BLOG ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ Ε.Ν.

ΕΡΓΑΤΙΚΟ «ΑΤΥΧΗΜΑ» ΧΤΕΣ ΣΤΟΝ ΣΕΜΠΟ: «Καρμανιόλα» για τους εργάτες το λιμάνι


ΕΡΓΑΤΙΚΟ «ΑΤΥΧΗΜΑ» ΧΤΕΣ ΣΤΟΝ ΣΕΜΠΟ

«Καρμανιόλα» για τους εργάτες το λιμάνι που έδωσαν στα μονοπώλια

Μπατάρισε μηχάνημα, ύψους 11 μέτρων. Σε σοβαρή κατάσταση νοσηλεύονται δύο χειριστές.

«Ολα δείχνουν ότι αυτή είναι η αρχή», λένε οι εργάτες

Παραλίγο εργατική τραγωδία χτες το απόγευμα στην προβλήτα ΙΙ στο Σταθμό Εμπορευματοκιβωτίων (ΣΕΜΠΟ) στο Ικόνιο! Στην προβλήτα, δηλαδή, που λυμαίνεται πλέον η κινεζική πολυεθνική COSCO και όπως αποδείχθηκε χτες ήδη έχει αναλάβει «δράση» για να μετατρέψει το χώρο σε «καρμανιόλα» για τους εργάτες, στο όνομα της κερδοφορίας της. Συγκεκριμένα, δύο νεοπροσληφθέντες χειριστές, οι Ιωάννης Δανιήλ και Νικόλαος Κουβάτσος, προσπαθούσαν να ...αυτοεκπαιδευτούν σε τεράστιο ανυψωτικό μηχάνημα ύψους 11 μέτρων. Το μηχάνημα ξέφυγε από τον έλεγχό τους, μπατάρισε και έπεσε με δύναμη στο έδαφος μαζί με τους χειριστές. Οι δύο εργάτες μεταφέρθηκαν στο Τζάνειο Νοσοκομείο και νοσηλεύονται σε σοβαρή κατάσταση, ωστόσο από τους γιατρούς εκτιμάται ότι έχουν ξεφύγει τον κίνδυνο.

Το σοβαρό αυτό εργατικό «ατύχημα» είναι σαφής προειδοποίηση. Ολα τα στοιχεία βοούν ότι η ΣΕΠ (θυγατρική της COSCO) έχει βάλει σε δεύτερη μοίρα την προστασία της ζωής των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς για το κέρδος της.

Οι καταγγελίες των ίδιων των εργαζομένων, χτες στον «Ρ» που έσπευσε στο σημείο, σοκάρουν! Οι προσλήψεις χειριστών έχουν αρχίσει εδώ και περίπου τρεις μήνες. Η διοίκηση της ΣΕΠ, για να γλιτώσει μεροκάματα, θεωρεί ότι αυτοί που προσλήφθηκαν πριν τρεις μήνες και πέρασαν από μια ελάχιστη στοιχειώδη εκπαίδευση από τους «παλιούς» χειριστές του ΟΛΠ - οι οποίοι έχουν τεράστια εμπειρία - είναι έτοιμοι να γίνουν και εκπαιδευτές σε αυτά τα μηχανήματα - θηρία! Ετσι χτες ο πριν τρεις μήνες προσληφθείς προσπαθούσε να εκπαιδεύσει τον χειριστή που είχε προσληφθεί την προηγούμενη μέρα!

Τους χρονομετρούν για να είναι ανταγωνιστικοί!

Ομως, το πιο ανατριχιαστικό είναι ότι η ΣΕΠ προσπαθεί να τους κάνει ...«ανταγωνιστικούς». Στη διάρκεια της εκπαίδευσης, αυτοί οι χειριστές, οι εντελώς άπειροι ακόμα γι' αυτήν τη δουλειά, χρονομετρούνται! Δηλαδή, τους αναγκάζουν να οδηγούν με μεγάλη ταχύτητα τα μηχανήματα και να κάνουν γρήγορα κινήσεις (μία «κίνηση» του μηχανήματος νοείται η ανύψωση του κοντέινερ από το έδαφος ή το καράβι και η μεταφορά του στον αποθηκευτικό χώρο).

