BLOG ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ Ε.Ν.

2 Φεβρουαρίου: ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΥΓΡΟΤΟΠΩΝ




ΜΗΝΥΜΑ ΑΠΟ ΤΗ HELMEPA JUNIOR


Παγκόσμια Ημέρα Υγροτόπων 2009

Aνάντη – Κατάντη (προς τα πάνω – προς τα κάτω)

Οι υγρότοποι μας ενώνουν!

Το θέμα του εορτασμού της φετινής Παγκόσμιας Ημέρας Υγροτόπων είναι “Oι λεκάνες απορροής των ποταμών και η διαχείρισή τους” δίνοντας την ευκαιρία να μάθουμε περισσότερα για αυτές τις ιδιαίτερες περιοχές και πως αυτές επηρεάζουν τη σχέση μας με το περιβάλλον.

Τι είναι μια λεκάνη απορροής;


Ποταμός Βοϊδομάτης (φαράγγι του Βίκου)

Είναι μία χερσαία επιφάνεια που οριοθετείται συνήθως από την κορυφογραμμή της περιβάλλουσας ορεινής έκτασης μέσα στην οποία πέφτουν η βροχή, το χιόνι, και το χαλάζι που στη συνέχεια καταλήγουν σε ένα κεντρικό δίκτυο παροχέτευσης. Το δίκτυο αυτό μπορεί να αποτελείται από διαδοχικά ποτάμια ή χείμαρρους που καταλήγουν στη θάλασσα, σε μία λίμνη ή άλλα επιφανειακά νερά.


Λίμνη Παμβώτιδα

Το φετινό σύνθημα «Aνάντη – Κατάντη» εστιάζει στην αλληλεξάρτηση του ανθρώπου με τις λεκάνες απορροής. Ο καθένας ζει σε μια λεκάνη απορροής. Ο τρόπος διαχείρισης των υδάτινων πόρων επηρεάζει άμεσα την κατάσταση των λεκανών απορροής. Η συμπεριφορά μας μπορεί να επιδρά θετικά ή αρνητικά στο έδαφος, στο νερό, στον αέρα, στα φυτά και τα ζώα. Ακόμα κι αν δεν ζούμε κοντά στο νερό, ζούμε σε χερσαίες εκτάσεις οι οποίες αποστραγγίζονται σε αποδέκτες επιφανειακών νερών με αποτέλεσμα οι πράξεις μας να έχουν επιπτώσεις στην ποιότητα και την ποσότητα του νερού.

Οι λεκάνες απορροής απειλούνται από πολλές δραστηριότητες όπως η κατασκευή και λειτουργία φραγμάτων, οι ανεξέλεγκτες γεωτρήσεις, η κλιματική αλλαγή, οι εισβολές ξένων ειδών, η υπεραλίευση και η ρύπανση. Και εδώ είναι που πρέπει να ενεργήσουμε!



Το Δέλτα του Καλαμά

Η διαχείριση των λεκανών απορροής είναι μια πρόκληση! Οι υπεύθυνοι για την διαχείριση των υγροτόπων πρέπει να συνεργαστούν με τους υπεύθυνους για την διαχείριση των υδάτινων πόρων. Είναι εξαιρετικά σημαντικό να βελτιωθεί η πληροφόρηση των ανθρώπων ώστε να μάθουν περισσότερα για τις λεκάνες απορροής όπου κατοικούν. Δεν είναι μόνο ευθύνη των αρμόδιων για το χωροταξικό σχεδιασμό, αλλά και του καθενός από εμάς! Όλοι μας, ψαράδες, αγρότες, ιδιοκτήτες εργοστασίων και νοικοκυριά είμαστε χρήστες του νερού και των λεκανών απορροής.

Η Παγκόσμια Ημέρα Υγροτόπων 2009 συνδέεται άρρηκτα με την καλύτερη κατανόηση και γνώση του τρόπου λειτουργίας και εξέλιξης των λεκανών απορροής.

Η HELMEPA λαμβάνοντας υπόψη ότι όλοι ζούμε σε μια τέτοια ευαίσθητη λεκάνη και παρά το γεγονός ότι αρχικός στόχος της είναι η προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος, έχει επεκτείνει το Σχέδιο Δράσης του Προγράμματος της Παιδικής HELMEPA με δραστηριότητες προστασίας των υγροτόπων και των λεκανών απορροής. Η Παιδική HELMEPA ενθαρρύνει τα παιδιά και τους δασκάλους από όλη την Ελλάδα, να καθαρίσουν εθελοντικά παραλίες, λίμνες, ποτάμια και ρεύματα και να κάνουν τη διαφορά όχι μόνο τη θεσμοθετημένη ημέρα αυτή αλλά και καθημερινά.


Έδεσσα: Καταρράκτης


Ελπίζουμε την φετινή Παγκόσμια Ημέρα Υγροτόπων να διαδοθεί σε όλο τον κόσμο το μήνυμα για την προστασία των υγροτόπων και των λεκανών απορροής!

