BLOG ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ Ε.Ν.

Και τα άσχημα πλοία καίγονται: Τραγωδία στο Πέραμα

Πριν λίγες μόλις μέρες με όλη την αγωνία και τη γνώση των ανθρώπων που έχουν ζήσει τη θάλασσα και τους κινδύνους της, ανεβάσαμε άρθρο για τις φωτιές στα πλοία: Τα όμορφα πλοία άσχημα καίγονται...

Δυστυχώς η χτεσινή μέρα ήρθε να μας αποδείξει ότι καίγονται και τα άσχημα... Και όχι μόνο καίγονται μα προκαλούν και τραγωδίες.

Ένα τέτοιο καράβι ήταν χτες στην ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη του Περάματος. Ένα καράβι αέριου φορτίου της παλιάς γενιάς. Από αυτά που θα έπρεπε να έχουν πάρει το δρόμο για τα διαλυτήρια πλοίων μα συνεχίζουν να κυκλοφορούν για να σπέρνουν όπως αποδεικνύεται εκ του αποτελέσματος το θάνατο.



Από το VesselTracker.com εντοπίσαμε τα ακόλουθα στοιχεία για το καράβι που σημειώθηκε η τραγωδία:

ΟΝΟΜΑ ΠΛΟΙΟΥ FRIENDSHIPGAS

IMO NUMBER 8027688 - VESSEL TYPE LNG TANKER

HULL TYPE SINGLE HULL - GROSS TONNAGE 4.965 tons - SUMMER DWT 5.986 tons

BUILD 1981 - BUILDER MEYER WERFT PAPENBURG - GERMANY

FLAG PANAMA

MANAGER MAGNUS CARRIERS ATHENS - GREECE

OWNER ART GAS MARINE PANAMA

INSURER NORTH OF ENGLAND P&I U.K.

LAST DRY DOCK 2005 Sep 30 - LAST SPECIAL SURVEY 2003 Nov 09

NEXT DRY DOCK 2008 Sep 30 - NEXT SPECIAL SURVEY 2008 Nov 09

CREW NATIONALITY SPAIN/PHILIPPINES

CALL SIGN 3EOQ3 - MMSI CODE 353254000

HISTORICAL INFO FIRST MOVEMENT 1981 Nov 25

HISTORICAL INFO

FORMER NAMES
since 2007 Dec 04 GAZ PACIFIC

FORMER FLAGS since 1989 Feb 23 FRANCE - since 1988 Feb 16 PANAMA - since 1985 Feb 15 GERMANY

Ένα καράβι 27 ετών... που μετέφερε επικίνδυνο φορτίο αέριας μορφής. LNG tanker... Υψηλού κινδύνου και επομένως με απαίτηση για τήρηση αυστηρών κανόνων ασφαλείας. Ο θάνατος οκτώ εργατών χτες στα σωθικά του έρχεται με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο να βροντοφωνάξει πως οι κανόνες αυτοί δεν τηρήθηκαν. Οι αρχές θα κάνουν σίγουρα το έργο τους και να απονείμουν στον καθένα το τίμημα που του αρμόζει. Όμως οι νεκροί θα παραμείνουν νεκροί. Αυτό δεν αλλάζει όποιες ποινές και να επιβληθούν.


Από την εφημερίδα Ριζοσπάστης αναδημοσιεύουμε:

Λίγα λεπτά μετά τις 16.00 πυκνοί μαύροι καπνοί άρχισαν να βγαίνουν από τα σωθικά του πλοίου πνίγοντας τη ζώνη και σημαίνοντας σήμα κινδύνου για ολόκληρη την πόλη του Περάματος. Η τραγωδία είχε αρχίσει... Δυο εργάτες βγήκαν μισολιπόθυμοι από το πλοίο και μεταφέρθηκαν στο Θριάσιο Νοσοκομείο με αναπνευστικά προβλήματα. Ενας τρίτος στην προσπάθειά του να προλάβει να απομακρυνθεί από το καράβι έσπασε το πόδι του και μεταφέρθηκε στο ίδιο νοσοκομείο.