«Οχι μόνο το ξέραμε ότι κάποια στιγμή αυτό θα γινόταν. Αλλά όλα δείχνουν ότι είμαστε στην αρχή», ανέφερε ένας από τους χειριστές του ΟΛΠ για τον τρόπο εκπαίδευσης και συνέχισε: «Από την πρώτη στιγμή είχαμε πει ότι είναι έγκλημα αυτό που γίνεται»! Ενας άλλος χειριστής σημείωσε ότι «τους αναγκάζουν να αναπτύσσουν ταχύτητα επειδή εμείς του ΟΛΠ κάνουμε 100 κινήσεις στη βάρδια και οι χειριστές της ΣΕΠ 80 (σ.σ. δηλαδή μεταφέρουν λιγότερα κοντέινερς στη βάρδια). Λες και δεν ξέρουν ότι εμείς έχουμε χρόνια σε αυτή τη δουλειά».

Η άγρια εκμετάλλευση που έχει επιβάλει η ΣΕΠ, χωρίς κανένα μέτρο προστασίας, δεν αφορά μόνο τους χειριστές. Αλλά και τους λιμενεργάτες. Η λιμενεργασία έχει παραδοθεί από την ΣΕΠ σε 10 εργολάβους, με «εντολή» να μην προσλαμβάνουν πάνω από 20 άτομα για να μη δημιουργηθεί στο χώρο σωματείο. Οι εργολάβοι υποχρεώνουν τους εργάτες που προσλαμβάνουν να υπογράφουν «υπεύθυνη δήλωση» ότι δε συνδικαλίζονται! Βεβαίως, οι λιμενεργάτες των εργολάβων δεν έχουν σταθερή, μόνιμη εργασία με πλήρη εργασιακά δικαιώματα. Αντίθετα, αν έρθει καράβι και δουλέψουν μία ή δύο μέρες τη βδομάδα, θα πληρωθούν βδομαδιάτικο γι' αυτές τις δύο μέρες. «Το λιμάνι γυρίζει στη 10ετία του 1970, τότε που μαζεύονταν έξω από τις πύλες και τους κοιτούσαν στα δόντια για ένα μεροκάματο»!

Ηταν προδιαγεγραμμένο

Με ανακοίνωσή τους, οι αγωνιστικές παρατάξεις «Δημοσιοϋπαλληλική Ενότητα Υπαλλήλων ΟΛΠ» και «Δημοκρατική Ενότητα Λιμενεργατών» καταγγέλλουν ότι το εργατικό «ατύχημα» ήταν προδιαγεγραμμένο και απλά ήταν θέμα χρόνου πότε θα συμβεί. «Η ιδιωτικοποίηση του ΣΕΜΠΟ - σημειώνουν - και η εντατικοποίηση της δουλειάς για την αύξηση της ανταγωνιστικότητας» έφερε «τα πρώτα οδυνηρά αποτελέσματα για τους εργαζόμενους». Τονίζει ότι «για το "ατύχημα" ευθύνες έχουν όλες οι κυβερνήσεις που δρομολόγησαν την ιδιωτικοποίηση του λιμανιού, αλλά και οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες στην ΟΜΥΛΕ και στην Ενωση Λιμενεργατών, που συνυπέγραψαν, στήριξαν και εξακολουθούν να στηρίζουν αυτήν την πολιτική. Την ίδια αυτή ώρα συζητούν και συμφωνούν με την διοίκηση του ΟΛΠ για μείωση και έκπτωση των εργασιακών σχέσεων μέσα στο λιμάνι. Είναι χαρακτηριστικό ότι λίγη ώρα μετά το ατύχημα με ευθύνη των συνδικαλιστικών πλειοψηφιών οι εργαζόμενοι στο ΣΕΜΠΟ συνέχισαν να δουλεύουν σαν να μην έχει συμβεί τίποτα. Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνει με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο τις θέσεις και τις προτάσεις των δυνάμεων του ΠΑΜΕ στο λιμάνι για λιμάνια 100% αποκλειστικά δημόσια στην υπηρεσία του λαού».

__________________________

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ

http://www2.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=5648929

____________________________________________________

ΣΧΟΛΙΟ:

Λιμάνι δεν είναι μόνο ο ντόκος που πιάνουν τα κρουαζερόπλοια. Λιμάνι είναι και οι προβλήτες των εμπορικών καραβιών. Και τα ατυχήματα των εργαζομένων στο λιμάνι είναι πολύ πιο σοβαρό ζήτημα από την ταλαιπωρία των επιβατών σε μέρες απεργίας. Έστω και αν τα ΜΜΕ έχουν άλλα μέτρα και σταθμά...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Welcome onboard! Αφήστε μας το μήνυμά σας και θα προσπαθήσουμε να σας απαντήσουμε το συντομότερο δυνατό. Εκτός αν αλλού αρμενίζουμε... Οπότε κουράγιο μέχρι να καταπλεύσουμε και πάλι στο λιμάνι...

