BLOG ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ Ε.Ν.

Μέγα το της θαλάσσης κράτος... (βίντεο)

Θέλετε να δείτε τι σημαίνει φουρτούνα; Τι ακριβώς συμβαίνει σε ένα καράβι όταν η θάλασσα έχει τα κέφια της;





Το βίντεο αυτό θα σας δώσει την ευκαιρία να το γνωρίσετε... Να δείτε ιδίοις όμμασι τι σημαίνει να είσαι ναυτικός. Να βρίσκεσαι απέναντι στην ανεξέλεγκτη δύναμη της φύσης και να γίνεσαι άθυρμα των ορέξεών της...

Κι αν δε χορτάσουν τα ματάκια σας, δείτε και το επόμενο...


Για να καταλάβετε τι εννοούσα όταν κάποτε έγραψα για το θυμωμένο Φλεβάρη του 82... Τέτοιες μέρες ακριβώς. Και πάλι λίγο είναι. Εδώ πρόκειται για κρουαζερόπλοιο στη Μεσόγειο. Εκείνο που έζησα από πρώτο χέρι ήταν σε γκαζάδικο και στον Ειρηνικό. Ξέρετε ποια διαφορά χωρίζει το γκαζάδικο από το επιβατικό; Τα γκαζάδικα είναι φτιαγμένα για λόγους ασφαλείας να ταξιδεύουν σχεδόν ίσα με την επιφάνεια της θάλασσας. Ελάχιστα πάνω από το νερό είναι η κουβέρτα τους (το κατάστρωμα δηλαδή) όταν είναι φορτωμένα. Χαρακτηριστικό το βίντεο που ακολουθεί αν και η θάλασσα είναι σχετικά ήρεμη:






Μόλις λοιπόν σηκώσει καιρό, το καράβι γίνεται υποβρύχιο. Κάνεις έτσι να δεις από τη γέφυρα και σε πιάνει τρόμος. Δείτε στο επόμενο βίντεο τι αντικρίζει ο ναυτίλος από τη γέφυρα... Έχει και μουσικούλα, στο ρυθμό των κυμάτων:



Αυτή είναι η θάλασσα...

Και μόνο αν ζήσεις τέτοια παθιασμένα ταγκό στην αγκαλιά της την ερωτεύεσαι αληθινά και για πάντα. Γιατί ξέρεις. Μεγάλο το κράτος της. Μεγάλος ο θυμός της. Μα εσένα σου τη χάρισε. Σε άφησε να ζήσεις. Και η ζωή σου πια της ανήκει.






Κι ένας τελευταίος παθιασμένος χορός... Πιο άγριος και πιο απολαυστικός από όλους τους προηγούμενους. Κάπου παίζουν και σημαίες τούρκικες... Δεν πειράζει. Έτσι κι αλλιώς ανάμεσα ουρανό και θάλασσα δεν είσαι παρά άνθρωπος. Ένας μικρός άνθρωπος στη μεγάλη αγκαλιά της φύσης.


Το επόμενο βίντεο είναι μόνο για ναυτίλους. Βουβό, σε εικονική πραγματικότητα, και άκρως διαφωτιστικό για το τι υφίσταται το σκάφος εν μέσω κυματισμού. Κάποτε μας τα δίδαξαν αυτά στη σχολή. Για τις κοπώσεις και τις καταπονήσεις. Μπορεί και να τα ζήσαμε στα πέλαγα. Όμως το βιντεάκι δίνει μια άλλη όψη πραγματικά εντυπωσιακή:



7 σχόλια:

  1. M/T ELENI V. M/T PAYLOS V. M/T KATERINA V. αντιτορπιλικό ΑΕΤΟΣ... φοβήθηκα δεν άντεξα... λύγισα εμπρός στην λατρεμένη θάλασσα... καλά ταξίδια όπου και αν είστε...
    και ο Άγιος Νικόλας συντροφιά..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πραγματικά τρομακτικό το θέαμα. Έλεγα πως ήξερα τι σημαίνει θάλασσα. Αλλά αυτό είναι θηρίο ανήμερο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πολύ ωραία τα βίντεο μέσα στην αλμύρα και την περιπέτεια,
    Κι ο πιλότος , να προσπαθεί να κρεμαστεί απ΄την ανεμόσκαλα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Θαλασσινούλα, σε έχουμε χάσει τελείως. Εύχομαι να είσαι καλά. Χτες σκεφτόμουν να σου αφήσω Χρόνια Πολλά... γιατί γιορτάζαν οι Θαλασσινές. Αλλά μετά μου είπαν να σοβαρευτώ και πως δε γιορτάζουν τα νικ νέιμ. Ναι... Εγώ πάντως το λέω ότι σε σκεφτόμουν και έστω και εκ των υστέρων λέω χρόνια πολλά στο νικ νέιμ σου και σε όλες τις Θαλασσινές... Κανονικά θα έπρεπε να σημαιστολίσουμε το μπλογκ ολόκληρο...