«Όλα προειδοποιούσαν για το κακό»

Στις 16.30 άντρες των πυροσβεστικών δυνάμεων κατέφθασαν στο χώρο χωρίς ωστόσο να είναι κατάλληλα εξοπλισμένοι και εκπαιδευμένοι, με αποτέλεσμα κάποιοι από αυτούς να μην ξέρουν πώς να ανέβουν στο καράβι.

Από τις 17.00 στον τεράστιο ντόκο άρχισαν από παντού να καταφθάνουν οργισμένοι εργάτες. Ανάμεσα σε αυτούς και ένας που μόλις είχε σχολάσει από το «FRENSIP GAS». Οι καταγγελίες του... φωτιά. «Χτες είπε - είχαν πάρει φωτιά οι αποθήκες του καραβιού. Κάτω από αυτή ήταν συνάδελφοι και κολλούσαν το πάτωμά της που είχαν από καλώδια μέχρι μουσαμάδες και άλλα εύφλεκτα υλικά. Από σπίθα άρπαξαν φωτιά και ευτυχώς που ήμασταν κοντά και καταφέραμε να τη σβήσουμε. Ολα προειδοποιούσαν ότι κάποια στιγμή θα γινότανε το κακό»...

Δίπλα του ένας ακόμα από τα συνεργεία του πλοίου ανέφερε ότι υπήρχαν ανασφάλιστοι αλλοδαποί εργαζόμενοι. «Στου Χειλιου - συνέχισε - ήταν συνεργείο και έκαναν καθαρισμούς στο διπλανό αμπάρι. Αν έχουν πάθει κάτι αυτοί, ποιος θα τους ψάξει; Σαν το σκυλί στ' αμπέλι θα πάνε». «Μας πίεζαν - πήρε το λόγο άλλος εργάτης - όλο άντε γρήγορα μας έλεγαν... Σκοτώνουν εμάς για να κονομάνε αυτοί»!

Ο Ριζοσπάστης κάνει αναλυτική αναφορά στο ατύχημα που αξίζει να τη διαβάσετε ολόκληρη στο σημερινό του φύλλο. Όπως εκτενείς αναφορές υπάρχουν σήμερα και σε όλα τα ΜΜΕ εντός Ελλάδας αλλά και σε πολλά του εξωτερικού. Για μια ακόμη φορά η χώρα μας που θέλει να λέει ότι έχει την πρώτη ναυτιλία στον κόσμο, δυσφημίστηκε για τα μέτρα ασφαλείας στους χώρους επισκευής των πλοίων. Ειδικά το Πέραμα έχει μέχρι τώρα σκοτώσει αμέτρητους ανθρώπους που καλούνται να βγάλουν το μεροκάματό τους στα καράβια που καταπλέουν εκεί.

Από σημερινό άρθρο του ΕΘΝΟΥΣ αναδημοσιεύουμε τα στοιχεία:

ΠΑΝΩ ΑΠΟ 33.000 ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ 2000-2005

Βαμμένο με αίμα το μεροκάματο των εργατών στη Ζώνη Περάματος

Το μεροκάματο στη Ζώνη είναι βαμμένο με αίμα. Το τραγικό ατύχημα που σημειώθηκε χθες στο Πέραμα, όταν το δεξαμενόπλοιο «Φρέντσιπ Γκαζ» τυλίχτηκε στις φλόγες ύστερα από έκρηξη, έρχεται να προστεθεί σε έναν μακρύ κατάλογο αντίστοιχων περιστατικών που έθεσαν σε κίνδυνο ή στέρησαν τη ζωή από ανθρώπους που δούλευαν για να βγάλουν τα προς το ζην.

