καθήκοντα. Κι είχε και τους άλλους τριγύρω να τον περιγελάν με τα καμώματα της κυράς του. Και θαρρώ αυτό τον έτσουζε πιο πολύ παρά η τρομάρα που πέρναγε η γυναίκα του. Έτσι βλέπεις είναι οι άντρες. Το φέρουν βαρέως να ξεπέσουν στα μάτια των άλλων σερνικών και να τους κρεμάσουνε κουδούνια πως δεν ξέρουν «να σκίζουν τη γάτα».

Τέλος πάντων. Κάποια στιγμή κόπασε η οργή της θάλασσας, ηρέμησε και το κορίτσι. Μα τι τα θες; Τέτοιες καταστάσεις δεν τρομάζουν μονάχα τους άμαθους. Ακόμα και οι ψημένοι θαλασσόλυκοι τα χρειάζονται άμα αποφασίσει η θάλασσα να δείξει τα δόντια της.[...]

Τα ξαναδιαβάζω τώρα όλα αυτά και στο νου μου γυρνάει βίντεο. Η σκηνή της ανείπωτης φρίκης στην πλώρη του Aegean Angel. 47 χρονών ο καπετάνιος που χάθηκε. Όταν εγώ γύρναγα στους ωκεανούς εκείνος ήταν ακόμη παιδί του γυμνασίου. Αν είχα μείνει στα καράβια, ποιος ξέρει, μπορεί και να τον είχα πετύχει πουθενά... Όπως και νά 'χει σ' αυτό το επάγγελμα νιώθεις πραγματικά τους άλλους αδέρφια σου. Κι ας μην τους γνώρισες ποτέ.

Θυμάμαι πέρυσι, τέτοια εποχή ήταν και πάλι. Που η μικρή μου "κόρη" έκανε το εκπαιδευτικό της. Και ταξίδευε στις ίδιες θάλασσες που έγινε τώρα το κακό. Με ένα γκαζάδικο κι εκείνη. Πώς τρόμαξα όταν μου μαρτύρησε πως έφαγε ένα κύμα κατακέφαλα... Παιδί εκείνη ακόμη, και με τα μυαλά που είχα κι εγώ στην ηλικία της. Να μη λογαριάζει τον κίνδυνο.

Δεν ξέρω. Αλλά τώρα πια βλέπω ότι εκείνη η γυναίκα, του μαρκόνη μας, ήταν η λογική κι όλοι εμείς οι παράλογοι. Είναι μια τρέλα που πιάνει το ναυτικό και δεν καταλαβαίνει φόβο. Ειδεμή είναι να τα παρατήσει και να βγει στη στεριά...

Δεν μπορώ λοιπόν να μη σκέφτομαι αυτούς τους ανθρώπους που χάθηκαν. Και τον άλλο που περιμένει να φτάσει επιτέλους σε νοσοκομείο. Με τι καρδιά ξεκίνησαν από το κομοδέσιο να φτάσουν μπροστά.

Πήγαν λέει να επιθεωρήσουν για ζημιές το πρωραίο τμήμα. Ο καπετάνιος. Ο πρώτος. Ο γραμματικός. Οι τρεις κεφαλές του πλοίου. Δε σκέφτηκαν, δε φαντάστηκαν, τι θα συμβεί; Προφανώς όχι. Αλλιώς δε θα πήγαιναν και οι τρεις.

Όπως και αν έχει, αυτοί οι τρεις άνθρωποι έδειξαν απαράμιλλο ηρωισμό. Έθεσαν πάνω από τη δική τους ζωή την ασφάλεια του πλοίου και του πληρώματος. Όπως οφείλουν πάντα να κάνουν οι πρώτοι αξιωματικοί.

Αιωνία η μνήμη στους δύο συναδέλφους που έπεσαν στις επάλξεις του καθήκοντος.

Θερμά συγχαρητήρια και τις ευχές μας για γρήγορη ανάρρωση στον τραυματία υποπλοίαρχο και που όπως πλέον πληροφορηθήκαμε διακομίστηκε σε νοσοκομείο.

2 σχόλια:

Welcome onboard! Αφήστε μας το μήνυμά σας και θα προσπαθήσουμε να σας απαντήσουμε το συντομότερο δυνατό. Εκτός αν αλλού αρμενίζουμε... Οπότε κουράγιο μέχρι να καταπλεύσουμε και πάλι στο λιμάνι...

ΔΩΣΤΕ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ!

ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΡΙΕΣ ΤΩΝ ΑΕΝ ΑΠΑΙΤΟΥΝ:


ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ!

ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΩΡΑ!


ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΑΕΝ

Οικολογικό Περισκόπιο

10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010: ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΗ



Ο ΟΡΚΟΣ


ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ...


ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΟΝ ΖΗΤΗΣΑΝ;


Στα μάτια σας, μας είπαν, βλέπουμε το μέλλον της Ναυτιλίας. (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, κ. Φικιώρης)

Μα το δικό μας μέλλον αποδείχτηκε κόλαση.

Τώρα τα ίδια τάζουν στα νέα κορίτσια για να τα πείσουν να πάνε στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού. Αυτές δε θα χρειαστεί να περιμένουν για να ανακαλύψουν την ίδια κόλαση της ανεργίας. Από το πρώτο εξάμηνο σπουδών, αναζητώντας καράβι για πρακτική άσκηση, βρίσκονται αντιμέτωπες με τις κλειστές πόρτες των εταιρειών. Δεκάδες νέες καπετάνισσες κινδυνεύουν να χάσουν το επόμενο εξάμηνο της σχολής γιατί ο Ιούλιος μπήκε και καράβι δε βρήκαν. Πολλές ακόμη αναγκάστηκαν ήδη να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους για τον ίδιο λόγο. Μα κανενός υπευθύνου δεν ιδρώνει το αυτί.

Αντίθετα μας ζητούν να σκεφτούμε το κρουαζιερόπλοιο Ζενίθ και τα διαφυγόντα κέρδη για τον τουρισμό. Την ώρα που οι ναυτεργάτες, γυναίκες και άντρες, βρίσκονται στο απόλυτο ναδίρ. Και απαιτούν να μην απεργούμε, να μην αγωνιζόμαστε για το δίκιο μας. Είμαστε υποχρεωμένες να μην υπακούσουμε. Το δις εξαμαρτείν δεν αρμόζει ούτε στις γυναίκες. Και ειδικά σε καπετάνισσες.

Ορκιστήκαμε για καπετάνισσες. Όχι για νέες Ιφιγένειες. Και αυτόν τον όρκο θα τιμήσουμε. Καπετάνισσες στη θάλασσα και καπετάνισσες στη ζωή. Με το κεφάλι ψηλά απαιτούμε να τηρηθούν οι υποσχέσεις που μας δόθηκαν. Και να ληφθούν μέτρα ώστε να μη σβήσει ο θεσμός τριάντα χρόνων. Το μέλλον της ναυτιλίας ανήκει και σε μας. Όχι γιατί μας το έταξε ένας υπουργός μα γιατί έχουμε κι εμείς προσφέρει τον ιδρώτα μας για την ελληνική ναυτιλία.

Τώρα όμως με την άρση του καμποτάζ και τον αφανισμό των ελλήνων ναυτεργατών που θα σημάνει, το ΝΑΤ κινδυνεύει να χρεωκοπήσει. Πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις σε όσους ναυτεργάτες τόσα χρόνια έδιναν τις εισφορές τους;

Γι' αυτό στον αγώνα κατά της άρσης του καμποτάζ είμαστε όλοι ενωμένοι. Άντρες και γυναίκες. Παλιές και νέες καπετάνισσες. Και είναι ο αγώνας αυτός αγώνας επιβίωσης.

Μη μας ζητάτε λοιπόν να σκεφτούμε το Ζενίθ. Γιατί αυτός που βρίσκεται στο ναδίρ δεν έχει πια τίποτε άλλο να χάσει αν αγωνιστεί. Εκτός από τις αλυσίδες του.

Βίρα λοιπόν τις άγκυρες! Κι ας σπάσουν και οι καδένες. Για το μέλλον που ονειρευτήκαμε και δικαιούμαστε μετά από τριάντα χρόνια να ζήσουμε. Την καταξίωση του θεσμού της ελληνίδας καπετάνισσας.

Έτσι τιμούμε εμείς την επέτειο των τριάντα χρόνων από την αποφοίτηση. Με αγώνες!

Εκεί, στον Πειραιά, στο λιμάνι. Που η ακηδία όλων μας ξεμπάρκαρε.

Είναι η ώρα να μας ξαναβρούν μπροστά τους. Και η ώρα να σταματήσουν να ξεγελάν κι άλλες αθώες κοπέλες με κούφιες υποσχέσεις. Η ώρα να βγει ο θεσμός από την κόλαση.