ΔΩΣΤΕ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ!

ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΡΙΕΣ ΤΩΝ ΑΕΝ ΑΠΑΙΤΟΥΝ:


ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ!

ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΩΡΑ!


ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΑΕΝ

Οικολογικό Περισκόπιο

10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010: ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΗ



Ο ΟΡΚΟΣ


ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ...


ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΟΝ ΖΗΤΗΣΑΝ;


Στα μάτια σας, μας είπαν, βλέπουμε το μέλλον της Ναυτιλίας. (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, κ. Φικιώρης)

Μα το δικό μας μέλλον αποδείχτηκε κόλαση.

Τώρα τα ίδια τάζουν στα νέα κορίτσια για να τα πείσουν να πάνε στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού. Αυτές δε θα χρειαστεί να περιμένουν για να ανακαλύψουν την ίδια κόλαση της ανεργίας. Από το πρώτο εξάμηνο σπουδών, αναζητώντας καράβι για πρακτική άσκηση, βρίσκονται αντιμέτωπες με τις κλειστές πόρτες των εταιρειών. Δεκάδες νέες καπετάνισσες κινδυνεύουν να χάσουν το επόμενο εξάμηνο της σχολής γιατί ο Ιούλιος μπήκε και καράβι δε βρήκαν. Πολλές ακόμη αναγκάστηκαν ήδη να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους για τον ίδιο λόγο. Μα κανενός υπευθύνου δεν ιδρώνει το αυτί.

Αντίθετα μας ζητούν να σκεφτούμε το κρουαζιερόπλοιο Ζενίθ και τα διαφυγόντα κέρδη για τον τουρισμό. Την ώρα που οι ναυτεργάτες, γυναίκες και άντρες, βρίσκονται στο απόλυτο ναδίρ. Και απαιτούν να μην απεργούμε, να μην αγωνιζόμαστε για το δίκιο μας. Είμαστε υποχρεωμένες να μην υπακούσουμε. Το δις εξαμαρτείν δεν αρμόζει ούτε στις γυναίκες. Και ειδικά σε καπετάνισσες.

Ορκιστήκαμε για καπετάνισσες. Όχι για νέες Ιφιγένειες. Και αυτόν τον όρκο θα τιμήσουμε. Καπετάνισσες στη θάλασσα και καπετάνισσες στη ζωή. Με το κεφάλι ψηλά απαιτούμε να τηρηθούν οι υποσχέσεις που μας δόθηκαν. Και να ληφθούν μέτρα ώστε να μη σβήσει ο θεσμός τριάντα χρόνων. Το μέλλον της ναυτιλίας ανήκει και σε μας. Όχι γιατί μας το έταξε ένας υπουργός μα γιατί έχουμε κι εμείς προσφέρει τον ιδρώτα μας για την ελληνική ναυτιλία.

Τώρα όμως με την άρση του καμποτάζ και τον αφανισμό των ελλήνων ναυτεργατών που θα σημάνει, το ΝΑΤ κινδυνεύει να χρεωκοπήσει. Πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις σε όσους ναυτεργάτες τόσα χρόνια έδιναν τις εισφορές τους;

Γι' αυτό στον αγώνα κατά της άρσης του καμποτάζ είμαστε όλοι ενωμένοι. Άντρες και γυναίκες. Παλιές και νέες καπετάνισσες. Και είναι ο αγώνας αυτός αγώνας επιβίωσης.

Μη μας ζητάτε λοιπόν να σκεφτούμε το Ζενίθ. Γιατί αυτός που βρίσκεται στο ναδίρ δεν έχει πια τίποτε άλλο να χάσει αν αγωνιστεί. Εκτός από τις αλυσίδες του.

Βίρα λοιπόν τις άγκυρες! Κι ας σπάσουν και οι καδένες. Για το μέλλον που ονειρευτήκαμε και δικαιούμαστε μετά από τριάντα χρόνια να ζήσουμε. Την καταξίωση του θεσμού της ελληνίδας καπετάνισσας.

Έτσι τιμούμε εμείς την επέτειο των τριάντα χρόνων από την αποφοίτηση. Με αγώνες!

Εκεί, στον Πειραιά, στο λιμάνι. Που η ακηδία όλων μας ξεμπάρκαρε.

Είναι η ώρα να μας ξαναβρούν μπροστά τους. Και η ώρα να σταματήσουν να ξεγελάν κι άλλες αθώες κοπέλες με κούφιες υποσχέσεις. Η ώρα να βγει ο θεσμός από την κόλαση.