Μια πρόχειρη στατιστική αποδεικνύει πως τουλάχιστον μία φορά τον χρόνο στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη του Περάματος συντελείται ένα σοβαρό ατύχημα, ένα φρικιαστικό έγκλημα κατά πολλούς, αφού τα συνδικάτα μιλούν για ανύπαρκτους ελέγχους και ελλιπή μέτρα ασφαλείας.

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, την πενταετία 2000-2005 στην Ελλάδα έλαβαν χώρα περισσότερα από 33.000 εργατικά ατυχήματα, εκ των οποίων τα 851 ήταν θανατηφόρα. Αυτό μάλλον αποτελεί εξωραϊσμένη εικόνα της πραγματικότητας, καθώς, όπως διαπιστώνεται, στη χώρα μας υφίσταται σοβαρό έλλειμμα στην καταγραφή των εργατικών ατυχημάτων, με αποτέλεσμα ο ακριβής αριθμός των θυμάτων να παραμένει άγνωστος.

Το δυστύχημα που σημάδεψε τη Ζώνη του Περάματος ήταν αναμφισβήτητα αυτό που σημειώθηκε στο δεξαμενόπλοιο «Ανατζελ Γκρέιτνες», το οποίο τη δεκαετία του 80 έγινε ο τάφος για 16 εργάτες. Από τη δεκαετία του 80 μέχρι σήμερα, όπως φαίνεται, δεν έχουν αλλάξει πολλά...

Φυσικά και δεν άλλαξαν πολλά. Γιατί να αλλάξουν; Μήπως η ανθρώπινη ζωή άρχισε να μετράει περισσότερο; Φτηνό κρέας προς κατανάλωση εξακολουθούν να είναι οι εργαζόμενοι...


Κάτω από αυτές τις λαμαρίνες βρήκαν το θάνατο, κάηκαν ζωντανοί οκτώ συνάνθρωποι. Γιατί; Πόσοι ακόμη πρέπει να πεθάνουν για να αλλάξει κάτι;

3 σχόλια:

  1. Καλησπέρα Capta Danai :-)
    Σ' ευχαριστώ για το σχόλιο στα Κουφονήσια :-) Θα επανέλθω στο θέμα σύντομα ;-)
    Σχετικά με το θέμα σου: αυτά συμβαίνουν όταν τα gas free δίνονται μέσω fax! Όλοι το ξέρουν και όλοι ποιούν τη νήσσα.

    ΥΓ. Σε πρόσθεσα στο kafenedaki

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Welcome onboard! Αφήστε μας το μήνυμά σας και θα προσπαθήσουμε να σας απαντήσουμε το συντομότερο δυνατό. Εκτός αν αλλού αρμενίζουμε... Οπότε κουράγιο μέχρι να καταπλεύσουμε και πάλι στο λιμάνι...

ΔΩΣΤΕ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ!

ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΡΙΕΣ ΤΩΝ ΑΕΝ ΑΠΑΙΤΟΥΝ:


ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ!

ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΩΡΑ!


ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΑΕΝ

Οικολογικό Περισκόπιο

10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010: ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΗ



Ο ΟΡΚΟΣ


ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ...


ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΟΝ ΖΗΤΗΣΑΝ;


Στα μάτια σας, μας είπαν, βλέπουμε το μέλλον της Ναυτιλίας. (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, κ. Φικιώρης)

Μα το δικό μας μέλλον αποδείχτηκε κόλαση.

Τώρα τα ίδια τάζουν στα νέα κορίτσια για να τα πείσουν να πάνε στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού. Αυτές δε θα χρειαστεί να περιμένουν για να ανακαλύψουν την ίδια κόλαση της ανεργίας. Από το πρώτο εξάμηνο σπουδών, αναζητώντας καράβι για πρακτική άσκηση, βρίσκονται αντιμέτωπες με τις κλειστές πόρτες των εταιρειών. Δεκάδες νέες καπετάνισσες κινδυνεύουν να χάσουν το επόμενο εξάμηνο της σχολής γιατί ο Ιούλιος μπήκε και καράβι δε βρήκαν. Πολλές ακόμη αναγκάστηκαν ήδη να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους για τον ίδιο λόγο. Μα κανενός υπευθύνου δεν ιδρώνει το αυτί.