Για να μάθετε περισσότερα επισκεφτείτε την ιστοσελίδα Ramsar: http://www.ramsar.org/

_______________

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΠΕΡΣΙΝΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΑ ΜΙΚΡΑ ΤΕΡΑΤΑΚΙΑ

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΥΓΡΟΤΟΠΩΝ


2 σχόλια:

Welcome onboard! Αφήστε μας το μήνυμά σας και θα προσπαθήσουμε να σας απαντήσουμε το συντομότερο δυνατό. Εκτός αν αλλού αρμενίζουμε... Οπότε κουράγιο μέχρι να καταπλεύσουμε και πάλι στο λιμάνι...

ΔΩΣΤΕ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ!

ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΡΙΕΣ ΤΩΝ ΑΕΝ ΑΠΑΙΤΟΥΝ:


ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ!

ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΩΡΑ!


ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΑΕΝ

Οικολογικό Περισκόπιο

10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010: ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΗ



Ο ΟΡΚΟΣ


ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ...


ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΟΝ ΖΗΤΗΣΑΝ;


Στα μάτια σας, μας είπαν, βλέπουμε το μέλλον της Ναυτιλίας. (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, κ. Φικιώρης)

Μα το δικό μας μέλλον αποδείχτηκε κόλαση.

Τώρα τα ίδια τάζουν στα νέα κορίτσια για να τα πείσουν να πάνε στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού. Αυτές δε θα χρειαστεί να περιμένουν για να ανακαλύψουν την ίδια κόλαση της ανεργίας. Από το πρώτο εξάμηνο σπουδών, αναζητώντας καράβι για πρακτική άσκηση, βρίσκονται αντιμέτωπες με τις κλειστές πόρτες των εταιρειών. Δεκάδες νέες καπετάνισσες κινδυνεύουν να χάσουν το επόμενο εξάμηνο της σχολής γιατί ο Ιούλιος μπήκε και καράβι δε βρήκαν. Πολλές ακόμη αναγκάστηκαν ήδη να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους για τον ίδιο λόγο. Μα κανενός υπευθύνου δεν ιδρώνει το αυτί.

Αντίθετα μας ζητούν να σκεφτούμε το κρουαζιερόπλοιο Ζενίθ και τα διαφυγόντα κέρδη για τον τουρισμό. Την ώρα που οι ναυτεργάτες, γυναίκες και άντρες, βρίσκονται στο απόλυτο ναδίρ. Και απαιτούν να μην απεργούμε, να μην αγωνιζόμαστε για το δίκιο μας. Είμαστε υποχρεωμένες να μην υπακούσουμε. Το δις εξαμαρτείν δεν αρμόζει ούτε στις γυναίκες. Και ειδικά σε καπετάνισσες.

Ορκιστήκαμε για καπετάνισσες. Όχι για νέες Ιφιγένειες. Και αυτόν τον όρκο θα τιμήσουμε. Καπετάνισσες στη θάλασσα και καπετάνισσες στη ζωή. Με το κεφάλι ψηλά απαιτούμε να τηρηθούν οι υποσχέσεις που μας δόθηκαν. Και να ληφθούν μέτρα ώστε να μη σβήσει ο θεσμός τριάντα χρόνων. Το μέλλον της ναυτιλίας ανήκει και σε μας. Όχι γιατί μας το έταξε ένας υπουργός μα γιατί έχουμε κι εμείς προσφέρει τον ιδρώτα μας για την ελληνική ναυτιλία.

Τώρα όμως με την άρση του καμποτάζ και τον αφανισμό των ελλήνων ναυτεργατών που θα σημάνει, το ΝΑΤ κινδυνεύει να χρεωκοπήσει. Πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις σε όσους ναυτεργάτες τόσα χρόνια έδιναν τις εισφορές τους;

Γι' αυτό στον αγώνα κατά της άρσης του καμποτάζ είμαστε όλοι ενωμένοι. Άντρες και γυναίκες. Παλιές και νέες καπετάνισσες. Και είναι ο αγώνας αυτός αγώνας επιβίωσης.

Μη μας ζητάτε λοιπόν να σκεφτούμε το Ζενίθ. Γιατί αυτός που βρίσκεται στο ναδίρ δεν έχει πια τίποτε άλλο να χάσει αν αγωνιστεί. Εκτός από τις αλυσίδες του.

Βίρα λοιπόν τις άγκυρες! Κι ας σπάσουν και οι καδένες. Για το μέλλον που ονειρευτήκαμε και δικαιούμαστε μετά από τριάντα χρόνια να ζήσουμε. Την καταξίωση του θεσμού της ελληνίδας καπετάνισσας.

Έτσι τιμούμε εμείς την επέτειο των τριάντα χρόνων από την αποφοίτηση. Με αγώνες!