    Μετά ήρθα σήμερα από δω και βλέπω μια διαθήκη να με περιμένει. Έπαθα σοκ... Λέω αμάν. Πάει, τα τίναξε το blog και μας άφησε και τη διαθήκη του. Ευτυχώς ήταν μόνο ένα ποίημα τελικά...

    Το επόμενο χουνέρι το έπαθα στο ημερολόγιο καταστρώματος, μια δόκιμος άφησε εκεί μήνυμα και με έλεγε καπετάν Μαρία. Άρχισα να τραβώ τα μουστάκια μου να μεγαλώσουν. Μπας και καταλάβουν ότι δεν είμαι Μαρία.

    Τι να κάνω για να διορθώσω το λάθος. Να ντιλιτάρα το μπλογκ και να το ανοίξει μια πραγματική καπετάνισσα; Κρίμα δεν είναι να χαθεί τόση δουλειά; Αλλά και να με λένε "καπετάν Μαρία"... έπαθα σοκ ασυμμάζευτο.

    Για τα βίντεο τώρα. Σε ένα, δε θυμάμαι αν το ανεβάσαμε τελικά ή είναι μόνο στο μενού, πάει ο ναυαγός να πιαστεί από το ελικόπτερο και σκάει μέσα στα κύματα. Αυτό να δεις να σου κοπεί η χολή. Ευτυχώς αν κατάλαβα καλά στο τέλος σώθηκε ο άνθρωπος αλλά δε με βλέπω να ανοίγομαι ξανά με ιστιοπλοϊκό στη θάλασσα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αστα καπτεν Νέμο την Πάτησα έγραψα μήνυμα για την καπετάν Μαρία αλλά μετα προσεξα ότι οι ευχες και τα χρονια πολλά ήταν από τον Καπτεν Νεμο.
    Θα σου γράψω ένα μέρος από το διαγραφέν μου μήνυμα μιας και δεν είχα χρησιμοποιήσει το σωστό γένος !!!!
    σου το έχω ξανα αναφέρει ότι ζηλεύω πολύ την δουλεια που κάνετε όλη η παρέα εκεί , όχι μόνο τα θαλασσινά σας θέματα μα και τα άλλα τα φιλοσοφικά που αν και δεν τα κατέχω μα με διαφωτίζουν .
    θα ήθελα να συμμετέχω στο μπλόγκ σου όχι μόνο σαν παρουσία αλλά και με γραπτά μα εγώ για να γράψω θέλω την έμπνευσή μου η οποία δεν με επισκέπτεται συχνά τελευταία . Απ την άλλη με διαβασματα δικά μου εργασίες ερευνες συν φροντιστήρια και τα παιδια πολλές φορές αμελλώ τους φιλούς και συνταξειδευτές μου χωρίς να τους λησμονώ,
    Καλά ταξιδια σε σας και σ΄όλες τις και τους Θαλασσινούς.
    Φυσικά και γιόρταζα ,της Παναγίας της Θαλασσινής ,σαν μπλογκερ ,γι αυτό και σε ευχαριστώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Welcome onboard! Αφήστε μας το μήνυμά σας και θα προσπαθήσουμε να σας απαντήσουμε το συντομότερο δυνατό. Εκτός αν αλλού αρμενίζουμε... Οπότε κουράγιο μέχρι να καταπλεύσουμε και πάλι στο λιμάνι...

ΔΩΣΤΕ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ!

ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΡΙΕΣ ΤΩΝ ΑΕΝ ΑΠΑΙΤΟΥΝ:


ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΟΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟ!

ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΩΡΑ!


ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΑΕΝ

Οικολογικό Περισκόπιο

10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010: ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΗ



Ο ΟΡΚΟΣ


ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ...


ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΟΝ ΖΗΤΗΣΑΝ;


Στα μάτια σας, μας είπαν, βλέπουμε το μέλλον της Ναυτιλίας. (Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, κ. Φικιώρης)

Μα το δικό μας μέλλον αποδείχτηκε κόλαση.

Τώρα τα ίδια τάζουν στα νέα κορίτσια για να τα πείσουν να πάνε στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού. Αυτές δε θα χρειαστεί να περιμένουν για να ανακαλύψουν την ίδια κόλαση της ανεργίας. Από το πρώτο εξάμηνο σπουδών, αναζητώντας καράβι για πρακτική άσκηση, βρίσκονται αντιμέτωπες με τις κλειστές πόρτες των εταιρειών. Δεκάδες νέες καπετάνισσες κινδυνεύουν να χάσουν το επόμενο εξάμηνο της σχολής γιατί ο Ιούλιος μπήκε και καράβι δε βρήκαν. Πολλές ακόμη αναγκάστηκαν ήδη να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους για τον ίδιο λόγο. Μα κανενός υπευθύνου δεν ιδρώνει το αυτί.

Αντίθετα μας ζητούν να σκεφτούμε το κρουαζιερόπλοιο Ζενίθ και τα διαφυγόντα κέρδη για τον τουρισμό. Την ώρα που οι ναυτεργάτες, γυναίκες και άντρες, βρίσκονται στο απόλυτο ναδίρ. Και απαιτούν να μην απεργούμε, να μην αγωνιζόμαστε για το δίκιο μας. Είμαστε υποχρεωμένες να μην υπακούσουμε. Το δις εξαμαρτείν δεν αρμόζει ούτε στις γυναίκες. Και ειδικά σε καπετάνισσες.

Ορκιστήκαμε για καπετάνισσες. Όχι για νέες Ιφιγένειες. Και αυτόν τον όρκο θα τιμήσουμε. Καπετάνισσες στη θάλασσα και καπετάνισσες στη ζωή. Με το κεφάλι ψηλά απαιτούμε να τηρηθούν οι υποσχέσεις που μας δόθηκαν. Και να ληφθούν μέτρα ώστε να μη σβήσει ο θεσμός τριάντα χρόνων. Το μέλλον της ναυτιλίας ανήκει και σε μας. Όχι γιατί μας το έταξε ένας υπουργός μα γιατί έχουμε κι εμείς προσφέρει τον ιδρώτα μας για την ελληνική ναυτιλία.

Τώρα όμως με την άρση του καμποτάζ και τον αφανισμό των ελλήνων ναυτεργατών που θα σημάνει, το ΝΑΤ κινδυνεύει να χρεωκοπήσει. Πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις σε όσους ναυτεργάτες τόσα χρόνια έδιναν τις εισφορές τους;

Γι' αυτό στον αγώνα κατά της άρσης του καμποτάζ είμαστε όλοι ενωμένοι. Άντρες και γυναίκες. Παλιές και νέες καπετάνισσες. Και είναι ο αγώνας αυτός αγώνας επιβίωσης.

Μη μας ζητάτε λοιπόν να σκεφτούμε το Ζενίθ. Γιατί αυτός που βρίσκεται στο ναδίρ δεν έχει πια τίποτε άλλο να χάσει αν αγωνιστεί. Εκτός από τις αλυσίδες του.

Βίρα λοιπόν τις άγκυρες! Κι ας σπάσουν και οι καδένες. Για το μέλλον που ονειρευτήκαμε και δικαιούμαστε μετά από τριάντα χρόνια να ζήσουμε. Την καταξίωση του θεσμού της ελληνίδας καπετάνισσας.

Έτσι τιμούμε εμείς την επέτειο των τριάντα χρόνων από την αποφοίτηση. Με αγώνες!

Εκεί, στον Πειραιά, στο λιμάνι. Που η ακηδία όλων μας ξεμπάρκαρε.

Είναι η ώρα να μας ξαναβρούν μπροστά τους. Και η ώρα να σταματήσουν να ξεγελάν κι άλλες αθώες κοπέλες με κούφιες υποσχέσεις. Η ώρα να βγει ο θεσμός από την κόλαση.