Αντίθετα μας ζητούν να σκεφτούμε το κρουαζιερόπλοιο Ζενίθ και τα διαφυγόντα κέρδη για τον τουρισμό. Την ώρα που οι ναυτεργάτες, γυναίκες και άντρες, βρίσκονται στο απόλυτο ναδίρ. Και απαιτούν να μην απεργούμε, να μην αγωνιζόμαστε για το δίκιο μας. Είμαστε υποχρεωμένες να μην υπακούσουμε. Το δις εξαμαρτείν δεν αρμόζει ούτε στις γυναίκες. Και ειδικά σε καπετάνισσες.

Ορκιστήκαμε για καπετάνισσες. Όχι για νέες Ιφιγένειες. Και αυτόν τον όρκο θα τιμήσουμε. Καπετάνισσες στη θάλασσα και καπετάνισσες στη ζωή. Με το κεφάλι ψηλά απαιτούμε να τηρηθούν οι υποσχέσεις που μας δόθηκαν. Και να ληφθούν μέτρα ώστε να μη σβήσει ο θεσμός τριάντα χρόνων. Το μέλλον της ναυτιλίας ανήκει και σε μας. Όχι γιατί μας το έταξε ένας υπουργός μα γιατί έχουμε κι εμείς προσφέρει τον ιδρώτα μας για την ελληνική ναυτιλία.

Τώρα όμως με την άρση του καμποτάζ και τον αφανισμό των ελλήνων ναυτεργατών που θα σημάνει, το ΝΑΤ κινδυνεύει να χρεωκοπήσει. Πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις σε όσους ναυτεργάτες τόσα χρόνια έδιναν τις εισφορές τους;

Γι' αυτό στον αγώνα κατά της άρσης του καμποτάζ είμαστε όλοι ενωμένοι. Άντρες και γυναίκες. Παλιές και νέες καπετάνισσες. Και είναι ο αγώνας αυτός αγώνας επιβίωσης.

Μη μας ζητάτε λοιπόν να σκεφτούμε το Ζενίθ. Γιατί αυτός που βρίσκεται στο ναδίρ δεν έχει πια τίποτε άλλο να χάσει αν αγωνιστεί. Εκτός από τις αλυσίδες του.

Βίρα λοιπόν τις άγκυρες! Κι ας σπάσουν και οι καδένες. Για το μέλλον που ονειρευτήκαμε και δικαιούμαστε μετά από τριάντα χρόνια να ζήσουμε. Την καταξίωση του θεσμού της ελληνίδας καπετάνισσας.

Έτσι τιμούμε εμείς την επέτειο των τριάντα χρόνων από την αποφοίτηση. Με αγώνες!

Εκεί, στον Πειραιά, στο λιμάνι. Που η ακηδία όλων μας ξεμπάρκαρε.

Είναι η ώρα να μας ξαναβρούν μπροστά τους. Και η ώρα να σταματήσουν να ξεγελάν κι άλλες αθώες κοπέλες με κούφιες υποσχέσεις. Η ώρα να βγει ο θεσμός από την κόλαση.

Τριάντα χρόνια μετά ξέρουμε καλά γιατί μας άνοιξαν την πόρτα της ναυτιλίας. Χωρίς καν να το ζητήσουμε εμείς. Τώρα νομίζουν πως έχουν το δικαίωμα να την ξανακλείσουν. Ωραία λοιπόν. Στις δικές τους κλειστές πόρτες απαντάμε με κλειστά λιμάνια. Δίκαιο δεν είναι;