Εκεί, στον Πειραιά, στο λιμάνι. Που η ακηδία όλων μας ξεμπάρκαρε.

Είναι η ώρα να μας ξαναβρούν μπροστά τους. Και η ώρα να σταματήσουν να ξεγελάν κι άλλες αθώες κοπέλες με κούφιες υποσχέσεις. Η ώρα να βγει ο θεσμός από την κόλαση.

Τριάντα χρόνια μετά ξέρουμε καλά γιατί μας άνοιξαν την πόρτα της ναυτιλίας. Χωρίς καν να το ζητήσουμε εμείς. Τώρα νομίζουν πως έχουν το δικαίωμα να την ξανακλείσουν. Ωραία λοιπόν. Στις δικές τους κλειστές πόρτες απαντάμε με κλειστά λιμάνια. Δίκαιο δεν είναι;

Ή όλοι μαζί στο ζενίθ ή όλοι μαζί στο ναδίρ. Δεν μπορεί η μεν ελληνόκτητη ναυτιλία να είναι πρώτη στον κόσμο και να ανθοφορεί και οι έλληνες ναυτεργάτες να πετιούνται στον καιάδα. 85.000 έλληνες ναυτικοί το 1980, λιγότεροι από 20.000 σήμερα. Μιλάνε οι αριθμοί. Κόντρα στους αριθμούς για τα διαφυγόντα κέρδη από το Ζενίθ και το κάθε Ζενίθ. Και στο κάτω κάτω ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Απαιτούμε λοιπόν από την Πολιτεία να θέσει στο ζενίθ της τον άνθρωπο. Ζητάμε να πάρει πίσω την άρση του καμποτάζ και να θεσμοθετήσει μέτρα στήριξης τόσο των ελλήνων ναυτεργατών όσο και της γυναίκας ναυτεργάτριας.

Ζητάμε πολλά; Όχι! Ζητάμε μόνο να τιμήσουν τα τριάντα χρόνια που χωρίς καμία στήριξη καταφέραμε να κρατήσουμε ζωντανό το θεσμό της ελληνίδας καπετάνισσας. Και που παρά τις αντιξοότητες έχουμε σήμερα να καμαρώνουμε αρκετές συναδέλφισσες σε βαθμό υποπλοιάρχου αλλά και πρώτου πλοιάρχου.

Αποδείξαμε πως μπορούμε να σταθούμε ισάξια με τους άντρες συναδέλφους στις γέφυρες των πλοίων. Και δεν ανεχόμαστε άλλο πια ούτε διακρίσεις εξαιτίας του φύλου μας ούτε και άλλη εκμετάλλευση των γυναικών ναυτικών με στόχο να χτυπηθεί συνολικά το ναυτεργατικό κίνημα. Σας είπαμε, ξέρουμε γιατί μας ανοίξατε την πόρτα. Δε μας κάνατε χάρη.

Μας βάλατε στα καράβια για τον ίδιο λόγο που τώρα βάζετε τους αλλοδαπούς. Χωρίς να νοιάζεστε αν θα τα καταφέρουμε επαγγελματικά. Μας θέλατε το πολύ πολύ για ανθυποπλοιάρχους. Δεν περιμένατε πως θα καταφέρουμε κάτι καλύτερο. Επιδιώκατε να δημιουργήσετε ζευγάρια ναυτικών. Να μένουμε περισσότερο στο πλοίο, να δεχόμαστε μικρότερους μισθούς για να μας ναυτολογήσετε μαζί. Κι όταν τα σχέδιά σας βγήκαν όλα πλάνα, βιαστήκατε να μας κλείσετε την πόρτα. Προτιμώντας τους αλλοδαπούς.

Ε, σας λέμε ότι και αυτό το σχέδιο πλάνη θα βγει. Θα φροντίσουν οι ναυτεργάτες γι' αυτό. Κι εμείς θα σταθούμε δίπλα τους. Δίπλα στο ταξικό ναυτεργατικό κίνημα. Γιατί αυτό και μόνο μας στήριξε αταλάντευτα τριάντα τόσα χρόνια. Αν μη τι άλλο χρωστάμε τώρα να ανταποδώσουμε.

Γιατί αχάριστες οι ελληνίδες καπετάνισσες δεν είναι. Και το ξέρετε. Όπως αγαπήσαμε τα καράβια σας όταν μας δώσατε την ευκαιρία να εργαστούμε , και υπερβάλαμε εαυτούς για να σταθούμε αντάξιες, ίδια τώρα τιμούμε τα τριάντα χρόνια της παρουσίας μας υποστηρίζοντας ολόψυχα τον αγώνα των ναυτεργατών.

Στο κάτω κάτω δε μας αφήσατε άλλο δρόμο. Ο αγώνας των ναυτεργατών είναι η μόνη μας ελπίδα να μη σβήσει ο κλάδος μας. Και να μην πάνε στράφι τριάντα χρόνια προσπάθειας και θυσίας.