Τριάντα χρόνια μετά ξέρουμε καλά γιατί μας άνοιξαν την πόρτα της ναυτιλίας. Χωρίς καν να το ζητήσουμε εμείς. Τώρα νομίζουν πως έχουν το δικαίωμα να την ξανακλείσουν. Ωραία λοιπόν. Στις δικές τους κλειστές πόρτες απαντάμε με κλειστά λιμάνια. Δίκαιο δεν είναι;

Ή όλοι μαζί στο ζενίθ ή όλοι μαζί στο ναδίρ. Δεν μπορεί η μεν ελληνόκτητη ναυτιλία να είναι πρώτη στον κόσμο και να ανθοφορεί και οι έλληνες ναυτεργάτες να πετιούνται στον καιάδα. 85.000 έλληνες ναυτικοί το 1980, λιγότεροι από 20.000 σήμερα. Μιλάνε οι αριθμοί. Κόντρα στους αριθμούς για τα διαφυγόντα κέρδη από το Ζενίθ και το κάθε Ζενίθ. Και στο κάτω κάτω ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Απαιτούμε λοιπόν από την Πολιτεία να θέσει στο ζενίθ της τον άνθρωπο. Ζητάμε να πάρει πίσω την άρση του καμποτάζ και να θεσμοθετήσει μέτρα στήριξης τόσο των ελλήνων ναυτεργατών όσο και της γυναίκας ναυτεργάτριας.

Ζητάμε πολλά; Όχι! Ζητάμε μόνο να τιμήσουν τα τριάντα χρόνια που χωρίς καμία στήριξη καταφέραμε να κρατήσουμε ζωντανό το θεσμό της ελληνίδας καπετάνισσας. Και που παρά τις αντιξοότητες έχουμε σήμερα να καμαρώνουμε αρκετές συναδέλφισσες σε βαθμό υποπλοιάρχου αλλά και πρώτου πλοιάρχου.

Αποδείξαμε πως μπορούμε να σταθούμε ισάξια με τους άντρες συναδέλφους στις γέφυρες των πλοίων. Και δεν ανεχόμαστε άλλο πια ούτε διακρίσεις εξαιτίας του φύλου μας ούτε και άλλη εκμετάλλευση των γυναικών ναυτικών με στόχο να χτυπηθεί συνολικά το ναυτεργατικό κίνημα. Σας είπαμε, ξέρουμε γιατί μας ανοίξατε την πόρτα. Δε μας κάνατε χάρη.

Μας βάλατε στα καράβια για τον ίδιο λόγο που τώρα βάζετε τους αλλοδαπούς. Χωρίς να νοιάζεστε αν θα τα καταφέρουμε επαγγελματικά. Μας θέλατε το πολύ πολύ για ανθυποπλοιάρχους. Δεν περιμένατε πως θα καταφέρουμε κάτι καλύτερο. Επιδιώκατε να δημιουργήσετε ζευγάρια ναυτικών. Να μένουμε περισσότερο στο πλοίο, να δεχόμαστε μικρότερους μισθούς για να μας ναυτολογήσετε μαζί. Κι όταν τα σχέδιά σας βγήκαν όλα πλάνα, βιαστήκατε να μας κλείσετε την πόρτα. Προτιμώντας τους αλλοδαπούς.

Ε, σας λέμε ότι και αυτό το σχέδιο πλάνη θα βγει. Θα φροντίσουν οι ναυτεργάτες γι' αυτό. Κι εμείς θα σταθούμε δίπλα τους. Δίπλα στο ταξικό ναυτεργατικό κίνημα. Γιατί αυτό και μόνο μας στήριξε αταλάντευτα τριάντα τόσα χρόνια. Αν μη τι άλλο χρωστάμε τώρα να ανταποδώσουμε.

Γιατί αχάριστες οι ελληνίδες καπετάνισσες δεν είναι. Και το ξέρετε. Όπως αγαπήσαμε τα καράβια σας όταν μας δώσατε την ευκαιρία να εργαστούμε , και υπερβάλαμε εαυτούς για να σταθούμε αντάξιες, ίδια τώρα τιμούμε τα τριάντα χρόνια της παρουσίας μας υποστηρίζοντας ολόψυχα τον αγώνα των ναυτεργατών.

Στο κάτω κάτω δε μας αφήσατε άλλο δρόμο. Ο αγώνας των ναυτεργατών είναι η μόνη μας ελπίδα να μη σβήσει ο κλάδος μας. Και να μην πάνε στράφι τριάντα χρόνια προσπάθειας και θυσίας.