Τριάντα χρόνια μετά ξέρουμε καλά γιατί μας άνοιξαν την πόρτα της ναυτιλίας. Χωρίς καν να το ζητήσουμε εμείς. Τώρα νομίζουν πως έχουν το δικαίωμα να την ξανακλείσουν. Ωραία λοιπόν. Στις δικές τους κλειστές πόρτες απαντάμε με κλειστά λιμάνια. Δίκαιο δεν είναι;

Ή όλοι μαζί στο ζενίθ ή όλοι μαζί στο ναδίρ. Δεν μπορεί η μεν ελληνόκτητη ναυτιλία να είναι πρώτη στον κόσμο και να ανθοφορεί και οι έλληνες ναυτεργάτες να πετιούνται στον καιάδα. 85.000 έλληνες ναυτικοί το 1980, λιγότεροι από 20.000 σήμερα. Μιλάνε οι αριθμοί. Κόντρα στους αριθμούς για τα διαφυγόντα κέρδη από το Ζενίθ και το κάθε Ζενίθ. Και στο κάτω κάτω ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Απαιτούμε λοιπόν από την Πολιτεία να θέσει στο ζενίθ της τον άνθρωπο. Ζητάμε να πάρει πίσω την άρση του καμποτάζ και να θεσμοθετήσει μέτρα στήριξης τόσο των ελλήνων ναυτεργατών όσο και της γυναίκας ναυτεργάτριας.

Ζητάμε πολλά; Όχι! Ζητάμε μόνο να τιμήσουν τα τριάντα χρόνια που χωρίς καμία στήριξη καταφέραμε να κρατήσουμε ζωντανό το θεσμό της ελληνίδας καπετάνισσας. Και που παρά τις αντιξοότητες έχουμε σήμερα να καμαρώνουμε αρκετές συναδέλφισσες σε βαθμό υποπλοιάρχου αλλά και πρώτου πλοιάρχου.

Αποδείξαμε πως μπορούμε να σταθούμε ισάξια με τους άντρες συναδέλφους στις γέφυρες των πλοίων. Και δεν ανεχόμαστε άλλο πια ούτε διακρίσεις εξαιτίας του φύλου μας ούτε και άλλη εκμετάλλευση των γυναικών ναυτικών με στόχο να χτυπηθεί συνολικά το ναυτεργατικό κίνημα. Σας είπαμε, ξέρουμε γιατί μας ανοίξατε την πόρτα. Δε μας κάνατε χάρη.

Μας βάλατε στα καράβια για τον ίδιο λόγο που τώρα βάζετε τους αλλοδαπούς. Χωρίς να νοιάζεστε αν θα τα καταφέρουμε επαγγελματικά. Μας θέλατε το πολύ πολύ για ανθυποπλοιάρχους. Δεν περιμένατε πως θα καταφέρουμε κάτι καλύτερο. Επιδιώκατε να δημιουργήσετε ζευγάρια ναυτικών. Να μένουμε περισσότερο στο πλοίο, να δεχόμαστε μικρότερους μισθούς για να μας ναυτολογήσετε μαζί. Κι όταν τα σχέδιά σας βγήκαν όλα πλάνα, βιαστήκατε να μας κλείσετε την πόρτα. Προτιμώντας τους αλλοδαπούς.

Ε, σας λέμε ότι και αυτό το σχέδιο πλάνη θα βγει. Θα φροντίσουν οι ναυτεργάτες γι' αυτό. Κι εμείς θα σταθούμε δίπλα τους. Δίπλα στο ταξικό ναυτεργατικό κίνημα. Γιατί αυτό και μόνο μας στήριξε αταλάντευτα τριάντα τόσα χρόνια. Αν μη τι άλλο χρωστάμε τώρα να ανταποδώσουμε.

Γιατί αχάριστες οι ελληνίδες καπετάνισσες δεν είναι. Και το ξέρετε. Όπως αγαπήσαμε τα καράβια σας όταν μας δώσατε την ευκαιρία να εργαστούμε , και υπερβάλαμε εαυτούς για να σταθούμε αντάξιες, ίδια τώρα τιμούμε τα τριάντα χρόνια της παρουσίας μας υποστηρίζοντας ολόψυχα τον αγώνα των ναυτεργατών.

Στο κάτω κάτω δε μας αφήσατε άλλο δρόμο. Ο αγώνας των ναυτεργατών είναι η μόνη μας ελπίδα να μη σβήσει ο κλάδος μας. Και να μην πάνε στράφι τριάντα χρόνια προσπάθειας και θυσίας.