Τριάντα χρόνια μετά ξέρουμε καλά γιατί μας άνοιξαν την πόρτα της ναυτιλίας. Χωρίς καν να το ζητήσουμε εμείς. Τώρα νομίζουν πως έχουν το δικαίωμα να την ξανακλείσουν. Ωραία λοιπόν. Στις δικές τους κλειστές πόρτες απαντάμε με κλειστά λιμάνια. Δίκαιο δεν είναι;

Ή όλοι μαζί στο ζενίθ ή όλοι μαζί στο ναδίρ. Δεν μπορεί η μεν ελληνόκτητη ναυτιλία να είναι πρώτη στον κόσμο και να ανθοφορεί και οι έλληνες ναυτεργάτες να πετιούνται στον καιάδα. 85.000 έλληνες ναυτικοί το 1980, λιγότεροι από 20.000 σήμερα. Μιλάνε οι αριθμοί. Κόντρα στους αριθμούς για τα διαφυγόντα κέρδη από το Ζενίθ και το κάθε Ζενίθ. Και στο κάτω κάτω ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Απαιτούμε λοιπόν από την Πολιτεία να θέσει στο ζενίθ της τον άνθρωπο. Ζητάμε να πάρει πίσω την άρση του καμποτάζ και να θεσμοθετήσει μέτρα στήριξης τόσο των ελλήνων ναυτεργατών όσο και της γυναίκας ναυτεργάτριας.

Ζητάμε πολλά; Όχι! Ζητάμε μόνο να τιμήσουν τα τριάντα χρόνια που χωρίς καμία στήριξη καταφέραμε να κρατήσουμε ζωντανό το θεσμό της ελληνίδας καπετάνισσας. Και που παρά τις αντιξοότητες έχουμε σήμερα να καμαρώνουμε αρκετές συναδέλφισσες σε βαθμό υποπλοιάρχου αλλά και πρώτου πλοιάρχου.

Αποδείξαμε πως μπορούμε να σταθούμε ισάξια με τους άντρες συναδέλφους στις γέφυρες των πλοίων. Και δεν ανεχόμαστε άλλο πια ούτε διακρίσεις εξαιτίας του φύλου μας ούτε και άλλη εκμετάλλευση των γυναικών ναυτικών με στόχο να χτυπηθεί συνολικά το ναυτεργατικό κίνημα. Σας είπαμε, ξέρουμε γιατί μας ανοίξατε την πόρτα. Δε μας κάνατε χάρη.

Μας βάλατε στα καράβια για τον ίδιο λόγο που τώρα βάζετε τους αλλοδαπούς. Χωρίς να νοιάζεστε αν θα τα καταφέρουμε επαγγελματικά. Μας θέλατε το πολύ πολύ για ανθυποπλοιάρχους. Δεν περιμένατε πως θα καταφέρουμε κάτι καλύτερο. Επιδιώκατε να δημιουργήσετε ζευγάρια ναυτικών. Να μένουμε περισσότερο στο πλοίο, να δεχόμαστε μικρότερους μισθούς για να μας ναυτολογήσετε μαζί. Κι όταν τα σχέδιά σας βγήκαν όλα πλάνα, βιαστήκατε να μας κλείσετε την πόρτα. Προτιμώντας τους αλλοδαπούς.

Ε, σας λέμε ότι και αυτό το σχέδιο πλάνη θα βγει. Θα φροντίσουν οι ναυτεργάτες γι' αυτό. Κι εμείς θα σταθούμε δίπλα τους. Δίπλα στο ταξικό ναυτεργατικό κίνημα. Γιατί αυτό και μόνο μας στήριξε αταλάντευτα τριάντα τόσα χρόνια. Αν μη τι άλλο χρωστάμε τώρα να ανταποδώσουμε.

Γιατί αχάριστες οι ελληνίδες καπετάνισσες δεν είναι. Και το ξέρετε. Όπως αγαπήσαμε τα καράβια σας όταν μας δώσατε την ευκαιρία να εργαστούμε , και υπερβάλαμε εαυτούς για να σταθούμε αντάξιες, ίδια τώρα τιμούμε τα τριάντα χρόνια της παρουσίας μας υποστηρίζοντας ολόψυχα τον αγώνα των ναυτεργατών.

Στο κάτω κάτω δε μας αφήσατε άλλο δρόμο. Ο αγώνας των ναυτεργατών είναι η μόνη μας ελπίδα να μη σβήσει ο κλάδος μας. Και να μην πάνε στράφι τριάντα χρόνια προσπάθειας και θυσίας.