Ή όλοι μαζί στο ζενίθ ή όλοι μαζί στο ναδίρ. Δεν μπορεί η μεν ελληνόκτητη ναυτιλία να είναι πρώτη στον κόσμο και να ανθοφορεί και οι έλληνες ναυτεργάτες να πετιούνται στον καιάδα. 85.000 έλληνες ναυτικοί το 1980, λιγότεροι από 20.000 σήμερα. Μιλάνε οι αριθμοί. Κόντρα στους αριθμούς για τα διαφυγόντα κέρδη από το Ζενίθ και το κάθε Ζενίθ. Και στο κάτω κάτω ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Απαιτούμε λοιπόν από την Πολιτεία να θέσει στο ζενίθ της τον άνθρωπο. Ζητάμε να πάρει πίσω την άρση του καμποτάζ και να θεσμοθετήσει μέτρα στήριξης τόσο των ελλήνων ναυτεργατών όσο και της γυναίκας ναυτεργάτριας.

Ζητάμε πολλά; Όχι! Ζητάμε μόνο να τιμήσουν τα τριάντα χρόνια που χωρίς καμία στήριξη καταφέραμε να κρατήσουμε ζωντανό το θεσμό της ελληνίδας καπετάνισσας. Και που παρά τις αντιξοότητες έχουμε σήμερα να καμαρώνουμε αρκετές συναδέλφισσες σε βαθμό υποπλοιάρχου αλλά και πρώτου πλοιάρχου.

Αποδείξαμε πως μπορούμε να σταθούμε ισάξια με τους άντρες συναδέλφους στις γέφυρες των πλοίων. Και δεν ανεχόμαστε άλλο πια ούτε διακρίσεις εξαιτίας του φύλου μας ούτε και άλλη εκμετάλλευση των γυναικών ναυτικών με στόχο να χτυπηθεί συνολικά το ναυτεργατικό κίνημα. Σας είπαμε, ξέρουμε γιατί μας ανοίξατε την πόρτα. Δε μας κάνατε χάρη.

Μας βάλατε στα καράβια για τον ίδιο λόγο που τώρα βάζετε τους αλλοδαπούς. Χωρίς να νοιάζεστε αν θα τα καταφέρουμε επαγγελματικά. Μας θέλατε το πολύ πολύ για ανθυποπλοιάρχους. Δεν περιμένατε πως θα καταφέρουμε κάτι καλύτερο. Επιδιώκατε να δημιουργήσετε ζευγάρια ναυτικών. Να μένουμε περισσότερο στο πλοίο, να δεχόμαστε μικρότερους μισθούς για να μας ναυτολογήσετε μαζί. Κι όταν τα σχέδιά σας βγήκαν όλα πλάνα, βιαστήκατε να μας κλείσετε την πόρτα. Προτιμώντας τους αλλοδαπούς.

Ε, σας λέμε ότι και αυτό το σχέδιο πλάνη θα βγει. Θα φροντίσουν οι ναυτεργάτες γι' αυτό. Κι εμείς θα σταθούμε δίπλα τους. Δίπλα στο ταξικό ναυτεργατικό κίνημα. Γιατί αυτό και μόνο μας στήριξε αταλάντευτα τριάντα τόσα χρόνια. Αν μη τι άλλο χρωστάμε τώρα να ανταποδώσουμε.

Γιατί αχάριστες οι ελληνίδες καπετάνισσες δεν είναι. Και το ξέρετε. Όπως αγαπήσαμε τα καράβια σας όταν μας δώσατε την ευκαιρία να εργαστούμε , και υπερβάλαμε εαυτούς για να σταθούμε αντάξιες, ίδια τώρα τιμούμε τα τριάντα χρόνια της παρουσίας μας υποστηρίζοντας ολόψυχα τον αγώνα των ναυτεργατών.

Στο κάτω κάτω δε μας αφήσατε άλλο δρόμο. Ο αγώνας των ναυτεργατών είναι η μόνη μας ελπίδα να μη σβήσει ο κλάδος μας. Και να μην πάνε στράφι τριάντα χρόνια προσπάθειας και θυσίας.